Tweede BSad.
De Ooriog.
VRAGENBUS.
No. 2357
Zaterdag 7 Juli 1917.
De ex-Tsaar in de eenzaamheid.
•Tsarkoje Selo was eens de geliefkoosde
residentie van den Tsaar van Rusland.
Nicolaas II bracht dan ook elk jaar ver-
ischeadene maanden door in het paleis
Alexander, bescheidener en intiemer dan
het. groot© kasteel, waaraan zijn voorgan
gers dia voorkeur gaven.
In dit kleine paleis bevindt hij zich thans
als gevangene met de overige leden zijner
familie. Sedert do eerste dagen dier revo
lutie. hdbben zij het niet verlaten; wel
streng', maar toch .zoo discreet mogelijk
worden zij er bewaakt.
Behalve- de dienstdoende officieren en
de soldaten van de wacht raag niemand
deze vergulde gevangenis binnentreden,
doch do blikken der nieuwsgierigen kun
nen er naar welgevallen rondzoeken, want
slechts een klein hek scheidt het paleis
van den weg).
ik heb het dus niet aan een bijzondere
gunst te danken, schrijft een medewerke-r
van het „Journal'! dato 16 Juni, dat ik
gisteren den ex-Tsaar kon zien. Hij kwam
juist uit «zijn vertrekken; graaf JBenken-
doif, groot hofmaarschalk, wachtte hem
op het terras op. Nicolaas II, die de uni
form van kolonel van liet 4e regiment
droeg, zag er volkomen gezond uit, en
naar mij voorkwam, niet in het minst door
zorgen gedrukt. Hun gesprek was onge
twijfeld verre van somber, want Nicolaas
lachte onafgebroken.
Onmiddellijk werden zij door een officier
■en drie soldaten met de bajonet op liet
geweer gevolgd. Het gesprek liep blijkbaar
over plantkunde, want telkens zag ik hen
over een bloemperk heen buigen.
De wandeling duurde maar kort. Spoe
dig verdween de Tsaar weer dn dezelfde
vertrekken, waar ik hem had zien uitko
men.
De vertrekken zijn zeer nauwkeurig ver
deeld; aan de familie en het gevolg is het
verboden'om de appartementen van. den
gewezen monarch binnen te gaan. Ten
einde beter de wacht te kunnen houden,
hel middengedeelte van het' paleis on-"
•bewoond. Nicolaas II woont in de rez-
dê chaussee'van den linkervleugel, ter
wijl de eerste, verdieping verdeeld is tus-
schen de keizerin, de vier groothertogin
nen. en de tsarewitsj. In f]^n rechtervleugel
zijn gehuisvest graaf Benkendorf met zijn
echtgeuoote en hun zoon, de eere-dames
liemxko en Bukshefden. de geneesheer en
Julliard, de onderwijzer van den jongen
Alexis Nicolaj ew itsj
Ret. personeel, dat eens uit 250 men
schel bestond, telt er nu nog slechts 94.
De wacht wordt uitgeoefend door 150
soldaten, die in bet park en de tuinen
verdeeld zijn; zij vormen er drie rijen van
schildwachten. In het paleis bevinden zich
slechts drie soldaten, maar de comman
dant, kolonel Cobilihsky, kan elk uur
van den dag en nacht de verschillende ka
mers binnengaan zonder zich vooraf aan
te dienen; evenzoo kunnen de dienstdoen
de officieren zich elk oogenblik overtui
gen, of de bewoners eicli aan de reglemen
ten onderwerpen. Hun taak wordt, trou
wens zeer vergemakkelijkt door de koele
waardigheid der gevangene.
De ex-tsaar mag niet met de soldaten
•spieken, den commandant, uitgezonderd,
en zich evenmin onderhouden met 'de kei
zerin, behalve op de uren voor de gemeen
schappelijke wandeling en maaltijden.
In de dagbladen kan hij de gebeurtenis
sen in Rusland vrij volgen «en voor dat
cloel leest hij rnet de grootste aandacht
de „Nowoje Wremja", de ,,Roeskoje
Slowo" en de „Birjewya Wjeclomosti".
