Uit de Pers.
DE VLIEGMACHINE.
Tweede Blad, behoorende
bij De Leidsel;e Courant van
Zaterdag 8 Aug. no. 1466.
Voor het Vaderland.
;Wfij lezen in de Maasbode:
Een indrukwekkende Vergadering' van
de Tweede Kamer der Staten-Generaal
als die Van Maandag jongstleden behoort
tot de beste bladzijden onzer vaderland-
sche [geschiedenis. I
Uit de daad der Staten blieek nu eerst
ten Volle, hoe zij begrijpen de vertegen
woordigers van het geheele volk te zijn.
Een daad Van eenheid en een daad
Van zelfbewuste 'kracht 1
Doch er werd ook gesproken door en
kele leiders van parlementaire partijen.
Anderen zwegen, wellicht uit overwe-t
,ging, dat het stilzwijgen op zulk een
©ogenblik een bewijs van volledig ver
trouwen in de Regeering 'h'eeten mocht.
Dat fwas juist gezien en ten opzichte
der krachtige 'daad zal aan het stilzwij
gen 'geen andere beteekenis worden toe
gekend.
Maar ler was nog eene andere overwe
ging [mogelijk. En die wettigde wel een
woord jn deze vergadejring. i,
Het (was de overweging, dat zoowel
het Nederlandsche volk als de volkeren
van Europa een Weergalm' zouden ver
nemen (Van de woorden, welke de Sta
ten-Generaal zouden spreken.
De socialistische fractie heeft imet deze
overweging rekening gehouden; de ka
tholieke niet.
De eerste heeft .een groot gebaar ge-
(maakt, misschien [wel het schoonste,
waarop zij in de parlementaire annalen
'wijzen kan.
De andere heeft [gemeend, dat het stil
zwijgen thans meer dan ooit een daad
Van (kloeke Welsprekendheid wezen kon-.
.Maar niet iedereen, imaar vooral niet
de .groote menigte begrijpt de welspre
kende (taal van een zwijgende.
En daarom meenen wij goed te "doen
met hier te verklaren, Wat dat stilzwij
gen der Katholieke fractie beteekende.
Indien Idoor haar gesproken „was, zou
het [in dezer voege geweest zijn:
'Het |uur des gevaars is plotseling ge
komen. Buiten onze grenzen breekt de
oorlogsbrand iuit en de fanatieke woede
van (Strijdende volkeren djreigt de rech
ten [onzer kleine natie te schenden.
In |de iure des gevaars leert men zijne
Vrienden kennen. Ook thans.
Wielnu, |van (het ©ogenblik af, dat Hare
'Majesteit onze geëerbiedigde Koningin
heeft Verklaard, dat Nederland zich be
vond jn oorlogsgevaar,vVjan 'dat oojgen-
blik jaf zijn wij, katholieken, bereid om
dë lasten en ellenden van den oorlog
imiede te dragen.
Wij staan gereed; de Regeering kan
over (ons beschikken.
Het katholieke Volksdeel durft de fiere
wapenspreuk .„Je Maintiendrai" mede
voor zich opvorderen.
Wij worden "wel eens beschouwd als
vaderlandsloozenthans zullen wij opw
nieuw bewijzen, dat het Oranjehuis in
ons zijn trouwste onderdanen vindt. i
Opnieuw, ja.
[Want velen ,uwer weten het: ook in
1830 hebben Wij dat bewezen. Ook toen
hebben Wij den strijd niet geschuwd en
de katholieke bewoners der Zuidelijke
Provinciën hebben toen Nederland be
hoed voor een grootere afscheuring van
het koninklijk gebied.
Wij zullen het Vaderland dienen.
Onze zonen (hebben niet geaarzeld, toen
de Regeering hen wegriep van huis en
haarid. Vaders hebben hunne 'vrouwen
en kinderen Verlaten, zonen hunne ouders,
öm Nederland te verdedigen, desnoods
tnet hun bloed.
Straks, indien wat God verhoede!
onze dapperen gewond nedersto^ten,
dan zult gij onze priesters, onze pleeg
zusters (aanschouwen op het slagveld'1
FEUILLETON.
