15
Tweede Blad.
PolitiekeVragenbus.
fe JAARGANG. N<> 2Q27
3)e £ciciielve(2oii^cHit
Woensdag 7 Juni 1916
DONDERDAG
JUNI.
Stembusöpening
8 uur '8 morgens.
Stembussluiting
5 uur 's avonds,
Houdt dezen dag der Staten
verkiezingen vrij.
Op één stern kaa hei aankomen.
Zijt daarom allen propagandist.
Uit de Pers.
Zuid-Holland.
He T ij d schrijft:
„Op Zuid-Holland zijn bij de a. s. Sta
tenverkiezingen aller oogen geiricht; in
geen provincie zal de strijd zóó hevig zijn
als daar. De Zuid-Hollandsche Staten tel
len het grootst aantaL leden, n.l.. 82,
.waarvan 48 rechtsch en 34 linksch. Zij be
noemen het grootst aantal leden voor de
Eerste Kamer, nl. 10 en daar de "tegenwoor.
dige verhouding in die Kamer is 31 recht
sche tegen 19 linksche leden, zouden er,
ging Zuid-Holland voor ons verlo-ren, zoo
dat bij ontbinding der Eerste Kamer tien
liberalen afgevaardigd worden, in de
Kamer 21 rechtsche en 29 linksche leden-
komen. Van Zuid-Holland hangt dus al
les af.
Er zijn enkele vaste rechtsche districten:
Deilft, Vlaardingen, Alphen, Leiderdorp,
Zoetermeer, Ridderkerk en SLiedrecht ba
ren geeny^org, al zal men toch ook
daar rich moeien hoeden voor verrassin
gen.
Dordrecht, Oud-Beijerland en Gorinchem
zijn tegenwoordig vaste Linksche distric
ten. Toch is hier een goede kans niet uit
loten: vroeger werden bij herhaling
rechtsche candidaten naar de Staten af
gevaardigd; een rechtsche overwinning is,
dunkt ons, dan ook niet onmogelijk, mits
krachtig gewerkt worde.
Ten slotte de districten, waar alles aan
het werk gezet zal moeten worden om
Zuid-Holland te behouden: Rotterdam,
Den Haag, Leiden, Gouda, Middelharnis
en Schiedam. Uit enkele deze districten
ontvingen wij berichten, die ons teleur
stelden. Wel is overal de propaganda ijve-
verig in de weer, wordt er avond aan
avond gewerkt, maar het is weer de
oude geschiedenis: men laat het telkens
aankomen op -dezelfde menschen, tal van
jongelui vooral doen eenvoudig niet of
veel te laat mee. En als daar nu maar
eenige redelijke ondersteuning van de pro-
paganda tegenover stond. Doch ook dat
ós zoo bedroevend weinig. De linkerzijde
was ons altijd in .middelen*" verre de
baas; zij zal het ook thans zijn, te meer
daar de oorlogswinsten meestal aan haar
zijde zijn gevallen. Doch ia dit nu een re
den voor onze Katholieken om de beurzen
gesloten te houden? Waar, ook dn deze da
gen, nog zoo ontzaglijk veel gegeven
wordt aan allerlei goede werken, vergete
men toch de propaganda niet; dóe kan
niet wachten!"-
Deze laatste woorden van De' Tijd
brengen we vooral ook onder de aandacht
van alle met aardsche goederen gezegen
de Katholieken in Leiden en omgeving.
Men bedenke, dat er vooral ook in Leiden
veel geld voor de actie nooddg ós.
Een vondst, die een truc is.
Het Vaderland heeft een verba
zing wekkende vondst gedaan, meukt het
H uaegeain op:
Verliest de linkerzijde het bij de Staten
verkiezingen, dan men in het buiten
land zich afvragen, of ons land nog wel
strikt neutraal is in den wereldoorlog,
zegt het.
En om te voorkomen, dat het buitenland
aan ouzo neutraliteit zou twijfelen, moeten
de kiezers dus aan de linkerzijde de meer
derheid bij de Statenstembus bezorgen".
Het is van „Het Vaderland" wel vernuf
tig gevonden, maar de heele vondst is een
bedenksel, diat met de werkelijkheid op
uiterst gespannen voet stakt.
