Tweede Blad. 7e JAARGANG. No. 2044 ®e £^idóclie(Bou^amt Woensdag 28 Juni 1916 Een ernstig woord. (Ingezonden.) X. De bellangst ellende lezers zullen wel be grepen hebben, Eat de stilstand in onze artikelenreeks te wijten is aan de zoo juist plaats gehad; hebbende verkiezingen ,vt>or de Provinciale Staten. Het is begrij pelijk, dat deze belangrijke strijd zooveel plaatsruimte vroeg van de redactie, dat deze artikelen geruimen tijd moesten Mij* «vaen Kgigen Intussohen, deze strijd is reeds beslist, Boodat we onze artikelen over de belang rijke kwesties betreffende de piaatstelijke Katholieke arbeidersbeweging weer kun nen vervolgen. Propaganda en actie. Een van de voornaamste zalk-en, die van zoo veel invloed zijn op de groei en bloeü onzer (nheidèrsbewieging is de wijze, waarop de propaganda en do actie gevoetrd zal woir- den. Wij hebben daarover aan verschillende leidende personen in onze plaatselijke be weging inlichtingen gevraagd, om, ons rooodeel doende met hunne opmerkingen, des te gemakkelijker onze eigen meening daarover ten beste te kunnen geven. Van een onzer voormannen op vereeni- gtogsgebiod, leider van een onzer groot ste plaatselijke organisaties, ontvingen wij de volgende wenken. Wij zullen alles In het kort samenvatten, anders wordt het 1. Huisbezoek is de baste wijze van propsgandovoerenP.ropagandaver- gadiert'migem waaibij dit «iet gesdhiied is hebben in do meeste gevallen geen succes. 2e. Aanstelling van een of meer gesa larieerde pflaatselijke propagandisten, die voor de g e h e e'l e R. K. vakbeweging beschikbaar zijn. Deze personen hebben te KHgen voor het bijhouden van de ver schillende statistieken, waardoor men een totaal overzicht krijgt van de Katholiek, neutraal en ongeorganiseerden. Die kost natuurlijk geld, dooh dit zal be- rechtkomen doordat het getal kleiner .wordt van hen, die na een gevoerde aobie of na eenogen tegenslag de organisatie verlaten om onbeduidende redenen. Verder voelt onze zegsman veel voor een plaatselijk blad waarin die plaatselijke toe- «tanden worden behandeld. Dit blad zou verzonden moeten worden aan alle R. K. Reorganiseerden en aan hen, die in de termen vallen om dit te worden. (De be staande vakbladpers as, naast Tiet plaatse lijke dagblad, -dunkt ons, voldoende. Men zoji endens versnippering van krachten krijgen. Laat men liever eerst de bestaan de bladen propageeren en trachten deze zooveel mogelijk aan zijn. wenschen te deen beantwoorden, alvorens men er iüeu- naast gaat oprichten. Red. L. C r t.) Vervolgens is de schrijver een giroot voorstander van een flinke deelname door arbeiders aa.n den politieken strijd. De Kath ol ikke arbeiders moeten in grooten getale lid worden van de R. K. Kiasver- Mrigingen, met als gevolg daarvan in vloed uitoefenen. op de candidaten voor fegeeringslichamen, opdat onze stem ook daar worde gehoord. Dit op treden in regeeringsl.ieham-en van onze mannen zal die aandacht wekken en dit is zoo doende een indirecte propaganda voor de Kath. soc. beginselen. Het bovenstaande is de metening van een onzer lektors! Voarlooplg zijn het nog Maar in die richting kan toch alvast gewerkt worden. En door in die richting werkzaam te zijn js s«oms het voornaamste van onze w-enschen reeds vervuld. Aandacht wekken, zonder snor kende leuzen, maar door gestadigien ar beid! Het moge lang duren, maar het ge zond verstand zal dan eenmaal zegevieren! Van een propagandist, lid der Prop. Club St Roniifaolus van d.en Ned. R. K. Volksbond', kregen wij de volgende wen ken. Deze propagandist ia het met de meeste zaken die ik in mijn ?e artikel be sproken heb, gdheel eens. Wij moeten een grooter aantal propagandisten hebben, vooral voor de intensieve propaganda. 2. Alle leden der prop. club moeten wenken, en niet het werk aan enkelen overlaten. 3. Iedere vakvereennging benoemd twiee ver tegenwoordigers in de propagandaclub, waardoor er contact is en blijft tussdhen de propagandaclub en de verschuilende vakvereenïgimgen. 