Tweede Blad,
Ingezonden stukken.
Goed voorbeeld.
Het „Centrum" schrijft:
Sprekende over cle voedingjsmiddejm-
Ljrculaire van minister Posthuma, spaar-
L de burgemeester van Leiden in de
Donderdag gehouden gemeenteraadszitting
critiek niet, maar verklaarde hij zich*
_..ns bereid de ministeriéele plannen te
Stelpen, verwezenlijken.
Van den maatregel tot verstrekking van
jodkooper brood hoopte hij het beste en
ij zal zelf een der eersten zijn naar
ij in een verslag lezen om een brood-
tart aan te vragen, opdat niemand uit
Enige overweging er zich van terug-
pude.
Dit is inderdaad een goed en practiscli
ijorbeeld.
Er is. reeds veel gesputterd tegen de
broodkaart en te bewonderen valt hare
Wring zeker niet.
Maar men kan dit bezwaar ook overdrij-
en in elk geval zou het geen zin lieb-
de, uit vermeende of andere „deftig-
Lid" liet aanvragen daarvan achterwege
Maten.
Er is ook een valsche schaamte- ai
fcndsgevoel en de Leidsche burgemeester
wekt daarover op geestige wijze de staf.
nlVaar hij' als hoofd der gemeente, man
lui hooge maatschappelijke positie, zoo-
El door zijn ambt, als door zijn afokmst,
Lórgaat, zal niemand over het bezit eener
jroodkaart hebben te blozen.
ge JAARGANG.
No. 1669
e&2*d4eh£<3ou/tcwt
Zaterdag I Mei 1915.
Uit de Pers.
Siaten-Generaal.
TWEEDE KAMER.
|!erg a d e r ing van gisteren.
(Vervolg.
Land bouw ver loven.
Ie heer Smeenge (U.-L.) merkt op,
Tier strijd is tusschen hetgeen de mi-
Her op 26 Januari heeft beloofd en het-
■n hij later heeft gedaan. Spr. meent
vorige spreker heel duidelijk heeft
?n De lang noocfig ^e0 a^rfT-
_|eiders in de gelegenheid te stelten voor
onderhoud hun grond te bebouwen,
door den Minister getroffen regeling is
juist, al beroept de Minister zich op
adviseurs. Gebleken is echter dat de
te ing niet door de adviseurs is ge
pakt: over de regeling is wel advies ge-
pagd, maar dat is alles.
|Deheer DuymaerVanTwist (A.-
meent dat de tijd voor het bebouwen
land reeds voorbij is. Echter is de
lofsquestie toch urgent met liet oog op
hooibouw. Spr. schetst de beteekenis
i de ver'loven voor dezen bouw.
[De heer T^roelstra, (S.-D.) heeft als
jemeenen indruk dat aan de onganisa-
van de verloven aan het departement
b Ooidog weinig zorg is besteed. In net
p schijnt deze aangelegenheid ter he
ling te zijn overgelaten aan hen, hij
gewoonlijk de verlofsregeling berust,
fe de commandanten, liet is spr.Is indruk
fa door hen de verlofsregeling beter «verd
fcande'd dan later door den Minister
geschied. Het is spr. bekend dat verlo-
Ja zijn verleend voor het bebouwen van
wid ten eigen bate op kleiner 'terrein
in 1 H.A. In verschillende garntzoens-
aataen is op dergelijke wijzie -verlof ver
tui Hierin is door den Minister veran-
iring gebracht. Spr. betwijfelt het of het
fcwenscht was dat juist de Minister - eze
verandering aanbrach, waar wij nu een
maal twee autoriteiten hebben, den Mi
nister en den Opperbevelhebber. De laat
ste heeft speciaal te letten op de militaire
belangen en juiist had de Minister laar-
naast zooveel mogelijk de oeconomisihe
belangen van het land moeten behartigen.
