15
BUITENLAND.
De Oorlog.
DE VLIEGMACHINE.
JAARGANG.
No. 1524
3)e &2ld^die(2otiAmit
BUREAU: STEENSCHUUR 15, LEIDEN.
Interc. Telefoon 935. Postbus 6.
DIT BLAD VERSCHIJNT ELKEN DAG, UITGEZONDERD ZON- EN FEESTDAGEN
De ABONNEMENTSPRIJS bedraagt met GRATIS POLIS Ongevallen-verzekering en het
ILLUSTREERD ZONDAGSBLAD voor Leiden" 10 cent per week f 1.25 per kwartaal; bij onze
enten II cent per week, f 1.45 per kwartaal. Franco per post f 1.65 per kwartaal.
Afzonderlijke nummers 2lj% cent, met Geïllustreerd Zondagsblad 5 cent.
DONDERDAG
OCTOBER.
I9I4.
De ADVERTENTIEPRIJS bedraagt van 1—5 regels f0.75, elke regel meer 15 cent
ingezonden medtdeelingen van 1-5 regels f 1.50, elke regel meer 30 cent, met gratis
bewijsnummer. Bij contract aanzienlijke korting. Groote letters naar plaatsruimte.
Aanvragen om Dienstpersoneel van 1-5 regels 50 cent, iedere regel meer 10 cent.
Aanbiedingen van Dienstpersoneel, Huur- en Verhuur, Koop- en Verkoop (geen
Handels-Advertentiën) van 1-5 regels 25 cent, iedere regel meer 5 cent.
Die Roomschen ook!
)e Roomschen hebben 't weer gedaan!
Consequent handelen volgens eenmaal
ngenomen beginselen wordt steeds ge-
ezen en is dan ook het juiste middel om
t beoogde doel te bereiken.
/an ons vergt men echter soms het
■endeel.
[Vat is het geval.
Het ,,Hbld." ontvangt van verschillende
brieven van .menschen, die zich be-
igen dat hun aanbod om Belgische kin-
ren jn huis te nemen door het Huisves-
igscomitê van de hand werd gewezen,
jl zij Protestant of Israëliet waren,
[let blad, op informatie uitgaande, heeft
i vernomen, dat het comité heelt ge
ïnd aan de dringende verzoeken te
•'.en voldoen van de Roomsche ouders
vele kinderen, die uitdrukkelijk ge-
agd hadden slechts een onderdak in
pomsche gezinnen te verschaffen en daar-
n den algemeenen regel heeft gesteld.
Men zou zeggen: hieimede kan de
laestie uit wezen. Ouders mogen toch ze-
wel eenige wenschen uiten betreffende
verzorging hunner kinderen, vooral als
dezer geestelijke belangen betreft. En als
het Huisvestingscomité aan die
sJien kan voldoen, wat hebben an-
•rsgezinden dan te klagen.
Willen dezen helpen, best, er zijn nog
ilwassenen te over die een onderdak be
oeven.
als er tengevolge der principieèle
pvatting van het Comité 1 inderen onver-
irgd bleven, dan word 't was anders,
ervan lezen we achter niets. Er zijn
ijkbaar Roomschen genoeg, die zich»
ïi' de kleinen ontfermen.
Zoodat, wilden we maar zeggen, de
laestie uit kan zijn.
Dat is echter geenszins het geval.
Het ,,Hbld." plaatst wel is waar de
rieven niet, wijl het in dezen drukken
drukkenden tijd critiek ongepast vindt
er men lette op het wantrouwen, dat
u aan 't woord komt noch gelegen-
eid noch tijd bestaat om na te gaan of
ier van te grooten ijver sprake kan zijn
of het comité meer doet dan zoo hsn-
elen als het 't meest in den geest van en
aar den wensch van de ouders schijnt
zijn."
