gen-
Moeder en dochter knielden neer, ae
grijze priester Guibert zegende haar bei'
den en verliet het huis.
Pstoor Guibert ging langzaam langs het
straatje, niet uit voorzorg, maar omdat
hij zijn hoofd zwaar voelde van gedachten
en het hart nog zwaarder van spijt.
,,Ja, 't is dwaas, op mijn leeftijd zijn
leven opnieuw te beginnen", herhaalde hij
,,en God weet welk nutteloos en doelloos
leven? Alsof mijn plaats van priester niet
was in het midden van degenen, die gaan
sterven! Maar daar ik mijn belofte gege
ven heb wil ik die twee goede zielen, die
mij gereid -hebb-en en poe enen daardoor
goed te hebben gedaan, niet bedriegen
Ik zal naar Engeland oversteken en den
raad van die edele dames niet vergeten.
Goed mijn grijzen hoed va:£ houden...
onnoodig, er is geen windje aan de lucht.,
Mijn beurs en mijn portefeuille niet verlie
zen. Geen nood, ik voel ze beide in mijn
zak. Niet verdwalen... Ik ben op den goe
den weg, daarginds reeds zie ik het oude
klooster der Augu&tinessen... Maar wat ge
beurt daar'toch?... Waarom is de klooster
poort open en staat die dichte menigte in
de straat opgehoopt?"
Pastoor Guibert verhaastte zijn stap.
Hij bereikte de poort, juist toen een bende
sansculotten huilend en tierend uit de
kloosterpoort kwam. Door den stroom
meegesleurd, stond de grijsaard spoedig
tusschen de woeste bende revolutionairen.
Daar hij noch voor- noch achteruit kon,
was hij wel verplicht te kijken naar het
geen er voorviel.
Met of zonder bevel van den gemeente
raad kwamen de sansculotten het klooster
onderzoeken, maar zonder gevolg, want
het klooster was reeds herhaaldelijk ge
plunderd, zoodat er niet veel meer te halen
viel.
Plotseling verscheen een man te midden
van luid gejuich en getier. Hij zwaaide
met een groot kiuisbeeld, van den muur
der kapel losgerukt.
Op het oogenblik, dat het groote kruis
beeld voorbij den grijzen priester ging,
maakte deze eerbiedig een krui&teeken en
nam met zijn linkerhand langzaam en
plechtig zijn hoed af, om Christus te groe
ten. Zijn tonsuur was voor iedereen zicht
baar.
Aanstonds voelde hij zich door brutale
handen vastgegrepen en op den grond ge
worpen, terwijl er een gejuich uit de bende
Opsteeg.
,,Arme dames Le Nondec!" dacht de
go-ede .pastoor.
Bespot, geslagen, voortgeslejard door de.
sansculotten, dacht hij, zonder de minste
vrees voor den dood, alleen aan die goede
dames.
„Zij zullen boos zijn, zij zull-en denken,
dat ik het opzettelijk, gedaan heb! Maar ik
kon den goeden God toch niet laten voorbij
gaan, zonder Hem-te. groeten!" „HsgzT'.
00RLÖ68-VARIA.
Het martelaarschap van Polen.
In het Journal de Genève vonden wij een
artikel over Pelen, als de historische Lij-
deres van Europa,
De oorlogaldus de schrijver strekt,
zich uit óver driekwart Poolschen grond.
Het onmetelijk front van de -Mazuri&che
meren tot aan de uit-loopers dei' Kaï'pathen
loopt uitsluitend over Polen. Tweederden
van het lancl met 13 millioen zielen zijn
bezet door Oostenrijkers en DUitsehers. Men
spreekt van "5000 verwoeste, gebombardeer
de, geroosterde dorpen en 200 op dezelfde
wijze behandelde steden. In de departemen
ten Kielce, Radom en Lublin vindt men
geen sporen van leven meer.
In Galicië heeft het voor de Russen te
rugtrekkende leger de petroleumvelden en
fabrieken vernield; in Russisch Polen wer
den de kolenmijnen onder water ge ze'
Spoortreinen rijden niet meer, de handel
ligt lam geslagen, de industrie, is dood.
Overal ellende, honger, besmettelijke ziek
ten. Menschen, die derwaarts gingen om
hulp te verleen en, verklaren, dat de ver
liezen der burgerbevolking grooter zijn dan
die op de slagvélden.
