„Leidsche Beelden".
den vermaarden componist Jo^ 'r /dn
,^Dtie Schöpfurag" (de Schepn-ir^ .-'vis
op zoo'n avond niet het grootste ge
deelte van het Katholieke Leiden en de
omliggende gemeenten te zamen stroomt,
dan zou ik roe haast schamen voor niet-
gelioofsgenooten.
iBdjl den een zit het schaamtegevoel
wat dieper dan bi| den ander 't is
nu eenmaal niet anders. Zoo schaamt
b.v, mr. van Houten zich er heelemaal
niet over om zijn anti-Roomsch voor
oordeel op alle mogelijke manieren te
luchten. In zijn laatsten staatkundigen
brief geeft hij er weer een mooi staaltje
van, hoe verwoed vijand hij is van de
Katholieke Kerk. Hij geeft de tegenwoor
dige regeering te verstaan, dat zij een
verdienstelijk werk zou doen, indien zij
den pauselijken internuntius zijn congé
gaf, Waarlijk, deze pauselijke vertegen
woordiger is hem era Quast en JTiiidle-
man en anderen een doorn in het oog.
Maar waarom he^ft de heer van Houten
het karwei, dat hij thans het kabinet-
Cort van der Linden wil opdragen, niet
ondernomen ,toen hij zelf minister was?
Hij durfde het zeker niet! Maar met
welk recht verlangt hij dan dien moed
van de tegenwoordige ministers? Er zal
van hen nog wel voor heel wat andere
dingen moed gevergd worden. Moed om,
met verloochening van eigen beginselen,
de spc.-democr. naar de oogen te zien,
willen zij iets tot stand kunnen brengen.
In het „Volk" heeft mr. Troelstra er
reeds den nadruk op gelegd, hoe de
sociaal-democratische partijl wel een band
heeft met de regeering, maar gjeen bond
vormt met de regeeringspartijen, en dat
zij dus geheel vrij staat om het Kabinet
te oordeele'n en te behandelen naar zijln
gebleken gezindheid ten opzidhte van de
eisohen der soc.-democr. partij. Een pret-
tig vooruitzicht voor de iheeren der con
centratie! Zij zuLlen de roode broeders
naar de oogen hebben te zien, en rood
en blauw te zamen zullen het den volke
bevestigen, dat de politiek voor sommi
gen de kunst is om het volk te bedriegen.
Dat zullen trouwens verschillende groe
pen, die zich bijl de verkiezingen warm
hebben gemaakt voor een linksche regee
ring, al hebben ingezien. De openbare
onderwijzers, die zich een land van be
lofte hadden voorges teld, toon en zich
tenminste erg uit hun humeur? Nu heeft
weer het (hoofdbestuur van het Nederl.
Onderwijzersgenootschap aan den Minis
ter van JBiinnenL Zaken een ^ührijven
gericht, waarin (het zegt te betreuren,]
dat in de Troonrede elke aankondiging
van een wijziging ,van de wet op ,het
lager onderwijs werd gemist Het noemt
de door het Geraootsdhap gewensahte en
welbekende verbeteringen op en merkt
pp, (dat de Regeering niet van plan sclhijinit
die in 'deze regeeringsperiode aanhangjig
te maken. Het hoofdbestuur verzoekt den
Minister eerbiedig, zijn invloed aan te
wenden, opdat de bedoelde wetsvoor
stellen aanhangig worden gemaakt
Wetsvoorstellen aanhangig maken..
Dan kan men lang wachten! De door
de vorige 'regeering geheel in gereedheid
gebracjhte wetsontwerpen, waarnaar de
arbeiders zoo zitten te hunkeren, worden
zelfs niet in verdere behandeling geno
men. Invaliditeits- en ziekteverzekering,
de arbeiders kunnen er naar fluiten!
Je komt toch, als je aan (het praten
gaat, telkens weer in de politiek verzeild;.
Wjat is (het verbazend jammer, dat straks
bij het groot parlementair to urn ooi, de
begrootiragsdebatten, de .figuur van den
.wakkeren Katholieken afgevaardigde, den
Pass-roers, zal warden g/ ist D
eiders in Beverwijk hebben toch erg
slim gehandeld met zulk een afge
vaardigde te wippen.... iWüe zal beter
dan hij de arbeidersbelangen) behartigen?
