6
)e Oorlog.
BINNENLAND.
>ii (AARGANG
BUREAU: STEENSCHUUR 15, LEIDEN.
Interc. Telefoon 935. Postbus 6.
DIT BLAD VERSCHIJNT ELKEN DAG, UITGEZONDERD ZON- EN FEESTDAGEN
ABONNEMENTSPRIJS bedraagt, bij vooruitbetaling, mst GRATIS POLIS Ongevallen-verzekering*
GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD voor Leiden II cent per week, f 1.45 per kwartaal; bij onz0
12 cent per week, f 1.60 perkwartaaL Franco per post ff.80 per kwartaaL
m. oor het Geïllustreerd Zondagsblad wordt 10 cent per kwartaal extra in rekening gebracht
feonderlijke nummers 5 cent, met Geïllustreerd Zondagsblad 7Va cent
No. 1976
(Bommü
DONDERDAG
APRIL
I9I6.
De ADVERTENTIEPRIJS bedraagt van 1-5 regels f0.75, elke regel meer 15 cent
Ingezonden mededeelingen van 1-5 regels f1.50, elke regel meer 30 cent, met gratis
bewijsnummer. Bij contract aanzienlijke korting. Groote letters naar plaatsruimte.
Aanvragen om Dienstpersoneel van 1-5 regels 50 cènt, iedere regel meer 10 C8nt
Aanbiedingen van Dienstpersoneel, Huur- en Verhuur, Koop- en Verkoop (geen
Handels-Advertentiën) van 1-5 regels 25 cent, iedere regel meer 5 cent
UI TEN LA ND.
itrijd om Verdun. Rede van den
itn Rijkskanselier. Verklaringen
mde België en Polen.
Van de oorlogsterreinen.
Overzicht.
rijd bij Verdun, op de beide Maas-
vooreerst nog niet zijn beslecht,
m aaneenschakeling van kleine af-
nde successen; den eenen dag wordt
Hing genomen, den anderen dag
;estaan. Aller belangstelling is ge-
op de ver- en herovering van
die eigenlijk, tengevolge van het
ieten, in het geheel niet meer be-
jelijks nadat Vaux door de Duitsche
\vas ingenomen, kwam liet bericht,
'Fxanschen het Westelijk gedeelte
doirp, hetwelk zij juist den vorigen
idden. ontruimd, opnieuw hebben
;it van het pantserfort Douaumont
w len Duitsobers in staat gesteld de
arï Hardaumont aan te tasten, doch
tcaiheuvel van Vaux, welke door
van het riviertje Vaux van het fort
jont is gescheiden, konden zij niet
Sieren.
in linkeroever van de Maas hebben
fischen, ten gevolge van de verove-
ii Malancourt door de Duitschers,
j Hingen op den Noordelijken oever
Forge.s-beek ontruimd en naar den
":en oever overgebracht. Dit bleek
jclijk te wezen, daar de Franschen
i liepen op de linie MalancourbBé-
rt in den rug te worden aangeval-
rondom Veirdun bepaaLt zich dus
jeheel op de twee fronten, Westelijk
,rJeltjk van de Maas.
ins op een verovering van Verdun
ïhi r- nog niet geheel en al verdwenen,
lijkt daarom waarschijnlijk, dat de
ers den strijd zullen willen voort
ij, tenzij dat een groot offensief der
xden in den geheelen toestand een
ig brengt.
ander© oorlogsterreinen weer
euvvs,
0p Zee.
De duikboot, en enijnoorlo.g.
jkens een telegram uit Malta is het
Be- lan Campbell" uit Glasgow in de
P. and-scha Zee door een Duitsche
)t zonder votxafgaande waarscliu-
itorpedeerd., De bemanning is gered.
„Clan Campbell" mat 5897 ton en
de aan Cayzer Irvine "and Co. te
v. - Red.)
folgens een Lloyds'Vbericht uit
is het Noorsche stoomschip ,,Baus"
;n duikboot georpedeerd. Vier man
vermist.
schip van den naam rrBaus" komt
rd's Register niet voor; wel vinden
de Noorsche löchepen „Baune" en
resp. '1213 en 742 ton bruto, beide
fiVj hooronde te Bergen. Red.)
België.
Verzoek afgewezen.
De Duitsche keizer heeft het verzoek van
den Paus, strekkende tot invrijheidstel
ling van de Belgische Kamerleden Verhae-
gen en Delalieux, die naar Krakau ge
bracht zijn, afgewezen.