Ten einde aan de bombardementen te
ontkomen, zijn alle bewoners in de Galici-
sche Karpathenstreek in de door hen ge
dolven onderaardsclle holen gevlucht, waar
in zij den winter doorbrachten. Meer dan
een millioen menschen zijn uit. Galicië ge
ëmigreerd. Velen gingen naar Moravïë,
Stiermarken. De sterfte is verschrikkelijk,
vooral onder de kinderen.
Andere volken, zegt de Zwitsersche schrij
ver, mnken op dit oogenblik zware be
proevingen door, maar zij worden ten
minste gesteund door eenzelfde gevoel en
eenzelfde hoop. Zij weten, wie hun vijand
en waar hun vlag is. De Polen evenwel,
verdeeld onder de drie oorlogvoerende le
gers, zien aan hun ellende de onzekerheid
en den twijfel toegevoegd. Hoe kunnen .zij
do nederlaag van hun eigen troepen wen-
schen? Sinds de 150 jaar oude verdeeling
tusschen de omliggende Staten voelde Polen
zijn lot nooit zoo pijnlijk als thans.
De overwinning van Duitschland en Oos
tenrijk zou voor Polen de handhaving der
verdeeling beteekene'n en de altijd nog in
het hart der natie levende hoop' vernieti
gen. Zoo Rusland wint, heeft het beloofd,
de Poolsche centra te herstellen, doch on
der het schild van den Tsaar.
Maar voor het oogenblik lijden de Po
len zonder zelfs den laatsten troost te heb
ben: de zekerheid, dat zij lijden voor het
vaderland.
Droeve piechtigheid.
De Parijsche correspondent van de
„Tijd" schrijft:
lm de C a rm e". iet en-kerk heeft een indruk
wekkende plechtigheid plaats gehad, waar
aan de weduwen van gevallen, soldaten
deelnamen. Ik heb lange rijen zwarte, ge
sluierde gestalten, vrouwen in diepen
rouw zien opgaan naar de kerk „des Car-
mes" van het I-n-stitut Catholkjue, Het wa
ren aldus be,schreef ze mijn collega voor
de „Gauliois" dames uit bekende katho
lieke families, naast dienstmaagden en
Jonggetrouwden afflm in den rouw,
allen weduwen geworden door den oorlog.
Da Carmelieitenkerk was donker van
zwarte draperieën en het rouwfloers der
altaren. In. de knielbanken niets dan
zwartes, gedaanten, drie of vierhonderd....
Zij gevoelden zich. getroost, de arme vrou
wen, omdat er zoovel en waren, die het
zelfde leed te dragen hadden, doch meer
nog door de gedachte aan het hiernamaals
de troost der eeuwigheid.
En ten slotte opbeurende woorden van
Z.Em. Kardinaal Amette, die haar toe
sprak met langzame, ernstige stem. Zij
luisterden met stillen eerbied. Hij sipreekt
haai' van zijn deelneming met haar tra
nen, en ov-ar haar fierheid, waarmee het
leed gedragen wordt; hoewel zij weten
dat de geliefde niet meer zal terugkeerem
die gevallen is op 'het veld van eer.
Nog vele huilige troostwoorden sprak de
Kaïdinaal en het scheen, dat er vrede
daalde in de verscheurde harten. Vrede
juist daar, waar men het '.t minst zou
verwachten. En de H. Mis werd voortgezet
in een atmosfeer van kalme berusting.
Daarna verrichtte Z.Em. de absolutie.
Op het oogemlbilik dat hij het midden
schip betrad, schaarden zich rondom hem
ta' van kinderen, sommigen met de uit
drukking van ombeeorgdlhedid op het ge
laat, andere vróeig-oud door tranen en
smart. Het zijn de kleine oorlogswees en
door -schroot en shrapnel voor altijd be
roofd v-an vaderzorg.
Langzaam nadert de aartsbisschop en
vaderlijk zegent hij de gebogen hoofden,
terwijl hij zich richt tot de moeders, die
te snikken staan. „Hij is le Charleroi
gevallen"... „In de Argonnen is hij ge
sneuveld".... „Hij is te Atrecht verdwe
nen".... fluisteren de weduwen. Hij....
