29
BUITENLAND.
H
De Oorlog.
BINNENLAND.
6e JAARGANG.
No 1536
■mggyjffiEBS
BUREAU: STEENSCHUUR 15, LEIDEN.
Interc. Telefoon 935. Postbus 6.
DIT BLAD VERSCHIJNT ELKEN DAG, UITGEZONDERD ZON- EN FEESTDAGEN
De ABONNEMENTSPRIJS bedraagt met GRATIS POLIS Ongevallen-verzekering
0EILLUSTREERD ZONDAGSBLAD voor Leiden 10 cent per week f 1.25 per kwartaal;
agenten II cent per week, f 1.45 per kwartaal. Franco per post f 1.65 per kwartaal.
Afzonderlijke nummers 21/, cent, met Geïllustreerd Zondagsblad 5 cent
bet
onze
DONDERDAG
OCTOBER.
1914.
De ADVERTENTIEPRIJS bedraagt van 1-5 regels f0.75, elke regel meer 15 cent
Ingezonden mededeelingen van 1-5 regels f1.50, elke regel meer 30 cent, met gratis
bewijsnummer. Bij contract aanzienlijke korting. Groote letters naar plaatsruimte.
Aanvragen om Dienstpersoneel van 1-5 regels 50 cent, iedere regel meer 10 cent.
Aanbiedingen van Dienstpersoneel, Huur- en Verhuur, Koop- en Verkoop (geen
Handels-Advertentiën) van 1-5 regels 25 cent, iedere regel meer 5 cent.
Voor d© vluchtelingen.
De Nederlanders, van welke richting of
vaa welk beginsel ook, zijn goed voor de
Belgische vluchtelingen; zij verschaffen
hun huisvesting, kleeding en voeding. Het
vervullen van dien liefde-plicht strekt hun
tot eere!
Maar en een katholiek blad mag, moet
o. i. deze ernstige vraag stellen wordt
cr wel voldoende aan gedacht om dien vaa
alles beroofden menschen behalve de spij/.e
voor het lichaam, ook, zoo veel in ieders
vermogen is, g e e s t e 1 ij k voedsel te ver
strekken?
Dat laatste te verzuimen zou zijn een
haast onvergeeflijke nalatigheid! Allen
toch, die zich een oogenblik willen verhef-
len boven de sleur van een oppervlakkig
leven, moeten begrijpen, dat de schoonheid
van de verzorging der lichamelijke belan
gen geheel en al wordt weggenomen, als
er niet mede samengaat een behartiging
van het geestelijk heil.
Wij vernamen dezer dagen, dat eenige
personen, onder wie een katholiek, die de
leiding hadden van een tehuis voor vluch
telingen, weigerden dezen tot het bijwonen
der II. Mis op Zondag aan te sporen. ,,Dat
moesten zij zelf maar weten." Ziehier een
liberale opvatting van de bedroevendste
soort. Moet een vaderlander „zelf maar
weten" of hij zijn plichten ten opzichte
van zijn vaderland vervult? Moet eeir
kind „zelf maar weten" of liij zijn o.uders
de verplichte onderdanigheid betoont?
Zou niet ieder verstandig mensch, dion
vaderlander, dat kind, zoo zij zich onwil-
toonden, tot het onderhouden van hun
verplichtingen aansporen? En als er
sprake van is, dat een katholiek zijn
plichten tegenover God, zijn godsdienst-
plichten in het geheel niet of met
Dauwen ijver vervult, zou dan een aan
sporing niet vereischt zijn?
Dat toch een ieder, vooral iedere katho
liek van zijn verplichtingen in deze diep
doordrongen zij!
n
De Duitschers in Frankrijk
en Beigië.
Ofschoon de berichten over den slag tus
schen Nieuwpoort en Yperen nog al uit-
eenloopen, meenen wij toch, na ze alle te
hebben vergeleken, te moeten gelooven
aan een terugtrekken der Duitschers op
dit punt.
Bovendien hebben wij zekerheid, dat
Dixmuiden niet meer in de macht der
Duitschers is.
Is Dixmuiden niet meer in hun han
den, dan heeft het ook geen waarde meer,
dat een kleine Duitsche troepenafdeeling
in de buurt van Pervyse de overzijde van
het gekanaliseerde riviertje de Yser heeft
bereikt. Deze kan daar, afgesneden van
de hoofdmacht, niets doen dan trachten
weer terug te trekken, hetgeen de Bond-
genooten haar natuurlijk niet gemakkelijk
zullen maken.
