8
BUITENLAND.
De Oorlog.
BINNENLAND
jAArtÖANO
No. 2308
BUREAU: STEENSCHUUR 15, LEIDEN.
Interc. Telefoon 936. - Postbus 6.
DIT BLAD VERSCHIJNT ELKEN DAG, UITGEZONDERD ZON- EN FEESTDAGEN
[i ABONNEMENTSPRIJS bedraagt, bij vooruitbetaling, met GRATIS POLIS Ongevallen-verzekering
Leiden II cent per week. 1.45 per kwartaal; bjj onze agenten 12 cent per week, 1.60 per
taL Franco per post f 1.80 per kwartaaL
Het GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD is tijdelijk alleen verkrijgbaar tegen betaling van 10 cent
totaal, bij vooruitbetaling.
Afzonderlijke nummers 5 cent, met Geïllustreerd Zondagsblad 71/» cent
DINSDAG
MEI
1917.
De ADVEBTENTEPRUS bedraagt van 1-5 rogels fO.Z5, elke regel meer 15 ceat
ngezonden medeiteeiingen van 1-5 regels 1L50, elke regel meer 30 cent, met gratie
bewijsnummer. Bij contract aanzienlijke korting. 6roote letters naar plaatsruimte
Aanvragen om Dienstpersoneel van 1-5 regels 50 cent, iedere regel meer 10 cent
Aanbiedingen van Dienstpersoneel, Huur- en Verhuur, Koop- er Verkoop (fl0®1
Handels-Advertentiën) van 1-5 regels 25 cent, iedere regel meer 5 cent
Veertig procent.
(het Vrijdag in de Tweede Kamer
belangrijke dag was, niemand kan
jnlkennen. Daar was aan de orde
jetiontwerp tot het verleenen van
mitengewoon crediet van 127 mil-
gulden met de daarbij ingedien-
ioties, waarvan die van den heer
ant (betreffende de vervroegde
^ing van de lichting 1918) toch wel
van zeer ingrijpenden aard was,
j de voorname belangen van zoo
Nederlandsche burgers er ten
rste mee samenhangen. Deze motie
1 verworpen met 39 tegen 21 stem-
Ware ze nu eens verworpen met
tegen 21 slemrnen zou dan de
ter van Oorlog nóg zijn eigen zin
•ig hebben durven doordrijven?
g, die de afwezige Kamerleden
ernstig verzuim doet schuldig
zeggen „de aanwezige Kamer-
doc.li de algemeenheid, welke in
irdeel ligt, is niet geheel juist en
Br waren er zeker onder de af-
leii, die onmogelijk present konden
fl - vanwege uitlandigheid, ziekte of
leden, welke met den besten wil
Je wereld geen vertraging of op-
'liDg konden lijden.-.Maar stel dat
ep twintig ruim genoeg, dunkt
-dan schieten er nog twintig an-
over. !t Is onmogelijk aan te wij
clan juist degenen waren, wier
Jgheid een schuldige was. Wij
én niet vercler gaan, dan het betreu-
aai'dige feit te constateeren, dat
zestig procent der Kamerleden
[angrijke zitting bijwoonde,
peil der Tweede Kamer, evenals
ier andere vertegenwoordigende
iien, daalt schrikwekkend heb-
mijt p.ij wel eens hooren beweren,
dei we gelooven, dat in die bewering
eB^arheid schuilt.
zijn in de Tweede Kamer om
H321 ;arloQ la beperken naar liet ons
irkomen, meerdere leden, die lie-
en vijftal belangrijke stemmingen
ei a willen verzuimen, dan een gele-
eid overslaan om een rede te kou-
et n- welker nut en belangrijkheid al-
ute, ai uitsluitend gelegen is in het feit,
£t a iM «aam in de verslagen wordt ver-
(samenstel van oorzaken dezer de-
iatI storing der volksvertegnwoordi-
1 in al zijn diepte na te gaan zou
lu te ver voeren. Alleen willen we
vraag stellen: Zijn de kiezers zelf
dun voor een deel de schuldigen, Avan-
zij zich laten verblinden door
ietlen-van-den-dag, zich laten mee-
ffl door woorden-pralers?