Duitschland.
Een rede van den Duitschen Rijkskanselier
Vom Bethmanm Heilweg, de rijkskansé-
liier, heeft gisteren dn den Rijksdag een
rtoevoeriing uitgesproken, waaraan het
voCgende is ontleend:
Mijne Beieren! Tóen dk drie maanden
igeledan voor u sprak, heb .ik er naar get-
istreefd u op grond van de nuchtere feiten
een beedd van den militairen toestand te
geven. De gebeurtenissen rechtvaardigen
het* vertrouwen, waaimea ik toenmaals
kon spreken.
De militaire to'e stand op alfte fnenteen is-'
voor ons zeer goed en beantwoordt geheel
aan de verwachtingen.
Onze vijanden geloovefn heit doel, dat zij
met de wapenen niet kunnen bereiken,
door uithongering en afstuiting van
Duitschland te kunnen verwezenlijken. Ik
heb mij deze hoop van onze hegenstanders
wel kunnen begrijpein, m'aar ik begrijp
niet, dait nuchtere denkende menschegi na
de ervaringen.,van 1915 daaraan nog vast
houden.
Om den oorlog tot het geheefte Duitsche
volk, met inbegrip van vrouwen en kinde
ren, tie kunneto uitbreiden, zijn Engeland
ein zijn bondgenoohen ten aanzien der
■rechten van de onzijdiigen op rechtmati-
gen handel en verkeer met de middel-
Europee&che mogendheden tot de orde
van den dag overgegaan. De Amerikaan
se he nota, van 5 Nov. 1915, die een juist
beeld geeft van de inbreuken op belt vofl-
kenreeht van Engeland,, ds hot dusver niet
door dè Engelsche regeering beantwoord.
Toén ik -den 9onr September verklaarde
dat wij bereid warén over vrede te spre
ken, heb. ik gezegd, dat ik bij onze tegen
standers geien ispoor zag van een dergelijke
bereidwilligheid
Vo-csr Asquójh blijft de volkomen ein cLe-
fMtieve vernietiging der militaire macht
van Pruisen een voorwaarde voor vredes
onderhandelingen. Tegelijkertijd verklaart
hij in mijn rede vredesaanbiedingen van
Duiit-schland te hebben gemist en zegt. dat
elke partij bereid zou zijn, over voorstel
len, door de tegenpartij gedaan, te onder
handelen'. Gesteld nu dat, ik Asquith voor
stelde, melt mij de mogelijkheid1 van een
vrede te onderzoeken en dat Asquith dan
begen- met zijn volkomen en definitieve
vernietiging der militaire macht van, Prui
sen... Helt gesprek zou all geëindigd zijn,
voor bét begonnen waS. Op een diergelijke
vredesvoorwaarde kunnen wij slechts één
antwoord geven en dit antwoord geeft ons
zwaard. Willen onze tegenstanders de
rnensc. h© mmo ordende verwoesting van
Europa steeds verder laten gaan., zoo treft
hen da schuld. Wij staan onzetoi man en
on,ze arm zal steeds krachtiger slagen uit
dealen. t
België zaH na den oorlog een nieuw Bel
gië zijn. Polen, dat de Russische tsjinow-,
nik verliet na'nog inderhaast geld te heb
ben afgeperst, - dat die Russische kozak
brandend en -ro>o vend verliet, bestaat niet
meer. Zelfs ftedéni der Doema hebben open
lijk uitgesprokeffi dat zij zich den terug
keer der tsjinownik in bet gebied, waar
Duitschers, Oostenrijkers -en Poften intus-
schen eerlijk voor het ongelukkige land
hebben gewerkt, niet kunnen voorstellen-
Ook Asquith spreekt van het beginsel dor
nataona/i'beiten. A'Ls hij dat doet en zich in
de plaats .stalt .van zijn onoverwonnen en
onoverwimlijketn tegenstander, kan hij dan
werkelijk g.elooven dat Duitschland ooit
da door de Duitschers en hun" bondgeanoo-
ten bevrijde volkeren tusschen de Oostzee
en de Wolhynische moerassen, het. mogen
dan Poften^ Litau'ers, BaLteru of Letten zijn,
weer aan de heerschappij van het reac
tionaire Rusland zou overleveren? Neen,
niet ten tweede male mag Rusland naar
de onbeschermde grenzen van Oost- en
wesbPruisen zijn legers doen oprukken,
niet nogmaals mag Rusland met Fransch
g&ld het Weachselland als .invalspoort naar
hetonbeschermde Duitschland inrichten.
