Tweede Blad.
7e JAARGANG.
No. 2044
®e £^idóclie(Bou^amt
Woensdag 28 Juni 1916
Een ernstig woord.
(Ingezonden.)
X.
De bellangst ellende lezers zullen wel be
grepen hebben, Eat de stilstand in onze
artikelenreeks te wijten is aan de zoo
juist plaats gehad; hebbende verkiezingen
,vt>or de Provinciale Staten. Het is begrij
pelijk, dat deze belangrijke strijd zooveel
plaatsruimte vroeg van de redactie, dat
deze artikelen geruimen tijd moesten Mij*
«vaen Kgigen
Intussohen, deze strijd is reeds beslist,
Boodat we onze artikelen over de belang
rijke kwesties betreffende de piaatstelijke
Katholieke arbeidersbeweging weer kun
nen vervolgen.
Propaganda en actie. Een
van de voornaamste zalk-en, die van zoo
veel invloed zijn op de groei en bloeü onzer
(nheidèrsbewieging is de wijze, waarop de
propaganda en do actie gevoetrd zal woir-
den.
Wij hebben daarover aan verschillende
leidende personen in onze plaatselijke be
weging inlichtingen gevraagd, om, ons
rooodeel doende met hunne opmerkingen,
des te gemakkelijker onze eigen meening
daarover ten beste te kunnen geven.
Van een onzer voormannen op vereeni-
gtogsgebiod, leider van een onzer groot
ste plaatselijke organisaties, ontvingen
wij de volgende wenken. Wij zullen alles
In het kort samenvatten, anders wordt het
1. Huisbezoek is de baste wijze
van propsgandovoerenP.ropagandaver-
gadiert'migem waaibij dit «iet gesdhiied is
hebben in do meeste gevallen geen succes.
2e. Aanstelling van een of meer gesa
larieerde pflaatselijke propagandisten,
die voor de g e h e e'l e R. K. vakbeweging
beschikbaar zijn. Deze personen hebben te
KHgen voor het bijhouden van de ver
schillende statistieken, waardoor men een
totaal overzicht krijgt van de
Katholiek, neutraal en ongeorganiseerden.
Die kost natuurlijk geld, dooh dit zal be-
rechtkomen doordat het getal kleiner
.wordt van hen, die na een gevoerde aobie
of na eenogen tegenslag de organisatie
verlaten om onbeduidende redenen.
Verder voelt onze zegsman veel voor een
plaatselijk blad waarin die plaatselijke toe-
«tanden worden behandeld. Dit blad zou
verzonden moeten worden aan alle R. K.
Reorganiseerden en aan hen, die in de
termen vallen om dit te worden. (De be
staande vakbladpers as, naast Tiet plaatse
lijke dagblad, -dunkt ons, voldoende. Men
zoji endens versnippering van krachten
krijgen. Laat men liever eerst de bestaan
de bladen propageeren en trachten deze
zooveel mogelijk aan zijn. wenschen te
deen beantwoorden, alvorens men er iüeu-
naast gaat oprichten. Red. L. C r t.)
Vervolgens is de schrijver een giroot
voorstander van een flinke deelname door
arbeiders aa.n den politieken strijd. De
Kath ol ikke arbeiders moeten in grooten
getale lid worden van de R. K. Kiasver-
Mrigingen, met als gevolg daarvan in
vloed uitoefenen. op de candidaten voor
fegeeringslichamen, opdat onze stem
ook daar worde gehoord. Dit op treden in
regeeringsl.ieham-en van onze mannen
zal die aandacht wekken en dit is zoo
doende een indirecte propaganda voor de
Kath. soc. beginselen.
Het bovenstaande is de metening van een
onzer lektors! Voarlooplg zijn het nog
Maar in die richting kan toch
alvast gewerkt worden. En door in die
richting werkzaam te zijn js s«oms het
voornaamste van onze w-enschen reeds
vervuld. Aandacht wekken, zonder snor
kende leuzen, maar door gestadigien ar
beid! Het moge lang duren, maar het ge
zond verstand zal dan eenmaal zegevieren!
