8 BUITENLAND. De Oorlog. BINNENLAND jAArtÖANO No. 2308 BUREAU: STEENSCHUUR 15, LEIDEN. Interc. Telefoon 936. - Postbus 6. DIT BLAD VERSCHIJNT ELKEN DAG, UITGEZONDERD ZON- EN FEESTDAGEN [i ABONNEMENTSPRIJS bedraagt, bij vooruitbetaling, met GRATIS POLIS Ongevallen-verzekering Leiden II cent per week. 1.45 per kwartaal; bjj onze agenten 12 cent per week, 1.60 per taL Franco per post f 1.80 per kwartaaL Het GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD is tijdelijk alleen verkrijgbaar tegen betaling van 10 cent totaal, bij vooruitbetaling. Afzonderlijke nummers 5 cent, met Geïllustreerd Zondagsblad 71/» cent DINSDAG MEI 1917. De ADVEBTENTEPRUS bedraagt van 1-5 rogels fO.Z5, elke regel meer 15 ceat ngezonden medeiteeiingen van 1-5 regels 1L50, elke regel meer 30 cent, met gratie bewijsnummer. Bij contract aanzienlijke korting. 6roote letters naar plaatsruimte Aanvragen om Dienstpersoneel van 1-5 regels 50 cent, iedere regel meer 10 cent Aanbiedingen van Dienstpersoneel, Huur- en Verhuur, Koop- er Verkoop (fl0®1 Handels-Advertentiën) van 1-5 regels 25 cent, iedere regel meer 5 cent Veertig procent. (het Vrijdag in de Tweede Kamer belangrijke dag was, niemand kan jnlkennen. Daar was aan de orde jetiontwerp tot het verleenen van mitengewoon crediet van 127 mil- gulden met de daarbij ingedien- ioties, waarvan die van den heer ant (betreffende de vervroegde ^ing van de lichting 1918) toch wel van zeer ingrijpenden aard was, j de voorname belangen van zoo Nederlandsche burgers er ten rste mee samenhangen. Deze motie 1 verworpen met 39 tegen 21 stem- Ware ze nu eens verworpen met tegen 21 slemrnen zou dan de ter van Oorlog nóg zijn eigen zin •ig hebben durven doordrijven? g, die de afwezige Kamerleden ernstig verzuim doet schuldig zeggen „de aanwezige Kamer- doc.li de algemeenheid, welke in irdeel ligt, is niet geheel juist en Br waren er zeker onder de af- leii, die onmogelijk present konden fl - vanwege uitlandigheid, ziekte of leden, welke met den besten wil Je wereld geen vertraging of op- 'liDg konden lijden.-.Maar stel dat ep twintig ruim genoeg, dunkt -dan schieten er nog twintig an- over. !t Is onmogelijk aan te wij clan juist degenen waren, wier Jgheid een schuldige was. Wij én niet vercler gaan, dan het betreu- aai'dige feit te constateeren, dat zestig procent der Kamerleden [angrijke zitting bijwoonde, peil der Tweede Kamer, evenals ier andere vertegenwoordigende iien, daalt schrikwekkend heb- mijt p.ij wel eens hooren beweren, dei we gelooven, dat in die bewering eB^arheid schuilt. zijn in de Tweede Kamer om H321 ;arloQ la beperken naar liet ons irkomen, meerdere leden, die lie- en vijftal belangrijke stemmingen ei a willen verzuimen, dan een gele- eid overslaan om een rede te kou- et n- welker nut en belangrijkheid al- ute, ai uitsluitend gelegen is in het feit, £t a iM «aam in de verslagen wordt ver- (samenstel van oorzaken dezer de- iatI storing der volksvertegnwoordi- 1 in al zijn diepte na te gaan zou lu te ver voeren. Alleen willen we vraag stellen: Zijn de kiezers zelf dun voor een deel de schuldigen, Avan- zij zich laten verblinden door ietlen-van-den-dag, zich laten mee- ffl door woorden-pralers? I het democratisch streven, dat al ge baan breekt, moge samengaan irdieping van het waardeerings- cl betreffende de personen, die het als zijn vertegenwoordigers aaeer een lichaam als de Tweede .trelieen zou bestaan uit personen, :oni! orden gestuwd door een gewetens- •rmtlen van hun plicht, en ook niet 'idcj elen, die louter streven naar ver- ma! ijking van hun persoon, dan zóu- z'jK se in geen geval ons nu behoeven ;eren over een veertig procent af- aaien: fftï fl. fl.