BUITENLAND.
Uit de Pers.
DE VLIEGMACHINE.
„Hij moest deze stelling herroepen,
maar te Florence teruggekomen, verza
melde hij al de bewijzen voor de waar
heid dezer bewering in een boek."
„Dit werk werd door de inquisitie
afgekeurd. Galilei moest geknield voor
deze rechtbank zijn zoogenaamde dwa
lingen afzweren en ontsnapte zoo aan
ld en dood."
De Maasbode schrijft naar aan
leiding van deze brutale geschiedenis-
vervalsching,
Honderd-, duizendmaal weerlegd blijft
de legende zich handhavenGalilei is
door de Kerk vervolgd, in Galilei is de
wetenschap vermoord door de domme
beMlshandem van de (Kerk, maar in Galilei
ook heeft de verwaten pauselijke onfeil
baarheid haar graf gevonden, waarover
het licht eener verrijzenis nooit meer
zal opgaan.
Nog altijd blijft het oude bakerpraatje
rondgaan.
»Oe Kerk wilde tn,u eenmaal niet, dat
de aarde om de zon zou draaien, fen daar
om heeft zij Galilei vervolgd. En toch,
lang voor Galilei leerde de heilige Ni-
colaas van Cusa hetzelfde, en de Kerld
heeft hem geëerd en omhing zijn per
soon met het kardinalen rood instede dat
zij hem kleurde in zijn bloed.
Na hem gaf de kanunnik Copernicus,
ook al een man in het kerkelijk purper,
zijn naam aan hetzelfde systeem, dezelf
de wetenschappelijke ontdekking, waar
van de arme Galilei de martelaar heet te
zijn.
De Kerk had niets te verbergen, Leo
XIII zette de deuren der Vaticaans'che
archieven wijd o(pen, de historici, de man
nen van de wetenschap, werden uitge-
noodigd de processtukken van Galilei
eens na te gaan
Het proces van Oalilei kreeg revisie,
het vonnis werd herzien
Maar niet het vonnis van de Kerk,
maar het oordeel der mannen van de we
tenschap.
De Kerk had Oalilei niet gemarteld,
de Kerk had den ,man niet achterVolgd,
de beroemde Oalilei is niet gevallen als
slachtoffer van zijn wetenschappelijk be
weren, dat de aarde om' de zon heen-
draait.
En toch hield het praatje stand.
Aan het slot van haar artikel schrijft
de „Msbd."i i
De Katholieke firma Bjensdorp geeft
deze historische wijsheid tegelijk met
haar chocolade aan de kinderen te slik
ken.
Wij kunnen niet zeggen, dat de ge
schiedschrijven! van de Jirm'a van even
onverdachte qualiteit is als haar zoet
handelsfabrikaat.
'Wiii houden niet van de geschiedschrij
ven! door middel van een conversations-
lexicon, en tdan nog gecondenseerd op
een reclameprentje. De firma houdt imu
mers ook niet van tWeedenhandsgoedl
Had de firma ziclh toch met Galilei
willen bemoeien en aan zijn naam den
roem' van haar fabrikaat willen verbin
den, zij had dit kunnen doen op een
manier, een Katholieke firma waardig.
Zij had voor de jongens en meisjes
prijzen kunnen uitloven tegen een hoog
bedrag voor diegenep onder hen, die m'et
historische documenten zouden kunnen
bewijzen den dag en de plaats, waar
Galilei van de zijde der inquisitie zou
gekweld en gefolterd zijn geworden.
De firma had er geen risico bij ge-1
had, want rij had zich in dit geval kun
nen herverzekeren fcij het bureau van
de „Apologétique Populaire" te Parijs,
dat nog altijd een hooge premie heeft
staan voor hem, die tijd en plaats kan
noemen, waar de arme Galilei zijn schrik
kelijk lijden heeft ondergaan. I I
Toch houdt het praatje aan, en daar
dloet 'een Katholieke firma aan mee.
De Weck
in het Buitenland.