Het is echter merkwaardig hoe onver
schillig hem deze lectuur laat. Aan tafel
ia hij zeer vroolijk met zijn kinderen en
tegenover niemand maakt hij ook maar
de geringste zinspeling op de gebeurtenis
sen, die hem zijn troon kostten.
De vorige week verloor hij een keer zijn
terughoudendheid. Verscheidene dagen
achtereen kon men in de bladen lezen, dat
eenige groepen van Boisjewitei de keizer
lijke familie naar de Peter en. Paul-ves
ting of die naar Kroonstadt wenschten
over te brengen. Zou men aan hun wensch
voldoen? Hij had zijn woord gegeven de
officieren niet uit.te.vragen; den comman
dant er over spreken, ging dus niet, maar
toch wist hij de.ze, zonder zijn ccd te bre
ken, een verklaring te ontlokken, die liem
scheen gerust, te stellen.
Nicolaas, die een liefhebber van samen
gestelde gerechten was, heeft zich zeer
gemakkelijk gewend aan cle eenvoudige
tafel, die door graaf Beukendorf gere
geld wordt. De wijn is verbannen. Maar
de tsaar toont zich volkomen tevreden
en heeft een uitmuntenden eetlust.
Van zijn geregelde lichaamsoefeningen
onthoudt hij «zich we lis waar, dikwijls,
vooral des morgens, maar in den tuin
werkt, hij des te meer, terwijl een fiets
tocht door de lanen in het park evenmin
tot clo zeldzaamheden behoort. Den overi
gen tijd brengt Nicolaas in zijn bibliotheek
door, waar hij, wanneer hij niet meer
leest, veel rookt.
De keizerin is clroomerig en verdrietig.
Aan tafel spreekt zij weinig en ziet er erg
lijdend uit, Loopen schijnt haar te moei
lijk te vallen want in een wagentje rijdt
een knecht haar van het eene vertrek in
het andere.
De kinderen zijn even onbezorgd als hun
va^?r; aan hun dolle spelen neemt de
22-jarige. grootherogin Olga met hetzelfde
plezier deel als haar jongere zusters of
broer, die van de mazelen volkomen her
steld is.
De correspondent heeft eich veel moeite
gegeven, om uit te visschen of cle ex-tsaar
zijn gedachten over cle revolutie en haar
gevolgen wel eens geuit, heeft.
Slechts dit eene gezegde \an den ex-
tsaar legen graaf Beukendorf is hem ter
oore gekomen: Ik voel mij niet minder wij
darv,vroeger, want ben ik niet heel mijn
ievèn een gevangene geweest?"'
Op cLroèfgeestigen toon werd dit gezegd
■en om zijn ontroering te verbergen, aldus
de zegsman van clen correspondent, die
getuige van het tooneel was, sprak Nico
laas II vlug een sigaret aan.
Een vernielde loopgravenstad.
Een bijz. correspondent van de „Daily
News" beschrijft aldus wat hij noemt een
vernielde loopgravenstad.
„Afs men door de oude stadspoort, die
niet meer met-den ouden stadsmuur ver
bonden is, gaat, dan wordt men, overwel
digd door het gezicht van een verbluffen
de massa vernielde gebouwen huizen
zonder voorgevels, bovenverdiepingen cl ie
uitstaken, weggebroken, terwijl midden iin
Den chaos in cle opengi'elegale- kamers
meubelen staan, onbeschadigd.
Aan beide zijden van die prachtige
straat schijnen de huizen rn-eedoogcnloos
middendoor gebroken te e'ijn, zoodat cle
brokkelige muurst ukken naar clo lucht
wijzen, daken op mora curieuze manier in
d!3 ducht harig Jm en eentonige massa's
puinhoopen ail's lava naar den rand van
de trottoirs zijn gegleden.
Het stadhuis heeft rechts groote gaten
in cle muren en is voorzien van een bord,
waarop „gevaar" staat. Het ledige muur
werk van een kerk staat naast een open
baar gedenkteek-en voor een Fransche
helclin en hier hebben de Engelsche troe
pen, die cle Duitschers uit de stad hebben
verdreven, den datum' van hun gloricusen
intocht opgeschieven.
