weede Blad. 4, IAAR0ANÖ. No. 8120 ■5fe £eid^etieSou/wmt oensdag 27 Sept. 1916 Uit de Pers. distributiewet en de brandstoffen, D e T ij d klaagt mir. F. S. M. Rits fKr dat van de brandstoffein alleen u^ amder üe Distributiewet wü.f,_We jnen het volgende aan het artikel van mden schrijver: voordat He Ddetributiewet 1916 whang was getreden, werden in tal gemeenten, ooik daar, waar aan de jmidd-eflenviO OTzlehitngi te twen n/iet oote aandacht was gewijd, commiis- foor de distributie van lev en smid de- ntet leven geroepen. Zulks geschiedde niet alleen, omdat deze wet aan die jatebesturen de vergpffichtanjg. op kou a deze voorziening ter hand1 to net- maar ook, omdiat vale gemeentebe- n hoopten, n>u 9/10 van de kosten der arning door het R|jk zouden worden igen, dat zij in staiat zouden zijn, ir de gemeentelijke schatkist te ziwaar testen, allerlei' hoog noochige artike- matige prijzen beschikbaar te 1 aandacht werd op de eerste aan allerlei levensmiddelen en baast aan brandstoffen. Alle roorbe- kcte maatregelen werden getroffen, ingezetenen, zoodra de wet in wae getreden, togen redelijken brandstoffen zouden kunnen krijgen, verd hekend' gemaakt, d'at het voor bestond van gemeentwege over te tot distributie a an brandstoffen; >'/i saag formulieren werden beschikbaar d, waarop de verlangde soort en eühflid Ikon flngevuid worden en, toen ngavutde formulieren waren bannen- ien, werden berekeningen gemaakt et aantal Hectoliters anthraoiet, co- mdat nooa'ig zou ziin en prijscp- - gevraagd. De prijzen vielen niet mede Hi zonderheid bleek, dat gemeenten, die eigen gasfabriek hebben, cokes niet j" re zouden' kunnen betrekken dan tegen psprijzen, die een matigen veakoops- vorre te boven zouden gaan.. Men te zich echter niiet bezorgd, overtuigd ader die brandstoffen, krachtens art. Ktetriibutiewet door den Minister landbouw, Hond el en Nijverheid aan ren, atuurlijk ook anthraciet en có- uden behooren, in de latere jaren de brandstoffen bij uitnemendheid, jtó gevail zou krachtens art. 3 der wet wan bet bedrag, dat de inkoopsprijs rerkoopprijs zou te boven gaan, door tijk worden, betaald, n kwam de circulaire van 9 Septem- waarin de Minister aan dè burge er zijne beschikking van dien datum toekomen, houdende aanwijzing van Ben ingevolge art. 1 der Dd&tribubie- lerihaJve van artikelen', dia steieds fn ande hoeveelheden in de gemeente en verkrijgbaar moeten zijn. der de brandstoffen, die beschikbaar zijn, wordt al-leen... turf vermeld, t» mij denken ,hoe menig burgemees- n menige Levensmiddö'en-commissie od heeft omgekeken, want (het gevolg deze beschikking is. dat aflleen de d van de distrbutie van turf voor door het Rijk zullen worden gedragen kosten van de distributie van «ciat, cokes, enz. geheel ten laste der anten komen." artikel besluit: 'Ij zullen dan ook h'em, die a am-ragen deze brandstoffen inzonden, moeten Peelen, dat geen idis.tr,ibutie van ge- zaïl pjaats hebben, tenzij de Minister alsnog tot andere inzichten mocht komen.'1 Groote cijfers. Wij lezen in D e T ij d: ,,De lesimig van het cijfenstuik, waarin de Staatóbegrooting voor 1917 aan de Staten-Generaail is voorgelegd', is verre van gemakkelijk. En het loont bovendien de moeite niet. Begirootinigeu, zijn in, deze tijden, veel meer dan anders nog» was-- sen neuzen,. De Staten-Genieraal kunnen van hun budgetrecht (weinig gebruik ma