Derde Blad.
De Oorlog.
Sociale berichten.
jaargang.
No. 2300
Zaterdag 28 April 1917
Kalender der Week.
BISDOM HAARLEM.
29 April—5 Mei.
<i [et pagineering' uit Baarda'a Roomsahe
Misboek., 1914.)
IUDAG. derde na paschen.
Mis Jubilate, 370; 2e gebed, va®
én H. Petrus, 556; 3e gebed, van het
etaaf van den H. Joseph, 372.
Op dezen dag mag ook genomen wor-
[en de H. Mis van het feest der PLECv
B 1GHE1D VAN DEN H. JOSEPH, brui-
S jegom der H. Maagd en Patroon der H.
erk.
Mis A d j u t o r 372.
s p e r s van den Zondag
iandag. h. catharina van siena,
laagd.
Mis D i ie x is t i, 556; 2e gebed van het
ictaaf van den H. Joseph, 372; Credo
hsdag. HH. PHILIPPUS EN JACOBUS
U leen
Mis C 1 a m a v e r u n t, 557; Credo;
raefatie van de h.h. Apostelen, 61
OE SDAG. KERKWIJDING VAN DE
KATHEDRAAL.
lis Terribilis, 690; 2e gebed (al-
m in de stille h. Mis) van den h.
ad Lthanasius, 558; Credo.
^iJnderdag. h. kruisvinding.
Mis N o s a u t e m, 560; 2e gebed (al-
in die stüle h. Mis) van de h.h.
ht lexander, enz., 560; Credo; praefatie
het h. Kruis, 57.
ijdag. h. MONICA, Weduwe.
Mis Cognovi, 562; 2e gebed onder
et octaaf van Kerkwijding, 690; Credo.
't. 2e gebed van den h. Christophorus.
[en, die eerste Vrijdag van de maand,
nag in die kerken, waar de gebraike-
ijke oefeningen ter ee-re van het H.
IART VAN JEZUS verricht worden,
Jk ok genomen woi den de Mis M i s e r e-
i t u ir, 415.
Fr. Mis Egredimini.
ter dag. H. PIUS V, Paus en Belijder.
Statuit, 562; 2e gebed onder
et octaaf van Kerkwijding, 690; Credo.
de dagelijksche Misge-bedep, 35.
;r. duidt aan de veranderlijke Misgebe-
van de orde der Minderbroeders.
aderen dag het laatste gebed van den
ide, 727, en indien niet anders is
ïgegeven de praefatie van Paschen,
komende wereldoogst en de te vreezen
hongersnood.
^Jeen nieuw onderwerp, maar een, dat
Jei tens onder de oogen dient te worden
j aen. Nog altijd denken velen er maar
te licht over.
Aangaande den wereldoogst schrijft
men aan de ,,Res.":
„Aan een bericht van de Berlijnsche
graan- en levensmid.delenmaiKt van 15
April ontleenen wij, dat het meerendeel
der akkers den winter zeer goed schijnt
te zijn doorgekomen en dat de noodzake
lijke omploegingen vermoedelijk in gerin-
geiren o-rnvang zulten pikaats vonden aan in
vele vredesjaren»
Grootere warmte zou echter op het
oogenbliik voor de goede ontwikkeling van
hel gezaaide wel gewenscht zijn. Op de
markt bestond een levendige navraag naar
alle soorten van zaden De huitenlandsche
markten waren in de week, waarop het
bericfcit betrekking heeft, zeer levendig.
Het bericht houdt zich dan verder bezig
met de bekende prijsstijgingen aan de
Amerikaansche markt, waarop weldra, in
verband met aangekondigde regeerings-
maatregelen, een sterke daling volgde, die
echter tegen het einde der week, in ver
band met den binnenlandschen stand der
markt, waarvan door de speculatie krachtig
werd geprofiteerd, weer plaats maakte
voor nieuwe record-koersen. In het bijzon
der wordt dan nog de aandacht gevestigd
op de zeer ongunstige schatting voor den
belangrijken staat Kansas, die met 45 pet.