Ik ging cloor een verlaten en somber
uitziend Chateau en verder naar het hoo-
gere deel der stad, waar ik opnieuw bewij-
zijn van de vernielingsikracht van het mo
derne geschut vond. In d«e nauwe straten
zijn. hier en daar huizen ongedeerd' ge
bleven, terwijl die ernaast in puin zijn
geschoten. Vlak naast eon m oie villa s'.e-
ken de naakte en ruw afgebroken muren,
met groote ronde gaten ér in, omhoog.
Naast een fabriek ligt een strook grond®
van een dertig meter breedte d.ie eruit
ziet alsof een „tank" er te keer was ge
gaan, want niets stoncl er meer overeind;
en aan clen verstafgeleigen, muur hangt
een puntig dak neer, dat zicli daaraan
vasthoudt als een reusachtige vleermuis.
Op het kerkhof aan clen grens van de
stad, schijnen de Duitschers voor het
laatst krachtig te hebben-stand gehouden.
Niet alleen hebben zij dwars door het
fkeukhof en er omheen een vuurloopgraaf
aangelegd, maar ook geweldige onder-
gronclsdhe schuilplaatsen gegraven, «zoo
wel in de loopgraaf als op andere niet-
opvalLende plaatsen.
Zij hebben zelfs de familie-grafkelders
leeggeruimd, om de stevig' gebouwde bak-
steenen kamers te gebruiken als dekking
tegen het granaatvuur. Op het geheel©
kerkhof is niets onbeschadigd gebleven.
Massieve grafsteenen, marmeren platen,
enorme steenen kruisen en prachtig hek
werk liggen in verwarde massa's dooreen-
De paden zijn versperd, groote hoornen
zijn omver gevallen en eenvoudige houten
kruisen, die op «de graven van Fransche
en Duitsclie soldaten stonden, zijn tot
splinters geslagen.
Maar de oude citadel of gevangenis is
het belangwekkendste voorwerp in deze
vernielde stad. Zij is omgeven door oen
gracht en eeuwen geleden als vesting ge
bouwd. Vele voorname gevangenen, zelf9
van koninklijken bloede zijn hier opgeslo
ten geweest. Maar nu is meer dan de helft
Man het bijn.a onvernieLbare gebouw in
puin geschoten en de gewelfde ingangs
poort is tot op een enkelen voet van die
zoldering af verstopt doorvliet puin.
Het gezicht van de hoogte af waarop de
citadel staat, is prachtig. Men kan nu
duidelijk zien, welk een schitterend doel
wit het moet geweest zijn voor de artil
leristen, en wanneer «men over de vern tfe-
loopende glooiingen kijkt, dan kan men
duidelijk het vernielend spoor der doode-
lijke granaten .zien, «die den weg haanden
voor onze aanvallende infanterie.
Het schouwspel, dat de chaos heneden
van M<er uit oplevert; is even betooverend
als ontzettend. Een groote, edele stad ligt
in puin. Zij is van hare inwoners beroofd
en geworden tot een plaats, waar troepen,
die achter hun overwinnende kameraden
aankomen, welke haar aan de Duitschers
ontworsteld hebben, oen 'kort oogenblikje
halt houden."
BINNENLAND.
Nederland en de Oorlog
P r ij iz e n van vroege aard
appelen.
Men meldt uit het Westland:
Aangezien de. maximum winkelprijs
voor de groote'aardappelen van af heden
bepaald is op 11 ets. per K.G., is cle vei-
lingsprijs vastgesteld op 8 ets.
Door do Giroenten Centrale zal geduren
de deze week op de groote aardappelen
een toeslag van 2 ets. per K.G. aan de
veilingen worden vergoed.
Gebrek aan steenkolen.
De firma J. F. Scholten Zonen te
Enschede heeft door aanplakking hekend
gemaakt, dat haar textielinrichting cle
volgende week niet zal werken wegens ge
brek aan steenkolen.
Be to og in g e n. in Den Haag.
Tegen gistermiddag 1 uur was ,op het
Binnenhof een betooging aangekondigd
door het Revolutionair Socialistisch Co
mité. Op dat uur hadden zich voor de Ka
mergebouwen ongeveer 5 a 600 personen
verzameld, d,ie door politieagenten voort
durend in beweging werden gehouden.
