DE TWEE VRIENDEN.
'vveede Blad, behoorende
De Leidsche Courant van
aterdag 30 Aug. no. 1183.
Uit de Pers.
ictra-Parlementair.Niet-Parlementair
[n „Van Onzen Tijd" schrijft Prof.
ruycken in verband met de vorming
n het Kabinet-Cort van der Linden"
De eenheid van de leiding en veraitt-
jordelijkheid tusschen Regeering en
unermeerderheid, de kern en drijf-
icht van het (parlementaire stelsel zal
tbreken. Een Kamermeerderheid, die
Ive geen verantwoordelijkheid aan-
ardt voor de vervulling der stembus-
loften, waaraan zJij haar bestaan clan'kt,
n de Regeering (niet ter verantwoor-
ig roepen, zoo "deze die beloften op
de zet; de Regeering, die aandurft,
it de Kamermeerderheid dwaas en roe-
loos achtte, kan op die meerderheid
»t bouwen, zoo haar bedrijf dreigt te
slukken. De Kamermeerderheid spreekt
:t mede over de vaststelling van het
reeringsprogram; hare pers geeft niet
minste leiding, zij zwijgt, en wacht
De beginselen, de Voornemens, de be
ten, waarom de verkiezingsstrijd is
voerd, en waarop de linkerzijde heeft
erwonnen, zij zullen door het komend
j nisterie opnieuw worden (gewogen, en
ar eigen inzicht aanvaard of verwor-
n. Hoe duidelijk dan ook de verkie-
ügsinzet was, de heer Cort van der
0 nden zal hem (aualyseeren, en, eruit be-
aden, wat h'ij' verwezen lijkbaar acht.
/er de linkerzijde ider Kamer heen zal
ij zien naar Ide bevolking, en inlaar.de
e chterzijde. En toch geen zakenk?-
net, geen kabinet ad hoe, maar een
,i tra-parlementair, niet-parlementair
ksch ministerie, dat de rechterzijde als
positie (tegenover zich lyindt.
Aan ons is het niet, te weeklagen,
er de kleinmoedigheid der linkerzijde,
e het eenig middel van zich wierp, ooit
y ider de leiding Van 's lands zaken te
eren in haar ,eigen kring smoort men
:t dan met moeite de bittere verwen-
ling over zooveel onberaden taktische
einheid, die, droevige bespotting der
iditie, het ontbreken èn van positieve
ierale gedachten èn van krachtige lei-
nde staatslieden |aan den vol toe in alle
in idelijk'heid openbaart. Wèl komen ons
herinnering de Voorstellen tot Grond-
gi etsherziening van 'tministerie-Heems-
o rk, waarvan meer dan een de strek-
ai ng had, formules in de Grondwet te
a ien opnemen, door (welke de tegenstel-
w Ivan Regeering en Vertegenwoordi-
u ing scherper zoude Worden tot uil-
0 ukking gebracht. Die formules zijn
tor de linkerzijde, en terecht, ge-
j raakt; maar het waren toch niet an-
Jrs dan formules. De linkerzijde,
zoo schamper (er over sprak, bedenke
ijans, dat haar bedrijf ons gaat brengen
w e r k e 1 ij: k h e i d. Grover werkelij-
reactie tegen Ide ontwikkeling van ons
aatkundig leven, tegen (eene gezonde
erking van het parlementaire stelsel,
n niet worden gevoerd dan door eene
ilitieke meerderheid, die bij de stem-
is met hare beginselen, hare voorne
ens, hare beloften feene grootsche over-
nning heeft behaald, zich zelve heeft
egejnicht, als hadde zij het vaderland
n een wissen Ondergang gered, en
lama aan de [leiding der regeering zich
v ttrekt, om 'met hare pers zwijgend af
wachten, wat een willekeurig oud-
e nister der Kroon haar als regeerings-
a' ogram zal voorzetten. Een monarch,
2 e eigen inzichten, ten spijt der bevol-
ig, zoude -willen doorvoeren, hebben
i gelukkig niet: op avontuur beluste
ichtige staatslieden, naar wij hopen,
niet. Ware het anders, geen bedrijf
ter dan dat der linkerzijde om ons
n rug te brengen tot de periode der ech-
k o n i n k 1 ijk e ministeries, en
de crisis-jaren der parlementair-de-
'k K
FEUILLETON.
tof 6)
'Een stamgast vroeg:
IWeet men, hoe het eigenlijk met
e arme Rose de Trémazan gegaan is?