„Het Vaderland" weet zoo goed als ieder
een, dat onze buitenlandsche politiek bij
dei Statenverkiezingen door memand in
het geding is getrokken.
Zij staat daar volkomen buiten,
Of rechts het wint dan wel drinks, onze
buitenlandsche politiek blijft gevoerd wor
den, zooals zij tot dusver gevoerd is.
Ook weet „Het Vaderland" opperbest,
dat in den uitslag de Statenverkiezingen
nooit èn in geen geval voor het kabinet
een aanleiding kan zijn gelegen om heen
te gaan.
Het 'blijft in élk geïvaJl aan en behoudt
voor zijn buitenlandsche politiek de alge-
meene goedkeuring en instemming.
Minister Cort van der Linden heeft trou
wens zelf overduidelijk gezegd, dat geen
gebeurtenissen op het terrein der binnen-
landsche politiek hem kunnen nopen, in
deze omstandigheden zijn post te verlaten.
Aan de Statenstembus is derhalve élke
gedachte vreemd om'het zittend ministerie
te wippen of op wijziging in onze buiten
landsche politiek aan te sturen.
Natuurlijk gaat het om de bannenitand-
sdhe pctfitilék.
Maair dat het hierom gaat iis de schuld
wan het mr-nisferiie zef-f, dat, in plaats van
Ihet politiek bestaard te hauJIhavan, vraag
stukken aan de arde stélde, die rechted
en linkerzijde tegen olkaair Tn slagorde
brachten.
Het is masscMen meer dé sdhuM nog
van de IMoerzijido, die, bij daze Staten-
stemibuis een «girioobeTi strijd willende voe
ren teigen en om •de Eeirste Kamer, het ka
binet noopte, het pollitiek bestand prijs te
geven.
In ieder geval heeft men, van luiks den
stembusstrijd gewild en ultgélokt.
Maar als dit zoo is, gaat het niet aan,
er nu de buitenó-andsehe pd'ttSiek bij te
betrekken en het te Laten vnoakcxmen of
ide itinkeirzijide de avarwil-nning behoeft in
's lands (belang, ten einde be verhoeden,
dat het buitenland argwaan gaat koesteren
ten aanrzfeect van onze strikte neutraliteit.
Daar is nJi-ets van aan, en de kiezers, die
„Hert Vaderland'" mert zijn onbetamelijke
'truc mieent te verbek kiem en te vertakken,
moeten wel ongelooflijk naïef en dom zijn.
Slikken, asjeblieft!
De Residentiebode schrijft:
Eenige libarallö penvoerders hébben ver
kondigd, dat' de Statenstermllrus ook de
vraag beslist: vóór of tegen het ministe
rie. Van .rechts is aieeds het dwaze van
die vondst aangetoond. Oinv-emvaaivl coil-
porteerden de vrijzinnigen echter met het
vindteél.
Het Leidend orgaan der géheeüe linker
zijde, het socialistische „Vork" komt nu
echter de liberalen eens erven onder d'en
neue wrijven, dat ze het mimiisternie er bui
ten moeten Laten. -
Het blad wijdt aan de kwestie een zwaar
hoofdartikel, dat aanvangt als volgt:
,.Tn den strijd om de Provinciale Sta
ten wordt een geluid vernomen, dat mee-
nen wij, er vreemd aan moest blijven. Er
wondt gekibbeld over de'vraag,, of het gaat
vóór of tegen hot minis teute. Dit is een
doelloos dispuut. Het kabinet-Coirt van der
Linden neemt sedert het uitbreken van
-den oorlog een uitzonderingspositie in.
Het beschouwt als zijn hoofdtaak, zoolang
<i<e oo-iHcig duurt, de handhaving van Ne-
derland's neutrafiiMtleit en onafhankelijk
er eid. In deze omstandigheden is het ver
keerd. aoowefl om zich adhter liet kabinet
min of meer te verschuilen, als om te po
gen. in het kabinet een poiitieken tegen
stander te treffen."
De <p:(l is wel iets verguld door de
voorstelling, alsof er ook politieke tegen
standers -waren, die het ministerie wifden
'•effen, wat geheel en ai on juist is
maar maai ijk te sikken blijft hij.
