weede Blad.
4, IAAR0ANÖ. No. 8120
■5fe £eid^etieSou/wmt
oensdag 27 Sept. 1916
Uit de Pers.
distributiewet en de brandstoffen,
D e T ij d klaagt mir. F. S. M. Rits
fKr dat van de brandstoffein alleen
u^ amder üe Distributiewet wü.f,_We
jnen het volgende aan het artikel van
mden schrijver:
voordat He Ddetributiewet 1916
whang was getreden, werden in tal
gemeenten, ooik daar, waar aan de
jmidd-eflenviO OTzlehitngi te twen n/iet
oote aandacht was gewijd, commiis-
foor de distributie van lev en smid de-
ntet leven geroepen. Zulks geschiedde
niet alleen, omdat deze wet aan die
jatebesturen de vergpffichtanjg. op kou
a deze voorziening ter hand1 to net-
maar ook, omdiat vale gemeentebe-
n hoopten, n>u 9/10 van de kosten der
arning door het R|jk zouden worden
igen, dat zij in staiat zouden zijn,
ir de gemeentelijke schatkist te ziwaar
testen, allerlei' hoog noochige artike-
matige prijzen beschikbaar te
1
aandacht werd op de eerste
aan allerlei levensmiddelen en
baast aan brandstoffen. Alle roorbe-
kcte maatregelen werden getroffen,
ingezetenen, zoodra de wet in
wae getreden, togen redelijken
brandstoffen zouden kunnen krijgen,
verd hekend' gemaakt, d'at het voor
bestond van gemeentwege over te
tot distributie a an brandstoffen;
>'/i saag formulieren werden beschikbaar
d, waarop de verlangde soort en
eühflid Ikon flngevuid worden en, toen
ngavutde formulieren waren bannen-
ien, werden berekeningen gemaakt
et aantal Hectoliters anthraoiet, co-
mdat nooa'ig zou ziin en prijscp-
- gevraagd. De prijzen vielen niet mede
Hi zonderheid bleek, dat gemeenten, die
eigen gasfabriek hebben, cokes niet
j" re zouden' kunnen betrekken dan tegen
psprijzen, die een matigen veakoops-
vorre te boven zouden gaan.. Men
te zich echter niiet bezorgd, overtuigd
ader die brandstoffen, krachtens art.
Ktetriibutiewet door den Minister
landbouw, Hond el en Nijverheid aan
ren, atuurlijk ook anthraciet en có-
uden behooren, in de latere jaren
de brandstoffen bij uitnemendheid,
jtó gevail zou krachtens art. 3 der wet
wan bet bedrag, dat de inkoopsprijs
rerkoopprijs zou te boven gaan, door
tijk worden, betaald,
n kwam de circulaire van 9 Septem-
waarin de Minister aan dè burge
er zijne beschikking van dien datum
toekomen, houdende aanwijzing van
Ben ingevolge art. 1 der Dd&tribubie-
lerihaJve van artikelen', dia steieds fn
ande hoeveelheden in de gemeente
en verkrijgbaar moeten zijn.
der de brandstoffen, die beschikbaar
zijn, wordt al-leen... turf vermeld,
t» mij denken ,hoe menig burgemees-
n menige Levensmiddö'en-commissie
od heeft omgekeken, want (het gevolg
deze beschikking is. dat aflleen de
d van de distrbutie van turf voor
door het Rijk zullen worden gedragen
kosten van de distributie van
«ciat, cokes, enz. geheel ten laste der
anten komen."
artikel besluit:
'Ij zullen dan ook h'em, die a am-ragen
deze brandstoffen inzonden, moeten
Peelen, dat geen idis.tr,ibutie van ge-
zaïl pjaats hebben, tenzij de
Minister alsnog tot andere inzichten mocht
komen.'1
Groote cijfers.