Journalistiek is een raar vak. Na een
heek week in den Haag te hebben ge
zworven, (waar het wiel wat weg had
van 'Albanië, kom je thuis om de Wieek
Jn het Buitenland te gaan schrijven.
Ik ontmoette van de week een ouden
kennis. „Wat ben je?" vroeg-ie. „Jour
nalist." Hij snoof verachtelijk, en de
vent had gelijk. Ondankbaarder vak be
staat er niet. Wanneer je je leven waagt
en al je mogelijke best doet om het
publiek zoo nauwkeurig mogelijk in te
lichten, dan wordt je beschouwd als een
verrader, en een portie steenen krijg je
als belooning. Maar dat is de risico van
den arbeid, zou de Marxist zeggen, en
daarom schudden we maar een oogen-
blik die binnenlandsche troebelen van
ons af, bedwingen onze vechtlust om
onze buitenlandsche reis te ondernemen.
We komen 't eerst bij de Vlamingen.
Daar zijn deze week ook slagen geval
len en de Vlaamsche beweging heeft
ernstige verliezen geleden. Niet dat ze
hier ook vechten en staken, daar vinden
de Belgen het op het oogenblik veel te
warm voor, en laten dat in dit jaargetij
de veel liever over aan de nuchtere Hol
landers. ,'Hier was het „Mortalia facta
peribunt". Drie groote Vlamingen, de
man van gezag, van wetenschap en van
kunst, zijn deze week heengegaan. Elk
was -de drager van een dier takken, maar
de dood, die voor niemand wijkt, be
zocht ze alle drie kort na elkaar zonder
pardon voor hun kennis, invloed en ge
zag. Het zijn Karei Buis, de oud-bur
gemeester van Brussel, en overtuigd
voorstander der Vlaamsche beweging,
Max Rooses, de groote Vlaamsche kun
stenaar en de hooggeachte Vlaming Leo
van Gheluwe, bekend op muzikaal ge-
bied, oud-hoofdbestuurder van 't mu
ziek conservatorium te Brugge en oud-
hoofdopziener der Belgische muziekscho
len. Langen tijd heeft Vlaanderen zich in
hun bezit mogen verheugen. Buis werd
78 jaar, Rooses was 76 en van Gheluwe
bijna 79 jaar.
Het is wel toevallig, dat juist deze
drie groote Vlamingen moesten heen
gaan, nu juist dezer dagen het Vlaam
sche volk, dbor de feestelijke herdenking
van den Sporenslag het Vlaamsche volks
begrip verlevendigde, in deze dagen, nu
de Vlaamsche hoogeschool te Gent, die
in de drie overledenen krachtige bevor
deraars vond, bijna werkelijkheid is.
De Fransche Senaat heeft dezer dagen
weer eenig licht geworpen op het po
litieke geknoei in Frankrijk. Ondanks
de buitengewone uitgaven, welke aan
leger en vloot door het Fransche volk
worden gebracht, moet de toestand van
het leger allertreurigst zijn. D;e rede van
den senator Humbert was een zware
aanklacht tegen het Fransche legerbe
stuur, hetwelk hij niets minder verweet
dan dat het de millioenen voor leger en
vloot verknoeid had. Zouden wij thans
weer een oorlogsverklaring van Duitsch-
land ontvangen dan zou het een repetitie
worden van 17S0, zoo eindigde hij zijn
vernietigend requisitoir.En de minister,
hij imoestde feiten, (door Humbert aange
voerd, als juist erkennen en beloofde een
sauwkeurig onderzoek. Een Fransch blad
deelde mede dat het volk deze tijding
metiontzetting en schrik had aangehoord.
Maar verdient dit volk wel anders? Hoe
lang zal het nog bedrogen en vertrapt
worden alvorens het zich opricht uit den
poel, waarin Frankrijk door gewetenlooza
politici is gebracht?