- FEUILLETON. Ie vrouw in het wit. - naime keek mij verschrikt aan. g0£: iooge kleur overloog haar gelaat, h L doelt gij, Walter? Staat dit ge ul verband met de verhouding, die nger;pen u en Laura scliec-n te ontstaan, aj nog de rijke miss Larlie was?:' doei het, Marianne." 'Pj fwaue werd bleek. Een ongewone •:°ed' rkeid gLiusde in haar oog. Zij druk- at«i de Rand. begrijp u" zeide zij. „Ik geloof, dat aan haar en aan u verplicht ben, ®ede te deelen, dat zij weduwe is." zuchtte, hield mijne hand een iblik vast, liet ze clan plotseling verliet de. kamer. volgenden oohlencl wist Laura, Hood liaar bevrijd hacl van den die nooit in waarheid haar echtge- doch wel haar beul geweest was, anaarn werd onder ons niet meer and. Marianne noch ik maakten ver- tolt de geringste toespeling op de 'onlijke reden, waarom ik verlangd dat Laura de doodstijding zou ver- erhand geraakten we weder 'ze gewone levenswijze. Ik hervatte da^elijkstjlie bezigheden en moest !r we; ken clan te voren, daar de ruimere woning meer huur dan de oude. k- verloor ik graaf Fosco niet lel fog. Het was mij vooral veel Krachtige Duitsche tegenaanvallen. Scherpe criiiek op den Duitschcn Rijkekanselier. China's oorlogsver klaring. Overzicht. In de streek boven Vailly en van den Chemin des Dames heeft het nieuwe offensief der Fransehen dit resultaat ge had, dat ten Z.O. van Vauxaillon de Duitsche stellingen over een front van 6 K.M., en ten O. daarvan den heuvel rug van den Ghemin des Dames van Gerny en Laonnois tot Craonne pl.m. 10 K.M.) zijn veroverd. De aanval tussehen Vailly en Vauxail lon heet in het legerbericht een aanval op een saillant van de Htridcnburglinie. In vroegere Duitsche legerberichlen over de actie in deze streek werd gesproken van dc Siegfriedstellingen, waarop de Duitschers terugtrokken, toen zij Laf- faux, Nanteuil-la-Fosse, Sancy en Jouv moesten ontruimen. De Hindenburglinie in de telegrammen der geallieerden, is hier dus de Siegfried-steüing der Duit schers: het is maar een quacstie van naamsverschil. Uit het nieuwste Fransch'e bericht blijkt, dat de DuitsGhera door hevige te genaanvallen het geleden verlies tracht ten ongedaan te maken en hier ook eenigszins in slaagden. .1 In Rusland kalmeeren 'de gemoe deren zich nu weer na de opwindende dagen, die volgens den Pelrogradsohen correspondent van de „Daily Telegraph" fywnjnrlijl.-flc "'jn J»» dïo a«.«- groote revolutie. Het is gebleken, dat de macht van den Raad van Arbeiders en Soldaten bijzonder krachtig is, daar hij er voor zorg heeft gedragen, dal de orde bleef bewaard. Enkele uiterste pacifisten hoopten op eeji stijgende agitatie en een omverwer ping der cheering, doch de Raad heeft onmiddellijk begrepen, dat. dit een bin- ncnJandschen oorlog tengevolge zou hebben; hij heeft snel ingegrepen cn bekend gemaakt, dat hij de voorloo- pige regeering wil blijven-steunen, doch zich alleen tegen een imperialisti sche politiek kant. Ongetwijfeld heeft het prestige der voorloopige regcering een knauw gekre gen, misschien is het niet te sterk om te zeggen, dat de Raad van Arbeiders en Soldaten de teugels van het eigenlijke bewind in handen heeft. België. De Amerikaansche Katholieken en do Belgische kinderen. De „Gorri£re d'Italia" ontvangt een schrijven uit New-York, waarin gewe zen wordt op het groote succes cler in schrijving om aan Belgische kinderen maaltijden te verschaffen, welke inzame ling door een