BINNENLAND.
Nederland en de Oorlog.
.Teenfcrand, zijn gisteravond in Deh Ilaag
teruggekeerd.
Bruta'.e smokkelaars. Donderdagnacht
is in de Mear wijk bij Nijmegen een mili
taire troep aangehouden, die bestond uit
mannen van den Vrijwüligerï Landstorm,
van die landweer en, burgen, ge-kleed in
militaire uniform. Zij deden zich voor als
een militaire patrouille, doch waren niet
anders dan brutale smokkelaars, die hun
ransel en broodaak gevuld hadden met
Kwiittarchocoiade, welke ze op deze wijze
ongemerkt naar de grens brachten.
Reeds lang was bij het commando van
don Vrijwilligen Landstorm en bij de Kon.
M-aréchaussée deze tmuc bekend), welke
roods meermalen moet zijn uitgevoerd,
doch het mooht nu eerst gelukken deze
xooversibende, die onder commando stond
van een adj udant-onderöfficierte vatten.
Op enkelen na-, die ontvlucht zijn, ward
het heeie troepje, ongeveer 40 man, gevan
gen. genomen en door die maréchaussées
achter slot gezet-.
Nader vernemen we nog-, dat 50 kastjes
Kw-atta, elk van 100 reepen, in beslag zijn
genomen. (Nijm. Ort.)
Bosch brandstichters gearresteerd en ont-
vhicht. Donderdagmiddag brak te Eind
hoven een felle boschbrand uit, die op on
geveer vier plaatsen tegel ijk zich open
baarde. De politie van Strijp en Woenisel,
die -in allerijl gewiaarsohuwd werd door
den boschwachter van den heer de la
Court, wien de bosschen toebehooren, wist
met militaire assistentie ten slotte het vuur
mees-ter te worden. Initusschen waren ver
moedens gerezen omtrent eenige jeugdige
belhamels uit Wcensel, die in de buurt
der 'basisoheu gezien waren. De politie van
Woen.se! toog eir op uit en arresteerde twee
beruchte snaken van circa 18 jaar, v. G.
en v. R. te Woensel (vaste klanten vain de
politie), die al spoedig bekend-en. In af
wachting van hun transport naar Den
Bosch werden zij oin het ,,'kloikkenbuis" te
Strijp aan elkaar geboeid opgesloten. Een
uur later werd de politie gewaarschuwd,
dat de jeugdige njdsdladigers waren uitge
broken. De politie staat er verstomd van,
doch zoekt te veigeeös naar hare ontvluchte
prooi!
Miltvuur. Onder het vee van de land
bouwers Gébrs. T. te Putten is het milt
vuur uitgebroken De aangetaste heesten
afijn afgemaakt en verbrand, terwijl de
boerderij ondier bewaiking -ie gesteld.
Watergebrek. Door de aanhoudende
dlroogte is in Waterland groot drinkwater-
gebrek. De regenwaterbakken, en reservoirs
zijn bijna aile leeg, zood-at het drinkwater
per siciiuit of wagen van Amsterdam en
Purmerend moet worden aangevoerd.
Spaar de paarden. In een te 's-Gxa-
ve/ruhajge gehouden vergadering van de
centrale commissie udt het op 19 Mei ge
constitueerde Nationaal Paarden-Steun-
comité is, met volle instemming van de
aanwezige vertegemvoordc'ging van het
Staihouderebedrijf, besloten, aan d'en aan
vang van diit zomerseizoen een hoogst ern
stig beroep te doen op het publiek, om het
laten rijden tot het uiterste te beperken en
tevens een beroep te doem op den handel,
om bij bet vervoer van gped-eren te bevor
deren, dait "slechts met hal-fbeladen wagens
gereden wordt, een en ander met het oog
o-p den grootien voedteelmood' voor de paar
den. „Vad."
Ons Encycliekfeest.
De Roomsche Meidag is schitterend
geslaagd.