Van een propagandist, lid der Prop.
Club St Roniifaolus van d.en Ned. R. K.
Volksbond', kregen wij de volgende wen
ken. Deze propagandist ia het met de
meeste zaken die ik in mijn ?e artikel be
sproken heb, gdheel eens. Wij moeten een
grooter aantal propagandisten hebben,
vooral voor de intensieve propaganda. 2.
Alle leden der prop. club moeten wenken,
en niet het werk aan enkelen overlaten. 3.
Iedere vakvereennging benoemd twiee ver
tegenwoordigers in de propagandaclub,
waardoor er contact is en blijft tussdhen
de propagandaclub en de verschuilende
vakvereenïgimgen. 4. De leden van de
propagandaclub, aangewezen voor het
huisbezoek, moeten uitgenoodógd en toe
gelaten worden op de vergaderingen der
vakvereenigingenwaar sprekers optre
den en waar de propagandisten pp de
hoogte komen van de verschillende mis
standen tn diia bedrijven. 5. De propagan
disten moeten geregeld, de verschillende
vakbladen ontvangen, waardoor zij van
de ge/heele R. K. vakbeweging een duide-
lijlk overzicht verkrijgen, iets wat voor een
goed onderlegden propagandist noodzake
lijk is. 6. In iedere vakvereeniging een
propagandaclub is niet noodzakeflijk. Er
moef cienhedd komen. 7. De prop.club de
centrale wordt vandeeüd in twee afdoe -
hngen, één voor de lectuur en een ander
voor de vakvereeni'gingspropaganda.
In ons volgend artikel komt nog een
/vrijbuiter!'-«propagandist aan 't woord^
waarna ook ondergeteekende zijne mee
ning daaraan zal toevoegen. Dan krijgen
wij een overzicht van de heersohende ge
dachten omtrent de uitbreiding onzer R K.
vakbeweging. Want d5dr is 't cm te doem!
LEIDENAAR.
Uit de Pers.
De Statenverkiezing in Rotterdam.
De Rotterdammer schrijft over
de verkiezingen te Rotterdam:
Om troosteloos bij de pakken neer te
gaan zitten na den uitslag van Vrijdag
waarlijk, daarvoor is in Rotterdam geen
reden.
Het was hard, dat wij in II en V niet
wonnen, vooral daar wij zoo vlak bij de
overwinning waren.
Het was hard omdat ons stemmental zoo
verrassend hoog was en toch nul op het
request werd gehaald.
De cijfers waren mooi en van een a<*'
uitgang der rechterzijde in Rotterdam is
dan ook bij vergelijking van onze positie in
1913 geen sprake.
Ter vergelijking -laten wij hieronder vol
gen de cijfers in 1913 en 1916 bij de her
stemming voor de Provinciale Staten op
rechts en links uitgebracht.
Beide malen namen wij èn bij ons, èn
bij onze tegenstanders, den candidaat, die
de meeste stemmen op zich vereenigde.
En dan- komt men tot het verrassend re
sultaat dat de toestand aldus is:
1913.
Rechts Links
District I ^309 5485
II 5906 5941
III 1611 2243
IV 4973 7938
V. 2828 3954
18570 25535
De meerderheid van links was destijds
alzoo 6965.
Terwijl bij de Kamerverkiezing van dat
zelfde jaar op rechts 19961 en op links 27141
stemmen werden uitgebracht, en dus onze
minderheid 7180 bedroeg.
En thans staan de cijfere als volgt:
1916.
District
Rechts
Links
I
4419
4980
II
5906
5941
III
1897
2225
IV
7097
8970
V
2934
3421
22353
25537
De meerderheid van links is dus geslon
ken tot 3286 en dat bij een hoog er uitge
bracht stemmengetal.
Dat wij bij dezen stand van zaken niets
kregen is hard en onbillijk.
De boeren duitendieven?
Met instemming nemen wet het volgend
artikeltje over uit H e t Huisgezin:
Het Vaderland gewaagt van de
m ammoii 1st is cl ie gezindheid der boeren".