ken, wijl zijnde veramtwoardelijkhead niiet kunnen dragen voor een ingrijpende wij ziging. In landen, waar men oorlog voert, ais dit natuurlijk nog meer het geval dan hier, waar men zich slechts wapent tegen den oorlog en zich te weer moet stellen tegen de economische gevolgen van heit maatschappelijk gewoel rond onze gren zen. Voor pessimisten leveren de cijfers van Minister van Gijn een oorzaak van vree- ze en beving. Er is voor 1917 immers 300 miJlioen noodig en de.ontvangsten worden slechts geschat op 250 millioen. Of dat te kort van 50 mi Mimen kan. worden verdeeld en fin on derdeel en geqpMtat doet niets ter zake. Het i9 er en. zal moeten worden bij gepast uit nieuwe middelen. Komt het nu voort uit de Grdsis-uirtgaven? Och neen, daar hebben we een afzonderlijke boek houding van gemaakt. Zii beliepen van 1 Augustus 1914 tot en met 31 Juli al "450 millioen, zoodat d-e twee leemhgen van 275 en 125 milliioen daardoor geheel zijn opgeslokt en er reeds voor 50 milliioen op een derde .learning te geamtidiroeerd. Gaat dot zoo door, dan kan zonder veel moeibe worden berekend, dat alles en af'les aan het eind van 1917 onze Staatsschuld met 700 milJiioen zal zijn vergroot, d. i. onge veer met de helft van het bedrag vóór den oorlog. Of wij daarover ach en wee roepen baat ons niet; de S baten-Generaal zullen ons er niet uitredden. Integendeel, vélen, dtiie daarin groot en invloed' uitoefenen, heb ben zooveel aan hun kiezers beloofd, dat ze eer op meer dan op minder Staatsuit gaven zullen aansturen. Daarmee ós echter al het kwaad' van de kwaal des tijdis ook gezegd. Gnooter schuld maakt grooter aflossing en meer rente betaling noodig, en düie rhoeten gevonden wonden ui,t htooger belasting. Hotf hoog dae wel zal zijn, kan eerst na den oorlog worden opgemaakt. Dan, ale wij dit doen kunnen^ hebben wij in tusschen iets over, wat ons troosten kian, n.l. een aiigen lei, waarop wij kun nen cijferen, benevens de stéfige zeker heid diat men er bij de volken, die uit den oorlog komen: ongelijk veel ellendl'jgeivaan toe zal zijn. Zij zullen fctdh h-et bloed niet zien aftaippen bij druppelen, maar bij stralen. Er is nog iets, wat voor het oogenblik et-n;ge troost kan. hi eden. De huidige Mi nister is geen optimist. Hii heeft nog niet berekend, dat het loopende jaar, zooals uit den ion gisten staat dier Rijksinkomsten blijkt, veamo'edielüjk een overschot op de beg,rooting zal laten zien, en dat kan in den loop der Volgende maanden zóózeer toenemen, dat die Staten-Generaal de voor gestelde 10 opcenten op de inkomsten- en vermogensbelasting gemakkelijk e ouden kunnen weigeren." Boycot van Katholieken. rfe Maafetbodé zegt naar aanlei ding daarvan: .Reeds vroeger is dit plannetje van de meest negatieve vereemgting. welke Neder land beziit, ter sprake güweiest. Nu zal er dian toch iiets van komen. Wat de bedoeling van dezen geheel en opzet is. behoeft niauwellijks gezegd. Alles' wat Roornsch is en handed drijft of goederen produceert moet geboycot worden; mag althans geen probeetantschen cent verdienen. Katholieke firma's kunnen ijn het pro testantsch adresboek niet binnendringen en zoo moet dan het proteetantscb e deet der bevolking zooveel mogelijk zijn pro- testamtsché geld besteden om pnotestanjtr sche waar te krijgen. Bij dlit bedrijf, dat immers een economi se hen oorlog beduidt legen de Katholiiie- ken, gaat