Maar adh, de politieke hartstocht kan
veel onnut stichten. Dat zullen wij r—
lang? aan den lijVe gevoelen.
JAN.
Brieven uit de Veen
XXII.
Amice.
Neen, nu de feesten in September naar
aller genoegen zijn verloopen, zullen we
op ft houden van nabetrachtingen niet
ingaan. Het is je nu al gebleken door
de stukjes van eenige Veenders, een
V-eender, dat men de aureool) van ver
dienste niet om ft zelfde hoofd' wil stren
gelen, en als nu Flo res, ook nogi een
duit in ft zakje wilde werpen, d§n, wie
weet hoeveel stof in de hoogte zou
gaan. ft Is trouwens onnoodig, aan alle
menschelijk werk kleeft eenige onvol
maaktheid. iW(at er aan deze eerste
parade haperde, wel, de Oraraje-
vereeniging, die tot stand kwam,
zal in alle denkbare leemten voorzien,
ft zij uit eigen aanschouwing, ft zij uit
vriendelijke opmerkingen van buiten
staanders. Hoe wij 't met onze optochten
aan den Zuidhoek gemaakt hebben Wiel,
sohtiterend. Kop en staart konden zidh
goed bewegen, zpnder in botsing te ko
men, een resultaat, waarvoor onzen Zui
delijken buurman, den heer J. Bontje;,
een woord van dank toekomt. Deze had
zijn erf beschikbaar gesteld om daar
over te gaan, 'te wenden, zoo als noodl-
zakelijk zou blijken, yvaarbij zijn voor
lichting nog goede diensten bewees.
Wie hullen ons dus in/ geen profeten
mantel, want de Olympiërs zouden er
zidh beslist tegen verzetten, al zijn ze
niet immer in koningskleederen gehuld).
Dus wiji, bewoners van de laagte, d'oen
er het zwijgen toe, zij het dan niet
zonder hoofdschudden. Van dat alles
nemen we dus afscheid.
Goed nieuws valt er te berichten over
onze post De administratie heeft het
onhoudbare ingezien en nu met een heel
kleine verbetering de zaak wel 100 pet
verbeterd. ,Wij hebben namelijk een post
verzending gekregen naar Leiden met
trein 11.29 v.m,. van,hier; dat is alles,
maar van zoo'n beteekenis als niet te
bevroeden valt. (Men er ,$lan alge
meen danig mede in zijin schik. Even-
tueele gebeurtenissen tot 11 uur "ft1 mor
gens kunnen nog mee, om 's avonds in
de Leid60he Courant te staan, wat een
voorsprong geeft van 24 uur (geen klei
nigheid) op vroeger. Verder zijn onze
Zuidelijke broeders nog extra in hunne
postale tevredenheid. Er is namelijk een
brievenbus in het Zuiden geplaatst, die
meerdere malen daags wordt gelicht en
een zoo groot gemak oplevert, en zulke
uitingen van tevredenheid oplevert alls
maar zelden waargenomen. Met onzen
postchef staan wij nu op voet van
-eeuwigdurenden vrede. i
Het ware wel aangenaam, als men met
zulk een tevreden postgemoed kon slui
ten. Maar dat kan helaas niet; er moet
een woordje gesproken gorden over die
straatverlichting. (Electrisdhe, denk daar
aan.) Nu onze aandacht van de post is
afgetrokken, staren wij met te meer
kracht op de verlichting, die in kritieke
©ogenblikken je in den steök laait Eenige
feiten mogen "hier volgen. Wie hadden
hier het zeldzame geval van1 een brandje,
en waarachtig de brandspuit moest in
Tweede Blad, behoorende'
bü De Leidsche Courant van
Zaterdag 25 Oct.-no. 1230.
Brieven uit Minnesota.
Geachte lezer, u heeft reeds gelezen,
dat de nieuwe kerk van Onamia den
25 Sept plechtig zou worden gewijd,
en wellicht zijn er onder u sommigen,
die van tde inwijdingwei iets meer
willen hooren. (Nu, dat is ook niet kwa
lijk te nemen, want de parochie van
Onamia heeft aan velen uwer een plicht
van dankbaarheid te vervuren.
