13
BUITENLAND.
De Oorlog.
BINNENLAND.
'e JAARGANG
No. 2056
e £cicboke(Bou/taiit
BUREAU: STEENSCHUUR 15, LEIDEN.
Interc. Telefoon 935. Postbus 6.
DIT BLAD VERSCHIJNT ELKEN DAG, UITGEZONDERD ZON- EN FEESTDAGEN
De ABONNEMENTSPRIJS bedraagt, bij vooruitbetaling, met GRATIS POLIS Ongevallen-verzekerinJ
or Leiden II cent per week, f 1.45 per kwartaal; bij onze agenten 12 cent per week, f 1.60 per
(wartaal. Franco per post f 1.80 per kwartaal.
Het GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD is tijdelijk alleen verkrijgbaar tegen betaling van 10 cent
ier kwartaal, bij vooruitbetaling.
Afzonderlijke nummers 5 cent, met Geïllustreerd Zondagsblad 7Va cent
DONDERDAG
JULI
I9I6.
De ADVERTENTIEPRIJS bedraagt van 1-5 regels f0.75, elke regel meer 15 een,
Ingezonden mededeaiingen van 1-5 regels f 1.50, elke regel meer 30 cent, met gratie
bewijsnummer. Bij contract aanzienlijke korting. Groote letters naar plaatsruimte.
Aanvragen om Dienstpersoneel van 1—5 regels 50 cent, iedere regel meer 10 cent
Aanbiedingen van Dienstpersoneel, Huur- en Verhuur, Koop- en Verkoop (geen
Handels-Advertentiën) van 1-5 regels 25 cent, iedere regel meer 5 cent.
11!
A. S. Talma. f
Talma dood.
Op twee en vijf tig jarigen leeftijd is deze
eeicracht-mensch, deze man van een ijzeren
reü vil en een stalen doorzettingsvermogen
luifnt ons midden heengegaan
Een verdienstelijk leven lag reeds achter
j, Talma, toen hij de ministèrsportefeuille
ranvaardde. Wat hij tijdens zijn minister
schap aan omvangrijken arbeid heeft ge
daan, wat hij aan feilen tegenstand heeft
doorstaan, is wellicht te veel geweest voor
zijn toch zoo stoeren lichamelijken weer
stand.
Van 1910 af heeft minister Talma gestre
den voor de sociale wetgevingonafge
broken cn met succes. De grootsche taak die
hij zichzelf >%d gesteld en die eigenlijk te
zwaar, veel te zwaar was voor de krachten
van één mensch, heeft hij ten volle vol-
jbr'acht
Na de val van het Kabinet-Heemskerk
keerde Ds. Talma terug tot de „bediening
n het woord". De liefde voor het predi-
jkantenambt had dezen man, die in de
moeielijkste levensomstandigheden werd
gestaald door zijn geloof, nooit verla
ten; in het drukst van zijri" ministerieelen
tijd leidde hij vaak des Zondags de gods
dienstoefeningen.
Rust heeft Talma nooit gezocht, nooit
gevonden vóór gisteren.
Toen de mobilisatie kwam, stond de
ir reeds zoo verzwakte man gereed als veld-
prediker. Door zich aan deze taak heel en
al-te geven zijn. de laatste levenskrachten
van den edelen werker gesloopt
Hij moge het loon voor zijn arbeid in den
hemel hebben verworven
Geen nieuws van het Oost- en West
front. - De „Deutschland": het stand
punt van de geallieerden inzake duik-
booten-koopvaarders. Bryan en de
vrede.
Van de oorlogsterreinen.
Overzicht
Sedert ons vorig; overzicht zijn op de
verschillende oorlogsterreinen geen belang
rijke wijzigingen ingetreden. In het Bois
des T.roncs zijn de Duitschers opnieuw
eenigszins vooruitgekomen, evenals in het
bosch van Mametz. Het jongste Engelsche
legerbericht meldt echter, dat de Engel
sche troepen in het bosch van Mametz het
geheele verloren terrein hebben herwonnen
en het geheele bosch dn hun handen is. Ook
in het Bois des Tronc zouden zij vorderin
gen hebben gemaakt.
