15 BUITENLAND. De Oorlog. DE VLIEGMACHINE. JAARGANG. No. 1524 3)e &2ld^die(2otiAmit BUREAU: STEENSCHUUR 15, LEIDEN. Interc. Telefoon 935. Postbus 6. DIT BLAD VERSCHIJNT ELKEN DAG, UITGEZONDERD ZON- EN FEESTDAGEN De ABONNEMENTSPRIJS bedraagt met GRATIS POLIS Ongevallen-verzekering en het ILLUSTREERD ZONDAGSBLAD voor Leiden" 10 cent per week f 1.25 per kwartaal; bij onze enten II cent per week, f 1.45 per kwartaal. Franco per post f 1.65 per kwartaal. Afzonderlijke nummers 2lj% cent, met Geïllustreerd Zondagsblad 5 cent. DONDERDAG OCTOBER. I9I4. De ADVERTENTIEPRIJS bedraagt van 1—5 regels f0.75, elke regel meer 15 cent ingezonden medtdeelingen van 1-5 regels f 1.50, elke regel meer 30 cent, met gratis bewijsnummer. Bij contract aanzienlijke korting. Groote letters naar plaatsruimte. Aanvragen om Dienstpersoneel van 1-5 regels 50 cent, iedere regel meer 10 cent. Aanbiedingen van Dienstpersoneel, Huur- en Verhuur, Koop- en Verkoop (geen Handels-Advertentiën) van 1-5 regels 25 cent, iedere regel meer 5 cent. Die Roomschen ook! )e Roomschen hebben 't weer gedaan! Consequent handelen volgens eenmaal ngenomen beginselen wordt steeds ge- ezen en is dan ook het juiste middel om t beoogde doel te bereiken. /an ons vergt men echter soms het ■endeel. [Vat is het geval. Het ,,Hbld." ontvangt van verschillende brieven van .menschen, die zich be- igen dat hun aanbod om Belgische kin- ren jn huis te nemen door het Huisves- igscomitê van de hand werd gewezen, jl zij Protestant of Israëliet waren, [let blad, op informatie uitgaande, heeft i vernomen, dat het comité heelt ge ïnd aan de dringende verzoeken te •'.en voldoen van de Roomsche ouders vele kinderen, die uitdrukkelijk ge- agd hadden slechts een onderdak in pomsche gezinnen te verschaffen en daar- n den algemeenen regel heeft gesteld. Men zou zeggen: hieimede kan de laestie uit wezen. Ouders mogen toch ze- wel eenige wenschen uiten betreffende verzorging hunner kinderen, vooral als dezer geestelijke belangen betreft. En als het Huisvestingscomité aan die sJien kan voldoen, wat hebben an- •rsgezinden dan te klagen. Willen dezen helpen, best, er zijn nog ilwassenen te over die een onderdak be oeven. als er tengevolge der principieèle pvatting van het Comité 1 inderen onver- irgd bleven, dan word 't was anders, ervan lezen we achter niets. Er zijn ijkbaar Roomschen genoeg, die zich» ïi' de kleinen ontfermen. Zoodat, wilden we maar zeggen, de laestie uit kan zijn. Dat is echter geenszins het geval. Het ,,Hbld." plaatst wel is waar de rieven niet, wijl het in dezen drukken drukkenden tijd critiek ongepast vindt er men lette op het wantrouwen, dat u aan 't woord komt noch gelegen- eid noch tijd bestaat om na te gaan of ier van te grooten ijver sprake kan zijn of het comité meer doet dan zoo hsn- elen als het 't meest in den geest van en aar den wensch van de ouders schijnt zijn." Het Comité kan dit bij al zijn ijver en orgen alvast in zijn zak -steken. Critiek il 't meewarige ,,Hbfd." niet leveren, laar zoo'n verdachtmaking slingert het 't wilde weg. Er komt echter nog meer. Het breed- ;evoelende en vrijzinnige orgaan ,,wil wel rkennen, dat het dien wensch der Bel- ;ische ouders zeer sterk betreurt. Indien londerdduizenden van een overwegend [atholiek volk gedurende korten tijd bij meerderheid Protestantsch volk ;astvrijheid komen zoeken, behoorden die luders meer vertrouwen in hun gasthee- en, meer vertrouwen in de kracht van gen geloof te hebben." Ziezoo, daar kunnen die oudeis 't alvast nee doen en de andersgezinden, die geen tindje ter vet zorging konden krijgen, rijven zich in de handen. Wat verbeel- len die Roomschen zich wel. Zij komen naar met duizenden hier en zouden dan praatjes willen maken. ja, die Roomschen! Socialisten