Evenmin zal iemand gefiooven, dat wij in
heit westen dé landetn, waarop het bloed
van ons volk heeft gevloeid, zonder vol
komen veiligheid voor onze toekomst zul
len prijsgeven. Wij zuilen ons werkelijke
waarborgen verschaffen, dat België geen
vazalstaat van Engeland en Frankrijk
wordlt of in mi'Lit'airen en economischen
zin tot een voorpoot tegen, Duitschland
wordt ingericht. Qok hier doet hot lot geen
stap terug, ook hier kan Duitschland- bijv.
den lang onderdrukten Vlaamschem volks
stam niet weer aan verwaalsehiing prijsge
ven, doch zal hem een gezonde^ en met zijn
rijken aanleg overeenstemmende, ontwik-
keililng op den grondslag van zijn Neder-
lands-dhe taal en volksaard verzekeren.
Melt onze bondgenoot en zijn wij steeds
inniger verknocht geworden door 'lange
.wapieinbroederschap, waarop in vredestijd
een gemeenschap van arbeid zal volgen,
in het belang van' de economische wedvaart
en de beschaving der steeds vaster ver
bonden volken.
Zoo zien wij ombevangen en -vol groeiend
vertrouwen die toekomst tegemoet, niet met
overmoed en zelfbedrog, doch met dank
baarheid jegiens onze strijders,, in het hei
lig geloof aan onze toekomst.
Wij .hebben den oorlog niét gewild. Wij
hadden geen behoefte onze grenzen te wij
zigen, toen hij tegen onzen, wil begon. Wij
bedreigden geen enkel volk met vernieti
ging van zijn bestaan,, met verkrachting
v.an zijn volksaard'.
In dezen ernstigen tijd is onze gemeen
schappelijke 'arbeid dubbel verantwoorde
lijk. -Geen andere gedachte vervult 'ons,
als hoe onze soldaten, die in de loopgra
ven voor Ihet vaderland ileven en strijden,
het beste kunnen geboftpen worden. Een
geest en wil ledicÉt hen. Deze ge>est, welke
allen vereecniigt, moet ook ons leiden, en
zal na dén strijd der vaders onze kindea'en
enkleinkinideren naar ©en sterke en vrije
toekomst leiden,
De onderbrekingen van Li'ebkneclit wer
den door vaak zeer opgewonden kreten
uit het huis onderdrukt.
Afgevaardigde Spahn van de cen-
t.rumsp art ij bedankt den rijkskanse
lier- voor zijn verklaringen, voornamelijk
voor hetgeen hij als doel van den oorlog
voorgesteld had.
Wij wilden geen veroveringsoorlog,
maar nu moeten wij onze grenzen wijzi
gen,. De tegenstanders mogen niet in poli-
itieken en militairen zin onaangetast blij
ven.
Deae ons opgedrongen oorlog moet onze
wereldpositie verzekeren».
De o c a a 1 a s f Eber verklaarde: Dei
rijkskanselier heeft den toestand duidelijk
uiteengezet.
Helaas toornen de socialisten in het bui
tenland geen neigingen tot vrede;, Tot op
dat oogembiik zullen wij het vaderland
verdedigen'.
Even beslist spreken) wij ons «tegen de
strevingen naar overweldiging van vreem
de landen uit.
Onze militaire toestand- is gunstiger dan
ooit te voren. Des te 'beter kan ik, zonder
vrees vooir misvatting, uiting geven aan
het verlangen van mijn partij naar een
Vrede, welke de onafhankelijkheid van
Duitschland, de. ongeschondenheid van het
rijk en zijn 'economische ontwikkeling en
vrijheid verzekert.
Als wij het Engelsche uithomgeringsplan
met den -onderzeeërsoorlog beantwoorden,
kan niemand zach daarover beklagen.
Heden worden de beraadslagingen voort
gezet.
Frankrijk.
Asquith i>n Parijs terug.
Asquith is gisteren te Parijs terugge
keerd.
Engeland.
De Zeppelin-aanvallen op Engeland.
„Reuter" verneemt officieel, dat geen
van de Duitsche luchtaanvallen schade heb
ben toegebracht aan munietiewerkplaatsen
of -fabrieken'in Groot-Britannië.
Italië.
De Italiaansohe minister van oorlog
afgetreden.
Zupelli, de minister van oorlog, die, naar
„Reuter" seint, in werkelijken dienst
wenscht te gaan, is afgetreden. Generaal
Morrone volgt hem op.