Niemand mocht blijven staan. Achter het
Binnenhof in de Hofstraat, waren een
groot aantal huzaren en een cordon bere
den politie opgesteld, om, zoo noodig, te
kunnen ingrijpen.
Kort na 1 uur verscheen een sterke po
litiemacht op het terrein onder aanvoering
van een aantal inspecteurs. Allen waren
met een revolver gewapend. Niemand
mocht er blijven en daaraan werd zonder
eenig verzet gevolg gegeven.
Het publiek verkeer was geheel afgeslo
ten. Niemand mocht erop, en de poortjes,
die toegang geven, waren sle-rk bezet. Het
tramverkeer ging gewoon zijn gang, maar
personen, die. op het Binnenhof van de
tram stapten, werden onmiddellijk verwij-,
d.erd. De rijksveldwacht, die altijd dfe toe
gangen tot de Tweede Kamer bewaakt,
was door soldaten vervangen.
De veilige vaargeul op do
N oordze o.
(Officiéél). Ten vervolge op de bekend
making -van 3 «lezer dee"t bet ministerie
van büit?nl.a.n:lsche zalven mede, dat Hr.
Ms. gezan't te Londen opnieuw bij cle Br.lt-
sche regeering stappen heeft gedaan naar
aanleiding van de jongste uitbreiding' -let
gevaarlijke zone, waardoor de veilige
vaargeul voor de Nedarlandsche srlieep.-
vanrt zou komen te vervallen Jn opchacbt
dei regeering ihcoft de gezant gevraagd,
orn uitei-t spoedig antwoord nopens de
definitieve ba looiing der Britscbe legee-
ring. Hij lieofc doen uitkomen, dat hier
te lande niet wordt gedoofd, dat de maa«k
a-egcl opzettelijk legen Nederland, is ge
richt, doch dat men niet inziet, wolk mili
tair belang met de bewuste uitbreiding
ged'.eri I is on dat cle levensbelangen van
Nederland; met clen maatregel gemoeid
zijn.
Blijkens op 0 dezer -ontvangen b,-richt
heeft de Bril.sehe staatssecretaris geant
woord met- de na-dirukkelijke verzekering,
dat de bewuste maatregel in ge.êneilei op
zicht opzeil to lijk was gericht legen Ne Ier
land, aan hetwelk de Br Lbc lie regéc-rki-g
juts'., de grootste- achting toedraagt, maar
uitsluitend1 was ingegeven door militaire
beweegredenen, welke beoogden aan vij
andelijke strijdkrachten den toegang naar
Dnitsche wateren af te sluiten, llij meen
de. dat men zich in Nederland een over
dreven voorstelling maakte van do gevol
gen van den maatregel voor de Ne ler-
lanckahe scheepvaart, die immers over
and,ere toegangswegen beschikt dan de tot
dusver gevolgde veilige vabrgeul. Tot het
leggen van mijnen zal in de cers/o dagen
nog niet worden overgegaan.
Do Neiderlandsche regeering heeft r'r
antwoord, dat tengevolge van den ver
scherpten diuikbootoorlog cle voorziening'
in da behoeften van het Nedeelanidsche
volk langs dien weg van het Kanaal onmo
ge'ijk is en dat de weg door de Nederland.
sche, Duitoöhe en Deemsclie tei'ritortale
wateren evenmin kan wo«rdien gevolgd.,
daar de neutrale scheepvaart Jiangs do
Duitsche Noordzeekust verboden "'is en
bovendien de weg door de Nederland::che
territoriale wal'eren langs d'e Noordelijke
eilanden niet kan worcle,n gebezigd, omdat
het vaarwater op vei-sichiJLende p'taatsen
buiten de territorial©- wateren ligt en der
halve in ret Britscbe mijnenveld va.lt.
Zij sprak het vertrouwen - uit, dat ditf
Britscbe regeeuing,, zich van, eon en onder
«rekenschap gegeven hebbende, clen voor
genomen maatregel aan een nieuwe over
weging zou onderwerpen.
Vraa g: Wanneer bij een stemming
voor het bestuur eencr verecnigiog méér
personen dan er plaatsen te vei vullen zir«
de'volstrekte mee dorheid 'hebben verkre
gen, hue moot clan "gehandeld woeden?,
Wat Is de eerlijkste manier? liet regle
ment voorziet hierin niet. Welke wijze
volgt men bij verkiezingen voor Slaton en
Gemeenteraad?