Begunstigd door prachtig zomerweer,
trokken duizenden door Leidens straten.
De indruk van onze betooging op de
bevolking is een zeer goede geweest.
Verschillende opmerkingen dienaan
gaande kwamen we te hooren; het bleek,
daarbij een toeslaan van deur-en en voet
stappen op het plaveisel van de kerk.
De klokkenluider stond op. „Daar zijn
zij"., sprak hij. „De speurhond zal ons ont
dekt hebben. Laten wij spoedig het plat
form beklimmen."
Hij nam zijn lantaarn en geleidde zijn
metgezel verder tot onder den k-lokketoxen.
vandaar bereikte men met een ladder den
ho-ofdba'k van het timmerwerk. Een breed©
losse püank diende alis brug, tusschen het
timmerwerk en het platform, waar de
ca-ri-llonbespeler op hooge feesten de acht
klokken bespeelde.
Terwijl de beide mannen zich opheschen
naar de nauwe schuilplaats, had de troep
der „patriotten" zic-h verspreid over de
velschillende verdiepingen van den toren.
Deze dapperen onderzochten met hun pie
ken de kleinste schuilhoeken. Daarna ver
volgden zaj bij het schijnsel van toortsen
en lantaam-s de beklimming van de trap.
Het geschreeuw weerklonk somber en
de gewelven kaatsten het terug ate een
echo. Toen zij op de verdieping der Mok
ken tow-aimen, wachtte ben eien tel-eureth
lrng. De trap eindigde en er was geen
uitgang. Achter de groote Barnard ver
bolgen, konden zij, die vervolgd werden,
niet worden opgemerkt.
Het hoofd der bende was een zij desp in
ner uit een naburige -gemesnte, Maret ge
naamd!, doch wien door de sansculotten
den bijnaam gegeven was van Ma rat. Deze
beroemden naam diroeg hij met trots, zon
der te bedenken dat hij met meer recht
den titel van de Santerre van Ra-nans had
verdiend. De gedachte van allen uitdruk
king gevende, riep hij den speurhond toe:
„,Buiger -Su.rpiat, voor dezen- keer heeft
uw patrottischfè speurzin gefaald!"
„Toch niet," spotte de vrijwillige politie
man, „wie zegt u dat er niet iemand is
aan het boveneinde van deze ladder?"
Verscheidene mannen hieven hun toort
sen en lantarens op, doch het was hun
onmogelijk de dusternis te verdrijven,
waar men onduidelijk den balk kon onder
scheiden en de stutten en spanten, die het
timmerwerk van de klokkentoren vormden
dat men van "die Roomselie -arbeiders
zóóiets niet verwacht had!
En toch, hadden alle bondsleden
deelgenomen aan onzen Roomschen
Meidag, onze optocht ware nog eens zoo
groot in aantal deelnemers geweest!
Niettegenstaande dit, zijn we echter
toch tevreden.
Want de indruk van deze meeting is
zóó uitstekend geweest, het saamhoorig-
heidsgevoel is zóó versterkt, dat we met
vol vertrouwen de toekomst tegemoet
gaan.
Toch moeten wij aan onzen Meidag
nog een kleine nabetrachting vastknoo-
pen.
En wel weze: We hebben Tweeden
Pinksterdag nu in alle toonaarden den
lof hooren verkondigen van al het mooie,
dat de Encycliek Rerum Novarum ons
geeft.
We hebben geapplaudiseerd voor het
geen de sprekers uit die Encycliek heb
ben naar voren gebracht.
Allemaal goed, uitstekend zelfs!
Maar daarmede zijn we er niet!
Want nog duizenden zijn er, die met
het mooie dat de Rerum Novarum ons
geeft, totaal onbekend zijn.
Nog duizenden zijn er, die verstoken
en onbekend zijn met onze mooie Room-
sche vak- en standsorganisaties.