IWlelinm dan ter zake.
(Woensdagavond om (4.15 zou 7-V D|. H.
de ;Bissc|ho-p vara SL Cloud aankomen. Ik
was natuurlijk op tijd aan het station,
maar daar wachtte -mij een teleurstelling).
„Father", zei jnen -rqij, „de trein is een
uur te laat" Ik ging maar weer naar
de pastorie terug en maakte het teleur
stellende nieuws aan de lui en kinderen
beleend, die zoo gaarne den Bisschop
een feestelijke ontvangst hadden bereid.
Daar het weder niet al te best was en
velen nog 5 a 6 mijlen hadden ai te
leggen, besloot men maar naar huis te
gaan.
Tegen 5 uur ging ik daarna weer naar
het station, en omstreeks 5.30 kwam de
trein aan, en met vreugde begroette ik
Z. lEX H.» die met nog, twaalf priesters
den trein verliet. Nog, noodt had men
te Onamia zooveel priesters bij. elkaar
gezien. begrijpt, dat men opkeek.
Voor Mgr. had iemand een auto' be
schikbaar gesteld, zocwiat Zi. ID. Hi. spoe
dig bij de pastorie aankwam., waar Z-
Dt. ;H|. hartelijk verwelkomd werd door
den Hoogeerw. heer van iDfinter, overste
der Kruisheeren in Minnesota, en door
de Eerw. broeders. Inmiddels waren ook
de andere Eerw. iheeren aangekomen, en
na wederzijdsqhe verwelkominggingen
allen het nieuwe kerkgebouw bezichti*
gen, hetwelk hun verwachtingen verre
overtrof. i
Dies anderen daags om half adht Jas
de Bisschop een stille H. Mis, waar
onder de kinderen, die dien dag gevormd
zouden worden, de H. Communie .uit
de handen van Z,. IX Hl- ontvingen.
Omstreeks half 10 vergaderden zich
allen wederom voor de pastorie, om
Z. D, H.» gekleed in vol ornaat en on>
geven door dertien priesters, 'naarjhet
nieuwe kerkgebouw te ^geleiden*
Nadat daar de ritueele omgang gehou
den was, en nadat binnen de kerk de
voorspraak nog eens was afgeroepen van
alle Gods lieve Hieiiligen, werden na een
laatsten omgang de deuren vyijet geopend,
en in een oogenblik was het ruime kerk
gebouw geheel gevuld.
Daarna droeg de Hoogeerw. father
van ptiiiter een plechtige H. Mis op,
waartoe Z. D. H. met mijter en staf
pontificale assistentie verleende.
Na de H. Mis sprak Z. 'Dl Hi. een
indrukwekkend woord tot de geloovigen
over geioof en goede-werken, en daarna
begon de toediening van het H. Vorm sell
Eerst ondervroeg Zi- D. H'„ de kinderen
aangaande de katedhismus. Sommigen
van hen waren natuurlijk wel wat zenuw
achtig, maar over |het algemeen gaven
ze toch een vlot antwoord. Als einde
lijk ook die plechtigheid ten einde was,
sprak Z. D H, nog een vaderlijk woord
tot de kinderen, het koor zong een sdhoom
danklied, en de pleqhtigheid was ten
einde.
XXIX.
Volkszang
Als nummer negen en twintig in onze
„Leidsche Beelden"-serie wilden we ft
ditmaal wel eens over bovenstaand) on
derwerp hebben.
Of ft noodig is, daaraan eens een
regeltje te wijden?
Of „Leiden" en „Volks-zang" iets met
elkaar gemeen hebben? i
Och... alwie ook maar eenigszms, al
is ft dan van verre, met de alom al meer
en meer doordringende volkszang-actie
op de hoogte is, .zal direct erkennem
dat zeker <}p dit -punt ook onze stad
en ook JRoomsdh Leiden een ^tekort"
heeft
Een tekort, dat op sommige momenten,
op sommige oogenlblikken, bij sommige
gebeurtenissen ons 'juist zoo kl^ar en
duidelijk voor oogen komt
En onze laatste Leidsche volksfeest
viering, de 3-October-dag, de dag van
„Leidens ontzet", leverde thans daarvan
weer zoo'n sprekend bewijs.