44)
'Miss, zei de luitenant, geloof (mij,
dat ik rrttu niet dadelijk een vraag zou
willen zien beantwoorden, waarvan mijn
heele leven afhangt. Maar, daar uw yar
der, die mij de eer heeft >willen aan
doen, om mijn vertrouweling in deze zaak
te zijn, mijn tusschenpersoon is, laat mij
u dan zeggen, dat mijn eerbiedige gede
genheid voor u reeds bestaat van den
eersten dag af, dat gij' hier kwaamt, <en
dat mijn innigste wensch is, aan ,u mijtn
leven toe te wijden.
-Kom, Kate, rnijin ldnidi.w. geef 'ant
woord, zei de vader miet Zachte stem.
iHet meisje wilde haar vader niets ven
helen van net drama, dat zich in de grot
had afgespeeld. Het gevaar, dat ziji daar
had geloopen, de zonderlinge toestand,
waarin zij zich 'had bevonden, de be
kentenis, die ze op dat tragische oogen-
blik had gehoord, en die zulk ieein die
pen indruk in haar gemoed had achter
gelaten, dat alles zou den gewonde (On
getwijfeld hebben geschokt ,Het was een
geheim tusschen haar en Mauricei Moest
zij het nu aan 'haar vader bekend maken
en hem zeggen, dat zij den jongen
Franschman beminde, op hetzelfde oogenr
Wij zullen het Vaderland dienen, ook
Wij, die Jniet behooren. tot de strijd
krachten des lands..
Gij, Idie gelooft, dat het .gebed van
priesters en religieuzen, dat de schreiend-
geuite (gebeden der achtergeblevenen op
stijgen tot den Almachtige, gij, mi
nister-president, die uwe hoop op Gods
bijstand hier beleden hebt, rweet het
Wel, dat luit onze kathedralen en kerken,
onze (kapellen en binnenhuizen voortduw
rende [gebeden om den vrede omhoog
gaan!
Maar ook op stoffelijke wijze willen
Wij het vaderland dienen.
De oorlog ontwricht de maatschappe
lijke Verhoudingen en rukt de stutten
der stoffelijke welvaart omver.
Welnu, wij, op wie het volk vertrouwt,
wij zullen gaan tot het volk en zeggen:
„Steunt degenen, die ook om' uwentwil
de Wapenen dragen. Eerbiedigt den sol
daat, ontvangt 'hem in uw huisgezin als
een heldhaftigen bezoeker, spijst hejml
en laaft hem. Steunt de achtergeb'levey-
nen imet uw geld en uwe goede woorden,
tracht nimmer misbruik te maken van
hun angst en hun onverstand. Blijft kalm)
in deze moeilijke uren. Toont uw ver
trouwen in de instellingen, \welke uwi
vertrouwen Waarlijk wel verdienen, ont-»
trekt toch niet op dwaze wijze aan den
Staat Wat .gij den £taat verschuldigd!
zijtl"
Zóó (zullen wij spreken en onze dag
bladen zullen onze woorden dragen tot
in de kleinste huisjes der steden en in
de 'afgelegenste hoeven van het platte
land!
En (wij durven verzekeren, dat ons
woord niet zal worden yerworpen.
TerWijl wij ons aldus inspannen, om'
aan 'het vaderland te geven wat het toe
komt, zal echter in ons land een hevige
afschuw blijven leven naast dit gevoel;
van liefde en opofferingsgezindheid.
Een hevige afschuw van den oorlog!
Geloovend ïn de Voorzienigheid, kun
nen Wij aannemen, dat ook een oorlog
door 'de Voorzienigheid Wordt toegelaten.
Maar wij (lurven het Bijbelwoord uit
spreken:
Het is noodzakelijk, dat er ergernis
kome, maar wee hem, wee hem, door
wien zij komt!
Zóó (beschouwen wij ook den oorlog.
En nu £en lid der socialistische
fractie (het terecht heeft gezegd, dat Wij
den moord betreuren, die Zaterdag
nacht te Parijs is gepleegd,, nu wensch en
wij ook openlijk te verkondigen, dat wij
iederen moord afschuwelijk vinden, doch]
Vooral, ja, onuitsprekelijk-h'evig den masl
sa-oorlog van een modernen oorlog Ver
afschuwen. i
De Gerechtigheid Gods zal de schul
digen eens treffen!