Zij werd dn vrijheid gesteld, na
v n tijdlang gevangen gezeten te hebben.
V- En toen?
Toen stond zij zonder een sou op
k te Parijs, dat zij niet mocht verlaten,
iders was zij wel hierheen gekomen,
aar .^ij vrienden genoeg heeft.
|W;aar is zij cfan heengegaan?'
Dat weet niemand,
toe kruidenier lachte:
Och, gij zijt ook sledht op de hoog-
maar ik geloof, dat men er gemakiko-
|k achter-zou kunnen" 'komen alsi men
ilde. Ik ten minste zou well weten: waar
he er naar moest vragen.
iW,aar dan?
Op Argouges.
Zoo?
Daar zijn tweve dames.
Welnu?
d# Hoe de oude dame heet, dat weet
k niet, maar de jongste, dat is de bur
ies Trémazan,
Hoe w,eet gij dat?
democratischeontwikkeling o pnie.uw jte
doen doorleven.
Afscheid.
Onder bovenstaanden titel schrijft het
„C e n tru m"
De leden van het nieuwe Kabinet zijn
heden door H. M. de Koningin beëe-
digd en daarmee is de taak van het mi
nisterie-Heemskerk feitelijk ten einde.
,Het séheidende Kabinet heeft een tot
dusver ongekend langen levensduur ge
had. Het trad den 12en Februari 1908
op en bleef dus meer dan vijf en een
half jaar aan het bewind. Geen mini
sterie bereikte ooit zulk een „ouder
dom." De vader van den thans overle
den premier, mr. J. Heemskerk Azn.,
wist het laatste door hem gevormde Ka
binet vijf jaren staande te houden en.
hield tot dusverre het record, .dat voor
taan op naam staat van het iMinisterie-
Th. Heemskerk.
Na uiteengezet te hebben, waarom
eerst in 1909 door de stembusuitspraak
het Kabinet zijn eigenlijke 'taak kori be
ginnen, vervolgt het blad:
Ook de felste tegenstander zal tvVee
zaken niet kunnen ontkennenten eer
ste, dat het Kabinet de doorslaande be
wijzen leverde, uit bekwame mannen
te bestaan; ten andere, dat, al gingen1
niet alle verwachtingen in vervulling,
goed en vruchtbaar werk werd verricht
hetwelk dit ministerie jmet dankbaarheid
zal doen herdenken. Te grooter wnardee-
deering verdient zijn arbeid, omdat het
met "meer dan [gewone moeilijkheden had
tc .kampen.
1 Daarenboven zaïg het zich gesteld
voor efen uiterst ingewikkelde taak. Met
name de sociale Wetgeving is er een vol
haken en oogen. |Dc afgeloopen jarew
hebben het op overduidelijke wijze in
et licht gesteld. En wel mocht d he-
indsman, die Imeer lin het bijzonder qit
oeel van het Iprogram voor zijn rekening
.eeg, blijk geven van buitengewone
werkzaamheid, buitengewoon uithou
dingsvermogen en buitengewoon "talent.
Het is een "groote teleurstelling, dat
dit arbeidzame Kabinet tot heengaan is
gedwongen. Tal van belangrijke wetten
heeft het tot stand weten te brengen,,
wetten in het Ibelang der maatschappelijk
minder bedeelden, in het belang der
openbare zedelijkheid, in het belang van
het onderwijs, om slechts enkele zJken
te noemen. De "vruchten daarvan worden'
reeds (geplukt, of 'zullen spoedig geplukt
worden. Het ministerie-Heemskerk heeft
'zich een echt nationaal ministerie get-
toond en het |vcfdieiit bij" zijn heengaan
een eere-saluut van het gansche Neder-
landsche volk.