wordt aangegeven. De berichten uit Argen
tinië luidden iets gunstiger, maar de
markt was onregelmatig. Van de Euro--
peesche landen, die op uitvoer aangewezen
zij.ii, waren bijna uitsluitend ongunstige
berichten omtrent den stand van het ge
zaaide binnengekomen. Zoo schatte men
in Frankrijk de vermindering der bebouw
de oppervlakte op 15 pet tegenover het
toch reeds zeer ongunstige afgeloopen
jaar, terwijl de stand van het gezaaide op
60 pet. geschat werd tegen 70 pet. in dat
jaar. Ook uit Italië kwamen klachten en
evenzo o uit Engeland, waar de pogm
gen, om de bebouwde oppervlakte te ver-
hoogen, op een fiasco schenen te eijn uit-
geloopea. in het laatste land waren de
prijzen voor buitenlandsche tarwe met
een shilling verhoogd, gedeeltelijk vermoe
delijk wel, omdat de prijs voor de biimen-
latidsche tarwe aanzienlijk hooger is en
nog voortdurend stijgt, zooals bovendien
met het binnenlandsche graan voor vee
voeder in nog veel sterker mate het geval
was"
De „tanks".
De correspondent van bet „Bcrl, Tage-
büiatt" aan bet Westelijk. front schrijft over
de Engelsche gepantserde auto's, de zoo
genaamde tanks: 26 van deze monsters
zijn op 16 Apniil vennieM, voor hef grootste
deel door onze artillerie, en ten deel.e door
onze machinegeweren, die de bepantsering
met gemak doorzeefd hebben. Bij den Enr
gelachen aanivail bij Bulecourt werden in
(het geheel twaalf tlanlks gebruikt, waarvan
er negen vóór den eigenlijken aanval reels
onklaar waren gemaakt.
Een fankcompagnie bestaat gewoonlijk
uit twaalf gepantserde auto's, die met een
tussdheniruimte van 70 tot 90 meter in een
linie moeien optreden. De vijand onder
scheidt „mannelijke" en „vrouwelijke"
tanks; de mannelijke tank is bewapend met
twee kanonnen van 6 pond (5.7 c.M.) en
twee Lewis-machinegierweren; daarentegen
heeft de vrouwedijlke tank sledhts vijf Le-
wiis-machinegeweren. De bemanning van
dragelijke tanks bestaat uit een officier,
een bestuurder en zes man. De dikte der
bepantsering is verscthiiïliendl, echter niet
grooter dan een centimeter. De bestuur
ders moeten in die eerste plaats zorgen,
dat de flanken niet blootgesteld worden
aan het vuur van de vijandelijke artillerie,
aangezien die het gevoeügst zijn. Een en
kele treffer in die zijde is voldoende om de
geheelb tank te vernietigen De nieuwere
tanks -hebben echter geen stuurwiel meer;
het sturen geschiedt door inüassdhing van
een radedband. De tanks komen zeer lang
zaam vooruit, ze hadden o.a. om een af
stand van 300 yards tot aan onze linie
af te leggen, meer dan een hailtf uur noo-
digv Onze tegenstanders moeten zelf hoogst
ontevreden eiijn over de tanks, daar zij
de wegen, waarover zij gaan, bijna geheel
onbegaanbaar maken voor kolonnes.
Verschillende oorlogsberichten.
Vrijmetselaars-bemoeiingen, De „Köln.
Volkszeitung" bevat uit Spanje opzienba
rend nieuws over het stoken in den aller-
laatsten tijd van de internationale vrij
metselarij.
Alfonso Costa, de Portugeesche minister,
is onlangs over Madrid naar Pairijs ge
reisd, waar een internationaal vrijmetse
laarscongres zal worden gehouden. Den
tweeden April was er te Madrid ter eere
van Costa een feestmaal aangericht, waar
bij Romaneses, zoomede de Spaansche mi
nister van financiën, aanzat.
De vrijmetselarij schijnt zich tegenwoor
dig het ernstigst bezig te houden met het
plan, om in Duitschland een sterke bewe
ging tegen de monarchie gaande te maken,
in de hoop, door een verbinding der Duit-
sche met de Russische arbeiders in Duitsch
land, en revolutionaire beweging te doen
ontvonken. Als eerste voorwaarde tot den
algemeenen wereldvrede moet de Duitsche
keizer worden afgezet. Het vrijmetselaars-
congres van Parijs moet nu de middelen
nagaan, om daartoe te komen.
