15 Tweede Blad. PolitiekeVragenbus. fe JAARGANG. N<> 2Q27 3)e £ciciielve(2oii^cHit Woensdag 7 Juni 1916 DONDERDAG JUNI. Stembusöpening 8 uur '8 morgens. Stembussluiting 5 uur 's avonds, Houdt dezen dag der Staten verkiezingen vrij. Op één stern kaa hei aankomen. Zijt daarom allen propagandist. Uit de Pers. Zuid-Holland. He T ij d schrijft: „Op Zuid-Holland zijn bij de a. s. Sta tenverkiezingen aller oogen geiricht; in geen provincie zal de strijd zóó hevig zijn als daar. De Zuid-Hollandsche Staten tel len het grootst aantaL leden, n.l.. 82, .waarvan 48 rechtsch en 34 linksch. Zij be noemen het grootst aantal leden voor de Eerste Kamer, nl. 10 en daar de "tegenwoor. dige verhouding in die Kamer is 31 recht sche tegen 19 linksche leden, zouden er, ging Zuid-Holland voor ons verlo-ren, zoo dat bij ontbinding der Eerste Kamer tien liberalen afgevaardigd worden, in de Kamer 21 rechtsche en 29 linksche leden- komen. Van Zuid-Holland hangt dus al les af. Er zijn enkele vaste rechtsche districten: Deilft, Vlaardingen, Alphen, Leiderdorp, Zoetermeer, Ridderkerk en SLiedrecht ba ren geeny^org, al zal men toch ook daar rich moeien hoeden voor verrassin gen. Dordrecht, Oud-Beijerland en Gorinchem zijn tegenwoordig vaste Linksche distric ten. Toch is hier een goede kans niet uit loten: vroeger werden bij herhaling rechtsche candidaten naar de Staten af gevaardigd; een rechtsche overwinning is, dunkt ons, dan ook niet onmogelijk, mits krachtig gewerkt worde. Ten slotte de districten, waar alles aan het werk gezet zal moeten worden om Zuid-Holland te behouden: Rotterdam, Den Haag, Leiden, Gouda, Middelharnis en Schiedam. Uit enkele deze districten ontvingen wij berichten, die ons teleur stelden. Wel is overal de propaganda ijve- verig in de weer, wordt er avond aan avond gewerkt, maar het is weer de oude geschiedenis: men laat het telkens aankomen op -dezelfde menschen, tal van jongelui vooral doen eenvoudig niet of veel te laat mee. En als daar nu maar eenige redelijke ondersteuning van de pro- paganda tegenover stond. Doch ook dat ós zoo bedroevend weinig. De linkerzijde was ons altijd in .middelen*" verre de baas; zij zal het ook thans zijn, te meer daar de oorlogswinsten meestal aan haar zijde zijn gevallen. Doch ia dit nu een re den voor onze Katholieken om de beurzen gesloten te houden? Waar, ook dn deze da gen, nog zoo ontzaglijk veel gegeven wordt aan allerlei goede werken, vergete men toch de propaganda niet; dóe kan niet wachten!"- Deze laatste woorden van De' Tijd brengen we vooral ook onder de aandacht van alle met aardsche goederen gezegen de Katholieken in Leiden en omgeving. Men bedenke, dat er vooral ook in Leiden veel geld voor de actie nooddg ós. Een vondst, die een truc is. Het Vaderland heeft een verba zing wekkende vondst gedaan, meukt het H uaegeain op: Verliest de linkerzijde het bij de Staten verkiezingen, dan men in het buiten land zich afvragen, of ons land nog wel strikt neutraal is in den wereldoorlog, zegt het. En om te voorkomen, dat het buitenland aan ouzo neutraliteit zou twijfelen, moeten de kiezers dus aan de linkerzijde de meer derheid bij de Statenstembus bezorgen". Het is van „Het Vaderland" wel vernuf tig gevonden, maar de heele vondst is een bedenksel, diat