Het „Huisgezin" spreekt eveneens
over het afgetreden Ministerie!, welks le
den het hulde brengt enweldra te
rugverwacht I
„Wij zien hen jerug, i 1
Daarmee is niet gezegd:, dat zij klaar
staan om Cort van der Linden c. s. van
de zoo pas bezette zetels te -dringen.
Neen, maar het kiezerscorps, een
oogenblik misleid, zal weer om hen vra
gen en dan zullen een Heemskerk en een
Colijn, een Regout en een Talma weer
bereid gevonden worden, de regeering
des lands in Christelijke banen te sturen.
.Daarom geen vaarwel roepen wij hun
toe, maar een een tot weerzien!
Die «combinatie-Cort van der Lmdeif-
Treub-Lely, zal er zelf voor zorgen, cfat
dit er een op korten termijn wordt."
Het nieuwe Ministerie.
Het Kabinet der 'Wanhoop I'-titelt „D|c
Tijd" het nieuwe Kabinet dat zoo pas iti
handen van H. M,. de Koningin den eed
heeft afgelegd.
„Is het een sterk Kabinet, dat1 het zin
kend liberalisme tot een nieuwe groote
beweging opklopt, is het de hoop der
toekomst? Helaas, het is een, Kabinet
der wanhoop
Het Kabinet der wanhoop .ziedaar
uit de titels, die werkelijkheid aan ide
satyre zal ingeven en die jiet gezond
verstand bevestigt, misschien nog de
meest juiste benaming van het Kabinet
Dat is mijn zaak.
De anderen haalden! ongeloovigl de
schouders op.
i|Nu ja!
Geduld, wij zullen.....
Eensklaps hield hij op.
'Hoefgetrappel en liet geratel van wie
len deed zich in de nachtelijke stilte van
het sitadje hooren.
'De stamgasten liepen naar het ven
ster en keken nieuwsgierig naar buiten.
V rooi ijk rinkelden de bellen van de
paarden, terwijl de postillon met zweep
geklap zijn komst aankondigde.
Een prachtige reiskoets reed over liet
plein en olec? staani voor de koetspoort
van het 1 otcl Nollan.
'Hjet rij uig was geheel bestoven,, waar
aan inen zien: kom, dat het een verren
tocht gei ïaakt had.
i De reiziger stapte uit eii deed den
zwaren bronzen ld opper op de deur vat-
len, twee-, driemaal, maar ofschoon de
slagen dcf en hol klonken in het ruime
poortgewelf, deed nog niemand open.
Ongeduldig keerde de reiziger zich om
en liep e :nige malen heen en weer, om
daarna nogmaals te kloppen.
Het m;.anlicht viel op zijn gelaat, zoo
dat de .taingasten uit „De Gouden
Leeuw" It duidelijk konden onderschei
den. i
Allen herkenden "hem.
De postmeester riep:
dat, uit wanhoop geboren, het leven wan
hopig ingaat met een „program van wamL
hoop," 1
Na de verkiezingen is .eerst duidelijk
gebleken welke moeielijkheden er te
overwinnen waren en „Midden in die
wanhoop deed men niet anders dan wan
hoopsdaden. De socialisten wilden geen
portefeuilles, wilden wel, wilden toen
weer niet; de leider Troelstra, die de
ipartij had geleid, waar z|ij niet -wou
werd door het Congres geleid^ waar hij
niet woudie S. D. A. P. gaf ten slotte
den boel eraan en ook de .Concentratie
verklaarde zich machteloos, dankte voor
het Concentratie-Ministerie, diat zij aan
die kiezers verschuldigd was, en ,1 iet de
zaken maar loopen zooals ze liepen,
over de gansche Jinie raakte men het
hoofd kwijt
Toen werd het extra-parlementair Ka
binet uitgevonden, waarin tie Concen
tratie zichzelve worgde en dat heden het
land na twee maanden van tot 'mogelijk
heid beproefde onmogelijkheden, begroe
ten zal als het Kabinet der wanhoop
Na de pogingen j^aii den kabinetsfor
mateur mr. Cort van der Linden beschre
ven te hebben, en het opnemen van mr.