En, alleen wanneer zij daarmede be
kend zijn, bestaat de mogelijkheid dat
de maatschappij in de goede richting
hervormd wordt.
Welnu, wanneer die zeven-en-twintig-
honderd beloogers van den Tweeden
Pinksterdag, hun sympathie eens doen
blijken door daden, n.l. door het
deelnemen aan de propa
ganda, dan zal het niet lang meer du
ren, of de laatste Roomsche arbeider uit
stad en omgeving is ingélijfd in het le
ger der Roomsche organisatie.
Alleen wanneer het zóóver is, dan kun
nen 'onze Katholieke beginselen van
liefde en rechtvaardigheid ten volle wor
den toegepast in het maatschappelijk
leven.
We verwachten dus als resultaat van
onze Roomsche Meidag een verster
king van hët aantal propa
gandisten!
Ter leering!
De staking in de wasscherijen in onze
stad geeft veel stof tot nadenken.
Vooral voor de Katholieke vakorgani
satie is er veel ter leerihg uit te halen.
Wat toch is het geval?
De staking in de bleekerijen is een
uiting geweest van directe actie,
dus een anarchistische vakvereenigings-
taktiek.
Organisatie was er zoo goed als niet.
Sinds korten tijd waren er enkele meis
jes georganiseerd in den socialistischen
Transportarbeidersbond.
Hoewel dus de grootste helft niet ge
organiseerd was, en de weinigen die ge
organiseerd waren, nog geen recht op
uitkeering hadden bij een eventueele
werkstaking, toch werd er gestaakt!
Zoo'n staking, het kan niet anders,
heeft niet de sympathie der overige
arbeiders, nog veel minder die van de
burgerij!
Het is dan ook begrijpelijk dat een
staking, op deze manier geproclameerd,
niet veel levensvatbaarheid heeft.
De staking was een uiting van onte
vredenheid met de bestaande toestan
den.
Alleen een 'goede vakorganisatie kan
daarin verandering en verbetering aan
brengen.
En zulk een goede organisatie is de
Katholieke organisatie.
Daarvoor een pleidooi te houden be
hoort niet direct in deze rubriek thuis.
Alleen dit: in een bedrijf, waar zoo
wel werknemers als werkgevers voor het
grootste gedeelte Katholiek zijn, in zoo'n
bedrijf moet ook de Katholieke vakorga-
.nisatie een overwegenden invloed heb
ben.
„Naar boven," riep Maret, en met de
sabel in do vuist beklom hij den ladder,
gevolgd door zijn afschuwelijke gezellen.
Hij had den top bijna bereikt, toen de
triomfantelijke uitroep klonk: „Daar zijn
de verraders!"
„Wij zijn verloren." fluisterde de
priester:
„'Nog- niet," antwoordde ChOrier. „Ik
héb een idee".
Na de wegvoering der klokken was het
klavier gebleven geheel nutteloos overi
gens en hailf vernield^ de ijzeren stangen
lagen verspreid, de koorden, die de klepels
der klokken aan het klavier verbonden,
hingen los te slEhgerem.
De klokkenluider nam de grootste der
stangen, die in zijn krachtige handen een
vreeselijk wapen was. Bovendien was de
ligging van het platform zelf uitmuntend^
gesdliikt ter verdediging. Het lag als boven
een „afgrond". Dezen naam gaf men aan
dat edel van den toren waar de afscheidin
gen der vercftêpingen waren weggenomen
om de~klokken door te kunnen laten, wan
neer reparatiën dit noodig maakten. Een
vastberaden man kon dus van dit platform
achtereenvolgens de aanvallers, die do
ladder beklommen, in de diepte doen neer
storten.
Chorier liet Maret hooger komen, maar
op het oogenblik, dat de Sansculotte den
voet op het platform zette onder het drei-
gend geschreeuw: „In naam der natie,
geef u over", kwam destang in praats van
©enig antwoord met zooveel kracht op de
vui'-t. c'-ie de sabel, vasthield, neer, dat Ma
ret een smartkreet uitstiet en de sabe-l Na
liet, die in den afgrond neertuimelde. Met
een snelle beweging stiet Chorier de plank
ter zijdie, die op haar beurt in de holle
ruimte neerstortte.