met de werkelijkheid op uiterst gespannen voet stakt. „Het Vaderland" weet zoo goed als ieder een, dat onze buitenlandsche politiek bij dei Statenverkiezingen door memand in het geding is getrokken. Zij staat daar volkomen buiten, Of rechts het wint dan wel drinks, onze buitenlandsche politiek blijft gevoerd wor den, zooals zij tot dusver gevoerd is. Ook weet „Het Vaderland" opperbest, dat in den uitslag de Statenverkiezingen nooit èn in geen geval voor het kabinet een aanleiding kan zijn gelegen om heen te gaan. Het 'blijft in élk geïvaJl aan en behoudt voor zijn buitenlandsche politiek de alge- meene goedkeuring en instemming. Minister Cort van der Linden heeft trou wens zelf overduidelijk gezegd, dat geen gebeurtenissen op het terrein der binnen- landsche politiek hem kunnen nopen, in deze omstandigheden zijn post te verlaten. Aan de Statenstembus is derhalve élke gedachte vreemd om'het zittend ministerie te wippen of op wijziging in onze buiten landsche politiek aan te sturen. Natuurlijk gaat het om de bannenitand- sdhe pctfitilék. Maair dat het hierom gaat iis de schuld wan het mr-nisferiie zef-f, dat, in plaats van Ihet politiek bestaard te hauJIhavan, vraag stukken aan de arde stélde, die rechted en linkerzijde tegen olkaair Tn slagorde brachten. Het is masscMen meer dé sdhuM nog van de IMoerzijido, die, bij daze Staten- stemibuis een «girioobeTi strijd willende voe ren teigen en om •de Eeirste Kamer, het ka binet noopte, het pollitiek bestand prijs te geven. In ieder geval heeft men, van luiks den stembusstrijd gewild en ultgélokt. Maar als dit zoo is, gaat het niet aan, er nu de buitenó-andsehe pd'ttSiek bij te betrekken en het te Laten vnoakcxmen of ide itinkeirzijide de avarwil-nning behoeft in 's lands (belang, ten einde be verhoeden, dat het buitenland argwaan gaat koesteren ten aanrzfeect van onze strikte neutraliteit. Daar is nJi-ets van aan, en de kiezers, die „Hert Vaderland'" mert zijn onbetamelijke 'truc mieent te verbek kiem en te vertakken, moeten wel ongelooflijk naïef en dom zijn. Slikken, asjeblieft! De Residentiebode schrijft: Eenige libarallö penvoerders hébben ver kondigd, dat' de Statenstermllrus ook de vraag beslist: vóór of tegen het ministe rie. Van .rechts is aieeds het dwaze van die vondst aangetoond. Oinv-emvaaivl coil- porteerden de vrijzinnigen echter met het vindteél. Het Leidend orgaan der géheeüe linker zijde, het socialistische „Vork" komt nu echter de liberalen eens erven onder d'en neue wrijven, dat ze het mimiisternie er bui ten moeten Laten. - Het blad wijdt aan de kwestie een zwaar hoofdartikel, dat aanvangt als volgt: ,.Tn den strijd om de Provinciale Sta ten wordt een geluid vernomen, dat mee- nen wij, er vreemd aan moest blijven. Er wondt gekibbeld over de'vraag,, of het gaat vóór of tegen hot minis teute. Dit is een doelloos dispuut. Het kabinet-Coirt van der Linden neemt sedert het uitbreken van -den oorlog een uitzonderingspositie in. Het beschouwt als zijn hoofdtaak, zoolang <i<e oo-iHcig duurt, de handhaving van Ne- derland's neutrafiiMtleit en onafhankelijk er eid. In deze omstandigheden is het ver keerd. aoowefl om zich adhter liet kabinet min of meer te verschuilen, als om te po gen. in het kabinet een poiitieken tegen stander te