Het Comité kan dit bij al zijn ijver en
orgen alvast in zijn zak -steken. Critiek
il 't meewarige ,,Hbfd." niet leveren,
laar zoo'n verdachtmaking slingert het
't wilde weg.
Er komt echter nog meer. Het breed-
;evoelende en vrijzinnige orgaan ,,wil wel
rkennen, dat het dien wensch der Bel-
;ische ouders zeer sterk betreurt. Indien
londerdduizenden van een overwegend
[atholiek volk gedurende korten tijd bij
meerderheid Protestantsch volk
;astvrijheid komen zoeken, behoorden die
luders meer vertrouwen in hun gasthee-
en, meer vertrouwen in de kracht van
gen geloof te hebben."
Ziezoo, daar kunnen die oudeis 't alvast
nee doen en de andersgezinden, die geen
tindje ter vet zorging konden krijgen,
rijven zich in de handen. Wat verbeel-
len die Roomschen zich wel. Zij komen
naar met duizenden hier en zouden dan
praatjes willen maken.
ja, die Roomschen! Socialisten wer
pen ten minste lustig hun beginselen over
boord. Met zulke lui valt te praten. Maar
die Ultramontanen!
Zoo zijn we nu eenmaal, menschen!
V Het juiste midden.
Nu het een paar dagen al duurt met de
ondersteuning der Belgische vluchtelin
gen en dezer terugzending nog op zich laat
wachten, wordt het tijd, te hunnen aan
zien naar 't juiste midden te streven
vooral ook in verband met onze eigen
nooddruftigen
Bij den eersten aanloop werd natuurlijk
rijp en groen maar in onderstand geno
men; er was geen tijd tot onderzoek en
hulp behoefden ze allemaal. Nu echter
kunnen we zoetjesaan wel eens gaan
schiften.
Te eer klemt zulks, vwjl ons reeds ter
core kwam van een ITollandschen werke-
looze niet hier gelukkig wien door
het Steuncomité, dat hen al een paar we
ken had geholpen, nu werd toegevoegd:
We hebben 't te druk met de vluchtelingen;
kom volgende week maar terug.
En te Amsterdam moet het volgende
zijn voorgekomen: In een portiek zitten
een moeder en twee kinderen (geen bede
laars). zeer schamel gekleed, en bleeke ge
zichten. Dit ongelukkige trio trok de aan
dacht van verschillende voorbijgangers.
-Allen verkeerden in de mcening dat het
Belgische vluchtelingen waren. Een der
omstanders vroeg hun: Waar komt u van
daan? Toen het antwoord luidde: Ik
woon in Amsterdam, gingen de menschen
met een: O! ik dacht, dat het Belgen waren,
verder. Niemand vroeg naar haar adres.
De arme vrouw zeide terecht: Was ik ook
maar een Belgische.
Zie, op zulk een onberedeneerde wjjze
moeten wre niet te weik gaan. Belgen, die
bij onderzoek blijken, zichzelf wel te kun
nen helpen, scliuive min uit den grooten
hoop; des te eer keeren zij naar hun land
terug, wat voor allen toch het eindpunt
moet wezen. En wat die groote hoop be
treft....
Ja, in dit opzicht wachte men zich weer
in andere richting voor overdrijving. In
de kranten komen berichten voor van Bel
gen, die de hun verleende gastvrijheid met
ondank en erger beloonden, terwijl deze
of gene al eens in ujn omgeving een
vluchteling kan bemerKt hebben, wiens
handelingen door hebzucht 'werden be
stuurd. Och, zulke dingen komen steeds
en alom voor en mogen dus den Belgen in
't algemeen niet worden aaugerekend.
Streven we dus in ieder opzicht naar het
juiste midden, ook wat betrefi het blijven
steunen onzer eigen Umdgenooten. En
waar zulks bij den stroom van vluchtelin
gen steeds moeilijker wordt, hopen we dat
de regeering dien stroom spoeiig in de
juiste bedding zal kunnen leiden.
De toestand te Antwerpen.