Reeds eenrige oogenblikken is de aarts
bisschop vertrokken, maar allen liggen
nog geknield in gebed. En men begrijpt,
dat zij den onmogelijken gunst van- den
hem ei! afsmeek om orn hem weer te vinden,
dien zij nooit meer zullen zien.
De Fransche financiën.
Zelfs het rijkste land der wereld begint
de financieele last van den oorlog erg te
voelen.
Ziehier een staatje van de uitgaven.
Oorlog, Staatsschuld, Steun, Voeding,
Civielbestuur. Totaal in millioen francs.
Augustus—December 1914: 5815.32 59.72
405,54 20,00 178.80 6479.38.
Januari—September 1915: 10.422.69
1367.53 1913,29 166,80 1745,32
15,615,41.
Totaal sinds begin van den oorlog:
16,238,01 1417,05 2318,81 186.80
1924,12 22,094,79.
De kosten voor leger en vloot zijn, vól
gens de memorie van Ribot, van 28 op 43.
rnillioen dagelijks geschat en zij zullen ze-,
ker nog vérder -stijgen. Het tekort be
draagt tot; 15 Mei 12V6 milliard, Waarvan
1100 millioen in -10-jarige obligaties werd
gefundeerd, de rest voor de helft met schat
kistwjissels van korten'duur, de andere
helft met bankbiljetten-druk gedekt wer
den. JZooals men weet, heeft Engeland: H/ó
milliard toegezegd, maar voor het einde
van 'den herfst moet ;zeker Avel het ach-
voud'van dit bedrag losgemaakt worden.
Geen wonder, dat Ribot's memorie niet
.direct Ln opgewekten geest gesteld is.
Trouwens, men heeft zeker reeds opge
merkt, dat de koopkracht van den frank
den laatsten tijd zich in dalende richting
beweegt. Heeft Frankrijk zijn oeconomi-
sche krachten overschat?
Russische broodprijzen.
Volgens de Korr. Norden wordt uit
Warschau aan de Dziennik Narodowy ge
meld, dat officieel bekend gemaakt werd,
dat het goederenvervoer naar Perm-Bogs-
law over den spoorweg naar Moskou en
de Rjaesan Syzia Wiasmalijn gestaakt.
Volgens de Roesskoje Slowo zijn te War
schau de broodprijzen thans van 18 kope
ken tot 90 kopeken per pond gestegen. De
meelhandelaren hebben zich tot de politie
autoriteiten gewend met het verzoek 'oni
een verklaring af te geven, dat te War
schau en omstreken gebrek aan meel
heerscht en dat zulks is "toe t-e schrijven
aan de onderbroken toevoer van levens
middelen per spoor. Met een dergelijke
verklaring wilden de meelhandelaren van
de Regeering gedaan zien te krijgen, dat
het goederenvervoer op de spoorwegen die
naar. Warschau'rijden, hersteld tVördt. De
politieautoriteiten hebben het) verzpeüï
zonder opgave van redenen afgewezen.
De Missie-orden en de Oorlog.
Over den arbeid in den oorlog der mis
sieorden en genootschappen geven de
„Katholische Missionen" in het Juninum-
mer eenige opmerkelijke getallen. De reli
gieuze mannelijke genootschappen tellen
niet minder dan 3245 leden in den dienst
van Duitschland. Van hen waren er 6 aal
moezenier bij de marine, 136 bij het leger te
land en 187 in de lazaretten en gevangen
kampen. Als vrijwillige ziekenverplegers
of zielzorgers der zieken traden 282 pries
ters en 519 broeders en leekenbroeders in
dienst. Onder de wapenen stonden 1963
leden. Gevallen zijn er 75, gewond 184, en
47 gevangen genomen. Vijfenzeventig ge
stichten waren als lazaret ingericht en
hadden meer dan 35,353.soldaten verpleegd.
Ook de Congregaties der missiezusters
stelden vrijwillig kloosterhuizen en perso
neel ter beschikking. Twee duizend zes
honderd zes en vijftig zusters verpleegden
in 160 kloosters, welke in lazaretten of her
stellingsoorden waren veranderd, ongeveer
123,000 soldaten. Zeven zusters zijn reeds in
den verplegingsdienst gestorven, 28 ziek
geworden. Deze getallen gelden voor den
tijd tusschen einde Maart en midden April.