In Amerika besluit het blad staat
de vrijmetselarij op hetzelfde standpunt.
In Argentinië hebben de leden van 40 vrij
metselaarsloges een groote betooging tegen
Duitschland gehouden.
Krijgslisten. Wat bij onze®
opmiarsch thans geregeld onzen aan
dacht trekt, schrijft een Engel-
sche correpondent is het groote aantal
vallen, de z.g.n. booby-traps, welke tus-
schen de puinhoopen en in de gedekte
schuilplaatsen gevonden worden en waar
op de Duitschers zonder resultaat een
enormen tijd en veel vindingrijkheid be
steed hebben. Elk voorwerp, dat los ligt
in een loopgraaf, een gedekte scliuiplaats
of vernield huis, kan verbonden --zijn met
een verborgen mijn en overal vinden wij
helsche machines, waarin metaaldraden
langzaam doorgevreten worden door zu
ren, zoodat zij ten slotte ontploffen moeten.
Deze list is zóó algemeen, dat zij geen
uitwerking meer heeft. Er moeten hon
derden van deze toestellen zijn, gereed ge
maakt en ik kan oprecht verklaren, dat
zij on9 bij elkander geen tien van geKost
en ons daarentegen veel vermaak verschaft
hebben. De vijand, die natuurijk op het
geduid der ontploffingen gewacht heeft,
moet wel eig teleurgesteld zijn.
•ALLERLEI.
Leven zonder maag.
Het moet, vooral in dezen dure® tijd,
een heerlijk ding zijn, zonder maag te
kunnen leven. Zoo'n merkwaardig mensch
schijnt een Oostenrijksche boerenvrouw,
die echter, ondanks haar gemis van een
maag, toch wel degelijk behoefte aan voed
sel blijkt te hebben. De bekende Weensehe
professor Lorenz vertelde onlangs een en
ander van deze vrouw, die bij het vorig jaar
opereerde omdat zij een gevaarlijk maag
gezwel had. Tijdens de operatie bleek het
noodzakelijk, de heeLe maag te verwijde
ren, hetgeen prof. Lorenz wel aandorst.
Binnen een uur was de heele operatie af
geloopen.
Vóór haar maagkwaal had de vrouw wel
eens 80 K.G. gewogen, toen men tot de
operatie overging, had de honger, waar
van zij het slachtoffer was, haar gewicht
tot 38 K.G. gereduceerd. Op het o ogenblik
echter heeft de goede voeding, die zij steeds
kan genieten, en die zij heel go&d verdraagt,
haar weer een gewicht van 50 K.G. gege
ven. De vrouw doet geregeld haar zwaar
werk en kan aan niets merken, dat zij zon
der maag leeft. (Vox. Med.)
Het gevaar van niezen
Onder deskundigen, is men vrij algemeen
van oordeel, djat de eerste verschijnselen
van nekkramp zich in die neus- en keel
holte apenbaren, vanwaar de besmetting
van het eene individu oip het andere over
gaat.
In „Moleschotf van 7 April geeft dr.
Blies eenige zeer behartigenswaardig^ wen
ken over niezen, in verband met school-
hygiëne.
Hij schrijft o.a.
Tegenwoordigheid van alijan. van vreem
de lichamen of van andere stoffen, die het
neusslijmvlies prikkelen, kan tot niezen
aanleiding geven, d. w. z. tot een één- of
meermalige plotselinge® en met gedruisch
gepaard gaanden mitademingastoot langs
die neus wegen, door ee® diepe ademha/Ling
voorafgegaan. 'Niezen is een zoogenaamde
reflexbeweging, dlie willekeurig' niet of
zeer moeilijk na te doen is, maar die door
den wil wel te onderdrukken of te remmen
dis. Door het mieze® wordt het. 6dijm en de
andere ongerechtigheden, drie op het neus-
slijmvlies aanwezig ware®, verwijderd en
in de omgeving verspreid.. Bacteriën, die
op het neusaliijmvlies aanwezig waren,
worden daardoor dus ook naar buiben ge
bracht en meermalen ia in ddit blad be
sproken, hoe roodvonk, dfiphtherie e. a.
ziekten op deze wijze verspreid worden.