Een bijzondere correspondent te Antwer
pen schrijft:
ik heb nu nog eens op de fiets geheel Ant
werpen doorkruist, en zal u mijn bevindin
gen rustig meedeelen.
Doch laat ik eerst constateeren dat heel
den weg van Merxem naar Antwerpen on
geschonden is. De geheele Noordkant heeft
niet het minste geleden. Overal stonden
zelfs nog de kanonnen met ammunitie zoo
als de Belgen die hadden verlaten.
Aan alles was te merken dat zonder eeni
ge onderlinge afspraak ieder zich had heen-
gespoed. Heel de weg lag bezaaid met mili
taire uitrustingsstukken. Veel schoenen,
vooral deugdelijke Engelsche voetbekleed
sels, werden door de Duitschers aan de Bel
gen present gedaan. Dichter bij de stad
kwam ik al meer soldaten tegen van allerlei
wapens. Overal werden de wegen schoonge
maakt en maatregelen getroffen om net
verkeer te herstellen. Het electrisch licht
brandt er reeds heel den nacht door. lot
8 uur mag alles open blijven. In sommige
restaurants in den omtrek van de Groote
Statie, welke nagenoeg geen schade heeft
geleden, begint alles weer te openen. Ik
ging nu de binnenstad nader bekijken. Op
de Keiserlei is bijna niets beschadigd. Op
de Gemeentepiaats zijn van het Atheneum
de ruilen gesprongen en het binnenste is
verbrand. Het monumentale gebouw heeft
overigens weinig geleden. Op de Meir is na
genoeg niets aangetast. Het Koninklijk Pa
leis is ongeschonden. Op de Schoenmarkt
is evenwel een geheel blok winkelhuizen
zoodanig getroffen dat er niets meer van
recht staat. Niemand mag dien kant pas-
seeren, wijl er nog gevaar is voor instorten.
Op de Groenplaats is Hotel Royal geheel uit
gebrand, eenige huizen er naast hebben
minder geleden.
De Groote Markt is nagenoeg ongeschon
den.
Op den Boulevard Leopold zijn onder
scheidene huizen zwaar beschadigd. Acbter
dc Waranda, vooral in de ZonstraaT heb
ben eveneens vele hulzen schade geleden.
Doch het meest bezocht is Berchem en
Zurenborg ;twee voorsteden, die onmiddel
lijk aan de stad grenzen.
De Cobdenstraat Berchem, waar nogal
veel Nederlanders wonen, fteeft zeer veel
geleden. Een huis is geheel vernielcL daar
entegen is het huis er juist naast vrijwel
gespaard gebleven. De Statiestraat en de
Vredestraat te Berchem hadden het nard
te verantwoorden, daar zijn ook menscnen
slachtoffers geworden. In Zurenborg neeit
het meest geleden de Groote en Kleine
Hondstraat en de omtrek van het Dage-
raadsplein. Ook hier wonen veel Nederlan
ders en Duitschers.
Het zuidergedeelte van de stad is even
eens zwaar getroffen .Doch over het alge
meen, kan ik met groote stelligheid ver
klaren, dat geen óOsta gedeelte van de starl
is geschonden. De meeste huizen welke Be
schadigd zijn, kunnen binnen eenige dagen
weer bewoonbaar worden gemaakt. De
Duitsche soldalen, die in de stad gelegerd
zijn, betalen alles wat ze in winkels en kof
fiehuizen gebruiken. Bijna allen betalen
met Duitsch geld.
De draden van het electrische tramweg-
net zijn op veie plaatsen vernield, zoo op
den Boulevard Leopold, te Berchem, Zuren-
zorg en elders. De politie doet, bijgestaan
door burgerpolitie dienst, om de orde te be
waren.