A n t w o o r d: Wanneer bij een verkie
zing meer personen, dan hel aantal vaca
tures zijn, cle volstrekte meerderheid heb
ben, dan .zijn diegenen, welke cle meeste
stommen op ziieh vereenigd hebben, geko-
zen. De volstrekte meerderheid is nood
zakelijk «om gekozen te zijn, maar niet
ieder di«? de voiisórekte meerderheid heeft,
«is gekozen. Wanneer nu «meer candidaten
eenzelfde aantal stemmen verkregen heb
ben,, dan kan men verschillende middelen
gebruiken om een beslissing te verkrijgen.
Bijv. de oudste in jaren, bij loting of een
herstemming tuaschen die can did a ten.
Voorziet het reglement «niet in zulke ge
vallen, dan is er hoogstwaarschijnlijk wel
esn artikel, diat hot bestuur of de verga
dering clo macht geeft «in deze gevallei Ie
beslisvn. Bij Jen Gemeenteraad en Twee
de Kamer «s de «oudste in jaren gekozen,
de Provinciale Staten laten bij een ver
kiezing voor dè Eerste Kamer echter l,et
fbi be slissen.
Vraa g: In hoeverre ben ik verplicht
een dienstbode, die wegens ziekte den
clien-st moet verlaten, hei «lioon uit te be
talen?
A n t w oor '1: Gedurende betrekkelijk
korten tijd, fl, w. z. volgens gcbiuik zes
weken.
Vraag: Zoudt u mij die bepalingen art.
11, 1617 (inzake kalkmeivr») in iie <!aats-
courant van 3 Mei No. 106 vermeld) in. de
viagenlius willen mede.leelen?
Antwoord: Jlier volgen do floor u
bedoelde bepalingen (misschien zijn ze -ook
nog-voor amlere lezers van belang)'
Art. 14. -De eieren, welke voor rekening
van da Eiervcreeniging door de benreps-
J\alfcers woeden g-ekulkt of vóór tekening;
van de Eiervereeivging in <j«e koelhuizen
worden bewaard, zijn neistemd om in liet
tijdvak, aanvangende 1 Sop!. 1917 en ein
digende 1. April 1918, te worden geleverd:
a. aan gemeentube-sturoningevolge hun
daartoe strekkende bestellingen voor aer-
bruik door paii.icuiie.ren;
b. aan bakkers of industrieën, welke
overeenkomstig do geste,ldo bepalingen
contracten voor cle levelling van geconser
veerde sieren, uitsluitend' ten gebruike
van haar bedrijf, met >d«e Eiervcreeniging;
hebben afgesloten.. Deze contracten moe
ten aan die goedkeuring van clo Rijks-com
missie" van Toezicht op de Eiervere.-riigi ig
en de Pluimveeve-reeniging worden onder
worpen.
Art, 10. Aan bakkers en industrieën, die
met die Eiervcreeniging een contract heb
ben aangegaan .als in art. 11 genoemd,
zulten deze sieren door dié Eieiwereeniiging
woaden geleverd tegen den prijs van f 9.35
per 100 stuks voor kip« leren en f 10.35 per
100 stuks voor eendeiie.ren, in kisten van
1200 «stuks afranco gom een.te, -inc'.usief
emballage.
Voor levering en kosten van 000 en 300
stuks worden «de prijzen resp. met 5 en
11 ct. ipei' 100 stuks ve.rhoogd.
De verzending geschiedt voor risico van
den ontvanger.
FEUILLETON.
Christen-helden in Japan.
29)
„God moge u in het gelijk stellen!"
anlwoordde de heer van Oboma op ern-
sligen toon. „Goed! Laten we hem waar
schuwen. Maar, talen we aan het slot
van den brief dan ook erbij voegen, dat
het onze. plicht is, zijn trouweloosheid
aan zijn vader bekend te maken, indien
hij zijn bezoeken te Foesimi blijft voort-
zötln. God bscherme onzen jongen
meester, en leidde, hem op het goede
pad! Hij is uil het verre land der Chris
tenen niet zóó teruggekeerd als wij al
len hadden gehoopt, llij moest daar veel
slechte voorbeelden gezien hebben! Ik
vrees, o, ik vrees dat wij, wanneer hij
deze. Itime naar Arima medebrengt, boo
ze tijden tegemoet gaan. Maar wij zijn
in Gods hand en onze plicht gaat vóór
en boven alles!"