I het democratisch streven, dat al
ge baan breekt, moge samengaan
irdieping van het waardeerings-
cl betreffende de personen, die het
als zijn vertegenwoordigers
aaeer een lichaam als de Tweede
.trelieen zou bestaan uit personen,
:oni! orden gestuwd door een gewetens-
•rmtlen van hun plicht, en ook niet
'idcj elen, die louter streven naar ver-
ma! ijking van hun persoon, dan zóu-
z'jK se in geen geval ons nu behoeven
;eren over een veertig procent af-
aaien:
fftï
fl.
fl.-
FEUILLETON.
Ie vrouw in het wit.
- naime keek mij verschrikt aan.
g0£: iooge kleur overloog haar gelaat,
h L doelt gij, Walter? Staat dit ge
ul verband met de verhouding, die
nger;pen u en Laura scliec-n te ontstaan,
aj nog de rijke miss Larlie was?:'
doei het, Marianne."
'Pj fwaue werd bleek. Een ongewone
•:°ed' rkeid gLiusde in haar oog. Zij druk-
at«i de Rand.
begrijp u" zeide zij. „Ik geloof, dat
aan haar en aan u verplicht ben,
®ede te deelen, dat zij weduwe is."
zuchtte, hield mijne hand een
iblik vast, liet ze clan plotseling
verliet de. kamer.
volgenden oohlencl wist Laura,
Hood liaar bevrijd hacl van den
die nooit in waarheid haar echtge-
doch wel haar beul geweest was,
anaarn werd onder ons niet meer
and.
Marianne noch ik maakten ver-
tolt de geringste toespeling op de
'onlijke reden, waarom ik verlangd
dat Laura de doodstijding zou ver-
erhand geraakten we weder
'ze gewone levenswijze. Ik hervatte
da^elijkstjlie bezigheden en moest
!r we; ken clan te voren, daar de
ruimere woning meer huur
dan de oude.
k- verloor ik graaf Fosco niet
lel fog. Het was mij vooral veel
Krachtige Duitsche tegenaanvallen.
Scherpe criiiek op den Duitschcn
Rijkekanselier. China's oorlogsver
klaring.
Overzicht.
In de streek boven Vailly en van den
Chemin des Dames heeft het nieuwe
offensief der Fransehen dit resultaat ge
had, dat ten Z.O. van Vauxaillon de
Duitsche stellingen over een front van
6 K.M., en ten O. daarvan den heuvel
rug van den Ghemin des Dames van
Gerny en Laonnois tot Craonne pl.m.
10 K.M.) zijn veroverd.
De aanval tussehen Vailly en Vauxail
lon heet in het legerbericht een aanval
op een saillant van de Htridcnburglinie.
In vroegere Duitsche legerberichlen over
de actie in deze streek werd gesproken
van dc Siegfriedstellingen, waarop de
Duitschers terugtrokken, toen zij Laf-
faux, Nanteuil-la-Fosse, Sancy en Jouv
moesten ontruimen. De Hindenburglinie
in de telegrammen der geallieerden, is
hier dus de Siegfried-steüing der Duit
schers: het is maar een quacstie van
naamsverschil.
Uit het nieuwste Fransch'e bericht
blijkt, dat de DuitsGhera door hevige te
genaanvallen het geleden verlies tracht
ten ongedaan te maken en hier ook
eenigszins in slaagden.
.1
In Rusland kalmeeren 'de gemoe
deren zich nu weer na de opwindende
dagen, die volgens den Pelrogradsohen
correspondent van de „Daily Telegraph"
fywnjnrlijl.-flc "'jn J»» dïo a«.«-
groote revolutie. Het is gebleken, dat de
macht van den Raad van Arbeiders en
Soldaten bijzonder krachtig is, daar hij
er voor zorg heeft gedragen, dal de orde
bleef bewaard.
Enkele uiterste pacifisten hoopten op
eeji stijgende agitatie en een omverwer
ping der cheering, doch de Raad heeft
onmiddellijk begrepen, dat. dit een bin-
ncnJandschen oorlog tengevolge zou
hebben; hij heeft snel ingegrepen cn
bekend gemaakt, dat hij de voorloo-
pige regeering wil blijven-steunen,
doch zich alleen tegen een imperialisti
sche politiek kant.
Ongetwijfeld heeft het prestige der
voorloopige regcering een knauw gekre
gen, misschien is het niet te sterk om
te zeggen, dat de Raad van Arbeiders en
Soldaten de teugels van het eigenlijke
bewind in handen heeft.
België.
De Amerikaansche Katholieken en do
Belgische kinderen.