Verder klopt met het terrein winnen der
Bondgenooten ten N. en O. van Yperen
zeer goed het terugtrekken van de Duit
sche linies naar de vallei van de Lye of
Lys. Want men moet zich nu de zaak zoo
voorstellen, dat de reeds bestaande bocht
in de beide linies in de buurt van Yperen,
nu nog meer naar het Noorden is uitge
rekt, en dit moet ten gevolge hebben, dat
de Duitschers zich naar de Lys terugtrek
ken. i
De vraag is nu, of het den Bondgenoo
ten gelukken zal, het front der Duitschers,
dat nu, zoo niet t e, dan toch n a b ij
Thielt zeer sterk gespannen is, te door
breken.
Met de grootste belangstelling zullen ze
ker nadere berichten hieromtrent worden
tegemoetgezien, want het oogenblik, dat
nu nadert, kan beslissend zijn.
Merkwaardig is, dat deze vooruitgang
van de wapenen der Geallieerden op den
uitersten linkervleugel van het front.waar
zooveel blood gevloeid heeft, waar zooveel
troepen van andere deelen van het front
heen gezonden zijn, toch samengaat met
vooruitgang op andere punten, al is de
beteekenis daarvan nog niet voldoende
vast te stellen.
Zoo bv. tusschen La Bassée en Arras,
zóó bij Craonne (N.W. van Reims), /oo
ook aan de Maas.
De bondgenooten hebben geen haast,
zegt de „Times". Dat wil zeggen: de En-
gelschen hebben geen haast. Zij kunnen
den oorlog rekken, zelfs zooals de „Ti
mes" zeide. als de laatste kozak in Rus
land, de laatste huisknecht in Bordeaux
gevallen
Maar
ook zoo^
De Franschen hebben den strijd in hun
land, en zouden gaarne, dat de Engel-
schen, dien van verre aanzien, zonder
zonder zich te moeten opofferen voor den
bondgenoot. En de taktiek van generaal
Jouffre moge bewonderenswaardig zijn,
toch zou elke Franschman juichen, roo de
Duitsche troepen van Fransch gebied wer
den verdreven.
Bovendien is het voor den Franschen
geest van offensief optreden een zware
zelfoverwinning in een langzaam, uitput
tend en afmattend positiegevecht, dat
week na week voortduurt, te moeten strij
den tegen de Duitsche troepen, die in goed
ingerichten stellingen een aanval afwach
ten.
En het zal zeker voor de Fransche troe
pen een groot succes zijn, wanneer zij er
in slagen op deze wijze de Duitschers af
te matten en tot den terugtocht te noodza
ken; of ze bezig te houden totdat einde
lijk de Engelsche hoofdmacht zooveel zal
zijn geoefend, gewapend geëncadreerd en
voor het gevecht gereed, om de bondge
nooten te hulp te komen.
De Russen.
Ook de slag, die den Duitschers en Oos
tenrijkers in Polen is togebracht, schijnt
gevoelig te zijn.
Het gedeelte van von Hindenburgs leger,
dat voor Warschau stond, is reeds zoo
ver teruggeslagen, dat de Russische ca
valerie de stad Lods, in de richting van
zijn lijn van retraite gelegen, heeft kun
nen bezetten.
Zuidelijker wordt in het Weichselgebied
allen >s.
.laar aat c?s
met de bondgenooten
nog gestreden, maar kennelijk met x oor
deel voor de Russen.
En nog verder Zuidelijk, in het gebied
van de San, ten Z. van Przemysl, is de
door de Oostenrijkers beraamde omsinge
ling mislukt.
Voor het eerst werd deze nederlaag door
het Duitsche hoofdkwartier in een bericht
van gistermiddag erkend.
De opstand in Zuid-Afrika.
Uit Londen wordt geseind: Na Dinsdag
ochtend uit Rustenburg te zijn opgetrok
ken, heeft Botha 's middags voeling ge
kregen met de partijgangers van gene
raal Beyers en hen op de vlucht gedre
ven. Den geheelen dag heeft Botha ze ver
volgd en 80 man gevangen genomen. Tal
van volgelingen van Beyers zijn gewond.
Aan de zijde van Botha is slechts één
gewonde. De vervolging wordt voorgezet.
