31
BUITENLAND.
De Oorlog.
JAARGAMÖ
No. 1765
BUREAU: STEENSCHUUR 15, LEIDEN.
Interc. Telefoon 935. - Postbus 6.
DIT BLAD VERSCHIJNT ELKEN DAG, UITGEZONDERD ZON- EN FEESTDAGEN
DeABONNEMENTSPRUS bedraagt, bij vooruitbetaling, met GRATIS POLIS Ongevallen-verzekering
het GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD voor Leiden 10 cent per week f 1.25 per kwartaal; bij onze
nten II cent per week, f 1.45 per kwartaal. Franco per post f 1.65 per kwartaal.
Afzonderlijke nummers 21/j cent, met Geïllustreerd Zondagsblad 5 cent
ZATERDAG
JULI.
I9I5.
De ADVERTENTIEPRIJS bedraagt van 1-5 regel9 f0.75, elke regel meer 15 cent
Ingezonden mededeelingen van 1-5 regels f1.50, elke regel meer 30 cent, met gratis
bewijsnummer. Bij contract aanzienlijke korting. Graate letters naar plaatsruimte.
Aanvragen om Dienstpersoneel van 1-5 regel3 50 cent, iedere regel meer 10 cent.
Aanbiedingen van Dienstpersoneel, Huur- en Verhuur, Koop- en Verkoop (geen
Handels-Advertentiën) van 1-5 regels 25 eent, Iedere regel meer 5 cent
t nummer begtaai uit twee
aden en het geïllustreerd
indagsblad.
Een herinneringsdag.
[orgen, den lsten Augustus, herdenkt
wereld den dag, waarop een jaar
eden Duitschland aan Rusland den
log verklaarde.
[a deze oorlogsverklaring is heel Euro-
in vlammen gezot, is ue oorlogsbrand
:ellen gloed uitgelaaid, zijn de volkeren
bijsterd door een tot ontzinning gedre-
naticna'o eerzucht,
ien jaar geleden wie had toen, we
iti?n baast zeggen: -den moed om te ver-
i&rstellen, dut de oorlog ,n/u nog m on
tken fe-iheid zou woeden, terwijl....
'.nJe "niet is 'te voorzien!
lokkend-wreed ia de werkelijkheid
>r wie haar in (het open .gelaat durft
ouwen. De dood in zijn schrikwekkend-
n vorm vliegt mee met eik der^dulzen-
1 projectielen, die d a g e 1 ij k s over
aarde voortgieren in sissende vaart
losbarsten in donderend geknal,
meeste Europeesohe rijken staan tegen-
)i' elkander, geharnast in staVen trots
opgezweept tot glpeienden haat. En
ihocger dreigt de ellende te stijgen,
verwarrender dreigt de chaos te wct-
doordat andere voiikeren, die tot nu
neutraal- zijn gebleven, zich in den
re" d krijg zullen mengen. Dagelijks wor
de kansen besproken-, die bestaan
e de deelneming van Bulgarije, Roe-
Griekenland; dagelijks worden
Balkanstaten opgewekt om'zich te
?wn tegen Oostenrijk-Ho,ngarije of Rus-
ïd te helpen Constantinopel en de Dar-
neien. te veroveren.
er komen .nu en dan berichten,
Ake den indruk maken, dat er hier en
.ar, in de oorlogvoerende landen, wel
er gedacht wordt, om toch maar den
rlog te staken, en, zoo mogelijk, vrede
sluiten. En er is, naar het ons toe-
hijnt, in die landen, waarin reeds zoo-
el stoffelijke offers, on, wat duizend
ia! meer beteekent, zooveel m e n-
henlevens zijn gevraagd om den
ijd te kunnen voortzetten, een min of
eer kunstma'. ige opwinding noodig om
vo'handingsvermogen te stal'em om
;n moed te prikkelen, om hef volk niet
'ntrvreclenheid ,pn lusteloosheid" te Pa-
verzinken. Dat .zijn gelukkige
jrscliijnsel&n! Werd het maar eens in
jeedere kringen erkend, dat de tot n.u
'kregen resultaten duidelijk hebben he
zen, dat aan geen van beide zijde
n overwinnimg zal worden bevochten,
flke voor de andere partij een vernieti-
•beteekent, en dat Ihet langer voort-
tten van den strijd voor ai'len, die er
an deelnemen ook voor dengene, die
s 'betrekkelijke overwinnaar het strijd-
uk zal verlaten een dagelijks ve.rer-
rende, met volkomen uitputting drei-
errJe verzwakking met zich brengt. Doch
besef is nog slechts zee*- sporadisch in
oorlogvoerende landen, te bespeuren.