Treub, den tegenstander van het linik-
schc staatspensioen in he,t nieuwe ka
binet gaat li et blad voort:
„Nóg minder karaktervolle mannen
hadden den draai nog vaardiger klaarge
speeld. Maar twee maanden was er al
gezocht, er moest nu gevonden worden.
De weerpartij stond met haar spot en ste
kelige gezegden gereed, het politiek on
vermogen werd openbaar en barstte door
alle reten ,cn vopgen v[an ^de Concen
tratie uiil, Men verlangde nu eindelijk
een daadjd'e ..linkerzijde wachtte, het
land wachtte, het moest nu, hetjging [om
dei eer van liet liberailendom. Er werden
gegadigden opgeroepen voor het Minis
terschap, en voor den een, die beiclankte,
kwam een ander, die het idan zou pro-
beereu. Er moest een regeeringsprogram
worden opgemaakt, en of de gegadigden
vóór of tegen algemeen kiesrecht en1
staatspensioen waren, het kwam er nietl
op aan. God zegene den greep jds
er maar een program, als er pia&r een
Ministerie kwam, Want die eer, de liberale
eer was er mee gemoeid Een Ministerie
een Ministerie, desnoods een partij fail
liet voor een Ministerie!.... Helaas, een
vrijzinnig-socialistisch Ministerie misluk
te, een Cioncentratie-jMlnistiefiiq mislukt-
te toen vormdle men imaar;een Ministe
rie der wanhoopI
Geheel anders, hoewel toch niet ge
rust gesteld is het oordeel der linkschie
p'ers. De „N. (Rott. Crt."i begroet het
met sympathie: 1 I
„'Want zijn optreden beteekent', dat
een vrijzinnig kabinet thans definitief
voor het Ministerie-Heemskerk in Tde
plaats is 'gekomen. Nu Hit (daar voor goed
vertrekt met heel die noodlotftige baga
ge: Tariefwet, reactionaire grondwets
herziening, clericale onderwijspol/tiek,
kerstening in Indië van staatswege, partijl-
jbenoemingen, (natuurlijk, links heeft daar
nooit aan gedaan, denkt om de Graag
"P baantjes-rubriek, Red. „L. Crt."), en
wat dies meer zij, nu is het ons', alsof
wij opnieuw de opluchting van na de her
stemming gevoelen. Diat alles zijn wij,
Goddank, kwijt.
Overigens.... blijft ook voor ons af
wachten de boodschap. Van het ministe
rieel program is imhiers nog! slechts"
broksgewijs een ven ander b'ekend. (Het
schijnt, dat daarop de 'grondwetsherzie
ning en. hopen wij, Jhet Mêfemeen'
kiesrecht in een voorloopiig kiesregle
ment een voorname plaat&fzulleln iïine
men." h
Ten slotte zegt dit blad:
„Het ministerie beschikt ongetjwijfeld
over goede krachten, eerste krachten
zelfs. Een vaste .parlementaire meerder
heid heeft het echter niet achlter zich",
Dat zijn extra-parlementaire afkomst èen
voordeel zal blijken te zijn, dit mèeneri
wij in twijfel te mogen trekken. Er zul
len zeker moeilijke oogenblikken voor
het nieuwe kabinet in het verschiet lig
A!s men vaii den duivel) spreekt..
En Ledoux zeide zegevierend:
;Wat heb ik u gezegd? Daar is de
bruidegom reeds en dan zaL de bruid
wel niet ver meer af ztj'n.
De koetspoort werd eindelijlk 'geopend,
onder het luide geknars der verroeste
hengsels, en nadat Benei* de oude huis
knecht, eerst het kijkgat had geopend en
eenige woord dn met den reiziger had
gewisseld, die hem zoo laat nog uit dein
slaap wekte.