men denken, aan de uilt/hongei- ringstaktiek van. Engeland tegen Duoitsch- lancL Hard en wreed ia het middel, dat Enge land toepast; maar, zoo zeggen, velen: het is oorlog, het is wreede krijg op leven en dood, een grimmige worsteling tusschen doodsvijanden. En aie daar dan ook hoe de Evangeli sche Maatschappij we(rd de niaam van het heiili'g Evangelie ooit treuriger mio- bruiiikt? d'e verhouding tot ons. Katho liek on mo et beschouwen. Zij moet in ons wel zien doodsvijanden, due verarmen me eten, uitgehongerd. Zij moet wel den oorlog willen tusschen de twee volksdeel en. Anders zou. zij haar uit- hongoring&middeflen niet beramen. Nu zeggen wij niet dat de Evangelische Maatschappij met haar hatelijke praktij ken in ons goede vad erf and1 veel verandle- ren zal. Daareven spraken wij alleen over den opzet, over het plan dat de aanleggers wel zouden willen verwezenlijken fris zij maar konden. O neem, voor het plan zelf. zooals dat im de fanatieke hersens van eemiige papen vreters als Tidemian en Eemdmana bestaat, vreezen wij niet bijster. In het bestuur der haatzaaiende vereemii- ging heeft bepaald geen enkel econoom zitting. Want bij eenjjg economisch denken doet het boycot-plan vermakelijk dom aan. Altoos is een boycot, of hij slaagt of mislukt, een last voor diegenen, die ze toepassen. Wil men aan den boycot meedoen, dan moet men van voordeel of gemak afzien. En in dóe gevallen, waarin de boycot niet algemeen kan zijn is hij tot misluk ken gedoemd, en blijft dus aüleen het on gerief en het nadeel over voor die haar toepassen. Bovendien is toch ieder Nederlander consument; niet alleen het protestants:he deel der natie doch ook het Katholieke; zoodat de gunst niet van één kant toomt. En al moge onder de Katholieken de middenstand een grooter Derceavtage vor men dan bij 'de protestanten, aoodat men zou kunnen ooncludeeren, dat de Katho lieken meer kwetsbaar zijn voor een boy cot, daartegenover staat, dat diezelfde Katholieke middenstanders groote afne mers zijn van diverse waren en producten. Wanneer dan ook straks het protesta'nt- sche adresboek verschijnt, dan zal het Katholieke volksdeel de oorlogsverkla ring niet maar eenvoudig naast zich neer- Dan kan geconstateerd' worden, welke firma's den economisch en strijd tegen de .Katholieken wemschen. Voor onze organisaties, voor de Hanze, bijgestaan door andere deelen van ons ge organiseerd Katholieke volk, ldgt er dan een uitdaging, welke beslist en krach big kam worden beantwoord. Terwijl de Evangelische Maatschappij den oorlog wenscht van het eene deel dos volks tegen het andere, kunnen dan de Katholieken hun aotie beperken tot dlie firma's diie met het onzalig streven dier vereemiging meegaan. In de verschillende plaatsen kan dan ook onze pers het hare doen onder drin gend vermaan om met de o rotes tan tsche medeburgers in vreedzaam verkeer te blij ven, met uitzondering van die firma's die den strijd wensohen. Wei'k een betreurenswaardig onderne men het plan der Evangelische Maat schappij ook is, in nog sterker mate is het dom; een gewrocht van. door haat ver blinde stakkers. Wij zullen dit ten slotte onzen pro- te&tantschen medeburgers niet de belee- dtfgtmg aandoen te veronderstellen, dat deze actde van haat en bekrompenheid, veel vat op hen. zoiu kunnen krijgen." De vloek van den valschen schijn. In Het Volk kwam een lid der