5e gelukkige verschijnselen, waar-
ti wij boven spraken, zijn slechts hier
daar te conetateeren....
'n Sombere toeikomst, waarboven drei
gend-donkere wolken hangen
*n Sombere toekomst....
Maar tooh dringen door diö donkerte
lichtstralen. Voor een Christen, wiens ge
dachten en strevingen rijzen tot boven de
wolken, kan he.t nu eenmaal nooit vol
slagen duisternis zijn, Hoevelen zullen er,
getroffen door den schrikkelijke ernst
van den oorlogstijd, tot stilstand zijn ge
komen op hun droeven zonden-weg, tot
zelf-onderzoek, tot zeLf-kennis en ten slotte
tot bekeering. Wij weten, wel, dat het een
dwaasheid zou zijn den- oorlog daarom te
prijzen, 't Kan echter zijn en 't is ook
ongetwijfeld zoo een gevolg, dat God
in Zijn gremzenlooze goedheid uit dien
vreese'.ijken ramp, diie de menschheid zich
zelf heeft berokkend, laat voortkomen.
'n Sombere toekomst.... Over de diepe
duisternis heen straalt een. helder licht,
klaarte gietend in de bange zielen....
Beluistert de pauselijke woorden van
de laatste Encycliek on er zal oprijzen in
uw geest een krachtige hoop. dat de we
reld toch eens eindelijk naar de stem van
den Vredevorst zal luisteren.
Blijven wij ons met onzen Vader, Paus
i3enedictus, vol vertrouwen richten tot den
Almachtige....
Een schoolstrijdje.
Voor het kantongerecht te Hilversum
stond dezer dagen ean vrouw uit Huizen
terecht wegens ..verbreding der Leerplicht
wet. Zij had op eigen houtje voor haar 12-
jarig zoontje land'bouwverlof genomen.
't Bleek ter zitting, dat beklaagde aan
het hoofd der openbare school gevraagd
had, of deze voor een 'l.andbouwverlof
wilde zorg dragen. Als hij dit voor haar
kreeg, dan zou haar zoontje en later ook
eem kleiner broertje de openbare school
blijven bezoeken; kon echter het. school
hoofd van de betrokken autoriteiten dat
verlof niet krijgen, dan moesten de kin
deren naar de bijzondere school van den
heer Haafkens, die deze verloven wèl kon
krijgen.
Dat 's gek, nietwaar.
Dat ziet er naar uit, alsof het openbaar
onderwijs te Huizen wordt tegengewerkt,
het bijzondere bevoorrecht.
Het ..Hb'd." is er dan ook onmiddellijk
op uitgetrokken om het zaakje te onder
zoeken. Zijn verslaggever bezocht de beide
betrokken schoolhoofden, een der wethou
ders de burgemeester was er niet en
den schoolopziener.
En het resultaat?
Tusschen, de schoolhoofden bleek wrij
ving te bestaan, zoodat we hun getuigenis
laten rusten. Maar de wethouder ontkende
iten stelligste, dat liet openbaar onderwijs
wordt tegengewerkt en de bijzondere scho
len worden bevooor.recht, terwijl de
schoolopziener o. m. verklaarde:
„Ik heb niet de minste reden, om het
hoofd der bijzondere sohool te wantrou
wen. Integendeel, mij is wei' eens geble
ken» dat juist het hoofd van de o^ioenbare
schoool een verzuim als wel geoorloofd in
gevuld had, terwijl hot m. L ongeoorloofd
was.
..Het kan wei', eens zijn, dat een hoofd
van een bijzondere school een schoolver
zuim -door de vingers ziet, doch dat doen
de hoofden van openbare scholen ook wel
eens."
Tot zoover het onderzoek.
Met opzet halen we oak het laatste zin
netje aan om te doen gevo«'en, hoe on
partijdig de schoolopziener oordeelde: hij
wil blijkbaar niemands tekortkomingen
verbloemen.
We achten het uitstekend, dat dit Hui-
zer zaakje eens onderzocht is, anders zou
er van de kantongereohtszittlng wat lee-
iijks zijn blijven hangen, dat door de. te
genstanders van het bijzonder onderwijs
maar al te gaarne geloofd zon eijn.