Dr. Bles is zelfs van meening, dat het
onbehoorlijk hoesten va® tuberculoselij
ders, waar zoo sterk tegen geageerd wordt,
minder gevaarlijk is dan het onbehoorlijk
niezen. Bij het hoesten is het volstrekt
niet zeker, dat altijd bacteriën naar buiten
gebracht warden, bij het niezen is dit
steeds het geval, want niezen is hoesten en
opgeven tegelijk langs de neuswege®. Wie
niet op den grond spuwt, moet dus ook niet
op den grond niezen; het afwenden van het
hoofd alleen is een onvoldoende voorzorgs
maatregel.
Zeer zeker kan hier schrijft hij, van
die onderwijzers veel te® goede uitgaan. Zij
kunnen telkens, als een kind in de school
niest, en telkens weer, hun leerlingen er.
op wijzen, hoe zij behooren te nöeaen: niet
in het gelaat hunner medescholieren maar
met afgewend hoofd in hun zakdoek. Ik
weet wel, dat op de volksscholen vele 1 er
langen geen zakdoek hij zich dragen, maar
dat is wel te veranderen. Het grootste deel
dter kinderen, hebben de onderwijzers one
medegedeeld, rooken; velen bezoeken bios
copen en doen andere dingen, die slecht
voor hen zijn en die geld kosten. Waarom
zou er niet een paar centen voor een zak
doek af kunnen? En mocht het bij zich dirsc-
gen van een lap, die als zakdoek dienst
kan doen, op onoverkomelijke bezwaren
stuiten, dan zou wellicht nog wat te berei
ken zijn met papieren zakdoeken, die op
school verstrekt kunnen worden. Wanneer
men de schoolkinderen, die hun zakdoek
„vergeten" hebben, een papieren zakdoek
je verstrekt (in gewone tijden 8 èt 1 cent),
en hun leerde dit doelmatig te gebruiken*
dan zou daaruit voor alle kinderen meer
nut resulteeren dan u't welken anderen
hygiëniischen maatregel ook; ook meer nut
en voordeel, indien daarvoor het geld ge
bruikt wordt, dat thans aan prijzen en
eereblijken wordt besteed. En ook voor de
ouders zou daarvan een kracht ten goede
uitgaan. Niet alleen in de sdholen wordt
op onhebbelijke wijze geniesd, de ouderen
maken er zich ook aan schuldig, zooals
men in trams kan waarnemen.
Ned. R. K. Bakkersbond.
Gistte-renrndddag werd te Utrecht eene
vergiadea-ing gehouden van een zestigtal
R. K. balkkerepatroons, vertegenwoordi
gende een twintigt.al vereenig'inge® met
1238 ledien, om te komen tot de stichting
van een Ned. R. K. Bakkershond.
Deze vergadering ward geleid door den
heer Struijcken, onder-voorzatter van den
Ned. R. K. Middenstandsbond. De aan
wezigen verklaarden zich allen voor d«
stichting van den Bond, waarna statuten
werden vastgesteld, oooal© die door eene
commissie van voorbereiding waren ont
worpen.
Het grootste aantal der- aanwezige ver-
eeniigingen trad onmiddellijk toe, de andere
voorwaardelijk.
De commissie van voorbereiding werd
bestendigd als commissie van voorloopig
bestuur.
Na verkiezing van een definitief bariuui*
aal dit contact zoeken met de Hanze Inkoop
Centrale.
Naaa- aanleiding van eene bespreking
over verschillende toestanden in de bak
kerij, stelidle de vooriioopige commissie van
bestuur zich beschikbaar voor behandeling
van die vragen, welke onmiddellijk afdoe
ning vorderden.
De aanwezigen waren allen vol' varfaroiu.-
wie® in die toekomst van den Bond.
Zijn Eerewoord.
t Was nog maar een kind, nauwelijks
itien jaar oud, en toch zou hij gefusi-
ird worden.