Ge waardige edelman schreef den
brief aanstonds zeer eerbiedig, maar
ook zeer duidelijk en beslist. De drie
vazallen onderteekenden het stuk, en de
grijze Kangemon stelde het den Prins
|rr hand. met het vriendelijk verzoek
•iet slechts te lezen, wanneer hij alleen
was, en niet dan na eerst ec kort gebed
m hebben verricht. Had de grijsaard ge-
zion met welk een loom de Prins den
brief verscheurde, dan ziu hij met de
sombere voorspelling van zijn vriend
hebben ingestemd.
■««Waar blijft gij toch?" vroeg op" den
avond van dienzeifden dag de vorst van
Arima aan zijn zoon. Verbeuzelt gij al
uien liju me[ uw bruiclï. ik kan 'het
eenigszins vergocilijken, maar het zou
u toch beter passen, wanneer gij wat
meer deelnaamt aan de vergaderingen
der Vorsten."
„O, bij mijn bruid ben ik zeer weinig,"
antwoordde de Prins, „en ik wou, dat
ik het vervelende schepsel, dat gij voor
mij als vrouw licht, uitgekozen, nooit
gezien hadl"
De Vorst verbleekte. Daarna zeide hij
met duffe, ingehouden stem: „Ongeluk
kige, het is dus waar, dat gij zooals
verteld wordt dagelijks naar Foesimi
rijdt, en claar uren lang in het park van
Jyeyas blijft? Bij zijn"dochter ontken
het maar niet! Reeds bij ons bezoek
meende ik te bemerken, dat prinses
Ilime u in haar netten meende te van
gen. En nu zijt gij dan inderdaad sma
delijk in de strikken dezer toovenares
geraakt."
„Prinses Ilime is de mooiste en fier
ste vrouw van Japan. Ik laat haar goe
den naam door niemand aantasten, ook
door u niet, vader, en allerminst door
een ellendigen gluiper als dien Ilaju-
schida!" riep de Prins opstuivend.
„Prinses Hime is waardig de vrouw
van den Schogoen te zijn! Inderdaad,
vader, reeds eenige dagen geleden wil
de ik u voorstellen de verloving met
Lucia te verbreken. Haar vader is im
mers ook geen Schogoen, ja zelfs geen
voogd over den jongen Schogoen ge
worden. Op dit oogenblik is de vorst
van Bandoeë de machtigste man in Ja
pan! Een verbintenis met zijn hoogbe
gaafde dochter moet ons en zelfs het
Christendom van het grootste nul zijn.
Denk eens na."
-„Zwijg! Ik schaam mij over mijn
zoon! Tlians, nu de verloving plechtig
gevierd is, op den vooravond van het
huwelijk onder zulk een laaghartig
voorwendsel het. gegeven vorstelijk
woord verbreken! Foei, welk een schan
de! Als gij nog eens met een enkel
woord op dit verachtelijk voorstel terug
kom t, onterf ik u! Ik heb gelukkig uit
mijn tweede huwelijk nog twee zoons,
en op hen kan ik mijn Vorstendom
overdragen! En zelfs, wanneer de plech
tige trouwbelofte ons als Christenen en
edellieden niet bond, dan nog zou ik
deze Hime nooit of nimmer als schoon
dochter in mijn christelijk huis opne
men. Gij hebt dus te kiezen: of wel
gij trouwt overeenkomstig uw belofte,
met dc dochter van Tsoekami-Dono, of
wel ik deel clen Vorst nog heden mede,
dat ik u, als een eerloos woordverbre-
ker, onterfd heb. En dan moogt ge ver
der afwachten, of Jyeyas u nog als
schoonzoon zal aannemen."
Vorst Protasius had met zóóveel klem
gesproken, dat zijn zoon aan den vollen
ernst zijner bedreiging niet kon twij
felen.