Albanië is en blijft nog steeds een ge
vaar voor de Europeesche vrede. Hoe
langer zoo meer blijkt dat Griekenland
in het land der Albaneezen een dubbel
zinnige rol speelt en van de stelling uit
gaat, dat het in troebel water goed vis-
schen is. Terwijl de mogendheden met
elkander overhoop liggen rukken de
Grieksche troelen welke met de Alba
neezen gemeene zaak maken, steeds ver
der en hebben ook ;Walona reeds ingq-
nomen.
Italië kan dit niet langer lijdelijk aan
zien en wil nu ook op eigen houtje gaan
handelen.
Zij heeft reeds oude lichtingen onder
de wapenen geroepen. Maar zal dit geen
olie op het vuur zijn? Oostenrijk is er
natuurlijk nooit voor te vinden om Italië
alleen zijn gang te laten gaan in Alba
nië. En tusschen al deze intriges staat
daar vorst Wilhelm. Hij heeft 'n kroon
Tweede Blad, behoorende
bij De Leidsche Courant van
Zaterdag 18 juli no. 1448.
ALliEMEEN OVERZICHT.
Poincaré naar Rusland.
Op het oogenblik van het vertrek van
den Franschen President naar Rusland
verklaarde de Nowoje Wremja in een
hoofdartikel, getiteld „Europe en deVref-
de", dat de reis van den president ten
doei heeft de levensbelangen voor de
beide bondgenooten te verzekeren te
gen elke verrassing van buiten en dat de
mogendheden van het Drievoudig Ver
bond niemand bedreigen. Het Panslaws-
tische blad besluit dan met een paar ha-
telijke insinuaties aan het adres van
Duitschland, welker leiders, volgens de
Nowoje W rem ja, voortdurend bedreigin
gen uitzenden naar alle kanten.
Jammer dat het blad nu nog verster
king krijgt in zijn bewering door het
gisteren vermelde telegram van den
Duitschen kroonprins. Dreigend besluit
het: de bijeenkomst van den Tsaar en
president Poincaré zal een slag toebren
gen aan de ijdelheid en de eigenliefde
van zekere volkeren, maar de volkeren,
die vrede en orde verlangen, zullen er
dankbaar voor zijn.
De Nowoja Wremja is nog met de
Russische regeering, maar het is toch
moeilijk aan te nemen, dat het gestook
van dit officieele Russische orgaan
slechts getuigt van vreedzame bedoelin
gen. Men moet zich intusschen afvra
gen, of achter dat zinnetje omtrent de
ijdelheid toch een bedoeling schuilt, een
toespeling op Engeland, waaraan, zoo
als het Berl. Tagebl. beweerd Rusland
zou hebben voorgesteld een Russisch-
Engelsche vlootentente.
De hoofdredacteur van het Berliner
Tageblatt, de heer Theodor Wolff, wel
ke dikwijls bewijzen- heeft gegeven van
een goede politieke en diplomatieke kijk
te hebben, bespreekt in een hoofdartikel
van zijn blad nog eens de kwestie, en
houdt vol, dat het voorstel is gedaan als
begin om geleidelijk te komen"' tot een
bondgenootschap met Engeland en laat
daarop volgen dat Engeland het voor
stel niet heeft verworpen en dat Rusland
zijn pogingen voortzet.
Die hoofdredacteur van het Berliner
Tageblatt heeft wederom van den per
soon te Parijs, die hem de eerste ont
hullingen deed, een schrijven gekregen,
waarin wordt voortgeborduurd op het
vroeger vermelde en verklaard, dat men
in militaire kringen in Rusland aandringt!
op spoed. Men zou niet alleen een sa
menwerking van beide vloten willen,
maar ook een verstrekkenden steun van
de Russische militaire maatregelen te
land door Engeland, ingeval van een
oorlog met Duitschland, een soortge
lijke toezegging als Frankrijk van Enge
land kreeg tijdens de Marokkaansche cri
sis. I
Toch weet ook deze berichtgever niets
zekers mede te deelen omtrent Enge-
lands toezeggingen, zoodat voorioopig.
de zaak niet verder schijnt te zijn ge
vorderd, dan dat de Russische regee
ring haar wil, en de "Fransche heeft be
loofd ais tusschenpersoon op te tre
den. Wij gelooven nog steeds niet, dat
Engeland op de voorstellen zal ingaan en-
blijven van meening, dat de Dardanel-
Ienkwestie bij de besprekingen van Pe
terhof een.hoofdrol zal spelen.