Maar stikken zuilen de 'Liberalen, ais de
S. D. A. P. spreekt!
De vijand.
In een hoofdartikel onder dezen naam
betoogt ..Het Volk", dat het de rechter
zijde os, die mien oip zijn weg links steeds
weer ontmoet en wiaartegen ook thans
weer die strijd' gaat.
Voükomen juilst.
In naam.gaat de strijd van het socialis
me tegen het „kapitalisme" onverschillig
of men dat Links of rechts vindt.
Maar dat .is niet meer dan een papileren
frase, zegt De Rotterdammer te
recht. Dit blad vervolgt:
„Het socialisme weet zeer wel, dat men
'links biet op intensieken tegenstand zai
stuffen.
Niet dat men het niet zou willen in de
li'beraJle gebeideren.
Wit gaarne.
Maar men kan na-et.
Men is potf.ttek uiifgeteefd.
Rechts heeft zijn K-eikelijiWhaid" en
h-et socialisme heeft zijn „fanatisme", zoo
-schreef het Ha/nid-etrdblad"maar het libe
ralisme, heeft qp poiMek gebied... n-i-ets.
Daar valt voior „Het Volk" niets te
vreeaen.
Maar rechts dat is de vijand.
öp den weg naar de radi-caaA-socialisti-
sche politiek, waartoe men reeds in 1917
hoopt te komen, staat de aaaieengeslloten
recht sdhe ptoal ainx- als het struikelblok.
Tot de suprematie der opienibaire schooi
waagt men er aan, oan in dóe slagorder
de wig te drijven."
Maar het helpt niet.
Redhts b'.ijift de vijand.
En een vijand, die tot demTiiaiatsten man
pal zal staan tegenover het verderfeflijke
socialisme.
Het verbreken van het politiek bestand.
Aan een Haagschen brief in De Tijd
ontleemen we het volgende:
De regeerêng heeft eüke gedachte aan de
rrogéiijktoefd Man een overeenkomst tus-
sdhen d-e verschillende partijen bezworen
door in de Troonrede uitdrukkelijk te ver
klaren, dat het oogenblik was gekomen,
om oipni-euw elkaar te Lijf te gaan en om de
xmmutiefabriéken in het werk te (stéllen,
dóe het kruit zouden, leveren voor het fin
Juni te ivoeren gevecht aan de Ptraviunciiaile
Stembus. Aan dat dool, een object voor
den verklezhigisstrij.d te Vinden, werd alles
ondergeschikt gemaakt, zeifis het Landsbe
lang. Mem zou en moest de Ouderdomswet
behandelen, zoadat zij nog voor de verkie
zingen bij dé Eerste Kamer zou fnlkomen,
ja, wellicht door haar ziou kunnen wor
den behandeld. Een andere treden was er
niet. 'want men verklaarde er uitdrukkelijk
bij, dat zij niet zou worden ingevoerd vóór -
er gold was en voor geld werd niet ge-
gezorgd. Om een wet te 'bahan-dielen, dóe
ón de eerste jaren niet kom worden inge
voerd. niet 'om de moeilijkheid harer uit
voering, maar om een réden buiten haar
gelegein, werd in do maand Med 's avonds
veigad-erd tot hediandeLing van een zoo
gewichtig onderwerp ahs de oonlogswiinst-
fc-eCasting. Het gevolg van een en ander db
geweest, dat de Eerste Kamer deze oor-
Logisw'instbclliasting, die om haan* terugwer
kende kracht voiou* allies sipoeddg moest
wonden ingevoerd,, niet meer voor de Sta
tenverkiezingen kon behandelen en dat de
Kamer nog een begin moet maken met de
behandeling der verdedigings/belastingen
de zoogenaamde (heffingen in eens
-dié .vanwege haar doel geen uitstel kun
nen dragen. Over de balastingen-Treub
voor 'zooverre deze moeten dienen om het
tekort op den gewonen dienst té dekken,
spréken wij iui-et eens. Zij zijn reed-s boo
absoluut in de verdrukking, dat zij bij
geien (mogelijkheid aam haar doé! kunnen
baant\Voord-enIn Januari of Februari
moesten zij overhaast naar de afdeelin-
gen. Elk hunner kreeg -een afzonderlijke
commissie vam rapporteurs. Vafiwieg-e den
spoed zijn, naar ik mij heb laten vertel
len, Kamerleden, opgetreden als steiler»
van het VoobLoopijg Verslag, om de grif
fiers het werk uit handen te nemen. Qp
dit oogemblók zijn o heerlijk boerenbe
drog over al-Ie deze wetsontwerpen oog
niet eens d-e VioorLoopige Verslagen ver
schenen. Omtrent geen -enkel kwam nog
een Memorie vam Antwoord óin_ Ik zal mij
wel wachten 'den Kamerleden daarvan
een verwijt te maken. Zij ibébben hard
genoeg gewerkt en, zonder hun Kamer
werk te ver waartoe zen, onmogélijk voor"
de Vioorloo-plge Verslagen kunnen zorgen.