Wij lezen in D e T ij d:
,,De lesimig van het cijfenstuik, waarin
de Staatóbegrooting voor 1917 aan de
Staten-Generaail is voorgelegd', is verre
van gemakkelijk. En het loont bovendien
de moeite niet. Begirootinigeu, zijn in, deze
tijden, veel meer dan anders nog» was--
sen neuzen,. De Staten-Genieraal kunnen
van hun budgetrecht (weinig gebruik ma
ken, wijl zijnde veramtwoardelijkhead niiet
kunnen dragen voor een ingrijpende wij
ziging. In landen, waar men oorlog voert,
ais dit natuurlijk nog meer het geval dan
hier, waar men zich slechts wapent tegen
den oorlog en zich te weer moet stellen
tegen de economische gevolgen van heit
maatschappelijk gewoel rond onze gren
zen.
Voor pessimisten leveren de cijfers van
Minister van Gijn een oorzaak van vree-
ze en beving. Er is voor 1917 immers 300
miJlioen noodig en de.ontvangsten worden
slechts geschat op 250 millioen. Of dat te
kort van 50 mi Mimen kan. worden verdeeld
en fin on derdeel en geqpMtat doet niets ter
zake. Het i9 er en. zal moeten worden bij
gepast uit nieuwe middelen. Komt het nu
voort uit de Grdsis-uirtgaven? Och neen,
daar hebben we een afzonderlijke boek
houding van gemaakt. Zii beliepen van
1 Augustus 1914 tot en met 31 Juli al "450
millioen, zoodat d-e twee leemhgen van
275 en 125 milliioen daardoor geheel zijn
opgeslokt en er reeds voor 50 milliioen op
een derde .learning te geamtidiroeerd. Gaat
dot zoo door, dan kan zonder veel moeibe
worden berekend, dat alles en af'les aan
het eind van 1917 onze Staatsschuld met
700 milJiioen zal zijn vergroot, d. i. onge
veer met de helft van het bedrag vóór den
oorlog.
Of wij daarover ach en wee roepen baat
ons niet; de S baten-Generaal zullen ons er
niet uitredden. Integendeel, vélen, dtiie
daarin groot en invloed' uitoefenen, heb
ben zooveel aan hun kiezers beloofd, dat
ze eer op meer dan op minder Staatsuit
gaven zullen aansturen.
Daarmee ós echter al het kwaad' van de
kwaal des tijdis ook gezegd. Gnooter schuld
maakt grooter aflossing en meer rente
betaling noodig, en düie rhoeten gevonden
wonden ui,t htooger belasting. Hotf hoog
dae wel zal zijn, kan eerst na den oorlog
worden opgemaakt.
Dan, ale wij dit doen kunnen^ hebben
wij in tusschen iets over, wat ons troosten
kian, n.l. een aiigen lei, waarop wij kun
nen cijferen, benevens de stéfige zeker
heid diat men er bij de volken, die uit den
oorlog komen: ongelijk veel ellendl'jgeivaan
toe zal zijn. Zij zullen fctdh h-et bloed niet
zien aftaippen bij druppelen, maar bij
stralen.
Er is nog iets, wat voor het oogenblik
et-n;ge troost kan. hi eden. De huidige Mi
nister is geen optimist. Hii heeft nog niet
berekend, dat het loopende jaar, zooals
uit den ion gisten staat dier Rijksinkomsten
blijkt, veamo'edielüjk een overschot op de
beg,rooting zal laten zien, en dat kan in
den loop der Volgende maanden zóózeer
toenemen, dat die Staten-Generaal de voor
gestelde 10 opcenten op de inkomsten- en
vermogensbelasting gemakkelijk e ouden
kunnen weigeren."
Boycot van Katholieken.
rfe Maafetbodé zegt naar aanlei
ding daarvan:
.Reeds vroeger is dit plannetje van de
meest negatieve vereemgting. welke Neder
land beziit, ter sprake güweiest.
Nu zal er dian toch iiets van komen.
Wat de bedoeling van dezen geheel en
opzet is. behoeft niauwellijks gezegd.
Alles' wat Roornsch is en handed drijft
of goederen produceert moet geboycot
worden; mag althans geen probeetantschen
cent verdienen.
Katholieke firma's kunnen ijn het pro
testantsch adresboek niet binnendringen
en zoo moet dan het proteetantscb e deet
der bevolking zooveel mogelijk zijn pro-
testamtsché geld besteden om pnotestanjtr
sche waar te krijgen.
