23
BUITENLAND.
De OorSog.
BINNENLAND.
7e JAARGANG
«/"«rvvsMlvw No 1009
3)e Seicbekc 0ou/tcmt
BUREAU: STEENSCHUUR 15, 4.EIDEN.
Interc. Telefoon 935. Postbus 6.
DIT BLAD VERSCHIJNT ELKEN DA6, UITGEZONDERD ZON- EN FEESTDAGEN
De ABONNEMENTSPRIJS bedraagt, bij vooruitbetaling, met GRATIS POLIS Ongevallen-verzekering
tn het GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD voor Leiden 10 cent per week f 1.25 per kwartaal,* bi) onze
agenten II cent per week, f 1.45 per kwartaal. Franoo per post f 1.65 per kwartaal.
Afzonderlijke nummers 272 cent, met Geïllustreerd Zondagsblad 5 cent
DONDERDAG
DECEMBER,
1915.
Do ADVERTENTIEPRIJS bedraagt van 1—5 regels f0.75, elke regel meer 15 cent
Ingezonden mededeeiingen van 1-5 regels f1.50, elke regel meer 30 cent met gratis
bewijsnummer. Bij contract aanzienlijke korting. Groote letters naar plaatsruimte.
Aanvragen om Dienstpersoneel van 1-5 regels 50 cont, ledore regel meer 10 cent
Aanbiedingen van Dienstpersoneel, Huur- en Verhuur, Koop- en Verkoop (geen
Handels-Advsrtentiên) van 1-5 regels 25 cent, iedere regel meer 5 cent
Een leemle.
Er ia gisteren 'bij de bespreking1 van de
ntetie-Teiemstra inzake de bestrijding van
bet mooid- en klauwzeer weer eens géble-
fcett, dat er een groote leemte is in onze
yolksrmtegenwoordliging.
I>e -politieke partijen hebben hun
afgevaardigden, niet de 6 o c i a 1 e groe
pen. De politieke toestand' weerspie
gelt in de verhoudinge<n0 niet de s o c i ale.
Een der Kameroverzichtschrijvers be
jammert. het, dat verscheidene afgevaar
digden hun. stem auillen hebben gegeven
aan de motie of die er aan hébben onthou
den, zonder voldoende kennis van zaken.
En dat is o. i. niet overdreven.. E©n_der-
gelijke vak-kwestie krijgt men niet zoo
©aar na enke-le weken studie onder die
fcnré; men moet de practijk hebben mee-
Wij hébben bet reeds meermalen be
toogd zulke vraagstukken moestien worden
besproken, zulke besluiten moesten worden
genomen in ©en social© Kamer, die staat
naast ©en politieke Kamer. Wij moeten
hebben ©en verteigenjwoordigiLng van de
boeren, zoowel als van de andere groepen
ja. het maatschappelijk voortbrengings-
proces, middenstanders, arbeiders, groot
handelaren en grootindustrieel en.
Zulke vraagstukken als het (hier ge
noemde het al of niet gawensc'hte van
het afmaak systeem leggen, dunkt ons,
de noodzakelijkheid van zu'k ©en sociale
vertegenwoordiging voor een ieder bloot
De Franschen bezetten een deel van
de üuitaclie werken rop don ttartmanns-
weilerkopf. - Volgens de „Oaily Chro-
nicfi" hebben do Russen infanterie ie
Warna ontscheept. - De Russen zouden
Koem (Perzië) hebben bezet. - Nieuwe
nota der Vereenigde Staten aan Oos
tenrijk.
Van de oorlogsterreinen.
Overzicht.
Bij de nadering van het Kerstfeest
het vredesfeest bij'uitnemendheid valt,
helaas, geen verslappfhg van den oorlogs
zucht waar te nemen; integendeel, een
nieuwe krachtsinspanning schijnt de vol
keren verder te drijven op het oorlogspad.
Asquith heeft zich in het Lagerhuis met
voldoening uitgelaten over de samenwer
king der Entente on de cijfers bij de aan
werving volgens het, plan van Derby. Het
Lagerhuis heeft ©en krediet voor een
nieuw millioen soldaten goedgekeurd.