Het bericht, aldus een telegram uit Lon
den, over een nieuwen opstand in Zuid-
Afrika veroorzaakt veel minder beweging
in Engeland dan men had kunnen ver
moeden. Ieder is overtuigd, dat, ondanks
den grooten invloed der leiders deze op
stand even weinig succes zal hebben als
die van Maritz.
Bovendien vertrouwt men volkomen dat
Botha en Smuts den toestand geheel be-
heerschen.
De dagbladen zijn zelfs van meening dat
de opstand een gunstig gevolg zal hebben
en den band tusschen de loyale Boeren en
Engelschen en de regeering nog hechter
zal maken.
Of de opstand, gelijk waarschijnlijk is,
weldra zal zijn gedempt, of niet, hij zal
geen afbreuk kunnen doen aan de mili
taire macht van het Britsche rijk noch den
wil van zijn volken, niet alleen in Europa,
maar in de geheele wereld, om den oorlog
door te zetten, tot de vijand zal zijn over
wonnen, schokken.
Verschillende Oorlogs
berichten.
Het Engelsche leger Het Engelsche
legerbestuur is voornemens nog 100,000
man aan te werven.
Rusland en Bulgarije. Naar 't schijnt
gaat het tusschen Rusland en Bulgarije
meer en meer spannen. Het Sofiotische bla-l
„Utro" meldt, dat de Bulgaarsche studen
ten, die aan Russische universiteiten stu-
deeren, last hebben gekregen, binnen 24 uur
Rusland te verlaten. Het Roemeensche blad
„Vitorul" beweert, dat Rusland de Bul
gaarsche regeering een ultimatum heeft ge
steld, met de bedreiging, de havens Warna
en Boergas te bezetten, indien Bulgarije
voortgaat het transport van uit Duitschland
naar Turkije gezonden munitie door te
laten,
In Portugal. Italiaansche bladen mel
den, dat de Portugeesche regeering, in ver
band met de monarchale onlusten, de pro
vincies Draga, Coimbra en Porto in staat
van oorlog heeft verklaard.
Volgens berichten uit Madrid hebben de
Portugeesche ministers van oorlog en van
binnenlandsche zaken hun ontslag aangebo
den, voor het geval de president der repu
bliek er op staan zou, dat Portugal zich bij
Engeland aansluit in den oorlog.
Het Spaansche leger. Madrileensche
bladen melden, dat de lichting van het
Spaansche leger, welke onder gewone om
standigheden reeds naar huis vou zijn ge-
zenden, onder de wapens wordt gehouden.
Oostenrijk en Servië. Naar het Boeda-
pester blad „Az Est" mededeelt, zijn Oos-
tenrijksch-Hongaarsche troepen ten Westen
van Mitrowitsa over de Save getroKKen.
lubben de Serviërs, die daar gunstige stel
lingen innamen, verjaagd en Mitrowitsa be
zet. Daarop zijn, na een gevecht «lat twee
uur duurde, ook Rocsaj en Zarawica ge
nomen.
Het blad acht door dit succes de omstan
digheden voor den verderen opmarsch dr r
troepen in Servisch gebied zeer gunstig.
Een zeegevecht. Volgens draadlooze <jQ-
richten van het stoomschip Saratoga van
de Ward-lijn is er een zeegevecht geleverd
op de kust van Virginië, dat Maandagavond
om 8 uur begon. De juiste plaats is *50
mijlen ten Zuiden van het lichtschip Scot
land. Er werd veel met zoeklichten gewerkt.
Er werden ongeveer 20 schoten afgevuurd
uit zwaar geschut, op ongeveer 20 mijlen
van de kust.
Er zijn geen nadere Inrichten ontvangen.
Men vermoedt dat Engelsche of Fransche
oorlogsschepen in gevecht zijn geweest met
een Duitschen kruiser, waarschijnlijk de
Karlsruhe of de Dresden.
Russische gruwelen. De gouverneur der
provincie Oost-Pruisen heeft in een bijeen
komst van Oost-Pruisische leden van het
Heerenhuis medegedeeld, dat* door de Rus
sische soldaten ongeveer 1000 bewoners zijn
gedood, zonder dat daartoe aanleiding be
stond. Uit een brief van het Groote Hoofd
kwartier aan graaf Mirbach blijkt, dat het
kasteel van den graaf door gedeelten der
vierde Russische cavaleriedivisie is vcr^
nield. zonder dat daartoe militaire nood
zakelijkheid bestond en zonder dat in Ie
buurt werd gevochten.