Bij dlit bedrijf, dat immers een economi
se hen oorlog beduidt legen de Katholiiie-
ken, gaat men denken, aan de uilt/hongei-
ringstaktiek van. Engeland tegen Duoitsch-
lancL
Hard en wreed ia het middel, dat Enge
land toepast; maar, zoo zeggen, velen: het
is oorlog, het is wreede krijg op leven en
dood, een grimmige worsteling tusschen
doodsvijanden.
En aie daar dan ook hoe de Evangeli
sche Maatschappij we(rd de niaam van
het heiili'g Evangelie ooit treuriger mio-
bruiiikt? d'e verhouding tot ons. Katho
liek on mo et beschouwen.
Zij moet in ons wel zien doodsvijanden,
due verarmen me eten, uitgehongerd. Zij
moet wel den oorlog willen tusschen de
twee volksdeel en. Anders zou. zij haar uit-
hongoring&middeflen niet beramen.
Nu zeggen wij niet dat de Evangelische
Maatschappij met haar hatelijke praktij
ken in ons goede vad erf and1 veel verandle-
ren zal. Daareven spraken wij alleen over
den opzet, over het plan dat de aanleggers
wel zouden willen verwezenlijken fris zij
maar konden.
O neem, voor het plan zelf. zooals dat im
de fanatieke hersens van eemiige papen
vreters als Tidemian en Eemdmana bestaat,
vreezen wij niet bijster.
In het bestuur der haatzaaiende vereemii-
ging heeft bepaald geen enkel econoom
zitting.
Want bij eenjjg economisch denken doet
het boycot-plan vermakelijk dom aan.
Altoos is een boycot, of hij slaagt of
mislukt, een last voor diegenen, die ze
toepassen.
Wil men aan den boycot meedoen, dan
moet men van voordeel of gemak afzien.
En in dóe gevallen, waarin de boycot
niet algemeen kan zijn is hij tot misluk
ken gedoemd, en blijft dus aüleen het on
gerief en het nadeel over voor die haar
toepassen.
Bovendien is toch ieder Nederlander
consument; niet alleen het protestants:he
deel der natie doch ook het Katholieke;
zoodat de gunst niet van één kant toomt.
En al moge onder de Katholieken de
middenstand een grooter Derceavtage vor
men dan bij 'de protestanten, aoodat men
zou kunnen ooncludeeren, dat de Katho
lieken meer kwetsbaar zijn voor een boy
cot, daartegenover staat, dat diezelfde
Katholieke middenstanders groote afne
mers zijn van diverse waren en producten.
Wanneer dan ook straks het protesta'nt-
sche adresboek verschijnt, dan zal het
Katholieke volksdeel de oorlogsverkla
ring niet maar eenvoudig naast zich neer-
Dan kan geconstateerd' worden, welke
firma's den economisch en strijd tegen de
.Katholieken wemschen.
Voor onze organisaties, voor de Hanze,
bijgestaan door andere deelen van ons ge
organiseerd Katholieke volk, ldgt er dan
een uitdaging, welke beslist en krach big
kam worden beantwoord.
Terwijl de Evangelische Maatschappij
den oorlog wenscht van het eene deel dos
volks tegen het andere, kunnen dan de
Katholieken hun aotie beperken tot dlie
firma's diie met het onzalig streven dier
vereemiging meegaan.
In de verschillende plaatsen kan dan
ook onze pers het hare doen onder drin
gend vermaan om met de o rotes tan tsche
medeburgers in vreedzaam verkeer te blij
ven, met uitzondering van die firma's die
den strijd wensohen.
Wei'k een betreurenswaardig onderne
men het plan der Evangelische Maat
schappij ook is, in nog sterker mate is
het dom; een gewrocht van. door haat ver
blinde stakkers.
Wij zullen dit ten slotte onzen pro-
te&tantschen medeburgers niet de belee-
dtfgtmg aandoen te veronderstellen, dat
deze actde van haat en bekrompenheid, veel
vat op hen. zoiu kunnen krijgen."
De vloek van den valschen schijn.
In Het Volk kwam een lid der S. D.