In duidelijker Hollandsch wil diit zeg
gen, dat de boeren duitendieven zijn.
De boerenstand heeft zich deze beschul
diging van het liberale Haagsche blad ni)et
te Laten aanleunen.
Er zijn wel andere duitendüeven en oor-
logswLnstmakers dam. die boeren, en H e t
Vaderland behoeft niet met phari-
aeesdhen grijns minachtend op het platte
land neer te zien.
De aardappelnood van onlangs was
niet de schuld van de boeren, maar van
de hoeren, die frauduleus te grooten voor
raden over de grens hadden gewenkt.
En dat in de haven van Rotterdam
twintig schepen met aardappelen lagen te
rotten, was evenmin een boeren-/bed rij f.
IntiLsschen zij toegegeven, dat de boe
ren mammonishech genoeg zijn om niet
graag zonder eenige winst of zelfs met ver
lies te werken.
Maar wie doet dat wel?
Voor de jonge groenten zijn thans de
grenzen gesloten.
Het gevolg?
Dat het binnenland ze, en in betrekke-
lijk korten tijd, moet opeten.
Maar wij eten, ook in normalen tijd
nooit al die groenten op; wij voeren altijd
uit.
Indien niets mag worden uitgevoerd,
moeten de prijzen laag zijn. ten voor
dode van den verbruiker, maar ten nar
deole van den verixouwer, die aan mest
stoffen en arbeidsloon veel meer uitgeeft
dan anders en dus aan zijn teelt een strop
heeft.
De tuinbouwers protesteeren met klem
tegen het gesloten houden der grenzen.
Zal Het Vaderland daaraan een
nieuw bewijs ontleenen yoor zijn stelling
betreffende de mammonistisdhe gezind
heid der boeren?
Het ware wel gemakkelijk, maar de
zaak is niet zoo eenvoudig als men soms
schijnt te meen en.
En met te verklaren dat do boeren dui
tendieven zijn, heeft Het Vaderland
niet al Leen het groote economische vraag
stuk van onzen tijd niet in het hart ge
tast, maar ks het er volkomen maast.
Laat het, in plaats van naar de splin
ters bij de boeren (die er wel zullen zijn),
eens naar de balken bij anderen zoeken.
Evenredige vertegenwoordiging;
Het Centrum schrijft:
Niet alleen, voor de invoering van
stemplicht, ook voor het insbituut van
evenredige vertegenwoordiging levert het
verloop dor Statenverkiezingen weder een
pleidooi.
Komt E. V. tot standdan vervallen de
herstemming-en, welkie tot allerlei politiek
gescharrel aanleiding geven en aan de
euiiverbeiid van de uitspraak der kiezers in
den weg staan.
Door een oogenbLikkelijke, niet zelden
iri'-erst beginsellvxuze combiniaüio word!
dan dikwerf een meerderheid verkregen,
met kunst- en vliegwerk behaald.
Een meerderheid', die in. geheel haar
Wezen en samenstel Ling een negatief
karakter draagt, terwijl sterke minderhe
den geheel onver tegen wo ord! i gd blijven.
Een min gelukkige, of willekeurige in-
deeiing der districten komt dat euvel nog
verergeren.
Het Is billijk en noodig, dat daiaraaai een
einde worde gemaakt
De voorgestelde grondwetsherziening
stelt 'de gelegenheid open voor invoering
van evenredige vertegenwoorrdiigmg eü
stemplicht, waardoor niet slechts de ware
gez/LndJherad des volks veel beter tot haar
recht zal kunnen komen, maar ook do
verkiezingszeden en praktijken aanmerke
lijk moeten winnen.
Dè Concentratie in 't nauw.
De Standaard driestart:
Bij de eerste stemming heeft de Concen
tratie der drie Ltnlksdbe groepen het afge
legd. N-iet rflleen toch was er geen sprake
van, dat zij op de meerderheid in de Sta
ten beslag kon -leggep, maar zelis zonk ze,
bij 1913 vergeleken, nog heel wat somber
der in de diepte weg, dan toen.