treffen." De <p:(l is wel iets verguld door de voorstelling, alsof er ook politieke tegen standers -waren, die het ministerie wifden '•effen, wat geheel en ai on juist is maar maai ijk te sikken blijft hij. Maar stikken zuilen de 'Liberalen, ais de S. D. A. P. spreekt! De vijand. In een hoofdartikel onder dezen naam betoogt ..Het Volk", dat het de rechter zijde os, die mien oip zijn weg links steeds weer ontmoet en wiaartegen ook thans weer die strijd' gaat. Voükomen juilst. In naam.gaat de strijd van het socialis me tegen het „kapitalisme" onverschillig of men dat Links of rechts vindt. Maar dat .is niet meer dan een papileren frase, zegt De Rotterdammer te recht. Dit blad vervolgt: „Het socialisme weet zeer wel, dat men 'links biet op intensieken tegenstand zai stuffen. Niet dat men het niet zou willen in de li'beraJle gebeideren. Wit gaarne. Maar men kan na-et. Men is potf.ttek uiifgeteefd. Rechts heeft zijn K-eikelijiWhaid" en h-et socialisme heeft zijn „fanatisme", zoo -schreef het Ha/nid-etrdblad"maar het libe ralisme, heeft qp poiMek gebied... n-i-ets. Daar valt voior „Het Volk" niets te vreeaen. Maar rechts dat is de vijand. öp den weg naar de radi-caaA-socialisti- sche politiek, waartoe men reeds in 1917 hoopt te komen, staat de aaaieengeslloten recht sdhe ptoal ainx- als het struikelblok. Tot de suprematie der opienibaire schooi waagt men er aan, oan in dóe slagorder de wig te drijven." Maar het helpt niet. Redhts b'.ijift de vijand. En een vijand, die tot demTiiaiatsten man pal zal staan tegenover het verderfeflijke socialisme. Het verbreken van het politiek bestand. Aan een Haagschen brief in De Tijd ontleemen we het volgende: De regeerêng heeft eüke gedachte aan de rrogéiijktoefd Man een overeenkomst tus- sdhen d-e verschillende partijen bezworen door in de Troonrede uitdrukkelijk te ver klaren, dat het oogenblik was gekomen, om oipni-euw elkaar te Lijf te gaan en om de xmmutiefabriéken in het werk te (stéllen, dóe het kruit zouden, leveren voor het fin Juni te ivoeren gevecht aan de Ptraviunciiaile Stembus. Aan dat dool, een object voor den verklezhigisstrij.d te Vinden, werd alles ondergeschikt gemaakt, zeifis het Landsbe lang. Mem zou en moest de Ouderdomswet behandelen, zoadat zij nog voor de verkie zingen bij dé Eerste Kamer zou fnlkomen, ja, wellicht door haar ziou kunnen wor den behandeld. Een andere treden was er niet. 'want men verklaarde er uitdrukkelijk bij, dat zij niet zou worden ingevoerd vóór - er gold was en voor geld werd niet ge- gezorgd. Om een wet te 'bahan-dielen, dóe ón de eerste jaren niet kom worden inge voerd. niet 'om de moeilijkheid harer uit voering, maar om een réden buiten haar gelegein, werd in do maand Med 's avonds veigad-erd tot hediandeLing van een zoo gewichtig onderwerp ahs de oonlogswiinst- fc-eCasting. Het gevolg van een en ander db geweest, dat de Eerste Kamer deze oor- Logisw'instbclliasting, die om haan* terugwer kende kracht voiou* allies sipoeddg moest wonden ingevoerd,, niet meer voor de Sta tenverkiezingen kon behandelen en dat de Kamer nog een begin moet maken met de behandeling der verdedigings/belastingen de zoogenaamde (heffingen in eens -dié .vanwege haar doel geen uitstel kun nen dragen. Over de balastingen-Treub voor 