Nadat nog enkele sprekers in denzelfden
geest hebben gesproken, zegt de Minister
van Oorlog, de heer Bosboom, geheel
uit zijn centrum te zijn geraakt door de
specialiteits-redevoeringen over onderwer
pen die geheel buiten zijn terrein liggen.
Voor de economische belangen heeft hij
altijd zeer wel gevoeld. Gaaxne had* hij
veel verder gegaan met de verloven, van
neer dat niet op vele bezwaren was go-
stooten. De treinen zijn 's avonds tjok-vol
van militairen; ze kunnen er niet meer
vervoeren^ Voorts is er dienst aan de
grenzen, die een zekere sterkte eiseht.
Wilde hij uit de depots menschen ter ver
vanging zenden, dan zit men weer met
het trein-verkeer.
Tot de uiterste grens van de verloven-
verleeiiing wil de Min. gaan. Maar hij
moet afgaan op adviezen. Zijn die altijd
goed! De Min. ontkent dat hij bedoeld
heeft te zeggen dat de burgemeesters on
betrouwbaar zijn: hij bedoelde te zegden
dat ook zij niet altijd kunnen beoordee-
len of de aanvrage gerechtvaardigd is.
Elke grens is willekeurig, dat geeft hij toe,
rnaar hij moest grenzen stellen om om
maatstaf te hebben.
De cruaestde van de intensieve cultuur
was voor den Min. een nieuw puntje. Hij
vraagt of hij nog iets kan doen om daar
aan tegemoet te komen. Stellig zal hij dit
overwegen: Morgen zal hij met de bemid-
delings-bureaux in overleg treden.
De Kamer koes te re niet -te veel .illusies
daarvan. Het militaire belang blijft prae-
domineeren. En dat gevoelt men in de
Kamer niet genoeg meer.
De heer Schaper (S.-D. Dan moet
u dat maar eens nader toelichten!
De heer Troelstra (S.-D.): Straks
komt dat wel aan de orde bij de mohili-
satie-credieten.
De Minister zegt te zullen doen wat
mogelijf. is. Hij geeft echter geen 'toezeg
gingen.
De heer Albarda (S.-D.) dankt den
Minister.
vergadering werd verdaagd tot
Dinsdag halftvvaalf uur.
t Is te hopen, dat de minister wete te
géncfèT +öciu"Vdi,7rr' upj niet -allen hevrerti-
oplossing der verloven-kwestie, een die
meer rekening houdt met de behoeften.
Rechtzaken.
Mishandeling door politieagenten.
Voor het Gerechtshof te Amsterdam is
in hooger beroep behandeld de zaak tegen
de politieagenten D. v. d. Aar en C. J. Gar
denbroek, die door de rechtbank bij vonnis
van 3 Maart j.l. ieder veroordeeld waren
tot 2 maanden gevangenisstraf (geëischt
was 4 maanden) wegens mishandeling van
Johannes Sax op 22 Sept. j.l. aan de Wa
terstraat te Amsterdam. Toen deze daar
in een vechtpartijtje gewikkeld was van
eenige vrouwen, waaronder ook zijn eigene,
dienden genoemde agenten, die hem wil
den arresteeren, hem met hun sabel een
paar bloedige slagen op het hoofd toe, zoo
dat hij in levensgevaar verkeerde.
Van de behandeling dezer zaak in eer
sten aanleg op 17 Febr. j.l. is toen uitvoe
rig verslag in ons blad verschenen.
Voor het Hof waren 19 getuigen gedag
vaard, van wie 6 A décharge. Als verdedi
ger trad wederom mr. Van Gigch op
De advocaat-generaal vroeg vernietiging
van het vonnis der rechtbank en vrijspraak
van beide beklaagden.
FEUILLETON.
HEREENIGD.
Hij vergezelde zijn beschermer op al
ambtelijke bezoeken, want de dokter
lacht te zeggen, dat er voor een jong
latent in die geneeskunde geen beter
«Mei was om zich te bekwamen dan de
ractijk.