4. De leden van de propagandaclub, aangewezen voor het huisbezoek, moeten uitgenoodógd en toe gelaten worden op de vergaderingen der vakvereenigingenwaar sprekers optre den en waar de propagandisten pp de hoogte komen van de verschillende mis standen tn diia bedrijven. 5. De propagan disten moeten geregeld, de verschillende vakbladen ontvangen, waardoor zij van de ge/heele R. K. vakbeweging een duide- lijlk overzicht verkrijgen, iets wat voor een goed onderlegden propagandist noodzake lijk is. 6. In iedere vakvereeniging een propagandaclub is niet noodzakeflijk. Er moef cienhedd komen. 7. De prop.club de centrale wordt vandeeüd in twee afdoe - hngen, één voor de lectuur en een ander voor de vakvereeni'gingspropaganda. In ons volgend artikel komt nog een /vrijbuiter!'-«propagandist aan 't woord^ waarna ook ondergeteekende zijne mee ning daaraan zal toevoegen. Dan krijgen wij een overzicht van de heersohende ge dachten omtrent de uitbreiding onzer R K. vakbeweging. Want d5dr is 't cm te doem! LEIDENAAR. Uit de Pers. De Statenverkiezing in Rotterdam. De Rotterdammer schrijft over de verkiezingen te Rotterdam: Om troosteloos bij de pakken neer te gaan zitten na den uitslag van Vrijdag waarlijk, daarvoor is in Rotterdam geen reden. Het was hard, dat wij in II en V niet wonnen, vooral daar wij zoo vlak bij de overwinning waren. Het was hard omdat ons stemmental zoo verrassend hoog was en toch nul op het request werd gehaald. De cijfers waren mooi en van een a<*' uitgang der rechterzijde in Rotterdam is dan ook bij vergelijking van onze positie in 1913 geen sprake. Ter vergelijking -laten wij hieronder vol gen de cijfers in 1913 en 1916 bij de her stemming voor de Provinciale Staten op rechts en links uitgebracht. Beide malen namen wij èn bij ons, èn bij onze tegenstanders, den candidaat, die de meeste stemmen op zich vereenigde. En dan- komt men tot het verrassend re sultaat dat de toestand aldus is: 1913. Rechts Links District I ^309 5485 II 5906 5941 III 1611 2243 IV 4973 7938 V. 2828 3954 18570 25535 De meerderheid van links was destijds alzoo 6965. Terwijl bij de Kamerverkiezing van dat zelfde jaar op rechts 19961 en op links 27141 stemmen werden uitgebracht, en dus onze minderheid 7180 bedroeg. En thans staan de cijfere als volgt: 1916. District Rechts Links I 4419 4980 II 5906 5941 III 1897 2225 IV 7097 8970 V 2934 3421 22353 25537 De meerderheid van links is dus geslon ken tot 3286 en dat bij een hoog er uitge bracht stemmengetal. Dat wij bij dezen stand van zaken niets kregen is hard en onbillijk. De boeren duitendieven? Met instemming nemen wet het volgend artikeltje over uit H e t Huisgezin: Het Vaderland gewaagt van de m ammoii 1st is cl ie gezindheid der boeren". In duidelijker Hollandsch wil diit zeg gen, dat de boeren duitendieven zijn. De boerenstand heeft zich deze beschul diging van het liberale Haagsche blad ni)et te Laten aanleunen. Er zijn wel andere duitendüeven en oor- logswLnstmakers dam. die boeren, en H e t Vaderland behoeft niet met phari- aeesdhen grijns minachtend op het platte land neer te zien. De aardappelnood van onlangs was niet de schuld van de boeren, maar van de hoeren, die frauduleus te grooten voor raden over de grens hadden gewenkt. En dat in de haven van Rotterdam twintig schepen met aardappelen lagen te rotten, was evenmin een boeren-/bed rij f. IntiLsschen zij toegegeven, dat de boe ren mammonishech genoeg zijn om niet graag zonder eenige winst of zelfs met ver lies te werken. Maar wie doet dat wel? Voor de jonge groenten zijn thans de grenzen gesloten. Het gevolg? Dat het binnenland ze, en in betrekke- lijk korten tijd, moet opeten. Maar wij eten, ook in normalen tijd nooit al die groenten op; wij voeren altijd uit. Indien niets mag worden uitgevoerd, moeten de prijzen