wer pen ten minste lustig hun beginselen over boord. Met zulke lui valt te praten. Maar die Ultramontanen! Zoo zijn we nu eenmaal, menschen! V Het juiste midden. Nu het een paar dagen al duurt met de ondersteuning der Belgische vluchtelin gen en dezer terugzending nog op zich laat wachten, wordt het tijd, te hunnen aan zien naar 't juiste midden te streven vooral ook in verband met onze eigen nooddruftigen Bij den eersten aanloop werd natuurlijk rijp en groen maar in onderstand geno men; er was geen tijd tot onderzoek en hulp behoefden ze allemaal. Nu echter kunnen we zoetjesaan wel eens gaan schiften. Te eer klemt zulks, vwjl ons reeds ter core kwam van een ITollandschen werke- looze niet hier gelukkig wien door het Steuncomité, dat hen al een paar we ken had geholpen, nu werd toegevoegd: We hebben 't te druk met de vluchtelingen; kom volgende week maar terug. En te Amsterdam moet het volgende zijn voorgekomen: In een portiek zitten een moeder en twee kinderen (geen bede laars). zeer schamel gekleed, en bleeke ge zichten. Dit ongelukkige trio trok de aan dacht van verschillende voorbijgangers. -Allen verkeerden in de mcening dat het Belgische vluchtelingen waren. Een der omstanders vroeg hun: Waar komt u van daan? Toen het antwoord luidde: Ik woon in Amsterdam, gingen de menschen met een: O! ik dacht, dat het Belgen waren, verder. Niemand vroeg naar haar adres. De arme vrouw zeide terecht: Was ik ook maar een Belgische. Zie, op zulk een onberedeneerde wjjze moeten wre niet te weik gaan. Belgen, die bij onderzoek blijken, zichzelf wel te kun nen helpen, scliuive min uit den grooten hoop; des te eer keeren zij naar hun land terug, wat voor allen toch het eindpunt moet wezen. En wat die groote hoop be treft.... Ja, in dit opzicht wachte men zich weer in andere richting voor overdrijving. In de kranten komen berichten voor van Bel gen, die de hun verleende gastvrijheid met ondank en erger beloonden, terwijl deze of gene al eens in ujn omgeving een vluchteling kan bemerKt hebben, wiens handelingen door hebzucht 'werden be stuurd. Och, zulke dingen komen steeds en alom voor en mogen dus den Belgen in 't algemeen niet worden aaugerekend. Streven we dus in ieder opzicht naar het juiste midden, ook wat betrefi het blijven steunen onzer eigen Umdgenooten. En waar zulks bij den stroom van vluchtelin gen steeds moeilijker wordt, hopen we dat de regeering dien stroom spoeiig in de juiste bedding zal kunnen leiden. De toestand te Antwerpen. Een bijzondere correspondent te Antwer pen schrijft: ik heb nu nog eens op de fiets geheel Ant werpen doorkruist, en zal u mijn bevindin gen rustig meedeelen. Doch laat ik eerst constateeren dat heel den weg van Merxem naar Antwerpen on geschonden is. De geheele Noordkant heeft niet het minste geleden. Overal stonden zelfs nog de kanonnen met ammunitie zoo als de Belgen die hadden verlaten. Aan alles was te merken dat zonder eeni ge onderlinge afspraak ieder zich had heen- gespoed. Heel de weg lag bezaaid met mili taire uitrustingsstukken. Veel schoenen, vooral deugdelijke Engelsche voetbekleed sels, werden door de Duitschers aan de Bel gen present gedaan. Dichter bij de stad kwam ik al meer soldaten tegen van allerlei wapens. Overal werden de wegen schoonge maakt en maatregelen getroffen om net verkeer te herstellen. Het electrisch licht brandt er reeds heel den nacht door. lot 8 uur mag alles open blijven. In sommige restaurants in den omtrek van de Groote Statie, welke nagenoeg geen schade heeft geleden, begint alles weer te openen. Ik ging nu de binnenstad nader bekijken. Op de Keiserlei is bijna niets beschadigd. Op de Gemeentepiaats zijn van het Atheneum de ruilen gesprongen en het binnenste is verbrand. Het monumentale gebouw