Even sterk als in andere plaatsen de
viering der onafhankelijkhcidsfeesten.
Alom en overal klaagt de groote en
plaatselijke Pers, in de verslagen dezer
feesten, over de manier, waarop ons volk
dergelijke dagen meent te moeten vieren,
over walgelijke era stuitende tooneettjies,
maar bovenal over het bij dergelijke fees
ten gezongen(?) lied.
Zoo lazen we o.a.:
„Amsterdam spande echter de kroon.
„De gemeenste liedjes, waarbij verge
leken de moraal van Speenhof, de Haas
en andere inog deftjg zijn, voerden den
boventoon. Het was een liedje van een
amateur-vissCher, die met een zekere
Mina uit hengelen ging, waaraan dan
dfl gemeenste dubbelzinnigheden waren
Thans is onze groote wensch vervuld,
wij hebben een sdhoone kerk, waarin
allen plaats vinden, waarin de plechtig
heden van onzen H- Godsdienst beter
tot haar recht komen.
Ik stuur ,u hierbij ook een paar kiek
jes; ik hoop, dat de redacteur van (het
Zondagsblad er een -plaatsje voor Vindt.
L7 kunt daardoor, geachte lezer.een
klein idee krijgen van ons nieuw Gods
gebouw en ook zien waartoe uw offertje
heeft medegewerkt.
Mijn belofte heb ik reeds vervuld. Ik
heb reeds in de nieuwe kerk een H. Mis
gelezen voor u aller geestelijk en tijde
lijk welzijn, en ik hoop, nogmaals, dat
het Goddelijk Hart zijn rijksten zegen
sdhenke aan alle weldoeners van do
nieuwe kerk van Onamia in Minnesota,
fr. J, VAN DER HULST,
Onamia, Minn.
De Week
in 5iet Buitenland.
Als we niet reeds lang in de 'buiten-
ïandsche ipolitiek aan alle wondere ge
beurtenissen waren gewend geraakt, zou
jer nu deze week voor verwondering reden
te over zijn geweest.
Allereerst was daar de fameuse kwes
tie van het fctéliing nemen! door dten iDuit-
schen Kroonprins tegen zijn vader inzake
de Brunswijksche troonopvolgingskwes
tie, welke nog in de p;ers zijn nasleep
met 'zich voerde, en die doo,r den plot-
selingen draai door 'den Kroonprins ge
nomen de wereld met open mond zette.
Nu was de zaak in zich zel(f 'zoo erg
niet, en de Brunswijksche opvolging zou
daardoor geen dag later zijn beslag ge
kregen hebben, doch een pijnlijk geval1
was het voornamelijk voor den vader, die
in het openbaar door zijn eigen1 zoon ge
dwarsboomd werd. Maar te meer moet
dit een geduchte klap voor hem' geweest
zijn, waar het indirect Zijn eenige doch
ter betrof, die hij zoo lief had dat hij de
bittere piil der Cumberlarads met een la
chend gezicht slikte. En men begrijpt
nu ook wel. eenigszins hoe het kwam
dat DoiitsiChl.amd's krijgshaftige keizer bij
de onthulling van het volkerenslag-mo-
nument niet zijln geestdrift iin vurige
woorden deed uitslaan, dat de anders
zoo druk redeneerende keizer hier stom
en inzichzelven gekeerd bijstond. De ge
dachte, idat de Diuitsche Kroonprinsenpo-
litiek sinds menschenheugeniis steec^s
lijnrecht tegen die des landsheeren ge
weest is, zal hem' hierbij een schrale
troost zijn geweest en het feit, dat zijn
eigen kroon priinsentijd niet van diergelij
ke feilen vrij dis geweest, zal hem niet
milder in Zijn appreciatie hebben ge
maakt.
[Het is toch zooals de Franschman het
zegt, dat men de vuile wiasch binnenshuis
moet wasschen. AI had zijn zoon dit uit
het oog verloren, de .keizer was hiervan
meer overtuigd en men mag gelooven,
als men leest van het plotseling bezoek
aan Potsdam, dat daar binnenskamers
Van den kroonprins, die o lp Jjacht was,
een hartig woordje gesproken is.