laag zijn. ten voor dode van den verbruiker, maar ten nar deole van den verixouwer, die aan mest stoffen en arbeidsloon veel meer uitgeeft dan anders en dus aan zijn teelt een strop heeft. De tuinbouwers protesteeren met klem tegen het gesloten houden der grenzen. Zal Het Vaderland daaraan een nieuw bewijs ontleenen yoor zijn stelling betreffende de mammonistisdhe gezind heid der boeren? Het ware wel gemakkelijk, maar de zaak is niet zoo eenvoudig als men soms schijnt te meen en. En met te verklaren dat do boeren dui tendieven zijn, heeft Het Vaderland niet al Leen het groote economische vraag stuk van onzen tijd niet in het hart ge tast, maar ks het er volkomen maast. Laat het, in plaats van naar de splin ters bij de boeren (die er wel zullen zijn), eens naar de balken bij anderen zoeken. Evenredige vertegenwoordiging; Het Centrum schrijft: Niet alleen, voor de invoering van stemplicht, ook voor het insbituut van evenredige vertegenwoordiging levert het verloop dor Statenverkiezingen weder een pleidooi. Komt E. V. tot standdan vervallen de herstemming-en, welkie tot allerlei politiek gescharrel aanleiding geven en aan de euiiverbeiid van de uitspraak der kiezers in den weg staan. Door een oogenbLikkelijke, niet zelden iri'-erst beginsellvxuze combiniaüio word! dan dikwerf een meerderheid verkregen, met kunst- en vliegwerk behaald. Een meerderheid', die in. geheel haar Wezen en samenstel Ling een negatief karakter draagt, terwijl sterke minderhe den geheel onver tegen wo ord! i gd blijven. Een min gelukkige, of willekeurige in- deeiing der districten komt dat euvel nog verergeren. Het Is billijk en noodig, dat daiaraaai een einde worde gemaakt De voorgestelde grondwetsherziening stelt 'de gelegenheid open voor invoering van evenredige vertegenwoorrdiigmg eü stemplicht, waardoor niet slechts de ware gez/LndJherad des volks veel beter tot haar recht zal kunnen komen, maar ook do verkiezingszeden en praktijken aanmerke lijk moeten winnen. Dè Concentratie in 't nauw. De Standaard driestart: Bij de eerste stemming heeft de Concen tratie der drie Ltnlksdbe groepen het afge legd. N-iet rflleen toch was er geen sprake van, dat zij op de meerderheid in de Sta ten beslag kon -leggep, maar zelis zonk ze, bij 1913 vergeleken, nog heel wat somber der in de diepte weg, dan toen. Ze stelde zich aan, alsof ze een reuzen stap voorwaarts stond te doen, en de uit komst toonde, dat 't op een aohteruitboie- ren uitliep. Van twee kanten zelfs kregen de Con cent ratieheenen het te kwaad. Rechts gaf aan de Concentratie een formeelen stoot naar achteren, en de Soaiaal-democraten verstonden opnieuw de kunst om in cijfers te toonen, dat zij, en niet de mannen der Concentratie, die meest gewilden waren. Zelfs mag niet voorbijgezien, dat de Concentratie-Pers met koele openhartig heid dezen voor haar zoo teleurstellenden uitslag bekend heeft Niet één orgaan van beteekenis wendde ook maar de zwakste pogiing aan, om te bewijzen, dal toch eigenl-ijk Rechts verloor en de Concen tratie won. Doch nu gaat 't dan ook weer op, een „liefbroertje ikefziisje" met de Soc lak sten, wat voor de heeren hard moet zijn. Te harder, omdat 't bij eJke nieuwe stemming blijkt, hoe zij steeds interen, en de Socialisten altoos zich uitzetten. De Concentratie slonk nu weer duchtig tij 1913 vergeleken, en an 1917 zal men zien, dat zo opnieuw inkrimpt. En eer we tien jaren verder zijn, worden zij de bij wagen en de Socialisten de Locomotief. In alle haast hebben zo, om zich te red den bij de herstemmingen, dan ook aan stonds door hun Centra al-Comité een accoord met het Hoofdbestuur der Socia lite^ doen uitlokken En zonder iets te kunne'n tegenpruttelen, hebben ze zonder verwijl moeten bewilligen in wat de posi tie met onweerstaanbare logica van hen vroeg. Zij gaan op de Socialist an over, en de Socialisten gaan op hün man over, al raar de kans om