heeft overigens weinig geleden. Op de Meir is na genoeg niets aangetast. Het Koninklijk Pa leis is ongeschonden. Op de Schoenmarkt is evenwel een geheel blok winkelhuizen zoodanig getroffen dat er niets meer van recht staat. Niemand mag dien kant pas- seeren, wijl er nog gevaar is voor instorten. Op de Groenplaats is Hotel Royal geheel uit gebrand, eenige huizen er naast hebben minder geleden. De Groote Markt is nagenoeg ongeschon den. Op den Boulevard Leopold zijn onder scheidene huizen zwaar beschadigd. Acbter dc Waranda, vooral in de ZonstraaT heb ben eveneens vele hulzen schade geleden. Doch het meest bezocht is Berchem en Zurenborg ;twee voorsteden, die onmiddel lijk aan de stad grenzen. De Cobdenstraat Berchem, waar nogal veel Nederlanders wonen, fteeft zeer veel geleden. Een huis is geheel vernielcL daar entegen is het huis er juist naast vrijwel gespaard gebleven. De Statiestraat en de Vredestraat te Berchem hadden het nard te verantwoorden, daar zijn ook menscnen slachtoffers geworden. In Zurenborg neeit het meest geleden de Groote en Kleine Hondstraat en de omtrek van het Dage- raadsplein. Ook hier wonen veel Nederlan ders en Duitschers. Het zuidergedeelte van de stad is even eens zwaar getroffen .Doch over het alge meen, kan ik met groote stelligheid ver klaren, dat geen óOsta gedeelte van de starl is geschonden. De meeste huizen welke Be schadigd zijn, kunnen binnen eenige dagen weer bewoonbaar worden gemaakt. De Duitsche soldalen, die in de stad gelegerd zijn, betalen alles wat ze in winkels en kof fiehuizen gebruiken. Bijna allen betalen met Duitsch geld. De draden van het electrische tramweg- net zijn op veie plaatsen vernield, zoo op den Boulevard Leopold, te Berchem, Zuren- zorg en elders. De politie doet, bijgestaan door burgerpolitie dienst, om de orde te be waren. De stad door de zon beschenen maakt nu nog een somberen indruk, evenals de roo- kende puinhoopen. Doch ik ben ovéftuigd, dat binnen eenige weken de ergste sporen van het bombardement zullen zijn verdwe nen. Vele stadhuisambtenaren hebben hun post verlaten. De verschillende dagblad- bureau's zijn er over het algemeen goed af gekomen. Vele burgers staan reeds op vertrouwc- lijken voet met de Duitsche bezetting. De Duitschers in Frankrijk. De veronderstelling is geopperd, dat het plan der Duitschei s jn Noord-Fi ankrijk is, om zooveel mogelijk de kust te naderen. Dit wordt door de sedert ontvangen be richten bevestigd. Uit Calais wordt ge meld, dat het gevechtsfront naar de zee zijde belangrijk wordt uitgebreid en dat de Duitsche troepenmacht uit de omgeving van Rijssel zich naar de richting Heze- brouck en naar de zeezijde zeer actief be toont. De medewerker van de Times" wijst er op, dat de Duitsche legers in Frankrijk in den laatstcn tijd aanmerkelijk versterkt zijn. En daaruit maakt hij de gevolgtrek king, dat zij vastbesloten zijn om te po gen in het westen en in het oosten tege lijk een beslissenden slag uit te lokken. Naar het westelijk front zijn sedert da gen landstorm- en landweertroepen over gebracht; huisvaders en jongelingen staan nu in het veld. Aan de troepenmacht in Frankrijk en België zijn zeker tien divisies toegevoegd. Daardoor, is naar de „Times" meent, de sterkte van het Duitsche leger in Frankrijkjjp anderhalf millioen menschen gebracht, en nu Antwerpen gevallen is zal een aanzienlijk deel van het in België ge bruikte leger nog daaraan kur.nen worden toegevoegd. Uit B e r 1 ij n werd gisteren geseind: R ij s s e 1 is door de Duitschersbezet, er z ij n daar 4500 k r ij g s g e v a n- genen gemaakt. De sta f was door haar autoriteiten tegenover de Duitsche troepen voor open verklaard. Niettemin brachten de Fran- schen daar bii eer poging tot onttrekking van