Uit de Pers.
MAGNA.
Gemengd Nieuws.
yeede Blad, behoorende
De Leidsche Courant van
oensdag 6 Mei no. 1388.
pe voorzitter der I erste 'Kamer,
[ar aanleiding van de benoeming
baron Van Voorts tot Voorts tut
sident derEerste Kamer schrijft de
d:
)e Katholieken in liet bijzonder heb
reden om zich te verheugen over
benoeming van dezen edelman uit
rijen tot een zoo aanzienlijke post,
zij jaren geleden niet liacd n kunne.'
ietten, zonder dat de jaloersehheid van
anti-papisme hevig ware opgewekt
zicrh in een vlaag van nijd zou Oiiit1-
!Zemd hebben. Men herinnert zich,
veel' rumoer werd gemaakt bij de be-
eding van den voorzittersstoel der
eedc Kamer door een Katholiek. Het
ecedent verleent een bijzondere beb e
aan het feit, dat voortaan 'de Se
in de vereenigde vergadering der
Je Kamers zal' gepresideerd worden
een lid der partij, welke door ds.
ast, de Bronsveldianen en de Evange
lie Maatschappij' voor dergelijke amb-
ongesChikt en onwaardig wordt ge
iten.
geen aCht is geslagen op het ver-
zingskab.ial, waarmee zij getiaCht heb-
i den vorigen zoiner het land te inti-
leeren, en dat met een passend voor
aan dezer werkelijke quantité négli-
'ble de geest der .Grondwet is gevolgd
een lid der sterkste partij \tot voor-
ter der Eerste Kamer gekozen, mag
een voldoening wezen als blijk van
herneming der rechten van het ge
ide verstand ook te onzen aanzien in
openbare leven. Het kon niet 'uit-
ven, dat op den duur alle wooroor-
len, die tegen ons uit een bitter tij'd-
k waren overgebleven, moesten ver-
ijnen voor het goede inzicht en het
me oordeel zoowel omtrent de waar
heden, waarop wij rechtmatige aan-
aak kunnen doen gelden, als omtrent
vaderlandsliefde waarmede wij. onze
itsburgeriijke plichten vervullen en
lenwerken aan het heil van het Jge-
tnebest. Zoo begroeten wij1 de benoe-
pg van baron Van Voorst tot Voorst
de waardeering dier benoeming in
anti-revolutionaire en liberale pers
een gunstig teeken dat wij toch we)
s gevorderd zijn in onze emancipatie
!ert het jaar, dat de hoogl'eeraar 'Sie-
ibeek Katholieken voor openbare he
ldringen totaal1 ongeschikt achtte, ja
atholiek" en „dom" synoniem dorst
klaren
:n in een HaagsChen Brief van de
d lezen we o.m. het volgende:
Hen weet nu uit de verkiezingsdagen,
een der grieven tegen de coalitie is
veest en een der feiten, die het gevaar
coalitie moesten aantoonen voor. de
d. Herv. Kerk: de benoeming van een
tholiek tot voorzitter der Tweede Ka-
O.a. deed dit, zoo ik mij niet ten
enmale vergis, de tegenwoordige
ofdredacteur van „Het Vaderland":,
thans de benoeming van een Katlio-
t aanprees, zij1 het onder woorden vol
voor den Katholieken president.
Men zal' misschien toevoegenwees.t
kbaar. Ik zal den tegenwoordigen
snier niet de beleediging aandoen;
voor deze benoeming dank of hulde
_en en ik hoop, dat daarvan de
leele^katholieke pers zich zal onthouw
Men brengt een fatsoenlijk man
hulde :en dank, (omdat hijvnaliet, wat
onrecht zou zijn, en omdat 'hij niet
verleden en zijn eigen karakter een
in het aangezicht geeft. De critiek
tegen zich omgekeerd ook niet te-
nhem. Zij1 gaat rechtstreeks tegen hen,
FEUILLETON.