T urkije.
Geen afzonderlijke vrede.
Naar Wolff" seint publiceert het „Berï.
Tageblatt" een brief van den Turkschen
gezant te Bern aan den correspondent van
het blad te Züricli, waarin de gezant de
geruchten over onderhandelingen te Ge-
nève over een afzonderlijken vrede van
Turkije met klem tegenspreekt. Z.g, Turk-
sche onderhandelaars zijn niet in Zwitser
land geweest, sinds het einde van Decem
ber zijn daar slechts .zeven Turken aange
komen, die daar een kuur doen.
Aangezien de Turken vechten om hun
recht van bestaan, zullen zij nimmer de
mogendheden om vrede verzoeken door
wier toedoen zij de schoonste provincies
verloren en die onmiddellijk na den Bal
kanoorlog Turkije in sferen van invloed
onder elkaar verdeelden en streefden naar
den ondergang van Turkije.
De Turken zullen strijden totdat zij een
eervolle - plaats veroverd hebben in de vol-
kerenfamilie.
Verschillende oorlogsberichten.
Vleeschkaarten. In Groot-Berüjn zul
len- met ingang van 15 April vleeschkaar-
ten worden ingevoerd; per hoofd der be
volking zullen 150 gram vleeseh per dag
worden verstrekt.
De schaarschte aan suiker. In de
„Voss. Ztg." wijst dokter Schubart er op,
dat ér. nog andere redenen voor de
schaarschte aan suiker zijn dan het toege
nomen verbruik en de verminderde pro
ductie. In 1914 is n.l., omdat de uitvoer
van suiker was toegestaan, 1100 millioen
K.a uitgevoerd en bedroeg de voorraad in
het begin van 1915 dientengevolge slechts
350 millioen K.G.
Nieuw Fransch g.eschut. Volgens de
„.Information" zullen de F.ranscbefn
nieuw zwaar geschut van 24, 32 en 34 cen
timeter aan het front brengen.
De belastingen in Londen. De meeste
Londenscho gemeenteraden hebben de be
lastingen voor het met 30 September a.s.
eindigende halfjaar vastgesteld. Slechts
in twee gevallen zijn de belastingen ver
hoogd. In twee wijken zijn zij .onveran
derd gebleven, terwijl dn de overige geval
len de belastingen verlaagd zijn.
De „L 15". Het Engelsche luchtvaart-
instituut heeft medegedeeld, dat de ge
zonken Zeppelin kan worden gelicht, her
steld >en binnen -drie maanden weder voor
gebruik geschikt worden gemaakt, indien
de werkzaamheden geschieden onder toe
zicht van personen met technische kennis.
Vrouwen in de munitie-nijverheid. Op
het oogenblik werken er 195,000 vrouwen
in die Engelsche munitie-nijverheid.
Coöperatieve soldatencantines. De
soldatencant'iines in Australië zijn gegrond
op 'het coöperatieve beginsel. Ieder soldaat
is aandeeilhdudei* en .deelt in de winsten.
Thans wordt voo.rgesi.-eld om een gemeen
schappelijk fonds te stichten, om gebruikt
te worden ten voordeele van de troepen
in het algemèen.
Buitenlandsche berichten.
De Vereenigde Staten en Mexico.
Uit San Jeronimo in den staat Chihus-
hua (Mexico) is to New-York bericht ont
vangen, dat op 1 Aprl 200 man Amerikaan-
sche ruiterij een even sterke strijdmacht,
bestaande uit aanhangers van Villa, heeft
verslagen, van welke laatsten er 30 zijn ge
dood. De Amerikanen hadden geen verlie
zen. Villa was niet bij dit gevecht aan
wezig.
Berichten aan .het departement van bui
tenlandsche zaken te Washington behel
zen dat Felix Diaz in het Zuiden van
Mexico mët een sterke revolutionnaire
expeditie is geland.
Nederland en de Oorlog.
Geen doortocht gevraagd.
In de Nederlandsche pers is melding ge-
mahkt va»n een aan het „Svenska Dag
blad-et" gezonden bericht, waarin wordt
'beweerd, dat de Brit&che Regeering aan
die van Nederland zoude hebben voorge
slagen deai doortocht voor een leger door
Zee u wsch - VI a a n d e ren toe te staan.
Het Departement van Bui-
FEUILLETON.
Beproevingen.