Eiken morgen ging voorbij met studie
de bezoeken en de avond werd doorge-
ffacht in gemeenschappelijk samenzijn
den salon.
Vas de morgembezigheid de ernstigste
het dagwerk het meest verscheidene
het drukste, het avond-samenzijn, melt
Hara er bij, was het meest aantrekke-
ïe. Doch te midden van al dezen vrede
a al Hit geilufk sloop ïn TïetTnart van den
®gen man een aandoening binnen, die
öi in zijn eenvoud en onervarenheid noch
noch kon overwinnen.
Sidderend voor den zlelevredie der beide
menschen, zag Marah van dag tot
wat zich voor hare oogen afspeelde,
^h de dokter bleef als met blindheid
Wagen; en toch kon dit niet zoo voort
ik dat mocht niet èn ter wille van
Jara èn ter wille van Guido. Wanneer
j^n zich eerst van hun wederzijdsche
bewust werden om dan later t an
te worden gescheiden, dan zou het
'laat zijn, dan was het me.t het geluk
heiden gedaan, want zulk een ellende
niet te overwinnen en nauwelijks te
-rlev?n zijn. Ten laaitste kon zij het nieit
■"ger dragen. Op zekeren dag, toen Kla-
ra en Guido samen uitgereden waren,
ging zij den dokter in zijn studeerkamer
opzoeken.
Hij begroette haar met een glimlachje,
doch haar neergeslagen oogen maakten
hem ongerust en aanstonds vroeg hij haar
of er iets niet in orde was.
Neen, mijnheer de dokter, ik ben be
droefd over iets, en ik weet niet hoe ik het
u zeggen moet antwoordde Marah.
Mistress Rocke, gij weet het, ik hen
uw vriend. Stel vertrouwen in mij en
spreek ronduit.
Nu dan, Sir, antwoordde juffrouw
Rocke. Miss Klara heeft ongelukkiger
wijze geen moeder, geen tante of eene of
andere bloedverwamitedie...
07 mistress Rocke, ik geloof dat zij
in u een moederlijke vriendin heeft...
Ja, Sir, en met het oog op mijn plicht
als zoodanig moet ik u zeggen, dat Guido
en ik uw huis moeten verlaten.
U en Guido hier vandaan?...
Ja, Guido is geen gepaste dagelijk-
sche omgang Voor Misis Day!
Waarom niet? vixrög de dokter met
een glimlach je.
Als Miss KJ ara's moeder nog leefde,
zou zij u duidelijk maken, dat jonge da
mes nooit met anderen van heit andere
geslacht kennis moeten maken, wanneer
deze anderen niet van demzelfden stand
zijn als zij, antwoordde Marah Rocke.
Indien Klara's goede moeder nog op
aarde leefde, zou zij mijn sympathie voor
Guido ten volLe deelen en hem achten en
hoogschatten, zooals ik het doe, mistress
Rocke, antwoordde de dokter met voch
tige oogen en zacht bevende stem.
Maar, Sir, al kent uwe goedhtetd te-
Om een dubbeltje.
Voor het Gerechtshof tt Amsterdam is
hooger beroep behandeld de zaak tegen den
45-jarigen politie-agent F. II. C., die op 10
Febr. j.l. \oor de 5e Kamer had terecht
gestaan, beklaagd van htt zich toeóigenen
van 10 cents, tpen op 13 Oct. j.l. ongeveer
half elf 's voormiddag* een dronken man
in het posthuis aan de Ferd. Bolstraat
werd binnengebracht en gefouilleerd.
De aanklacht was ingediènd door be-
klaagdes collega's, die, volgens zijn verkla
ring in eersten aanleg, ten hekel aan hem
hadden, wijl hij uit de neutrale vakvereeni-
ging was getreden en lid geworden van
de Katholieke organisatie.