'zooverre deze moeten dienen om het tekort op den gewonen dienst té dekken, spréken wij iui-et eens. Zij zijn reed-s boo absoluut in de verdrukking, dat zij bij geien (mogelijkheid aam haar doé! kunnen baant\Voord-enIn Januari of Februari moesten zij overhaast naar de afdeelin- gen. Elk hunner kreeg -een afzonderlijke commissie vam rapporteurs. Vafiwieg-e den spoed zijn, naar ik mij heb laten vertel len, Kamerleden, opgetreden als steiler» van het VoobLoopijg Verslag, om de grif fiers het werk uit handen te nemen. Qp dit oogemblók zijn o heerlijk boerenbe drog over al-Ie deze wetsontwerpen oog niet eens d-e VioorLoopige Verslagen ver schenen. Omtrent geen -enkel kwam nog een Memorie vam Antwoord óin_ Ik zal mij wel wachten 'den Kamerleden daarvan een verwijt te maken. Zij ibébben hard genoeg gewerkt en, zonder hun Kamer werk te ver waartoe zen, onmogélijk voor" de Vioorloo-plge Verslagen kunnen zorgen. De Minister van zijn kant kan zonder ver- eftag geen antwoord geven. Thans echter is er geen sprake meer vam, dat ook maar een der befastingont- werpen voor September d-n béhandélriirg komt. Op zijn allerbest om den schijn te redden komt er miteschien met kunst en vliegwerk nog een of anderhalf aan de orde tuasehen de béhahderting dei* bqgroo- tingen door. Hoe me»n dit kflaar moet spe len is inbueschen ook al een raadsel Men wïl immers nog de Grondwetsherziening in beidie Kamers voor de verkiezingen dm 1917 behandelen. Maar wel spreken wij •daarvan; na deze wacht ons nog het Vocxr- loopig Vensdag, zoodat vam een béhan-de- li-ng in 1916 geem sprake kam zijn. En dit aiWos het kan niiet genoeg he.r- ihaaM cxmdat men het dm zijn.(h-oiofd heeft gezet, ten einde een verMezóngsob- iect .'te ftiehben, een wetsontwerp te be handelen, dat im jaren n)iet kan worden ingevoerd. IndILem men zidh op een zjuftver politiek (standjiuzit in den zin van partijpolitiek stelt, dan ós hi-eirtegen n-iet veel aan te voeu'éin. Men kan laid een vragen, dat ühians dan ook het Staatspen sioen itot inzet van dem strijd wordt ge maakt. Merkwaardig genoeg iis daanv-an nu ec-htar bitter weinig te merken. D partij-en lier concentratie hebben blijkbaar reeds gemeukt, dat daarin geen muaiék alt. Zij zijn nu aan het Caveeren gegaan en hebben een nieuwe richting ge kozen, die uit -een oogpunt van maralitriJt niet diaor den beugel kan. Zij, dóe welbe wust opzettelijk den godsvrede (hébb-en opgezegd, om fe kunnen vechten,, zij doem nu oen beroep op den Godsvrede, om hen te sparen en te om-trien. Mem moét den ffil- bera'-en «riet <anieen laten wat zij hebben zij -hebbem tiat trouwens sledhts te wil len gehad maar men moet me meerr ge ven om het (K-albfiiiet niet te staren bij de vervulling van zijn internationale baak, -om nliet dem indinuk te geven naar buitem-, dat die neutrafJLteitspolibiék deir regeoring niet Langer instemming (viimdit. M. a. w. mem ncxodrigt hen. dóe cxm rocLeinem \an binncinJlandsahe pohfcick rechts zouden stemmen, uit, mede te gaan met Wat Is winst voor do arbeiders vol gens het partijbestuur der S. D. A. P.: Als winst noteert het partijbestuur dat „de Invaliditeitswet-Talma voors hands niet zal worden ingevoerd" En wat krijgen de invalieden daarvoor in de plaats? Niets. Wie den ouderdom van 70 jaar