Op een mijn geloopen. Het stoorn
schip „Manchester Commerce", met een
inhoud van 5363 tons, is op de Noordkust
van Ierland op een mijn geloopen en ge
zonken. De kapitein en dertien man ver
dronken. Dertig matrozen werden gered
door den treiler „City of Londen".
De havenautoriteiten te Liverpool waar
schuwen de schepen, die de Iersche
Noordkust langs moeten, dat de Duitschers
daar mijnen hebben gestrooid, zoodat de
schepen zestig mijl uit de kust moeten
blijven.
Een offervaardig priester. Een kape
laan uit Würzburg schrijft in een veld
post-brief aan zijn vader:
„Nadat ik nu reeds vele operaties heb
bijgewoond, ben ik vandaag zelf op de
operatietafel gaan liggen en wel uit vrij
en wil. Want er was een arme kerel, wiens
hand door granaatkartetsen was stukge
schoten en die in zijn linkerschouder een
diepe wond had. Eerst werden er twee
van zijn vingers afgezet, zoodat de hand
weer heel goed kan genezen. Maar zijn
schouder zou niet hebben kunnen gene
zen, zonder dat er wat huid op werd ge
legd. Ik verklaarde mij bereid mijn huid
af te staan. Heden werd dit ten uitvoer
gelegd. De dokters wilden mij chlorofor-
meeren, maar daarvan heb ik niets willen
weten en zoo het al geen aangenaam ge
voel was ik heb het toch goed door
staan. Met een scherp mes werden er 15
stukjes huid uit mijn bovendij gesneden
en daarmee de wonde van den soldaat be
dekt. Daarna werden hij en ik goed ver
bonden. De heele zaak duurde ongeveer
een half uur."
De cholera in Oostenrijk. Uit Rome
wordt gemeld, dat volgens uit Wecnen
ontvangen brieven Beneden-Oostenrijk
met cholera besmet is. In Weenen zouden
eiken dag honderden gevallen aangegeven
worden. Ook in Hongarije doen zich ge
vallen voor. Een onderzoek van liet 1)0-
nauwater heeft de aanwezigheid van cho-
lera-vibrionen aangetoond.
Intocht der Russen. In het Warschau-
sclie blad „Drien" vertelt dr. Kasnica, die
onlangs uit Lemberg naar Warschau is
gekomen, da; in Lemberg vele huizen ge
heel ledig zijn. Gedurende den intocht der
Russen in de stad, verborgen de katho
lieken zich in hunne woningen, terwijl de
Joden, vermoedelijk uit overgroote angst,
het Russische leger met ovaties verwel
komden. Het Russische opercommando
heeft het verschijnen van de officieelo
Lembergsche courant (Gazeta Lwowska)
doen staken. Als eenige Poolsche courant
verschijnt in Lemberg slechts de Slowo
Polskie, die sedert jaren het heil der Po
len in hunne vereeniging met dc vcrcenig-
de Slaven zag. Er lioerscht in Lemberg
groote duurte en vele goederen ontbreken
geheel. Er zijn reeds stappen gedaan om
uit Odessa suiker en thee te importeeren.
De Hoogeschool van Leuven. In ver
band met de weigering van het aanbod der
universiteit te Cambridge kan worden ,e-
meld, dat het plan bestaat, de colleges aan
de universiteit te Leuven zoo spoedig moge
lijk te hervatten.
Prinses Adelgonde.
Prinses Adelgonde hertogin van Modcn i,
is gistermiddag om kwart over zes over
leden.
Prinses Adelgonde van Beieren was gebo
ren 19 Maart isi'l en is dus 91 jaar gewor
den. Zij was in 1842 gehuwd met Frans V,
hertog van Modena, die in 1875 is overleden.
Nederland en de Oorlog.
Uitnaam vaneen „kleine
n a t i e".
Naar de „N. Crt." thans met zekerheid
kan mededeelen, heeft de Engelsche Regoe-
ring eenige dagen geleden aan onze Rege
ring een niet onbelangrijke geldelijke bij
drage aangeboden om in de kosten van net
onderhoud der Belgische vluchtelingen ie
hcipen voorzien.
