Uit de Omgeving.
jauqsSöj
^3jooa uo !)J
,p gqasq u<
ipxredo Jaw
«ui TOS"1
„ja hq aai©!
rap fiq ϮP 1
.flptlTOfpq! y
ij RIJOlI UT3.V J
9 !||jaiao!U0c|l
luirtri-U. VOlO Item TiXtïwrrjKöTxartrix,
ca-:-JiqiniL daa-ri
geschiedt het rneit inachtneming
bepalingen der wet
had da Regeering moeten beid enken.
De onverwachte crisis.
Vaderland schrijft:
wien dia pphtdakie weersgestel d-
nauwkeurig pleegt gade te slaan,
aftreden vain, den Minister van
iciën zeker allerminst als een c'on-
aan dien (heldenetti hemel. Cm
een enlkel voorbeeld. te noemen, de
deling van dié beg,rooting van Bin-
adscQie Zaken heeft diuidlcftijk doen
lat ar geien homogeniteit was "lus-
het willen ein kunnen van den
ter; dat hij zelfs tegenover de meest
ite wensch'en, dia in direct verband
sn met onaéf igiaeètelijikei wefllvaart,'
ban, die dioor hem als gegrond wer-
tendi, nooit vender kwam dan de
van «rnistigie overweging. Dat ver-
tusschen willen en kunnen was na-
jk niet anders dan dit, dat onze
ter van Finiancdën1 slechts nöodge-
m de schatkist opende, en dat dit
s is niu'vicior iedereen duidelijk."
meent heit blad', dot de neer Va.n
eenzijdig loeelk naar sluitende be
ugen, wil het hem van zijn stand
feit een ernstig verwijt maken, wijd
bleef wiegen. En die ör raad op scheen
biet "urt' ^idrwiien "gar, no© hard, er ook "aan
werd getrokken. Er zijn er niet velen zoo
in liet Hand.
Hij verdient deal dank der natie vcor
zijn ondankbaar werk."
LANGERAAR.
R. K. Geitenfofivereeniging. Deze
vereenaging hield gisteravond ónder-vicoT-
zitterschap van W. Ui ter waal haar vcor-
j aar ave rg-adering.
Na een woord van den geestelijken ad
viseur werd besloten met een bijdrage
van 25 gulden inflegigieid aan te sluiten Lij
de Z.-H. Centrale R. K. Geitenfokver-
eaniging.
Vervolgens werden gelezen de bonds-
istatuten en het huishoudelijk reglement»
welke na ©enige toelichting werden goed
gekeurd.
De secretaris deeWp mede, dat de Bis
schoppelijke en Koninklijke goedkeuring
was verkregen.
Een geanimeerde en belangwekkende
bespreking volgde over verschillende huis.
houd olijke aangelegenheden, den aankoop
van geiten, enz., waarna de vergadering
werd gesloten.
het Rijksbureau voor Drinkwaterv^(-j6
Van den voorzitter van Gei. Staten is
■eie/n schrijven ingekomen wiaarm medc-
deeling gedaan wordt1 van een door oen
gemieente^ontvangor Feitsma aan H. M. de
Koningin gericht verzoek om uitwoning in
Voorburg voor een j aar. Dü thans nog
liooperode vergunning vervalt 1 Mei. Als
motief geeft adressant <p dat hij bier
geen huis (kan krijgen en hij zijn huis in
Voorburg weer kan inhuren.
De heer Noor dam zegt dat de, gezond
heidsredenen, waarom verleden jaar oit-
woning gevraagd. werd, vervallen schij
nen te zijn; tenminste het request spreekt
er in 't geheel niet meer over. De heer
Ve'ldhuijÈen zegt dat. de neer Feitsma se
rieus naar een huis hier zoekt, hetgeen dc
voorzitter betwijfelt. De ho&r van Well
vindt het niet wem schielijk, dat een ge
meente-ambtenaar hier niet woont. Blijft
men steeds toestemming geven, dan krij
gen we lieim hiefr nooit. De heer Noord am
stelt voor op het verzoek afwijzend- te be
schikken, welk voorstel mot. 4 tsgr.n 2
stemmen aangenomen wondt. Tegen de
heeren Veldhuijzen en Cbardon. Aan Ged.