A. P. in een ingezonden ht.uk zich verzet
ten tegen die voorgestelde verthlooging vsn
de toelage der Kamerleden van f 20)0 tot
f3000.
De redactie van Het Volk teekem.de
haaibij aan, dat dit soort afgunstig ge
scherm met de ,,twee duizend' pop" van
een Kamerfid, als een echo klinkt uit den
verouderden Van dier Zwaiag-tijd. Verder,
d'at «r van. die twee mie veel afgaat; ein
delijk, dat die heer Brommert met zijn
bedenkingen tegen de verhooging van de
vergoeding en het toekomstige pensioen
in het gezelschap komt van de „naar
geestige conservatieven".
Dat laatste doet de deur dicht, zegt de
Residentiebode. Als er van con
servatieven valt te praten', ia men mors
dood, denkt ,,Het iVoïkj"
Doch het voornaamste is hier vergeten.
De eigenlijke reden dJurft ..Het Volk" niet
ten berde te brengen, zoo als De Vader
lander terecht zegt:
,,Maar het juiste argument durft de te-
dajctia van „Het Volk" niet te gebruiken,
n.l. dat een Kamerinld- vrbeider nu eenmaal
niet kan léven als een arbeider, en dat
daaroan een andere maatstaf bij zijne fi
nancieel e possftie moet wonden aangelegd.
Maar dl<t argument moest wel verzwegen
worden, waar de S. D. A. P. hare arted-
dens opgevoed heeft In die leer. dat niemand
eigenlijk meer mag verdienen don. zij, dat
hun arbeid evenveel waard is dan van
wien ook, en dat hat aan een fabriek de
arbeiders zijn, die het beidriif dloen prospe-
reeren, en dat de bekwaamste tedding van
de fabriek niet l>o<vem de prestatie van de
arbeiders uitsteekt.
Wij verheugen ons over het geval, niet
uit Schadenfreude, maar omdat ieder ge
val, van dien aard' moet medewerken oan
den letdere van, de S. D. A. P. de over
tuiging te geven, dat ze hare abelder^
g.ansch verkeerd heeft qpgevoed. In den
Algemeenen Diamanibeweikerdbond zijn
d'e wamgunstiigem gelukkig, aft ware het
ook te elfder ure, tot bemanning geko-men.
maar dat lö dan ook alleen gescfhdied, om
dat een man als Polak er niet voor terug
gedeinsd is hun ongemakkelijk de waar
heid te
Gemengde Berichten.
Van zomertijd naar normalen tijd.
Nu met 1 October de normale tijd weder
in eere wordt herstek!, moeten alle uur
werken een uur wonden teruggezet. De
Nedorland6che Bond van Horlogemakers
geeft in verband hiermede eeniige pracibi-
&che wenken:
1. Alle uurwerken diie niet slaan, mo
gen een uur worden teruggedraaid.
2. Voor uurwerken met slagwerk en
datuimaanwijzing is het eenvoudigste deze
a.s. Zondag een uur te laten stilstaan,
welk uur va/n atiilisband men kan conitio-
leoren op een te voren één uur aobteru'irt-
3. Uurwerken met slagwerk en geen da-
tumaanwijzing kan men ef uur vooruit
zetten, waarbij dn acht moet worden ge
nomen elk heel en half uur te laten
slaan.
4. Voor klokken met éLectrteche beweeg
kracht geldt eveneens het voorschrift van
een uur stilstand door den slinger van de
hoofd- of moöderfki'iok vast te houden en
een uur later weer voorzichtig aan. dea
gang te brengen
Eindelijk teruggevonden. Iemand t4
Nibbixwouid! vond bij het rooien van een
boom een gouden ring. Na dien te heb»
ben gereinigd zag men er een naam in en
vermoedde dat het voorwerp kon hebbeö
toebehoord aan iemand, die daar vóór 25
jaar woonde. De man ging naar de tegen»
woordige woonplaats en het bleek dat die
vrouw werkelijk den ring vóór 25 jood?
verloren had'.
Smokkelen. Men schrijft uit Venlo
aan het „HblcL":
Nu in de dorpen tussdhen Venlo eo
Roermond op de vergunningen tot inslag»
van winkelvoorraden door de controdeo-
rende ambtenaren steeds sterker besnoeid
wordt, ontstaat voor de smokkelaars at
grooter moetilijklheid' om smokkelwaar in
belangrijke hoeveelheden bijeen te krijgen.