(te ellende en jammer, die ook ro.em-
- lorl'ogen met zich meebrengen, wa-
G He k-loosterinrich-t.ing weinig bijzon-
bekend geworden. Voor heit eerst
iberta toén gewonden gezien, wier
i zij vol innig medelijden verlicht
te "jonge man aan haar zijde be
ta;, de helden van dien -oorlog; ook
I zijn bloed voor het vaderland ver-
Wat moest hij al niet gezien en be-
lebben!
gij gedurende den oorlog een slag
laakt?" vroeg zij plotseling,
slag? Meer dan eenen, mejuffrouw,
itetana en kleinere gevechten... Ik
le wisselende indrukken onvangen,
oorlog met zich meebrengt, daar-
itemand van ons verschoond ge-
w®lke gedachten gingit gij wel in
Ostein slag?"
borla, hoe kom •toch tot zuijko
vragen?" zeido de moeder bestraf-
r«f VTageo van mejuffrouw zijn heel
('ijk," verzekerdq Wölleim,. „Ik heb
teïï meermalen gesteldzonder er
tiftelijk antwoord op te kunnen ge-
0r -ten slag verheugden wij er ons
0V6|'> dat wij .eindelijk don ov&rmoe-
Vliand konden overwinnen; dat wij
^'-«n 'doen, stond bij ons vast. Bij
o'n, van den strijd speet heit. ons
wiï 200 Y'er van vijand'
waren; otf ik bléek werd of
kleurde, toen de eerste kogels ons o-m de
ooreni floten, de eerste kameraden dood of
gewond hieerviolen, dait weet ik ni'et en
zal ik ook nooit weten. Maar ik zag .op
dat oogenblik dappere, moedige mannen
verbteeken. Onze 'overste wees met zijn
sabel naar ©en verwijderd' pann/fc. „.Kinde
ren, daar moeten wij heen!" riep hij en wij
gingen or heien, dés te .erger voor hen, die
ons in dien weg kwamen. Er ontbraken er
werkelijk velen van ons."
„Hoe verheffend moet het bewustzijn
van >een overwinning zijn."
„Zieker, maar op het eerste appèl hoort
men precies, wat de overwinning gekost
heeft. En ©en slagveld op den volgenden
dag! Mejuffrouw, gij rnoeb God danken,
dat gij daarvan geen 'begrip hebt. Maar
men went aan alles, <en later ging ik niet
slechts rustig, maar zeilfs mat plezier in
den strijd."
„Toch moet het vreesellijk zijn, steeds in
gevaar te verkseren," zuchtte mevrouw
Stemthal.
„Toch niet, ook dat ,is gewoonte. Wij
waren altijd vroolijk. Waarvoor is de sol
daat in den oorlog? Wat was er aan ge
logen, of ik viel? Met menig kameraad was
dat iets anders."
„Maar uwe ouders, uwe broeders en
zusters?"
.„Mijn moeder stierf, toen ik geboren
ward, mijn vader, voor ik een jaar oud'
wias. Zusters of broers heb ik nooit ge
had, 'en mijn voogd, die ook niet meer
leeft, was -blij, toen ik in het corps inge
lijfd, en -hij van ,de zorg voor mij af was.
Gij zi,öt, mevrouw, ik ben nog vrijer in de
wereld dan 'een vogeltje, dat heeft toch
nog een nest, waarin 'hat -terugkeert.
„M'aar gij zoiltt ook vroeger of later een
éigen thuis stichten."
„Dat waet ik ni'et, mevrouw, tot nog
toe heeft dat woord1 geen beteekenis voor
mij, ik heb er geen. begrip van."
Mevrouw Sterruthal zweeg, maar jin het
diepste van haar gevoelig hart. had zij
innig medelij,den met dien jongen man, die
zoo aLleen in die wereld stond, did nooit de
liefde eener moeder of de teedere zorgen
©ener zuster had learen kennen. Als hij
ooit in bekoring kwam, welke invloed zou
hem dan terughouden op hot glibberig
pad, dat 'tien- verderve leidt?
Zij dacht aan haar eigen zoon, die on
dier de o ogen zijner ouders^ beschut door
hunne liiefda ien zorg, was opgegroeid en
de schoonste verwachtingen koesterde.
Ernst was tien jaar ouder dan Roberts.
No'iot had hij zijn ouders een kommervol
uur bezorgd, en nu had liij in Hannover
e'en plants in een bankierszaak een plaats,
die hij meer dankte aan de goede gedachte
die de dhef van het huis ovea' zijne dege
lijkheid had, dan aan zij^ leeftijd.