't Is niet voor het eerst, dat de bijzon
dere school aan verdachtmaking bloot
staat en 't zal ook wel niet voor 't laatst
wezen. Laten we echter nooit schromen
de zaken te onderzoeken. Loopt het goed
af, geCijk hier, des te beter; loopt het
slecht af, ook heel goed, want dan kan
immer® ingegrepen worden. V
Op wantoestanden is geen voorstander
van bijzonder onderwijs ooit of ergens ge1-
steld
Warschau wordt steeds meer en meer
bedreigd. Op het Westelijk en Zui
delijk oorlogsterrein wordt met afwisse
lend succes gestreden. De Duitsche
diiikbooten maken steeds nieuwe slacht
offers. Vliegers hebben bommen op
Fro b irg geworpen. In Japan is het
geheele kabinet afgetreden.
Overzicht.
Met gioote bezorgdheid n thans de
geallieerden naar hetgeen geschiedt op
de slagvelden in Rusland.
De hoop dat Warschau te behouden is,
kan niet meer worden gekoesterd.
De berichten uit Petersburg zeggen niet
veel. Maar die in de Engelsche pers zoo
veel te meer. Zelfs de meest optimistische
meening is, dat de ontruiming van War
schau slechts een quaestie van tijd zal
zijn," zegt de Times". En de militaire
medewerker van dit City-blad geeft een
beschouwing over het veldtochtsplan der
Duitschers in Rusland, dat nu duidelijk
uitkomt, en zooals wij reeds uit
eengezet hebben, een dubbele omvatting
van de Russische strijdmacht beoogt.
De Times" noemt dit plan, waarvan
het blad aan den chef van den grooten ge-
neralen staf in het Duitsche leger, von
Falkenhayn, het auteurschap toeschrijft,
,,het schitterendste strategische plan van
dezen oorlog." Het verkleint dien lof wel
door de toevoeging, dat het is afgezien van
het Japansche omsingelingsplan der Rus
sische legers bij Moekden. Maar het er
kent, dat bet denkbeeld om een leger in
het Noorden van de Njemen te laten optre
den, met de opdracht zich van Wilna
meester te maken en zich op den terug-
tochtsweg der Russsische legers te plaat
sen, een handige zet was, en dat dit een
zeer gevaarlijke manoeuvre is, tegen de
Russische legers ondernomen.
Verschillende andere berichten, uit En
gelsche bron bereiden ons voor op de ont
ruiming van Warschau door de Russische
legers. Het denkbeeld het leger vast te
zetten in vestingen," die niet houdbaar ge
acht kunnen worden, is opgeheven; groot
vorst Nicolaas acht het beter, om het
leger zoo het nog mogelijk is, terug te ti f
ken, het plan van den Duitschen staf om
hem af te snijden, te doen mislukken, en
dan te blijven pogen het leger intact te
houden, totdat er weer voldoende munitie
in Rusland zal zijn om het offensief te
hervatten.
Vooi loopig echter bieden de Russen nog
krachtigen tegenstand. Vooral in de streek
tusschen Naref, Boeg en Weichsel, waar
de Russische legers steunen kunnen op de
vestingwerken van Warschau, Novo Geor-
giewsk en Serozlc, volgt de eene tegenaan
val op de andere. De Duitsche berichten
zeggen wel, dat al die aanvallen werden
afgeslagen, maar het gevolg er van is toch
dat zij niets vooruit komen.
Vooral aan den Naref, in het gebied ten
Noorden van Serozk, is het uiterst moei
lijk voor de Duitsche legcrè, om vooruit te
gaan. Zij rukken daar op aan den zuide
lijken oever van de rivier, maar tevens aan
de overzijde, tusschen Naref en Wkra, ten
zuiden van Nasjelsk.
Wanneer evenwel de terugtocht der
Russen volkomen slaagt, dan zal er nog
geen beslissing zijn gevallen. Het leger is
dan niet vernietigd, maar de centralen
zullen dan tegenover de Russen een kor
tere en betere linie kunnen bezetten en,
waar de oorzaak van den terugtocht der
Russen gebrek aan munitie voor de artil
lerie was, in den eersten tijd niet veel van
hen te vreezen hebben. Dit zou den cen
tralen dus wel geen beslissend, maar toch
een aanmerkelijk voordeel brengen, waar
van de reactie wellicht in het Westen
merkbaar zou wórden.
Dit is voor het geval de terugtocht slaagt
Of hij zal slagen moet nog worden uitge
maakt; de centralen zullen natuurlijk alles
inspannen om den terugtocht te doen mis
lukken en hem op een catestrophe te doen
uitloopen.