Pauselijk schrijven aan kardinaal Gibbons was aanbevolen. Kardinaal Gibbons bracht 40,000 dol lar bijeen; de aartsbisschop van New- York schonk 1200 dollar* Mgr. Keane, aartsbisschop van Dubuo^ie, 700. Een Katholiek tijdschrift, de'„Literary Di gest", bracht reeds 250,000 dollar bijeen. Mgr. Legraivs, Naar de correspondent van de „Croix" te Rome meldt, is Mgr. Legraive, wij bisschop van kardinaal Mercier, die door de Duitsche autoriteiten gevangen geno men was, door tüsschenltemst des Pau sen in vrijheid gesteld. Duitschiand. Scherpe kritiek op den Rijkskanselier. Bij de behandeling der legerbegroo- ting in don Rijksdag laaktè de soo.-dem. Gohn de buiienlandsolie politiek der re geering en haar houding tegenover den strijd, alsmede haar lovensmiddelcnpo- litiek. Staatssecretaris Helfferich antwoord de deri spreker. liet verwijt treft indi rect den Rijkskanselier. Deze zou schuld "hebben aan den oorlog. Dit zegt Gohn op het oogenblik, waarop onze troepen den stormaanval van den vijand trotsee- ren. Gelooft Gohn, die niet het minste bewijs aanvoert, het vaderland daarme de te dienen? Volgens de officieele stuk ken is bewezen dat de Rijkskanselier den oorlog niet heeft gewild en tot het laatste.oogenblik alles heeft gGdaan om hem te vermijden. Eveneens is het on juist, datde Rijkskanselier'in strijd met zijn geweten in den duikboojoorlog heeft toegestemd. De uitlatingen van Gohn over de slaking kunnen slechts als een prikkel tot staken worden opgevat. Hij houdt de arbeiders alleen voor geroepen om te beslissen of zij willen staken of niet. Geen Duitscher heeft het recht daarover te beslissen. De arbeiders zoo wel als do Staatssecretaris staan in ons en alle volkeren zwaar. De Engel- sc-he uithongeringsoorlog is een ontzet tende misdaad en zal weldra den aan stichter nog veel scherper treffen dan ons (bravo).De vrede, dien de soc.-demo- craten wenschen, zou het volk geen brood en vrijheid brengen, doch honger en knechtschap. Dit zaiden onze vijan den herhaaldelijk. De vrede, die het volk brood zei! brengen, moet door ons zelf worden bevochten (levendige bijval). Bij de verdere behandeling van de le- gerbegrooting liet Ledeboer (soc.-dem. Arb. Gen.) zich afkeurend uit over de proclamaties tegen de stakingen, in April door generaal Gröner uitgevaar digd. Deze vroeg daarop of Ledebour het algemeene stakingsverbod in Enge land en de andere zware beperkingen der vrijheid in Engeland en Frankrijk kende. Gröner somde li in munitiefabrieken verspreide strooibiljetten op, die geheel en al gesteld waren in den geest van de opvattingen der soc.-dem. Arb. Gen. en hij eindigde aldus: „Dit zegt genoeg." Ledebour verklaarde de vragen niet te zullen .beantwoorden. Engeland. Bomaanslag op een voorstad van Lenden. Het persbureau meldt, dat in den vori- gen ochtend een vijandelijk vliegtuig vier bommen wierp op een noordooste lijke voorstad van Londen. Een man werd gedood, een man en een wouw werden gewond en verschillende gebou wen licht beschadigd. Vereenigde Staten. De uitvoer naar Nederland. Naar Reuter aan het „Hbld." seint, weet de correspondent van de „Daily Mail" to New-York te vertellen, dat on der de maatregelen die de Vereenigde Staten zouden nemen ten einde te voor komen dat Duitschiand voorraden krijgt, er een is waarbij zeer krachtig tegen de neutralen wordt opgetreden. De Scan dinavische landen en bovendien Neder land waarschijnlijk, zouden de mede- deoiing ontvangen, dat ze in hun sche pen, wat ze van Amerika noodig hebben, mogen vervoeren, maar dat ze die be- noodigdheden