De „Gorri£re d'Italia" ontvangt een
schrijven uit New-York, waarin gewe
zen wordt op het groote succes cler in
schrijving om aan Belgische kinderen
maaltijden te verschaffen, welke inzame
ling door een Pauselijk schrijven aan
kardinaal Gibbons was aanbevolen.
Kardinaal Gibbons bracht 40,000 dol
lar bijeen; de aartsbisschop van New-
York schonk 1200 dollar* Mgr. Keane,
aartsbisschop van Dubuo^ie, 700. Een
Katholiek tijdschrift, de'„Literary Di
gest", bracht reeds 250,000 dollar bijeen.
Mgr. Legraivs,
Naar de correspondent van de „Croix"
te Rome meldt, is Mgr. Legraive, wij
bisschop van kardinaal Mercier, die door
de Duitsche autoriteiten gevangen geno
men was, door tüsschenltemst des Pau
sen in vrijheid gesteld.
Duitschiand.
Scherpe kritiek op den Rijkskanselier.
Bij de behandeling der legerbegroo-
ting in don Rijksdag laaktè de soo.-dem.
Gohn de buiienlandsolie politiek der re
geering en haar houding tegenover den
strijd, alsmede haar lovensmiddelcnpo-
litiek.
Staatssecretaris Helfferich antwoord
de deri spreker. liet verwijt treft indi
rect den Rijkskanselier. Deze zou schuld
"hebben aan den oorlog. Dit zegt Gohn
op het oogenblik, waarop onze troepen
den stormaanval van den vijand trotsee-
ren. Gelooft Gohn, die niet het minste
bewijs aanvoert, het vaderland daarme
de te dienen? Volgens de officieele stuk
ken is bewezen dat de Rijkskanselier
den oorlog niet heeft gewild en tot het
laatste.oogenblik alles heeft gGdaan om
hem te vermijden. Eveneens is het on
juist, datde Rijkskanselier'in strijd met
zijn geweten in den duikboojoorlog heeft
toegestemd. De uitlatingen van Gohn
over de slaking kunnen slechts als een
prikkel tot staken worden opgevat. Hij
houdt de arbeiders alleen voor geroepen
om te beslissen of zij willen staken of
niet. Geen Duitscher heeft het recht
daarover te beslissen. De arbeiders zoo
wel als do Staatssecretaris staan in
ons en alle volkeren zwaar. De Engel-
sc-he uithongeringsoorlog is een ontzet
tende misdaad en zal weldra den aan
stichter nog veel scherper treffen dan
ons (bravo).De vrede, dien de soc.-demo-
craten wenschen, zou het volk geen
brood en vrijheid brengen, doch honger
en knechtschap. Dit zaiden onze vijan
den herhaaldelijk. De vrede, die het volk
brood zei! brengen, moet door ons zelf
worden bevochten (levendige bijval).
Bij de verdere behandeling van de le-
gerbegrooting liet Ledeboer (soc.-dem.
Arb. Gen.) zich afkeurend uit over de
proclamaties tegen de stakingen, in
April door generaal Gröner uitgevaar
digd. Deze vroeg daarop of Ledebour
het algemeene stakingsverbod in Enge
land en de andere zware beperkingen
der vrijheid in Engeland en Frankrijk
kende.
Gröner somde li in munitiefabrieken
verspreide strooibiljetten op, die geheel
en al gesteld waren in den geest van de
opvattingen der soc.-dem. Arb. Gen. en
hij eindigde aldus: „Dit zegt genoeg."
Ledebour verklaarde de vragen niet te
zullen .beantwoorden.
Engeland.
Bomaanslag op een voorstad van Lenden.
Het persbureau meldt, dat in den vori-
gen ochtend een vijandelijk vliegtuig
vier bommen wierp op een noordooste
lijke voorstad van Londen. Een man
werd gedood, een man en een wouw
werden gewond en verschillende gebou
wen licht beschadigd.
Vereenigde Staten.
De uitvoer naar Nederland.
Naar Reuter aan het „Hbld." seint,
weet de correspondent van de „Daily
Mail" to New-York te vertellen, dat on
der de maatregelen die de Vereenigde
Staten zouden nemen ten einde te voor
komen dat Duitschiand voorraden krijgt,
er een is waarbij zeer krachtig tegen de
neutralen wordt opgetreden. De Scan
dinavische landen en bovendien Neder
land waarschijnlijk, zouden de mede-
deoiing ontvangen, dat ze in hun sche
pen, wat ze van Amerika noodig hebben,
mogen vervoeren, maar dat ze die be-
noodigdheden alleen kunnen krijgen op
voorwaarde dat ze er in toestemmen
geen levensmiddelen naar Duitschiand
uit te voeren.