)e compagnie federisfcen, waartoe hij be-
orde, was door het leger van Versailles
strooid, en met een twaalftal zijner ka-
iraden had^men hem, met de wapens in
tand, gegrepen en naar de maire van
J elfde arrondissement gebracht,
ietroffen door zijn jeugdig uiterlijk
ernstige uitdrukking van zijn gelaat,
de commandant order gegeven, zijn
onis op te schorten en hem in het oog
3 'hóuden, terwijl tzijn makkers bij de
burige barricade geëxecuteerd werden,
id scheen zich moedig in zijn lot te
likken en de groote, blauwe oogen ga-
d angst noch ontsteltenis te kennen.
Mier een ispiar tie vertrekken, hoorde hij
fudiLlade, die plotse ling de stilte ver-
■a>
kul
Toen de demon van den oorlog zich op
ankirijk wierp,, was hij leerling bij een
"erae^i,ctr sn leefde mei vader en moeder,
I u 1 kalme werklui, die zich in 't minst niet
o politiek bekammere
,„r,I^e0l in 't begin aJL was zijn vader gedood
de Pruisen eai de ontberingen van het
J. de vale ure® wacihitems aan de deu-
a der slagers en bakkers, hadden zijn
**j op 't ziekbed geworpen
zekere® dog, toen hij, als zoovele an-
Tö "öd, op gevaar van doodgeschoten te
5rden, buiten de fortificatiën was gegaan
11 aardappelben te zoeken, had een kogel
a la schouder veibi'ijtaeöid.
^ier, gedleedteLijk om voedsel tie krijgen,
feitelijk uit vree©, had hij zich bij het
t gei- der Gommuine aangesloten. AIis vele
[Der makkers ging hij slechts noode; en
°P 'tl punt om met zij® leven den samen,
aat >op van noodlottige omstandighedien te
•^n, veilheugdie het hem, dat hij zich'
'51 enkele® moord üe verwijten had.
Toöh aou men hem het 3e\pen ontnemen,
met weemoed dacht hij aan zij® goede
ie 'oeder, die hij zoo liefhad en die hij nooit
op ifar zou weerzien.
ptf d dacht hij, al© men eens vertrouwen
hem stelde en hem een uur vrijheid
Dan kon hij naar haar gaan, afscheid
ijef ®tón en da® zou hij zidh weder gevangen
geven. Buiten rijn moeder had hij niets,
dat hem aan 't teven bond.
Te midden dezer sombere overdenkingen
kwam de commandant, gevo-lgd door zijn
officieren, hem storen.
„Nu zullilen wij eens een woorje spreken,
ventlje!" zeide hij. Ge weet wat je wacht?"
Jawöl, commandant, en ik.ben bereid."
„WiaaoMjBc! Ben je daar zoo zeker van!
Heb je geen angst voor den dood?"
„Minder dan voor 't leven. Ik heb zoo
veel geleden, zooveel ellende gezien in de
laatste zes maanden, dat de dood me ver
kieslijker schijnt dia® het leveni"
„Dat neemt aiie>t, weg, dat, als ik je liet
kiezen, je geen oogeniblik zoudt a are el en.
Als ik zei: maak dat je weg komt, dan zou
je spoedig verdwenen zijn en we ziagen je
ruooit meer terug."
„Welnu, commandant, neem daar de
proef eens mee 't Is wel d:e moeite waard!
Eén meer of minder te fusiffleerem, dat zou
alles zijn. U zulb eens zien, o-f ik stipt op
tijd zou zij® en Of ik angst zou hebben om
te sterven."
„Ta, ta, ta! Ook niet dom bedacht! Ja
wel, ge zoudt, al© je eenmaal op vrije voe
ten waart, zoo maar kalmpjes hier terug
komen om je even te laten doodschieten,
't Zou wel wonderlijk zijn en je zult mij
zoo iets ndeit wijsmaken."
