1&QoUfUMlt neeóe Blad. BUITENLAND. jAAftOANU. No. 2294 terdag 21 April 1917 iitrale" Melkveehouders Zuivere" vakorgani satie. ■en verdocht en onmogelijk op- .neutraal" en ..zuivere". Och ja, eeft wear een nieuwe melodie gevon- oude refrein van. neutrale ver ben en inen vangt -de menschen irtöu is weer goedgeloovig. De la bond van melkveehouders in Z. Holland zoekt zijn ledental, óók óraJ in N. H. uit te breiden, ietis gen nicrtnand bezwaar zal hebben, ij tenminste met haar reclame onze cite boeren niet bij den neuis Of zij dat zoo gemakkelijk laten Op de markt zeker niet. doch met wacdiein eener organisatie dikwijls zou het anders toch mogelijk zijn, katflielieken Lid worden van den van melkveehouders. zelfs als be- eden of voorzitter fungeeren, e n ebeurl Hoe komt dat? Och, spreker komt, dam adviseert hij in het bestuur te nemen, vanwe- i?utr dü'dh, a! zegt hij het niet; an- er geen mogelijkheid op, om ver- I te winnen Er is dan wel een ondier de R.K. te vinden, die ep schikbaar stolt als zoodanig,, on de R.K. voigien, omdat de spreker Wieken In 't bestuur verzocht, en TP vereerd en gelukkig, dat inein den nieuwen bond niet negeert, iovee! mogaijk de evenredige vr.rte- J rdiging in toepassing brengt. Maar fad «es is .',e vereerjigir.g ais zoocia- met katholiek. zijn de Land- en Tuinbouwers en, die zich in niet.-Kafhol.Leke ver- jen oTgamiseeren mogen, in tegen- met a"'te andiêre oatagoriën? voor hem. die wensch onzer Pau- 13atacfinopi>en nier.' 't Schijnt dia,t ecmt van met of... dat er zijn die "oor wemechen te geven aan esch van onzen Bisschop; dat men den uitdirakkelijken wensch van toch in neutrale vereenigingen t te treden. nu toch wel overal bekend zijn, lor 2 jaar 03) verzoek ran Z.D.H. K. Land- en Tuinibouwbond is op- in die verwachting,, dat riafcuurlajk omsehe land- en tuinbouwers dddir r ai!één hun belangen zouden ver- Als een „Christdijken" Boeren- et meer giewenscht is, za;l c-c-n ,,neu- odh zeik-er hoogst ongowenscht zijn, a's die hooggeroemde neutraliteit Is altijd eer. wassen neus is en (gram voor den boer als melkvee- niets bijzonders biedt, dan alleen, contributie naar het -aantal melk- banekend wordt, een landbouworganisatie, welk© Jrmocdeilijk Bond van Melkveeho-u- P )emt om LedJcin te krijgen. het Centraal Bestuur van dien 0 rordt thans een brochmirtje uitge- om leden te werven. B78panizijn nut hebben, dit even te be- ora te bewijzen, dat geen Katholieke veebou- no flidi van den L. T. B. in deze W moet treden om zijn be- beter te behartigen. :hirij'ver begilnt met een klacht, dat "en izoo slecht vereemgd zijn, wat de kortzichtigheid der boeren toe- FEUILLETON. dsi rm rei an •:s; schrijft; hiermede zal ieder het wel eens zijn! Dan vertelt de heer Vaandeldrager, dat: In afwijking var. andere organisaties op tan dlbouwgöbied, waar men den zeer zon derlingen toestand aantreft, dat een groot gedeelte der leden niet e.ens tot het vak behoort en meermalen beuangeui heeft in strijd met die onze, werd door de oprich ters van den melkve ehouder?bond eem goe de grondslag gelegd. Krachtens de statu ten mag hij, die geen melkveehouder is, of in ander opzicht niet geacht kan woir- clen speciaal mc-fkveehoudersbelangen te hebben, geen bondisfid zijn. Een ieder aan geslotene zij thans echter propagandist om te