die den verkiezingsstrijd tegen de rech
terzijde hebben gevoerd met middelen,
als ik zoo juist wraakte. Hen roep ik op,
in naam der politieke moraliteit, die in
onze dagen ook nog haar waarde heeft,
om het Kabinet, dat zij steunen, ter ver
antwoording te roepen voor de benoe
ming van een Katholiek tot president der
Eerste Kamer. Die heer Ter Spill bijv.
en zou hij de eenige zijn onder de l'ink-
sclie l'eden heeft op 23 Mei 1913'
te Utrecht zijn kiezers o.a. bewerkt met
de benoeming van een Katholiek tot pre
sident der Kamer. Zij hebben thans het
recht van hem den durf te vragen om idit
Kabinet, weder door zijd verkiezing aan
het bewind gebleven, ter verantwoording
te roepen over deze keuze. Heeft hij
dien durf niet, dat hij dan den zedel'ij'ken
moed hebbe aan de kiezers, wier gunst
hij' veroverde door zulke middelen, te
zeggen, dat hij gedwaald heeft.
Op dit teircin vooral moeten wij' niet
angstig wegschuilen, alsof het wel eens
kwaad zou kunnen, Wanneer wijl duidelijk
zeggen, hoe de zaken staan. De hoog
heidswaanzin is daarvoor nog te groot.
Het Huisgezin schrijft o.m.
Wij behoeven ons zelf niet te over-
schaten, maar het wordt tijd dat we ons
voor vol aanzieji.
Wat aan de benoeming van een katho
liek tot voorzitter der Eerste Kamer, t'ot
voorzitter ook vaii de vereenigde vergade
ring der beide Kamers een eigenaardig
aroma geeft, is dat dit zoo kort is ge}\
scliied na een geweldige Hetze, het vo
rig jaar niet door de gepatenteerde anti
papisten alléén tegen de katholieken ge
dreven.
De katholieken hadden te veel te zeg
gen, de katholieken speelden den baas,
de katholieken zouden het land aan den
Paus verkoopen en overleveren, enz.
De nagalm van het geschreeuw klinkt
u i og in de ooren.
Weinu, een vrijzinnige regeering, een
kabinet van den „volkswil" nogal, draagt
voor het hooge ambt een katholiek ter
benoeming aan H. M. de Koningin voor.
Wat zegt daarvan dr. Bronsveld die
den vorig'en zomer met liberalen en so
dalisten één lijn trok ondanks zijn af
keer van algemeen kiesrecht en staats
pensioen
Wat zeggen daarvan ds. Quast en mr.
Tideman en de overige paladijnen der
anti-katholieke acrtie?
Wat zegt daarvan de Evangelisclhe
Maatschappij met haar orgaan de „Pro
testant"?
Een Bisschoppelijk woord.
In een hoofdaitikel onder bovenstaand
opschri.t vestigt de Maasbode de aan
dacht op een toespraak, 'door Mgr. Gallier
gehouden, enkele-weken geleden bij gele
genheid van de feestviering van hei Lief
dewerk „Oud Papier" te Amsterdam.
Met een verwijzing naar het Evangelie
van|den dag, verklaart Mgr., hoe de Za
ligmaker in de parabel van den Goeden
Herder niet slechts zich zelf geteekend
heeft, doch mede aangaf, hoe de herders,
die in Zijn plaats over de kudde worden
aangesteld, zijn moeten voor Zijne scha
pen.
Als een voorbeeld bij uitnemendheid
van zulk een goeden Herder, noemt Mgr.
onzen H. Vader den Paus. En dan be
sluit Z. Di. H. daaruit den noodzakelijken
plicht van allen, die in hem hun herder
erkennen, om zich door de stem van dien
Herder te laten leiden. „Daarom hooren
zij te luisteren naar zijne stem en hebben
die te volgen. Toont uwe liefde voor
den Paus dan ook vóór alles door naar
zijne ;stem te luisteren"). Liefde >en gehoor
zaamheid voor den Paus!