Duinkerken uit er troepen heen, met de opdracht stand te houden tot dc aan komst van het omsingelingsleger. Daar dit natuurlijk niet aankwam, was het eenvoudig gevolg, dat de nutteloos verdedigde stad bij de inneming door de Duitsche troepen beschaoigd werd. Van het front van het Duitsche leger valt niets nieuws te melden. Dicht hij de kathedraal te Reims zijn twee iivare Fran- sche batterijen in stelling gebracht. Verder werden lichtsignalen van een to ren der kathedraal waargenomen. liet spreekt vanzelf, dat al de Duitsche troe pen tegen voor hen nadeelige maatrege len en strijdmiddelen van de Franschen zullen strijden, z o nd e r r e k e n in g te houden met het sparen van den kathedraal. De Franschen dragen dus ihans, evenals vroeger, zelf de schuld, wanneer het eerwaardige bouw werk als offer van den oorlog valt. De Russen. Inen bïjOos t-P ruisen. Wij weten, dat de Duitschers, aangevoerd door- Von Hindenburg, na op twee plaatsen, n.1. in het Masurisch merengebied en ten N. daarvan, de Russen totaal te hebben verslagen, de Russische grens zijn overge trokken en het Russische (Poolsche) gou vernement Suwalki hebben bezet. Na een begin te hebben gemaakt met net omzetten der regeering en der regeeringsorganisatie in i'ruisischi n geest, zooals de Duitsche berichten ons destijds hebben gemeld, zijn zijn plotseling door een ovei machtig Rus- sich leger in dien arbeid gestoord, binnen enkele dagen over de grenzen teruggewor pen, is geheel Suwalki van Duitschers schoongeveegd en het vroegere Russische bestuur en bestuursiniichting hersteld. Een Duitsch communiq ié heeft ons, nadat den Duitschers die slag was toegebracht, wel is waar verzekerd, dat het geheele ge- vol eigenlijk van weinig beteekenis was, omdat „nooit beoogd was Suwalki defini tief te bezetten". Maar deze opmerking kunnen wij, met de herinnering aan de herhaalde Duitsche berichten over het re- organiseeren van het bestuur, stilzwij gend voorbijgaan. Hindenburg, de overwinnaar der Russen, was inmiddels r.aar het oorlogsterrein ®bp de Pruisisch-Poe'sche grens vertrokken, én het was den Duitschers na dien tijd niet gelukt het offensief te hernemen. Gisteren werd echter uit het gioole Duitsche hoofdkwartier gemeld. Op het Oostelijk oorlogstooneel zijn. de Russen in het gevecht bij Schirwindt terug geworpen met een verlies van 3000 gevan genen, 26 stukken geschut, twaalf mitrail leurs. Lyck is weder in onze handen, Riiillu van vijanden gezuiverd. Bij het terugwerpen van de Russische voorhoede op Warschau werden 8000 man gevangen genomen en 25 kanonnen ver overd. In G a 1 i c ië en Polen. Na den giooten slag op de linie Lemberg—Lublin, waarin het groote Oostc-nrijksche lege/*, na aanvankelijk bij Krasnik voordeden te hebben behaald, over het geheele fiont verslagen en feitelijk vernietigd werd, ver overden de Russen de Oostelijke helft van Cuheië. Het lag nu in de lijn, dat zij, verder voortrukkende, ook de Westelijke helft van dat Kroonland, met Krakau tot hoofdstad, zouden veroveren, en, hun op- marsch voortzettend, zich zouden richten naar de Pruisische provinciën Silczië en Posen. Op bun weg naar Krakau vluchtte het overgebleven deel van het Ooatenrijkscho leger voor hen uit, en trachtte zich in ver schillende afdeelingen te voegen bij de Duitschers, die op de grens van hun pro vincies Silezië en Posen hen om zoo te zeggen afwachtten. Voor de Russen echter op dien vijand stietten, hadden zij een andere moeilijk heid te overwinnen, n.l. de Weichsel en zijn tak de San over te trekken, en do aan laatstgenoemde rivier gelegen vesting Przemysl te bemachtigen. Voor zij er echter op verdacht waren, rukte de sn»l handelende Hindenburg, uie het bevel der Duitsche troepen op zich genomen had, voorwaarts, daarbij