Van het Fransche front deelen de Fran-
schen mede, dat de Duitschers eenig, terrein
hebben gewonnen in de nabijheid van Cha-
pelle Sainte Fine, op het kruispünt der we
gen naar Fleury en Vaux. Het Duitsche le
gerbericht deelt mede, dat hierbij 39 offi
cieren en 2106 man .gevangen werden
nomen.
Van het oorlogsterrein in Rusland wor
den hardnekkige Russische aanvallen ge
meld. De Duitschers blijven aan de Sto-
chod weerstand bieden; het maakt zelfs
den indruk alsof het Russische bericht van
de forceertng van den rivier-overgang wat
voorbarig is geweest.
Van het Russisch-Turksche oorlogster
rein .wordt officieel uit St. Petersburg ge
meld, dat de Russen stormenderhand de
stad Mamahatoen hebben genomen. De
Turken staken tijdens hun aftocht hun stad
in brand.
Overigens geen nieuws.
0p Zee.
Duitsche schepen aangehouden.
Dé Stodkholmsdhe bladen meiden dat de
Duitsche .stoombooteu „Lissalbohl en
„Worms" op Zweedsebe territoriaal zee
gebied werden aangehouden. Gisternacht
tegen halfeen verschenen twee RuSsiscfhe
tornedoibooten van middelbare grootte. Er
werd een schot gelest. De „Lissabon"
krees bevel oostwaarts te koersen. De ge
zagvoerder van de „Lissabon/"" wees er
met nadruk cn. dat «de stoomboot ver bille
nen de Zweedsche territoriale grens be
vond. Maar de Russen stoorden zich ajan
dit drotest niet. De „Worms" kreeg even
eens be.vel oostwaarts te ©turen. -De be
manning van beide schepen moest in de
booten gaan, zonder hun bezittingen te
kunnen medeneimên. Die grootste der bei
de booten van de „Worms", waarfin ziiidh
24 man bevonden, is verdwenen en is
waarschijnlijk door de Russen vastgehou
den. De overige bcsoten werden door de
toroedobooten beschoten,,., doch niiiemand
dis re wond. De bemanningen zijn te Skel-
leftea aamigewomen.
Aanval op Seaham Harbour.
Officieel wordt uit Londen gemeld: On
geveer half elf Dinsdagavond kwam een
Duitsche duikboot ivoor de kleine, niet ver
sterkte haven Sealham Harbour en echoot
een dertigtal 7.5 c;M. granaatkartetsen
af. van een afstand van enke'e honderden
meters. Een vróuw, die ernstig gekwetst
werd, sVvrf :.i den morgen. Een huis werd
door een granaat geraakt.
Overigens werd geen schade aange
richt.
De Duitsche handelsduikboot.
Jhr. J. Sand-berg, gopens. officier van
het O.-I. leger, te Rotterdam, deelt aan
de „N. R. Crt." mede, dat het denkbeeld,
om Duitsche handelisduikbooten naar Ame
rika te zenden, ten éinde de Engelsche
blokkade te breken, vain hem en nciel van
demand in Duitschland is uitgegaan. Om
de verwezenlijking van het bij hem opge
komen denkbeeld te bevorderen, ridhtte
"hij zich, voor ruüm een jaar, door tus-
schenkomst van dien toenmaligen Duit-
schen consul-generaal te Rotterdam,
Gneist, tot admiraal von Tinpitz, met een
brief, waarin hij zijn denkbeeld uiteen
zette en ter uitvoering aanbeval.