En opdat eenieder wete, wat in het
bijzonder voor deze dagen door Paus 'en
Bisschoppen van onze gehoorzaamheid
verlangd wordt, trekt Mdr. Callier aller
aandacht op dit punt: „Ge weet allen,
wat de H Vad.e rvan u vraagt: dt ade
Katholieken met vereende krachten zul-
foen hij ontwaakte, kon hij zich van
I geschied was, nog geen helder bee'd
men. .Hij was zich slechts bewust,
er iets onaangenaams was geschied,
roode striemen op zijn hand riepen
i langzamerhand een en ander in de
nnnering terug. Wie had hem gesla-
i?... En zij, waar was zij gebleven?
ie had heni haar ontroofd? Waar be
id hij zich hier? Wie waren de men
iën, die hem zoo zorgvuldig voedsel
ichten, hem zoo heimelijk gadesloe-
1? Zij zeiden hem, dat hij ziek was,
sar hij gevoelde geen lichamelijke
int.
zij de rust en de.goede verple-
kalmeerden zijn zenuwen zich spoe-
zoover, dat zijn herinnering du'delijl-
bverd. Een vreesélijk licht scheen hem
'e gaan... Men wilde hem op zij zet-
',men had hem hier laten brengen
hem uit den weg te ruimen. Ja, zij
ty hem uit den weg ruimen, daar zij
h verkocht had.
Ui] liet in vertwijfeling het hoofd in de
sden zinken... Toen meende hij haar
•Pgeschreeuw weer te hooren. „'Redt
van dien ijlenden jongen", had zij
Hoepen zij, die hem zoo vaak haren
Adonis had genoemd. Die striemen op
zijn hand zij1 was er de aanleiding
van!.,.. O, wat haatte hij haar plotseling!
En toch had hij het weder luid willen
uitschreien, dat hij haar verloren, voor
immer verloren had.
Maar één ding stond bij hem vast.
Hij zou dezen aanslag verijdelen. Hij
wilde hier niet versmachten. Hij wilde
haar zoeken, waar zij ook maar was, om
met haar af te rekenen. Met de slimheid,
die vaak als rest van het verstand over
blijft, zeide hij, dat hij rustig moest zijn,
wijl men in 't tegenovergestelde geval an
dere maatregelen tegen hem zou nemen.
Na eenige dagen gelukte het Hellbrinck
zich aan de waakzaamheid van zijn ver
pleger te onttrekken en heimelijk de in
richting te verlaten.
Zijn eerste weg was naar zijn atelier:
hij werd daarheen getrokken, als kon
slechts daar het doorleefde hem duide
lijk worden.
De beeltenis van haar, welke daar nog
stond, doorstak hij in dolle woede. Zij
had hem zijn jeugd, zij'n geluk ontstolen,
zij had hem alleen gelaten... om wille
van het snoode geld; dat zou haar ook
in 't ongeluk storten. De gedachte, haar
te zoeken om zich te wreken, doorkruiste
steeds wilder zijn brein en gaf hem de
woorden in, die later onder zijn zaken
gevonden en aan zijn moeder gezonden
werden,
len arbeiden aan de groote taak, welke
de Katholieke Kerk in deze wereld te
verrichten heeft. Dus: katholiek-ver-
eenigd moeten we zijln als katholieken,
want anders kan van vereende krachten
absoluut geen sprake zijn".
Ziedaar, wat (het Kerkelijk Oezag vraagt
van de katholieken.
Wat het al zoo menigmaal gevraagd
heeft.
Nu is het volgens 's Bisschops woord
een plicht naar die stem des Pausen
te luisteren en die te volgen.
Een plicht van gehoorzaamheid: wie u
hoortv hoort Mij een plicht van liefde
tevens, want zegt Mgr. ten slottedaar
mede zullen we het grootste bewijs ge
ven onzer liefde jegens den Paus; want
ook tegenover den Paus geldt: wie mijl
liefheeft, onderhoudt mijne geboden.