Van hun chef gescheiden, onmachtig om
bij hem te komen, gevoelden de patriotten
dat een vreeselijk drama zich voor hun
dreigde af te spelen.
Op de moordkreten en dronkemanslie-
-deren was een angstige stilte gevolgd. De
afloop vaai' den strijd was niet twijfelach
tig: V"* zonder eenlg wapen en met
^En lof op heften is dit met beidé paf-
tijen nog lang niet het geval.
De patroons zijn nog vereenigd in een
plaatselijke neutrale organisatie.
Laten dezen het voorbeeld navolgen
van hun Haarlemsche vakgenooten die
zich daar als een v a k-afdeelig bij de
Hanze hebben aangesloten.
Wanneer dan de personeelen zicli
eveneens Katholiek organiseeren, dan
wordt de weg geopencL voor het afslui
ten van een collectief contract.
Alleen dit zal de gewenschte verhou
dingen in.de wasch- en strijkerijen kun
nen brengen.
Propageere men dus overal de prin-
cipieele vakorganisatie, zoowel voor pa
troons als arbeiders!
Dan zal het niet meer kunnen voorko
men dat in een bedrijf waar de meer
derheid der werkgevers Katholiek is, én
waarin naar schatting een 200 Katholie
ke werknemers(sters) aanwezig zijn, dat
in zoo'n bedrijf de lakens worden uitge
deeld door een socialistische arbeiders
organisatie!
Propagandisten- vóór!
Socialisme .en Godsdienst.
In de „Oproerige Krabbels" van „Het
Volk" van j.l. Dinsdag wordt de jubilee-
rende Leidsche vereeniging van R. K.
Politiebeambten door het sociaal-demo
cratische Kamerlid Kleerekooper onder
handen genomen.
't Is natuurlijk weer het oude liedje:
Katholieke practijken worden door den
Israëliet Kleerekooper belachelijk voor
gesteld.
Zooals de meeste onzer lezers wel
zullen weten, vierde de R. K. Politie-
beambtenvereeniging verleden week
haar eerste lustrum, waarbij namens de
Leidsche burgerij aan de vereeniging
een prachtig vaandel werd aangeboden.
De schutspatroon der organisatie, de
aartsengel St. Michaël, wordt door
m'nheer Kleerekooper uitgemaakt als
men vergeve ons het citaat „de klabak
des hemels"... Socialisme en Godsdienst
kunnen immers best met elkander sa
mengaan!!!!
De schrijver schijnt blijkbaar nog niet
eens te begrijpen, in welk- verband en
om welke redenen een Katholieke poli
tieorganisatie den aartsengel St. Michael
tot schutspatroon kiest.
Ieder Katholiek kind dat z'n katechis-
mus een beetje kent, zal dit probleem
kunnen oplossen.
Maar we zijn het van de socialisten
gewend, dat zij spotten met zaken, waar
van ze niet het minste versland hebbent
Onze militaireleden.
Ieder organisatie heeft tegenwoordig
een aantal leden onder de wapenen.
Het contact tusschen déze leden en de
organisatie wordt in stand gehouden
door het-toezenden van hel bondsor
gaan.
Wanneer dit dus hagëlaten wordt, dan
is alle gemeenschap met deze leden ver
broken^ Het gevolg daarvan is, dat lang
zamerhand alle organisatiegevoel bij
zulke menschen verdwijnt.
Zulke leden worden onverschillig en
binnen korten lijd zijn zij geheel vreemd-
aan de organisatie-geworden.
Zij vallen op dezé wijze gemakkelijk
ten prooi aan de socialistische propagan
da en zijn dan natuurlijk geheel voor de
Katholieke organisatie verloren.