Na deze mededeeling geeft de corres
pondent dan eenige cijfers. Hij vertelt,
dat volgens de laatste maandstatistiek
Denemarken in Februari 1,074,000, Ne
derland 1,040,000 bushels mais invoer
de, terwijl het zoo veel grootere Groot-
Brilannië slechts 3,139,000 bushels im
porteerde. Nederland voerde in Februari
1,600,000 bushels tarwe in, terwijl Frank
rijk slechts 960,000 bushels importeerde.
Eindelijk besluit de correspondent met
deze vriendelijkheid, dat Nederland in
de toekomst niet kan verwachten, dat
het zijn schepen veilig thuis kan laten,
terwijl schepen van andere natiën het
levensmiddelen aanvoeren.
Commentaar is hierbij zeker overbo
dig. Wij weten maar al te goed, dat van
een overmatigen aanvoer van tarwe en
u-mis hïnr t.-> ïandr-.jrf'p.n sprake is en de
tulTiJKc suTicpi/u x»» Ti-il!.
den, loonen zeker duidelijk genoeg, dat
wij het vervoer van voor ons bestemde
levensmiddelen volstrekt niet aan ande
ren overlaten.
China.
Chinas oorlogsverklaring.
Volgens een telegram uit Peking is de
verklaring van den Chineesohen eersten
minister aan het parlement betreffende
den oorlog tegen Duitschiand tot de vol
gende week uitgesteld, ten einde aan de
groepenleiders de gelegenheid te geven,
om aan hun aanhangers oen uiteenzet
ting te geven van de politiek der regee
ring. In afwachting daarvan zijn de ge
zantschappen in kennis gesteld van het
besluit van het kabinet. De minister van
buitenlandsclie zaken ontving de op
dracht om de oorlogsverklaring op te
stellen, die waarschijnlijk vervat zal zijn
in dezelfde bewoordingen, als de oor
logsverklaring der Vereenigde Staten.
Van het Vaticaan.
De vereering. van bet H. Hart en de vrede.
De „Osservatore Romano" publiceert
een schrijven des Pausen aan kardinaal
Gasparri, handelende over de vereering
van het H. Hart.
Het schrijven zegt o. a.: Wij wezen den
volkeren den cenigen weg aan om met
a-HlMan cl
ad üiddvis
waard te welen, of hij binnen mijn be
reik zou blijven, dan wel misschien, naar
liet buitenland terugkeeren. ik wist, dat
hij een huis op Forest Road bewoonde.
Eenig navragen in de buurt bezorgde
mij al spoedig het adres van den opzich
ter der panden, en ik ging dozen vragen,
of ei1 kans was, dat no. 5 spoedig te huur
zou komen. Het antwoord luidde ontken
nend. De tegenwoordige huurder had
juist het contract voor een half jaar ver
lengd. Met een gerustgesteld hart verliet
ik den opzichter.
Ik had liet geluk, dat wij financieel
goed vooruitgingen, ik kreeg vast werk
als teekenaar aan een satyrick weekblad
en bekwam een paar maanden later er
nog ccne aanstelling bij als teekenaar
voor een maandblad, gewijd aan kunst
en nijverheid. Ik. kon tehuis werken cn
had een flink inkomen, zoodat we niet
alleen ontheven waren van alle zorg
voor het dagehiksch levensonderhoud
maar zelfs ons kleine kapitaaltje, dat in
den nood der laatste maanden geducht
was aangesproken, langzamerhand met
overgespaard geld konden herstellen en
zelfs gaan uitbreiden.
Laura nam. voortdurend in beterschap
toe; haar gelaat kreeg weer uitdrukking
cn met liet terugkeeren van dat beeld
der ziel in dc oogen, herstelde zich ook
geleidelijk hare ras \crgane schoonheid.