De werkloosheid in de oorlogvoerende
landen.
Tot de merkwaardige verschijnselen van
dezen Wereldoorlog behoort ook, dat,
naarmate de krijgsbedrijven worden voort
gezet, tegen alle voorspelling in het oeco-
nomjsch leven zich meer en meer- reor
ganiseert.
Neutrale reizigers in Duitschland kometn
niet uitgepraat over de bedrijvigheid daar
waargenomen. Uit Engeland komen de
zelfde berichten en zelfs in het ongeluk
kige België herleeft, zooaKs bleeöt, het
lieven.
De laatste Fransche statistiek, weflike wij
in de Figaro vinden en van April dateert,
geeft hetzelfde verschijnsel te zien.
De April-statistiek gaat over 27,610 fa
brieken me-t 1,097,670 werklieden. In Au
gustus 1914 waren van deze 27,610 fabrie
ken maar 12,422 (45 pet.) opengebleven.
Heit procent klom in October bot. 58, in
Januari tot 69, in April tot 77. Het perso
neel), in Aug. tot 373,020,(34 pet.) gedaald,
klom in de genoemde maanden tot 44,
59, 65.
Men moet niet me enen, dat de overblij
vende 35 pet. werkloos zijn, want de mo
bilisatie heeft 24 pet. van de totale fa-
briekswerkkracht in mannen, vrouwen en
Iri.'lndeirenk weggenomen. Daaruit blijkt
dat het aantal in April 11 pet. bedroeg
tegen 17 in Januari, 32 in October en 42
in Augustus.
De toestand is zeer bevredigend in de
industrie voor voeding, metalen, trans
portwezen enz., vrij bevredigend :'(n de le
ner- en huidenindustrie, doch hij laat nog
te wenscheen. in den eigenlijken hand et, bij
de caoutchouc- en papierindustrie.
In bet bouwvak is nog weinig bedrijvig
heid (34 pet. nog, tegen 41 in Aug.) Het
zelfde gekit van edele metalen en edelge
steenten.
De toestand wisselt ook hier naar de
streken af. Hij is b.v. bevredigend in Rou-
aan, Bordeaux. Toulouse en Lyon, minder
goed ,tie Parijs, Dyon, Nancy en de depar
tementen Nord en Pas de Calais, doch oók
hier neemt de bedrijvigheid sinds Januari
weer toe.
De groene vijand.
In de „Vorwarts" vertelt een soldaat: Tot
nog toe behoorde spade, bijl en houweel tot
onze belangrijkste wapens. De zomer heeft
ons een nieuw werktuig in de hand ge
drukt, waarmee uit de loopgraven de oor
log gevoerd wordt, de sikkel. Prachtig
schoten in regen en zonneschijn de bloe
men en het hooge gras op. Het was heer
lijk om aan te zien, maar heel slecht om
er door heen te zien. Onze posten en schild
wachten, tot aan de schouders gedekt
door de aarde, hadden spoedig niets an
ders meer voor oogen 'dan een zee van
groene halmen met kleurige bloemen,
waarachter de vijand kon doen wat hij
wilde. Dat ging natuurlijk niet. Daarom
ging op een goeden dag een patrouille èr
op uit om zeisen eji sikkels te requireeren
en 's nachts moesten .uit iederen postsiand
een paar man vporzichtig naar buiten
kruipen om met deze.werktuigen gras en
bloemen uit te roeieii.
Spoedig floten echter de kogels van de
vijandelijke wachtposten.Zij hadden stel
lig het gesuis van het staal door het gras
géhoord. Toen werd bevél gegeven zeisen
en sikkels weg te dóén, nx'et de handen ver
der te plukken. Nu glijdt 'in uitgezwermde
tirailleurslijn. niet dxio gac. afstunOS" hl61'
een groep en daar een groep op de buik
voorwaarts en plukt met gretige handen
het gras af.
Het is niet bepaald, eenaangenaam
werk. Scherpe halmen snijden in de huid
en menigeen staat zijn rechterhand te be-
likken en te bekrabben, omdat hij in brand
netels of in een distel heeft gegrepen. Door
het geluid van het plukken kan men niet
hooren of ereen vijandelijke patrouille
aankomt. En te zien. ip' er in het geheel
niets. Achter ons verhindert de draadver
sperring een. snellen terugtocht en over
ons heen fluiten nog steeds met korte tus-
schenpoozen de kogels.