Het Journal des Diébats bevat ook
een artikel, dat iweer kan worden be
schouwd als een algeineenè toast aan
het adres der Triple Entente.
Naar aanleiding van het gesprokene in
de Senaat deze week zal Poincaré nog
wel een lesje mee naar huis "krijgen,
want 't is een publiek geheim, dat Rus
land zich gaarne bemoeit met de mili
taire aangelegenheden in Frankrijk, 't Is
wel wonderlijk, dat dit juist publiek
werd voor de reis en voor Poincaré is
het zeker minder aangenaam.
FEUILLETON.
Albanië
Uit Turijn wordt aan het Bierl. Tage
blatt geseind, dat een eskader van vier
pantserschepen, de „Roma", „Napoli",
„Regina Elena", en „Victoria Emmanu-
ele" onder bevel van den hertog der
Abruzzen in Spezzia verwacht wordt,
om; daar te worden slagvaardig gemaakt
en onmiddellijk naar de Al ba neesChe wa
teren te Vertrekken, allereerst naar Du-
razzo, zooals het heet.
Het 90e regiment infanterie, dat te
Genua ligt, heeft tegelijkertijd het be
vel gekregen zich in oorlogstoerusting!
gereed te houden tot vertrek. Algemeen
wordt aangenomen, dat dit bevel be
trekking heeft op een aanstaande insche
ping naar Albanië.
Generaal de Veer terug?
De Berl. Lok. AnZ. verneemt uit Du-
razzo, dat generaal De Veer daar aan
gekomen is van Valona.
Generaal De Veer zou het Voornemen
hebben zich tenug te trekkë({L
In Durazzo is het weer minder kalml
Geruchten, dat de stad zo,u aangeval
len worden veroorzaakten een toene
mende onrust onder de bevolking. Tal
Van families uit de voorsteden vluchtten
naar de stad Anderen verlaten Diurazzo./
Onder de vrijwilligers heerscht wegeiw
het ontbreken van alle verzorging onte
vredenheid. 1
Vele Mirdieten verlaten de stad
De noodtoestand onder de vluchte
lingen moet onbeschrijfelijk zijn, alles
ontbreekt hun.
Oeneraal De Veer is uit Valona hier
aangekomen^
GEMENGD.
Demoord te Serajewo. Men
verwacht te Weenen dat het onderzoek
in zake den moord op het aartshertoge
lijk paar te Serajewo einde der vol
gende week geëindigd zal zijn. Het re
sultaat zal onmiddellijk aan den keizer
worden medegedeeld. Of het geheele
materieel gepubliceerd zal worden, en
ih welken vorm dit geschieden zal, is
nog niet bekend.
Sinds het afkondigen van den staat
van beleg in Bosnië, en Herzegowina
zijn daar drie personen onder de bepa
lingen der krijgswet terecht gesteld.
Nieuwe straatverzakking
in P a r ij s. Gisteren hebben zich in de
straten van Parijs vel'e plotselingen in
zakkingen voorgedaan. Op het plein St.
Augustin zonk voor de tweede maal de
bestrating 75 c.M. diep weg en bij na-
tder onderzoek bleek, dat zich ondeT dit
weggezakte plaveisel een reservoir van
grondwater bevond met afmetingen 4
meter lengte, en 3 meter breedte en
diepte 2 meter. Op anderhalven meter
afstand van deze put loopt de goed ge
fundeerde tram.
In de xues Bobillot, (Belliar, en Eugène
Carrière hebben eveneens weer instor;-
tingen plaats gehad. D;e diepte bedroeg
van één tot twee meter.