Laat Europa Weten, dat <pns kleine
volk op God vertrouwt.
Laat het weten, dat koningin WRhel-
mina ,vóór dezen aanslag op den ge-
droomlden wereldvrede haar hope op den
Christus-Vó^r-alles heeft uitgesproken en
dat wij, indien de strijd ons verrast, ho
pend op de bescherming Van den Chris
tus, den eeuwigen Vredevorst, ten strijde
zullen gaan.
Trouw aart den Christus,!
Trouw aan het Vaderland!
TrouW aan de Koningin) 1
1
Aldus (verstaan Wij het stilzwijgen der
katholieke (fractie In de Tweede Kamer
en wij (kunnen eti durven verzekeren, dat
zij gesproken heeft naar ons hart!
De Week
in het Buitenland.
Wij aarzelen een oogenblik, nu wij
ons nederzetten om deze week! ons week-
praatje te vervolgen, want de toestand
rondom ons is zoo verschrikkelijk en ont
zettend, dat de pen weigert deze naar
waarheid te beschrijven. Er is veel, ont
zaglijk veel gebeurd sedert wij ons laat
ste weekpraatje, nu 14 dagen geleden
schreven.
De groote Europeesche oorlog, waarop
wij toen reeds als een bestaande moge-
blik, dat de grijsaard haar zijn geheel
andere bedoelingen kenbaar maakte?
Zou Zij hem daardoor niet bedroeven,
en Zijn toestand verergeren? Want, on
danks zijn sympathie voor den jongen
ingenieur, viel het niet te betwijfelen,
dat de majoor reeds eenigen tijd het lie
velingsplan koesterde, zijn dochter aan
den Amerikaanschen luitenant ten huwe
lijk! te geven.
In het bezit van een aardig fortuin,
was deze de lang gedroomde schoon
zoon voor den vader, die zijn kind een
gelukkig bestaan wilde verzekeren. Het
was dus zeker, dat hij niet zou. toestem
men in een verbintenis met dien anderen,
dien onbekende zonder fortuin, die hem
geheel vreemd was.
Deze overpeinzing doorkruisten het
brein van het meisje, en op de vraag van
haar vader antwoordde Zij, terwijl zij de
hevige kloppingen van haar hart poogde
te onderdrukken.
Vader, ik bid ju, spreek zoo niet Ik
Wil niet dat ge me verlaat en ik), ik wil
U evenmin verlaten.
Denk dan. eens na mijn kind, en laaft
me uw antwoord spoedig wieten. Be
denk dat dit voor mij de grootstje gerust
stelling zou zijn, als ik sterf.
Luitenant Spark ging heen ien ontmoet
te aan de deur Maurice Rimhaut, die
juist binnenkwam.
(De jonge man kwam. vertellen, dat de
lijkheid wezen, is thans een feit gewor
den, en met angstige beklemming zien
wij nu den toestand tegemoet. De
oorlog met al zijn verschrikkelijkheden
speelt zich af aan onze grenzen, waar
het machtige Duitschland een strijd
voert om leven en dood.
De Belgen trékken de bewondering
van heel de wereld (tot zich. Met hun
geringe macht staan zij nu. itëeds een vier
tal dagen hun twintig maal sterkeren
vijand, brengen hem geweldige verlie
zen toe, met bewonderingswaardige dap
perheid houden rij den ongeliflk'en strijd
vol en weten van geen wijken, 't Is
zeker een treffend antwoord op de laffe
en lage wijze, waarop Duitschland het
klleine nijvere België in den rampzali
gen oorlog betrok. Trouwens, de hou
ding van Duitschland in dezen wereldi-
krijg wiekt .weinig sympathie. De ge
publiceerde briefwisseling tusschen En
geland en Duitschland heeft de laatste
sterk geblameerd. Wanneer wij hier nu
nog in aanmerking nemen de wreecfe
wijze, waarop de Duitschers optreden
tegenover onschuldigen, h,oe tientallen
van boeren en burgers uit dorpjes dood
geschoten worden, dan zal het geen ver
wondering wekken, dat de algemieene
sympathie niet is aan de kant der
Duitschers, (maar aan de rijde der Belgen.