Ze stelde zich aan, alsof ze een reuzen
stap voorwaarts stond te doen, en de uit
komst toonde, dat 't op een aohteruitboie-
ren uitliep.
Van twee kanten zelfs kregen de Con
cent ratieheenen het te kwaad. Rechts gaf
aan de Concentratie een formeelen stoot
naar achteren, en de Soaiaal-democraten
verstonden opnieuw de kunst om in cijfers
te toonen, dat zij, en niet de mannen der
Concentratie, die meest gewilden waren.
Zelfs mag niet voorbijgezien, dat de
Concentratie-Pers met koele openhartig
heid dezen voor haar zoo teleurstellenden
uitslag bekend heeft Niet één orgaan van
beteekenis wendde ook maar de zwakste
pogiing aan, om te bewijzen, dal toch
eigenl-ijk Rechts verloor en de Concen
tratie won.
Doch nu gaat 't dan ook weer op, een
„liefbroertje ikefziisje" met de Soc lak sten,
wat voor de heeren hard moet zijn.
Te harder, omdat 't bij eJke nieuwe
stemming blijkt, hoe zij steeds interen, en
de Socialisten altoos zich uitzetten.
De Concentratie slonk nu weer duchtig
tij 1913 vergeleken, en an 1917 zal men
zien, dat zo opnieuw inkrimpt. En eer we
tien jaren verder zijn, worden zij de bij
wagen en de Socialisten de Locomotief.
In alle haast hebben zo, om zich te red
den bij de herstemmingen, dan ook aan
stonds door hun Centra al-Comité een
accoord met het Hoofdbestuur der Socia
lite^ doen uitlokken En zonder iets te
kunne'n tegenpruttelen, hebben ze zonder
verwijl moeten bewilligen in wat de posi
tie met onweerstaanbare logica van hen
vroeg.
Zij gaan op de Socialist an over, en de
Socialisten gaan op hün man over, al
raar de kans om de Christelijke partijen
schaakmat te zetten, staat.
Van een invloed der welwillendheid is
geen sprake meer. Er wordt* gebeld. En de
uitkomst van de optel- en aftreksom wijst
uit. we'Jk lot het district wacht.
Nu is dit voor de Vrijainndg-Democraten
mets. Die willen wel zoo Heft zijn toch
lang niet zoo zelden hun eigen kindeikens,
cbie naar de Soc taal-democraten verhuis
den, en die hen thans wenken om over te
komen.
De UniiediberaJen gaan bij dit gebeuren
im tweeën. De eene helft voelt zóó sterk de
verwantschap met de Vr ij zinnig-D emoe ra-
ben. dat ze grif en gul mee oe-erwjpt, maar
de andere helft vindt 't toch wel wat bar,
wat heel bar, en zet haar loop in een
drentelen om, waarin zioh ten slotte zelfs
wrevel verraadt.
En het slimst komen de Vrij-liheralen
dan ach temp drentelen.
Zij toch zijn de quadraat-antripoden van
de Soclahsten,, en vinden 't het onmogelijk
ste van hen gevergd, om nu zelfs bun
eigen stem op den Sociaal-democraat uit
te gaan brengen.
Maar miets helpt.
Het heilage moeten zit er achter.
En uit puren afkeer van de Christelijke
partijen glipt dan toch 't biljet met het
potloodkirasje voor den Socialist ook ual
hun hand de bus to.
Ontkerstening.
Door den a/loop der verkiezingen, zoo
schireof daze week D o M a a a b o d e, ié
niet alleen de rechTsdhe meerdeiheid dor
Eerste Kamer behouden, maar ook da
komst van een zuiiver radioaal bewind
voorkomen. Zulk een bewiind zouden wé
in iedcrr geval hebben v eik regen; wie in
de laatste jaren do politiek in haar toena
mende roekeloosheid hoeft gadegeslagen,
weeft, dat een omzetting der Regeering in
uitgesproken iodic al en en an ti-cfh riste! ij
ken zin voor de deur stond. De Regeetringi
had al zoo dikwijls aan de linksche eischieri
toegegeven, dat, bij een liniksche overwin
ning. zij zich geheel en aJ door links zou
laten averileerschen.