halen zullen twee gulden of een daalder in de week krijgen, maar tot hun 70ste jaar zullen zij, die niet meer tot werken in staat zijn, op een houtje moeten bijten. Talma had ook voor dezen gezorgd. Nu hebben ze niets. Welke partij heeft de regeering het krachtigst gesteund in haar moeilijke taak? De rechtsche partij. Een Vrijzinnig schrijver in „Onze Eeuw", de heer Elout, heeft de volgende ge tuigenis afgelegd: „Zij (de houding der rechtsche pers) is volkomen in overeenstemming gebleven met die van de rechterzijde in de Tweede Kamer, die, onder 't besef van den eisch der omstandigheden, tijdelijk heel en al regeeringspartlj is geworden". En verder zegt hij: „Van de linkerzijde is niet geheel hetzelfde te getuigen". 't is dus bedrog, datmsn links zou moeten stemmen om de huidige regeering in haar zware taak te steunen. Men zou daarom rechts moeten stemmen. de lüikeraijde, om wille niet van de poli tiek, maia/r vair die personen -dor bewlim-dd- lóedén of beter nog om Wille van de wen- sdhelijkhébd .dér continuïteit in deze d-agen .van-beroering. Voelf men hef imgemeene veagoef mij bet woond van deae paltdék? Men weet heel goed, dat, wat men zegt ïiiiet alleen in strijd is met d'e waanhewf, maar dia-t de waarheid is bet tcgemo-vango slelide. De regeoring -heeft bij die v-ervufllimg) van haar taak naatr buaten nliet aleetn niets te vreazen van de redhtetvjijde, m-aiaje zij heeft belang dat de bestaande toosta/nd' wordt géhandlhaaf-d. Maar d& laten wl| daar. Het krasse wojotrd in,gemeen" heeft eetn andere ooi-a aak. Di.it rit hierin, dat de meervlerfhedd, dlie in samenspan-nong knet de regeering den binnenilandsdhen strijd heeft gawiSd en uitgelokt en aam baarr rr.edepartij onder protest he-eft op/gedron gen, thans een beroep doet orp die ki-eeeirö, om, ter wille van den buitervland'Sdh«n toe stand. den strijd nóót te voeren. Voor den uitslag van d-en strijd laat ons dit aJ'Leë vrij koud. Wij hebben ons in dit opriéh* ncoi<t geruster gevoelt dan tfhans. De con centratie g-aait de 9traf Öh-ui6 haf en voort» het bedirg van 1913. Wie maar dots weeA wat bij dn» vofik in 'Lezen omgaat, kan dó en aangaande -in geen twijfel verkoeren. De iüberaJlem kunnen zrlcSi d-aaromürent ook) onmogelijk vergissen. Hedenavond openbare ver gadering met debat, gebouw „Prediker" Janvossensteeg Leiden. FEUILLETON. HET PLEEGKIND. 5) De gelkea!e verschijning van d'en vreem deling hlad a voltarens nilets innemends. Zijn haar en baard groeidJan verwi-lderd; z-ijiue klieddiing bestond uit een soldaten- kreek e-n leem ciéliante boeren jas. Onder dós jas dro-eg hij een broeden, gordel, waarin zijne wapens h-ingen; een en ander gaf hem een woest voorkomen. Maar scOrijn kaai wél earns bedriegen, waait de man was zacht en gèduudSg, en nooit ontsnapte een ruw woioird' zijnen mom-d. „Ik ben, zioaaflis gij ziiiet, aecu cxu-d-e krijgs- knecht", zeiicle hij oip -zékeren dag tot Velt Stoffer; „mijne krachten zijn door de ja renlange schermutselingen daniig ver zwakt, waant ik !heb i-n d ie j aren vam. oca*- óog ni-et stri'gerzeben K hetgeen tmouwens mij ftvel aan te zien is. Nu ik genezen ben, weet :k wiaairiijk inlet, wat mij anders te doen staat, dan te bedélen. Waan* ik mij het laatste opgehouden héb, hadden goe de, braive