Het gemeentebestuur heeft op ver
schillende plaatsen boringen gelast, om
de zwakke punten in het plaveisel te
kunnen ontdekken.
iEen m o or denaar terecht
gesteld. Gistermorgen heeft te Tours
de terechtstelling plaats gehad van den
notaris-klerk Maurice Doucet. Toen de
procureur der republiek hem kwam wek
ken, zeide Doucet: „Ik dacht het wel,
want ik zag gisteren den directeur der
gevangenis van Tentevrault. En ik zei-
de tot mijn bewaker: „Het zou morgen
wel mijn laatste dag kunnen <:ijn." Dou
cet kleedde zich zender Kuip aan en na
een gesprek te hebben gevoerd met zijn
verdediger, dronk hij een glas rum.
Tot tweemaal toe vroeg hij of hij be
zoek mocht ontvangen van een vrouw,
die hij vroeger gekend had. Maar zijn
wensch kon niet worden bevredigd, daar
de bedoelde vrouw reeds lang de gevan
genis verlaten had. Doucet stemde er in
toe, de mis bij de wonen, maar gedu
rende de godsdienstoefening onderhield
hij zich met den dokter. „En de twee
eieren, die gij mij voor morgen beloofd
hebt? Ik zal ze niet gebruiken, daar ik
straks zal ontwaken in (het schimmenrijk"
Maar hij bemerkte, dat ook rij in bezwij
ming viel.
Zijn adem inhoudende nam' de jonge
man haar in zijn armen en Broadway op
:den voet volgend, ging! hij met zijn kost
baren last een twintigtal treden af. Toen
hij voelde, dat hij buiten de gevaarlijke
atmosfeer was, legde hij het meisje met
oneindig veel voorzorg op den grond
en steunde haar met den rug tegen den
muur. I
Zij waren alleen op het smalle trap
portaal.
Beneden hoorde men het rumoer, ver
oorzaakt door het verschijnen van den
commandant, electrische bellen, stem
men van alle zijden, kreiten, de dokter 1/
de dokter 1
Miss IJ. zegde de jonge man met
een stem, die .van ontroering beefde(
Miss Kate Li. riep h ij Zachter.
Zij zuchtte lang en bleef een oogen
blik versuft voor zich staren. Plotseling
herinnerde Zij -zich alles en richtte zich
eensklaps op.
Vaderl.L Waar is hij?
-Kom, Miss, steun op mij.,..
Z,ij hield zijn hand vast; hij voeldfe
dat haar hand beefde, maar de zijne
beefde ook.
Daar hij begreep welk een eenzaams-
hei d nu over dit meisje zou neerdalen,
maakte een onuitsprekelijk medelijden
Doucet bleef voortdurend uiterst kalm
en koelbloedig. Aan Deibier, den beul,
verklaarde hij: „Het is mij aangenaam,
kennis met u te maken", terwijl hij tot
een der helpers zeide: „Gij riet er goe
dig uit." Om twintig minuten over drie
verliet hij zijn cel, om zich naar de guil
lotine te begeven, die voor de gevange
nis was opgesteld. Toen hij over de bin
nenplaats liep, riep hij:. „Vaarwel, mijn
vriendengoeden dag, goeden dag."
Voor de guillotine schreeuwde hij zoo
luid hij konWieg met Tours. Toen hij 't
hoofd op het blok had neergelegd, had
hij nog den tijd „een, twee" te tellen,
maar voor hij drie kon zeggen, viel het
mes. De ouders van Doucet woonden
de terechtstelling bij. Het lichaam werd
aan de geneeskundige faculteit ter hand
gesteld.
Heiligschennendedadente
Thielt. In een der laatste nachten, zoo
meldt de G. v. A., hebben schurken te
Thielt zich aan verschrikkelijke feiten
schuldig gemaakt.
Zij wierpen verscheidene ruiten van de
St. Pieter stuk, zaagden het linkerbeen
af van een groot kruisbeeld, dat buiten
de kerk staat, en trokken den nagel van
de rechterhand uit. Zij sloegen de door
nen van de kroon af en kapten alsof zij
de Joden wilden overtreffen in wreed
heid, de borst van de beeltenis van den
Verlosser open.