alleen kunnen krijgen op voorwaarde dat ze er in toestemmen geen levensmiddelen naar Duitschiand uit te voeren. Na deze mededeeling geeft de corres pondent dan eenige cijfers. Hij vertelt, dat volgens de laatste maandstatistiek Denemarken in Februari 1,074,000, Ne derland 1,040,000 bushels mais invoer de, terwijl het zoo veel grootere Groot- Brilannië slechts 3,139,000 bushels im porteerde. Nederland voerde in Februari 1,600,000 bushels tarwe in, terwijl Frank rijk slechts 960,000 bushels importeerde. Eindelijk besluit de correspondent met deze vriendelijkheid, dat Nederland in de toekomst niet kan verwachten, dat het zijn schepen veilig thuis kan laten, terwijl schepen van andere natiën het levensmiddelen aanvoeren. Commentaar is hierbij zeker overbo dig. Wij weten maar al te goed, dat van een overmatigen aanvoer van tarwe en u-mis hïnr t.-> ïandr-.jrf'p.n sprake is en de tulTiJKc suTicpi/u x»» Ti-il!. den, loonen zeker duidelijk genoeg, dat wij het vervoer van voor ons bestemde levensmiddelen volstrekt niet aan ande ren overlaten. China. Chinas oorlogsverklaring. Volgens een telegram uit Peking is de verklaring van den Chineesohen eersten minister aan het parlement betreffende den oorlog tegen Duitschiand tot de vol gende week uitgesteld, ten einde aan de groepenleiders de gelegenheid te geven, om aan hun aanhangers oen uiteenzet ting te geven van de politiek der regee ring. In afwachting daarvan zijn de ge zantschappen in kennis gesteld van het besluit van het kabinet. De minister van buitenlandsclie zaken ontving de op dracht om de oorlogsverklaring op te stellen, die waarschijnlijk vervat zal zijn in dezelfde bewoordingen, als de oor logsverklaring der Vereenigde Staten. Van het Vaticaan. De vereering. van bet H. Hart en de vrede. De „Osservatore Romano" publiceert een schrijven des Pausen aan kardinaal Gasparri, handelende over de vereering van het H. Hart. Het schrijven zegt o. a.: Wij wezen den volkeren den cenigen weg aan om met a-HlMan cl ad üiddvis waard te welen, of hij binnen mijn be reik zou blijven, dan wel misschien, naar liet buitenland terugkeeren. ik wist, dat hij een huis op Forest Road bewoonde. Eenig navragen in de buurt bezorgde mij al spoedig het adres van den opzich ter der panden, en ik ging dozen vragen, of ei1 kans was, dat no. 5 spoedig te huur zou komen. Het antwoord luidde ontken nend. De tegenwoordige huurder had juist het contract voor een half jaar ver lengd. Met een gerustgesteld hart verliet ik den opzichter. Ik had liet geluk, dat wij financieel goed vooruitgingen, ik kreeg vast werk als teekenaar aan een satyrick weekblad en bekwam een paar maanden later er nog ccne aanstelling bij als teekenaar voor een maandblad, gewijd aan kunst en nijverheid. Ik. kon tehuis werken cn had een flink inkomen, zoodat we niet alleen ontheven waren van alle zorg voor het dagehiksch levensonderhoud maar zelfs ons kleine kapitaaltje, dat in den nood der laatste maanden geducht was aangesproken, langzamerhand met overgespaard geld konden herstellen en zelfs gaan uitbreiden. Laura nam. voortdurend in beterschap toe; haar gelaat kreeg weer uitdrukking cn met liet terugkeeren van dat beeld der ziel in dc oogen, herstelde zich ook geleidelijk hare ras \crgane schoonheid. Haar geheugen werd eveneens vaster: alleen op cên punt was liet hopeloos verloren: zij herinnerde zich geen schijn of schaduw meer. van hetgeen er met. haar gebeurd was, sedert zij Vijverhof verliet, tot aan den dag, dat wij elkan der op het kerkhof van Lommerhuis te