De stad door de zon beschenen maakt nu
nog een somberen indruk, evenals de roo-
kende puinhoopen. Doch ik ben ovéftuigd,
dat binnen eenige weken de ergste sporen
van het bombardement zullen zijn verdwe
nen. Vele stadhuisambtenaren hebben hun
post verlaten. De verschillende dagblad-
bureau's zijn er over het algemeen goed af
gekomen.
Vele burgers staan reeds op vertrouwc-
lijken voet met de Duitsche bezetting.
De Duitschers in Frankrijk.
De veronderstelling is geopperd, dat het
plan der Duitschei s jn Noord-Fi ankrijk is,
om zooveel mogelijk de kust te naderen.
Dit wordt door de sedert ontvangen be
richten bevestigd. Uit Calais wordt ge
meld, dat het gevechtsfront naar de zee
zijde belangrijk wordt uitgebreid en dat
de Duitsche troepenmacht uit de omgeving
van Rijssel zich naar de richting Heze-
brouck en naar de zeezijde zeer actief be
toont.
De medewerker van de Times" wijst er
op, dat de Duitsche legers in Frankrijk
in den laatstcn tijd aanmerkelijk versterkt
zijn. En daaruit maakt hij de gevolgtrek
king, dat zij vastbesloten zijn om te po
gen in het westen en in het oosten tege
lijk een beslissenden slag uit te lokken.
Naar het westelijk front zijn sedert da
gen landstorm- en landweertroepen over
gebracht; huisvaders en jongelingen staan
nu in het veld. Aan de troepenmacht in
Frankrijk en België zijn zeker tien divisies
toegevoegd.
Daardoor, is naar de „Times" meent,
de sterkte van het Duitsche leger in
Frankrijkjjp anderhalf millioen menschen
gebracht, en nu Antwerpen gevallen is zal
een aanzienlijk deel van het in België ge
bruikte leger nog daaraan kur.nen worden
toegevoegd.
Uit B e r 1 ij n werd gisteren geseind:
R ij s s e 1 is door de Duitschersbezet,
er z ij n daar 4500 k r ij g s g e v a n-
genen gemaakt.
De sta f was door haar autoriteiten
tegenover de Duitsche troepen voor open
verklaard. Niettemin brachten de Fran-
schen daar bii eer poging tot onttrekking
van Duinkerken uit er troepen heen, met
de opdracht stand te houden tot dc aan
komst van het omsingelingsleger.
Daar dit natuurlijk niet aankwam, was
het eenvoudig gevolg, dat de nutteloos
verdedigde stad bij de inneming door de
Duitsche troepen beschaoigd werd.
Van het front van het Duitsche leger valt
niets nieuws te melden. Dicht hij de
kathedraal te Reims zijn twee iivare Fran-
sche batterijen in stelling gebracht.
Verder werden lichtsignalen van een to
ren der kathedraal waargenomen. liet
spreekt vanzelf, dat al de Duitsche troe
pen tegen voor hen nadeelige maatrege
len en strijdmiddelen van de Franschen
zullen strijden, z o nd e r r e k e n in g
te houden met het sparen van
den kathedraal. De Franschen
dragen dus ihans, evenals vroeger, zelf
de schuld, wanneer het eerwaardige bouw
werk als offer van den oorlog valt.
De Russen.
Inen bïjOos t-P ruisen. Wij
weten, dat de Duitschers, aangevoerd door-
Von Hindenburg, na op twee plaatsen,
n.1. in het Masurisch merengebied en ten
N. daarvan, de Russen totaal te hebben
verslagen, de Russische grens zijn overge
trokken en het Russische (Poolsche) gou
vernement Suwalki hebben bezet. Na een
begin te hebben gemaakt met net omzetten
der regeering en der regeeringsorganisatie
in i'ruisischi n geest, zooals de Duitsche
berichten ons destijds hebben gemeld, zijn
zijn plotseling door een ovei machtig Rus-
sich leger in dien arbeid gestoord, binnen
enkele dagen over de grenzen teruggewor
pen, is geheel Suwalki van Duitschers
schoongeveegd en het vroegere Russische
bestuur en bestuursiniichting hersteld.