S. D. A. P. in een ingezonden ht.uk zich verzet ten tegen die voorgestelde verthlooging vsn de toelage der Kamerleden van f 20)0 tot f3000. De redactie van Het Volk teekem.de haaibij aan, dat dit soort afgunstig ge scherm met de ,,twee duizend' pop" van een Kamerfid, als een echo klinkt uit den verouderden Van dier Zwaiag-tijd. Verder, d'at «r van. die twee mie veel afgaat; ein delijk, dat die heer Brommert met zijn bedenkingen tegen de verhooging van de vergoeding en het toekomstige pensioen in het gezelschap komt van de „naar geestige conservatieven". Dat laatste doet de deur dicht, zegt de Residentiebode. Als er van con servatieven valt te praten', ia men mors dood, denkt ,,Het iVoïkj" Doch het voornaamste is hier vergeten. De eigenlijke reden dJurft ..Het Volk" niet ten berde te brengen, zoo als De Vader lander terecht zegt: ,,Maar het juiste argument durft de te- dajctia van „Het Volk" niet te gebruiken, n.l. dat een Kamerinld- vrbeider nu eenmaal niet kan léven als een arbeider, en dat daaroan een andere maatstaf bij zijne fi nancieel e possftie moet wonden aangelegd. Maar dl<t argument moest wel verzwegen worden, waar de S. D. A. P. hare arted- dens opgevoed heeft In die leer. dat niemand eigenlijk meer mag verdienen don. zij, dat hun arbeid evenveel waard is dan van wien ook, en dat hat aan een fabriek de arbeiders zijn, die het beidriif dloen prospe- reeren, en dat de bekwaamste tedding van de fabriek niet l>o<vem de prestatie van de arbeiders uitsteekt. Wij verheugen ons over het geval, niet uit Schadenfreude, maar omdat ieder ge val, van dien aard' moet medewerken oan den letdere van, de S. D. A. P. de over tuiging te geven, dat ze hare abelder^ g.ansch verkeerd heeft qpgevoed. In den Algemeenen Diamanibeweikerdbond zijn d'e wamgunstiigem gelukkig, aft ware het ook te elfder ure, tot bemanning geko-men. maar dat lö dan ook alleen gescfhdied, om dat een man als Polak er niet voor terug gedeinsd is hun ongemakkelijk de waar heid te Gemengde Berichten. Van zomertijd naar normalen tijd. Nu met 1 October de normale tijd weder in eere wordt herstek!, moeten alle uur werken een uur wonden teruggezet. De Nedorland6che Bond van Horlogemakers geeft in verband hiermede eeniige pracibi- &che wenken: 1. Alle uurwerken diie niet slaan, mo gen een uur worden teruggedraaid. 2. Voor uurwerken met slagwerk en datuimaanwijzing is het eenvoudigste deze a.s. Zondag een uur te laten stilstaan, welk uur va/n atiilisband men kan conitio- leoren op een te voren één uur aobteru'irt- 3. Uurwerken met slagwerk en geen da- tumaanwijzing kan men ef uur vooruit zetten, waarbij dn acht moet worden ge nomen elk heel en half uur te laten slaan. 4. Voor klokken met éLectrteche beweeg kracht geldt eveneens het voorschrift van een uur stilstand door den slinger van de hoofd- of moöderfki'iok vast te houden en een uur later weer voorzichtig aan. dea gang te brengen Eindelijk teruggevonden. Iemand t4 Nibbixwouid! vond bij het rooien van een boom een gouden ring. Na dien te heb» ben gereinigd zag men er een naam in en vermoedde dat het voorwerp kon hebbeö toebehoord aan iemand, die daar vóór 25 jaar woonde. De man ging naar de tegen» woordige woonplaats en het bleek dat die vrouw werkelijk den ring vóór 25 jood? verloren had'. Smokkelen. Men schrijft uit Venlo aan het „HblcL": Nu in de dorpen tussdhen Venlo eo