mensdhen mij als gewiomde goed hartig opgeanomen. ten laatste hadden zij zélf niets meer, en ztoo móest ik verder trekken." ..'Hoe kwaamt gij eahter op M?cg naar Aet wonddonp, zoo ven* afgelegen v-an den Mraatweg?" Ie spanning wachtte Stoffer op het ®ïrtwoofrcl, dat zoo gewichtig vaar hem rijn. -De straatweg, dien will'de ik vermijidleiL Eenóg© dagen geleden, teen ik vroeg "of er fien ömdare .weg tan de bergen ging, wees een man mij -een arnal zijpad, d<at, naar het sdheen. aleoihts aian de bewioners in dan omtrek bekend was. Daar Lagen géhuchten en dorpjes, naet afgebrand, maar bewoonbaar. Soldaten w-aren daar na-et heen getarakken. Hoe goed deed dlle vreedzame stilte mij, dóe een lnalf mem- sohen'-'évien in het krijgsgewoél had door- oeftxradht! De bew-oners der hutten waren arm doch deielden- bereidwillig met d-en vreemdaltmg, hetgeen zij bezaten; een schotel met hiavertbrij of een st.uk grof brood- Maar mijme krachten waren tegen vermoeiieaiiissen rullet meer bestand, ik voelde ze zimken, terwijl mijne wonden ver&limmerdem. Instinctmcdig verliet :Jk dein weg oim de zonnestralen te ontwijken ein s-loeg een boschpad in, diat ziéh miaasit mij kmonkalde. De koelte deed mij goed, en ik wandelde nog een wijle voort-, tot dat ik, door zwakte overmand, mij onder een en Jx.om nederzette om te rusten. Toen raakte ijk mijne bezinning kwijt, en wat verder geschied iis, en ho© ik hier gekomen ben, weet ik met." ,.L>an wal 5k toet u zeggen", antwoordde Velt. „Gij zijt hlier in het boven in het gebergte liggende, BasdtohuLs, een betznt- tófng v-an graaf Rottmadh, wiens slotvoogd dk ben. Eenige mannen hit het, bof de be zetting béh-aareanda, woudidoop vondien u o-p zekeren ajv-and: bewnstel/o-ois nabij het dorp onder een grooten beak liggen. T-ae- vaJjÜg was ik in het dlarp en nam u met mij hleaheen. Alieis toeval, zoooAs gij ziet." „Ja, en zulke toevallen hebben dikwijl» gewichtiger geivioCgen., dian wij denken", oneende die vréeimdeiliimg. „Zoovéél te beter, wanneer dóe gevolgen pns^giHrstóg zijn,. In i-erder giewai blijft gij hlier, totdat gii geheel hesnsteid zijt, h-oe Lang het ook duren moge, en dan zullen we verder ziien." „Ilioe, gij- biedt aan een vreenwie onbe perkte gastvrijheid', Lu den tijd, nu geen broeder zijn broeder, niemand zijn buur man zelf© vertrouwt? En uw heer, wat zal die-er van zeggen?" „Uw wezen boezemt mij (vertrouwen in; ik hond u voor eien redelijk manisch, dhe veel beleefd en meegemaakt heeft. Wiilt gii mij van uw verdeden wat macLedéél'em, dat staat u vrij, gij kunt echten* ook zwij gen. Ik weet, wat ik mijnen heer verant woorden. moet. Of er een meer of roiiudea' aan tafel eet, zall hem niet himderren; mij is het echter van veöl waande, door u een ervaren krijgsman in huils te hébben, daan- Wij in deizen jrumoarigen tijd er naoliit zeker van zijn, dat een bende stnuiijkroovers ons komt opaceken. „Zeer Tuist, er dwaai'.f genoeg verwil derd, ontslagen krijgsvolk rond. Bij hen sluiten ziich befdjefiaars aan., dóe ond-er den dekmantel van hun dorst te komen las- schen den bciöL opnemen. Moord, roof en brandtstichtinor ziin hun zaak; eenzame Juoeven en kléine gehuchten wonden ge plunderd', en er zijn zelfs verarmde edel heden, dlie -diit handwerk drijven. Het ver wondert