Zal deze ellende van den oorlog zich
ook uitstrekken over Nederland? Zie
hier een vraag welke thans duizendje
huisgezinnen in Nederland in spanning
houdt. Er dreigt gevaar, dat de furie
van den oorlog ook onze grenzen zal
overschrijden. Wij kunnen en mogen ons
klit niet ontveinzen.. Zeker, wij mogen op
timistisch zijn, Ifnaar laat dit optimisme
ons niet voeren tot zorgeloosheid. Het
spreekt van zelf, dat niemand in Neder
land den oorlog binnen de grenzen zal
halen, maar ook België heeft den oorlog
niet gewild, ien tjoch Was het genoodzaakt
de wapens o.p te nemen. Wij zitten in
het midden van den Europeeschen oorlog.
Aan onze kust strijden de Engelsche
en Duitsche vloot en elke nederlaag van
die laatste (kan toorza,a,'k (zijn, dat zij (bescher
ming zoekt aan onze kust. Ook in het
Zuiden van ons land is een schending,
van onze neutraliteit volstrekt niet bui
tengesloten. Het gevaar, dat de Engel
sche vloot door de Schelde zal varen en
zoo onze neutraliteit zal schenden, is, als
wij de berichten mogen gelooven, tenge
volge van eene verklaring der Engel
sche regeering nu buitengesloten.
Maar al bestaat er gevaar en al
zou dat gevaar dagelijks grooter
worden, wij moeten rustig blijfven en
ons volle vertrouwen blijven stellen in
de Nederlandsche Regeering en het Ne
derlandsche leger. Beiden zullen er voor
waken, dat de schending der neutrali
teit aan onze grenzen vooikomen wordt.
En mocht een der oorlogvoerende par
tijen wat God verhoede, toch opzette
lijk onze neutraliteit willen schenden,
welnu dan zal ons Nederlandsche Volk
opnieuw toonen, dat het groot is in
alles, waarin een klein volk groot kan
zijn. Dan zal die vijand, evenals de Duit
schers in België, een weerstand vinden
waarmede men rekening zal moeten hou
den. Het Nederlandsche leger is gereed
en wij 'kunnen gelukkig uit onze dage-
lijksche omgeving constateeren, dat onze
Hollandsche jongens geen bloodaards
Zijn. Neen, in tegendeel, wij zij'n er
zeker van, dat, wanneer de nood aan
den man komt, de militairen zich met
enthousiasme naar de grenzen zullen be
geven om te toonen, dat de Hollandsche
moed en dapperheid ook nog in het
tegenwoordige geslacht voortleven. En
evenals de onzen de noodzakelijkheid
inzagen van de mobilisatie en zij zich
daarom in plichtbesef op het eerste be
vel naar hun garnizoen begaven, zoo zul
len zij, als het noodig mocht zijn, ook
bereid zijn naar het slachtveld te trekken
en alles voor het vaderland ten offer te
brengen.
Maar laten wij hopen, dat Nederland
van de noodzakelijkheid om een dergelijk
offer te brengen bewaard blijft, en laat
in deze dagen door (geiheel Nederland een
aeroplaan spoedig zou opstijgen. Opzijn
verzoek was een corvee soldaten naar
boven gezonden om de 1 ijken te verwij
deren, die op het platform lagen opge
hoopt, tenminste die, welke het voort
glijden van de „Kates bird" konden be
moeilijken.
Men had de lijken op de rotsen gewor
pen om ze den volgenden nacht in zee
te kunnen begraven.