Ook in den Duitschen Rijksdag is het
Suppletoir© krediet van 10 milliard aange
nomen. De sociaal-democratisch© minder
heid, die tegenstemde, was reeds geslonken
tot 19 leden en de fractievergadering heeft
onmiddellijk, met slechts 15 stemmen te
gen, d© houding der minderheid ver
oordeeld. Door te stemmen voor de kredie
ten hebben de sociaal-democraten getoond,
dat zij de Duitsche regeering geen moeilijk
heden in den weg willen leggen bij de
voortzetting van den oorlog.
Van de Fransche sociaal-democraten kan
men nog veel minder tegemoetkoming voor
vredesonderhandelingen, verwachten. Het
congres van de federatie der Seine heeft
met verpletterende meerderheid tegen de
hervatting der internationale betrekkingen
gestemd. D© minderheden, die overal op
vrede aansturen, blijven nog sterk in de
minderheid.
Viviani, een red© uitsprekend, eindigde
aldus: Hoe moeilijk het streven ook wezen
moge, ho© zwaar de opofferingen nog zul
len zijn,Taten wij niet vergeten, dat deze
oorlog snood zou wezen, indien hij zou
eindigen met een onbestendigen vrede, die
ons tegenover ©en nieuwe bedreiging van
Duitschland stellen zou. Wij zullen tot het
einde strijden, te zamen met onze onbe
dwingbare bondgenoten.
De offensieve beweging in heit Westen,
waarin lin telegrammen uiit alle neutrale
landen werd 'gesproken, ieekenó zich nog
niet af, al is hét wellicht onjuist van En-
gelsch© zijde om met diie mededeaAngen
den draak te steken.
Een Havas-telegram uit Parijs maakt
melding van vorderingen der Fransche
troepen op de oostelijk© helling van den
hekendein Hartmannsweilerkopf. Er zou
den daarbij 1800 Duitschers krijgsgevan
gen zijn gemaakt Anders is er letterlijk
niilets van di't oorlogsterrein tie vermelden.
Van het" Oostelijk en Zuide.ijk oorlogs-
terrein is het nieuws haast nog schaar-
scher.
Griekenland's houding wordt steeds
moeilijker. Duitschland en Bulgarije
schijnen nag te aarzelen of zij tot den
strijd op Gi'ieksch gebied zullen overgaan.
Koning Constanitijn heeft dezer dagen in
een interview aan de Times" verklaard.,
dat hij geen Bulgaarsch soldaat in Grie
kenland zal doild/en, daar de Bulgaren de
„erfvijanden der Grieken zijn. Toch
-r*sr r.TC'Tl", üATbp
Grieksch grondgebied tusschen Salo-
nik'i en de Bulgaarsche grens een he
vige strijd inissriben de geallieerden ©ener
zijds en de Centralen en ÏJiilgaren an/der-
wordt gemeld, dat vóór het nog vast te
zijds zal gestreden warden. Reeds thans
stellen tijdstip van den officieeten aan
vang der krijgsverrichtingen, Grieksdhe
en Bul'gaarsohe grenspatroutiles slaags
zijn geraakt.
In Montenegro zijn de Oostenrijkers te
gen het Lim-front van de Montenegrijnen
opgerukt en staan zij nu ten N. van Be-
rane, dat aan den oostelijken oever van
die rivier ligt.
Uit Engelsche bron komen voort berich
ten over een geslaagde landing van de
Russen te Warna, de noordelijkste haven
van Bulgarije, dicht bij de Roemeensche
grens. Totdusver zijn die echter niet van
officieel© zijde, noch uit Londen, noch uit
Petersburg, bevestigd.
Ook Italië treedt op dit. oorlogsterrein
in actie. Het heeft een expeditiedeger naar
Albanië gezonden, ondanks de moeilijk
heden, die hieraan zijn verbonden.
Even onzeker als het bericht betreffende
de landing te Warna, is de Russische tij
ding over de bezetting van Koem in Per
zië. Als dit laatste bericht waar is, dan
hebben de Russen eèn overwinning van
beteekenis behaald.
Het groote belang van de Russische ope
raties in deze streek ligt vooral in het feit,
dat zij het vooruitzicht openen op een be
dreiging van Bagdad van die zijde, waar
door een verbinding tusschen de Engel-
schen in Mesopotamië en de Russen in
Perzië en het Kaukasus-gebied zou kunnen
tot stand komen en de Engelschen dus op
die manier hun bondgenooten van oorlogs
behoeften zouden kunnen voorzien.
0p Zee.
De „Ancona".