Een Duitsch communiq ié heeft ons, nadat
den Duitschers die slag was toegebracht,
wel is waar verzekerd, dat het geheele ge-
vol eigenlijk van weinig beteekenis was,
omdat „nooit beoogd was Suwalki defini
tief te bezetten". Maar deze opmerking
kunnen wij, met de herinnering aan de
herhaalde Duitsche berichten over het re-
organiseeren van het bestuur, stilzwij
gend voorbijgaan.
Hindenburg, de overwinnaar der Russen,
was inmiddels r.aar het oorlogsterrein ®bp
de Pruisisch-Poe'sche grens vertrokken,
én het was den Duitschers na dien tijd
niet gelukt het offensief te hernemen.
Gisteren werd echter uit het gioole
Duitsche hoofdkwartier gemeld.
Op het Oostelijk oorlogstooneel zijn. de
Russen in het gevecht bij Schirwindt terug
geworpen met een verlies van 3000 gevan
genen, 26 stukken geschut, twaalf mitrail
leurs.
Lyck is weder in onze handen, Riiillu
van vijanden gezuiverd.
Bij het terugwerpen van de Russische
voorhoede op Warschau werden 8000 man
gevangen genomen en 25 kanonnen ver
overd.
In G a 1 i c ië en Polen. Na den
giooten slag op de linie Lemberg—Lublin,
waarin het groote Oostc-nrijksche lege/*,
na aanvankelijk bij Krasnik voordeden
te hebben behaald, over het geheele fiont
verslagen en feitelijk vernietigd werd, ver
overden de Russen de Oostelijke helft van
Cuheië. Het lag nu in de lijn, dat zij,
verder voortrukkende, ook de Westelijke
helft van dat Kroonland, met Krakau tot
hoofdstad, zouden veroveren, en, hun op-
marsch voortzettend, zich zouden richten
naar de Pruisische provinciën Silczië en
Posen.
Op bun weg naar Krakau vluchtte het
overgebleven deel van het Ooatenrijkscho
leger voor hen uit, en trachtte zich in ver
schillende afdeelingen te voegen bij de
Duitschers, die op de grens van hun pro
vincies Silezië en Posen hen om zoo te
zeggen afwachtten.
Voor de Russen echter op dien vijand
stietten, hadden zij een andere moeilijk
heid te overwinnen, n.l. de Weichsel en
zijn tak de San over te trekken, en do
aan laatstgenoemde rivier gelegen vesting
Przemysl te bemachtigen.
Voor zij er echter op verdacht waren,
rukte de sn»l handelende Hindenburg, uie
het bevel der Duitsche troepen op zich
genomen had, voorwaarts, daarbij gebruik
makende van de Russische spoorwegen in
't voor hem open liggende Polen, en be
reikte, vóór de Russen over die rivieren
heen waren, met zijn voorhoede 't Zuide
lijk deel van de Weichsel en de San bij
Pizemysl, dat door de Russen belegerd
werd en waarvan zij reeds enkele forten
FEUILLETON.
Als hij zich vergiste, als het een spel was
zijner verbeelding, dan zou wreed zijn hart
zijn verscheurd ,voor altijd!..
De klip was nu dicht hij. De G a r t r d-
e begon langzamer te varen.
,De commandant liet een sloep in zee, die
met twee matrozen bemand en die uitslui
tend voor den jongen Franschman bestemd
was.
En Maurice Rimbaut, die aan het roer
zat, zocht met zijn oogen naar een zeker
punt van de rots.
Zonder aarzeling stuurde hij het bootje
drong in de kleine kreek door, waar nij
met Forster een langen dag had doorge
bracht en slaakte plotseling een waanzin
nigen kreet...
Hij zag een witte plek op het donker
bruine graniet en deze vorm bewoog zien.
- Kate!
Maurice!