bewerken clat alle wél belanghebben den rtu ook tot clen Bond toetreden, opdat binnen afzienharen tijdmeer nog dan tot Qiierrto e, organisatie v ruchten gepinkt kun nen worden. De eerste zinsnede^ wa.ardloor KathcSh ken nogal sympathie voor de zaak gaan voelen, is voor ons geen bijzonders. Bij de andiere „neutrale" ilandbouworga- nisaties (kunnen ook niet-landbouwers Ld zijn doch bij de L. T. B. kunnen volgens d'e statuten alleen lid worden, zij, .,die in de productiviteit van den bodem hun be staan vinden". Absoluut dus voor ons, R.K., geen reden, om een bevlieging van ptropagandia-maken te krijgen voor dien bijzonderen neutralen Bond van belang hebbenden zonder „belangstellenden". Wat andier dit Laatste moet worden ver staan, zegt d'e schrijver: „Gedurende den •korten tijd, clat ik de eer liob, voorzitter te zijn van den Zuid-Holóandsohcn Brnd, was ik meermalen, in de gelegenheid bij de leden meerlingen te constate eren, die m.i. niet de juiste geacht moeten worden. Bedoelde leden geven meerma'en blijk, dat volgens hen, het meest tastbare resultaat van organisatie hierin zou zijn gelegen, dat m.en door staking van leverantie, z'n -eii-schen zou weten ia.f te dwingen. Veel meer sympathiek is mij echter het idee, dat de macht niet in actie behoeft te komen, doch een zoo sterke vorming moet hebben, dat niemand er aan kan twijfelen, of zij het zegevierend zou kunnen!" Hierna wordt door den schrijver over de melkveehouders-kwestie, de melk niet meer gesproken, doch hij houd't een be-toog van een drietal pagina's Avnarin hij wijst óp de nio odzakel-i jikibeid van het l'idmaat- schjap, door hen aan te too non dat het paehtrecht noodzakelijk veaibetering be hoeft, dat in den tegenwoordigen abnor- malen tijd, maar meer nog in den toe komst, na den oorlog één vakorganisatie van boea-ein broodn-oodig zai zijn cm slaan de te blijven, vooral wijzende op de distri butie waardoor men op een normalen export voorloopig niet mag rekenen. Leiden, H. RUI T TER. Duitschland. De Jezuietenwet opgeheven. ZooaHs gisteren reeds gemeld c'e Je zuietenwet is dan eind-dlijk na 45 jaren opgeheven. „De Tijd" schrijft over deze belangrijke gebeurtenis o. m. het vorigen.de De Jezuïetenrvreeis verdween au or een Aree.l grootere -vrees, nu het in den AA'ereld1- oorlog gaat om het bestaan van den Staat, die eenmaal de Jezuïeten uitwierp en thans zelf uit de ge-meensahap der volkeren dreigit te worden (gewoirpen. Nu heet het concessies doen, om vallenden te Averven. En dezelfde Aveek, Avaarin het militaire Berlijn ootmoedig a.an de socialistische stakers een med'ezegginigsc.bap toekende in -de levensiniddelenid'isti'ibutdie, besloot de Bondsraad,, om dan eindelijk cle beruchte AA-efi Aan 4 Juli 1872 in te trekken. De e vrouw in het wit. cival, die nogal in schulden stak, een vrij groot gedeeltla.." Ik onderbrak hem. W-at ik u verzoeken mag, laat ons niet -spreken over de geldzaken van lady Glydo. Ik heb eT nooit iets van geweten en wil er mij ook nu niet) in A-er diep enGij hebt. ge lijk, dat ik persoonlijke beweegredenen (heb.4 „I'k AA'ensoh, dat die beweegredenen «Steeds even- belangloos «als zö nu zijn. Lady Gl/yde is uitgeworpen uit het huis, Avaarin zij* geboren -is; zij is 'het slachtoffer van t\vce duivelsche schurken,, die haar ge'd en «baar