Onder betuiging van haar hooge waardee
ring voor dit aanbod, heeft onze Regeering
daarvoor evenwel bedankt, orndat zij van
oordeel was dat ons land de kosten van
de zorg die het uit vrijen wil op zich nam
zelf behoorde te dragen.
Antwerpsche stadsbe-
dienden.
De Antwerpsche stadsbedienden, dié
zich te Amsterdam bevinden, kwamen
naar de „Tel." mededeelt gisteren we-
FEUILLETON.
Iï! 's Sevens maalstroom.
(Het auteursrecht van deze vertaling is
voorbehouden).
Zusjes? Neen. Maar ik had een klein
katje, heelemaal wit.
En hieldt gij veel van uw vader?
Vader! O ja, daar hield ik heel veel
van. En moeder, komt zij nu gauw, zeg?
De beide vrouwen .wisselden een droe
viger! blik.
Ik moet even naar den commissaris,
veide de drogiste, toen Marcelle gereed
Past gij dan even op den kleine en
"P den winkel, 't Is tijd, dat Louise naar
school gaat.
Ik zal het wel doen hoor, antwoordde
de goede vrouw.
HOOFDSTUK VII.
Eenig spoor.
Zij daalden in den kleinen drogistwin
kel af langs een wenteltrap, verborgen
echter een kast.
Louise zat achter den toonbank op een
'oor het gebruik plat geworden kussen,
üet een breiwerk in hare hand en naast
tear een slapende kat, die zat te snorren.
Een kat, riep Marcelle, zich uit de
urnen van haar beschermster lostrekkend
11 op het vreedzame dier toe te loopen.
Zij had weldra haar kleine handen in
'®t dikke vel verborgen. Deze onvoorziene
tenraking deed Minet de ooren spitsen,
■tear de kleine vingers deden niets dan
om streel'en; hij sloot,.wellustig zijne geéle
oogen, waarvan de pupillen nauv.iijks
zichtbare strepen waren, trok zijn nagels
in en zette zijn tevreden gebrom voort.
Louistrad op haar kleine bescherme
ling i^e, die haar met een verstrooiden
blik aanzag; wat haar omringde scheen
haar zoo buitengewoon toe, dat zij er niet
over uit kon. Met haar lieve handjes trok
zij zachtjes aan de khoppen van de groo
ten laden en stond daarna in bewonde
ring stil voor de groote flesschen met
kamfer en aluin; de grc.ote potten met
pommade, getooid met sierlijke koperen
deksels verbaasden haar ook en eindelijk
klapte zij vol vreugde in de handen over
een zuigflesch met zijn elastieken slang,
die haar den tijd herinnerde, toen zoo'n
voorwerp haar trouwe metgezel was bij
haar ritjes in den kinderwagen.
Kom, Louise, ga naar school; van
middag zijt gij immers weer terug, zeide
vrouw Tarrot, bijna ijverzuchtig om de
oplettendheid, welke Louise aan Marcelle
wijdde.
Het meisje gehoorzaamde. Zij omhelsde
eerst hare moeder, daarna het verlaten
kind, zeide waschvrouw goeden dag en
ging met lichten tred de deur uit.
Een brave meid, zeide vrouw Galin,
haar naoogend.
De moeder glimlachte -voldaan en zon
der nog iets te zeggen ging zij naar den
commissaris.
De politie had reeds 't verband gevon
den, 't welk bestond tusschen de verdreven
vrouw uit het hotel en de doode van het
park Montholm; de telegrammen uit Havre
brachten haar later ook op het spoor van
den onbekende, die zeker hpar echtgenoot
moest rijn, Maar, 'daarmede hielden ook
alle aanwijzingen op. Den volgenden dag
vernam men, dat een zekere Monfort zich,
na herhaaldelijk getelegrafeerd te hebben,
aan boord van de Canada had in
gescheept. Dat was alles wat de bescher
melingen van Marcelle te weten kwamen.
In welken graad was die Monfort ver
want met de dame in het hotel, die hij
niet nader aanduidde? Waarom was hij
haar niet komen zoeken. Het feit, dat hij
vertrokken was, scheen reeds aan te dui
den, dat hij zich maar weinig aan de da
me en het meisje liet gelegen liggen.