„Als eerloos woordverbreker onterfd!"
neen, dat was hem te veel! llij mokte
wel legen den wil zijns vaders, doch
had niet den moed dezen te trotseeren.
Daarbij bleef de overweging, dat Jyeyas
hem, wanneer hij onterfd was, zeker de
hand zijner dochter zou weigeren, ja,
dat Hime zelf hem in zijn ongunstige
positie zoo zou kunnen behandelen als
Safiogc, niet zonder invloed. De Prins
sohikte zich dan ook, ofschoon met
merkbare grimmigheid, maar toch veel
gewilliger dan de Vorst, had kunnen
denken, in deh .toestand, Deze schonk
daarom zijn zoon met vaderlijke goed
heid vergiffenis, onder voorwaarde, dat
cle bezoeken in clen tuin van Jyeyas niet
herhaald zouden worden.
„Het huwelijk mag nu niet langer uil-
gesteld worden," zei de Vorst dit- pijn
lijk onderhoud besluitend. „Wanneer
de groot-admiraal of zijn dochter van
uw trouweloosheid hoorden bah, wat
'n schande voor een christen Vorst!
zouden zij hun woord terugnemen met
de grootste verontwaardiging. Nog he-
clen spreek ik met Tsoekami-Dono en
over een paar dagen in elk geval zoo
spoedig mogelijk reikt gij elkander
vóór het altaar de hand, en ontvangt gij
clen zegen des priesters."
„Dus ons huwelijk zal gesloten Avor-
den op christelijke wijze en niet vol
gens Japansche manier? Jk meende, dat.
gij met mijn stiefmoeder getrouwd
Avaart naar heidenschen ritus."
„Vorstin Justa Avas destijds nog geen
Christin," antwoordde Protasus. „Later
toen zij gedoopt Avas, "hebben Avij ons
huAvelijk laten inzegenen. Gij beiden
zijt Christenen, en moet dus, zooals
vanzelf spreekt., het II. Sacrament des
huwelijks ontvangen op passende Avijze.
Ik sta er van verbaasd, dat ik zoo iets
aan mijn zoon nog zeggen moet."
„Nu, het is mij goed^ Ik avou, clat het
achter den rug Avas! Als Avij naar de
kerk gaan, moet ik, A'oordat die huwe
lijkszegen gegeven Avordt, zeker ook
nog biechten?"
„Biechten en met uw bruid tot de
Tafel des Ileeren naderen!" antAvoordde
cle Vorst verbaasd. Het Avas hem reeds
meer dan éénmaal opgevallen, hoe koud
en onverschillig zijn zoon in godsdienst
zaken Avas. „Ge weet toch, dat het liu-
Avelijk voor ons Christenen een heilig
sacrament is!"
„Nu voor mijn part, clan maar biech
ten! Ik geloof, dal. de Vorsten van Italië
liet bij zulke gelegenheden óók doen. Ik
heb een vorstelijk huwelijk gezien te.
Modena; het bruidspaar ging loen met
groote pracht ter Communie en eeri
hooggeplaatst prelaat in schitterend ge-
Avaad reikte die uit. Zij zullen dus van te
voren ook Avel gebiecht hebben. Dus: wij
biechten! Enfin, ik zal den biechtva
der met mijn zelfbeschuldigingen niet
lang ophouden."
Deze laatste woorden bromde cle Prins
tusschen zijn landen. Daarna verliet hij
zijn vader met de door het ceremonieel
voorgeschreven gebruikelijke buigin
gen, oogenschijnlijk kalm, maar in zijn
binnenste kookte het.
„Zoo, zoo! llij bedreigt mij rnet ont
erving ter gunste van een kind mijner,
gehate stiefmoeder! Laat ik maar eens
mijn eigen meester Avorden, dan zullen
Avij afrekenen. En ook die trouwe Haju-
schida en cle beide vazallen, Tasakale en
Ivanjemo, die oude gek, zullen dan naar
verdienste beloond Avorclen!"
Zoo mokte de Prins in zijn binnenste,
terwijl het hem gelukte ATiendelijk te
zijn, en te schertsen, toen hij clen vol
genden morgen weer een bezoek brachti
bij zijn bruid.
(Wordt vervolgd.)