Roermond op de vergunningen tot inslag» van winkelvoorraden door de controdeo- rende ambtenaren steeds sterker besnoeid wordt, ontstaat voor de smokkelaars at grooter moetilijklheid' om smokkelwaar in belangrijke hoeveelheden bijeen te krijgen. Nog worden wel taJl van partijtjes vleesctu en kruidenierswaren heimelijk van de overzijde van de Maas naar de grens ge bracht, maar het verplichte opleggen van de meeste roeibooten en het verbod 's nadht9 overvaren der veeraomten is toch oorzaak, dat de smokkelhandel ook hier niet best meer vlotten wol Natuurlijk zochten, de Slrimime vogels een nieuwen uitweg en zii hebben diien thans gevonden in de treinen tusschen Venlo en Roermond. In Roermond be staan geem. of weinig beperkende bepa lingen betreffende handel en nering im ten uitvoer verboden goed. Daar is duS het dorado voor den aankoop van spek, ham en al die vette waren, wefike zo» welkom zijn in het Duitséhe land. De ambtenaren van hun kant edhter visitee ren op het onverwachtst op do tussdheur stations uitstappende passagiers, of na men soms den nog strenger maatregel cm alle reizigers te doen uitstappen tot visita tie der bagage of aan don lijve. De nieuwste truc is nu oan de smokkel waar op te voren afgesproken plaaisen uit het portierraam op de spoorbaan te werpen, waar dan een haper klaar staat, die er onmiddellijk met de vracht vandoor gaat Maar ook de ambtenaren zijn er al* de kippen bij, om mede té vangen naar alle® wat aldus op goed ireluik uit den voortstuiivendon trein wordt geworpen. Vooral versdh~èn licht gezouten va.rkens- riieesch en spek, verpakt in zakjes en doozen. is in trek om op deze wijze er ui* gekogeld te worden. ,,Het lijkt - nis wel Sinteridaasao-ondT vertelde een mi'itair-kommies. zooals de stukken je om de oor en kunnen vliegen, aós ze je in 't drinker bij ccge'.uk voor een helper aanzien, 't Gaat alleen wat hard handig, voor ail al» 't je overkomt, zooa's mij gebeurde, dat een stuk van dertig pond met een sneltreinvaart tegen je aau- smaikt." Een feit Is het, en het doet g>ed. dit eens openlijk te kunnen getuigen, dat de g.remsambtenaren, zoowel de eigenlijk» kommiezen als de molitalre hulpkommd»- zen, met animo hun dienst verrichten. Een Rekenkamer-blunder. Naar de „West" verneemt, heeft de Rekenkamer gevraagd, hoe het komt, dat het garnizoen (te Paramaribo) zooveel kousebanden ver slijt. Tot haar bevreemding zag de Reken kamer, dat telkens kousebanden werden gekocht, bij kilogrammen tegelijkl Arme, ijverige Rekenkamer! EeA lijstje van Surinaamsche groentensoortem zou u dien kousebamden-blunder hebben kunnen besparenl Verdronken. Op het fort Ndeuwesteeg bij Leerdam is de schildwacht te water geraakt en verdronken. De man, onge huwd en afkomstig uit Doetinchem, wil de waarschijnlijk volgens gewoonte tegen de kettingen gaan leunen, welke een deefl der brugleuning uitmakenDeze waren echter weggenomen, hetgeen aan de sol- FEUILLETON. Een gevangene. k&rne werikmap, zoo min van Mand, streken, zoo'n echte Parijsche vle- gelheel veranderd bij die henlnne- zijn edele poging om de ongeluk- gwainigenen aan, den omjvermijdelij- Itowi te ontrukken. Zijn oogen schiit- met buitengewonen glans, zijn beefde, zijn wangen andérs zoo waren nu purpeir gefkleurd, hij bn lidhaimeflijk' en. geestelijk grooter wden te zijn», terwijl hij,, nu een» Pf) dian weder ziittend. maar voortdu- J Gabaren flnjakend, diit roerend) ge- van zijn veahatajl deed. ze'f luisterde met een aandiacht, wel- "^•gelijk grooter kon zijn, ik had een w m den hoek van een leege eaal uit- and'61>s waren wij beiden zonder L beanenken, een sdhouwspel ge- mif 'v*0Or ^l0 stamgasten van het kof- ii f ^°0 v6rvo,1f?