verstand geroofd 11 rebben. Mijn «taak zaH het zijn, haar geboortehuis Aveer voor lria-ar te openen, en ik zal cle twee sdhuM-igjen ter veraaitwoordiimg, roepen-. Voor -dat doel zal ilk, ais God het vyiil> zelfs mijn leven geven." „Wij moetein wachten", hernam Kyrie kalm. „en de toekomst zal ons leeren. Vcor u is'het misschien iets gewonnen, ie weten, dat gij in dit geval den Avettel.ij'ken Aveg niet bewandelen kunt." Bij «het scheiden «ste'Me Kyrie mij een verzegelden brief voor juffr. Haicombe tea' hand, die op het kantoor voor haar was aangekomen. „Weieit gij ook?" vro«eig ik aan clen nota ris, „of sir Percival inog in Parijs is?" „Ilij is dn Londen tarug", avos bet ant woord. „Ik boorde het gisteren v-an zijn notaris." Ik ging naar buiten en spoedde mij been, zónder-rond te kijken. Op een stil plein i het noorden A-an Ilodbern keerde ik c m cn zag,, dat twee mannen op den- hoek cck waren blijven staan en nu nret elkaar praatten. Ik liep m voorbij en herkende Rijksdag had daartoe reeds den 19en Fe bruari 1913 besloten; maar de Bondsraad Avacfhtte nog «meer dan 4 ja-ar, om liet be- efjuii-ti uilt te A'oeren. Éérst het Rijks-geAraar kon bet Jezuïeten-gevaar overwinnen, en pas onder bot gedonder van de kanonnen zweeg de evangelische poptenbaat! Men weet, hoe d/ie haat zicb bfoef Arast- kfiiarnpen iaa.n bet rajmpaa.llig overblijfsel van bet tyrannieke Btiism-arckiiiaansohe tijdperk. Zelfs nadat in. 1904 na een smadelijk be staan van 32 jtaren het fameuze Tweede Artikel Av-as geschrapt, Avaarin „de Or-d<e der .Sociëteit van Jezus en die daarmee verwante -oir-dlern" Averd „uitg-e-zat", bleef onder dien- invüiord de Duitscbe 1 egeering aan de Jezuïeten veibieclen, in een kerk o-f zelfs maar in een A-ergiaderaaal, hai'dop bet „Önze Vader" te bl'diden, ook ir.dien bet ter inte-nlliie A-an den Keiizei geisdhieien zou. Had niet de Rijkskanselier Van Bii- low in 1904 A'erklaand,, dat- bij tot geein prij-3 tittel of jota zou liaiten veaianderen aan het nog resteerenide brokstuk der JczuïetcnAvet, Avnauin „de oprrlcbtiLng van kloosterhuizen." der Soc-i-Cteifc Aran Jezus AA-eu'd verboden? Alleitei poCii-tiek, Aveten- 'Schappeliijk en moreel, of juister, immo reel uitvaagsel des geestles kon in Duitsch land vrijuit gaan avonituren, miaar tAvee -of cl.rie in gemeensdliap levende Jezuïeten waa'en voor cle veil-ligbeid van bot Rijk ge- vaai-lijker -clan een bfiirlegea- sociaa.l-ilcmo- ■craten. En tciwijl Ilaccke-lianen. Christus- liooicbeniaar?!, vi'ij-denkers en sujetten eener imonöreele leer heb volk motihiten -beder ven, werd aan een Jezuïet niet vergund, het in een retraite of conferentie te A'er- heffen en te zuiveren. Alf.een -het opdragen A'a-n een stille H. Mis of bet toedienen der Laatste H.H. Sacramenten Averd hem sedert 1904 toegesliaian, en -men herinnert zicb, weT-k een kriigrgeischrdeiUAV A-an an'ni-pa-pis- arie er opging, toen in 1912 bet. k-atiholicke Bederen een beiscbeiden d'eeObsim.ing van de Jezuïetl&n aan cle Duit-scbe zielzorg vocr- frocg. ITiardmckkig Lieten de Jezuïeten-ha ters zich tot de laatste tetter het recht v.iLüLe!taten, hun gesel lo rik en door liet I-rui- sJscbe regeeaiiigsbesfiui't) Aian 28 September 1872. „dat- aan de Orde volstrekt is verbo den bet p[redikein., bet biectit'booren. het ge.A'en A-an