Maar wat helpt het? Het werk moet ge
daan worden. Oorlog is oorlog. Al had
ook menigeen dien zicli anders voorge
steld.
Nachtelijke vuurteekens.
De oorlogscorrespondent in hot Westen
van de „Norddeutsehe Atlgemeine Zei.
tunig" sclirijft:
Het is na middernacht. De. rumoerige
stad werd plotseling in duisternis gehuld,
omdat ir,aderende vijandelijke vliegeniers
gerapporteerd waren.
Op straat its het zoo donker, dat mem
naar den weg moet tasten. Maar onafge
broken vloeit de- stroom van troepen. In
een kleine lichtstreep van - een kaars voor
de poort van het hotel, waar de officieren
wonen, komen de beelden van hen, die
langs de straat trekken, als op een mat
glas. Soldaten, die uit den slag komen.
Soldaten, d.ie naar den slag trekken. Met
z waren, vasten stap.
Uit het verwarde lawaai van komenden
en gaanden, van rüiter-afdeeii.ngen en
wagen-colonnes, motorfietsen en dreunen
de vrachtwagens, klinken een paar heldere
geluiden, die zich vereenigen en luider
worden geuit. Het is een, lied, dat uit hon
derden sterke kelen klinkt, een soldaten
lied Een bataljon, juist met den trein aan
gekomen, trekt voorbij om naar het slag
veld te gaan. Jonge, ach zoo heldere jonge
oogen fonkelen. Zij zingen uit volle borst
het refrein van Duitschland's overwinning.
De achtersten kunnen de woorden niet
hooren, die de voorsten zingen, maar
steeds wordt tegelijkertijd het krachtige
refrein .ingezet. Ammunitiewagens rollen
krakend over de keien. De ruiten van de
huizen rinkelen. Daar tusschen vervoeren
de Roode Kruis-auto's op zachte, voorzich
tige banden vlug hun.last. Steeds komen
en gaan er ziekenwagens. Er wordt van
nacht zwaar gevochten. De vijand doet een
e/rnstigen aanval, weer nadert de marsch-
stap van nieuwe compagnieën, dreunt
voorbij en versterft in de verte.
Van den Lorette-heuvel rolt dof kanon
gedonder. Als de schri ftteekens van de
draadlooze telegrafie roept dit kanonge
bulder de menschen op tot den strijd, hier
de ornzén, die in onuitputtelijk aantal na
deren, ginds de Franschen, die er alles op
zetten om ons terug te dringen. Het ka
nongebulder is als een elektrische golf, die
de zenuwen opzweept.
De correspondent vertelt dan verder,
hoe hij in een toren klimt en daar post
vat om uit de verte in den donkeren nacht
ie te te kunnen zien van den strijd om deui
Lorette-heuvel.
De geheele horizon is vol rijen van dan
sende lichten. In de loopgraven, die men
van hier niet ziet, zooals men
niets ziet dan lichten, die in het duister
zwemmen, ligt Fransche en Duitscli© in
fanterie, klaar voor den aanval, loerend
op elkaar. En opdat niemand aai het diris
ter verrast wordt, laten zij liohtkogels op
stijgen, die het terrein tusschen de 'loop
graven met licht overgieten. Aks bellen
in een glas mineraalwater, zoo borrelen
de licht kogels op. Krijtachtig wit-hlauw,
stellend, dat het de oogen pijn doet, zoo
zijn de Duitsche lichtkogels. De Fran
sche met melkachtig-rooden glans. Dozij
nen witte en roode kogels hangen tegelij
kertijd in de lucht. Zij zoeken in lang front
dc wederzijdsohe stellingen af. Zij werve
len in diohte massa's door elkaar. Zij dan
sen op de maat van het kanongebulder,
zoo dat men zou kunnen denken, dat zij
gelijk met het projectiel uit den loop ge
schoten werden. Dan weer zijn ze veel tal
rijker dan het aantal projectielen, dat jn
trommelvuur afgeschoten wordt.
Di.t iis het spel van licht dn, den mach te -
lijken slag. Een vuurwerk op mijlen af-
stands, zooals het nooit ontstoken werd
bij een feest van den vrede. Iedere licht
schijn doet de ziel pijn. Ze is als de groet
van een man, die sterft.