De tweede Amerikaansche nota betref
fende d© „Ancona" is kort ©n verklaart,
dat de regeering geen reden ziet voor be
spreking van de bijzonderheden van het in
den grond boren, aangezien Oostenrijk toe
geeft, dat liet schip is getorpedeerd, nadat
de machines gestopt hadden ©n terwijl de
passagiers nog aan boord waren, hetgeen
dus een schending is van het internatio
nale recht en een inbreuk op de wetten der
menschelijkheid. Daarom stelt de Ameri
kaansche Regeering de Oostenrijksche Re-
geering aansprakelijk vóór de daad van
den commandant van de duikboot, her
haalt zij de ei9chen van 6 Dec. en geeft te
kennen, dat de voortzetting van de goede
betrekkingen tusschen Amerika en Oosten
rijk afhangt van Oostenrijk's antwoord.
Op den Baikan.
Roemenië en de oorlog.
In het debat over het adres van ant
woord in den Senaat, constateerde de rap
porteur Alessin, dat de oppositie wegons de
volksstemming een veel zachteren toon
aanslaat tegen d© Regeering. De oppositie
verwijt de Regeering,, dat zij niet aan de
zijde van de Quadruple Entente in den
oorlog gaat. Noch Filipescu, noch Take
Jonéscu is geroepen om zich over d© ge
schiktheid van het oogenblik tot ingrijpen
uit te laten. Een ingrijpen vau Roemenië
-kftd wet o-oxx lei—
den,, zooals het verloop van den oorlog be
wijst.
Roemenië moet thans meer dan ooit be
daard en koelbloedig blijven.
Schubulescu (lib.) zeide; Wanneer men
den premier te veel voorzichtigheid en ver
trouwen verwijt, dan moet men toch ook
Bedenken, dat het waar is, dat steeds on
geduldige volkeren tergronde zijn gegaan.
Marghiloman (cons.) keurd© de afwach
tend© houding van de Regeering goed en
verklaarde, dat de bevordering van den
graanverkoop in het belang van Roemenië
is, aangezien het land groote kapitalen
noodig heeft, welke in geval van oorlog,
als reserve dienen.
Steliau noemde den toestand van het
land treurig. Roemenië laat zich van bui
ten door do Duitsch-Oostenrijksche legers
omsingelen en is inwendig ini vijandelijke
partijen verdeeld.
Engeland.
Recruteerïng.
Het Engelsche Lagerhuis heeft het kabi
net gemachtigd om nog een millioen man
in dienst te nemen. Op 5 Augustus 1914
werd machtiging verleend voor 500,000
man, op 9 September d. a- v. voor nog eens
500,000, op 12 Nov. van hetzelfde jaar voor
een millioen. Maakten 2 millioen.
Na 16 maanden oorlog is er thans, naar
minister Asquith heeft medegedeeld, op
allje gevechtsterreinen met inbegrip van
ingezetenen van overzoesch© bezittingen
een strijdmacht van 1,250,000 man.
Vereenigde Staten.
Mrelukte rubbersmokkelarij.
Reuter seint uit New-York: Ten gevolge
der inbeslagneming van een partij van 3500
pond ruwe rubber, die op het punt stond
zonder declaratie verscheept te worden, is
opnieuw ©en complot om rubber naar
Duitschland uit te voeren ontdekt. Het
doel was, groot© hoeveelheden in de per
soonlijke bagage van vrouwelijke agenten,
di© naar Holland reizen, te verbergen.
Volgens bekentenissen, die sommige bij
deze poging tot uitvoer van rubber betrok
ken personen aajj de federale politie-amb-
tenaren hebben afgelegd, zou er geregeld
een aantal vrouwelijke passagiers, van
welk© elk een groote hoeveelheid rubber
medenam, oversteken.
Aan de stations t© Rotterdam zou een
Duitsche agent voor de verzending naar
Duitschland zorgen.
Vredes-expeditie's.
De „Times" meldt uit Christiania, dat
de expeditie van Ford slechts in kleinen
kring beweging wekt. De Noren over hef
algemeen en de pers toonen echter weinig
opgewondenheid. De voornaamst© indruk
is, een soort Tolstoi, wiens oprechtheid en
belangeloosheid buiten twijfel staan,
maar dat niet alle deelnemers aan de expe
ditie dien indruk" wekken. Benige leden
van het gezelschap zouden last hebben ge
kregen het schip te verlaten. Zij dreigen
met onthullingen.