Sedert heeft Jhr. Sa.ndberg ndet verno
men, hoe zijn plan in toongevende krin
gen in Duiitsöhland ontvangen was. Alleen
vernam hij zijdelings, dat Ballin, .de di
recteur-generaal van de Hamburg-Ameri-
ka-lijn rnet zijn plan zeer ingenomen was,
maar eveneens den raad gaf, zich tot het
rijks-departement Aran manim© te wenden,
wat échter toen reeds was geschied.
Nu de eerste handelsduikboot tot groote I
voldoening, van het Duitsche volk, in
Amerika is binnengeloop en, eliischt jhr.
Sandberg dn elk geval voor tzdch de eer op, 1
het denkbeeld het eerst te hebben geop
perd.
De Engelsche zaakgelastigde te Was
hington 'had reeds voor de aankomst van
de „Deutschland1" de houding van Enge
land ten aanzien van de handelsduilkboo-
ten uiteengezet. Hij bracht diie kwestie
den 3en Julfi. in een gedachtenwfissehng
met het departement van staat ter sprake
en grondde zijn opmerkingen Dp dagblad-
beriohten, dat een dei-gelijk schip op weg
was naar Amerika. Gisteren heeft hij
opnieuw de aandacht van het departe
ment van staat op de zaak gevestigd en
de Fransche gezant heeft dat ook gedaan.
De regeeringen der gesal lieer déoi zijn
van oordeel dat juist de wijze vain bouw
van zulke schepen, die hen in staat stelt
om het onderzoek, dat gewone koopvaar
ders hehben te ondergaan, te vermijden,
hun.het karakter van koopvaarders ent-
neemt en dat duikbooten, die klaarblijke
lijk zijn gebouwid om d,e bepalingen van
het volkenrecht te ontdufiken, moeten wor
den beschouwd als staande buiten dat
recht en alls vijandelijke oorlogsschepen
en derhalve blootstaan aian vernietiging
op het eerste gezicht.
De Engelsche en Fransche gezant te
Washington behbetn bij het departement
van staat stappen gedaan ten bebooge dat
de „Deutschland", zelfs al is ze gebouwd'
en treb ruikt aflis koopvaarder, feitelijk een
oorlogsschip ts.
De duikboot- en mijnoorlog.
In de maand Juni.zijn door duitoboo-
ten wan de centnalen 61 Vijandelijke han
delsvaartuigen met ruim 101,000 tons in
.den grond geboord of door mijnen verlo
ren gegaan.
Engeland.
Fransche en Russische irtnïsters in
Engeland.
De Franche ministers Ribot en Thomas
en de Russische minister van financiën
Bark zijn gisterochtend in Londen aange
komen.
Uit het Lagerhuis.
In het Lagerhuis heeft Asquith medege
deeld, dat de aangelegenheid betreffende
het kiesrecht en de inschrijving van kie
zers, waaraan het kabinet aandacht had
gewijd, maar waarvoor geen afdoende op-
lusstng was gevonden, tot afdoening zou
werd ut gesteld in handen van de betrok
ken commissie uit het Huis.
Hij voegde hieraan toe, dat klaarblijke
lijk de zittingstermijn van het tegenwoor
dige parlement, welke anders op 30 Septem
ber zou eindigen, verlengd moet worden.
Minister Samuel verklaarde, dat de com
missie, die de zaak van de Iersche gevan
genen heeft onderzocht, geadviseerd heeft
160 hunner in vrijheid te stellen, op grond,
dat zij misleid zijn geworden en ïfceds drie
maanden gevangen hebben gezeten.
Geen herdenking van den Boyne.slag.
Voor het eerst heeft te Belfast geen her
denking plaats gehad van den slag aan
de Boyne; de gebruikelijke feestdag is niet
gehouden, teneinde het werk voor den oor
log niet te belemmeren. In plaats daar
van is de arbeid om twaalf uur 's middag3
vijf minuten stop gezet ter huldiging van
de Iersche soldaten, die in het jongste
offensief aan de Somme gevallen zijn.
Zweden.
Bryan en de vrede.
