Tweede BSad. De Ooriog. VRAGENBUS. No. 2357 Zaterdag 7 Juli 1917. De ex-Tsaar in de eenzaamheid. •Tsarkoje Selo was eens de geliefkoosde residentie van den Tsaar van Rusland. Nicolaas II bracht dan ook elk jaar ver- ischeadene maanden door in het paleis Alexander, bescheidener en intiemer dan het. groot© kasteel, waaraan zijn voorgan gers dia voorkeur gaven. In dit kleine paleis bevindt hij zich thans als gevangene met de overige leden zijner familie. Sedert do eerste dagen dier revo lutie. hdbben zij het niet verlaten; wel streng', maar toch .zoo discreet mogelijk worden zij er bewaakt. Behalve- de dienstdoende officieren en de soldaten van de wacht raag niemand deze vergulde gevangenis binnentreden, doch do blikken der nieuwsgierigen kun nen er naar welgevallen rondzoeken, want slechts een klein hek scheidt het paleis van den weg). ik heb het dus niet aan een bijzondere gunst te danken, schrijft een medewerke-r van het „Journal'! dato 16 Juni, dat ik gisteren den ex-Tsaar kon zien. Hij kwam juist uit «zijn vertrekken; graaf JBenken- doif, groot hofmaarschalk, wachtte hem op het terras op. Nicolaas II, die de uni form van kolonel van liet 4e regiment droeg, zag er volkomen gezond uit, en naar mij voorkwam, niet in het minst door zorgen gedrukt. Hun gesprek was onge twijfeld verre van somber, want Nicolaas lachte onafgebroken. Onmiddellijk werden zij door een officier ■en drie soldaten met de bajonet op liet geweer gevolgd. Het gesprek liep blijkbaar over plantkunde, want telkens zag ik hen over een bloemperk heen buigen. De wandeling duurde maar kort. Spoe dig verdween de Tsaar weer dn dezelfde vertrekken, waar ik hem had zien uitko men. De vertrekken zijn zeer nauwkeurig ver deeld; aan de familie en het gevolg is het verboden'om de appartementen van. den gewezen monarch binnen te gaan. Ten einde beter de wacht te kunnen houden, hel middengedeelte van het' paleis on-" •bewoond. Nicolaas II woont in de rez- dê chaussee'van den linkervleugel, ter wijl de eerste, verdieping verdeeld is tus- schen de keizerin, de vier groothertogin nen. en de tsarewitsj. In f]^n rechtervleugel zijn gehuisvest graaf Benkendorf met zijn echtgeuoote en hun zoon, de eere-dames liemxko en Bukshefden. de geneesheer en Julliard, de onderwijzer van den jongen Alexis Nicolaj ew itsj Ret. personeel, dat eens uit 250 men schel bestond, telt er nu nog slechts 94. De wacht wordt uitgeoefend door 150 soldaten, die in bet park en de tuinen verdeeld zijn; zij vormen er drie rijen van schildwachten. In het paleis bevinden zich slechts drie soldaten, maar de comman dant, kolonel Cobilihsky, kan elk uur van den dag en nacht de verschillende ka mers binnengaan zonder zich vooraf aan te dienen; evenzoo kunnen de dienstdoen de officieren zich elk oogenblik overtui gen, of de bewoners eicli aan de reglemen ten onderwerpen. Hun taak wordt, trou wens zeer vergemakkelijkt door de koele waardigheid der gevangene. De ex-tsaar mag niet met de soldaten •spieken, den commandant, uitgezonderd, en zich evenmin onderhouden met 'de kei zerin, behalve op de uren voor de gemeen schappelijke wandeling en maaltijden. In de dagbladen kan hij de gebeurtenis sen in Rusland vrij volgen «en voor dat cloel leest hij rnet de grootste aandacht de „Nowoje Wremja", de ,,Roeskoje Slowo" en de „Birjewya Wjeclomosti". Het is echter merkwaardig hoe onver schillig hem deze lectuur laat. Aan tafel ia