Wat vooral dit woord maakt tot een
punt van ernstig' nadenken voor allen,
is wel de bijgevoegde beweegreden tot
deze vermaning: „deze gehoorzaamheid
is in onze dagen te meer noodig, wijl er
zoovelen zijn, waarvan we helaas het
tegenovergestelde moeten betreuren".
Dil woord van een onzer Bisschoppen,
gericht tot de kinderen der H. Kerk,
immers het doelt op hen, voor wie het
volgen van 's Pausen stem een plicht heet,
dal spreekt van „zoovelen" geeft re
den tot ernstige overdenking.
Wie meenen mocht, dat ons Holland,
dat op vele punten de wenschen van den
H. Vader zoo gewiliig opvolgde, men
•denke slechts aan de vervroegde en veel
vuldige H. Communie niet een derge
lijke vernieuwing noodig heeft, luistere
naar dit bisschoppelijk woord. De Bis
schop, die als de torenwachter heel het
terrein naar allefzijlden (overziet (piet scherp
toeziende waakoogen, spreekt nog van
„velen".
Zij'n er dus nóg vereenigingen, heele
categorieën van Katholieken, op wie dit
woord toepasselijk is, dat ze toch niet lan
ger doofblijven vpor de stem van hun
Herder, maar in gewillig volgen zich aan
sluiten bi; de bestaande katholieke ver
eenigingen (óf (nieuwe (organisaties vormen
op katnolieken grondslag en in overeen
stemming met de katholieke levensbe
schouwing.
Wie eenigszins bekend is met den so
cialen toestand van Nederlands Katholie
ken, weet dat deze vraag des Pausen,
door Haarlems Bisschop nog eens aan
gedrongen, nog steeds om een antwoord
vraagt aan velen, zoowel onder de eerste
standen als de laagste, en evenzeer aan
de vele schakeeringen van den midden
stand.
God geve, dat dit antwoord spoedig
kom el
Wie zijln plicht van trouw, volgzaam
kind der Kérk begrijipt,' waclite nu niet
langer. Hij sluite zich aan bij bestaande
katholieke vere.nig'ngen; of zoeke onder
zijn stand- en vakgenooten geesiverwan-
ten op, om te komen tot het oprichten ven
nieuwe organisaties; als goed kind der
Kerk, zie hij daarbij niet op tegen terug-
stooting en miskenning óf teleurstelling,
maar verheuge zich om wille van Chris
tus' zaak desnoods smaad en verguizing
te lijdenovertuigd van ons aller, ook zijn
plicht, om iedere in zijn staat en naar de
mate zijder krachten medie te werken aan
het groote werk des Pausenalles te her
stellen in Christus, ruste hiji niet, voordat
mede door zijln plichtsvervulling, deze
wensch van het kerkelijk gezag vervuld zij.
Belasting naar Draagkracht.
Dr. Nolens schrijft in de N. Venl.
C r t.
Nu is het regelen en heffen eener
belasting „geheel naar draagkracht" een
onmogelijke eisch.
Ook een inkomstenbelasting, hoe men
ze ook regele, kan er niet aan voldoen.
Immers de omstandigheden, waarin
de belastingplichtigen verkeeren, kun
nen zóó verschillend zijn en zijn zoo
verschillend, dat het ideaal van eene
Nu zocht hij zich tegen alle navor-
schingen te beveiligen, terwijl hiji zich
geheel begaf onder de gezellen, met wie
hij in den laatsten tijd schier uitsluitend
verkeerd had.