gebruik makende van de Russische spoorwegen in 't voor hem open liggende Polen, en be reikte, vóór de Russen over die rivieren heen waren, met zijn voorhoede 't Zuide lijk deel van de Weichsel en de San bij Pizemysl, dat door de Russen belegerd werd en waarvan zij reeds enkele forten FEUILLETON. Als hij zich vergiste, als het een spel was zijner verbeelding, dan zou wreed zijn hart zijn verscheurd ,voor altijd!.. De klip was nu dicht hij. De G a r t r d- e begon langzamer te varen. ,De commandant liet een sloep in zee, die met twee matrozen bemand en die uitslui tend voor den jongen Franschman bestemd was. En Maurice Rimbaut, die aan het roer zat, zocht met zijn oogen naar een zeker punt van de rots. Zonder aarzeling stuurde hij het bootje drong in de kleine kreek door, waar nij met Forster een langen dag had doorge bracht en slaakte plotseling een waanzin nigen kreet... Hij zag een witte plek op het donker bruine graniet en deze vorm bewoog zien. - Kate! Maurice! Zonder een ander woord te kunnen uit jen, sprong hij aan land. Zij had de armen om zijn hals gesla gen .lachte van geluk en weende tegenjii. Maurice.... gij! Nu dacht hij er aan haar te ondervra gen. Hoe kon zij alleen op die klip geko men zijn? Hij had haar toch maar alleen ~ïzicn. Maar de boot? En de oude gouvernante- Wat was cr van hen geworden? Arme Olivia! zegde zij... ik zal u ver dien. Neen, zij was niet bij mij. Maar Healt en nog een ander... hebt ge ze niet terug gezien?,.. Zijn ze dus niet op Midway? vroeg zij. Neen, zegde hij. Dan zijn ze in de handen der Japan ners gevallen. Ik vreesde het voor Uen. Toen we de kanonschoten hoorden, dach ten we wel, dat het onze schepen zouden zijn. Bij het aanbreken van den dag wil den de beide mannen naar Midway terug, ik ried ze aan te wachten. Zij verklaar den dat zij verscheidene schepen bemerk ten, dat het de onze waren... dat ze mis schien naar het Oosten gingen, fonder te vermoeden, dat wij hier waren, dat men ze moest inhalen, anders zouden wij nïer nooit vandaan komen. Ik verklaardê, dat ik hier bleef. Zij zijn vertrokken en lieten eenige levensmiddelen achter, feggende, dat ze terug zouden komen om mij mede te nemen... De boot kwam nu aan wal. De marine officier was bovenmate verbaasd. Hij was getuige geweest van de' buiten gewone zekerheid van den jongen Fransch man in den loop van den overtocht cn zag hem nu terugkomen in gezelschap van miss Heuzey. Hij salueerde eerbiedig voor het meisjo, wier bleek gelaat en schitterende oogen haar schoonheid nog verhoogden. Hij stond haar zijn eigen hut af om haar toilet weer in orde te brengen en gaf oogen- blikkclijk bevel den terugtocht naar Mid way weer aan te vangen. Na korten tijd verscheen Kate weer en in het kort vertelde zij Maurice Rimbaut de voornaamste gebeurtenissen, die de laatste negen dagen op iuuiway; üauuen pla^s gehad. Ik heb altijd hoop gehad van het oogen- blik af, dat ik u zag vertrekken, zegde zij. Ik kon u volgen tot aan den horizon toe. De snelheid van de machien, de zekerheid van beweging, alles zegde mij, dat ge er zoudt komen... Maar de Japanners zurien wel hetzelfde hebben gedacht, want dien dag begon het bombardement met verdub belde hevigheid. Het eerste slachtoffer was de arme luitenant Spark... Vervolgens wer den onze kanonnen van terzijde geraakt en daar zij nu niets meer van de groote stukken te vreezen hadden kwamen zij dichterbij en hun projectielen maakten de kazematten aan dien kant onhoudbaar. Men ontruimde ze. Het aantal dooden en gewonden nam met den dag toe en vauer begon in te zien ,dat Midway he#t niet tot het einde zou uithouden. Deze gedacnie zal zijn dood hebben verhaast. Hij is drie nachten geleden gestorven. Hij ademde slechts zeer moeilijk en daarbij kwam