De vergiftige gassen.
Door een bijzonderen correspondent
van de Times bij de Russische troepen is
het gebruik en de uitwerking van de ver
giftige gassen aan Duitse hem. karnt bestu
deerd. Hij zegt, dat in den vroegen ochtend
van den 30sten, Mei in de Duitsche loop
graven een beweging werd o-pgemerkt.
Men zag hoe de soldaten wit poeder ojf
stroo voor de stellingen legden. In den
beginne heette het dat dit poeder liet gas
voortbracht, maar (thans verneemt men,
dat dit enkel een middel is, om een wolk
van zwaren witten rook te verwekken, die
als een gordijn tot bedekking van de ver
dere bewegingen moest dienen. Het stelsel
dat men toepaste was het volgende: Men
plaatste stalen cylinders van 75 m.M. bij
15 c.M. in de loopgraaf, die in den bodem
bevestigd waren. Deze werden verbonden
met een looden pijpleiding, die langs de
borstwering tegenover den vijand loopt.
Boven aan den cylinder zit een kraan.
Nadat het gordijn van rook ontstaan is,
worden de kranen tegelijk opengezet. De
cylinders worden in groepen van 10 of 12
opgesteld, met een onderlinge tusschem-
ru tante van 2 voet; tusschen elke groep
cylinders bevindt zich een afstand van 20
pas. Worden de kranen opengezet, dan
stroomen er wolken van een zwaar groen
achtig geel gés uit., dat het geheele ter
rein Ivoor 'de Duitsche linie bedekt: als de
windt gunstig is, drijft d'o gaswolk lang
zaam naar de Russisehe lln'Me,' die dan
door -een muur van rook en gas volstrekt
aan het oog is onttrokken.
Wij "hëMH-'Uï "PeiwljZÖri;5 waaruit va'lt" af;
te leiden, dat Duitschó soldaten tegen.'
het gebruik van deze gassen bitter gepro
testeerd hebben-. Hun .officieren zeiden-
echter, dat dat gas volkomen onschuldig
was em dat de Russen cr niet erg van (e
lijden zouden hebben, maar er alleen be>-
wustéloos door zouden worden en dat zij
dan naar de Russische linies konden, wan
delen en de loopgraven .zonder een, man te
verliezen jonden bezetten.
Achter het gas kwamen de Durtsche
sappeurs aanzetten om liet prikkeldraad
van. 'de Russische* versperringen door te
knippen. Achter de aanvalskolonnes liepen
Duitsehers met zuurstofcylinders, ten ein
de die ten bate- van hun eigen, allen van
reispirators_voorziene soldaten te gebrui
ken. a's dit noodig mocht zijn.
De Russische soldaten kregen bevel om
geen. vin te verroeren en geen kik te geven
en niet te vuren,' voor de vijand binnen het
bereik van het prikkeldraad was gekomen,
ten einde hem in den waan te brengen dat
de Russen -dood waren. Vier Russen vielen
dn de hevigst© benauwdheden neer.
D© volstrekte stilte die in de Russische
schans-en heer&ohte, maakte de Duitsehers
er zoo zeker van dat hun gasaanslag ge
lukt was, dart, de laatste groepen van- de
aanvallers dekens en knapzakken droegen
in de meening dat zij zich dien nacht ge
makkelijk .in de schansen kónden inrich
ten.
Toen de Duitsehers aan het prikkeldraad
gekomen waren, opende de geheele Rus
sisch© linie het vuur dat de eerste gelede
ren wegvaagde. Niet een soldaat was van
zijn plaats geweken-, allen, waren op hun
poist gebleven. Vurende zakten zij in de
loopgraven Ln elkaar. Degenen die de ma
chinegeweren bedienden, bleven daarmede
doorgaan, terwijl andere soldaten, natte
windsels om hun gezicht sloegen, tot bei
den samen bezweken.
Het geheele verslag van den strijd ver
meldt tallooze voorbeelden van helden
moed van soldaten die op hun post zijn
gestorven-. Toen de reserves kwamen,
vonden zij de eerste loopgraaf gevuld met
geslikte Russen, maar d© Duitsehers wa
ren al aan het terugtrekken-. De reserves
voerden met groote verontwaardiging
den aanval uit, vLeèen op de Duitsehers
aan, regen hen aan de bajo.net en sloegen
hen met de kolf van he.t geweer. Daarbij
joegen zij hen eerst in en daarna uit hun
eigen stellingen.