Het O. M. was van oordetl dat de aan
klacht op een vergissing berustte, en re-
quireerde vrijspraak, doch de rechtbank
veroordeelde bekl. bij vonnis van 24 Febr.
j.l. tot 5 dagen gevangenisstraf.
Moord.
Voor de Utrcchtscbe Rechtbank zal op 17
Mei a.s. worden behandeld de zaak van A. v. S.,
oud 48 jaar, molenaarsknecht te Kamerik,
thans gedetineerd te Utrecht, verdacht van
moord, gepleegd op J. Mooijen. boerenzoon te
Kamerik, den 4cn Januari j. 1., door het los
sen van een schot uit een buks. Twintig
getuigen zijn gedagvaard. Verdediger is mr.
M. Nufca, te Utrecht.
De onbeschaamde postbode.
ï?Het Hof te Arnhem bevestigde het vonnis
der rechtbank tc Zwolle d.d. 18 Maart waar
bij J. D., postbode te Avercest, wegens het
opmaken eener valsche schuldbekentenis, werd
veroordeeld tot G maanden gevangenisstraf.
Gemengde berichten.
Rampen en Ongelukken. Men meldt uit
Goedereede: Donderdagnacht werd brand
ontdekt in de schuur van J. van der Waarde,
alhier, waar de gcheele inboedel met levende
have, bestaande in twee paarden cn een
varken, een prooi der vlammen werd. Spoedig
deelde bet vuur zich aan de nabij-gclegen
perceelen, drie landbouwschuren. eigenaars,
de erven van de wed. C. van der Wende,
Joh. Komttcbcd, en L. van der Wende Tzn.,
en een loods, eigenaar C. van Erleken3, mede.
Alle perceelen brandden tot den grond toe
af. Dc oorzaak van den brand is onbekend.
De afgebrande perceelen zijn alle, behalve
dat van dc erve wed. C. van der Wende,
tegen brandschade verzekerd. De gemeente
lijke brandbluschmiddelen waren spoedig ter
plaatse, terwijl ook door de bevolking ijverig
met emmers watci: gedragen werd.
Het ongeveer tienjarig zoontje van den
verbrijzelde in zijn val het klankbord van
den kansel en kwam vervolgens met het
hoofd op don hardsteenen vloer terecht,
waardoor hij een schedelbreuk bekwam, welke
den dood onmiddellijk tengevolge had. Hot
kind, dat met den klokluider naar dc kerk
was gegaan, was vermoedelijk van de loop
plank, welke overliet plafond ligt, gevallen,
met het treurige gevolg, dat het morsdood
van een hoogte vai ongeveer 20 M. neerviel.
De deelneming ir. dit zoo smartelijk verlies
is algemeen. ï)e iroefheid der ouders laat
zich beter gevoelen dan beschrijven.
Gistermorgen jte ruim 7 ure is brand
uitgebroken in hc pand Rapenburg 30, te
Amsterdam, waar ,n de benedenverdieping
een damesmodezaa wordt uitgeoefend.
De brand, die oiptaan is door het in vlam
geraken van een juinmHlang van de gas
kachel, breidde zicisnel uit en weldra sloegen
de vlammen naar /riten. De geheele winkel
en de drie étage die door particulieren
worden bewoond," almede de zolder, zijn ge
heel uitgebrand.
Een stoomspuit e drie Yeclitkran.cn richt
ten hun stralen oihet vuur, onder leiding
\«»n den hoofd branmeester R. Boele. De
Jan van der Hcydi. die ook ter
aanwezig was, bleef/crkloos.
Te acht ure was ïen den brand meester.
Persoonlijke ongekken zijn niet voorge-
k°Nader vernemen ij nog, dut uit het achter
buis 2 mannen zie door uit de ramen te
springen moesten reden. Zij kwamen m
Markengracht terecht, maar werden spoedig
op het droge gebracht. Eén van lien is per
rijwielbrancard naar het Binnengasthuis
vervoerd.