Bij tie beschouwing van de kansen rnag
niet uit het oog worden verloren, dat de
Russen van het Noorden uit een groot ge
vaar dreigt. Het offensief der Duitschers
in Koerland bedreigt hun vestinglinie in
den rug, niet de vestinglinie, die zij nu,
volgens de berichten, op het punt zijn te
ontruimen, maar die, waarop zij zich den
ken terug te trekken. In zoo ver geloo-
ven wij met den medewerker van de Ti
mes dat het voor de Russen zaak is von
Below te verhinderen Wilna te bereiken.
De communiqué's van het Westelijk en
Zuidelijk oorlogsterrein melden weinig
nieuws. Op beide oorlogsterreinen wordt
met afwisselend succes gestreden.
De duikboot- en mijnoorlog gaat steeds
voort. Het Belgische stoomschip Prince
Albert" is op een mijn ge'oopen, liet Noor-
sche stoomschip „Throndhjemsfjord" is
hij Cape Wrath getorpedeerd evenals de
Engelsche visschers-smak Young Percy".
In de Adriatische Zee hebben de Oos
tenrijkers getracht het onlangs door de
Italianen belette eiland Peiagosa te her
nemen. De aanval werd evenwel door de
Italianen afgeslagen.
Donderdagochtend zijoi boven de stad
Freihurg vijandelijke vliegers verschenen.
Zij wierpen zeven bommen, waardoor eem
burger we.rd gedood en «es gewond. I>e
schade moet niet groot zijn.
Het ,,Lusitania"-incident wordt langza
merhand als gegoten beschouwd. Een
verkoeling" tusschen Berlijn en Washing,
ton schijnt voorshands het eenige gevog
te zullen zijn van deze nota-wisseling.
Duitschland wenscht geen definitieve
breuk en Amerika ook niet.
Het Belgische informatie-bureau spreekt
de geruchten .legen, dat er een Belgisch
„nationaal, ministerie" eal worden ge
vormd.
Het beheer van hel departement van
buitenlandsche zaken zal slechts tijdelijk
in andere handen overgaan- Minister
Davignon die reeds voor het uitbreken
van den oorlog, wegens gezondheidsrede
nen, zijn ontslag had wil'm nemen, hood
onlangs zijn, ontslag aan den Koning aan.
Koning Albert heeft dit ontslag n.'et
aangenomen. Minister Davignon heeft
slechts verlof gekregen voor een rustkuur.
Gedurende zijn afwezigheid zal baron
Beyens, staatsminister, gewezen gezant
van België te Berlijn, het beheer van het
departement in handen nemen.
I'n Mexico heeft een ernstig incident
plaats gehad. Door Mexicanen werd bij
Pueblo een auto aangehouden, waarmede
diplomatieke mededeelingen werden over
gebracht. en die de Amerikaansche vlag
voerde, welke door de Mexicanen onder
den voet werd getreden.
Twee Spanjaarden, die uit het rijtuig
werden gehaaid, werden ter dood veroor
deeld, een Amerikaan werd later vrijge
laten.
In jtoKtieke kringen ite Tokio baart een
aanklacht tegen burggraaf Oura, den Ja-
panschen minister vam binrienlnndsche
zaken, wegens omkooperij tijdeaw de ver
kiezingen, opzien,, vooral omdat daarna
liet gehee'e kabinet is afgetreden.
De crisis begon gisteren toen Oura zijn
ontslag aanbood. Een langdurige kabi
netsraad volgde.
Gisteren is officieel aangekondigd, dat
Oura's ontslag is aanvaard, en kart daar
op heeft het kabinet zijn onts'ag genomen.
De raad der ouden zal vermoedelijk he
den bijeenkomen om eon aanbeveling voor
een nieuw ministerie aan den keizer te
doen.
In,tusschen wordt de omvang van het
onderzoek naar omkooperij grooter.
Encycliek vanZ.H. den Paus.
Wij kunnen vandaag vanwege de
stoornis in do gasleiding, waardoor onze
zetmachines langen .tijd stil stonden
niet den geheelen tekst geven van eenen
nieuw verschenen Pauselijken Zendbrief. Do
Zendbrief bevat een pause'ijke vermaning
aan de oorlogvoerende volkeren orn vrede
te sluiten. De Paus, het betreurende dat
zijn streven tot verzoening tot nu toe is
mislukt, zegt toch de hoop niet te hebben
verforenOp den jaardag van den oorlog
smeekt hij een spoedigen vrede af. Do
Paus bezweert de hoofden aller naties
zijn bede te venhooren, want zij zijn voor
God verantwoordelijk. Het oogeriblik is
gekomen over vrede te spreken en alle
ware vredesvrienden moetpn daarvoor
ijveren.