En dat beteeken t hëel wat.
Vooral als men weet, dat b.v. alleen
van het R. K. Vakbureau een 5000-tal
leden in militairen dienst zijn.
Van verschillende zijden bereiken ons
klachten dat eenige onzer militaire leden
hun bondsorgaan niet ontvangen heb
ben. Er was er zelfs één, ftie mij vertel
de. dat hij in geen jaar „De Volksbanier"
ontvangen had. On d erge teek-en de heeft
ook zelf eenzelfde feit ondervonden.
Zonder nu de besturen der betrokken
organisaties de schuld te geven van deze
een gebroken arm de 'ongelukkige Maret
beginnen tegenover Chorier, den robusten
klokkenluider, die met één hand de groot©
klok van het kapittel in beweging bracht?
De bandieten die bij de~ ladder of onder
het getimmerte stonden, waren zelfs ver
wonderd, dat hij niet met een stoot hun
chef in de diepte lia-d doen tuimelen.
Doch Choriet had „zijn idéé'. Hij legde
den bandiet, die roerloos was van pijn en
angst, op het platform en de slingerende
koorden van het carillon grijpende, bond
hij heift daarmede stevig handen e<n voe
ten. Vervolgens sleepte hij -hem op den
rand van hei plank me: hel hooid !>•>-
ven den afgrond. Toen riep hij met for-
sche stem: „Gij zult moeten toegeven, Ma
ret, dat het nu aan mij is, u mijn voor
waarden te stellen. Gij zult uw mannen
hevel geven ónmidijieiij'k -jen toren en -ie
kerk te ontruimen en er niet binnen één
uur terug te keeren. Tot dezen prijs kunt
ge u-het leven redden. Zoo niet, dan ligt
binnen één- minuut uw hersenpan verbrij
zeld op.de steenen. vier-en-twintig voet
onder ons!"
De ellendeling voelde het koude zweet
op zijn voorhoofd parelen en de angst
deed hem van het hooïd tot de.voeten ril
len. „Ja, ik stem toe," sprak hij met ge
smoorde stem. „Gaat allen weg... snel!
Reeds haddien de Sansculotten de hielen
-gelicht, toen een van hen wantrouwend
vroeg: „Wie. waarborgt ons dat ge uw
woord hou dit?"
„Wie dit waarborgt", antwoordde .te-
klokkenluider, „is, dat ik Chorier ge
noemd wordt en niet Speurhond, zoo als
jij Allen die mij kennen, weten, dat ik
nooit iemand bedrogen heb."
„Dat is waar," riepen verscheidene
..piatriotten", lev.tvdv-m over de -les nan den
Speurhond, dien zij diep verachtten.
Zii snelden de Iran af. vaar her ofhiid
van hun schreden zich meer en meer ver
wijderde. Spoedig was de toren ont
ruimd
„Laten we hen- zonder uitstel volgen,"
sprak Chorier. „Ik heb een uur bedongen,
dioch vijf minuten zijn ons Voldoende."-
Féïfen, zouden we toch aan alle besturen
willen aanraden om eens goed hun le-
denregisters na. te zien, teneinde te con
troleeren, of aj hunne „militaire" leden
geregeld hun bonds- of vakblad ontvan
gen.
Mogen wij voor dit punt de volle aan
dacht vragen van de besturen van al
onze Roomsche organisaties?
't Is w.èl noodig!
LEI DENAAR.
Vernielde schepen-.
Verschenen is het 4de deeltje van de
Lijst van Handelsschepen, welk© vertoren
gingen of zware schade beliepen ten ge
volge van den oorlogstoestand van 1/10
1916 tot 31/3 1917/.samengesteld deor Blom
en Van d:er Aa" a-s&u-radieur-s te Amsterdam.