<i0 de dappere l110 man, na een kleine pauze, waar- gehrufK gemaakt had om hem eenige versterking te geven, iqmjf na 3ang klimmen tusschien twee oiKr m te®'eoht. De Haken waren uJ" ^an elkaar en niet steil. Ik klom eene dak naar het andere. Wan.t _bet 0 2A 'rf j.-Jn de ve>rte een troep soldaten, met geziem,. h.n Sait. wan wn,f. ilk I* g^ien,. bn dat was wat ik kwam ik bij den „Wat komt ge bier doen?" vroeg de ka pitein mij. Ik groet hem beleefd en zeg: „Er zijn in de gevangenis van Roquette burgers, dié een kwaad wedk van plan zijn uiit te voeren. Dat moet verhinderd worden. Wanneer u mij met uw mannen wilt volgen, kunnen wij hun plan ver ijdelen." Daar komt eetn luitenant naderbij en zegt: „Een oogenblikje kapitein, pas op; wie zegt, dat het niet een spion is, en men~ons in een hinderlaag wil lokken." „Dat kiomt er niet op aan", zegt da ka pitein. „Of wij ons lew en. hier of ergens anders op het' spet zetten dat blijft het zelfde. Wanneer er kans toe bestaat ge vangenen te redden', mogen wij niet aar- zeCen." Aanótonds gaf hij zijn bevelen. Nu wendde ik mij tot den luitenant en sprak: „Denkt ge dan, dat, wanneer ik een spion, was, ik zoo dJcxm zou zijn in den muil van den wolf te loop en. Neen, man netje, zoo dom hen ik nog niet. Al zqg 5k het zelf, mijn verstand is goed." „Kom, geen praatjes", sprak da luite nant. „Loop maar vooruit. Wanneer ge gelogen hebt, kunt ge er zeker van ziji\, dat je laatste uur geslagen' heieft." Ik geleidde toen den. kapitein langs zij paden; hij zou Sjlijkbaar dien weg niet ge nomen hebben. Binnen enkele oogenbliik- ken waren wij bij den grooten muur, ik loop naar de poorten, niemand Rad iets gezien. Zij waren nog immer geopend, de troepen, kwamen toen van twee zijden binnen, £k geleid den kapitein en wijs den luitenant den weg, diié rond de ge vangenis trok. Ik had het warm. Ik luis terde met mijn bedde oor en. Maar ailSeeo het gedruisch in de naburige straten deed zich hoor en, misschien hadden de schur ken hun plan ten uitvoer gebracht, ter wijl ilk afwezig was, maar zoo dachit ik, aan zou Ik het toch gehoord hebben. Wij naderden. De 'kapitein deed zijn lie den halt houden en nam mij bij Üen arm. Uit vrees verrast te worden hield hij den revolver In de hand; ik wiet wiat dat zeg gen wilde maar bleef kalm. De zaak was in mijn handen. Toen gingen wij beiden voorwaart®, Wij hoorden zeer luide stem men, 1-oo.pen, militaire betveilen, enz. All'e •bewaarders hadiden hun peest verlaten om getuigen te zijn van het feest; zoodoende konden wij oribemeikt naderbij komen. Het was meer dan tijd. De groote commu nard wiftde 93 voor zijn rekening nemen. Er waren minstens vijftien of zestien te gen den muur geplaatst, biina allen pries ters. Zij waren niet moedeloos of wanho pig,. maar aller gelaat was even fieir. Dat waren wog eens goede Franschen, zij vreesden niet! Ik behoef niet te zeggen., dat de kapitein mij nu ten volle vertrouwde. Men had juist den roffel doen gaan. -De bevelen volgden elkaar onafgebroken rip, men boorde het wapengekletter. Hij snei'de zoo vlug