FEUILLETON.
De noodlottige erfenis.
Een juvv&el, ge zult moeten toegeven,
at ik nooit geaarzeld heb, dit te enken-
Gij waart te loyaal om u niet in het
'vermijdolijke te schikken. Ik heb bo-
ïniien dit huwe'ijk rsiet gesloten, zon-
er u in te raadplegen en gij hebt mijn
>uze goedgekeurd.
AA e zeker, ge moest liever zeggen, dat
F uw hand heb weggegeven.
|7~ lN,een- maar ik weet zeer goed, dat
l'ju huwelijk in uw leven een groote
fci ar: lering heeft te weeg gebracht. Van
I Jat we onze ouders verloren, hebben
K te zamen geleefd. Het kleine inko-
f'at zij ons hadden nagelaten, werd
ie- eed aan uw studie im de geneeskunde,
fiwij! ,k met schilderen en het geven
,a'' tekenlessen in ons onderhoud voor-
P"o A\ij.leefden gelukkig met elkaar, tot
far eensklaps een zekeren heer Bernard
[A. '3ret kwam om er een geheefe veran-
r n no te weeïg te brengen,
r- En mijn Liizzóe te maken tot mevrouw
iisoijeth. 'd'AlLeret, vervolgde Rosie, een
rn'e die, door haar huwelijk, behoort
V den adel van Frankrijk het vaJ^ind
kn onze moeder.
r- Daar hecht ik minder waarde aan,
hoofdzaak is. dat ik een volmaakt ge-
vrouw -ben. Ik zou niets liever
F' en. dan dat u spoedig ook dit ge-
p bin deel vie-'.
ooroop.g denk ik daar nog niet
aan. Mijn eer9te zorg is nu maar mijn
studiën te voltooien, want tot dusverre
heb ik al mijn liefde aan de geneeskun
dige wetenschap verpand. Zoo lang gij
hier blijft en i"k u zoo dikwijls lean komen
bezoeken, als ik wil, is er niet zulk een
groote verandering in mijn levenswijze
gebracht. Het eenilge, waarover ak mij
bezorgd maak, is dat uw echtgenoot u
nog eens zal meenemen naar Frankrijk,
wat onze schei dim g grooter zou maken.
Stel u gerust, er is volstrekt geen
sprake van, dat wij naar Europa zullen
vertrekken en rik zal daar zeker niet op
aandringen.
Gij, neen, maar mijnheer mijn zwa
ger is Franschman van geboorte en niets
wiist er op, dat hij altijd in Amerika zal
willen blijven. Als de meesten zijner land
genoot en is hij hier gekomen om fortuin
te maken. Met dat doel heeft hij zijn va
derland veriaten, waarschijnlijk met de
hoop er rin een min of meer verwijderd
tijdstip terug "te kseren. Hij, ie een trek
vogel. drie, zoo hij zich al bij de Y'ankees
genesteld heeft, toch wel eens heimwee
naar het geboorteland zal gaan voelen.
Wie weet zelfs of hem niet vroeg of laat
belangen daarheen zullen roepen.
Daar twijfel ik aan, Rosie. Ik weet
wel dat mijn man in de oude wereld
eenige familie heeft, maar hij verwacht
daar niets van en heeft er zich al aan ge
wend, niets van haar ie hopen.
Dat kan nog wel veranderen. Gij
weet trouwens evengoed als ik, dat hij
niet voornemens was, zich hier te vestigen
en dat hij het alleen gedaan heeft uit
vrees, dat bij er be.zwaar tegen zoudt
hebben u te verplaatsen.
Ik weet inderdaad, dat Bernard, toen
hij te Chicago eenige voordrachten over
kunsthistorie kwam houden, niet voorne
mens was hier te blijven, maar toen hij
mij had leeren kennen, heeft dat een ge
heelen ommekeer in zijn pianne-n te weeg
gebracht en toen men hem daarop een
vaste positie bij de Harwood University
aanbood, nam liij die onmMdeHlijk aan.
De ware drijfveer daartoe zult gij wel
geweest zijn.
Dat kan wel zijn.