Üit de recapitulatie blijlkfc, dab er in bo
vengenoemd,1 tijdvak van de oo/logvoerende
landen 729 schepen met een bruto-tonnen
maat van ongeveer 1.581.919 ton verloren
zijn gegaan, terwijl 17 aangevallen sche
pen met 64.711 brutortoui, behouden koiv
ren w-ordien.
Van de neutrale landen zijn in dit tijd
vak getorpedeerd 488 schepen met een
bruto tonnc-ranaat van 745.972 ton. terwijl
24 schépen, met een tonnenanaat van 40.142
ton, no g-gerepareerd konden worden.
Voor Nederland bedroeg dit aantal
40 schepen, totaal 87.025 bruto ton, terwijl
er 9 met 17.391 hr-uto-ton gerepareerd wer
den.
Na Engeland lijdt Noorwegen het groot
ste verlies.
Van Engeland zijn getorpedeerd of tot
zinken gebracht. 352 schepen en 16-4 vis-
scher-svaartuigen, totaal 516 schepen, met
een tonnenma-at van- 1.289.979 tón.
V.an Noorwegen zijn 267 schepen ver
nield, - met een biuto-tionnenmaat van
376.064 ton.
De totale vernieling van. schepen, zoo
wel van oorlogvoerenden als neutralen, be
draagt 1217 schepen met 2.327.891 ton.
De -samenstellers wijzen er op, dat- we
gens flrè't ophouden der -berichten omtrent
de sch-edpvaartbeweging, sedert het begin
van dit jaar, het niet altijd gelukt is de
tonnenmaat der schepen nauwkeurig vast
te stellen; bij het beschouwen der cijfers
moet dus hiermede -rekening worden ge
houden.
Groentenafval.
Doorgeschoten spinazie, waarin Feeds de
bloemknop zit en die iits gewone tijden
wordt weggeschoffeld, koopt men nu aan
de veiling te Loosduinen neg op voor de
drogerijen. Vreemder vonden het echter do
tuinde,rsknedit®, dat sommige kooplieden
de afgehakte bladeren der bloemkool van
heii opkochten. Die afval weid vroeger in
dé vaarten geworpen, doch" sedert Delfland
dat streng verboden hedft-, doos een per
soon, in dienst der veiling, bijeen gebracht
en op een mesthoop geworpen. Nu ziet
men ggjjn -hlia-cl meer zwerven. Alles wordt
in, groote manden verpakt en naar de dro
gerijen gezonden. Hebben de bladeren daar
de bewerking ondcag-aan, dan worden ze
naar Duitsdh-land gevoerd.
Het werk der Oorlogskin
deren in Nederland.
Door het R. K.- Huisvestingscomité te
Leiden, onder bescherming van Z. D. H.
den Aartsbisschop van Utrecht, en eere-
voorzillerschap van Z. Ex. Jhr. Mr. G.
L. M. Ruys de Beerenbrouck, werdén
sedert het begin van den oorlog niet
minder dan 3012 oorlogskinderen in Ne-
derlandsche gezinnen geplaatst,waarvan
er nog altijd ruim 2500 aanwezig zijn.
Aangezien de nood in België voortdu
rend toeneemt, wordt het getal aange-
„MaaT de plank ligt op den bodem van
die-n afgrond,," zeide de priester.
„Wij z/ulMem het zondier deze doen. Wan
neer de klokken niet, in beweging zijn .kan
men de ladder bereiken door den grooten
balk te volgen."
Inderdaad kwamen de beide mannen ge
makkelijk aan de trap.
,,U begrijpt wel, mijnheer Véron," sprak
toen de klokkenluider, „dat wij niet uit
gaan waar wij binnengekomen zijn. Ik
zou erop willen zweren dat de Speurhond
schildwachten heeft uitgebet aan de vier
deuren van de kerk. Zij mogen echter
waakzaam zijn, wij zullen niet in den
muil van den wolf loopen."
„Maar wij hebben toch gèen vleugels,-'
wierp de- priester hem glimlachend tegen.