Middelerwijl voerde bij een stelling het
draaien van den wind de gassen naar de
Duitsche loopgraven terug, waar men
blijkbaar niet voor respirators gezorgd
had, want de Russen zeggen, dat men do
Duitsche soldaten ten prooi aan hun eigen
vergift in de uiterste benauwdheid hoorde
schreeuwen. Het was vreeselijk om aan
te hooren.
De eerst© poging van de Duitsehers om
dit onmensche'.ijke strijdmiddel aan het
Russische front te gebruiken eindigde dus,
zegt de correspondent, zonder dat zij er
het minste voordeel van hadden.
Gemengde berichten.
Uitvoer Tan een paard op cigouuardige
Trjjze ontdekt. Dinsdagavond vonden de
douane-ambtenaren te Gennep bij dc visitatie
van ledige eiereukisten, die uit Duitschland
terugkwamen, onder hooi om. verborgen een
gebruikt paardentuig. De eigenares der kisten,
zekere vrouw Booijen, uit Mil, verklaarde dit
van een stnlhoudersknecht cadeau te hebben
gekregen. Dit vertelsel kwam den ambtenaar,
daar leder in Duitschland zoo duur is, ver
dacht voor, weshalve hij de vrouw aan do
politie overgaf, aan wie zij, na eenigen tijd
loochenen, bekende, haar paard in Duitschland
verkocht te hebben voor 1500 mark.
De vrouw had, ovenals verschillende andere
kooplieden de vergunning eenige malen per
week hare eieren met kar en paard langs
het grenskantoor Hekkens uit te voeren; op
hen rust dan natuurlijk dc verplichting met
het paard terug te keeren. Door numetharo
ledige kisten per spoor langs een ander kan
toor terug te komen, hoopte zij zich voor
ontdekking te vrytfaren, wat als ze het
tuig niet had medegebracht mogelijk ook
ware gelukt, aangezien het haar, daar Mil
niet in staat van beleg verkeert, niet zoo
moeilijk zou zijn, zich van een nieuw paard
te voorzien. Do vrouw moet voor haar zieken,
echtgenoot en 9 kinderen den kost verdienen,
zoodat zij haar straf dubbel zwaar zal onder
vinden.
Brutaal. In den nacht van Dinsdag op
Woensdag werd ingebroken in een villa aan
den Vlietwcg onder Stompwyk en gister
nacht hebben de óngewenschte gasten in
datzelfde huis hun bezoek herhaald. Er worden
gouden en zilveren voorwerpen, antiek-
koperwerk en verschillende familiestukken
vermist.
Van de daders geen spoor.
Het ongeluk te Breskens. Omtrent het
vreeselijko ongeluk dat do vissckers van
Bieskens heeft getroffen, meldt men nog:
Als naar gewoonte waren zij des morgeus
voor de garnalenvangst uitgezeild, waaron
der ook de B. 19 van do weduwe A. Hoog
stad, welke was bemand met baar beide
zoons D. Hoogstad, 40 jaar oud en A. Hoog
stad, 34 jaar oud. Beiden waren gehuwd en
laten elk een vrouw resp. met 4 en 1 kind na.
Verder waren aan boord Adr. van Ove'r-
beeke, oud 19 jaar en de scheepsjongen, oud
14 jaar. Zij voeren reeds met de zoogaarts
op de thuisreis, in gezelschap van andere
visschers, toen omstreeks 12 uur op de hoog
te van het mijnenveld voor Knocke het ver
schrikkelijke ongeluk gebeurde. Dc B.. 19
voer achteraan, de andere visschersschiuten
waren allen voortgevaren, zonder dat er iets
gebeurd was, toen opeens een der schippers
achter zich keek en meteen zag, hoe do B.