rugzagen. Met dc heugenis aan de dagen harer gelukkige jeugd op Lommerhuis kpeerde ook de heugenis terug aan onze eerste ontmoeting, aan onze liefde, en onmerkbaar werd de verhouding in den dagelijkschen omgang tussehen ons bei den ietwat stijf en gewrongen. De zach- tende, slTeeletide woordjes, die £k zoo vaak tot haar had gerioht in de dagen dat zif wezenloos en hulpeloos was, als een khul, dorst ik nu niet meer te uiten. De vertrouwelijkheid, waarmede zij in die dagen togen mijn schouder kon leu nen en allerlei naïeve dingen zeggen was geweken. Het gebrek stokte dik wijls tussehen ons, zij was vaak afge trokken cn verdiept in gepeinzen, en be weerde. dat zij aan niets dachts, als Ma rianne haar plotseling met de vraag daarnaar opschrikte. Op den duur kon dat zoo niet blijven. Deze verhouding in eenzelfde huisgezin werd hinderlijk voor ons allen. Wederom op eenen avond, dat Laura ter ruste was gegaan, had ik een ge 'sprek met Marianne. „Wat ook het eind moge zijn van dc vertrouwelijkheid tussehen Laura cn mij", zeide ik, „of die mij tot geluk of ongeluk zal strekken.haar belangen zul len steeds de mijne blijven. Wanneer ik van hier ga, zal ik een bekentenis aan den graaf ontrukken, en die bekentenis zal ik met mij naar Londen brengon. zoo zeker als ik er zelf terugko^i. Bij den tcgenwoordigen stand van zaken heb ik geen rechten, die do wet mij toekent om hem te weerstaan en haar te bescher men. Dit is zeer in mijn nadeel. Wil ik tegen den graaf voor. onze zaak strijden, eer en voordeel voor ieder hunner hun ne geschillen te beslechten, en terwijl Wij de grondslagen aanwezen voor hel toekomstige gerechtshof der staten, be zwoeren wij de volkeren in naam van God en de menschheid hunne plannen van wederzijdsche verwoesting te laten varen en een rechtvaardige en billijka overeenkomst te sluiten. Onze stem, aansporende tot het bew eindigen van hel ontzettende conflict, werd niet gehoord. De oorlog, andera landen medesleurende, vermenigvuldig de de puinhoopen en de moorden. Doclï ons vertrouwen wankelde niet. Wij willen thans hopen, dat de ge- wenschte dag niet verre meer zij, waar in alle menschen, zonen van denzelfden Hemelschen Vader, zich opnieuw als broeders zullen beschouwen. Het lijden der volkeren, dat bijna on dragelijk geworden is, heeft het alge meene verlangen naar den vrede krach tiger cn heviger gemaakt. Dat de God delijke Verlosser bewerke, dat de regee ringen niet langer weerstand bieden aan de stem der volkeren, die den vrede aanroepen. Dat tot dit doel gedurende de maand, toegewijd aan het 11. Hart, hel gebed veelvuldiger opstijge, smeekend om het einde der verschrikkelijke ramp. Van den eersten Juni af zal de aan roeping: „Koningin des vredes, bid voor ons" in de litanieën worden opgenomen.- Verschillende oorlogsberichten. Vader en zoon. Met 'den verj' if.rdag van d'en Kroonprins zond, naar een W. B meldt, de Keizer hem een telegram van gelukwensch, waarin hij hulde brengt aan de dappere troepen en de hoop uitspreekt, dat het vaderland.1 dit jaar een volledige overwinning en een zegenrijken vrede mo ge deelachtig worden. Stakingeactie in Duitschiand. In Duitschiand is verleden week in groote ge- de arbeiders werden aangespoord het werk meer te leggen. Naar de onbekende druk kers wordt ijverig gezocht en op hun aan« brenging is een hooge premie gesteld. Broodkaartfabrieken. In DuitschlanC wrorden broodkaarten op groote schaal na gemaakt. Nu heeft de Berlijnsche politU éen vierde „broodkaartfabriek" ontdekt De houder daarvan, een zetter, zei, no$ geen kaarten gemaakt te hebben. Inder daad scheen men daarbij met een eerste poging te maken te hebben. Gebrek aan steenkool. In Parijs nijpt het gebrek aan steenkool nog steeds. De gasfabrieken hebben besloten drie dagen in de week te sluiten. Nederland en de Oorlog. Oe landstorm-jaarklasse 1908. Het Ned. Corr. Bureau meldt ons: Mede ter herstelling van een misstel ling in de mededeeling van Zaterdag kan het van nut zijn, alsnog in herinne ring te brengen, dat de landstorm-jaar klasse 1908 zal opkomen in vier gedeel ten en wel: dan moet ik sterk zijn in het bewust- 1 zijn van Laura's veiligheid, dan moet ik strijden voor mijn vrouw. Zijt gij het met mij eens, Marianne?' „Geheel!" was het antwoord. „Thans, nu Laura weer de oude lijkt, naar Lommerhuis te gaan en haar te doen herkennen door haar oom, schijnt mij hopeloos, cn dan nog zou een proces onvermijdelijk zijn. Behalve de ontzag lijke kosten, zou het voortdurend uit stellen en onderbreken van het beding voor ons, na al wat wij hebben onder vonden, ondraaglijk zijn. Daarenboven is Laura zelf nog steeds onbekwaam zelve iets voor haar zaak te doen. Daar om moet ik mijn plannen niet wijzigen, maar voortgaan met den vinger te leg gen op het zwakke punt in de duivel- sche samenzwering: den Ida turn van Laura's ver-trek naar Londen.- Ik wil het mij zelf niet ontveinzen, dat ik bij den graaf weinig' kans van slagen heb. Maar juist daarom, nu het vooruitzicht van Laura om haar vorigen stand weer in te nemen, gering, cn dc kans, om haar ver mogen terug tc krijgen, volstrekt nul is. kan de arme teekenmeester zijn hart zonder schroom openen. In de dagen van voorspoed, Marianne, was het slechts do leermeester, die haar hand ge leidde, thans, in tegenspoed, vraag ik die hand als de hand mijner vrouw." Marianne zag mij aan met een blik vol genegenheid cn stond op om de ka mer te verlaten. „Walter!" zeide zij, „eens heb ik u beiden, om uw bestwil en de hare, ge scheiden; wacht liier af, wat ik thans zal doen»'- Na cenigen tijd ging de deur weel open, en Laura kwam binnen. Op dien morgen op Lommerhuis, toen wij scheidden, kwam zij aarzelend en schoorvoetend op mij toe; thans was zij gehaast; met een stralend gezicht ijlde zij op mij toe. Haar armen sloten zich om mijn hals, en innig beantwoordde zij den kus, dien ik haar gaf. „Walter!!' fluisterde zij, „mogen wij thans beken nen, dat wij elkaar liefhebben?" Haar hoofd zonk zachtjes aan mijn borst. „O", zeide zij, „hoe gelukkig ben ill eindelijk!" Drie weken later waren wij nog ge lukkiger; wij waren gehuwd. Toen do wittebroodsweken in kalmla en ongestoorden vrede voorbij waren, richtte ik mijn oogen meer besioten dar ooit naar hel mij voorgestelde doel. Allereerst diende ik iets van den rnaf t.e weten, met wien ik in het slrijdperjl wilde treden. Zijn geschiedenis was mij; volkomen onbekend. Ik begon met dc meest voor de hand liggende bronnen cn las de weinige bijzonderheden, dia Marianne in haar dagboek over den graaf had opgetcekcnd, aandachtig over. Ik las daar, dat de graaf al in jaren de grenzen van zijn vaderland niet meef overschreden had, dat hij verlangend was le weten, of er bij Vijverhof ooi! Ilaliaansche heeren woonden, en dat hij. dikwijls brieven kreeg, met allerlei vreemde postzegels en eens een, met een groot, officieel uitziend zegel. Uverigj ging ik verder met lezen en kwam aan de passage, waarin verhaald wordt, daS Laura den graaf ten spion noemde. (Wordt vervolgd)*

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsche Courant | 1917 | | pagina 1