Staten zal dus gaadviseerd worden de ver
gunning niet te veirleeraen.
Aan E. Verbo-iMn wordt het koetshuis
achter het Raadhuis weder voor een jaar
verhuurd.
Gemengde Berichten.
Een aanslag? Mem seint uit Gronin
gen aan het ,,HMid.":
Den 15den Januari 1.1. werd door ©an
peiisoon, zich noemende Fooker, van Sit-
tard, eem kamer gevraagd in hef hotel
,,De Zeven. Provinciën". De man had een
groot© kist bij zich, die later werd ge
opend toen de man niet terug kwam, en
een gro-ote hoeveelheid benzine bleek te
bevatten. Den 2den Februari kwam op
nieuw iemand in genoemd hotel met een
groote kist en vroeg diezelfde kamer. De
vrouw van den hotelier vroeg hem, of
hij dezelfde persoon was diq eenige dagen
geleden ook daar had. gelogeerd. Hij ont
kende 'en men sloeg daaraan gef.oOf, dC'Ch
toen de hotelier den 8sten Februari een
brief ontving, waarin een onbekende hem
meedeelde, dat een tot tweemaal beproef
de aanslag om het hotel in vlammen te
doen opgaan mislukt was en een derde
poging op geheel andere wijze wend voor
bereid, werd de politie ten tweede male
in de zaak gemoeid (haar onderzoekingen
van die eerste zaak hadden- niet tot een
resultaat geleid).
Uit het tweede onderzoek bleek, dat de
bedoeling had voorgezeten een kistje rnet
FEUILLETON.
11 e vrouw in het wit.
middagmaal, dat, dank zij nir,
in niet al te gedrukte stemming
pen was, toen wij ons nog in de
Pr bevonden," kwam de knecht, die
idem was, om Anna Gatrijn op te
i binnen.
t wat helbt gij gevonden?" vroeg
3 bore.
tab o-ntdekt, dat do bei-de vrouwen
'naar Carlisle hebben genomen,
4 antwoord de do man.
fingt toen zeker naar Carlisle?"
mijnbeer, maar ik hab daar geen
*poor kunnen vindend'
191 1 &ij geïnformeerd aan het sta-
>r
P mijnheer."
L11 in de verschillende logementen?"
najmheer."
tobt gij ciok do aanwijzing, die ik
'geven heb, aan bat politiebureau
flatem?"
Mijnheer."
'frijn vniend, dan hebt gij a-1 het
■31 te n
an, en moeten wij de zaak*
e" laten rusten.
1(l® ijngen terug naar het salon, waar
11 -'-ukkiigste aron mijn.9 levens heb
H lra^bt Do kamer was voor den
$®teubiIe©Tdi. Dikkie giordijnen wn-
,-fr het cog slechte f-lauwe dag-
n paiar lompen verlichtten de
^.schiittereoKl hekter schijnsel.
>pi in.
0 de notaris gingen samen
aan de speeltafel zitten. Mevrouw Vèsey
nam plaats in haar gwonejr stoel. Ik zag
Eau ra om do muziek-portefeuille heen-
draaien.. Ik kon niet besluiten naar haar
toe te gaan en haar om muziek vragen.
,,Zal ilk oen van die kleine melodieën
van Mozart voor u spelon, waarvan gij
zooveel hieMt?" vroeg zij, zenuwachtig de
portefeuille -openend-.
Voor ik haar kon J>edanken, zat zij
aan die piano. Zij speelde een paar ac-
coórden, en ziemdej, dat de stoei naast
haar, waarop ök .gewoonlijk zat, leeg was,
vroeg zij plotseling:
„Wilt gij niet op uw gewonen stosl gaan
zitten?"
„Ja, ik zal ar voor den laatstem keer
gaan zitten."
Zij antwoordde niet maar keek in ha„ar
muziekboek, ofschoon zij de melodie, '1lat
wist ik van vroeger, van buiten kende.