mij nog, dat gij tot nog' toe dat gevaar zijt onttopen." „Ja, ja, dalt is zoo", antwoooidde de sdot- Moogd toestemmend; „maar dk ben hun voor geweest. Ja-ren ge eden, ear dé lijden neg zoo org waren, laat ok den weg, dóe van dien ©bnaaitweg naar het Bosclrhuijs vaart, onbruikbaar (makend'e matuur deed het overige. Twee volle urm zijn we hó'ar •wam- diea ^Lraatwég varwijdml. Wie bom Oilier het Baschhuiis zoeken? V-an tijd tot tijd, wanneer geen groote leger in den omtrek gelegerd eijn, ga /ik, als een arme hoer verkleed, mijne inaaster ïxakenschap geven. Geld kan ik ham niet brengen, want de sdhatpillicdibige dioinpars bezitten (het zelf niiiot; hunne bepasbing bestaat in het afleveren van oen gedeelte van hunne veldvruchten. Komen er echter betere tij den, en komt «mijn heer weder op het Bosdhhuis, dan aal hij allies in de .beste orde terugvinden. Vooinnaadschuren en ■p/noi vijand kaïn-ar zijn gevuld. Dus, neemt gij mijn voorsCiag aan?" „Ja, van toarte gaanrue; ok zal een ge trouw kameraad zijn-, gij zult u in mij niet bedrogen Vinden." De mammen beizcigdlden hun venbon-d met oen kraolibjgen han-dölag. Dan hernam Veiit: „Een vraag nog: hoe zullen we u noe men? Do andere docht even na. „Onder eene berk heeft men mij gev>on- -den, nioeant mij Girégoor Berk. Heit jis mijn ware ruaaim niet, dat zeg ik u openhartig. Wanneer een eerlijk man een leelijken naam voert, deert het evenmin aüs dat ond-er een keeflijke rok een eerlijk hart klopt." Zoo werd Grage or Berk een bewioner van het Boschhuils. Speed'ig was Gregoor Berk een bemriinde touêsgenioot. Lrmü. Méld ook veéL v-an hom, ofschoon ze in. den beginne wel wat afkeo- rig van hem was, door zijn, tengevolge van het giroote litteeken, mósvotrmd aange richt. Dow haar en Walf, haar getrouwfi' metgeizal, leerde Bark in 'korten tijd gron dig de omgeving van het Bosdlrhuis ken nen, en iedere wijkplaats iin tijden van nood werd hem aangewezen. Ondanks de aomtonigilveiid van haar le ven was Iirmi fliiink opgégroald en met een levendig verstand begaafd, waardoor het meisje vroegtijdig geleerd bad de natuur gade te slaan en bare geheimen uit te Awscben. Lrmó kende elk vogelgeluid, iedere woord- bloem, al ware diie ook nog zoo onaanrien- •lijik en al kende zij alle wetenschappelijke namen er nüet van. Wie had ha-ar ctöe oodc moeten leeren? Ln het Bosdiirucs had nie mand er Lust toe. Im Gregooir daan-en tegen vend zij een-en makker, -dóe haar veel Leer de. Hem beroldlde het oog genoegen, dat nog toalf kinderlijke meisje g-adie te sfloaov dat met hare lichte, doch krachtige bewe gingen geen hindernis onoverkomelijk achtte. Berk betraurdle dl'öp zijn éigen gébrékl aan kennlis, waardoor het hem nu onnuv gelijk was Lrmi zoo arnstig te ondenribdh- tetm, alls haar ouderdom dóf noodzakeflijjlfl m-aakte. Toien hij daar eens met dien slotvoogd over sprak, meende deze achoucterophar üend: „Het is zoo ook goed, mijn vrteiad; wiai; zal Inmi met aJ die gedeerde kirameiri|', doen? Vmopw Rotbung teert haar afleef wat zij Cater als hirisvrauw moet kennen, en ik zal, zoodang ik kaai, hoor btj mij fa 'huóis houden, en dat nqg een groot éP»*' luk wor diat airme ding. CWordt mvodgdji

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsche Courant | 1916 | | pagina 1