absolutie, bet lezen der Mis, bet toedienen der Sacramenten, alLsmede d-e &e.id'ing van congi'egaties en aaqji geestelijke oefe-ningen." Voior eern tandverradp-r schier Averd d'e Reieusoh-e .miinM-er Von Hertling uitgemaakt, om-da tl bij aan den Jezuïet avilde toestaan, wat aan iederen anarchist Avas-veroorloofd: i''I- .ten eerier open bare redevoering over een godsdienstig onderwerp. In al'le geval beeft de oorlog ook hier als een auiverend onAA-.eeir geA\--erkt. Moge hij mede in Frankrijk spoedig de wegbe,roidsr aa'or dien Aioior den AVieitltelijikien terugkeer der kloioStelrliingien, die er «dooir een antil-ma- roimi-eke iregeea'-ing Avercl.en uitgedreven en die bun vaderland niet -minder genereus behandelen dan -de Duitsiche Jezuïeten het hunne ded'enl Staten-Generaal. TWEEDE KAMER. Wijziging der Militiewet. In haar Memorie van Antwoord op het voorloopig Verslag der TAveede Kamer no pens het Avetsontwerp tot wijziging van de Militiewet, zegt de regeering, dat het Avets- voorstel noodig avos, omdat art. 79 der Militiewet, zonder rekening te houden met een op A*oet A-an oorlog gebracht leger, islechtis aanjwij'zamg tot cle kader-opleiding toelaat uit lichtingen, die hun eersten- oefe- ni'ngstijd nog niet volbracht hebben en, A-oor Avat de officiers-opleiding betreft, geen aanwijzing meen- toelaat, nadat cle eerste clrie maanden van clen eersteip, oefenings- tijd verstreken zijn Het AvetSA-oorsted behoefde eerst nu inge diend te avorden, omdat nog steeds zonder eenigen dwang in de kaderbehoefte kon Avord-en voorzien. Gedurende den mobillsatietoestand was er aanvankelijk zelfs meer kaderstof dan opgeleid kon Avorden, Het bleek, dat de tegenwoordige oorlog het bezit Aran sterkere kadeirreserves eischt, dan tot dusverre was aangenomen. Terwijl deze eisohen stegen, verminderde gelijktijdig de bereidAviligheid om tot een rang te worden opgeleid. Dit leidd-e er nu kortelings toe, cl-at eon tekort ontstond, het welk alleen tloor aanwijzing kan Avorden gedekt Deze aanwijzing zal dan ook bij de lich ting 1917 toepassing moeten vinden. Het tekort is intusschen op dit oogenblik vrij onbelangrijk gew-orden-. Hoewel de dienstplichtigen der met ombe paald (klein) verlof zijnde lichtingen ge acht moeten worden in werkelijken dien-st te izijm en dus onder de bepalingen van het wetsontwerp .zouden A'aJleai, zullen alleen onder de Avapenen zijnde militieplichtigen in de opleiding betrokken Avorden. Het kan eóhter noodig zijn om kader op te leiden uit de thans met verlof zijnde lichtingen, zoo dra deze in g&A-al van zoogenaamde tweede mobilisatie of om andere dringende rede nen we-der onder cle wapenen, mochten wor den geroepen. Hiertoe op-ent het Avetsont werp tevens de gelegenheid. Zelfs zullen de rniliti-eplichtigen va-n oudere lichtingen, die in opleiding. Avorden genomen A'oor een rang. niet tegen hun zin langer in dienst Avorden gehouden dan de genen van gelijken rang of positie hunner lichtdnig. Indien de AvetSAvijziging tot ©tand komt, .zal aldus nog slechts een gering aantal miliciens van oudere lichtingen, die onge- neigcl aifn gebleken om voor kacleiworming in aanmerking te 'komen, biertoe moeten worden verplicht. Uit elke lichting zal dan niet meer kader getrokken zijn dan naar verhouding \"an cle sterkte moest worden gegeven. De