hij zeer vroolijk met zijn kinderen en tegenover niemand maakt hij ook maar de geringste zinspeling op de gebeurtenis sen, die hem zijn troon kostten. De vorige week verloor hij een keer zijn terughoudendheid. Verscheidene dagen achtereen kon men in de bladen lezen, dat eenige groepen van Boisjewitei de keizer lijke familie naar de Peter en. Paul-ves ting of die naar Kroonstadt wenschten over te brengen. Zou men aan hun wensch voldoen? Hij had zijn woord gegeven de officieren niet uit.te.vragen; den comman dant er over spreken, ging dus niet, maar toch wist hij de.ze, zonder zijn ccd te bre ken, een verklaring te ontlokken, die liem scheen gerust, te stellen. Nicolaas, die een liefhebber van samen gestelde gerechten was, heeft zich zeer gemakkelijk gewend aan cle eenvoudige tafel, die door graaf Beukendorf gere geld wordt. De wijn is verbannen. Maar de tsaar toont zich volkomen tevreden en heeft een uitmuntenden eetlust. Van zijn geregelde lichaamsoefeningen onthoudt hij «zich we lis waar, dikwijls, vooral des morgens, maar in den tuin werkt, hij des te meer, terwijl een fiets tocht door de lanen in het park evenmin tot clo zeldzaamheden behoort. Den overi gen tijd brengt Nicolaas in zijn bibliotheek door, waar hij, wanneer hij niet meer leest, veel rookt. De keizerin is clroomerig en verdrietig. Aan tafel spreekt zij weinig en ziet er erg lijdend uit, Loopen schijnt haar te moei lijk te vallen want in een wagentje rijdt een knecht haar van het eene vertrek in het andere. De kinderen zijn even onbezorgd als hun va^?r; aan hun dolle spelen neemt de 22-jarige. grootherogin Olga met hetzelfde plezier deel als haar jongere zusters of broer, die van de mazelen volkomen her steld is. De correspondent heeft eich veel moeite gegeven, om uit te visschen of cle ex-tsaar zijn gedachten over cle revolutie en haar gevolgen wel eens geuit, heeft. Slechts dit eene gezegde \an den ex- tsaar legen graaf Beukendorf is hem ter oore gekomen: Ik voel mij niet minder wij darv,vroeger, want ben ik niet heel mijn ievèn een gevangene geweest?"' Op cLroèfgeestigen toon werd dit gezegd ■en om zijn ontroering te verbergen, aldus de zegsman van clen correspondent, die getuige van het tooneel was, sprak Nico laas II vlug een sigaret aan. Een vernielde loopgravenstad. Een bijz. correspondent van de „Daily News" beschrijft aldus wat hij noemt een vernielde loopgravenstad. „Afs men door de oude stadspoort, die niet meer met-den ouden stadsmuur ver bonden is, gaat, dan wordt men, overwel digd door het gezicht van een verbluffen de massa vernielde gebouwen huizen zonder voorgevels, bovenverdiepingen cl ie uitstaken, weggebroken, terwijl midden iin Den chaos in cle opengi'elegale- kamers meubelen staan, onbeschadigd. Aan beide zijden van die prachtige straat schijnen de huizen rn-eedoogcnloos middendoor gebroken te e'ijn, zoodat cle brokkelige muurst ukken naar clo lucht wijzen, daken op mora curieuze manier in d!3 ducht harig Jm en eentonige massa's puinhoopen ail's lava naar den rand van de trottoirs zijn gegleden. Het stadhuis heeft rechts groote gaten in cle muren en is voorzien van een bord, waarop „gevaar" staat. Het ledige muur werk van een kerk staat naast een open baar gedenkteek-en voor een Fransche helclin en hier hebben de Engelsche troe pen, die cle Duitschers uit de stad hebben verdreven, den datum' van hun gloricusen intocht opgeschieven. Ik ging