,,Zoo goed als zij zich door do linkerzijdli
■liet voortdrijven in zake de oedsweft ert
zich liet aflioud-en van eon compromlW,
dat zij zelf verklaarde te wenschen, zoo
goed als zij ter wille van de link&dhe stec>
Ibu spoliiti'efc zich oir toe vinden liet om lil
de hadheiijkste tijden voor ons nationaal
bestaan, onder omstandig/heden, weJka
een toenemen dear gevaren meebrachten!,
met het spel der 6tembus-reclame mee te
werken evengoed zou zij voor do nog
veel driester eösdhen aan do radicale drtjr
vers der linkerzijde hebben toegegeven^
indien do kiezers aan links hun ventro»
wen geschonken hadden.
Gelukkig is dat niet geschied, zoodal
deze extra-parlementaire, maar stalli®
linksche, Regeering begrijpen zal, dot rij
haar oog te slaan hoeft niet alleen op do
linksche cdsdhten, maar ook op de rechten
van rechts."
Waar het hoogare beginselen gold, tooof-
de de Regeering telkens wankelmoedig*
hedd en tweeslachtigheid.
„Nooit zullen wij het vergeten, dot dé
Minister-president sprekend namens dé
Regeering en hot goheele Nodorlandscho
volk ons lot als natie stelde iin de handelf
van Gods Voorzienigheid.
Dat was op 3 Augustus 1914, toen allen
hier in do bangste on zekerheid heen art
weer geslingerd werden van hoop en
vrees.
Dat was eon heerlijke eiken tends van
Gods Almacht, om een nationalen biddag
Ui-t te schrijven, koel en kil bejegend1 dooc
den zeilden Min/Later, die in Augustus hel
oog ten hemd had geslagen.
Volgens hem moest de Regoering niet
het initiatief nemen om zich on eem%er-
leiwijze to geloofszaken te mengen. Zij
wide dus niet voortgaan op den
waarop zij dn Augustus den consien slap
bad gezet, namelijk de eikenning van
Gods Opperhoogheid over de natiën.
Zij hoeft te veel vrienden te ontzien, dié
Gods Gebod juist over de geheel e Linie all
de samenleving en uit den staat willen
bannen -
Hoe beducht waren deze elementen dal
er van kerkelijk» zijde zou worden voort,
gegaan met de beoefening der wenken vont
barmhartigheid:
„Volgens Treub ds deze met christelijke
liefde beoefende weldadigheid de „pest*1
voor de bedeelden Voor Schaper, den so
cialist. was het juist het doel der staate-
bedeeling om de armen „uit de klauwen*1
cn „onder het juk" van de particuliere en
kerkelijko armverzorging weg te halen.
En professor Hoeres, die nota bene in 1913
als verdediger der Hervormde Kerk heeft
geparadeerd, hoeft de ijverigste pogingen
aangewend om het laagte spoor van
werkzaamheid der kerkelijke a/rmverzor-
FEUILLETON.
HET PLEEGKIND.
ei)
..Irmi naar mevrouw de gravin? Ja, dan
is zij goed opgebracht.... Maair lik, wat
raoet ik dan aan van genTV ij f tien jaren
lang Iheh dik voor het meisje gezorgd, met
baar getobd, en nu ik haar overal voor
gfbruiken kan, moet zij weg. Ik word da
gelijks ouder, jonkerT'
..Ja, en toch valt er niets aan te veran-
foen, mijn vader wil het. En gij.... gij
herrit een meid uït het dorp."
..Ja, maar wat heb ik aan een boeren
meid! Irmi ia mijn rechterhand."
..Dat is zij dioor hare goede opvoeding",
«chte Aliban.
..Ja, zoo gaat het, de jongen moeten
Werail hun zin hefbben, en de ouden moe-
zwijgen", meende vrouw Rotburg on-
öenbiedig, vergelende dat zij tegen haar
l°igen moester sprak.