„Ha-ha, v-oor een oud; vicaris van het
kapittel kent u niet beet de schuilhoeken
van Sint Bernard. Het is waar, uw arbeid
was moer aan «het altaar dan op de tribu
nes. Kijk, hier zijn wij bij het drievoudige
raam. Een der kleine lk-ht veneters geeft
toegang tot liet dak van een hui®, dat van
den deken. U zult zien dat wij vandaar
vrij gerriak'kelijk verder komen".
Dit was juist. Toen zij het venster
openden, bemerkten zij vóór zich hei dak
van een huis, waarop in het midden een
dakvenster was. Hierdoor k,wame,n zij in
het nu door verschillende huurders be
woonde huis. De hoofddeur stond open.
Stil de trap afgaan en het plein bereiken
was bet werk van één minuut.
Door het kwartier van Saint Nivol-as be
reikten de beide mannen spoedig het open
veld, terwijl Maret op het platform wacht
te tot het uur verstroken was en zijn vrien
den hem van den rand van d-en afgrond
kwamen redden.
Pastoor Vérotn was die eerste, die het
zwijgen verbrak.
„Dank eij uw offervaardigheid en uw
koelbloedigheid, mijn brave Chorier, ben
Sk nog een keer te meer gered, maar ook
gij kunt niet in de sfad terugkeerem"
„D-'rt z u werkelijk gevaarlijk zijn."
„En ik ben daarvan de ooi zaak"
l „Laat u dit niet spijten, mijnheer Vé--
bo'dén kinderen voortdurend groot#.
Reeds wachten 1800 2000 ingeschre-'
ven kinderen op plaatsing in Nederland
doch wegens beperktheid der geldelijke
middelen moet deze plaatsing langza
mer geschieden dan dringend noodzak^
lijk is.
Een der laatste transporten over Maas-»
tricht op 2 April bedroeg niet minder
dan 225 kinderen. En hoewel niet op
zulke groole getallen gerekend wordt,'
kunnen wij niet weerstaan aan de drin
gende verzoeken onzer correspondenten'
uit Belgie om toch zooveel mogelijk kin-
deren op te nemen.
Daarbij komt, dat de plaatsing van
kinderen steeds duurder wordt. Wejj
worden als regel de kinderen door de
gezinnen gratis opgenomen, doch op
ons groot getal kinderen wordt het aan
tal gevallen van verpleging in zieken-
inrichlingen en herstellingsoorden
steeds grooter. Reeds zijn een 30-tal kin
deren in zulke inrichtingen opgenomen
en de kosten daarvan zijn zeer groet;
Onze geldmiddelen laten nauwelijks toe,
in de dringendste gevallen geslichtsvep-
pleging toe te staan.
Wil daarom ons comité zijne aang&
gane verplichtingen behoorlijk nako
men, en vooral, willen wij tegemoet ko
men aan de smeekbeden uit België om
steeds meerkin deren aan te nemen, dan
is stijving onzer kas dringend noodig.
In den laatslen tijd hebben de ingeko
men giften niet beantwoord aan de
groote uitbreiding" die ons werk doop
den drang der omstandigheden geno-
men heeft.
Wij twijfelen niet, of de bekende lief-
dadigheidszin der Nederlanders zal ons
in staat stellen, dit noodzakelijk liefde
werk voort te zetten. Giften worden
gaarne ingewacht aan het adres van den
penningmeester: dr. Emile Verviers te
Oisterwijk (N.-Br.).
Ilel Bestuur v. h. R.-X.
Huisvestingscomité
A. F. DIEPEN, Voorzitter.
JOS. VAN MACIvELENBERG,
Directeur*
E. VAN PUT, Secretaris.
Dr.EMILE VERVIERS, Oisterwijk
Penningmeester.
WETENSWAARDIG.
Gastiicht papier.