„Hoor dan eens, commandant, u schijnt
goedhartig te zijn,, u hebt zeker een goede
moedor, die gij bovenall bemint. Evenals ik
zoudt u, op 't punt van te ©teiven, uw
laatste gedachten aan haar wijden. En ge
ztoudt dengeno, die u gelegenheid gaf haar
voor 't laaast aan 'thart te drukken, zege
nen. Wetlnu, wat ge wenscht. dat men voor
u zou doen, doe dait voor mij. Geef mij één
uur vrijheid om mijn moeder te omheizen
en ik geef u mijn woord van eer, dat ik
mij stipt weder op tijd in uw macht zal
stellen. Maar u lacht, u gelooft mij nietl
Is 'b leven dan zooveel waard, dat een man
van eer er zijn woord voor zou breken?"
Terwijl de knaap zoo sprak, stapte die
commandant onrustig op en neer Sn deed
zichtbaar pogingen om zijn ontroering te
verbergen.
,Op mij® woord", zei hij, „die jongen
spreekt als een ridder uit vroeger eeuwen."
Eensklaps bleef hij staan voor zijn ge
vangene, met gefronste wenkbrauwen en
streng gefaat.
„Hoe heet je?"
Victor Onry."
„Hoe oud ben je?"
,.15 Juli wordt' ik 16 jaar."
„Waar woont je moeder?"
„Te BelleviWie.
Waarom heb je haar verlaten? Waar
om heb jij je bij de gefedereerden aange
sloten?"
„Wij hadden honger e® dan.... de kame
raads en de buren dreigden mij te fusil-
Leeren als ik mij niet bij hen voegde. Mijn
arme moeder heeft me onder tranen ge
raden,, maar met de anderen mee te doen."
„HefTfe dan gee® vader meer?"
„Hij is gesneuveld."
„Waar?"
„Te iBourget."
Ai!ö om hen te raaplegen, wendde de
commandant zidh tot zij® officieren; het
jongmensch scheen hem levendige beCiang-
stetling en ddep medelijden in te boezemen.
„Welnu", zeide hij eindelijk op pl'echtri
gen toon, 'tis toegestaan; je kunt gaan
om je moeder te omhelzen. Je hebt me je
woord van eer verpand, over een uur terug
te komen, 't Is goed, ik geef je verlof tot
vanavond; we Willem zien, of je een man
zijt, of je karakter hebt; als je vanavond
om acht uur niet hier terug- bent, zullen
we denken dat ie een bluffer bent en meer
aan 't leven hecht dan aan je eer. Maak
nu, dat je wegkomt."
„Ik dank u*. commandant, ik diank u; om
acht uur zat ik hier weer zijn."
„Zijt ge daar zeker van?"
„Zeer zeker."
„We zullen zien."
Voordat hij wegging, maakte het kind
in de volheid zij nier dankbaarheid en zijn
vreugde een •beweging,, alsof hij den offi
cier om den hals wilde vliegen. Deze weer
de hem zachtjes af.
„Nu niet", zeide hij, vanavond, als ge
terug zijit, ®al ik je omhelzen voor het
peloton van executie. Ga nu!"
Alls ee® pijil uit den boog vertrok de
knaap, iuageoog)d door de glimlachende of
ficieren.
Twintig minuten later klopte hij bij zijn
moeder aan.
„Victor!" riep ze met zwakke stem. En
op 't zelfde oogiembi'ilk wierp haar zoon zioh
in- haar armen.
En nu, in de armen zijner moeder, werd
de knaap, die tob nog toe zoo ongevoelig,
zoo onverschillig was voor den dood, weer
geheel en al kind; hij werd angstig, wan
hopend..
De arme vrouw, die bij 't weerzien van
haar zoon hare krachten scheen tecrug te
vinden, poogde vergeefs -hem te troosten.
„Waarom huil je toch zoo, mijn llieve
jongen?" zeide hij.. „Ik will niet, dat je
me weer verlaat en je hebt dus niets t9
vreezen. e moet die ongeluksumform weg
gooien; ik wil ze niet meer zien. En ik
zal me haasten cm heter be worden, 'k Ge
voel me al veel beter, nu je weer hier zijt.
Dan ga je weer naar je werk en't zal niet
Jang duren, of je bent een man En dan
zal 't verleden niet meer zijn dan een ake
lige droom, dien we zullen trachten tc ver
geten."