In elk geval, wat de toekomst ons
ook brengen mag, of de familie, waartoe
gij thans behoort u al dan niet zal op-
eischeD, ik verwacht, ik hoop, dat ei* tus
schen ons nooit een scheiding komen zai.
dat ik altijd uw lieve zuster zal blijven,
voor wie gij, vam haar jeugd af, steeds
zoo trouw hebt gezorgd.
Lizzie wilde juist antwoord geven, toen
de deur van het vertrek geopend werd en
iemand binnentrad, die plotseling een
eiinde aan het gesprek maakte.
De nieuw aangekomene was hij, over
waen in hoofdzaak het gesprek liep: een
man van omstreeks .30 jaren, hoog vam
gestalte, met een aangenaam, eerlijk
voorkomen.
Men las het geluk iin zijn donkerbruine
oogen.
Een goed onderhouden zwarte knevel
deed de blankheid van zijn gelaat nog
duidelijker uitkomen, waaraan het hoogo
dènkersVoorhoofd een uitdrukking van
ernst gaf, die echter getemperd werd door
den lachenden trek om zijn mond-
Alsof de laatste woorden van P.®;ie een
soort van profetie waren, schenen da
eerste woorden van Bernard d'AJlere-t zich
aanstonds aan te passen bij het onder
werp dat de beide zusters bezig hield.
Na zijn vrouw gekust en zijn schoon
zuster hartelijk de hand .gedrukt te heb
ben, begon hij, terwijl hij twne geopende
couverts iw de hoogte hiie'ld:
Ge raadt nooit wat deze twee brieven
inhouden!
Zeg het dan maar vlug! riep Roede,
die trilde van ongeduld.
Een oogenblik, nieuwsgierige, ant
woordde de zwager,, die genoegen in
had zich een onschuldige plagerij tegen
over zijn schoonzuster te veroorlooven.
En gij, Lizzie, brandt gij ook niet van
ongedu'd om te vernemen, wat er op deze
papieren staat?
O! ik, mompelde zij, het eenige wat
ik begeer is dat de buitenwereld ons
vergeel, en dat nooit de c'f ngem. noch
de menschen ons geluk in den weg komen.
Zij kunnen er niets aan toevoegen en er
integendeel slechts aan bederven.
Een blik vol teederheid beloonde haar
voor deze ontboezeming.
Stel u gerust, hernam hij, niets be
dreigt dit geluk, dat voornamelijk van
onszelf komt. Wat deze twee brieven be
treft, zij brengen ons berichten van onze
familie.
Opnieuw vroeg Rosie:
Goede?
In elk geval niet slecht, maar zij
zullen wellicht eenige verandering in on
ze omstandigheden brengen.
De jonge vrouw, die zich toch reeds in
een eenigszins overspannen toestand be
vond, mompelde:
Gij doet mij schrikken.
Maar haar echtgenoot lachtte haar bc-
moedigend toe.
Niet zoo vreesachtig zijn. Weet dan
dat de veranderingen, zoo zij al zullen
plaats hebben, niet anders dan gunstig
kunnen wezen.
Lizzie evenwel, wier ongerustheid hier
mee niet tot kalmte was gebracht, vroeg
nu ongeduldig:
Verandering? Van welken aard?
Zie hier: deze twee brieven, die niet uit
hetzelfde land komen en niet door dezelf
de hand geschreven zijn, doelen mij toch
dezelfde gebeurtenis mee.
Nu vroegen Lizzie on Rosie gelijktijdig:
Welke gebeurtenis?
Bernard wachtte even, toen antwoordde
hij, met den klemtoon op ieder woord:
De «lood van oom Sylvain.
Veel indruk maakte drie mededeeling
niet op de beide zusters en de jonge vrouw
zeide:
Wanneer ik mij niet bedrieg en ik
naar den schijn mag oordeelen, dan was
dat een b'oedverwant, waaraan ge u maar
weinig gehecht voelde en zijn dood
schijn! u ook niet diep te treffen.
Op zichzelf niet;. erkende Bernard,
rnaar zie, kindlief, door een eigenaardige
samenloop van omstandigheden, wekt hij
toch droevige herin neringen in mij op: de
gedachte aan dierbare wezens, die ik heb
verloren.
Lir/.zie. door een soort van verteedering
overweldigd, greep zwijgend do hand van
haar man.
Wie was eigen'ijk die oom Sylvain?
vroeg Rosie, oan wat afleiding te geven...
(Wordt vervolgd.!