De oud-staatssecretaris vau Bui beul and-
sche Zakeu der Vereenigde Staten, Bryan,
heeft zich in een verklaring gericht aan
de neutrale vredesconferentie te Stock
holm, als volgt uitgelaten over de be-
eindfigi-ng van den oorlog.
De volken van bijna alle oorlogvoerende
mogendheden zijn verklaarde aanhangers
van het vredesbegansel en 'kunnen der
halve een oorlog niet goedkeuren dan al
leen als uiterste middel en wanneer geen
andere oplossing mogelijk is en hetzelfde
.is ook van toepassing en zelfs met graoter
kracht voor het voortzetten van den oor-
loer.
Degenen, die verantwoordelijk zijn voor
•het uitbreken van -dezen oorlog, konden
niet de gevolgen ervan voorzien, terwijl
dee enen. die de verantwoordelijkheid op
zich nemen otm hem voort te zetten, dit
moeten doen dn het volle bewustzijn van
de ontzettende ellende ervan. De bestuur
ders van de oorlogvoerende mogendheden
werpen de verantwoordelijkheid voor de
zen oorlog van zich; zij allen verklaren"
den strijd niet te zijn begonnen, noch hem
{te hebben gewild. Wij moeten aannemen,
dat zij niet wenschen den 10 or log* voort to
zetten na het ongeëvenaard verliesvan
geld en de voorbeeld el ooze offers van de
beste en dapperste van hun onderdanen
zij moeten ernstig verlangen dat de
worsteling spoediig een einde neemt.
Waarom noemen zij dan niiet op afdoen
de wijze de voorwaarden, waarop herstel
van den wrede mogelijk i-s; waarom nernen
zij. door dit uit te stellen, de verantwoor
delijkheid op zldh voor de voortzetting
van deze moordpartij. Zij moeten weten,
waarvoor zij vechten en wal hun doel ils.
Er moet toch een doel zijn.
Indien zij zich wiet schamen dit aan de
wereld bekend te maken, waarom geven
zij dan geen duidelijke en gedetailleerde
Iveirklarmg ,van hetgeen zij verwachte^
met wapengeweld te kunnen verkrijgen.
Dit zou gelijk staan met een verklaring
van de voorwaarden waarop zij bereid
zijn vrede te sluiten. Eerlijkheid en open
hartigheid zijn deugden, welke gewaar
deerd worden dn internationale aarugele-
cenhed-en zoowel als Ün het particulier
venkeer. en de oortogsfleiders zouden be
reid moeien zijn tegelijkertijd' hun vredes
voorwaarden te geven. Maar indien een
hunner weigart tegelijkertijd zich te ver
klaren. dan verdienen zij-, die hiertoe wel
zijn bereid, des te meer vertrouwen. Een
verklaring van één zijde e.o,u naar alle
waarschijnlijkheid leiden tot een verkla
ring van de andere zijde en deze verkla
nkingen, eenmaal gedaan, zuden ongetwij
felld eindigen in een bespreking, welke
tol een overeenkomst zou brengen.
Eéns moe-ten toch .vredesvoorwaarden
worden gesteld waarom dan nü niet:
Wanneer de regeeringen,, /in dezen oor
log besrokken, terugschrikken voor de 'ver
antwoordelijkheid den strijd te hébben
ontketend, dan moest ieder naar de ee.r
verlangen hem te hebben beëindigd.
Nederland en de Oorlog.
D e „W e 1 daadi".
Omtrent het, werpen met een boni naar
den Nederlandschen schoener „Weldaad"
op 5 dezer verneemt het Correspond en tile*
bureau nog het volgende meer aaneengef
schakelde .verloop der gebeurtenissen.
De .schoener vertrok op 13 Juni uit
Karlskrona met bestemming naar Am
sterdam met-.een lading hout. Zij kwam
door de Oostzee binnendoor Denemarken
aan de Westkust van Jutland;, van waar
zij 4 Juli naar zee vertrok.