Niet slechts mevrouw Stemthal, maar
ook de overigen hadden waarschijnlijk
hunne eigen gedachten, want allen zwe
gen, totdat de .koetsier na ©enige minuten
de stilte onderbrak.
„Daar," zeiide hij, zich tot zijn rij-ge-
zelschap wendende, daar ligt Mairgare-
thenhof en deze weg voert den 01 berg op."
„Goed, houd dan stil,',' hernam Stern-
fthal.
„Het blijft 'bij onze afspraak," zeide hij
daarop en wendde zich tot zijne vröuw:
„Wij beklimmen den 01 berg en gij gaat
naar Margiaretihenbof. Daar blijven wij
van middag. Vindt gij het goed, mijnheer
von Wöllern?"
„Volkomen," verzekerde deze, die reeds
uitgestapt was en Roberta de hand gaf.
Gedurende den volgenden tijd gaf de
gedurige verandering van het uitzicht, dat
men bij tedere kromming van den weg
door het verschuiven der bergtoppen
kreeg, stof tot geepresten. Met. bijna jeug
dige bedaardhetd liep Stemthal vóór zijn
joaige gezellen utt, terwijl Roberta nu hier,
dan daar van den weg afweek, om aan
den rand van het struikgewas een of an
dere bloem te plukken, die Tiaar aanlokte.
Ook op het stealer stijgende pad door het
hooggelegen woud bleef Sterntha') aan hun
hoofd; hij was de eerste, die den bergtop
betrad', terwijl WöLlern hoffelijk aan Ro
berta demi voorrang liet. Het schilderach
tige. vergezicht, het uitgestrekte aan den
Beneden-Rijn, werd levendig besproken;
daarop ging men na een korte ïust vlug
bergafwaarts.
De achtermiddag vond' het gezelschap
op den Drachenfels, dién mevrouw Stem
thal in het rijtuig zonder (inspanning kon
bereiken. Gaarne zou Roberta de burcht-
ruïne beklommen, hebben, maar Stem-
ithal wilde zijne vrouw niet nogmaals al
leen laten. In gedachten verdiept stond het
meisje bij de borstwering'voor het gedenk-
teeken, dat daar geplaatst -is ter herinne
ring -aan de vrijheidsoorlogen. Zij keek
naar beneden in het héérlijke Rijndal en
ver, ver daarover heen in de schijnbaar
onbegrensde verte... een traan viel haar
onbewust op hare gevouwen handen.
„Wat, tranen, mejuffrouw Roberta? En
dat hier?" fluisterde rnen naast haar. Zij
kéék op; Wél tern was óp haar toegekomen.
„Hoe schoon, hoe heerlijk heeft God de
wereld geschapen," -antwoordde zij, „en
toch i9 ar. zooveel verdriet, .zooveel ellen
de! Ik heb medelijden met u om uwe
vreugdelooze jeugd! Hat moet hard zijn,
alles te ontberenwat onze kindschheid
gélukkig maakt."
„Gij hebt een goed hapt, maar zelfs op
gevaar af van uwe kostbare deelname t-a
verbeuren, moet ik zeggen, dat. die tijd een
zekere bekoorlijkheid voor mij niet miste,
ofschoon het kostelijkste, de ouderliefde,
mij ontbrak. In ieder leven zijn immers
lichtmunten. Dat is b.v. deze dag voor mij
hij zal onvergetelijk voor mij zijn."
Terwijl hij sprak, 'had Wol-tern Zich diep
over haar heen gebogen; de laatste zinnen
fluisterde hij haar in het. oor, slechts voor
haar verstaanbaar. Roberta voelde, hoe
onder zijne woorden- het bloed haar verra
derlijk naar het. hoofd steeg en haar wan-
fcein 'en voorhoofd rood werden.
Alles '-rondom haar hing als eien nevel
floers voor hare oogeai, de met bo&ch be
zette 'heuvels cm de a'.s zilver glanzende
riyiergolfjes schenen onduidelijk om haar
heen te worden. Krampachtig steunde zij
op den muur... Zou Wöltern verder spre
ken? Wat zóu hij zeggen?
Daar hoorde zij de stem van haar vader.
„Roberta! Roberta"! riep hij. De woorden
kwamen tot haar als heel uit de verte,
maar hun klank maakte haar los van da
aandoening, die haar beving. Als uit eeni
droom ontwakend, stre'eik zij -met- de hand
over het voorhoofd en riep: „Ik kom,
papa".
(Wordt vervolgd-)