Nu reed de reiskoets de binnenplaats
op, dc postillon spande zijn paarden, uit,
keerde met deze terug om ze na«- den
post te brengen, en de poort werd weer
gesloten.
De plotselinge komst van Hubert Nob
lan gaf nog ruimschoots stof tot gesprek
aan de stamtafel in „De Gouden Leeuw"
elk had er zijn gevolgtrekkingen op te
maken, zooals dat gewoonlijk gaat in
provincieplaatsen, waar men op alles
acht geeft.
Het werd échter tijd van sicheiden,'de
een na den ancler verliet de herberg en
verdween in de donkere straten, die op
de place Cornemuse uitkwamen.
Toen Frangois Gouray eindelijk zijn
laatsten bezoeker had uitgelaten, bleef
hij nog even op d.en drempel van zijn
herberg staan en keek naar het hotel
Nollan, waar eenige vensters zwak ver-
ikhc waren, terwijl men nu en dan een
gen. Dioch het komt 'die te boven, als
het blijft wat het is: een .oprecht vrij
zinnig kabinet En dan een kabinet, dat
recht zijn weg gaat en de vrijzinnige be
ginselen daarbij als richtsnoer houdt,
zonder transactie."
Het „Alg. Hibld." vindt, dat het nieuwe
ministerie bestaat uit zeer kundige men-
schen, die allen in hun carrièregetoond
hebben mannen van beteekenis te zijn.
Parlementaire ervaring hebben slechts de
heeren Cort van der Linden, Le'ly eni
Treub, de laatste, die ook als wethouder
van Amsterdam getoond heeft heel wall
oppositie te kunnen overwinnen, wel het
meest. Moet dus afgewacht worden, hoe
zij tegenover de Kamers zullen ataan^
voor hun bekwaamheden als bestuurders'
staat hun verleden ons borgt En wij
kunnen ons er si edits over verheufgen,
dat dit bestuur weer zal geschie.den in
liberalen geest en b.v. benoemingen van
schoolopzieners die geen Hollandsch1
kunnen schrijven, vooreerst niet meer
voor zullen komen.
lEen liberaal kabinet dus, waarin, ge
zien de houding der .sodaal-democraten,
wellicht de uitslag der verkiezingen zich
het zuiverst weerspiegelt, maar dat dan
ook, juist omdat die uitslag geen §terke
beweging in één richting aantoonde, een
zware taak zal hebben£en kabinet, dat
vermoedelijk de meeste 'kansen heeft
wanneer het tracht het concentratiepro
gram te verwezenlijken; maar een mini
sterie, dat in glk geval, ook Wanneer
het onderwerpen, in de neutrale zone
liggend, zou willen aanpakken, goed
werk zal kunnen doen. Een ministerie
dus, dat met sympathie mag worden be
groet. I
„Een oordeel over de stalkundige be
teekenis v,an het ministerie dat heden
liet kabinet Heemskerk is opgevolgd,
kan niet dan onder reserve worden uitge
sproken, omdat in menig opzicht naar
die beteekenis nog slechts kan worden
gegist," aldus .de „Nieuwe Courant",
want „mocht de benoeming, van den heer
Lel y,met die van den heer Treub, staats
exploitatie van spoorwegen jn het uiti-
zicht stellen, dan zou onze .geringe in
genomenheid met devkeuze ^ezer twee
bewindslieden (daardoor nog worden ver-
minder.d Maar vermoedelijk zal men dien
geweldigen plok hooi wel niet op 's hee
ren Bertling's vork durven laden. En
zoo kan het zijn dat het 'derde minister
schap van den heer Lely, thans van Wa
terstaat zonder meer, voornamelijk het
aanvatten yan de "droogmaking der Zui
derzee aankondigt, wat een gelukwönsch
waard zou zijn." i' i
Waar blijft dan het conCentratiepror
gram
De Week
in tiet Buitenland.