Het waren gezellen uit alle landen,
door de woelingen van den tijd daar
bijeengebracht. Hun eenig streven was
opstand tegen alle politieke en sociale
verhoudingen, opstand tegen God en een
zich tegen alles en ieder verzettend
egoïsme. Hun onvaderlandsch streven
had 't eerst in Rusland een vaste gestalte
aangenomen; hoewel daar met ijzeren
vuist vervolgd, breidde het zich over het
geheele werelddeel uit en trad nu hier
dan daar met booze plannen aan 't licht
Zij waren daarbij' volleerd hierin zich
aan alle nasporingen te onttrekken, wan
neer men hen zocht en ondanks alle
maatregelen, om hen in handen te krij
gen, de politie te verschalken.
Overal wisten zij jongeren om zich
heen te verzamelen en voor hun be
schouwingen toegankelijk, ja geestdriftig
te maken.
August Hellbrinck was toevallig met
eenige leden van den bond in aanraking
gekomen en de geest, die hen bezielde,
behaagde hem, zonder dat hij de gevol
gen daarvan inzag of de ware strekking
er van begreep. Hun afkeer tegen de rij
ken stond hem evenzeer aan als de wilde
haat, die zij de Kerk toedroegen» .Veel,
belasting naar draagkracht, waarvan dan
ieder niet meer last en druk zal gevoelen
dan ieder ander, onmogelijk bereikt kan
worden.
En in betrekkei ijken zin zal ook een
goed ingericht tarief aan den "eisch van
de draagkracht kunnen voldoen.
Niet iedere post daarvan op zich zelf
maar alle posten te zamen in hun geheel
en in verband met de overige belastin
gen.
Overigens komt het mij voor, dat de
billijke eisch, dat de belasting naar
draagkracht moet geheven wprden niet
zoozeer moet gesteld worden aan iede
re belasting afzonderlijk, dan wel aan
het geheele stelsel van belastingen, aan
alle belastingen te zamen genomen.
En dan zal nog slechts op zeer onvol
maakte wijze aan dien eisch kunneii
worden voldaan.
De minister scheen in zijn rede van
24 April 1.1. dat ook wel te voelen.
Immers hij zeide: „het staat toch wel
vast, dat in een goed samenstel van be>
lastingen de indirecte belastingen de di
recte moeten aanvullen en dat wanneer
men enkel directe belastingen zou heb
ben, men werkelijk een belastingstelsel
zou bezitten, waaraan groote gebréken
zouden kleven."
Het niet naar draagkracht belasten is
wel het grootste gebrek.
En indien ,nu alleen directe .belastingen
naar draagkracht werden geheven, zou
er van indirecte geen sprake kunnen
zijln, want dan zouden ze het heele stel
sel bederven.
STATEN-GENERAAL.
TWEEDE KAMER.
Vergadering van Dinsdag 5 Mei.
Artikel 33 wordt z. h. st. aangeno
men. Art. 34 reeds vroeger aangenomen
zijnde, komt thans art. 35 in behande
ling, dat de belasting der vennootschap
pen, vereenigingen, maatschappijen en
stichtingen (de dividendbelasting) stelt
op 5 pet.
De heer v. Vuur en (R. K.) verde
digt hiero,p jzij amendement, om deze
heffing te verminderen tot 2.75 pet., op
grond, dat de dividendbelasting feite
lijk een dubbele belasting is, omdat de
dividendtrekkers toch ook weer getrof
fen worden en dat deze belasting vol
strekt niet alleen de Cresussen treft,
maar ook den kleinen man, zelfs hij,
die zijn rente voor eerste levensbehoef
ten noodig heeft.
Hij herinnert, dat er vroeger een pa
tentbelasting was, welke werd betaald
voor het recht, een bedrijf te mogen uit
oefenen. Toen waren de naamlooze ven
nootschappen zelfs in gunstiger condi
tie. Destijds werd ook wel een licentie-
geld bestaanbaar geacht voor n.l. ven
nootschappen, maar niet, wanneer daar
naast inkomstenbelasting werd geheven
van de dividenden. Pierson wilde de di
videnden Delasten bij de bron, d. i. bij
de vennootschap zelf, maar dan ook niet
bij den trekker van het dividend zelf, het
was slechts een wijze van invordering,
voorgesteld le. om fraude moeilijker te
maken, en 2e. om te zorgen, dat ook de
buiten 's lands wonende aandeelhouders
werden getroffen, maar dubbele belas
ting was er niet.