De Minister van zijn kant kan zonder ver-
eftag geen antwoord geven.
Thans echter is er geen sprake meer
vam, dat ook maar een der befastingont-
werpen voor September d-n béhandélriirg
komt. Op zijn allerbest om den schijn
te redden komt er miteschien met kunst
en vliegwerk nog een of anderhalf aan de
orde tuasehen de béhahderting dei* bqgroo-
tingen door. Hoe me»n dit kflaar moet spe
len is inbueschen ook al een raadsel Men
wïl immers nog de Grondwetsherziening
in beidie Kamers voor de verkiezingen dm
1917 behandelen. Maar wel spreken wij
•daarvan; na deze wacht ons nog het Vocxr-
loopig Vensdag, zoodat vam een béhan-de-
li-ng in 1916 geem sprake kam zijn.
En dit aiWos het kan niiet genoeg he.r-
ihaaM cxmdat men het dm zijn.(h-oiofd
heeft gezet, ten einde een verMezóngsob-
iect .'te ftiehben, een wetsontwerp te be
handelen, dat im jaren n)iet kan worden
ingevoerd. IndILem men zidh op een zjuftver
politiek (standjiuzit in den zin van
partijpolitiek stelt, dan ós hi-eirtegen
n-iet veel aan te voeu'éin. Men kan laid een
vragen, dat ühians dan ook het Staatspen
sioen itot inzet van dem strijd wordt ge
maakt. Merkwaardig genoeg iis daanv-an
nu ec-htar bitter weinig te merken.
D partij-en lier concentratie hebben
blijkbaar reeds gemeukt, dat daarin geen
muaiék alt. Zij zijn nu aan het Caveeren
gegaan en hebben een nieuwe richting ge
kozen, die uit -een oogpunt van maralitriJt
niet diaor den beugel kan. Zij, dóe welbe
wust opzettelijk den godsvrede (hébb-en
opgezegd, om fe kunnen vechten,, zij doem
nu oen beroep op den Godsvrede, om hen
te sparen en te om-trien. Mem moét den ffil-
bera'-en «riet <anieen laten wat zij hebben
zij -hebbem tiat trouwens sledhts te wil
len gehad maar men moet me meerr ge
ven om het (K-albfiiiet niet te staren bij de
vervulling van zijn internationale baak,
-om nliet dem indinuk te geven naar buitem-,
dat die neutrafJLteitspolibiék deir regeoring
niet Langer instemming (viimdit. M. a. w.
mem ncxodrigt hen. dóe cxm rocLeinem \an
binncinJlandsahe pohfcick rechts zouden
stemmen, uit, mede te gaan met
Wat Is winst voor do arbeiders vol
gens het partijbestuur der S. D. A. P.:
Als winst noteert het partijbestuur
dat „de Invaliditeitswet-Talma voors
hands niet zal worden ingevoerd"
En wat krijgen de invalieden daarvoor
in de plaats?
Niets.
Wie den ouderdom van 70 jaar halen
zullen twee gulden of een daalder in de
week krijgen, maar tot hun 70ste jaar
zullen zij, die niet meer tot werken in
staat zijn, op een houtje moeten bijten.
Talma had ook voor dezen
gezorgd.
Nu hebben ze niets.