Verstandiger en meer doortastende lie
den, meer gewend om met geld om te
gaan, zouden iemand hebben afgezonden
om inlichtingen te nemen. Ook zouden zij,
daar de transatlantische kabel nog niet be
stond, een brief naar New-York hebben
geschreven, poste restante, op goed
geluk af. Dit was niet de taak van den
commissaris van politie, die trouwens wei
gerde het te doen, maar het wel juffrouw
Tarrot aanried. Maar dergelijke naspo
ringen kosten veel geld. En als nu die
Montfort eens verklaarde zich niet om het
kind te bekommeren en weigerde de kos
ten te betalen, -welke die goede lieden ge
maakt hadden? Negen van de tien keer
worden de gewichtigste zaken door derge
lijke overwegingen op sleeptouw gehou
den.
Na eenige 'dagen werd Marie Montfort,
die door niemand herkend was, in alle
stilte begraven. Juffrouw Tarrot en de
waschvrouw volgden haar stoffelijk over
schot, de warmte van een Augustus
ochtend trotseerend. Thuis gekomen om
helsden zij de kleine wees met verdubbel
de teederheid.... en Marie Montfort was
voorgoed van de aarde verdwenen. Het
kruis der armen, dat op haar graf werd
opgericht, droeg, behalve de datum, geen
ander opschrift dan de initialen van haar
linnengoed: M. P. Zij was ook verlaten
en voor altijd.
Een copie van de acte van overlijden der
onbekende vrouw en van het proces-ver
baal van het gebeurde werden aan vrouw
Tarrot, die op zich nam voor het kind te
zorgen, overhandigd. Zij borg die papie
ren in een kleine zak met een lok haar
van de overledene, afgeknipt voor het
dochtertje. Zij voegde er verder aan toe
een in twijfelachtig Fransch gesteld ver
slag van de bijzonderheden, die haar het
meest hadden getroffen, zooals: het signa
lement van de overledene en van het kleine
meisje; een nauwkeurige beschrijving van
beider kleederen en van het merk op het
goed van Marcelle: M. M.
Daarmede alles gedaan hebbende, wat
zij meende te moeten verrichten, legde zij
de zak in een hoekje van haar kast met
het opschrift: Marcelle, en de vermelding
van den datum, waarop zij, dank zij
Louise, de kleine tot zich genomen had.
Zes maanden later wees Marcelle, die
met den dag beminnelijker en gemeenza
mer werd, met haar kleine vinger op een
flacon met drogerijen, die de initialen van
haar naam: M. M., droeg.
Marcelle Montfort, zeide zij, dat is
mijn naam.
Zijt gij er zeker van, vroeg juffrouw
Tarrot levendig.
Zeker, zeker. En moeder heet ook zoo:
Marie Montfort. Wanneer komt zij terug,
mijn moedertje?
't Volgend jaar, antwoordde da gQC-
de vrouw, die steeds trachtte het kind met
die rekbare belofte tevreden te stellen.
Heette uw vader Montfort?
Het "kleine meisje stond verbaasd over
die vraag.
Ik weet het niet, zeide zij. Moeder
noemde hem Simon.
Deze herinneringen waren plotseling in
haar geheugen teruggekomen. Zij her
haalde ze verscheidene keeren en naar
mate zij leerde nadenken, vertelde zij ook
verschillende omstandigheden, die sporen
in haar kinderlijken geest hadden achter
gelaten.
De goede vrouw Tarrot teekende ze zorg
vuldig op en verborg ze in de zak, die ailo
bijzonderheden omtrent het meisje be
vatten.
't Is wel niet veel, zeide zij tot vrouw
Golin, maar wie weet? Misschien kan het
eens baten om haar vader te vinden.
HOOFDSTUK VIII.
Weinig resultaat.
In uwe plaats, zoo zeide op zekeren dag
de waschvrouw, toen zij Marcelle's goed
thuis bracht, dat zij kosteloos waschte,
in uwe plaats, vrouw Tarrot, zou ik
naar New-York geschreven hebben, naar
den kapitein van de C a n a d a en naar
ik weet al niet wie. Ik zou mijn har.d ver
sleten hebben met schrijven, om dien
Montfort terug te vinden. Ik geloof nog
altijd, dat hij de vader is.
Juffrouw Tarrot bewaarde het stilzwij
gen. In de opkamer hoorde men de twee
kinderen rondspringen, in gezelschap van
de kat, die met een kurk speelde.
(WoxcR vervolgd).