nog, dat de dokter den vorigen dag gëdood Zij hield een oogenblik op met spreken en vervolgde met een koortsachtig-gejaagde stem: Hij nam mij bij de hand; hij i-ee mij gezegend.... Hij was nog geheel hi j kennis, toen ik hem vroeg, u te zegenen, u ook. Hij keek mij met hólle oogen aan en ir dien blik, dien ik nooit vergeet, zag ik een woordelooze vraag. VVeenend antwoordde ik: Ik bemin hem... vader, zegen ons! Ik lag op de knieën, hij legde zijn hand op mijn hoofd en toen ik de oogen ophief, was h ijniet meer. Het meisje brak in snikken uit en, be hoefte gevoelend aan bescherming, steunde zij met het hoofd tegen den schouder van haar verloofde. Toen vervolgde zij: Den volgenden dag defileerden alle soldaten van het garnizoen voor hem cn kusten hem op het voorhoofd: een gedach tenis van het oude Frankrijk... Hij had het zoo gewild. Vervolgens zegde kapitein Broadway mij dat onze kazemat boven het kruithuis lag, het dus beter was vader naar de machien- kamer over te brengen. Daar heb ik nog een nacht gewaakt, maar ik was geheel gebroken van vermoeienis en ontroering. Toen vernam ik den dood van de arme Olivia... Zij had ook haar kamer, die naast de mijne lag, moeten ontruimen, maar zij had de onvoorzichtigheid begaan er terug te keeren om eenige vergeten voorwerpen te zoeken en vermoedde niet, dat er een granaat met verfigtige gassen was ont ploft en dat deze gassen haar kamer vul den. Toén men haar niet terug zag ko men, is men haar gaan zoeken, men vond haar dood en het. vergif had dermate een staat van ontbinding te voorschijn geroe- pep, dat ik haar niet meer heb gezien; men moest haar in zee werpen, evenals wij ons van al onze dooden moesten ontdoen. Arme Olivia, al zoo lang bij ons en welk een einde! Kate zweeg opnieuw en staarde in de verte. Na eenige oogenblikken vervolgde zij: Ik was doodelijk ongerust over vader; ik vreesde elk oogenblik, dat men het lijk weg zou komen halen, om hem het zelfde graf te geven, als de anderen, een graf, waarbij men niet kan komen bidden en ook geen bloemen brengen... Maar kapi- tein Broadway had mijn angst geraden; hij verzekerde mij, dat hij voor mij een u-- zondering zou maken, want hij hoopte even als ik, dat 't eskader spoedig komen zou en hij gaf last tot het maken van een doodkist. Vervolgens weet ik niet meer wat er in twaalf of vijftien uren is voorgevallen. Ik was in een leunstoel in slaap geva 75»i. Ka pitein Broadway kwam mij wekken en zeg de mij, dat het uur voor hem gekomen was om de belofte te houden, die hij aan mijn vader had gedaan, namelijk het aan den Zuidkant gelegen kruithuis te laten sprin gen, omdat dc Japs daar voet aan wal had den gezet. De duisternis begon te vallen. Hij heeft mij naar het kleine kanaal ge leid, mij in de motorboot helpen stappen... Arme Kate, 'zegde de jonge man, wat een geluk zal u in de toekomst moeten heb ben om al die ellende te vergeten! Ik wilde blijven. De kapitein verzeker de, dat het de laatste wil mijns vaders was. Maar u, zegde ik, wat zult u doen? Blijft u dan hier? Hij glimlachte droevig. Mijn laatste uur zal geslagen hebben, als u de ontplof fing zult hooren, zegde hij, want wij kun nen het kruit niet door electricitelt ontste ken, daar de installatie door een granaat vernield is, ik moet dus zelf het kruit gaan ontsteken. Anderen kan ik deze taak mot toevertrouwen... en de kapitein verlaat zijn schip het laatst... Vaarwel miss. Wat een held, mompelde de jónge man. Zij zweeg een oogenblik. Het scheen, dat zij die onvergetelijke oogenblikken weer opnieuw beleefde, toen zij zelf dobberend in een onbetrouwbaar vaartuigje op dc zee den dOO<J§(rij<} yan Midway had gezien (Wordt vervolgd.)

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsche Courant | 1914 | | pagina 1