cloor een verlaten en somber uitziend Chateau en verder naar het hoo- gere deel der stad, waar ik opnieuw bewij- zijn van de vernielingsikracht van het mo derne geschut vond. In d«e nauwe straten zijn. hier en daar huizen ongedeerd' ge bleven, terwijl die ernaast in puin zijn geschoten. Vlak naast eon m oie villa s'.e- ken de naakte en ruw afgebroken muren, met groote ronde gaten ér in, omhoog. Naast een fabriek ligt een strook grond® van een dertig meter breedte d.ie eruit ziet alsof een „tank" er te keer was ge gaan, want niets stoncl er meer overeind; en aan clen verstafgeleigen, muur hangt een puntig dak neer, dat zicli daaraan vasthoudt als een reusachtige vleermuis. Op het kerkhof aan clen grens van de stad, schijnen de Duitschers voor het laatst krachtig te hebben-stand gehouden. Niet alleen hebben zij dwars door het fkeukhof en er omheen een vuurloopgraaf aangelegd, maar ook geweldige onder- gronclsdhe schuilplaatsen gegraven, «zoo wel in de loopgraaf als op andere niet- opvalLende plaatsen. Zij hebben zelfs de familie-grafkelders leeggeruimd, om de stevig' gebouwde bak- steenen kamers te gebruiken als dekking tegen het granaatvuur. Op het geheel© kerkhof is niets onbeschadigd gebleven. Massieve grafsteenen, marmeren platen, enorme steenen kruisen en prachtig hek werk liggen in verwarde massa's dooreen- De paden zijn versperd, groote hoornen zijn omver gevallen en eenvoudige houten kruisen, die op «de graven van Fransche en Duitsclie soldaten stonden, zijn tot splinters geslagen. Maar de oude citadel of gevangenis is het belangwekkendste voorwerp in deze vernielde stad. Zij is omgeven door oen gracht en eeuwen geleden als vesting ge bouwd. Vele voorname gevangenen, zelf9 van koninklijken bloede zijn hier opgeslo ten geweest. Maar nu is meer dan de helft Man het bijn.a onvernieLbare gebouw in puin geschoten en de gewelfde ingangs poort is tot op een enkelen voet van die zoldering af verstopt doorvliet puin. Het gezicht van de hoogte af waarop de citadel staat, is prachtig. Men kan nu duidelijk zien, welk een schitterend doel wit het moet geweest zijn voor de artil leristen, en wanneer «men over de vern tfe- loopende glooiingen kijkt, dan kan men duidelijk het vernielend spoor der doode- lijke granaten .zien, «die den weg haanden voor onze aanvallende infanterie. Het schouwspel, dat de chaos heneden van M<er uit oplevert; is even betooverend als ontzettend. Een groote, edele stad ligt in puin. Zij is van hare inwoners beroofd en geworden tot een plaats, waar troepen, die achter hun overwinnende kameraden aankomen, welke haar aan de Duitschers ontworsteld hebben, oen 'kort oogenblikje halt houden." BINNENLAND. Nederland en de Oorlog P r ij iz e n van vroege aard appelen. Men meldt uit het Westland: Aangezien de. maximum winkelprijs voor de groote'aardappelen van af heden bepaald is op 11 ets. per K.G., is cle vei- lingsprijs vastgesteld op 8 ets. Door do Giroenten Centrale zal geduren de deze week op de groote aardappelen een toeslag van 2 ets. per K.G. aan de veilingen worden vergoed. Gebrek aan steenkolen. De firma J. F. Scholten Zonen te Enschede heeft door aanplakking hekend gemaakt, dat haar textielinrichting cle volgende week niet zal werken wegens ge brek aan steenkolen. Be to og in g e n. in Den Haag. Tegen gistermiddag 1 uur was ,op het Binnenhof een betooging aangekondigd door het Revolutionair Socialistisch Co