Hij bestrijdt de opvatting, dat de 74.
vennootschap zou zijn te beschouwen als
een afzonderlijk op zich zelf staand han
delspersoon. Men heeft hier te maken
met een juridische fictie, welke in belas
tingzaken niet kan gelden. Anders toch
zou men haar ook gewoon in de vermo
gensbelasting moeten aanslaan en zou zij
allicht tot de hoogst aangeslagenen wor
den gerekend.
De heer van Vuuren breekt zijn rede
af en de vergadering wordt verdaagd tot
heden elf uur, als wanneer de aanvul-
lingsbegrooting voor het Academisch
ziekenhuis aan de orde is.
wat hij aan de gesprekken van Dornick
en mis Ahrens ontleende, kwam met hun
inzichten overeenmen was hier slechts
openhartiger, meer geneigd tot handelen,
geestdriftiger en beslister, waar het e
op aan kwam, uit de theorieën de prac
tische gevolgen te trekken.
Op grond zijner verbroedering miet 'hen,
hoopte hij thans ook op bescherming en
hulp.
Die hulp viel Hd brinck dan ook ten
deel. Men wist hem op "zoo heimelijke
wijze uit Florence te verwijderen, dat
alle nasporingen der pc li tie, tot welke
de geneesheer zich gewend had, ver-
geefsch bleven. Hiji had zich naar Rome
begeven, waar de bondgenooten, gelijlk
in alle groote steden, hun sluipholen en
geheime werkplaatsen hadden. In de na
bootsing van handschriften en Tie her
stelling van teekeningen toonde de schil
der zich vaak een bruikbaar medelid der
bende ,dat voor geen opdracht terug
schrikte.
Reeds spoedig na zijn aankomst in
Rome ontdekte hij' in een Florentijnsoh
blad het bericht van het liuwelijk van
mrs. Ahrens met den om zijn rijkdom be
kenden mr. Morsly. Het blad bevatte
eenige bijzonderheden omtrent de schitte
rende trouwpartij en ook een schitterende
lofrede op de jonggehuwden, wier hu-
manen zin zich door grootsche schen
kingen bewaarheid had.
Ingezonden Stukken.
Buiten verantwoordelijkheid der redactie.
Mijnneer de Keciacieur.
Voor onderstaand stukje verzoek ik
een weinig plaatsruimte in uw blad. Bij
voorbaat mijn dank.
In het nummer van 1.1. Zondag las
ik iets over het absenteisme der Ka
tholieke Kamerleden, en toen dacht ik
onwillekeurig aan de hier in "Ier Aar
gehouden vergadering van de woning
bouw vereeniging, waarin de Katnone-
ken ook schitterden door hun afwezig
heid. In de hier bestaande bovenge
noemde vereeniging hebben de Katno
lieken de overgroote meerderheid, (van
de 113 aandeelhouders zijn er ongeveer
80 Katholiek) en nu waren op de laatst
gehouden jaarvergadering, waarvoor als
punt 7 op de agenda stond, verkiezing
van drie bestuursleden, wegens aftre
ding, waarvan 2 Katholiek zijn, en nu
waren op die vergadering maar 8 room-
schen tegenwoordig. Wat had er nu ge
beurd ais de andersdenkenden van bun
recht gebruik hadden gemaakt en een
paar candidaten van hun richting ge
steld hadden? Wij waren geslagen ge
weest. O, laten wij toch actiever wor
den, en meer moeite doen om onze
rechten te handhaven. Niet opzien te
gen een kleine afstand, want in een
gemeente als de onze kan men niet elke
vergadering naast de deur hebben. Wel
zou ik onzen Katholieken bestuursleden
willen verzoeken bij volgende gelegen
heid te willen bewerken dat de vergade-
rnig in meer geschikt locaal, en op meer
gelegener plaats te houden. Doch wij
moeten in geen geval uit gemakzucht
of uit onverschilligheid thuis blijven.