Een tijger geschoten. Men schrijft aan
De'Lok. uit Pekalongan:
De heer R. II., geëmployeerde der thee
onderneming „Djolotigo", heeft, laatst op
jacht zijnde, 't geluk gehad een prachtigen
tijger te ontmoeten. Hij schoot het beest
op korten afstand midden tusschen de
oogen en 't was natuurlijk met dit pracht-
schop dadelijk dood. Hoewel hij het dier
heel onverwachts zag, behield hij zijn te
genwoordigheid van geest en maakte hij
zich niet bang of zenuwachtig.
Nu behoort deze jager ook tot een der
koenste, die vroeger op Tjandi-Semarang,
waar hij woonde, de schrik was van het
wild daar in den omtrek.
De inlanders, die hem vergezelden, had
den het hazenpad gekozen en met hen de
drijfhonden, vóórdat de jager goed wist
wat er aan de hand was.
Ze liepen samen de heer II. H. met
een paar inlanders door een stuk hosch,
een kidang-spoor na. Zooala gewoonlijk
was de schutter een eind vooruit met de
honden.
Bij een ravijntje gekomen, begroeid met
struikgewas en glagah (hoog gras), begon
nen de honden angstig te worden en liepen
ze jankend, met den staart tusschen de
pooten, naar den jager terug.
Deze vermoedde dadelijk de tegenwoor
digheid van een tijger. Zonder op de men
schen te wachten ging hij het kreupelboscli
in, de richting van waar de honden de
lucht roken.
Hij was al een eind het struikgewas in,
toen de inlanders ineens begonnen te
schreeuwen: „simo, simo ndoro wétan sam-
pean simo!" Hij keek die richting uit en
waarachtig, daar loerde het prachtige dier,
waarschijnlijk gereed tot een sprong,
want de jager was geen 10 meter van den
tijger af.
Kalm en bedaard haalde II. R. den haan
an zijn geweer over en mikte op den kop.
Een oogenblik later knalde het schot en
meteen rolde het dier over den grond en
had opgehouden te leven.
De honden, uit instinkt, zeker van het
schot huns meesters, renden hem weer na
en Kenès, een der moedigste, ging er da
delijk op af en „pang" daar kreeg die nog
een klap in zijn nek, welke echter niet
goed aankwam, te oordeelen naar den on-
diepen wond; waarschijnlijk dus een laat
ste
afgebroken. Wil men niet om de boven
genoemde reden, voelt men zoo jvei|n.'|J
voor het stadsschoon, dan had men het
toch al lang moeten doen uit practische
overwegingen. Wat zou men als de
werd verbreed een mooie verbiln.-»
ding hebbeyi l|issch«fc VischmarkJ. (dd
plaats, waar de markt wordt gehouden
en de boden zijn gestationneerd), en Iioog-
landsche Kerkgracht, Haarlemmerstraat!
en verder, terwijl nu alle passage doofl
de smalle en toch reeds drukke Donker-»
steeg moet.
Mocht de boven omschreven wenscli
eens om velerlei redenen werkelijkheid
worden en de worden ver
breed, wat niet veel zou kosten, slechts
een enkele onteigening en veel indirecte
voordeelen zou opleveren.
U, M. de R., dankend voor de verleend®
plaatsruimte.
Een Leidenaah
Wij hopen met den geachten inzender*
dat zijn wenschen binnen niet te langen
tijd worden verwezelijkt. 't Zou een mooie
verbetering zijn onzer stad.
Red.
Nieuwe Uitgaven.
Leidsch Jaarboekje. G. F«
Theonville. Leiden 1915.
Iets later dan andere jaren is het 12de
Leidsch jaarboekje verschenen. Doch hot
is in geen enkel opzicht de mindere van
zijn voorgangers, ondanks „de ongunall
der tijden". Uiterlijk keurig verzorgd,
bevat het wederom een hoogst interessan
te reeks bijdragen van deskundige mede
werkers. Wie eens wat meer wil weten
van Leidens historie, van wat hij rondom
zich ziet, kan dit boekje hetwelk voor
zeer billijken prijs is te krijgen niet
missen. Liever nog besluite hij er zich op
't Is het geld ruimschoots waard.