Langs de kerk is een ommegang aan
gebracht; ook daarop vierden zij hunne
woede bot. De aangezichten van O. L.
Vrouw en St. Nicolaas van Tolentijn
zijn 'door de baldadigen vernield. Hef
beeld van O. L. Vr. boven den hoofd
ingang, draagt de sporen van steenwor
pen. Ook de paterskerk kreeg een bezoek
en draagt de sporen van hun kolossalen
godsdiensthaat. Die prachtige muurschil
dering, Franciscus voorstellende, die de
kruiswonden ontvangt, is besmeurd, en
gedeeltelijk weggeschrapt.
Van Franciscus' beeltenis is bijna niets
overgebleven, en de oogen in het beeld
van O. L. Vrouw zijn uitgehaald. Het
geheele lichaam van den Zaligmaker is
met messen doorstoken en doorkorven;
en langs het beeld heeft men geschreven
„Vive la Liberté"
Leve de vrijheid. Zouden deze lieden
er ooit aan gedacht hebben dat Diege
ne, Dien zij hier verminkten, de vrijheid
aan de wereld schonk?
Ook in de nieuwe kerk zijn ruiten in
geworpen.
De woning van den heer Emiel.Maes,
kerkmeester der (nieuwe parochie, werd
eveneens door de schurken bescha
digd. Zij wierpen o.a. een groote ruit
in.
Een oude legende.
De firma Bensdorp geeft reclame
plaatjes (pit. Op een dezer vindt men een
portret Van Galileo GalileL
Het tablautje stelt voor den armen
Oalilei, rouwmoedig geknield voor een
verzameling fanatieke monniken van
allerlei pluimage en een hooghartigen
bisschop in zijn statiepil|unje.
Dat is Galilei voor rijn rechters. En
hoe historisch juist de chocolade-firma
ook bij haar reclame te werk gaat, bewij
ze het facsimile van de eigen handteeke-
ning van onzen Galilei.
Het achterschrift leert ons verder, dat
Galilei was een „Italiaansch stqrrekuja-
dige en natuurkenner".
„Hij was de stichter van de experimen
teel e natuurkunde in Italië".
„Hij ontdekte de wet van het isochro-
nisme voor de regeling der uurwerken"!
■„'Hij vond de thermometer en de hy
drostatische balans uit, ontdekte de wet
ten der zwaartekracht, en plaatste te
Venetië den eersten sterrenkijker, ijverde
voor het stelsel van Copernicus en be
weerde, dat de zon en niet de aarde het
middelpunt was, wiaar alles om draaide"!
Omdat hij dit alles zoo knap gedaan
had, „werd hij door de Katholieke Kerk
Vervolgd"1.
„Daarom-" schrijft de firma Bens-
dotp. I
zich van hem meester.^ Zijn liefde werd
nog sterker door een vurig verlangen
om haar te beschermen.
Toen hij zag, dat zij het lichaam' van
haar vader omstrengeld hield, hem' wan
hopig in het Fransch toeriep, als vond
zij, in dit ontzettend oogenblik slechds
de echo van haar gedachte) Jn de taal
van haar voorouders, voelde hij een traan
langzaam langs zijn wang glijden.
Hij was zichzelf niet meer meester.
VII.
AAN DEN ARBEID.
Majoor Hezey was niet dood.
Na twee lange uren, die het meisje,
dat bevend aan het voeteinde van het
bed stond, een eeuwigheid toeschenen,
hadden de middelen, idie 'die dokter van
het fort onafgebroken aanwendde, tot
uitslag dat de onmacht, die het gelaaft
van den grijsaard paars had gekleurd,
afnam. .Langzamerhand begon de borst
kas weer op en neer te gaan en maakte)
de afgrijselijke Jcleur van het gelaat,
die Kate schrik aanjoeg, plaats voor een
gezonde tint.