Nog worden wel taJl van partijtjes vleesctu
en kruidenierswaren heimelijk van de
overzijde van de Maas naar de grens ge
bracht, maar het verplichte opleggen van
de meeste roeibooten en het verbod
's nadht9 overvaren der veeraomten is toch
oorzaak, dat de smokkelhandel ook hier
niet best meer vlotten wol
Natuurlijk zochten, de Slrimime vogels
een nieuwen uitweg en zii hebben diien
thans gevonden in de treinen tusschen
Venlo en Roermond. In Roermond be
staan geem. of weinig beperkende bepa
lingen betreffende handel en nering im
ten uitvoer verboden goed. Daar is duS
het dorado voor den aankoop van spek,
ham en al die vette waren, wefike zo»
welkom zijn in het Duitséhe land. De
ambtenaren van hun kant edhter visitee
ren op het onverwachtst op do tussdheur
stations uitstappende passagiers, of na
men soms den nog strenger maatregel cm
alle reizigers te doen uitstappen tot visita
tie der bagage of aan don lijve.
De nieuwste truc is nu oan de smokkel
waar op te voren afgesproken plaaisen
uit het portierraam op de spoorbaan te
werpen, waar dan een haper klaar staat,
die er onmiddellijk met de vracht vandoor
gaat Maar ook de ambtenaren zijn er al*
de kippen bij, om mede té vangen naar
alle® wat aldus op goed ireluik uit den
voortstuiivendon trein wordt geworpen.
Vooral versdh~èn licht gezouten va.rkens-
riieesch en spek, verpakt in zakjes en
doozen. is in trek om op deze wijze er ui*
gekogeld te worden.
,,Het lijkt - nis wel Sinteridaasao-ondT
vertelde een mi'itair-kommies. zooals de
stukken je om de oor en kunnen vliegen,
aós ze je in 't drinker bij ccge'.uk voor een
helper aanzien, 't Gaat alleen wat hard
handig, voor ail al» 't je overkomt, zooa's
mij gebeurde, dat een stuk van dertig
pond met een sneltreinvaart tegen je aau-
smaikt."
Een feit Is het, en het doet g>ed. dit
eens openlijk te kunnen getuigen, dat de
g.remsambtenaren, zoowel de eigenlijk»
kommiezen als de molitalre hulpkommd»-
zen, met animo hun dienst verrichten.
Een Rekenkamer-blunder. Naar de
„West" verneemt, heeft de Rekenkamer
gevraagd, hoe het komt, dat het garnizoen
(te Paramaribo) zooveel kousebanden ver
slijt. Tot haar bevreemding zag de Reken
kamer, dat telkens kousebanden werden
gekocht, bij kilogrammen tegelijkl
Arme, ijverige Rekenkamer! EeA lijstje
van Surinaamsche groentensoortem zou u
dien kousebamden-blunder hebben kunnen
besparenl
Verdronken. Op het fort Ndeuwesteeg
bij Leerdam is de schildwacht te water
geraakt en verdronken. De man, onge
huwd en afkomstig uit Doetinchem, wil
de waarschijnlijk volgens gewoonte tegen
de kettingen gaan leunen, welke een deefl
der brugleuning uitmakenDeze waren
echter weggenomen, hetgeen aan de sol-
FEUILLETON.
Een gevangene.
k&rne werikmap, zoo min van Mand,
streken, zoo'n echte Parijsche vle-
gelheel veranderd bij die henlnne-
zijn edele poging om de ongeluk-
gwainigenen aan, den omjvermijdelij-
Itowi te ontrukken. Zijn oogen schiit-
met buitengewonen glans, zijn
beefde, zijn wangen andérs zoo
waren nu purpeir gefkleurd, hij
bn lidhaimeflijk' en. geestelijk grooter
wden te zijn», terwijl hij,, nu een»
Pf) dian weder ziittend. maar voortdu-
J Gabaren flnjakend, diit roerend) ge-
van zijn veahatajl deed.