In den ochtend van Woensdag 5 Juiltt
bevond het vaartuig zich om -12 uur
's. middags bij mooi weder, een heiiga
lucht en kalme zee «p 56 gr. 12' N.B. en
7 gr. 12' O.L. Dien ochtend had de kapi
tein reeds een luchtschip, waarvan het
nummer niet bekend was, op grooten af
stand zien passeer en. Om 12 uur ging het
luchtschip voor den schoener over, dat,
na het vaartuig gepasseerd' te zijn, zwenk
te en op de „Weldaad" toe kwam. DU
luchtschip was de ,,L. 9". Van den ach-
tertop1 van -de „Weldaad" woei de Neder-
landsohe vlag, dodh daar er wedmig -wind
was, liet de kapitein de vlag op en neer
halm of, can den technladhen term te ge
bruiken, „diepen", zoodat zij duidelijk
zichtbaar werd. Deze Vlag was oen vrij
groote, circa 2*4 meter en met heldere
kleuren. Verder had' de schoener ook de
Nederlandscihe driekleur geschilderd aan
belde ziiiden van Ihet schóp, zoowel voor
als achter, terwijl de naam „Weidaad",
Holland, in groote witte letters op het
boord -van beide zijden was aangebracht.
Hoe hoog het luchtschip was kon niet
worden waargenomen, doch het nummer
kon men van af de „Weldaad" duidelijk
lezen, terwijl men ook de bemanning van
het luchtschip zich duidelijk zag bewegen.,
liet luchtschip zwenkte en kwam toen
recht van -achteren opzetten. Toen het
dwars van de „Weldaad" was, aan stuur
boord, wierp het een bom naar beneden,
di-e ontplofte op 25 M. afstand, midden
van het schep af. Het projectiel gaf een
'hevige knal. terwijl ihet water naar alle
kanten wegvloog.
Hüeroa zwenkte de „L. 9" om daarna
weer te komen opzetten. De kapitein begaf
zich. toen zelf naar de vlag eii bewoog
haar zelf heen en weer, terwijl hij met
zijn pet 'zwaaide om de bemanning van
liet luchtschip op de vlag opmerkzaam te
maken. Het luchtschip was ditmaal lager
dan den eersten keer, maar er gebeurde
toen verder niets. Na zich verwijderd te
hebben, kwam het luchtschip voor da
derde maal terug,voor langs het schip
aan bakboord en verwijderde "zich in
N.W. .richting.
Ook de beschildering van de „Weldaad"
was in zeer heldere kleuren uitgevoerd.
Vasthoudenv a nviss'c hers
vaartuigen.
Naar aanleiding van het vasthouden van
Nederlandsche visschersvaartuigcn door de
Engelscheri werd gisteren in Den Haag een
conferentie gehouden van eenige belang
hebbende reeders teneinde te beraadslagen
welke stappen kunnen gedaan worden om
aan dezen toestand een einde te maken.-
FEUILLETON.
HET PLEEGKIND.
„Mag lilk ook daar eens een blik in wer
pen?"
..Waarom niet. Maar gij zult er hi ets
moois aan vinden."
Zij opende eenii&e deuren, maar geen
teeken verried, dat de kamers bewoond
waren. Maar toch bemerkte hij', dat vrouw
Schurzer meer dan eens een deur voorbij
gegaan was, welke zij niet opengedaan
hiad. Zon het meisje wellicht daar verbor
gen zijn?"
..Wat is dat voor een kamer, vrouw
Schurzer?" vrwg hij.
Deze speelde verlegen met haar sleutel
bos.
„Och!" zeide zij eindelijk, „hel is een
kamer als al de andere, wat steekt daar-
in! Laat ons naar beneden gaan."
„Wat of daarin steekt? Juist in die ka
mer steekt zeer veel voor mij. Ik sta er
ten sterkste op, dat gij haar opent!"