Eerst nu maakte dr. Sanderson, dien
Maurice Rimbaut voor het eerst zag,
zich gereed de wond te onderzoek'dn,
die majoor Heuzey, niet in staat te
vluchten, aan de vergiftige werking van
de Japansche ontpioffmgs^toffen h
overgeleverd.
Toen de .uniform Was weggeknipt, kon
men de wond zien De schouder was
letterlijk verscheurdhet bovenarmbeen
was verbrijzeld en daar een gedeelte
van de borstspieren afgerukt was, kon
men twee uitstékende ribben zien, die
gebroken waren.
De majoor was geraakt door een van
die staalscherven, die zoo veel verschil
len van de splinters van oude granaten,
die regelmatig en .stelselmatig uiteen
spatten. In de projectielen van groote
hoedanigheid neemt het stalen omhulsel
dat natuurlijk niet zeer dik is, onder de
Verschrikkelijke kracht,did het uiteen
slaat, ingewikkelde vormen aan, met
scherpe hoekenen gedraaide, spiraal
vormige punten, honderd maal meer te
vreezen dan de kogel van het moderne
geweer, die eene ronddraaiende bewe
ging heeft, maar regelmatig aankomf.
Toen het bloed gestjuit was, gaf de
dokter blijk, dat er nog een greintje
hoop was.
De majoor was van een buitengewoon
krachtig gestelhij zou er misschien n!og
boven op komen en Kate, die geheel
.van droefheid gebroken was, scheen te
herleven.
Maurice Rimbaut had haar op willen
beuren, haar in de stilte van deze som
bere kamer troostwoorden toe willen
fluisteren, maar luitenant Spark verloor
haar, als een trouwe hemd', niet uit het
oog.
En de jonge Franschman zegde in
zich zelf, dat het meisje zonder twijfel
deze stomme bewondering kende, dat
zij er reeds door geroerd moest zijn
en dat zi» op zulk een tragisch oogenblik
er de voorkeur aan zou geven, troost en
opbeuring te zoeken bij een officier, dien
zij reeids maanden lang kende dan bij
een ombekende, hoe sympathiek ook de
ontvangst was geweest, waarmee zii hem'
had aangemoedigd.
En ,deze gedachte deed hem1 buiten
gewoon veel pijn.
Eindelijk opende majoipr Heuzey de
oogen en zijn eerste blik viel op Kate,
die zich angstig over hem had heen
gebogen.
Kate, mijn kind, murmelde hij met
een stem, even zwak' als een zucht,..»
Zijt gij hetL'. Ik ben blij, dat God me.»
'deze weinige oogenblikken gegeven'
heeft.», óm u terug te zien....
O! Vader, zeg dat niet, snikte het
mieisje.». Gij hioet leven, ik wil hetU.
Niet waar, dokter, is u er nu wel bang
voor? I
Uw vader heeft beslist rust noodig,
Miss.». s
Ik tal niets meer zeggen.» maar
zeg hem, 'dat hij mij niet moet verlaten^
JWordt vervolgd).
28;
Maar toen kwam Kate en wierp zich
onder het uiten van een hardverscheu-
rende kreet op. het lichaam van haar
vader
Vader, spreekkijk naar meOl
raderllieve vader!..'..
Op hetzelfde oogenblik voelde de in-
jenieur, dat hij zwaar in het hoofd werdj:
lij herinnerde zich ongenblikkelijk de
vaarsdhuwing van luitenant Forster..t».
in deze atmosfeer blijven was de snelle
'ergiftiging van de ontploffingsgassen
Midergaan.
Broadway zag er van zijn kant uit, als
!em beschonken man.é De jonge Fransch-
nan klopte 'hem op den schouder-:
Vlug Kapitein!.., Belast u met den
ommandantl Laten we van hier vluch-
en!
Oifschoon de reus bijna bedwelmd was,
legreep hij hem toch. Hij lichtte het on-
tewegelijk lichaam van den ouden sol-
laat op, nam hem- op de schouders en
;ing det rap af.
Miss, ik smeek u... kom vlugl
En Maurice Rimbaut nam het meisje
■ij de hand om om haar mee te trekken.