Als resultaat hiervan'moge we zeker
wel aannemen de plotselinge zijsprong
in zijn jongste publicatie vrijwel geheel
van Prins Friedrich Wilhelm, die zich
met de zaak verzoend toont en liet net
doet voorkomen alsof hij er part noch
deel aan heeft dat zijn geruchtmakend
schrijven {door d,e jpicirs gepubliceerd \wcrd
Nu -echter adht d,e betrokken journalist
zich op! zijn teentjes getrapt, waardoor'
het familie-heibeltje natuurlijk nog eeni-
vastgeknoopt. Men ging zelfs zoover, dit
liedje op straat te venten, opdat heli toch
maar onder ieders bereik zou komen."
Ziet, en is ook datzelfde „schoone"
lied niet bij onze jongste 3 October-
viering door Leidens straten, door hon
derden kelen, «door Jong en oud, uitge
jubeld tot in ft oneindige toe?
Als een voor ieder, die Zijin gedachten
laat gaan, klinkend bew.ijs,, tot welk-, peil
onze volkszang gedaald is.
iWlelke soort liederen ons volk uit-
schal-t uit volle borst bij feestelijke vie
ring van gedenkdagen.
„Koibus" en „Jaajpae" hebben thans
afgedaan. ,yMina" en „Janus" zijn thans
de heldenfiguren in onzen grooten Nedier-
landsrihen uationalen volkszang ge
worden.
Ook voor ons, Leidenaars.
Immers, de volksliederen!, die alom in
den lande bij de feestviering opsdhallen,
hoe zouclen wij ze buiten onze veste
weren? Neen, die moeten we overnemen.
Al stonden er de muren van voorheen
nog binnen onze singels, zulke édhte, uit
het hart gegrepen, melodieuse, ware en
inhoud-rijke v o l k s-liederen houden ze
niet tegen.
Hoe kóm je erbij?
Neen, wij1 vieren onze gedenkdagen.
Beginnen 's morgens met koraaimuziek,
•en eindigen met 'n algemeen gekrijs,ch
om Janus z'n hoed je.
En verbeeld je, dat ft nu eens met de
a.s. onaihanlvelijlkheidsfeestvie-ring in onze
stad geen middag- of avorad^voIks-straat-
feest zou wezen?
Dat men „Mina" of „Janus" niet uit
volle borst en met echt dankbaar natio-
naldteits- en onailhankelijkheidsgevoel pp
hun waardige manier zou kunnen hui
digen
IWielliaht staan die Amsterdamsdhe
liedjes-colporteurs reeds klaar, om ons
ook hier te Leiden van hunne producten
meer te doen genieten, en ons volkslied
gen tijd besp'roken wordt en zijn c- al
tijd gedienstige geesten socialisten
lusten die vieze dingetjes altijd graag
die dergelijke onsmakelijkheden nog
eens in het parlement bepraten. Hje£(
einde hebben we dus neg nikt gehad.
Evenmin als in 'de Balkanlkw- sde, zoo-
als Paiavicini de deken van het Koni-
stawinc;:e>sdhe diplomatieke koips pes
simistisch voc - elue. Toch gaat het er
in laatste - rftt kwaad. Turkije
cn Cr:ker.lanC begu.'.:- dank :ij
den druk der inogendheden, oft' b iet
je met elkaar is te worde- en Servië
heeft :ieze week dier. r. uS^m.v kai'
tenflikker voor Oostenrijk geslagen.
Een Weinig onbegrijpelijk is dit laatste
geval anders wel geweest. Herinneren!
we ons nog eens eventjes bet vorige op
treden van Oostenrijk ini zake een Bal-
kankwestie. 'I oen ging -Servië aanstonds
Op zfïju achterste poolen staan de mo
gendheden tooiideiii zich lang niet inge
nomen toet liet 'eigendunkelijk optreden
yan Oostenrijk. En hul Slechts de Fran-
sche Ipers heeft een oogenblik tegenga
^putterdv diodt overigens is er geeril
woord tegen Oostenrijk gerept. Integen
deel Duitschiand en Italië bleken hejj
roerend met dit optreden eens, eni Rus
land lachte mee als een boer die kies
pijn heeft en noemde het sjx>edig toe
geven van Servië, óp aansporen van Rus
land, -een fiasco voor de Oostenrijksche
diplomatie, en Engeland toonde zich ook
reeds met den gang van zaken voldaan..