aanwijzing der miliciens geschiedt overeenkomst)g art.. 79 der Milüt'ewet zoo danig, dat niemand' A-erplieht wordt, zoo lang er zich nog geschiikten vrijwillig be schikbaar stellen. Voor zooA^er ihans kan Avorden A'oorzien, zal aar.iwijziiiTg ailleen noodilg zijn bij het Avapen der infanterie. Er Avorden niet meer A*erlofsofficieren ge. bw. ebt dan er n ra lig zijn om in 'te mooie behoefte aan aanvoerders in den officiers, rang te voorvzten. Het denkbeeld A*an de instelling van clen rang van onder-luitenant heeft de aan dacht van den Minister van Ooi-log. Het komt hem echter A'oor, clat hij daarover thans niet verder in beschouAving.en zal beihoeven te treden. Ondcrwijsn'arissen. In het Voorloopig Verslag der Tweede Kamer over liet) voorstel A'-an A\ et van den heer Marchant c.s. tot wijziging van arL 26 der'wel tot regeling A-an liet lager onder- Avijte, veirikldarden A'cie tec'ien niet- wrii.i:g óngeaiomenlieicl A'an diit Avetsontwerp kennis te heiteben genomen. Sommigen -stelden hierbij A'oorop, dat van het recht) A-an iniliiailücf con zeer voor zichtig gebiruile belioort te.worden gemaakt meit are-t minst) AViajURedr liet medebrengt het. Arotearen A-an belangrijke oredie tem Voor de beoordeeling der araag of ge bruikmaking van (het recht van initiatief ten deze gerechtvaardigd is te aoliten., c-ordedden de hierboven aan het Avoord zijnde leden kennisneming A*an de A'oorge- soh-ie.de.iiis A-an het) wetsontwerp en van de •0 nderli-an did in ge: 1 met de regeéffflng, AW'be aan cle indiening blijken te zijn vooraf gegaan, onmisbaar. Welke reien, zoo vroeg men, hebben de A-oordellers om aan" te nemen., clat de Re- gecring ten opzichte van verbetering der omdarwijzeraaalarisen thans A-an houding fis veranderd? Achten zij het mogelijk dat die „pfcrsoonswiasediing" aan het Departe ment) van Financiën haar invloed heeft doen (golden^ en heeft Aveliieht het feit, diat de heor Treuh, een der sprekers cp d;e 18 Novèmber 1916 ge'hiouden salaris- meciting te 's-Graa-eniliage, wederom aid Minlilsiter van Financiën is opgetreden, steun verleend aan de onderstelling, dat' die Regeering. in strijd cmet (kort geleden' afgelegde A-erkloadngen, wel-wiLlend tegen over het) A-ocxrstel zou staan. Verscheictene der tedien, hier aan het Avoord, zagen in het A-oarstel dan ook niet an-diers dian een getuigen A'an de linker- zijde, dat zij de hij de stembus A*an 1913 gedanp beloften in zake positieverbetiriig van het ondenvijzei-&p ci-soineel. AAri«l infos- isen. Enkele Heden mecvndien, dat liet Regle ment van Orde der Kamer een bepaling behoorde te 'beAritten, voorschrijven te, dab bij gebrnikniaMng Aan het recht van ini tiatief, de voorsteller teA-ens de middelen belioort aan te AAijzen tot dekking A-an cle kosten, AA-elke de aanneming Aan het Aaor- sitel zou medebrengen. Een dergelijke be perking van een grondwettelijk recht Averd •anderzijds onoorbaar geacht. Bij vele ledien vctnclen de hierboven weer- gegeven beschouwingen betreffende de in- diileruinig Aian dat AvetsontAvepp tegenspraak.. Haddien nu, naar de meening vam som mige lodönj hierboven aan het Avoord, de A-oorsitellers zioh te A-oa-en er A-ain moeten Aerzekeren, dat de Regeering een Avehvil- lende houding tegenOA'ar het A'oorste-l zou aannemen. Men ontkende zulks. Het. gaat