Alb an bezocht met Stoffer eveneens het
Weuddorp. Vele wenschen van de bewo-
wra waren tot de komst van hunnen
«ndiheer uitgesteld. Nu zou Alban hunne
^dangers hooren en dan tevens uit
braak doen. Het was niet veel, waarom
rj bezochten. De een wilde een stuk
aanliggend grond ontginnen, de ander
Ude een verderop gele/gein boschwedde in
J^kleen hebben, een derde verzocht hout
«h kippenhok te bouwen.
Alban wiillijgde gedeeltelijk hunne wen-
in; waar hem jets nd-et duidelijk
vooikwam, vroeg hij den buncht-
die de verschillende veriioudingen
eurig kende.
Enkele hutten vereerde de jonkman met
een bezoek; geen enkele bevatte meer dan
twee vertrekken. Als vuurhaard diende
een hoop steenen, met een. laag leem be
dekt, waarop het vuur brandde, dat het
geheele vertrek met rook viflde In de
pilaats van vensters waren in _jle wanden
kleine openingen aangebracht, welke in
den winter met honben luiken werden ge
sloten. Alle© was ruw met de bijl be
werkt.
De mannen en vrouwen waren allen an
vormlooze gewaden gekleed, groezelig en
vuil waren hunne handen, dom hunne
trekken. En aan een man uiit dezulken zou
Ir-mi zich moeben veri)inden, Ln zulk een
krot zou dat beschaafde meisje moeten
wonen? Dat zou nimmer geschieden, be
zwoer Alban bij zdch zei ven.
Hij had reeds langer op het Bosdhhuis
vertoefd, dan oorepnonkelijk zijn plan was.
en het werd tijd om terug te keeren. Alles
was tussdhen hem en den sdobvoogd afge
handeld, en Alban nam een lijstje van
alles, wat op het Bosch/huis noodig was,
met zic/h mede. Op bevel van zijnen vader
had hij reeds sibof voor kleedringstukken
en munitie medegebracht. De pakpaarden
werdien nu gebruikt om de reiskoffers me
de te dragen en voor zuster Benedict a en
Irmi. Op verzoek van .Al/ban zou Gregoor
het gezelschap vergezellen.
Irmi was buiten zic/h zelve van vreugde,
€öen zij vernam, dat zij met zuster Bene-
di'cta mede zou retoen. Zij zou dan de
wereld zien, wefllke zij slechts van hiooren
zeggep kende, en waarnaar zij roods zoo
dikwijle had verlangd. Met ang&t dacht zij
menügim'aaJ aan dfen dag, dat Alban het
huis aou veriaten, want dan zou alles in
de vroegere eentonigheid terugzinken.
Maar dan veranderden haar gedachten
weder. Zij zelve zou nu het Boschlhuis
verlaten, het eenige tehuis, dat zij ooit ge
kend had; zij zou scheiden van den slot
voogd en vrouw Rothurg, die beiden in
liefde en goedheid voor het hulpelooze kind
gezorgd hadden. Wat zou haaT lot in den
vreemde zijn?
Maar spoedig verdreef Irmi die treurige
gedachten weder; zij was jong, en de jeugd
haakt naar verandering, wanneer ln de
harten hoop voot de toekomst leeft
En daarenboven, Irani verliet toch niet
alleen hel huis; zij ging met zuster Bene-
diicta, vergezeld door jonkheer Alban en
Gregoor Berk. Wat zou zij nu nog te vree-
zen hebben!
Toen de dag van de afreis aangebroken
was, nam Benedicta roerend afscheid van
haren broeder, wellicht zagen rij elkan
der ihier op aarde nooit weder. Irma viel
6ni'kkende den slotvoogd en vrouw Rot
burg om den hals. Stoffer tilde haar een
delijk op het paard.
„Vergeot niet, mijn kónd", zelde hij, „dat
gij, zoo lang ik leef, steeds een thui6 bij
mij vindt."
Om de aan hot reizen niet gewende vrou
wen niet te vermoeden, hield Alban des
a/vonds bij een kleine, aan den weg ge
legen herberg stil. Den vrouwen wees hij
de oenigo beischikibane kamer aan, en Gre-
goor legde zich in de gang voor hour ka^
mor aan tor ruste.