Bij de ontvangst Maandag was de ©enige
persoon van gewicht die aanwezig was, de
Braziliaansche gekant.
Er heerscht thans groote onzekerheid
over de bedoelingen van het gezelschap.
H©±RerL Tageblatt" verneemt, uit Ko
penhagen dat de Amerikaanscne mlLlIon-
nair Ford ernstig ongesteld te Christiania
ligt en naar het schijnt zijn voorgenomen
reis naar Zweden, Denemarken en Neder
land definitief heeft opgegeven.
De correspondent van de „Ncw-York
Post" te Washington maakt melding van
©en nieuwe vredespoging van president
Wilson. Deze zou n.l. besloten hebben den
heer E. M. House nogmaals naar Europa
te zenden, teneinde in het belang van het
totstandkomen van den vrede werkzaam te
gen vertrekken.
Reuter meldt echter uit New-York, dat
kolonel House binnenkort naar Europa
zal vertrekken op verzoek van den presi
dent, teneinde aan ©enige gezanten mede-
deeling te doen met betrekking tot de hou
ding der regeering betreffende verschillen
de internationale aangelegenheden, die
thans hangende zijn. Ontkend wordt in
het Reuter-telegram, dat deze reis in eenig
opzicht een vredeszending zou zijn.
Verschillende oorlogsberichten.
Keizer Wilhelm ongesteld. Officieel
word't uit Berlijn gemeld: ~Z. M. heeft d©
voorgenomen verdere reis -maar het Wes
telijk front wegens een Lichte ontsteking
van het celweefsel', diie hem dwingt ©enige
dagen, zijn kamor te houden, moeten uit
stelden.
Generaal Emmich. Généraal Em-
no ich, de veroveraar van Luiik, as gisteren
te Hannover zacht ontslapen.
Maximumprijzen. Het Duitsche mi
nisterie van binnenlandsch© zaken zal
binnenkort maximum-prijzen voor kaas in
voeren.
Mosselen. Volgens de „Frankf. Ztg."
ds een van de gevolgen van den oorlog,
dat de mosselen meer en meer als volks-
voedingsmiiddel worden gébruikt. Het ge-
meanjtobestuur te Frankfort laat geregeld-
groot© hoeveelheden ai aar Frankfort ko
men en düt' vooribeé d wordt door andere
groote steden gevolgd.
Geen alcoholische dranken. De mill,
overheid in Pruisen heeft het zenden van
alcoholische dranken aan militairen aan
het front verboden
De rattenplaag in de loopgraven.
De Fransche militaire autoriteiten heb
ben proeven genomen om een ©inde te ma
ken aan de rattenplaag in de loopgraven,
't Meest afdoende bleek het gebruik van
honden, die thans te Parijs worden afge
richt.
Buitenlandsche berichten.
Drie kinderen vermoord.
In Puichkan bij Reichtal in het district
Ramslau is Zondag gedurende den kerk
tijd in de woning van den grondbezitter
Sobotta, die op het oogenblik aan het
front iSb ©en driedubbelen roofmoord
gepleegd. Twee jongens van 15 en 18
jaar drongen, terwijl d© vrouw naar de
kerk was, de woning binnen, stalen eenig
geld en vermoordden de drie kinderen
der vrouw, di© 3, 5 en 8 jaar oud waren.
Ontploffing te Munster.
Een ontploffing had Dinsdagavond
plaats in de Rijksmunitiefabriek te Mun
ster, welke ongeveer drie kwart uur buiten
Munster is gelegen. Het ongeval had plaats
terwijl nog in de fabriek werd gewerkt en
moet aan ongeveer 400 slachtoffers, meest
vrouwen en kinderen, het leven hebben
gekost. De schade is ©norm. Het grootste
deel van de fabriek en de omliggende ge
bouwen vlogen in de lucht. De bijzonder
heden omtrent de catastrophe welke groot©
ontroering in Munster veroorzaakte wor
den zooveel mogelijk geheim gehouden.
Nederland en de Oorlog.
De hoofdredacteur van
„De Telegraaf".
Naar wordt vér-nomen, is de invrijheid
stelling van den hear J. C. Schroder hier
van. het gevolg, dat hij blijkens het g&-
irechtelijk onderzoek ruiét verantwoorde
lijk moet worden geacht voor den. inhoud
van „De Telegraaf".
De heer Drion, het Kamerlid voor Rid
derkerk, zal eenige schriftelijke vragen
tot den minister van Justitie richten be-
FEUILLETON.