niet aan, gebruikmaking van het recht Aian- initiatief alleen gerechtvaardigd te achten als tie Regeieirdng gebleken is be reid te zijn zich met het in te dienen V'>or- e(tel te veneenigen. liet zou zie/lfs in strijd zijn met den geest Aan de Grondwet, de indiening van een zoodanig voorstel te doen afhangen Aan de Avetensdhap hoe de F e- geerig cir tegenover zal staan. Vensdheddiene leden hadden in cle Me morie Aian Toelichting een uiteenzetting venvacht waaruit zou blijken Avaarom na de bcflra.ndie'liTiig der S taatsb eg rooli n g, Avaav/bij de Aveiulg be vredig,enido salariee- ning A-an A-ersobiiiitewle oategoadën a-oji oiailjten-arcn en AvenkOiied'ein werd; iu het licht gestald., 0>e,paa,! de' ijk het initiatief Averd genomen ten bcüioeve Aian de Auuhe- ieiring in dc saDariieea-ing der onderwijzers^ d'ait.de Aioonslteficas ecn oplossing hadden moeten zooken in de richting A-an veehoo- ging Aaai kinde.r- cn duurt et ccsag. De bezwaicn tegen die door de voor at el leirs geAalgde ine Lbo de Aveti'dien door verschel 1 ene andere Heden niet gedeeld!.. Zij betuigden hun instemming met den' door hen gekozen Aveg. Rechtzaken. Waarde van getuigenverklaringen. Den 4en dezer Averd A-oor de rechtbank te Arnhem een zaak behandeld tegen twee dames uii't Nijmegen, 'die in de nabijheid, van de Duitsehe grens waren aangehouden, omdat zij in haar rijtuig een hoeveelheid sajet» vervoerden. De oudste der dames, meA.r. A., was niet verschenen, de dochter, mevr. V., die ook roeds terecht liad ge staan Avegens het smokkelen van peper, wel. Twee hulpkommiezen) en een kommies verklaarden, mevr. V. pertinent te herken, men als een der dames, die zij hadden aan- g-ehouden. Deze ontkende pertinent, bij deze smokkel-affaire tegenwoordig geweest te zijn. De A"erdediger, mr. G. van Ditzhuyzen, had drie getuigen laten dagvaarden, die verklaarden, clat deze dame met haar man clen een a's een der mannen, die mij voor mijn vertrek naar Engeland bewaakt- had den. Ik Mep eenigen tijd Adug door, zoodat de mannen van zèlif op eenigen afstand 1 achterbleven. Einde'!ijk hoorde ik tAvee rij tuigen in A-liegende vaart aankomen. Het eerste liet ik voorbijrijden. Het tweede riep ik aan; heit Ava.s gelukkig leeg; ik sprong er in en reed Aveg, terwijl -de mannen mij met hard Loopen trachten te volgen, totdat! ze ook een rijtuig zouden liegen komen. Het gelakte hun echter niet, en toen ik uitstap te, Avas ik zeker, dat ik uit het gev.icht der spionnen verdwenen Avas. Daarop Avandel ete ik bedaard hutewaarls. Mariianne Avachtte o.p mij in de kleine zitkamer. Zij had Laura overgehaald een weinig ruist te nemen; haiaa- schetsboekje, AAiaajrin zij n,og pas had gCAveirkfi, lag op tafek Ik keek (het door en vertelde fluiste rend aan Marianne mijn wedervaren. De scheidsmuur tuaschen de slaapkamer Avas zoo dun., dat wij de stolpende zokea* gewekt zouden hebben, ofiis we hardop spraken. Ten 'Laatste OA'eihancligdie ik Marianne den brief. ,,Kent ge de hand?" vroeg ik. „Maar all te igoed", amtAVOordde zij, „het i«3 graaf Fosco." Toen zij klaar was met lezen, gaf zij mij het papier over, terwijl ik den toorn dn haar donkere oogen zag flikkeren^ De inhoud Ava9 als \-o!gt: „Aangezet door eon. voor u en mij A-er- e er en de bewondering, uitstekende Mari anne, schrijt ïk u