mité. Op dat uur hadden zich voor de Ka mergebouwen ongeveer 5 a 600 personen verzameld, d,ie door politieagenten voort durend in beweging werden gehouden. Niemand mocht blijven staan. Achter het Binnenhof in de Hofstraat, waren een groot aantal huzaren en een cordon bere den politie opgesteld, om, zoo noodig, te kunnen ingrijpen. Kort na 1 uur verscheen een sterke po litiemacht op het terrein onder aanvoering van een aantal inspecteurs. Allen waren met een revolver gewapend. Niemand mocht er blijven en daaraan werd zonder eenig verzet gevolg gegeven. Het publiek verkeer was geheel afgeslo ten. Niemand mocht erop, en de poortjes, die toegang geven, waren sle-rk bezet. Het tramverkeer ging gewoon zijn gang, maar personen, die. op het Binnenhof van de tram stapten, werden onmiddellijk verwij-, d.erd. De rijksveldwacht, die altijd dfe toe gangen tot de Tweede Kamer bewaakt, was door soldaten vervangen. De veilige vaargeul op do N oordze o. (Officiéél). Ten vervolge op de bekend making -van 3 «lezer dee"t bet ministerie van büit?nl.a.n:lsche zalven mede, dat Hr. Ms. gezan't te Londen opnieuw bij cle Br.lt- sche regeering stappen heeft gedaan naar aanleiding van de jongste uitbreiding' -let gevaarlijke zone, waardoor de veilige vaargeul voor de Nedarlandsche srlieep.- vanrt zou komen te vervallen Jn opchacbt dei regeering ihcoft de gezant gevraagd, orn uitei-t spoedig antwoord nopens de definitieve ba looiing der Britscbe legee- ring. Hij lieofc doen uitkomen, dat hier te lande niet wordt gedoofd, dat de maa«k a-egcl opzettelijk legen Nederland, is ge richt, doch dat men niet inziet, wolk mili tair belang met de bewuste uitbreiding ged'.eri I is on dat cle levensbelangen van Nederland; met clen maatregel gemoeid zijn. Blijkens op 0 dezer -ontvangen b,-richt heeft de Bril.sehe staatssecretaris geant woord met- de na-dirukkelijke verzekering, dat de bewuste maatregel in ge.êneilei op zicht opzeil to lijk was gericht legen Ne Ier land, aan hetwelk de Br Lbc lie regéc-rki-g juts'., de grootste- achting toedraagt, maar uitsluitend1 was ingegeven door militaire beweegredenen, welke beoogden aan vij andelijke strijdkrachten den toegang naar Dnitsche wateren af te sluiten, llij meen de. dat men zich in Nederland een over dreven voorstelling maakte van do gevol gen van den maatregel voor de Ne ler- lanckahe scheepvaart, die immers over and,ere toegangswegen beschikt dan de tot dusver gevolgde veilige vabrgeul. Tot het leggen van mijnen zal in de cers/o dagen nog niet worden overgegaan. Do Neiderlandsche regeering heeft r'r antwoord, dat tengevolge van den ver scherpten diuikbootoorlog cle voorziening' in da behoeften van het Nedeelanidsche volk langs dien weg van het Kanaal onmo ge'ijk is en dat de weg door de Nederland. sche, Duitoöhe en Deemsclie tei'ritortale wateren evenmin kan wo«rdien gevolgd., daar de neutrale scheepvaart Jiangs do Duitsche Noordzeekust verboden "'is en bovendien de weg door de Nederland::che territoriale wal'eren langs d'e Noordelijke eilanden niet kan worcle,n gebezigd, omdat het vaarwater op vei-sichiJLende p'taatsen buiten de territorial©- wateren ligt en der halve in ret Britscbe mijnenveld va.lt. Zij sprak het vertrouwen - uit, dat ditf Britscbe regeeuing,, zich van, eon en onder «rekenschap gegeven hebbende, clen voor genomen maatregel aan een nieuwe over weging zou onderwerpen. Vraa g: Wanneer bij een stemming voor