mogelijk' naar zijn mannen: „Voor waarts!" riep hij als een woedende. Ik ken al de commandos niet, welke hij pnder- wég gaf, ik hoorde hén naderen1, maar ik was aan mijn plaats genageld, ik kon mijn oogen ftiiet afwanden van die lieden, die daar tegen den muur geschaard ston den, en van dden grooten kere/i, die klaar: bevelen gaf. Het was mil ails waren de soldaten aan den anderen hoek van de wereid, dat zij niet op tijd' zouden komen. Ik hoorde van alle kanten bevelen geven, ilk was bijna stapelgek, ik gevoelde hoe al het bloed1 mij naar het hoofd steeg, alle® draaide om mij heen. Daar heft de groote kerel de sabel op, alle geweren van het peloton worden ge richt. „Geef vuur!" hoor ik roepen. Dan volgt een losbranding. Op mijn woord van eer, ik' n:ö1 er van op den grond; ik meen de, dat ik de gebeele lading ontvangen had." GeemszimiS. Ik had de lading niet ontvan gen. Evenmin rle-priesters die tegen den muur stonden; maar de kaoiteiiiiu, die de beweging der communards zag. 'had ge- rrepen: Geef vuur. Verscheiden en van het executaerpdoton Jagen op den grond te rol en. Toen waren de poppen aan het dansen. De luitenant, dlie dl echts op een teelken wachtte oui toe te snellen, kwam den ka- kapfilterón te hulp. De overigen der gewa pende communards, dié bereid waren om de andere groepen der geóoovigen te doo- den, Mepen hals over kop. zonder te we ten wiaaibeen. Alle^ gevangen militairen sprongen naa de wapenen der gevallen commu nards en hielpen de troepen een handje; jammer dat menige kogel een verkeerde richting aannam en menrig gevangene ge dood is door een kogel der troepen. Maar daar was niets aan te doen. Welk een owt- steltenüs! De communards zagen met nijd naar de gevangenen, die hun ontsnapte^ en zich bij de troepen voegden, ook vielen er veile pastoors, die niet op de commu nards wilden schieten zonder genode. Toen ük diat zag, kon ik mij niet langer meer houden. Ik nam het geweer van een gevallen soldaat, zoo woedend was ik, en zelf heb ik eenigen van. dié ellendelingen doodgeschoten. In tusschen duurde de strijd in de strat/em voort, en de bevelvoe rende officieren meenden, boen zij on« boorden schieten, da.t alle gevangenen neergeveld werden, dié noc overgebleven waren. Ik moet zeggen, dat het tüet do schuld der communards was. indien zij zich hierin vergisten. ïk kon liet den kerels aanzien, dat hij tevreden over zichl zeiven was. Met geweld drongen do soldaten binnen. Ge kunt begrijpen, hoe verwonderd zij waren, toen zij hun eigen kameraden zagen, die het heei'e schurieen- zoodje in de gevangenis neerschoten." „Welnu", vroeg ik mijn Cicero, „hoe ver liepen de zaken verder? Wat is er vender mét d'e gevangenen geschied? Kent men de naimen van hen, diie gedood zijn eni van hen, d:le iin leven zijn gebleven? Zijnl zij dad dl ijk tn vrijheid gesteld of wal..." ,,Adh, wat dat betreft", zeide dé klein» man tameftijk verwonderd. dat ik mij met bulke kleinigheden bezighield, „weert ik' niet veel met juistheadi te zeggen. Ik weet al'leen, dat ieder een papier teeken- de, n.l. de pastoors, de officieren^ alsmedd de overige burgers, maar ik weet nJiet» waartoe dat dien de. Alleen kan ilk u zeg gen, Üat, toen de kapitein mïj zag, boeil alles afgeloopen wa9, hij mij omhels<l£-..,i (Wordt vervolgd^

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsche Courant | 1916 | | pagina 1