Men Weet 'echter nog niet of men dit een
vooruitgang mag noemen of een) bewijs
dat de mogendheden zich hunner on
macht in de Balkanzaken goed bewust
zijn en zich liefst miet die kwestie niet
meer inlaten, overtuigd dat ze m'eer
kwaads dan goeds brouwen.
Voor de komische noot zorgde deze
week weer de nog steeds om haar even
wicht schommelende republiek Portugal
waar men weer eens een revolutie-ope
rette speelde. Het vermakelijke was dat/
ook nu weer de regeering. volkomen op
de hoogte was, naar zij zeide, van dit
monarchistisch gedoe, waaraan geen mi
litaire elementen deel hadden genomen,
ofschoon men de officieren bij bosjes,
gevangen nam. Wat er eigenlijk aan de
hand is geweest weten we nogliiet. Of
het monarchisten zijn' geweest, die een
omwenteling beproeven wilden o'f zoo
als evengoed mogelijk is, ontevreden re-*
pjublikeinen, die eindelijk de ware re
publiek willen stichten? Doch laten we
ons daarover niet druk maken. Tenslotte
verscheuren daar de hyena's elkaar toch.)
V.
W eekpraatj e.
Van goede kunst igaat ongetwijfeld uit
een invloed ten goede, en weL een zeer
groote invloed, die niet gauw te 'hoog
kan worden aangeslagen. Met de plech
tige verkondiging van deze waaiihedd,
zoo groot aks een koe (hoe ze aan dat
gezegde komen, begrijp ik heelemaal
niet), begin ak met u, geachte lezeressen
en lezers, inijln wekelijikacih babbeltje. En
ik doe dit hoofdzakelijk met het opg
op mijn stadgenooten, ihoewel ik de niet-
Leidenaars geenszins, uitsluit. Ein wel om
deze reden: Ik zou zoo graag a.s. Don
derdag de groote Stadsgehoorzaal heele
maal vol zien, heelemaal vol met men-
siahen, die komen genieten van de koste
lijke (en óók kostbare) uitvoering, die
onze R, K- vereenigiing „Artii et Religlonif'
op dien avond zal geven. Er zal ni uit
gevoerd worden het beroemde Werk van
zoodoende nog jneer onder ieders be
reik te brengen.
En waar inoet ft met den Wtkszang
heen, als er dan geen gelegenheid ge
boden wordt, dat uit jhet hart wellende
lied overal uit volle borst 'te doen
hooren ?t.Hw
Maar in ernst
Terecht zal den weldenkende, bij ft
aanhooren van ft vuile en schunnige en
futlooze gerijmel, dat het volk als lied
uitgalmt, en dat vooral bij dergelijke
feesten zoo opgang doet, voelen, dat eene
beweging, die voor de verbetering en
veredeling van den volkszang is, noodig
en nuttig werk heeft te verrichten.
Maar tegelijk zal men inzien, hoe
krachtig en al-omvattend deze beweging
zijn moet om, tegen den stroom van dit
soort volksliedjes oproeiend, het volks
lied, zóó gezonkén, zoo afgedwaald jin
den loop der jaren, weer op .andere^
betere banen te brengen.
Wat algemeene actie er noodig is om
te slagen.
W;elnu, al jaren en jaren heeft men om
verbetering geroepen. En ai jaren is er
ook eene beweging voor vefbetering van
den volkszang merkbaar geweest. Alleen,
waar ft een zóó ingevreten voLkskwaal
geldt, merkbaar onder alle standen, daar
is veel meer medewerking noodiig.
AI jaren lang heeft eene vereenigiing
voor verbetering van den volkszang be
staan.
In de laatste jaren heeft men ook een
„Roomadhe Vereeniging voor verbetering
van 'den Volkszang?" gekregen.
In Limburg begonnen, vandaar ^uit
groeiend. Breda sloot er zich ft eerst
bij aan, daarna, bij ft begin van dit jaar,
federatief onze vijf Bisdommen om
vattend.