het bestuur eencr verecnigiog méér personen dan er plaatsen te vei vullen zir« de'volstrekte mee dorheid 'hebben verkre gen, hue moot clan "gehandeld woeden?, Wat Is de eerlijkste manier? liet regle ment voorziet hierin niet. Welke wijze volgt men bij verkiezingen voor Slaton en Gemeenteraad? A n t w o o r d: Wanneer bij een verkie zing meer personen, dan hel aantal vaca tures zijn, cle volstrekte meerderheid heb ben, dan .zijn diegenen, welke cle meeste stommen op ziieh vereenigd hebben, geko- zen. De volstrekte meerderheid is nood zakelijk «om gekozen te zijn, maar niet ieder di«? de voiisórekte meerderheid heeft, «is gekozen. Wanneer nu «meer candidaten eenzelfde aantal stemmen verkregen heb ben,, dan kan men verschillende middelen gebruiken om een beslissing te verkrijgen. Bijv. de oudste in jaren, bij loting of een herstemming tuaschen die can did a ten. Voorziet het reglement «niet in zulke ge vallen, dan is er hoogstwaarschijnlijk wel esn artikel, diat hot bestuur of de verga dering clo macht geeft «in deze gevallei Ie beslisvn. Bij Jen Gemeenteraad en Twee de Kamer «s de «oudste in jaren gekozen, de Provinciale Staten laten bij een ver kiezing voor dè Eerste Kamer echter l,et fbi be slissen. Vraa g: In hoeverre ben ik verplicht een dienstbode, die wegens ziekte den clien-st moet verlaten, hei «lioon uit te be talen? A n t w oor '1: Gedurende betrekkelijk korten tijd, fl, w. z. volgens gcbiuik zes weken. Vraag: Zoudt u mij die bepalingen art. 11, 1617 (inzake kalkmeivr») in iie <!aats- courant van 3 Mei No. 106 vermeld) in. de viagenlius willen mede.leelen? Antwoord: Jlier volgen do floor u bedoelde bepalingen (misschien zijn ze -ook nog-voor amlere lezers van belang)' Art. 14. -De eieren, welke voor rekening van da Eiervcreeniging door de benreps- J\alfcers woeden g-ekulkt of vóór tekening; van de Eiervereeivging in <j«e koelhuizen worden bewaard, zijn neistemd om in liet tijdvak, aanvangende 1 Sop!. 1917 en ein digende 1. April 1918, te worden geleverd: a. aan gemeentube-sturoningevolge hun daartoe strekkende bestellingen voor aer- bruik door paii.icuiie.ren; b. aan bakkers of industrieën, welke overeenkomstig do geste,ldo bepalingen contracten voor cle levelling van geconser veerde sieren, uitsluitend' ten gebruike van haar bedrijf, met >d«e Eiervcreeniging; hebben afgesloten.. Deze contracten moe ten aan die goedkeuring van clo Rijks-com missie" van Toezicht op de Eiervere.-riigi ig en de Pluimveeve-reeniging worden onder worpen. Art, 10. Aan bakkers en industrieën, die met die Eiervcreeniging een contract heb ben aangegaan .als in art. 11 genoemd, zulten deze sieren door dié Eieiwereeniiging woaden geleverd tegen den prijs van f 9.35 per 100 stuks voor kip« leren en f 10.35 per 100 stuks voor eendeiie.ren, in kisten van 1200 «stuks afranco gom een.te, -inc'.usief emballage. Voor levering en kosten van 000 en 300 stuks worden «de prijzen resp. met 5 en 11 ct. ipei' 100 stuks ve.rhoogd. De verzending geschiedt voor risico van den ontvanger. FEUILLETON. Christen-helden in Japan. 