Vroeg 1-n den morgen maakte men weder
aanstalten om verder te reizen.
„Voor het laatsit zijn wij aJleon, mijn
kind," zei de zuster Benedicta tot Irmi.
„Laten wij nu roedfl, nu wij zonder go-
tuigen zijn, alscheild van elkander nemen.
Wandel voort in eerbaarheid en ingeto-
gerfheTd, vervul getrouw uwe plichten,
blijf steeds onzen heiligen godsdienst ge
dachtig. welken Ik u geleerd heb, en dan
zal Gods zegen «let uitblijven."
„Dus aal ik u ook mlet wederzien, u, die
mij jauen reeds zoo lief zijt?"
„Wde weet, of de eerwaarde moeder
ovenste mij rui et toestaat u nog eenmaal te
zien Het hart eener kloostervrouw mag
slechts God toehehooren; voor het aard-
sohe mag daar geen ruimte zijn Maar lk
zal u toch in mijne stille celle dikwijls lm
het ge/bed1 gedenken."
In Wurzburg aangekomen, voerde de
wqg der reuz/igers het eerste maar de kloos
terpoort Alban geleidde die zuster tn de
spreekkamer. Voor Benedicta opende zich
eeme deur ln het hek, en snikkend zonk zij
in de armen van de toegesnelde abdis .die
haar hartelijk welkom heette.
„U, edele heer," wendde de abdis rich
mi tot Alban, ,kan ik voor al datgene^
wal gij eeme God toegewijde gedaan heht,
slechts danken."
Aan de deur van zijns vadems hul6 geko
men, gaf hij Irmö ter oppassing aan de
vrouw van den huismeester over, terwijl
hij Berk aan de zorgen van den huismees
ter bijzonder aanlbeval; dan eerst ging hij
zijnen vader opzoeken.
Hij vond den graaf met een stapel pa
pieren voor zichaan zijn gezicht was te
zien, dat de Inhoud ntdt vnoolijk was. De
gTaaf luisterde onmeukzaam, naar het
geen zijn zoen over de verhoudingen in
het Bosdhhuis berichtte.
„Over alles wat gij gedaan hebt, ben ik
volkomen lemredon", zelde hij efljnrieUjk.
„Wij zijn verplicht alles te doen, wat wij
(kunnen, om bet lot van die arme lieden
te verbeteren en hen zoo mogelijk gelukkig
te maken. Het door u opgemaakte lijatjé
van benoodigdheden kunt gij aan Schur-
zer (den naam van den huismeester) ter
hand stollen en bèveal hem, dat bij al wal
daar op voorkomt, zich zoo spoedig moge
lijk aanschaffe en door een paar sollied*
mannen naar den slotvoogd zal afzenden
Stoffer heeft er recht op„ dat wij zijne wen
schen ten spoedigste nakomen."
„Uw bevel zal i/k onmiddellijk ten uit
voer laten brengen", z-eóde Alban op
staande.
„Niet zoo haastig, mijn zoon. Hoe staal
het met de beide vrouwen? van haar hoor
de ik nog nüets van u!"
„De zuöter heb Jk mede naar Wurzburg
gebracht en haar toen naar de abdis ge
leid. In Stoffer'e pleegkind hebben wij oné
sterk vergist Wij waanden een boeren
meisje te vdndteii, door vrouw Rotbupg tué-
schen boerenmeiden en knechten opge
voed... maar dat is niet zoo."
,,Eo wat vondi gij dan?"
„Ik vond een lief schepseltje door ruster
Benedicta wetenschap peil ijk opgevoed en
in de vrouwelijke handwerken bedirevem
Vader, Irmi kan nooit een boerenmedcöé
zijn; zij zou ieder adellijk huls tot sieraad
ver strekken."
De graad lachte.
„Hoe Alban, gij zijt het, dón 000 apreokit
Gij, utt wiens mond ik voor de schoonste,
c di als te vrouwen noodt een woord van lof
hoorde? Gij maakt mij waarlijk nieuws
gierig haar te zitesn."
IWordt vervolgd-l