ze'f luisterde met een aandiacht, wel-
"^•gelijk grooter kon zijn, ik had een
w m den hoek van een leege eaal uit-
and'61>s waren wij beiden zonder
L beanenken, een sdhouwspel ge-
mif 'v*0Or ^l0 stamgasten van het kof-
ii f ^°0 v6rvo,1f?<i0 de dappere
l110 man, na een kleine pauze, waar-
gehrufK gemaakt had om hem
eenige versterking te geven,
iqmjf na 3ang klimmen tusschien twee
oiKr m te®'eoht. De Haken waren
uJ" ^an elkaar en niet steil. Ik klom
eene dak naar het andere. Wan.t
_bet
0 2A
'rf j.-Jn de ve>rte een troep soldaten, met
geziem,. h.n Sait. wan wn,f. ilk
I*
g^ien,. bn dat was wat ik
kwam ik bij den
„Wat komt ge bier doen?" vroeg de ka
pitein mij.
Ik groet hem beleefd en zeg:
„Er zijn in de gevangenis van Roquette
burgers, dié een kwaad wedk van plan
zijn uiit te voeren. Dat moet verhinderd
worden. Wanneer u mij met uw mannen
wilt volgen, kunnen wij hun plan ver
ijdelen."
Daar komt eetn luitenant naderbij en
zegt:
„Een oogenblikje kapitein, pas op; wie
zegt, dat het niet een spion is, en men~ons
in een hinderlaag wil lokken."
„Dat kiomt er niet op aan", zegt da ka
pitein. „Of wij ons lew en. hier of ergens
anders op het' spet zetten dat blijft het
zelfde. Wanneer er kans toe bestaat ge
vangenen te redden', mogen wij niet aar-
zeCen."
Aanótonds gaf hij zijn bevelen.
Nu wendde ik mij tot den luitenant en
sprak:
„Denkt ge dan, dat, wanneer ik een
spion, was, ik zoo dJcxm zou zijn in den
muil van den wolf te loop en. Neen, man
netje, zoo dom hen ik nog niet. Al zqg 5k
het zelf, mijn verstand is goed."
„Kom, geen praatjes", sprak da luite
nant. „Loop maar vooruit. Wanneer ge
gelogen hebt, kunt ge er zeker van ziji\,
dat je laatste uur geslagen' heieft."
Ik geleidde toen den. kapitein langs zij
paden; hij zou Sjlijkbaar dien weg niet ge
nomen hebben. Binnen enkele oogenbliik-
ken waren wij bij den grooten muur, ik
loop naar de poorten, niemand Rad iets
gezien. Zij waren nog immer geopend, de
troepen, kwamen toen van twee zijden
binnen, £k geleid den kapitein en wijs
den luitenant den weg, diié rond de ge
vangenis trok. Ik had het warm. Ik luis
terde met mijn bedde oor en. Maar ailSeeo
het gedruisch in de naburige straten deed
zich hoor en, misschien hadden de schur
ken hun plan ten uitvoer gebracht, ter
wijl ilk afwezig was, maar zoo dachit ik,
aan zou Ik het toch gehoord hebben.
Wij naderden. De 'kapitein deed zijn lie
den halt houden en nam mij bij Üen arm.
Uit vrees verrast te worden hield hij den
revolver In de hand; ik wiet wiat dat zeg
gen wilde maar bleef kalm. De zaak was
in mijn handen. Toen gingen wij beiden
voorwaart®, Wij hoorden zeer luide stem
men, 1-oo.pen, militaire betveilen, enz. All'e
•bewaarders hadiden hun peest verlaten om
getuigen te zijn van het feest; zoodoende
konden wij oribemeikt naderbij komen.
Het was meer dan tijd. De groote commu
nard wiftde 93 voor zijn rekening nemen.
Er waren minstens vijftien of zestien te
gen den muur geplaatst, biina allen pries
ters. Zij waren niet moedeloos of wanho
pig,. maar aller gelaat was even fieir. Dat
waren wog eens goede Franschen, zij
vreesden niet!