29) „God moge u in het gelijk stellen!" anlwoordde de heer van Oboma op ern- sligen toon. „Goed! Laten we hem waar schuwen. Maar, talen we aan het slot van den brief dan ook erbij voegen, dat het onze. plicht is, zijn trouweloosheid aan zijn vader bekend te maken, indien hij zijn bezoeken te Foesimi blijft voort- zötln. God bscherme onzen jongen meester, en leidde, hem op het goede pad! Hij is uil het verre land der Chris tenen niet zóó teruggekeerd als wij al len hadden gehoopt, llij moest daar veel slechte voorbeelden gezien hebben! Ik vrees, o, ik vrees dat wij, wanneer hij deze. Itime naar Arima medebrengt, boo ze tijden tegemoet gaan. Maar wij zijn in Gods hand en onze plicht gaat vóór en boven alles!" Ge waardige edelman schreef den brief aanstonds zeer eerbiedig, maar ook zeer duidelijk en beslist. De drie vazallen onderteekenden het stuk, en de grijze Kangemon stelde het den Prins |rr hand. met het vriendelijk verzoek •iet slechts te lezen, wanneer hij alleen was, en niet dan na eerst ec kort gebed m hebben verricht. Had de grijsaard ge- zion met welk een loom de Prins den brief verscheurde, dan ziu hij met de sombere voorspelling van zijn vriend hebben ingestemd. ■««Waar blijft gij toch?" vroeg op" den avond van dienzeifden dag de vorst van Arima aan zijn zoon. Verbeuzelt gij al uien liju me[ uw bruiclï. ik kan 'het eenigszins vergocilijken, maar het zou u toch beter passen, wanneer gij wat meer deelnaamt aan de vergaderingen der Vorsten." „O, bij mijn bruid ben ik zeer weinig," antwoordde de Prins, „en ik wou, dat ik het vervelende schepsel, dat gij voor mij als vrouw licht, uitgekozen, nooit gezien hadl" De Vorst verbleekte. Daarna zeide hij met duffe, ingehouden stem: „Ongeluk kige, het is dus waar, dat gij zooals verteld wordt dagelijks naar Foesimi rijdt, en claar uren lang in het park van Jyeyas blijft? Bij zijn"dochter ontken het maar niet! Reeds bij ons bezoek meende ik te bemerken, dat prinses Ilime u in haar netten meende te van gen. En nu zijt gij dan inderdaad sma delijk in de strikken dezer toovenares geraakt." „Prinses Ilime is de mooiste en fier ste vrouw van Japan. Ik laat haar goe den naam door niemand aantasten, ook door u niet, vader, en allerminst door een ellendigen gluiper als dien Ilaju- schida!" riep de Prins opstuivend. „Prinses Hime is waardig de vrouw van den Schogoen te zijn! Inderdaad, vader, reeds eenige dagen geleden wil de ik u voorstellen de verloving met Lucia te verbreken. Haar vader is im mers ook geen Schogoen, ja zelfs geen voogd over den jongen Schogoen ge worden. Op dit oogenblik is de vorst van Bandoeë de machtigste man in Ja pan! Een verbintenis met zijn hoogbe gaafde dochter moet ons en zelfs het Christendom van het grootste nul zijn. Denk eens na." -„Zwijg! Ik schaam mij over mijn zoon! Tlians, nu de verloving plechtig gevierd is, op den vooravond van het huwelijk onder zulk een laaghartig voorwendsel het. gegeven vorstelijk woord verbreken! Foei, welk een schan de! Als gij nog eens met een enkel woord op dit verachtelijk voorstel terug kom t, onterf ik u! Ik heb gelukkig uit mijn tweede huwelijk nog twee zoons, en op hen kan ik mijn Vorstendom overdragen! En zelfs, wanneer de plech tige trouwbelofte ons als Christenen en edellieden niet bond, dan nog zou ik deze Hime nooit of nimmer als schoon dochter in mijn christelijk huis opne men. Gij hebt dus te kiezen: of wel gij trouwt overeenkomstig uw belofte, met dc dochter van Tsoekami-Dono, of wel ik deel clen Vorst nog heden mede, dat ik u, als een eerloos woordverbre- ker, onterfd heb. En dan moogt ge ver der afwachten, of Jyeyas u nog als schoonzoon zal aannemen." Vorst Protasius had met zóóveel klem gesproken, dat zijn zoon aan den vollen ernst zijner bedreiging