19 met man en muis de lucht invloog. Deze
was zeker op een mytr gevaren, welke du
anderen gelukkig waren gepasseerd. Du slag
waS zcör hevig en een groote waterzuil, ver
mengd met stukken wrakhout dwarrelden
door .de lucht. Ook het zuil werd een heel
eind in de lucht, ingeslingcrtl; diup'jia was
alles stil. Spoedig keerden de. schippers terug,
doch'noch het vaartuig, noch van du beman
ning was iets tc bemclken. Zij' kcérden be
houden met hun droevige boodschap in dé
haven terug, alwaar hun mcdedceling een
algeineenc verslagenheid teweegbracht. De
toestand in dc gezinnen was volgens getui
gen verschrikkelijk.
Jnclit op een ï'Uwieldlef. Ecit Amster»
damsch inspecteur van politie, als boef ver
kleed, begal zich naar een huis, waar ró'h
meerdere leden van een dievenbende ophiel
den. Bij het verlaten der woning kwam een
der leden op straat hem te gempet. niet de.
mededecling, dat hij een der collega's wenschlo
te spreken. De inspecteur, die zicli als oen der
huiBgenooten had voorgedaan, vernam van den
dief, dat hij dien dag eenige rijwielen gesto
len had, waarna beiden besloten den buit te
gaan ziep. Doch bij de Ceintuurbaan geko
men scheen dc boef lucht tc krijgen, dat
hij zich in zijn collega had vergist, Plotseling
zette hij het op een loopon, terwijl de inspee-
teur, hierop niet bedacht, geen kans zag hom
in te halen. Spoedig echter besloot dc inspec
teur gebruik te maken van een juist passee-
rend rijwiel, om daarmede den diel te achter
volgen, hetgeen aanvankelijk wederom mis
lukte doordat de achtervolger in vollu vaart
tegen een hoop straatkeien reed.
De boef was inmiddels in een huis op de
Ceintuurbaan gevlucht, doch de inspecteur
liet onmiddellijk het rijwiel in den steek, volgde
den dief, dien hij op den zolder der woning
te pakken kreeg. Daar slaagde dc inspecteur
er ten slotte in den rijwicldief te arrosloeron
en naar het bureau Stadhouderskade in ver
zekerde bewaring to brengen.
Het einde van den oorlog!! ln de „N.,
Gron. CC' lezen wij het volgende:
Wanne ea' de voorteek ©riem na-et geheel
en al bedriegen., loopt de oorlog tem einile..
Maar goed ook. Wat al rampen zijn er
uilt v-oortgekomen, wat al wee is er over
he.t m etnisch dom gobr-achtl We heibben al
overal bij vriend e>n kennis hot heerlijke
nieuws verspreid; de vrouwen schrei cm
tranen van dankbaarheid, de mannen ga
ven handdrukken als grepen van nij-ptunr
Wanneer het nu precies vrede zal- zijn,
is niet met volkomen juistheid te hepa'on*
De heer K., hoofd van een school t© Leeu
worden, heeft verleden week aan president
Wilson, u weet wel, den baas van de Ver-
een igde Staten, een ad res geaemdem, waar
in hij verzoekt het daarheen te leiden dat
alle uitvoer van oorlogsmateriaal uit de
Vereenigde Staten, zoolang de oorlog
duurt, verboden wordt. Zijn wij goed ii>
gelicht, dan kent de heer K. den heer
Wil som. Hij heeft eens met hem gezwom
men.
Afschriften van. dit verzoek verzond
adressant aan dem keizer van Duitschland'
en aan den keizer van Oos-tenrijk-Honga-
rije. Ook weer vrienden. Me© geknikkerd.
De schrijver heeft uitgerekend, dat, nu
4© post zoo slecht gaat, hij eerst binnen
14 dagen antwoord tkan hebben. Hij twi j
felt geen moment of na de lezing van dit
adres zal president Wilson onmiddellijk
den wapenhandel fnuiken. Keizer Wilhelm
zal hem dan uit Leeuwarden eens op de
koffie vragen, ©n vandaar gaat hij bij
P -,in. aré een glas kwast drinken. Die ge-
ietenheid zal hij te haat nemen om weer
adressen aan te bieden; aan elk twee*
Daar gaan weer twee weken mee heem.
Totaal dus vier weken. Maar dan ver
wacht d© heer K. oók dat de zaak gezond-
zal zijn. Op het welslagen hoeven we niet
te hopen. Het succes is verzekerd. Het ia
een radicaal middel.
Dat nu niemand van ons daaraan cordec
gedacht heeft!