Haar geheugen werd eveneens vaster:
alleen op cên punt was liet hopeloos
verloren: zij herinnerde zich geen schijn
of schaduw meer. van hetgeen er met.
haar gebeurd was, sedert zij Vijverhof
verliet, tot aan den dag, dat wij elkan
der op het kerkhof van Lommerhuis te
rugzagen. Met dc heugenis aan de dagen
harer gelukkige jeugd op Lommerhuis
kpeerde ook de heugenis terug aan onze
eerste ontmoeting, aan onze liefde, en
onmerkbaar werd de verhouding in den
dagelijkschen omgang tussehen ons bei
den ietwat stijf en gewrongen. De zach-
tende, slTeeletide woordjes, die £k zoo
vaak tot haar had gerioht in de dagen
dat zif wezenloos en hulpeloos was, als
een khul, dorst ik nu niet meer te uiten.
De vertrouwelijkheid, waarmede zij in
die dagen togen mijn schouder kon leu
nen en allerlei naïeve dingen zeggen
was geweken. Het gebrek stokte dik
wijls tussehen ons, zij was vaak afge
trokken cn verdiept in gepeinzen, en be
weerde. dat zij aan niets dachts, als Ma
rianne haar plotseling met de vraag
daarnaar opschrikte.
Op den duur kon dat zoo niet blijven.
Deze verhouding in eenzelfde huisgezin
werd hinderlijk voor ons allen.
Wederom op eenen avond, dat Laura
ter ruste was gegaan, had ik een ge
'sprek met Marianne.
„Wat ook het eind moge zijn van dc
vertrouwelijkheid tussehen Laura cn
mij", zeide ik, „of die mij tot geluk of
ongeluk zal strekken.haar belangen zul
len steeds de mijne blijven. Wanneer ik
van hier ga, zal ik een bekentenis aan
den graaf ontrukken, en die bekentenis
zal ik met mij naar Londen brengon. zoo
zeker als ik er zelf terugko^i. Bij den
tcgenwoordigen stand van zaken heb ik
geen rechten, die do wet mij toekent om
hem te weerstaan en haar te bescher
men. Dit is zeer in mijn nadeel. Wil ik
tegen den graaf voor. onze zaak strijden,
eer en voordeel voor ieder hunner hun
ne geschillen te beslechten, en terwijl
Wij de grondslagen aanwezen voor hel
toekomstige gerechtshof der staten, be
zwoeren wij de volkeren in naam van
God en de menschheid hunne plannen
van wederzijdsche verwoesting te laten
varen en een rechtvaardige en billijka
overeenkomst te sluiten.
Onze stem, aansporende tot het bew
eindigen van hel ontzettende conflict,
werd niet gehoord. De oorlog, andera
landen medesleurende, vermenigvuldig
de de puinhoopen en de moorden. Doclï
ons vertrouwen wankelde niet.
Wij willen thans hopen, dat de ge-
wenschte dag niet verre meer zij, waar
in alle menschen, zonen van denzelfden
Hemelschen Vader, zich opnieuw als
broeders zullen beschouwen.
Het lijden der volkeren, dat bijna on
dragelijk geworden is, heeft het alge
meene verlangen naar den vrede krach
tiger cn heviger gemaakt. Dat de God
delijke Verlosser bewerke, dat de regee
ringen niet langer weerstand bieden aan
de stem der volkeren, die den vrede
aanroepen. Dat tot dit doel gedurende de
maand, toegewijd aan het 11. Hart, hel
gebed veelvuldiger opstijge, smeekend
om het einde der verschrikkelijke ramp.
Van den eersten Juni af zal de aan
roeping: „Koningin des vredes, bid voor
ons" in de litanieën worden opgenomen.-
Verschillende oorlogsberichten.
Vader en zoon. Met 'den verj' if.rdag
van d'en Kroonprins zond, naar een W. B
meldt, de Keizer hem een telegram van
gelukwensch, waarin hij hulde brengt aan
de dappere troepen en de hoop uitspreekt,
dat het vaderland.1 dit jaar een volledige
overwinning en een zegenrijken vrede mo
ge deelachtig worden.
Stakingeactie in Duitschiand. In
Duitschiand is verleden week in groote ge-
de arbeiders werden aangespoord het werk
meer te leggen. Naar de onbekende druk
kers wordt ijverig gezocht en op hun aan«
brenging is een hooge premie gesteld.
Broodkaartfabrieken. In DuitschlanC
wrorden broodkaarten op groote schaal na
gemaakt. Nu heeft de Berlijnsche politU
éen vierde „broodkaartfabriek" ontdekt
De houder daarvan, een zetter, zei, no$
geen kaarten gemaakt te hebben. Inder
daad scheen men daarbij met een eerste
poging te maken te hebben.