En nu het platvorm vrij was, had de
jonge vlieger slechts een gedachtevoor
het aanbreken van den dag, en vooral
Voor de hervatting van het bombarde
ment, te vertrekken Hij had zijn vriend'
Archibaltlast gegeven, de laatste vcoi be
reidende werkzaamheden te leiden, de
aeroplaan op het platVprm te hijschen,
het plankier .opnieuw te smeren om het
glijden te vergemakkelijken, nauwkeurig
den hoek te bepalen van de richting,,
die men (mét behulp V,an die magneetnaald
moest volgen, en vooral de kleppen te
doen herstellen, die door de vijl van
Kerdok waren beschadigdondertusschen
zou de luitenant de overige deelen nakfij-
ken en den motor voor de laatste maal
beproeven.
Het was dus het laatste vaanvel, dat
hij aan Kate Heuzey wilde komen bren
gen, want hij voelde er behoefte aan,
dat rij hem zou herhalen, hoe zij hem'
beminde, en hij vroeg zich af, of hij zich
niet vergiste, of haar stemming nu niet
gebed opstijgen tot Hem, die alles be
stiert en alles ten beste regelt. En mor
gen Wij u de volgende Week een bétere
en hoopvoller schets kunnen geven van
den Europeeschen toestand,'.
(JOHN.
Weekpraatje.
,/t Zijh droeve tijden, wanneer de
oorlog woedt wen menschen men slacht
lijtó dieren". Hoe dikwijlls heb ik dit
Relgiséh lied door Belgen en Hollan
ders hooren zinglen zonder te denken, dat
de oorlog werkelijk teisteren zou. En nu
Woiedt die oorlog in al haar vreeselijkheid.
't Zijne droeve tijden.
Ons land is nog altijd buiten het con
flict gebleven. Duitschland ontziet Ne
derland in alle mogelijke opzichten en op
ee(n Wijze, dat men zou gaan denken
„2aar zit wat anders achter". België en(
ons land spelen .een groote rol in den
Europeeschen oorlog. De Belgen hebL
ben het reeds aan den lijve gevoeld.
Holland wordt ontzien, omdat Duitsch
land ons noodig kan hebben.
Al imoet in ons land het eerste schot
nog gelost worden, todh ook gevoelen
Wij geducht de gevolgen van het Euro-
peesch conflict. De handel ligt stil, fa
brieken zijn gesloten of werken op halve
kracht. Houdt de toestand aan in de
eerste weken is Weinig kans op verbe
tering zullen spoedig vele menschen'
zonder verdiensten Zijn.
Ingevoerd wordt er niet van beteeke
nis, uitgevoerd niets. Fabrieken hebben
gebrek aan grondstoffen of hebben geen
afzet, het gevolg is, dat zijl stop moeten
zetten en in honderden gezinnen geen
geld inkomt. Een gelukkig teeken is,
dat er van Rijkswege en van gemeente
wege geholpen wordt era ook' de parti
culieren zich niet onbetuigd laten.
Ook de reizigers zijn de dupe van dit
treurige conflict. Het strikt noodzake
lijke wordt ingeslagen en gekocht door
het publiék. Honderden winkels hebben
weinig of niets te doen.
Het meest in het gedrang komt wel
de neringdoende en kleine middenstand.
Cr.ediet bestaat niet meer, wat gekocht
wordt bij den groothandelaar moet be
taald worden. En deze mensChen heb
ben weer geld onder de menschen maar
ontvangen niets. Hejt meererideel van
het publiek houdt het geld ui den zak
en betaalt niets. Op hun beurt vragen
nu. die winkeliers contante betaling.
Maar de menschen, die in het krijt staan,
gaan nu met geld naar de heele groote
winkeliers, zelfs naar de handelaars en
betalen met 't geld, dat hun ouden le
verancier toekomt. „Het Zijn droeve tij
den."1
Anderen stoppen het zilvergeld in
de kous. Je weet imaar nooitT, wat er
gebeuren kan, hoort men hier en daar
zeggen, ien dan Jreb ik! ten minste geld
en zilvergeld, want met papieren geld
doe je niets. Alsof, indien het nu werke
lijk eens tot een crisis kwam, het zilver
geld niet evenmin waarde zou hebben
als het papieren. Het geld wordt nu
onttrokken aan de Circulatie. Er kan niet
betaald worden, vooral niet door werk
gevers, die veel personeel hebben. Ja,
waarom'? Ja omdat dezen en genen, die
met handel en industrie weinig of niets
hebben uit te staan, het zilvergeld op
potten. „Het Zijn onverstandige en ego-
istisChe menschen in den waren zin des
woords". Er wordt gemopperd tegen
winkeliers, tegen postkantoren enz.,
maar deze houden er toch geen wissel
handel op na. Indien de menschen ge
woon deden, of er niets aan de hand
was, ging alles gewoon Zijn gang.