Van hef, gewone perk£fmeu-tpapier weet
men, dat het waterdicht is Ook stof eo
bacteriën kunnen moeilijk door het hoorn
achtige oppervlak heen-dringen. Toch h
perkamentpapa er geen volmaakt af slui
tingsmiddel. Vooral bij flessche-n, die met
gashoudenide vloeistoffen gevuld zijn,
moeten, wil men de gassen, du® b.v. het
koolzuur van bier of van de een of andere
limonade, niet laten ontwijken, de bekende
gummii'ingen worden gebruikt. In de
„Papierzeitung" wordt nu een patent be
schreven, volgens hetwelk een'papier ge
fabriceerd kan worden, dat bij veel over
eenkomst- met het perkament papier, toch
door een paar zeer belangrijke eigenschap,
pen daarvan afwijkt. Ter verkrijging van
nieuwe water- en gasdiebte papier
wotrd$ 'pffJgtplijmd papier getrokken door
koud zwavelzuur van een bepaald gehalto
en dan het overtollige «uur verwijderd.
Daardoor wordt het papieroppervlak be
dekt met een lijmachtige stof, die de pa-
piervezeis waterdicht samenlijmt en de
poriën gasdieht sluit. In tegenstelling met
perkament is dit papier ondoorzichtig,
maar niét hoornachtig, doch week en
elastisch. Wanneer verscheidene van zul
ke vellen papier, hetzij onmiddellijk "hij de
fabricatie of later door walsen vereenigd
worden, dan kan het nieuwe product die
nen tot sluiten- van vaten met schuimende
yloeiistof, ongeveer op de wijze, zooals men
vroeger guimmlringen gelbmikte. Behalve
do goedkoopte heeft het nieuwe fabrikaat
meg boven liet gummi het voordeel reuk
en cmaaktoo® te zijn.
xon. Mijn positie werd daar toch onhoud* j
baar. Zooals ik u heb verklaard, had ik
mij vöorgesteld om, teneinde aan den i
Speurhond te onsnappen, naar Combleza
te gaan. Dit avontuur heeft eenvoudag
mijn vertrek acht dagen vervroegd!
„En ben je bepaald van plan je daar-*
heen te begeven?"
,.'Op staan den voet. Als u geen a-ndera
plannen hebt, zoudt u het best doen mij to
vergezellen.
„Dit neem ik gaarne aan, maar zal er
werk v-oor twee zijn op den berg? En zou
ik geen gevaar worden voor hen, die mi)
ontvangen?"
„In dit geval behoeft ge niet te aarzelen.
Ik ken, mijn neef. Hij zal hlij -zijn u te
ontvangen eb aan werk ontbreekt het
niet."
De reizigers liepen dien geheelem nochi
en-een dieel van den- volgenden dag door
én bereikten eindelijk de schoone streek
die "tegenwoordig" 'döor dc toeristen veel
beEocht wordt, maar wier weinige bewo
ners toen alleen genoten van haar wilde
schoonheid.
In de schaduw der rotsen -en dc bos*
schen jteejfden onze 'ballingen rustig, en
onbekend en zagen zoo de laatste jareo
der achttiende eeuw.
7 Toen de storm der revolutie voorbij
was, keerden zij terug, De „Speurhond -
had, veroordeeld wegen® diefstal en
moord, zijn misdadig leven met .zijn hoofd
moeten betalen Wat Maret betreft, Wl
eindigde binnen de muren van een krank
zinnigengesticht zijn avontuurlijk leven.
Pastoor Véron begaf zich weer naar
zijn parochie en Chorier naar zijn klokke»
toren, waar de groote Barnard alle stor-
m(ëui li ad/ overleefd. Den ouden klokkft»
luider was een groote vreugde bewnaij
Ui, y, hAt die den 3cten Juli d?
groote klok van het kapittel mocht lui-Jfö
ier begeleiding van het Te Deum, dat g&
zongen werd Ier eere van de herstelling
van den ©eredienst en de installatie van
dien nieuwen pastoor der kerk.