Schaakrubriek.
inspanning van fter.
.i»x «aar dfe nesaran (administrateurs-
oning) gebracht, waar „de baas" den
nployeerde verwelkomde ca een «ere
saluut maakte voor zijn scherpschutters,
talenten: „In dezen oorlog zou je goTd
waard wezen, kerel," g
De Burcht en de Burgsteeg.
Geachte Redactie,
Ondergeteekende behoort niet tot die
Leidenaars, welke in hun stad niets of
weinig schoons zien. Integendeel Ik ge
loof, dat er weinig Hollandsche steden
zijn zoo rijk aan geschiedkundige monu
menten, zoo interessant voor den --^mde
bezoekers, die, helaas rneer r 00g heb
ben voor het stadsscbi- c'aa velen der
eigen inwoners.
dA"' Mh/e Ri det merkwa&c itm-
stronten ~ne' een der mooiste p»jes
pie „burcht" is echter ook
'helaas! ^.peerend voorbeeld van
de wijze, waarop truien rnet zijn aantrek
kelijke monumenten omsj>»ingt. Ze is niet
te vinden, voordat.... men vlak voor
staat. Waarom zijn niet reeas» lang die
paar hulzen aan de eenc zijdo de£
Oplossing van probleem 225 is Te7.
Goede oplossingen ontvangen van: AJ
van Hameren, Veur; R. Paulides, Leiden;
Q. Doeswijk, C. Klaassen, Zoeterwoude;
H. Schrama, Warmond; J. Heemskerk.
Roelofarendsveen; J. Berk jM«"»rawïJk aaa
Zee; Schaakln°*- 10 Ruiter,
Correspondentie- J'r"fter- Hl»Mdorp.
«'it: ICaT, Zw„rt u„c. 0 rect Probleem:
wegens het
Prob'eem 22S van SCHAAKLUbr
(Ingezonden.)
ZWAltT.
Z.
\VLt- Kaktand pat.
Pion f3.
Zwart: Kd5; Pdl; Pd3; Pltm^_a7f e5.
Mat in 2 zetten.
Oplossingen worden ingewacht tot Za
terdag 15 Mei, onder motto Schaalt,
„Leidsche Courant", Leiden.
.genover Guido gee. grenzen, toch mag ik
niet ziender,oogen een toestand bevorde
ren, die mij nood'iakt të~ spreken en u te
verzoeken Guido t laten heengaan^
Mijn beste mltress Rocke, antwoord
de de dokter goeig, als we nu eens een
weinig op de Voorienigheid vertrouwden
en alles op zijn leoop lieten?...
Och Sir, hoe {aarne wilde ik, dat gij
mij begreep.
Ik begrijp u volkomen, maar maak
u daarover niet lezorgd. Laten we het
jonge volkje over aan hun eigene recht
schapene "Harten en aan de Goddelijke
Voorzienigheid. Kara heeft niet alleen
een zaclilt karakte, maar is ook een ver
standig kind, en wit Guido betreft, indien
hij zijn hart breelt door een ongelukkige
genegenheid, heb ik mij in. hem vergist!
zeide dc dokter cd harfcelijtfen toon.
Juffrouw Rocks slaaktie een diepen
zucht.
Ik heb het ah mijn plicht beschouwd.
Sir, u alles te zegen. Ik heb het gedaan;
ik hoop dat gij er nooit spijt over zult ge
voelen, dat gij mijn wensch onvervuld
hebt gelaten.
En onhoorbaar, op de haar eigene zach
te wijze, verliet :ij het vertrek.