Ik behoef niet te zeggen., dat de kapitein
mij nu ten volle vertrouwde. Men had
juist den roffel doen gaan. -De bevelen
volgden elkaar onafgebroken rip, men
boorde het wapengekletter. Hij snei'de zoo
vlug mogelijk' naar zijn mannen: „Voor
waarts!" riep hij als een woedende. Ik ken
al de commandos niet, welke hij pnder-
wég gaf, ik hoorde hén naderen1, maar ik
was aan mijn plaats genageld, ik kon
mijn oogen ftiiet afwanden van die lieden,
die daar tegen den muur geschaard ston
den, en van dden grooten kere/i, die klaar:
bevelen gaf. Het was mil ails waren de
soldaten aan den anderen hoek van de
wereid, dat zij niet op tijd' zouden komen.
Ik hoorde van alle kanten bevelen geven,
ilk was bijna stapelgek, ik gevoelde hoe al
het bloed1 mij naar het hoofd steeg, alle®
draaide om mij heen.
Daar heft de groote kerel de sabel op,
alle geweren van het peloton worden ge
richt. „Geef vuur!" hoor ik roepen. Dan
volgt een losbranding. Op mijn woord van
eer, ik' n:ö1 er van op den grond; ik meen
de, dat ik de gebeele lading ontvangen
had."
GeemszimiS. Ik had de lading niet ontvan
gen. Evenmin rle-priesters die tegen den
muur stonden; maar de kaoiteiiiiu, die de
beweging der communards zag. 'had ge-
rrepen: Geef vuur. Verscheiden en van het
executaerpdoton Jagen op den grond te
rol en.
Toen waren de poppen aan het dansen.
De luitenant, dlie dl echts op een teelken
wachtte oui toe te snellen, kwam den ka-
kapfilterón te hulp. De overigen der gewa
pende communards, dié bereid waren om
de andere groepen der geóoovigen te doo-
den, Mepen hals over kop. zonder te we
ten wiaaibeen.
Alle^ gevangen militairen sprongen
naa de wapenen der gevallen commu
nards en hielpen de troepen een handje;
jammer dat menige kogel een verkeerde
richting aannam en menrig gevangene ge
dood is door een kogel der troepen. Maar
daar was niets aan te doen. Welk een owt-
steltenüs! De communards zagen met nijd
naar de gevangenen, die hun ontsnapte^
en zich bij de troepen voegden, ook vielen
er veile pastoors, die niet op de commu
nards wilden schieten zonder genode.
Toen ük diat zag, kon ik mij niet langer
meer houden. Ik nam het geweer van een
gevallen soldaat, zoo woedend was ik, en
zelf heb ik eenigen van. dié ellendelingen
doodgeschoten. In tusschen duurde de
strijd in de strat/em voort, en de bevelvoe
rende officieren meenden, boen zij on«
boorden schieten, da.t alle gevangenen
neergeveld werden, dié noc overgebleven
waren. Ik moet zeggen, dat het tüet do
schuld der communards was. indien zij
zich hierin vergisten. ïk kon liet den
kerels aanzien, dat hij tevreden over zichl
zeiven was. Met geweld drongen do
soldaten binnen. Ge kunt begrijpen, hoe
verwonderd zij waren, toen zij hun eigen
kameraden zagen, die het heei'e schurieen-
zoodje in de gevangenis neerschoten."
„Welnu", vroeg ik mijn Cicero, „hoe ver
liepen de zaken verder? Wat is er vender
mét d'e gevangenen geschied? Kent men
de naimen van hen, diie gedood zijn eni
van hen, d:le iin leven zijn gebleven? Zijnl
zij dad dl ijk tn vrijheid gesteld of wal..."
,,Adh, wat dat betreft", zeide dé klein»
man tameftijk verwonderd. dat ik mij
met bulke kleinigheden bezighield, „weert
ik' niet veel met juistheadi te zeggen. Ik
weet al'leen, dat ieder een papier teeken-
de, n.l. de pastoors, de officieren^ alsmedd
de overige burgers, maar ik weet nJiet»
waartoe dat dien de. Alleen kan ilk u zeg
gen, Üat, toen de kapitein mïj zag, boeil
alles afgeloopen wa9, hij mij omhels<l£-..,i
(Wordt vervolgd^