Welke partij heeft de regeering het
krachtigst gesteund in haar moeilijke
taak?
De rechtsche partij.
Een Vrijzinnig schrijver in „Onze Eeuw",
de heer Elout, heeft de volgende ge
tuigenis afgelegd:
„Zij (de houding der rechtsche pers)
is volkomen in overeenstemming gebleven
met die van de rechterzijde in de Tweede
Kamer, die, onder 't besef van den eisch
der omstandigheden, tijdelijk heel en al
regeeringspartlj is geworden". En verder
zegt hij:
„Van de linkerzijde is niet geheel
hetzelfde te getuigen".
't is dus bedrog, datmsn links
zou moeten stemmen om de huidige
regeering in haar zware taak te steunen.
Men zou daarom rechts moeten
stemmen.
de lüikeraijde, om wille niet van de poli
tiek, maia/r vair die personen -dor bewlim-dd-
lóedén of beter nog om Wille van de wen-
sdhelijkhébd .dér continuïteit in deze d-agen
.van-beroering.
Voelf men hef imgemeene veagoef mij
bet woond van deae paltdék?
Men weet heel goed, dat, wat men zegt
ïiiiet alleen in strijd is met d'e waanhewf,
maar dia-t de waarheid is bet tcgemo-vango
slelide. De regeoring -heeft bij die v-ervufllimg)
van haar taak naatr buaten nliet aleetn
niets te vreazen van de redhtetvjijde, m-aiaje
zij heeft belang dat de bestaande toosta/nd'
wordt géhandlhaaf-d. Maar d& laten wl|
daar. Het krasse wojotrd in,gemeen" heeft
eetn andere ooi-a aak. Di.it rit hierin, dat de
meervlerfhedd, dlie in samenspan-nong knet
de regeering den binnenilandsdhen strijd
heeft gawiSd en uitgelokt en aam baarr
rr.edepartij onder protest he-eft op/gedron
gen, thans een beroep doet orp die ki-eeeirö,
om, ter wille van den buitervland'Sdh«n toe
stand. den strijd nóót te voeren. Voor den
uitslag van d-en strijd laat ons dit aJ'Leë
vrij koud. Wij hebben ons in dit opriéh*
ncoi<t geruster gevoelt dan tfhans. De con
centratie g-aait de 9traf Öh-ui6 haf en voort»
het bedirg van 1913. Wie maar dots weeA
wat bij dn» vofik in 'Lezen omgaat, kan
dó en aangaande -in geen twijfel verkoeren.
De iüberaJlem kunnen zrlcSi d-aaromürent ook)
onmogelijk vergissen.
Hedenavond openbare ver
gadering met debat, gebouw
„Prediker" Janvossensteeg
Leiden.
FEUILLETON.
HET PLEEGKIND.
5)
De gelkea!e verschijning van d'en vreem
deling hlad a voltarens nilets innemends.
Zijn haar en baard groeidJan verwi-lderd;
z-ijiue klieddiing bestond uit een soldaten-
kreek e-n leem ciéliante boeren jas. Onder dós
jas dro-eg hij een broeden, gordel, waarin
zijne wapens h-ingen; een en ander gaf
hem een woest voorkomen. Maar scOrijn
kaai wél earns bedriegen, waait de man was
zacht en gèduudSg, en nooit ontsnapte een
ruw woioird' zijnen mom-d.
„Ik ben, zioaaflis gij ziiiet, aecu cxu-d-e krijgs-
knecht", zeiicle hij oip -zékeren dag tot Velt
Stoffer; „mijne krachten zijn door de ja
renlange schermutselingen daniig ver
zwakt, waant ik !heb i-n d ie j aren vam. oca*-
óog ni-et stri'gerzeben K hetgeen tmouwens mij
ftvel aan te zien is. Nu ik genezen ben,
weet :k wiaairiijk inlet, wat mij anders te
doen staat, dan te bedélen. Waan* ik mij
het laatste opgehouden héb, hadden goe
de, braive mensdhen mij als gewiomde goed
hartig opgeanomen. ten laatste hadden zij
zélf niets meer, en ztoo móest ik verder
trekken."
..'Hoe kwaamt gij eahter op M?cg naar
Aet wonddonp, zoo ven* afgelegen v-an den
Mraatweg?"