niet kon twij felen. „Als eerloos woordverbreker onterfd!" neen, dat was hem te veel! llij mokte wel legen den wil zijns vaders, doch had niet den moed dezen te trotseeren. Daarbij bleef de overweging, dat Jyeyas hem, wanneer hij onterfd was, zeker de hand zijner dochter zou weigeren, ja, dat Hime zelf hem in zijn ongunstige positie zoo zou kunnen behandelen als Safiogc, niet zonder invloed. De Prins sohikte zich dan ook, ofschoon met merkbare grimmigheid, maar toch veel gewilliger dan de Vorst, had kunnen denken, in deh .toestand, Deze schonk daarom zijn zoon met vaderlijke goed heid vergiffenis, onder voorwaarde, dat cle bezoeken in clen tuin van Jyeyas niet herhaald zouden worden. „Het huwelijk mag nu niet langer uil- gesteld worden," zei de Vorst dit- pijn lijk onderhoud besluitend. „Wanneer de groot-admiraal of zijn dochter van uw trouweloosheid hoorden bah, wat 'n schande voor een christen Vorst! zouden zij hun woord terugnemen met de grootste verontwaardiging. Nog he- clen spreek ik met Tsoekami-Dono en over een paar dagen in elk geval zoo spoedig mogelijk reikt gij elkander vóór het altaar de hand, en ontvangt gij clen zegen des priesters." „Dus ons huwelijk zal gesloten Avor- den op christelijke wijze en niet vol gens Japansche manier? Jk meende, dat. gij met mijn stiefmoeder getrouwd Avaart naar heidenschen ritus." „Vorstin Justa Avas destijds nog geen Christin," antwoordde Protasus. „Later toen zij gedoopt Avas, "hebben Avij ons huAvelijk laten inzegenen. Gij beiden zijt Christenen, en moet dus, zooals vanzelf spreekt., het II. Sacrament des huwelijks ontvangen op passende Avijze. Ik sta er van verbaasd, dat ik zoo iets aan mijn zoon nog zeggen moet." „Nu, het is mij goed^ Ik avou, clat het achter den rug Avas! Als Avij naar de kerk gaan, moet ik, A'oordat die huwe lijkszegen gegeven Avordt, zeker ook nog biechten?" „Biechten en met uw bruid tot de Tafel des Ileeren naderen!" antAvoordde cle Vorst verbaasd. Het Avas hem reeds meer dan éénmaal opgevallen, hoe koud en onverschillig zijn zoon in godsdienst zaken Avas. „Ge weet toch, dat het liu- Avelijk voor ons Christenen een heilig sacrament is!" „Nu voor mijn part, clan maar biech ten! Ik geloof, dal. de Vorsten van Italië liet bij zulke gelegenheden óók doen. Ik heb een vorstelijk huwelijk gezien te. Modena; het bruidspaar ging loen met groote pracht ter Communie en eeri hooggeplaatst prelaat in schitterend ge- Avaad reikte die uit. Zij zullen dus van te voren ook Avel gebiecht hebben. Dus: wij biechten! Enfin, ik zal den biechtva der met mijn zelfbeschuldigingen niet lang ophouden." Deze laatste woorden bromde cle Prins tusschen zijn landen. Daarna verliet hij zijn vader met de door het ceremonieel voorgeschreven gebruikelijke buigin gen, oogenschijnlijk kalm, maar in zijn binnenste kookte het. „Zoo, zoo! llij bedreigt mij rnet ont erving ter gunste van een kind mijner, gehate stiefmoeder! Laat ik maar eens mijn eigen meester Avorden, dan zullen Avij afrekenen. En ook die trouwe Haju- schida en cle beide vazallen, Tasakale en Ivanjemo, die oude gek, zullen dan naar verdienste beloond Avorclen!" Zoo mokte de Prins in zijn binnenste, terwijl het hem gelukte ATiendelijk te zijn, en te schertsen, toen hij clen vol genden morgen weer een bezoek brachti bij zijn bruid. (Wordt vervolgd.)

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsche Courant | 1917 | | pagina 1