MARGUERITE.
Den volgenden dag arriveerde Cazals
vroeger dan Carrère hem verwachtte. De
treden daarvan -bleek, dat hij geen geld
meer had. Hij verscheen dm een mooi rij
tuig, dat hij heette om den wille, dea* zui
nigheid' te hebben gekocht, maar .in wer
kelijkheid streelde het zijn ijdelheid, met
bet noodiige vertoom door het dorp te rij
den em te zien, hoe de hoeren met bewon
dering naar hem* of .liever naar zijn fraai
wagentje en m-ooi paard keken. Wamt
door flink te -knalóen met zijn zweep, zorg
de hij ervoor dat de noodige toeschouwers
op de drempels van hun woningen versche
nen.
Cazal's omhelsde met veel zwier Carrère
on stak den toege snel den werklieden, die
den „mijnheer van hun fortuin." toelaqji-
tem, gemeenzaam zijn handen toe. Van de
boeren, diie het rijtuigje van den hieuwen
fabrikant omstuwden, waren eenigan van
iheening, dat Cazals in elk geval leven
bracht in de brouwerij.
„O, wij hebben aan niemand schuit..."
riep Cazals snorkerig uit. „Het zaakje
medt marcheeren. Men kent mij nog niet."
„Laten we binnengaan; Cazals, laten wè
fcuchtigen man zacht tegen den schouder
binnengaan", sp,ralk Carrère den luid-
duwend, daar hij er niét van hielde om
de zaak zoo te koop te loopen.
Het gerucht der vroolijke uitroepen van
Cazals en der toejuichingen van de boe-
Wn drong door tot de woning van Our ar
dou. Rodière en Marguerite luisterden- niet
beklemd hart maar dat met haar leed zoo
spottend geraas, en Rodière zuchtte
zacht:
„De duivel is teruggekomen!... Zal hij
het heel© dorp tegen ons in opstand' bren
gen?"
„Inderdaad", gaf Marguerite, die in 't
pastielteekenen. een afleiding zocht voor
haar smart, zuchtend ten antwoord, „in
derdaad, men zou moedeloos worden, zoo
men niet vertrouwde op Gods rechtvaar
digheid."
„Och, kleine, je moet maar niet te veel
denken", hernam Rodière, „het denken
deet pijn, laten we arbeiden, de arbeid is
een gebed."
En kalm, rustig begaf zich Rodière naar
de loods, om een oogje te houden "over de
wijngaardeniers, die bundels wijngaard
ranken daarbinnen brachten.
Tegen den middag verschenen Ouradou
en Jacques, met gebogen hoofd, droef-
péinzend. Zij spraken van hun ellende al
leen thuis, aan den hui-selijken (haard. Ge
durende den' maaltijd gaf de-heer Oura
dou in dezelfde bewoordingen als door Ro
dière gebezigd warenj uiting aan, aller
bezorgdheid. De duivel was teruggeko
men. Welk boos bedrijf voerde hij nu we
der in zijn schild?
Maar Jacques hief het hoofd op, als in
een beweging van tot het uiterst© ont
waakt© geestkracht, ©n zeA:
„De muiters verblijden zich met ©en il
lusie, terwijL wij in de toekomst schou
wen."
De ziel van Marguerite werd aanstonds
versterkt door ide bemoedigende woorden.
„Jacques heeft gelijk", bevestigde zij.
„Toen vader begonj. had hij minder werk
lieden dan nu."
,.Er waren toen geen concurrenten, die
ons den voet dwars zétten, kind; en zij,
met wie wij nu te doen hebben, zijn te ge
vaarlijker, wijl in den -tegenwoordiigen
tijd hun middelen van 'list en kwaadspre
kerij maar al te krachtig werken."
„Oat zijn weinig soliede middelen, niet
waar Jeanne?"
Op dat oogenibliik toch verscheen de fi
guur van Jeanne in do omlijsting der
deur.
Alleen, op wonderlijke wijze den weg
wetende te vinden naar de Ouradou's,
kwam zij dikwijls bij dezen aan het einde
van den maaltijd. Met een doek om haar
voorhoofd', een beetje trotsch wellicht op
haar kwetsuur, zette zij zich bij Mar
guerite neder op den stoel, haar door
Jacques toegeschoven, en schijnbaar ieder
een aan tafel aanziende, antwoordde zij:
„De slechtheid van Cazals zal niet lang
onheil stichten. Wij 'bevinden ons in een
hol aan welks einde wij het daglicht zul
ten zien..."