Hij w i 1 nd<t zien, preveLde Marah
bij zich zelve, tervijl zij naar haar kamer
ging. Zijn overgnoote goedhartigheid
maakt hem blind voor alles. In zijn ver
langen om_Guido gelukkig te maken ver
oordeelt hij"" hem tot het verschrikkelijk
ste lot, dat er op deze wereld voor een
jongeman denkbaar is: tot hopelooze lief
de voor een meisje, clat veel té hoog hoven
hem staait clan dat hij ooit zijn oogen tot
haar zou durven opslaan, Ik moet er met
Guido over spreken enjbem w-aarschu- i geluk en zegen, maar Louter v
wen. Dat is liet eenige middel tot zijn r '-1k:
redding!
En des avonds, toen op Willow Heights
■alles ter ruste ging en Marah ook hoorde,
dat haar zoon zijn kamer, naast de hare
gelegen, was binnengetreden, riep zij
hem, daar zij hem moest spreken.
De jongeman zag zijn moeder ongenist
aan.
- Guido, begon zij, er is jets in u veran
derd, dat misschien aan anderen on tg aait,
maar niet aan uwe moeder. Guido, ge
denkt, tie veel aan miss Day.
Moeder! riep de jongeman uit, ter
wijl hij sterk bloosde.
Ja, Guido, ik weet alles! Ik weet dat
ge het heerlijk vindt in haar nabijheid te
zijn; dat het een genot voor u is van haar
te droomen, als geen ander oog dan dat
van God op u nederziet, en ik weert, ook,
dat ge er een geluk in vindt gouden lucht
kasteel en te bouwen. Dat alles is zoet en
aanlokkelijk, maar, Guido, het is een
vergif, gevaarlijk voor den vrede van de
ziel en van het hant!
O, moeder!...
Guido, van nu af aan moet ge met
oJle kracht waken over al uw handelin
gen en uw woorden, ja zelfs uw gedach
ten; ge moet met Mi&s Day niet spreken,
aan haar niet denken, met haar niet om
gaan, wanneer hert nidt onvermijdelijk
noodzakelijk is. En leer haar dan toch
altijd beschouwen als iemand, die hoog
hoven u staat en die voor altijd onbereik
baar vo.or u is. O mijn jongen, het zal u
aen harden strijd kosten een onbeschrijfe
lijk harden abrijd, maar het moot zijn, ge
moet een gevoel overwinnen, dat u nooit
-- erdrieit en
bittere teleurstelling brengen kan. Recht
vaardig liet vertrouwen, dat onze wel
doener in u heeft gesteld, en wijs mot
sterke hand de hertoovering van u af, dio
u in hare ketenen heeft geslagen want
Miss Day kan nooit uw vrouw worden!
O moeder, wat klinkt dat alles liardl
Een uur geleden kon ik niet droomen, dat
ik zoo ongelukkig zou worden! fluister do
Guido met gebroken stem.
Arme jongen, ik moest u toch wij
zen op clen afgrond, waarvoor ge srtaatl
Ik weet hot, moeder, ik weet het
thans! fluisterde Guido, terwijl hij van-
kelend opstond en zijn nnoeder de hand
dirukte om daarna haastig jn zijn kamer
te verdwijnen.
Hoe hard het hem ook viel, toch tracht
te hij zoo trouw mogelijk te vervuilen,
wat Marah hem had opgelegd.
Hij deed nauwkeurig alles wat zijn
moeder van hem verlangd had, doch het
kon niet uitblijven, dat deze verandering
van gedrag in den jongeman Kil ara sterk
opviel.
Tevergeefs deed zij alles om hem door
verdubbelde vriendelijkheid anders te
Stemmen, zooals vroeger. "Hij ontweek
haar schaduw en gedroeg zich tegenover
haar me-t een eerbied en terughouding,
alsof zij een koningin was en hij eigemt-
lijk niet de genade verdiende in hare ma/-
bijheid te vertoeven.
/Vordt vervolgd.j