de Christelijke partijen schaakmat te zetten, staat. Van een invloed der welwillendheid is geen sprake meer. Er wordt* gebeld. En de uitkomst van de optel- en aftreksom wijst uit. we'Jk lot het district wacht. Nu is dit voor de Vrijainndg-Democraten mets. Die willen wel zoo Heft zijn toch lang niet zoo zelden hun eigen kindeikens, cbie naar de Soc taal-democraten verhuis den, en die hen thans wenken om over te komen. De UniiediberaJen gaan bij dit gebeuren im tweeën. De eene helft voelt zóó sterk de verwantschap met de Vr ij zinnig-D emoe ra- ben. dat ze grif en gul mee oe-erwjpt, maar de andere helft vindt 't toch wel wat bar, wat heel bar, en zet haar loop in een drentelen om, waarin zioh ten slotte zelfs wrevel verraadt. En het slimst komen de Vrij-liheralen dan ach temp drentelen. Zij toch zijn de quadraat-antripoden van de Soclahsten,, en vinden 't het onmogelijk ste van hen gevergd, om nu zelfs bun eigen stem op den Sociaal-democraat uit te gaan brengen. Maar miets helpt. Het heilage moeten zit er achter. En uit puren afkeer van de Christelijke partijen glipt dan toch 't biljet met het potloodkirasje voor den Socialist ook ual hun hand de bus to. Ontkerstening. Door den a/loop der verkiezingen, zoo schireof daze week D o M a a a b o d e, ié niet alleen de rechTsdhe meerdeiheid dor Eerste Kamer behouden, maar ook da komst van een zuiiver radioaal bewind voorkomen. Zulk een bewiind zouden wé in iedcrr geval hebben v eik regen; wie in de laatste jaren do politiek in haar toena mende roekeloosheid hoeft gadegeslagen, weeft, dat een omzetting der Regeering in uitgesproken iodic al en en an ti-cfh riste! ij ken zin voor de deur stond. De Regeetringi had al zoo dikwijls aan de linksche eischieri toegegeven, dat, bij een liniksche overwin ning. zij zich geheel en aJ door links zou laten averileerschen. ,,Zoo goed als zij zich door do linkerzijdli ■liet voortdrijven in zake de oedsweft ert zich liet aflioud-en van eon compromlW, dat zij zelf verklaarde te wenschen, zoo goed als zij ter wille van de link&dhe stec> Ibu spoliiti'efc zich oir toe vinden liet om lil de hadheiijkste tijden voor ons nationaal bestaan, onder omstandig/heden, weJka een toenemen dear gevaren meebrachten!, met het spel der 6tembus-reclame mee te werken evengoed zou zij voor do nog veel driester eösdhen aan do radicale drtjr vers der linkerzijde hebben toegegeven^ indien do kiezers aan links hun ventro» wen geschonken hadden. Gelukkig is dat niet geschied, zoodal deze extra-parlementaire, maar stalli® linksche, Regeering begrijpen zal, dot rij haar oog te slaan hoeft niet alleen op do linksche cdsdhten, maar ook op de rechten van rechts." Waar het hoogare beginselen gold, tooof- de de Regeering telkens wankelmoedig* hedd en tweeslachtigheid. „Nooit zullen wij het vergeten, dot dé Minister-president sprekend namens dé Regeering en hot goheele Nodorlandscho volk ons lot als natie stelde iin de handelf van Gods Voorzienigheid. Dat was op 3 Augustus 1914, toen allen hier in do bangste on zekerheid heen art weer geslingerd werden van hoop en vrees. Dat was eon heerlijke eiken tends van Gods Almacht, om een nationalen biddag Ui-t te schrijven, koel en kil bejegend1 dooc den zeilden Min/Later, die in Augustus hel oog ten hemd had geslagen. Volgens hem moest de Regoering niet het initiatief nemen om zich on eem%er- leiwijze to geloofszaken te mengen. Zij wide dus niet voortgaan op den waarop zij dn Augustus den consien slap bad gezet, namelijk de eikenning van Gods Opperhoogheid over de natiën. Zij hoeft te veel vrienden te ontzien, dié Gods Gebod juist over de geheel e Linie all de samenleving en uit den staat willen bannen - Hoe beducht waren deze elementen dal er van kerkelijk» zijde zou worden voort, gegaan met de beoefening der wenken vont barmhartigheid: „Volgens Treub ds deze met christelijke liefde beoefende weldadigheid de „pest*1 voor de bedeelden Voor Schaper, den so cialist. was het juist het doel der staate- bedeeling om de armen „uit de klauwen*1 cn „onder het juk" van de particuliere en kerkelijko armverzorging weg te halen. En professor Hoeres, die nota bene in 1913 als verdediger der Hervormde Kerk heeft geparadeerd, hoeft de ijverigste pogingen aangewend om het laagte spoor van werkzaamheid der kerkelijke a/rmverzor- FEUILLETON. HET PLEEGKIND. ei) ..Irmi naar mevrouw de gravin? Ja, dan is zij goed opgebracht.... Maair lik, wat raoet ik dan aan van genTV ij f tien jaren lang Iheh dik voor het meisje gezorgd, met baar getobd, en nu ik haar overal voor gfbruiken kan, moet zij weg. Ik word da gelijks ouder, jonkerT' ..Ja, en toch valt er niets aan te veran- foen, mijn vader wil het. En gij.... gij herrit een meid uït het dorp." ..Ja, maar wat heb ik aan een boeren meid! Irmi ia mijn rechterhand." ..Dat is zij dioor hare goede opvoeding", «chte Aliban. ..Ja, zoo gaat het, de jongen moeten Werail hun zin hefbben, en de ouden moe- zwijgen", meende vrouw Rotburg on- öenbiedig, vergelende dat zij tegen haar l°igen moester sprak. Alb an bezocht met Stoffer eveneens het Weuddorp. Vele wenschen van de bewo- wra waren tot de komst van hunnen «ndiheer uitgesteld. Nu zou Alban hunne ^dangers hooren en dan tevens uit braak doen. Het was niet veel, waarom rj bezochten. De een wilde een stuk aanliggend grond ontginnen, de ander Ude een verderop gele/gein boschwedde in J^kleen hebben, een derde verzocht hout «h kippenhok te bouwen. Alban wiillijgde gedeeltelijk hunne wen- in; waar hem jets nd-et duidelijk vooikwam, vroeg hij den buncht- die de verschillende veriioudingen eurig kende. Enkele hutten vereerde de jonkman met een bezoek; geen enkele bevatte meer dan twee vertrekken. Als vuurhaard diende een hoop steenen, met een. laag leem be dekt, waarop het vuur brandde, dat het geheele vertrek met rook viflde In de pilaats van vensters waren in _jle wanden kleine openingen aangebracht, welke in den winter met honben luiken werden ge sloten. Alle© was ruw met de bijl be werkt. De mannen en vrouwen waren allen an vormlooze gewaden gekleed, groezelig en vuil waren hunne handen, dom hunne trekken. En aan een man uiit dezulken zou Ir-mi zich moeben veri)inden, Ln zulk een krot zou dat beschaafde meisje moeten wonen? Dat zou nimmer geschieden, be zwoer Alban bij zdch zei ven. Hij had reeds langer op het Bosdhhuis vertoefd, dan oorepnonkelijk zijn plan was. en het werd tijd om terug te keeren. Alles was tussdhen hem en den sdobvoogd afge handeld, en Alban nam een lijstje van alles, wat op het Bosch/huis noodig was, met zic/h mede. Op bevel van zijnen vader had hij reeds sibof voor kleedringstukken en munitie medegebracht. De pakpaarden werdien nu gebruikt om de reiskoffers me de te dragen en voor zuster Benedict a en Irmi. Op verzoek van .Al/ban zou Gregoor het gezelschap vergezellen. Irmi was buiten zic/h zelve van vreugde, €öen zij vernam, dat zij met zuster Bene- di'cta mede zou retoen. Zij zou dan de wereld zien, wefllke zij slechts van hiooren zeggep kende, en waarnaar zij roods zoo dikwijle had verlangd. Met ang&t dacht zij menügim'aaJ aan dfen dag, dat Alban het huis aou veriaten, want dan zou alles in de vroegere eentonigheid terugzinken. Maar dan veranderden haar gedachten weder. Zij zelve zou nu het Boschlhuis verlaten, het eenige tehuis, dat zij ooit ge kend had; zij zou scheiden van den slot voogd en vrouw Rothurg, die beiden in liefde en goedheid voor het hulpelooze kind gezorgd hadden. Wat zou haaT lot in den vreemde zijn? Maar spoedig verdreef Irmi die treurige gedachten weder; zij was jong, en de jeugd haakt naar verandering, wanneer ln de harten hoop voot de toekomst leeft En daarenboven, Irani verliet toch niet alleen hel huis; zij ging met zuster Bene- diicta, vergezeld door jonkheer Alban en Gregoor Berk. Wat