twee avo orden van troost: „Vrees niets." „Blijf in- uw schuilhoek en laat de stor men dos levens onbemerkt longs u Mij den, De arme ontsnapte zal niet) vervolgd worJen. Zij heeft in uw hart een veilige Avijkp'iaats Los tb .we Avijhpüiaats! ge- A'ondem, welilce Avij haar ntet zullen roeven. „Een Aveligemeend Avoord A-ian Avaar- eclrüiAving om mee te beslLuiten. Ga niet verder, dan ge reeds gegaan zijt. DAVing mij, clen man der handeling;, niet tot kan delen; laat) mij mijn kradhitcm ndet tegen 11 inioetan inspaimen. Alls gij driftige vrien den hebt, beteugel' ze. Als de heer ITart- ii-ig.bt uit ESi,gelnncl terugkeert, houd geen kennis met hem. Ik beAvandel mijn eigen Aveg en PerciA-al A-oügt mij op de kielen. Op "den dag. dat Brnd right diien Aveg lcruiisO, is hij een A'erioren man". Als eenige onderteekeuing droeg dit stuk een F., A-eihedld door een aantal kiru'ten. I.k AAÜeirp den brief met aJLle verachting, ■die ik er voor gevoClde, op tafel. „Hij tracht u bang te makeneen zeker teeken, dat hij zelf bang is", merkte ik op. Marianne was te A-eratamdig, om er s -iet evenzo o over tic denken. Maar zij gevoelde nog iets anders; cle onhescfiiaamde gemeeii- zaumheid «dier regels was te A-eel voor haar zelfbedAvang. Met haar banden in clen schoot gevouAA'en, en de flikkering Aan (hiaar lidlrtbewogau, hevig temperament in haar oogien en op haar AViarugen, zeide zij: „WaCliar, als die tvA«ec mannen ooit aan uav genade zijn avergieCievcrd, en gij moet één van hen sparen, Laat het) dan den graaf niet zijn." „Ik zal den On-icf bij mij houden, om mijn herinnering te hulp te komen, aIs het tij 1 is." „Kunt gij zóó over cle toekomst spre ken, alsof gij er zeker vail zijt?" „Morgen met elfin eersten trein ga ik naar Vijverhof. Uit het verhaal Aan do huishoudster heb ik besloten, dat 'tzeer wel mogelijk is, clait Laura pas A*au ij\-er- hof is vertrokken na den- datum Avaarop lady Glyd'e's OAarlijden ingesclrreA'en is.: Ik gelioof dit te meer, omdat volgens den directeur vau het ©edtiobt zijne patiënte daar op den 27en Juli teruggebracht is; nu zou Lady Glyde op den 25en gestorven zijn; maar ik kan niiet aauuemen, dab Laura «ieeds Doen in Londen Avas en twee dagen bewu3ték)os gehouden. Ik geloof iriiet), dat de graaf haar langer dan een dag in dien toestand kan gehouden heb ben. Daarom ga ilk naai' den datum A-an Laura's vertrek onderzoek doen en a'<3 geen der onsdlruMigo medeplichtigen het Aveet, Avdlnu, twee amannen zijn er. avLot scJiuidiig geweten hun dien daitum wel zal ingeprent) lliebiben, d-esnoodis met geweld! zal ik Qiem 'hun ontrukken. Marianne, er is een gevaarlijk punt in PercivaJ'9 j^venhet geheim aa aaroA'er Anna Cathrijn sprak. Gij boorde hem immers tegen den graaf zeggen, dat zij genoeg wist en juist verstandig genoeg was om hem te rul- neea-en, ails zij vrij rondliep?" „Ja, dat heb 'ik gehoord!" Welnu, Marianne, als niets anderd baat, dan zal ik dat geheim zien uit) te A'orsohen. Mijn oud bijgeloof maakt zich Aveer A'an mij meester. Ik zie weer den unAitoed, dien cle vrouw in hot wit op 'tJ XeA'en Aian ons drieën heeft Anna Cathrijn, «lood in haar graf, wijst aan cle loA'enleni den weg. dien zij moeten nemen." (Wordt vervolgd.).

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsche Courant | 1917 | | pagina 1