Een goed ding is, dat de Regeering
voor 'n wet gezorgd heeft, waardoor de
prijs van de levensmiddelen niet opge
dreven kan worden. De eerste dagejn
van de crisis hebben sommige winke
liers in ons land extra hooge prijzen
gevraagd. Sommige buitensporig hooge.
Dit gedoe is genoeg in de Pers gelaakt.
Maar ook het publiek is de schuld. Het
publiek heeft de winkels bestormd en
ingeslagen, alsof wijl een beleg van een
jaar tegemoet gingen. De winkeliers
veranderd was, door allerlei bedenkingen
of door de woorden Van haar vader.
Maar toen hij voor haar stond, ver-
groote droeVe, zachte oogen, van het
meisje, schitterde weer dat liefdevol ver
dwenen al die betwijfelingen. In de
langen. Z:iJ legde den Vinger op haar
mond, om te beduiden, dat haar vader
was ingesluimerd, en Olivia haar plaats
aan het ziekbed had ingenomen, daarna
nam ze hem mee, in de gang.
Een vluchtige oogopslag overtuigde
hen, dat ze alleen waren.
Maurice, zeide zij, ik ben tot uw
beschikking en ik wacht o.p u.
Daarna, terwijl ze elkaar een oogen-
blik innig omhelsden, gaven ze - elkaar
den verlovingskjus, alleen en ongestoord
genietend hun groot geluk).
Alleen! ja ze meenden fret, m'aar in
derdaad was het zoo niet Want één
man was getuige geweest van hun ont
boezemingen ,op een donkere trap, die
aan de andere Zijde van de gang uitliep
én toegang verleende tot de magazijnen,
waarover hij het opzicht had.
Die man was luitenant Spark. Hij vloei
de een pijnlijke gewaarwording, alsof
een stalen lemmet zijn hart doorboorde.
Zijn geluksdroom ven!oog op hetzelfde
uur, dat hij meende, dat ze een vasten
vorm zou aannemen. En daarvan was
alleen de komst van dien vreemde de
oorzaak. Een Franschman, een onbken-
moesten hun voorraad aanvullen maar bij
de grossiers ook' duurder en contant be-
betalen. Daarmede wil ik d_eze frandelu
wijze niet verdedigen, maar een feit is,
dat wanneer het publiek op de gewone
wijze gekócht had, de winkeliers die
prijzen niet hadden durven vragen.
De mobilisatie is prachtig van stapel
geloopen. Er wordt wel eens afgegeven
op leger en vloot en op hen. die leger
en vloot voor moeten gaan, Welnu, ieder
Weldenkend nrensch, die deze dagen zijn
oogen niet in Zijn zak heeft gehad, zal
moeten toegeven, dat er heel Wat komt
'te kijken, oira .een dergelijke mobilisa
tie tot stand te brengen. Nederland was
op tijd en op rijn post. Het plan van
mobilisatie bleek uitstekend in e'kan-
der te Zitten. Hulde aan de officieren
en soldaten. Moge hun taak beperkt
blijven. Dat zij niet geroepen behoeven
te worden, om als onze buren' met het
geweer in de hand lederen duim gronds
aan den invaller te betwisten, want:
„Het zijn droeve tijden wanneer de oor
log woedt, wen menschen men slacht
l'ijlkj dieren". Ho.e menig kind in Bielgië
en Duitschland vraagt: „Zeg, moeder,
waar is vader nu?"
PEDIROSER.
BINNENLAND.
Ned. R. K. Metaalbewerkersbond.