Maar laten wij Katholiek zijn van de
daad, dat is onze plicht.
Een Roomsch aandeelhouder
van de Woningbouw Veree
niging.
Ter Aar, 5 Mei 1914.
Diefstal. De politie te Breda
heeft, naar de Br. Ct."» meldt, Zaterdag
op het Stationsplein aldaar aangenoudcn
"1. D. v. U., tecnniscb reiziger voor een
firma in het Noorden, van ons land, als
verdaent van diefstal van een pjrtemon-
naie, inhoudende ruim flüU, gep.eegd
ten nadeele van 'een ktllner van l.e-t Uran-
je-Hotel te Breda. Bij zijn vernoor aan
het bureau van politie bekende bij den
diefstal, waarna bij is overgebracht naar
het huis van bewaring. Het ontvreemde
geld was grootendee.s ui .gegeven.
Aangevallen. CLte.av-nJ hec.'t
een bewoner van de Sarp.iatis.raut te Mm-
sterdain bij de pol.tie aangifte g.daan dut
hij hij in het OosterparK was aangevallen
door 4 jonge mannen, die geid van hem
eischten.
Onder een z a n d t r e i n. Bij de
Polanenstraat te Amsterdam is gisteren
een 6-jarig knaapje onder 'n zandtran ge
raakt, met het gevolg, dat een zijner boe
nen werd verbrijzeld >en van beide har.d,es
enkele vingers werden a.gereden. In
ernstigen toestand werd het kind in het
Binnengasthuis opgenomen.
Er van door. Een aannemer te
Schoten, wiens faillissement werd aan
gevraagd, ging er met ongeveer f5U00
van douF naar Canada. Vóór zijn landing
daar heeft de justitie te Haarlem de band
op hem doen leggen, en de man is nu
alweer op de terugreis. Het groobte ge
deelte van het geld had hij nog.
Verdronken. Gistermorgen is
G. v. d. H. bij het scheppen van vioed-
water in de Nieuwe Haven te Werken
dam van de steenglooiing gegleden en
verdronken.
Maandagnamiddag is het 6 jarige
dochtertje van den wagenmaker O. te
Boxum in de Boxumervaart gcvaLen en
verdronken.
Hellbrinck lachte schamper. Hij kende
dien huinanen zin maar ai te goed. Met
zijn geld had zij ook een gevangenis
voor hem gekoc.it!
Aan de lo.rede was het bericht toe
gevoegd, dat het echtpaar waarschijnlijk
.n Engeland, het vade.bnd van d.-n brui
degom, zich metterwoon zou vestigen.
Het blad hoopte echter, dat zij de
schoone Arnostad, die zooveel aan hen
dankte, niet voorgoed verlaten hadden*
Dit bericht vervulde Hellbrinck met
woeste vreugde. Hij wist, waarom zij
Florence verlaten wilden. Hij had hen
een dreigbrief laten zenden, die hun
rust verstoorde. Zooveel aan hem lag,
zouden zij geen rust vinden, noch bij
hun Luculische maaltijden, noch in de
zijlden kussens van hun door goudvossen
getrokken rijtuig. Ook naar Engeland kon
zijn wraak hen volgen; hij kon ook naar
Engeland vertrekken!
Zijn verhuizing naar Engeland volgde
spoediger dan hij gedacht had. De p« li.ie
had tengevolge van al te dalle waag
stukken haar waakzaamheid jegens de
bonden verscherpt en de daarbij be
trokkenen achtten het beter, hun verblijf
maar in Engeland te vestigen, waar de
gastvrijheid nog het meest onbekrompen
was. August sloot zich bij die gezellen
(Wordt vervolgd)