Ie spanning wachtte Stoffer op het
®ïrtwoofrcl, dat zoo gewichtig vaar hem
rijn.
-De straatweg, dien will'de ik vermijidleiL
Eenóg© dagen geleden, teen ik vroeg "of er
fien ömdare .weg tan de bergen ging,
wees een man mij -een arnal zijpad, d<at,
naar het sdheen. aleoihts aian de bewioners
in dan omtrek bekend was. Daar Lagen
géhuchten en dorpjes, naet afgebrand,
maar bewoonbaar. Soldaten w-aren daar
na-et heen getarakken. Hoe goed deed dlle
vreedzame stilte mij, dóe een lnalf mem-
sohen'-'évien in het krijgsgewoél had door-
oeftxradht! De bew-oners der hutten waren
arm doch deielden- bereidwillig met d-en
vreemdaltmg, hetgeen zij bezaten; een
schotel met hiavertbrij of een st.uk grof
brood- Maar mijme krachten waren tegen
vermoeiieaiiissen rullet meer bestand, ik
voelde ze zimken, terwijl mijne wonden
ver&limmerdem. Instinctmcdig verliet :Jk
dein weg oim de zonnestralen te ontwijken
ein s-loeg een boschpad in, diat ziéh miaasit
mij kmonkalde. De koelte deed mij goed, en
ik wandelde nog een wijle voort-, tot dat ik,
door zwakte overmand, mij onder een en
Jx.om nederzette om te rusten. Toen raakte
ijk mijne bezinning kwijt, en wat verder
geschied iis, en ho© ik hier gekomen ben,
weet ik met."
,.L>an wal 5k toet u zeggen", antwoordde
Velt. „Gij zijt hlier in het boven in het
gebergte liggende, BasdtohuLs, een betznt-
tófng v-an graaf Rottmadh, wiens slotvoogd
dk ben. Eenige mannen hit het, bof de be
zetting béh-aareanda, woudidoop vondien u
o-p zekeren ajv-and: bewnstel/o-ois nabij het
dorp onder een grooten beak liggen. T-ae-
vaJjÜg was ik in het dlarp en nam u met
mij hleaheen. Alieis toeval, zoooAs gij ziet."
„Ja, en zulke toevallen hebben dikwijl»
gewichtiger geivioCgen., dian wij denken",
oneende die vréeimdeiliimg.
„Zoovéél te beter, wanneer dóe gevolgen
pns^giHrstóg zijn,. In i-erder giewai blijft gij
hlier, totdat gii geheel hesnsteid zijt, h-oe
Lang het ook duren moge, en dan zullen
we verder ziien."
„Ilioe, gij- biedt aan een vreenwie onbe
perkte gastvrijheid', Lu den tijd, nu geen
broeder zijn broeder, niemand zijn buur
man zelf© vertrouwt? En uw heer, wat zal
die-er van zeggen?"
„Uw wezen boezemt mij (vertrouwen in;
ik hond u voor eien redelijk manisch, dhe
veel beleefd en meegemaakt heeft. Wiilt
gii mij van uw verdeden wat macLedéél'em,
dat staat u vrij, gij kunt echten* ook zwij
gen. Ik weet, wat ik mijnen heer verant
woorden. moet. Of er een meer of roiiudea'
aan tafel eet, zall hem niet himderren; mij
is het echter van veöl waande, door u een
ervaren krijgsman in huils te hébben, daan-
Wij in deizen jrumoarigen tijd er naoliit zeker
van zijn, dat een bende stnuiijkroovers ons
komt opaceken.
„Zeer Tuist, er dwaai'.f genoeg verwil
derd, ontslagen krijgsvolk rond. Bij hen
sluiten ziich befdjefiaars aan., dóe ond-er den
dekmantel van hun dorst te komen las-
schen den bciöL opnemen. Moord, roof en
brandtstichtinor ziin hun zaak; eenzame
Juoeven en kléine gehuchten wonden ge
plunderd', en er zijn zelfs verarmde edel
heden, dlie -diit handwerk drijven. Het ver
wondert mij nog, dat gij tot nog' toe dat
gevaar zijt onttopen."