„Zal jij dat ooit zien, Jeanne?" onder
brak Ouradou, die, zich gereed makend
om 'te vertrekken, zijn, rechterhand op den
schouder van het jonge meisje .legde.
„Ja, ik zal het daglicht wederzien!"
sprak Jeanne ernstig.
„De dokter van Ceret heeft je goed be
handeld."
„Zeker; maar ik zou toch wel genezen
zijn... Wat zal ik u zeggen, "ik stel ver
trouwen in een herleven van mijn oogen,
evenals vader dat heeft in een herleven
van de fabriek. .V'
„Hm... ik vrees, dat je vader zich ver
gissen zak"
„Neen- neen! mijnheer Ouradou!... Ca
zals is een. wangedrocht... Wij van onzen
kant dienen den Hemel en ons Vaderland;
aan ons zal God de overwinning schen
ken,"
Jeanne hield haar hoofd, als biddend,
naar den hemel gericht, en ieder, getrof
fen door haar rein vertrouwen, bewon
derde haar met ontroering. Na eenige
oogeniblikken van plechtige stilte, hoordo
men Jeanne uit de volheid harer ziel pre-
velen:
„ln den nacht zie ik in mijn steeds lan
ger durende droomen, meermalen een ge
deelte van onze mooi streek, en overdag,
als ik mijn buurmeisjes hoor zingen en
vader omhelst me, dan ,ls het alsof een
licht naar mij afdaalt, en dat ik het kan
aanraken... Maar het wijkt en verdwijnt...
Door met Marguerite mij steeds meer aan
het goede te wijden zullen wij het einde-
Lijk weten vast te houden, dat licht..."
En alsof Jeanne Marguerite zich voor
over had zien buigen, strekt©" zij haar ar
men uit naar haar vriendin en omhelsde
haar. Grootmoeder was rood van opge
wondenheid, en de twee mannen, diep ge
troffen, gingen langzaam, met een soort
van eeihied, heen.
Alsdan sprak Marguerite tot Jeanne:
„Profiteeren we van die paar uren zon.
Kom mee naar buiten; dk wil een souvenir
aan je gewond voorhoofd' behouden."
..lle&l graag", antwoordde Jeanne.
Zij namen haar stoelen en zetten die
buiten, tegenover elkander, bij de steenen
bank. Marguerite teekende met zekere
piëteit het geliefd' gezichtje, met dat reine
hemelsblauw in de ziellooze en toch schijn
baar ziende oogen.
Met vaste hand teekende zij zelfs de
minste trekjes. Jeanne hield zich ernstig,
zonder aanstellerij. Nu en 'dan kwam Aga
tha eens aan de keukendeur kijken, on
Marguerite vermaakte zich over de ver-
baizingen der oude dienstbode, die ge
loofde dat haar juffrouw van den Hemel
een bijzonder voorrecht had ontvangen,
en dat maakte haar con betetje bang.
Nadat zij haar schets klaar had, voegde
Marguerite Jeanne toe:
„Later, als er niiet veel zon is, zal ik de
pastelkleuren op mijn teekening aan
brengen. Willen we naar ons werkhuis
gaan?"
„Heel goed", antwoordde Jeanne, steeds
willend, wat haar vriendin begeerde.
Arm in arm gingen zij heen. Ln de
„•rue du 'Plan", waar eenige vrouwen "in
haar winkeltjes haar groetten, mochten
zij zich nu evenwel niet ophouden. Het
uur der liefdadigheid had geslagen. Reeds
wachtten bij de kerk, in de blinde steeg,
©enige vrouwen en kinderen met een
laag sneeuw bestrooid.
Terwijl de meisjes ,in het eenzame huis
je arm© boerinnnen doelkan, voorschootm
en mutsen om-, aan- en op pasten;, kerm
den en weeklaagden de vrouwen oxèr de
lange werkloosheid, waarvan zij de slacht
offers waren en allen varwen&chten van
ganscher harte de nieuwe fabriek.
„O, die ellendige Cazals!... die zuurmuil
van 'n Carrère!... Zij hébben het dorp in
tweeën gesneden... Ér zijn burgers, die
niets willen geven, omdat zij onze vriend
schap voor u kennen."
(Wordt vervolgd.)