De vrouw zag hem mei groote oogein
aan.
,.Gij staat daarop?" vroeg zij. „Wat
hebt eii hüer te bevelen? Wanneer gij nog
eens zulk een toon tetgen mij aanslaat,
zal mijn man je mores le er en."
„Vergeving, vranneer ilk soms te heftig
was, maar de nieuwsgierigheid deed mij
de perken der welvoegelijkheid te buiten
eaan."
„Zoo, nu gij zelf inziet, dat gij ge
dwaald hebt, wei ik u uwe zin eens
geven."
Zij opepjde de dear, en Erbe zag eiep
kamer, welke half vol met gebroken meu
belen stond'.
„Gij ziet het, mooi ziet het er rui el uit",
meende vrouw Schurzer. „Wij hebben den
ouden rommel daar uit den weg gezet."
Verdrietig verliet Erbe het (huiis. Wieder-
om zag hij zijn hioop in rook vervliegen.
D enz elf dien dag echter zond hij een
aanklacht bij het gerecht in, dat er bij da
huishouding van den graaf van Rolt-
naoh zich een jong (meisje bevond, dat
door geloofwaardige lieden van tooverij
beschuldigd was, m hij eischte dat be
klaagde, Irmi Wolf, voor de rechtbank
.rekenschap zou moeten afleggen.
Een aanklacht tegen een persoon uit de
huishouding van graaf Rottnach, clat
was een bedenkelijke zaak. Daar de graaf
met al zijne, dienstboden zich in Munchen
ophield, zond men de aanklacht daar
heen. Het stuk -kwam wed-er in handen
vam den raadsheer, die ook het eerste
stuk ontvangen had. Deze antwoordde nu,
dat een dergelijke klacht reeds in Munchen
was ontvangen, en -dat Zijne keurvorste-
lijke Genade de overtuiging had gekregen
dat de aanklacht valsch was en slechts
een uitvloeisel van de wraak van den se
cretaris Erbe.
Dfien zelfden dag nog w:erd Erbe- uil
zijne^betrekking ontslagen. Hij bood daar
op zijne -diensten te Wurzburg aan, maar
ontving ten antwoord, dat men daarvan
geen gebruik kon maken. Zoo was hij zelf
.in den put gevallen,- welken hij vcor een
ander had gegraven. Uit wanhoop gaf hij
zich aan den drank over en verdween
spoorloos. Zoo was Irmd van een vijand
I evrijd.
Menigra&al dacht hij latec nog aan zijng
schitterende vooruitzichten en aan zijno
wraakplannen, en bij drie gedachten ver
toornde hij reeds inwendig. Nooit ver
moedde hij, dat de Schi^rzers hem op Al-
ban's hevel om den tuin geleid hadden.
Die vernedering bleef hem gespaard.
De graaf on de gravin werden pijnlijk-
ge troffen, toen Alban hun zijne wen
schen mededeelde.
„Wat gij verlangt, is onmogelijk, mijn
zoon", verklaarde de graaf. „Gij kent
mijne inzichten alook de verplichtingen
van onzen stand. Zoo lang wij de_daaraan
verbonden voorrechten genieten, zoolang
moeten wij ook de offers^welke van ons
worden gevergd, niet ontzien. Behoorde
uwe toekomstige bruid nog tot de deftige
burgerklasse, dan kon ik om uwentwil
over het verschil van stand heenstappen.
Maar een meisje zonder familie, zonder
naam, al-J^ravin Rottnach... onmogelijk."
„Maar vader, de zielenadel staat haar
op het gelaat geschreven; is die ndet on-
eindiiiz veiheveneir dan dia der mensehen?
Alles, wat gij zegt, is volkomen waar,
maar het giaat om het geduk van mijn
leven. Ik ben geen onmondige knaap,
die van den os op den ezel springt, maar
oen man, gerijpt door verschillende kam
pen in mijn leven. Ik bid u, sla mijn ver
zoek niet af."~~
„Mijn zoon, ik kap niet anders^ Gij
zijt de stamhouder van ons hu-is. Kan
ons geslacht n'iiet in eere blijven voort-
bloeien, dat hel dan veirdwijne.