„Ja, ja, dalt is zoo", antwoooidde de sdot-
Moogd toestemmend; „maar dk ben hun
voor geweest. Ja-ren ge eden, ear dé lijden
neg zoo org waren, laat ok den weg, dóe
van dien ©bnaaitweg naar het Bosclrhuijs
vaart, onbruikbaar (makend'e matuur deed
het overige. Twee volle urm zijn we hó'ar
•wam- diea ^Lraatwég varwijdml. Wie bom
Oilier het Baschhuiis zoeken? V-an tijd tot
tijd, wanneer geen groote leger in den
omtrek gelegerd eijn, ga /ik, als een arme
hoer verkleed, mijne inaaster ïxakenschap
geven. Geld kan ik ham niet brengen,
want de sdhatpillicdibige dioinpars bezitten
(het zelf niiiot; hunne bepasbing bestaat in
het afleveren van oen gedeelte van hunne
veldvruchten. Komen er echter betere tij
den, en komt «mijn heer weder op het
Bosdhhuis, dan aal hij allies in de .beste
orde terugvinden. Vooinnaadschuren en
■p/noi vijand kaïn-ar zijn gevuld. Dus, neemt
gij mijn voorsCiag aan?"
„Ja, van toarte gaanrue; ok zal een ge
trouw kameraad zijn-, gij zult u in mij niet
bedrogen Vinden."
De mammen beizcigdlden hun venbon-d met
oen kraolibjgen han-dölag. Dan hernam
Veiit:
„Een vraag nog: hoe zullen we u noe
men?
Do andere docht even na.
„Onder eene berk heeft men mij gev>on-
-den, nioeant mij Girégoor Berk. Heit jis mijn
ware ruaaim niet, dat zeg ik u openhartig.
Wanneer een eerlijk man een leelijken
naam voert, deert het evenmin aüs dat
ond-er een keeflijke rok een eerlijk hart
klopt."
Zoo werd Grage or Berk een bewioner van
het Boschhuils.
Speed'ig was Gregoor Berk een bemriinde
touêsgenioot. Lrmü. Méld ook veéL v-an hom,
ofschoon ze in. den beginne wel wat afkeo-
rig van hem was, door zijn, tengevolge
van het giroote litteeken, mósvotrmd aange
richt. Dow haar en Walf, haar getrouwfi'
metgeizal, leerde Bark in 'korten tijd gron
dig de omgeving van het Bosdlrhuis ken
nen, en iedere wijkplaats iin tijden van
nood werd hem aangewezen.
Ondanks de aomtonigilveiid van haar le
ven was Iirmi fliiink opgégroald en met een
levendig verstand begaafd, waardoor het
meisje vroegtijdig geleerd bad de natuur
gade te slaan en bare geheimen uit te
Awscben.
Lrmó kende elk vogelgeluid, iedere woord-
bloem, al ware diie ook nog zoo onaanrien-
•lijik en al kende zij alle wetenschappelijke
namen er nüet van. Wie had ha-ar ctöe oodc
moeten leeren? Ln het Bosdiirucs had nie
mand er Lust toe. Im Gregooir daan-en tegen
vend zij een-en makker, -dóe haar veel Leer
de. Hem beroldlde het oog genoegen, dat
nog toalf kinderlijke meisje g-adie te sfloaov
dat met hare lichte, doch krachtige bewe
gingen geen hindernis onoverkomelijk
achtte.
Berk betraurdle dl'öp zijn éigen gébrékl
aan kennlis, waardoor het hem nu onnuv
gelijk was Lrmi zoo arnstig te ondenribdh-
tetm, alls haar ouderdom dóf noodzakeflijjlfl
m-aakte.
Toien hij daar eens met dien slotvoogd
over sprak, meende deze achoucterophar
üend:
„Het is zoo ook goed, mijn vrteiad; wiai;
zal Inmi met aJ die gedeerde kirameiri|',
doen? Vmopw Rotbung teert haar afleef
wat zij Cater als hirisvrauw moet kennen,
en ik zal, zoodang ik kaai, hoor btj mij fa
'huóis houden, en dat nqg een groot éP»*'
luk wor diat airme ding.
CWordt mvodgdji