En, wij"1 mogen ft getuigen, in den
korten tijd van haar bestaan heeft zij
meer en "krachtiger werk geleverd dan aj
wat vóórdien in ons land» met eenzelfde
doel ondernomen is.
Hare sterkte vooral zoekend in samen
werking en eenheid in de ldederkeuze.
Duizenden zangboekjes met nationale en
echter volksliedjes (de. Leeuwerk) heeft
ze over geheel ons land verspreid. Dit
jaar in tweede en verbeterde, meer aan
gevulde uitgave.
Vele plaatselijke afdeelingen, zoowel
in dorp als stad, heeft zij] gevormd. Haar
eigen orgaan, „De Varende Zanger", be
reikt maandelijks de leden. Door middel
van school, kazerne, huisgezin, keik en
pers, kortom, met" alle factorera, die haar
ten dienste staan, voert zij alom een
krachtige actie voor haar doel: verbete
ring, veredeling van den volkszang.
Era,.,, al is men niet göheel op de
hoogte, Roomsdh Leiden moet todh haar
bestaan weten.
-Ook in onze, op vereenigingsgebied
zoo conservati eve oude veste heeft zij
binnen willen dringen.
Langzaam, langzaam-aan kwam zif tot
ons. Ons Katholiek dagblad is, als op
alle andere bewegingen op Roomsdh
gebied, ook hier niet achtergebleven. Gaf
wekelijks een lied uit de „Leeuwerk"
in hare kolommen. Wijdde dan, de
Roomsühe Volkszang-beweging ook hier
bekend makend, een tweetal hoofdartike
len daaraan. Nam) kortere artikelen, en
„ingezonden stukken" erover in hare
kolommen op.
Het plaatselijik comité der K. S. A.
hier ter stede nam 1de vorming van een
afdeeling hier óp 'zich.
En inderdaad werd, onder groot en
thousiasme der aanwezigen, na ^een
mooien avond van echten, vroolijken
volkszang, eene „afdeeling Leiden" op
gericht .Zelfs een bestuur gekozen.
Maar... onze stad is een merkwaar
dige in velerlei opzicht Overal nu zien
we een dergelijke afdeeling, djrect na
vorming, aangroeien en immer in Leden
tal vooral voorwaarts gaan.
Iemand, die één openbaren zang-avond
meemaakt, is direct volop propagandist
Hoe men algemeen oo,k naar ware, échte,
vroolijike liederen haakt
Maar... in Leiden ging ft pas aan
gewakkerd vuurtje uit als 'n nachtkaars.
Vrage: Gebrek aan leiding? Niet de
juiste personen aan ft roer? Te veel
verkiezingswerk en politieke actie in ft
zicht? i i
Vrage..h.?
Doet er ook niet toe;
Wij kunnen hier in ieder geval bezigen
den volmaakt verldden tijd), zij 0,is er
gewéést". t
Of nu alle meeleven en meevoelen
met onze Rooms,che Volkszang-beweging
tegelijkertijd göheel in onze stad ver
dwenen is?
Wij meenen: neen, in lange niet
En feestvieren zooals we gehad'heb
ben, en wellicht ook nog krijgen zullen,
doet dat gevoel weer eens opnieuw ont
waken en uitkomen.
Of was ft enkel toeval, dat direct na
de viering van onzen laatsten 3 0ctober-
dag onze we"kelijksohe „praatjes"-ma-
kende buurman „Jan" in dit blad 'tover
volkszang had in z'n wekelijlksch epistel?
En over 't zelfde onderwerp een „In
gezonden" in de kolommen kwam?
En we weten, dat 'r meer zijn, onze
Roomsdhe Volkszang-beweging genegen.
Welnu, al is 'teen toekomstbeeld:Wij
zijln er van overtuigd, ,dat toch eenmaal
ook in onze veste eene afdeeling dier
R. K. Vereeniging tot verbetering van
den Volkszang gevestigd zal worden en
blijlven. Diat Rooms-ch Leiden, naast al
haar ander werk op Katholiek-sociaaJ
gebied, ook een plaatsje voor den Volks
zang zal in ruim en., n i M
Moge 't nog in dezen winter jrijn<
Want,.„. noodig is ft zekerI
v KEE&
Maak er geen „schuine" van, zetteH