De rest van "den avond ging voorbij
eonder een woord of (blik van Laura tot
dat het oog.emlblük van scheiden -aankwam
Mevrouw Vesey en mr. Gilmore zeiden
imij, ieder op hun manier, hartelijk vaar
wel. Marianne en Laura beloofden mij
heiidien, de laatste fluisterend, dat zij den
volgenden morgein, hoew-el ik reecis om
half acht het (huis imoest verlaten, bene
den zouden zijn.
Don anderen morgen vond ik beiden
aan de ontbijttafel op mij wadi tenTctèn
ik Marianne de hand toestak, keerde haar
zuster zich plotseling om en- haastte zich
de kamer uit.
„Het is beter eoo", zei de Marianne, toen
zij de deur' gesloten had. „Het is beter
voor u en voor haar."
Ik trachtte gfèstQtaktp woprdan yoof hët
afscheid te vinden, maar te vergeefs.
„Heb ik verdiend, dat gij misschien
nog wel eens aan mij wilt schrijven?"
was alles, wat ik kon zeggen.
„Gij hefcd alles verdiiiend-, wat ik voor u
kan doen", zcidie Marianne.
„Als ik u ooit in iets van dienst kan
zijn, denk dan vooral aan mij wi.
Ik ko.n niets meer zgggen. Mijn ©tem
haperde. Zij nam mijn beide handen in
de hare, drukte ze*^ievig, zooals een, man
zou gedaan hebben, en hare o-ogen schit
terden. i
„Ik zal u vertrouwen, alls de tijd ooit
modht aanbreken, oils mijn vriend en
haar vriend, als mijn broeder en ten
haren. God zegiene u, ^"alter", zeide zij,
mij bij mijn voornaam noemend. ..Wacht
hier, totdat igij u zelf weer zijt; ik zal u
boven- op het balkon 2!ien wrtrekken.
Zij verliet die kamer. Ik trachtte dan
naar buiten te kijken, mij zelven te be
daren, voor ik de kamer, voor altijd zou
verlaten.
Een minuut ging voorbij. Daar ging de
deur open. en Laura kwam zachtjes bin
nen.
Zeer bleek, maar uiterlijk rustig, kwam
zij op mij toe, haar ©ene hand achter het
tafelkleed verbergend. Toen zij vlak tegen,
ever mij eto-nd, zeide zij:
Ik ging alleen even naar het salon om
dit te halen. 'Hat kan u uw bezoek hier
ir: hot geheugen terug roepen. Toen ik
het maakte, hebt gij gezegd, dat ik veel
was vooQwtg.ïgiaan."
Zij wendde haar hoofd een weinig af
ear bood' mij eiïn schets aan van het zo
merhuisje, waarin wij elkaar voor het
££rat hadden ontmioiat,,
„Ik ben u zeer dankbaar", zeide ik,
„dat gij mij niet laat vertrokken, zo nier
mij vaarwel te 2eggen. Ik zal dit aanden
ken zorgvuldig ibewaren. Juffrouw Hal-
combe heeft mij beloofd, dat, als er ©oaf
ecu if}! zou komen, waarop-' ik u een
oogenblii'k geluk zou kunnen bereiden of
een oogen-blik verdriet besparen, dat ^zij
mij zou vertrouwen. Wilt gij mij dit
ook beloven?"
„Ik beloof het u van ganscher harte,"
Ik ging- eon- weinig' op 'baar toe en stak
mijn hand uit.
„Gij hebt veel vriendeni, die u bemin
nen, juffrouw Farliie. Uw gelukkige toe
komst is het voorwerp van hun aller zerg.
Mag ik' u zeggen, dat het oveneens het
voorwerp is van mijne hoop?"
Tranen Suroomden haar over de v.anr
gen. Met een hand' siteunde zij op dè ta
fel', de andere strekte ziij 'bevend ivaar mij
uit. Ik nam baa.r in de mijnei, boog etr
over heen, mijn tranen vielen er op, en
mijn Mppen raakten haar -aan niet in
liefde, op dlat. laatste oogenlhlik, ride.n,
niet in liefde, maar in vrees voor haar en
in wanhoop.