Gebrek aan steenkool. In Parijs nijpt
het gebrek aan steenkool nog steeds. De
gasfabrieken hebben besloten drie dagen
in de week te sluiten.
Nederland en de Oorlog.
Oe landstorm-jaarklasse 1908.
Het Ned. Corr. Bureau meldt ons:
Mede ter herstelling van een misstel
ling in de mededeeling van Zaterdag
kan het van nut zijn, alsnog in herinne
ring te brengen, dat de landstorm-jaar
klasse 1908 zal opkomen in vier gedeel
ten en wel:
dan moet ik sterk zijn in het bewust- 1
zijn van Laura's veiligheid, dan moet ik
strijden voor mijn vrouw. Zijt gij het
met mij eens, Marianne?'
„Geheel!" was het antwoord.
„Thans, nu Laura weer de oude lijkt,
naar Lommerhuis te gaan en haar te
doen herkennen door haar oom, schijnt
mij hopeloos, cn dan nog zou een proces
onvermijdelijk zijn. Behalve de ontzag
lijke kosten, zou het voortdurend uit
stellen en onderbreken van het beding
voor ons, na al wat wij hebben onder
vonden, ondraaglijk zijn. Daarenboven
is Laura zelf nog steeds onbekwaam
zelve iets voor haar zaak te doen. Daar
om moet ik mijn plannen niet wijzigen,
maar voortgaan met den vinger te leg
gen op het zwakke punt in de duivel-
sche samenzwering: den Ida turn van
Laura's ver-trek naar Londen.- Ik wil het
mij zelf niet ontveinzen, dat ik bij den
graaf weinig' kans van slagen heb. Maar
juist daarom, nu het vooruitzicht van
Laura om haar vorigen stand weer in te
nemen, gering, cn dc kans, om haar ver
mogen terug tc krijgen, volstrekt nul is.
kan de arme teekenmeester zijn hart
zonder schroom openen. In de dagen
van voorspoed, Marianne, was het
slechts do leermeester, die haar hand ge
leidde, thans, in tegenspoed, vraag ik
die hand als de hand mijner vrouw."
Marianne zag mij aan met een blik
vol genegenheid cn stond op om de ka
mer te verlaten.
„Walter!" zeide zij, „eens heb ik u
beiden, om uw bestwil en de hare, ge
scheiden; wacht liier af, wat ik thans zal
doen»'-
Na cenigen tijd ging de deur weel
open, en Laura kwam binnen. Op dien
morgen op Lommerhuis, toen wij
scheidden, kwam zij aarzelend en
schoorvoetend op mij toe; thans was zij
gehaast; met een stralend gezicht ijlde
zij op mij toe. Haar armen sloten zich
om mijn hals, en innig beantwoordde
zij den kus, dien ik haar gaf. „Walter!!'
fluisterde zij, „mogen wij thans beken
nen, dat wij elkaar liefhebben?" Haar
hoofd zonk zachtjes aan mijn borst.
„O", zeide zij, „hoe gelukkig ben ill
eindelijk!"
Drie weken later waren wij nog ge
lukkiger; wij waren gehuwd.
Toen do wittebroodsweken in kalmla
en ongestoorden vrede voorbij waren,
richtte ik mijn oogen meer besioten dar
ooit naar hel mij voorgestelde doel.
Allereerst diende ik iets van den rnaf
t.e weten, met wien ik in het slrijdperjl
wilde treden. Zijn geschiedenis was mij;
volkomen onbekend. Ik begon met dc
meest voor de hand liggende bronnen
cn las de weinige bijzonderheden, dia
Marianne in haar dagboek over den
graaf had opgetcekcnd, aandachtig over.
Ik las daar, dat de graaf al in jaren de
grenzen van zijn vaderland niet meef
overschreden had, dat hij verlangend
was le weten, of er bij Vijverhof ooi!
Ilaliaansche heeren woonden, en dat hij.
dikwijls brieven kreeg, met allerlei
vreemde postzegels en eens een, met een
groot, officieel uitziend zegel. Uverigj
ging ik verder met lezen en kwam aan
de passage, waarin verhaald wordt, daS
Laura den graaf ten spion noemde.
(Wordt vervolgd)*