Aan de afdelingsbesturen en leden
van bovengenoemden bond is door het
hoofdbestuur de volgende Circulaire ge
zonden
In de zitting van de Tweede Kamer
der Staten-Generaal van 3 dezer, heeft
Zijn Excellentie Minister Treub den
wensCh uitgesproken, dat' onze Regee
ring op de medewerking van alle vak-
Vereenigingen zou kunnen rekenen, bij
de beteugeling der maatschappelijke ge
volgen van den jiuidigen critieken toe
stand. 1
Namens de -geheele R. K. Vakbewe
ging is Z. Excell. reeds medegedeeld',
dat in deze op onze medewerking kon
worden gerekend.
Wiij geven onze afdeelingsbesturen
daarom in overweging, zich terstond'
schriftelijk te wenden tot den Burge
meester hunner woonplaats, met de
mededeeling, dat rij bereid zijn hunne
diensten ter beschikking der Overheid
te stellen, (otm. in den geest der Verklaring
van Z. Excell. Minister Treub, afgelegd
in de zitting van de Tweede Kamer van
Maandag 3 [Aug». JL, aan een zoo gunstig
mogelijke regeling van het economisch
leven in ons land mede te werken.
Wij merken op, dat met bovenstaande
wordt bedoeld, het zich beschikbaar
stellen van werklooze leden tot het ver
richten van diensten in niet te missen'
bedrijven, waarin tengevolge der mobi
lisatie arbeidskrachten te kort aanwezig
ziin.
>Wij 'moeten u voorts mededeelen, dat
ons Dagel. Bestuur heeft besloten, ons
vakblad a.s. Zaterdag niet te doen ven-
schijnen. Een vergadering van ons.
Hoofdbestuur, op Zaterdag 16 Augustus
a.s., zal 'nader beslissjen, hoe in deze
verder zal worden gehandeld.
W,ij verzoeken onze afdeelingsbestu
ren, ons uiterlijk vóór 15 Aug. te willen
berichten, hoeveel en 'welke leden hun
ner afdeeling onder de wapenen zijn
geroepen.
Wij verzoeken dringend, overal alles
in het werk te stellen, dat de betaling!
der contributie zoo goed en geregeld
mogelijk plaats heeft, opdat onze bond
deze crisis met succes doorstaan zal.
Wij gaan ieen 'ernstigen tijd tegemoet»
maar wij moeten p.nzen Bond, het koste
wat het kost, flink op de beenen hou
den. Wanneer er leden zijn, die niet
betalen willén, kunnen wij ze niet dwin
gen, doch wij vestigen er de aandacht
op, dat zij dan terstond elk recht op
de fondsen van den Bpnd verliezen.
Elk lid moet blijven betalen, zoolang
hij w.erk heeft, 'om daardoor onzen Bona
in staat te stellen, aan zijn verplich
tingen te blijven yoldoen.
Het spreekt vanzelf, dat wij ook dé
de, kwam hem zijn geluk on troeven en
de roof was reeds volbracht, nooit zou
Kate hem toebehooren, hij begreep het
maar al te duidelijk'.... Het hartelijke van
haar afscheid, ,de glans van geluk in
haar oogen en de innige verrukking, die
haar gezicht nog mooier maakte, alles
zeide hem, dat hij niet meer aan haar
moest denken
Een onuitsprekelijke ^voede maakte
ziéh van den Amerikaan meester en het
schemerde hem voor de oogen. Neen,
hij zo, uzich zoo maar niet laten verdrin
gen en minachten. Hij wilde den strijd
friet den indringer aanvaarden.
En-vastbesloten, met samengeknepen
vuisten, daalde hij (de trap aï.
Die twee verliefden hadden elkaar ver
laten, Kate om (haar "haar vader terug te
keer en en Maurice om in 'de grot af te
dalen, zonder te vermoeden wat zich in
hun nabijheid had (afgespeeld.
De aeroplaan was reeds op het plat
form geheschen en van omlaag geleek
hij op een roofvogel met uitgespreide
vleugels, die uit zijn nest kwam, gereed
om op zijn (prooi toe te èchieten. Ziesi
mannen hielden het (toestel vast ,om te
voorkomen, dat het (van de helling van
het "platform zou afglijden, voordat de
luchtschroeven in beweging iwaren.
(Wordt vervolgd.)