„Om Godig wil, verlaat mij", zeide zij
Zacht.
In deze smeekencle woorden lag de be
kent enne va.n haar hartsgeheim. Als man
van ear was ik verplicht de kamer te
verlaten. Ik liet 'haar hand los en zeide
niets meer. Ik zag, hoe zij in een steel
neerzonk, baeir armen op de tafel liet
vallen en haar hoexfid vermoeid er op
neer vlijde. Een laatste blik en ik sloot
dia deur tussdhfèn ons beiden; een scheids
muur was, tusschen ons opgericht, on
hielt heehd vaa Laura Farliie was reeds een
uij u.ö gretxeeTDeuijusje jxicwjii uiig vaai c-ei»
gang zwaar geiwond. Een hunrnea4, een om-
gehuwd Oostenrijker, is later in het zie
kenhuis overleden.
Ontrouwe werkster. Te Bussum is ge
arresteerd de weduwe J. W., die in ver
schillende van haar werkhuizen goederen
ontvreemd heeft. Morgen wordt zij ter be
schikking van de Justitie te Amsterdam ge
steld. De vrouw heeft reeds -eerder 6 maan
den gevangenisstraf wegens diefstal onder,
gaan.
Over de grens giekomen. Te Doetin-
chem zijn twee Duiilsche deserteurs en ©en
Montenegrin aangekomen.
Te Maastricht kwamen gistermorgen
twee ontvluchte Russen en zeven Duitsche
deserteurs aan.
Te Roermond kwamen Woensdag twe«
F-ransche en drie Russische krijgsgevange
nen over de grens.
Te Enschedé kwamen gisteren twee
Duitsche deserteurs, een infanterist en een
matroos, in uniform over de grens.
Donderdag kwamen te Oldenzaal twee
Russische krijgsgevangenen aam Ze waren
bij Grodno gevangen genomen en hadden
16 maanden te Munsterlager I vertoefd. In
dagen hadden ze den tocht naar Oldenzaal
zonder kaart, zonder kompas en zonder le
vensmiddelen gedaan. Ze verklaarden geen
gebrek in het gevangenkamp te hebben ge
kend, daar de hun van familieleden uit
het-innering uit het verleden voor mij.
Het verhaal wordt vervolgd* door
Notaris Gilmore.
Ik «dirijf deze regels op verzoek var*
mijn vriend Walter Hartmond. Hij ia
van plan ©enig© belangwekkende gebeur-
-tentsscn de boekstaven, en dit verklaart
mijn optreden hier als verteliler
Ik was gedurende sar Pencival Clyde's
verblijf in Cumberland mede op Lommenv
buds en (betrokken in de gewichtige fami-
lie-gel>eiurteTiis®Qn, die op hamten waren
en door plaats grepen. Ik zal. dus vc^ort-
gaan, waar dc heer Hartmond geble
ven is.
Op den dag van -Haj-tanoud'© vertrsk
ihield juffrouw Farlie d©n geheeien diag
(haar kamer, en juffrouw Halcombe scheen
mij een weinig ontstemd. Ik gieivoelde mij
niet op mijn gemak; alle© scheen veran
derd, de (bewoners niet. alleen maar zelfls
het huis met het park, waar ik een een
zame wandeling dood
Om twee uur zond Farlie mij zijn groe
ten en berichtte mij, dat hij gezond get-
noeg was om mij te ent varken. Hij woa
ndet veranderd, hij wtts nog steads dezelf
de met zijn ingebeelde kwalen, zwakke
zenuwen, merkwaardige munten en Rem
brandt's -etsen-. Hij bescho-uiwde het huwe
lijk zijnen' nicht ate ©en uitgemaakte zaak,
dat, -omdat het door haar vader, zijn
broeder, was beklonken en goedgekeurd!,
ook door hem w©rd goedigekjaird. Ovesü-
gans wen'sdhto hij zich niet met. geLdzae
ken of andere regelingen in te laten, wat
ook wel vooruit gedocht woe.
(Wordt vervol^V