Zonder een ander woord te kunnen uit
jen, sprong hij aan land.
Zij had de armen om zijn hals gesla
gen .lachte van geluk en weende tegenjii.
Maurice.... gij!
Nu dacht hij er aan haar te ondervra
gen. Hoe kon zij alleen op die klip geko
men zijn? Hij had haar toch maar alleen
~ïzicn.
Maar de boot? En de oude gouvernante-
Wat was cr van hen geworden?
Arme Olivia! zegde zij... ik zal u ver
dien. Neen, zij was niet bij mij. Maar
Healt en nog een ander... hebt ge ze niet
terug gezien?,..
Zijn ze dus niet op Midway? vroeg zij.
Neen, zegde hij.
Dan zijn ze in de handen der Japan
ners gevallen. Ik vreesde het voor Uen.
Toen we de kanonschoten hoorden, dach
ten we wel, dat het onze schepen zouden
zijn. Bij het aanbreken van den dag wil
den de beide mannen naar Midway terug,
ik ried ze aan te wachten. Zij verklaar
den dat zij verscheidene schepen bemerk
ten, dat het de onze waren... dat ze mis
schien naar het Oosten gingen, fonder te
vermoeden, dat wij hier waren, dat men
ze moest inhalen, anders zouden wij nïer
nooit vandaan komen. Ik verklaardê, dat
ik hier bleef. Zij zijn vertrokken en lieten
eenige levensmiddelen achter, feggende,
dat ze terug zouden komen om mij mede te
nemen...
De boot kwam nu aan wal. De marine
officier was bovenmate verbaasd.
Hij was getuige geweest van de' buiten
gewone zekerheid van den jongen Fransch
man in den loop van den overtocht cn
zag hem nu terugkomen in gezelschap van
miss Heuzey.
Hij salueerde eerbiedig voor het meisjo,
wier bleek gelaat en schitterende oogen
haar schoonheid nog verhoogden.
Hij stond haar zijn eigen hut af om haar
toilet weer in orde te brengen en gaf oogen-
blikkclijk bevel den terugtocht naar Mid
way weer aan te vangen.
Na korten tijd verscheen Kate weer en
in het kort vertelde zij Maurice Rimbaut
de voornaamste gebeurtenissen, die de
laatste negen dagen op iuuiway; üauuen
pla^s gehad.
Ik heb altijd hoop gehad van het oogen-
blik af, dat ik u zag vertrekken, zegde zij.
Ik kon u volgen tot aan den horizon toe.
De snelheid van de machien, de zekerheid
van beweging, alles zegde mij, dat ge er
zoudt komen... Maar de Japanners zurien
wel hetzelfde hebben gedacht, want dien
dag begon het bombardement met verdub
belde hevigheid. Het eerste slachtoffer was
de arme luitenant Spark... Vervolgens wer
den onze kanonnen van terzijde geraakt
en daar zij nu niets meer van de groote
stukken te vreezen hadden kwamen zij
dichterbij en hun projectielen maakten de
kazematten aan dien kant onhoudbaar.
Men ontruimde ze. Het aantal dooden en
gewonden nam met den dag toe en vauer
begon in te zien ,dat Midway he#t niet tot
het einde zou uithouden. Deze gedacnie zal
zijn dood hebben verhaast. Hij is drie
nachten geleden gestorven. Hij ademde
slechts zeer moeilijk en daarbij kwam nog,
dat de dokter den vorigen dag gëdood
Zij hield een oogenblik op met spreken en
vervolgde met een koortsachtig-gejaagde
stem:
Hij nam mij bij de hand; hij i-ee
mij gezegend.... Hij was nog geheel hi j
kennis, toen ik hem vroeg, u te zegenen,
u ook.
Hij keek mij met hólle oogen aan en ir
dien blik, dien ik nooit vergeet, zag ik een
woordelooze vraag. VVeenend antwoordde
ik:
Ik bemin hem... vader, zegen ons! Ik
lag op de knieën, hij legde zijn hand op
mijn hoofd en toen ik de oogen ophief, was
h ijniet meer.