Zij kon niet vermoeden, dat deze harte
lijke woorden de wanhoop van haar kind
Slechtte vermeen-darden. Eindelijk zweeg zij
en diet hem uithuilen. Herhaalde malen
kusfote zij haar dierbaren jongen, liet toen
't hóófd vermoeid in 'tl kussen terugzinken
en gaf zich over aan hare gedachten, vol
hoop en vertrouwen in die toekomst.
Weldra werd Victors diroeflheiid minder
hevig. Als beschaamd oven* zijn zwakheid,
trachtte de jangefting zijn moed te verza-
ineflien. Toen hij zich einde/lijk weer krach
tig gevoelde, hief hij 't hoofd op en zag
dab zijn moedier was ingeslapen.
Dit hergaf hem al zijn zelfvertrouwen en
hij besloot zich terstond te ven-wijderen. Hij
drukte een langen kus op 't voorhoofd van
zij® goede moeder besdhouwdie haar nog
eenige oogeniblikken. terwijl ze hem scheen
toe te lachen, en ging' toen' haastig heen,
zooals hij gekomen was zonder rond te
aien, zonder iemand op te merken.
„Wat! Ben je daar nu al?" riep de com
mandant, want de edelmoedige soldaat had
gehoopt, dat dé knaap nieü zou terugko
men.
,„fHad ik u dan mijn woord niet gege
ven?"
„Zeker, maar 't komt me voor, dat je
nogal haast) gemaaikt 'hebt. Zonder je
woord te breken, hadt ge wat langer bij
je moeder kunnen blijven."
„Mijn arme moeder! Na een hevig too-
neel van tranen waarbij Lk mij den moed
voeibde ontzinken, is zij ingeslapen, in zco'n
kannen, gelukkigen- slaap, lat ik geen
moed had haar ontwaken af te wachten.
Wie weet, of ik op 't laattete oogenbUki
nielt zou betzweken zijn. En wat zoudt u
van me gedacht hebben, als ik eens niet
was teruggekomen? Ik heh haar in haren
s&oap omhelsd en ben toen gevlucht ala
ee® roover. Ik 'hoop, dat de Voorztenigheid
mijn arme moeder zal troostten. En nu,
coouimandramt, heb ik nog slechts één ver
zoek; laat het spoedig gedaan zijn met mij."
De officier beschouwde den jongeling
met verbazing, en onwillekeurig werden
zijne oogen vochtig van medelijden en be
wondering.
„Gij zijt dus vastbesloten, en de dood
beangst je niet?"
Victor antwoordde slechts met ö©n
schouderophalen.
„En ails ik' je nu gratie schonk?"
„O, die zou ik met vreugde aannemen,
omdat, daarmede ook mijn- arme moeder
gratie verleend wordtEn ik zal u mijn
gansche lieven dankbaar blijven!"
„Komaan, je bent waarlijk een brave
jonge®, je verdient zooveel leed niet. Ge
kunt gaan. Kom eerst nog hier, laat mij
je omhel/zien En nu, maak dat je weg
komt. Zoo sprekende, nam de commanr
dant den jongeling bij de schouders en
duwde hem zachtjes naar buiten.
,,'t Zou wezenlijk jammer ge widest zijn",
zeide hij tot zijjne officieren.
Gelukkig shep zijn moeder nog, doch
haar slaap scheen onrustig. Hij /urfda
haar niet wekken, e® toch had hij haas
zoo gaarne gekust en haar in zijne reug*
de doen dooien.
Eensklaps schrikte zij wakker en nep;
„Victör, mijn kind!" Genade, genadet
Adh, zijt ge daar!" zeide zij, zich oprich*
tertdc „Ge zivt het toch wel?"
En te gelijkertijd betastte zij hem, druk
te hem in hare armen en kuste hem.
„O, mijn arm kind, mijn lieve jo,ngei\
ispnak ;zij eindelijk, ik droomde dat men
je wou fusiibeeren!"
Hierop barstte zij in tranen uit en Vic
tor wist niet, hoe haar tot bedaren te bren
gen.
\t Zou inderdaad jammer geweest zijn,
als men den communard tegen wil en
dank gefusilleerd had. want luj ie mi e«a
der flinkste officiëren van het Fransche
leger.