„Vader, een Rottnach heeft slechts één
QerewQ^^ heb ik Irpii Wolf gege
ven. Noioit voer ik eene andere naar het
altaar."
Het woedde heftig in liet binnenste van
den graaf, maar zijne lippien bleven ge
sloten.
Nu wenddet Alban eioh tot zijne moeder.
„Gij zijl zelf zoo- gelukkig in den echt,
hebt gij geen goed woord voor mij?"
„Mijn zoon, hoezeer .-ifk uwe wenschen
•begriin en er over kan oordeelen, toch
moet i'k uw vader volkom-en gelijk geven.
Ik betwijfel hel, of hel wel liefdie La, -welke
gij voor het meisje gevoelt; iik geloof, dat
ik hiel meer medelijden kan noemen. We
kunnen dus niet te oveibaast antwoor
den, maar wij zullen een tijd nemen, op
dat wij er over kunnen nadenken. Wacht
slechts een korten tijid. Een jaar... is dal
te veel verlangd., voor een zaak, welke
over geheel uw levert be9cbiik.t? Dan heeft
uw vader ook rijpelijk tijd om na te den
ken."
„Uw moeder heeft zeer wijs gesproken",
aldus nam de graaf het woord. „Laat ons
hare raadgeving volgen. Wenscht gij het
nog over een jaar, dan spreken wij
elkander nader. Tot zoolang zwijgen wij
daarover."'
„Kan Irani tot zoolang rustig in het
Boschhuis voortleven?" vroeg Alban, die
ach bij het uitstel nedeirlegde.
„Ja, maar gij moogt er in di-en tijd noch
voor korteren, noch voor langer en tijd-
heengaan, en evenmin duld ik eene brief
wisseling," antwoordde graaf Rottnach.
„Dat be Loof ik u. Schrijven is buiten
dien mijn vak niet, daarvoor heb ik te
lang hel zwaard gevoerd en van het hart
van mi ine bruid ben i.k zoo zeker, als van
mij zeivep. Mag ik liaax e_e.htej: van den
uitslag van dit onderhoud in kennis stel
len?"
„Zeker, daar heb ik igeen bezwaar te
gen." De graaf stond na deze woorden op
en verliet liet vertrek.
Alban kuste hartelijk de hand van zijnd
mc-eder.
„Moeder, hoe kan ik u voor uwe llefdd
danken,"
Liefkoozend streek de graviln hem dd
haren' van het voorhoofd.
.Houdt gij werkelijk- zooveel van IrmL
Alban?" vroeg zij.
„Ik houd van haar zooals vader van u..
Liever 'veiTblijf ik eenzaam met haar op
het Boschlhuis, dan alleen in de wereld
door iedereen met ondersohieiidiihg en ou
derdanigheid behandeld te worden."
„Ook ik houd innig veel^van hel meiÖ«
je, Alban, en wanneer hare afkomst nlef
am 't duister lag, dan zoudt gij eens zien«
welk 'een ijveraarster gij in, mij hodL
Maar wactyeu wij alles rustig af, en, ho
pen wij op den tijd en op God."
Bii het sluiten van den vrede vam Wes$<
falen werd de keurvorst van Beieren doos
alle mogendheden erkend als heer vaal
den Opper-pialts, die hem dxx>r kedzer Fe®»
dinand II als loon voor zijn trouwe diej*-
stem was toegezegd. Nu de rust zoo goe4
als geheel hersteld was, en men met veilig*
heid kon reizen, kwamen vele hoofden veöl
oude adeüijke geslachten naar Munched
om zich aan hunnen landheer voor te stal*
l-en em hem te huldigen.
(Wordt verYolgd.j