Het meisje brak in snikken uit en, be
hoefte gevoelend aan bescherming, steunde
zij met het hoofd tegen den schouder van
haar verloofde.
Toen vervolgde zij:
Den volgenden dag defileerden alle
soldaten van het garnizoen voor hem cn
kusten hem op het voorhoofd: een gedach
tenis van het oude Frankrijk... Hij had het
zoo gewild.
Vervolgens zegde kapitein Broadway mij
dat onze kazemat boven het kruithuis lag,
het dus beter was vader naar de machien-
kamer over te brengen. Daar heb ik nog
een nacht gewaakt, maar ik was geheel
gebroken van vermoeienis en ontroering.
Toen vernam ik den dood van de arme
Olivia... Zij had ook haar kamer, die naast
de mijne lag, moeten ontruimen, maar zij
had de onvoorzichtigheid begaan er terug
te keeren om eenige vergeten voorwerpen
te zoeken en vermoedde niet, dat er een
granaat met verfigtige gassen was ont
ploft en dat deze gassen haar kamer vul
den. Toén men haar niet terug zag ko
men, is men haar gaan zoeken, men vond
haar dood en het. vergif had dermate een
staat van ontbinding te voorschijn geroe-
pep, dat ik haar niet meer heb gezien;
men moest haar in zee werpen, evenals wij
ons van al onze dooden moesten ontdoen.
Arme Olivia, al zoo lang bij ons en welk
een einde!
Kate zweeg opnieuw en staarde in de
verte. Na eenige oogenblikken vervolgde zij:
Ik was doodelijk ongerust over
vader; ik vreesde elk oogenblik, dat men
het lijk weg zou komen halen, om hem het
zelfde graf te geven, als de anderen, een
graf, waarbij men niet kan komen bidden
en ook geen bloemen brengen... Maar kapi-
tein Broadway had mijn angst geraden;
hij verzekerde mij, dat hij voor mij een u--
zondering zou maken, want hij hoopte even
als ik, dat 't eskader spoedig komen zou en
hij gaf last tot het maken van een doodkist.
Vervolgens weet ik niet meer wat er in
twaalf of vijftien uren is voorgevallen. Ik
was in een leunstoel in slaap geva 75»i. Ka
pitein Broadway kwam mij wekken en zeg
de mij, dat het uur voor hem gekomen was
om de belofte te houden, die hij aan mijn
vader had gedaan, namelijk het aan den
Zuidkant gelegen kruithuis te laten sprin
gen, omdat dc Japs daar voet aan wal had
den gezet. De duisternis begon te vallen.
Hij heeft mij naar het kleine kanaal ge
leid, mij in de motorboot helpen stappen...
Arme Kate, 'zegde de jonge man, wat
een geluk zal u in de toekomst moeten heb
ben om al die ellende te vergeten!
Ik wilde blijven. De kapitein verzeker
de, dat het de laatste wil mijns vaders was.
Maar u, zegde ik, wat zult u doen? Blijft u
dan hier?
Hij glimlachte droevig. Mijn laatste
uur zal geslagen hebben, als u de ontplof
fing zult hooren, zegde hij, want wij kun
nen het kruit niet door electricitelt ontste
ken, daar de installatie door een granaat
vernield is, ik moet dus zelf het kruit gaan
ontsteken. Anderen kan ik deze taak mot
toevertrouwen... en de kapitein verlaat zijn
schip het laatst... Vaarwel miss.
Wat een held, mompelde de jónge man.
Zij zweeg een oogenblik. Het scheen, dat
zij die onvergetelijke oogenblikken weer
opnieuw beleefde, toen zij zelf dobberend
in een onbetrouwbaar vaartuigje op dc zee
den dOO<J§(rij<} yan Midway had gezien
(Wordt vervolgd.)