zou zij nu nog te vree- zen hebben! Toen de dag van de afreis aangebroken was, nam Benedicta roerend afscheid van haren broeder, wellicht zagen rij elkan der ihier op aarde nooit weder. Irma viel 6ni'kkende den slotvoogd en vrouw Rot burg om den hals. Stoffer tilde haar een delijk op het paard. „Vergeot niet, mijn kónd", zelde hij, „dat gij, zoo lang ik leef, steeds een thui6 bij mij vindt." Om de aan hot reizen niet gewende vrou wen niet te vermoeden, hield Alban des a/vonds bij een kleine, aan den weg ge legen herberg stil. Den vrouwen wees hij de oenigo beischikibane kamer aan, en Gre- goor legde zich in de gang voor hour ka^ mor aan tor ruste. Vroeg 1-n den morgen maakte men weder aanstalten om verder te reizen. „Voor het laatsit zijn wij aJleon, mijn kind," zei de zuster Benedicta tot Irmi. „Laten wij nu roedfl, nu wij zonder go- tuigen zijn, alscheild van elkander nemen. Wandel voort in eerbaarheid en ingeto- gerfheTd, vervul getrouw uwe plichten, blijf steeds onzen heiligen godsdienst ge dachtig. welken Ik u geleerd heb, en dan zal Gods zegen «let uitblijven." „Dus aal ik u ook mlet wederzien, u, die mij jauen reeds zoo lief zijt?" „Wde weet, of de eerwaarde moeder ovenste mij rui et toestaat u nog eenmaal te zien Het hart eener kloostervrouw mag slechts God toehehooren; voor het aard- sohe mag daar geen ruimte zijn Maar lk zal u toch in mijne stille celle dikwijls lm het ge/bed1 gedenken." In Wurzburg aangekomen, voerde de wqg der reuz/igers het eerste maar de kloos terpoort Alban geleidde die zuster tn de spreekkamer. Voor Benedicta opende zich eeme deur ln het hek, en snikkend zonk zij in de armen van de toegesnelde abdis .die haar hartelijk welkom heette. „U, edele heer," wendde de abdis rich mi tot Alban, ,kan ik voor al datgene^ wal gij eeme God toegewijde gedaan heht, slechts danken." Aan de deur van zijns vadems hul6 geko men, gaf hij Irmö ter oppassing aan de vrouw van den huismeester over, terwijl hij Berk aan de zorgen van den huismees ter bijzonder aanlbeval; dan eerst ging hij zijnen vader opzoeken. Hij vond den graaf met een stapel pa pieren voor zichaan zijn gezicht was te zien, dat de Inhoud ntdt vnoolijk was. De gTaaf luisterde onmeukzaam, naar het geen zijn zoen over de verhoudingen in het Bosdhhuis berichtte. „Over alles wat gij gedaan hebt, ben ik volkomen lemredon", zelde hij efljnrieUjk. „Wij zijn verplicht alles te doen, wat wij (kunnen, om bet lot van die arme lieden te verbeteren en hen zoo mogelijk gelukkig te maken. Het door u opgemaakte lijatjé van benoodigdheden kunt gij aan Schur- zer (den naam van den huismeester) ter hand stollen en bèveal hem, dat bij al wal daar op voorkomt, zich zoo spoedig moge lijk aanschaffe en door een paar sollied* mannen naar den slotvoogd zal afzenden Stoffer heeft er recht op„ dat wij zijne wen schen ten spoedigste nakomen." „Uw bevel zal i/k onmiddellijk ten uit voer laten brengen", z-eóde Alban op staande. „Niet zoo haastig, mijn zoon. Hoe staal het met de beide vrouwen? van haar hoor de ik nog nüets van u!" „De zuöter heb Jk mede naar Wurzburg gebracht en haar toen naar de abdis ge leid. In Stoffer'e pleegkind hebben wij oné sterk vergist Wij waanden een boeren meisje te vdndteii, door vrouw Rotbupg tué- schen boerenmeiden en knechten opge voed... maar dat is niet zoo." ,,Eo wat vondi gij dan?" „Ik vond een lief schepseltje door ruster Benedicta wetenschap peil ijk opgevoed en in de vrouwelijke handwerken bedirevem Vader, Irmi kan nooit een boerenmedcöé zijn; zij zou ieder adellijk huls tot sieraad ver strekken." De graad lachte. „Hoe Alban, gij zijt het, dón 000 apreokit Gij, utt wiens mond ik voor de schoonste, c di als te vrouwen noodt een woord van lof hoorde? Gij maakt mij waarlijk nieuws gierig haar te zitesn." IWordt vervolgd-l

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsche Courant | 1916 | | pagina 1