Er bestond voor Bulgarije geen Adria-
nopel-kwestie, verklaarde het den laat
sten tijd keer op keer, vertrouwend op
den goeden wil der mogendheden en "ho
pend, dat derzelver onmacht, die ze al
zoo lang toonden, eindelijk in, zij het
dan schijn van, macht zou veranderen;
en daarom hield het nog wél' officieuse
besprekingen met Turkijie slepende, die
derhalve ten slotte noch, op niets zijn
uitgeloop en.
Bulgarije tolch houdt nog altijd het oog
op de groote mogendheden gevestigd,
ofschoon het nu reeds lang moest weten,
dat het van hen todhi niets te verwachten
heeft. Alle mogelijke uitvluchten worden
immers aangegrepen, nu jaatst weer de
kans op officieele onderhandelingen, om
de gemeenschappelijke actie bij de Porte
uit te stellen. De oorzaak echter dat van
een ingrijpen in deze laatste netelige Bal
kankwestie niets komt, is dat geen hunner
er feitelijk belang bij heeft of Adrianopel
een Turksche stad zal blijven of een Bul-
gaarsche worden.
Rusland zelfs, dat reeds zoo vaak
trachtte de eerste viool te spelen op den
Balkan, vindt dit geval blijkbaar niet de
moeite waard om er diplomatieke be
sprekingen, laat staan daai krachtiger
schaduw zidi daarop bewegen zag.
iHij wilde juist „Die Gouden Leeuw"
sluiten, toen een hooge gestalte, die hem
geruischloos was genaderd, uit de scha
duw voor hem oprees.
Gouray herkende hem dadelijlk en zijn
gelaat helderde op, terwijl hij fluisterde
rGij hier, Gagnard?
iZooals ge ziet.
iWaar komt gij vandaan?
Uit het bosch van Argouges.
<Zijt ge daar nog altijd?
Ja.
iGij hebt daar vrienden.
Goddank, het ontbrèekt mij aan
niets, eten en drinken in overvloed iep
zacht hooi om in te slapen.
Goura'y liet hem naar binnen: gaan,
schoof de blinden voor de ramen en
sloot de deur af.
.j zéide Gagnard:
iMal o heeft zijn orders gekregen.
Van wien?
Eenigszins 'Terhoudend antwoordde
de oud-boschwachter:
iVan hem, w». het redht heeft ze
hem te geven.
Maar toen hij zag dat hxit.gelaat van
Gouray betrok, hernam hij snel:
Óch ja,- ik kan u wel alles zeggen,
gij zijt. een vriend, en dat hebt gij meer
dan eens bewezen, al liep uw huid er
bij gevaar. Het kasteel Argouges is niet
van meesters veranderd*
maatregelen, aan te wagen. Mesn vindt
er eigenlijk het nog zoo kwaad niet ,dat
de Turk Adrianopel zal behouden, omdat
een versterking van die stad door de Bul
garen een voortdurende bedreiging van
Konstantinopel zou 'beteekenen, hetgeen
weer r aakt aan de levensbelangen van het
Russische rijk. De heerschappij over de
Dardanellen is een zaak, waar Rusland
nauwlettend het oog op zal houden. Men
mag dus gerustelijk aannemen, dat men
in Petersburg zich niet moeilijk zal ma
ken over Adrianopel;
Men heeft er daar zelfs in diplomatieke
kringen een mooi woord voor gevonden.
De kwestie wordt er als „chronisch on
opgelost" (beschouwt, waarmee men wil
zeggen, dat men de kat eerst eens uit
den boom Wil kijken.
Dit ging te gemakkelijker, waar er on
derhandelingen, al werd het ook steeds
ontkend, door niet officieele personen
voor Bulgarije, gevoerd .werden met de
Turks'che staatslieden. Nu echter is er
weer een keer in de zaak gekomen door
het afbreken dier besprekingen waardoor
de vraag weer aan de orde is gekomen,
zal er om het bezit van Adrianopel ge
vochten worden of niet.
Heel bezorgd 9chijint Europa daarvoor
niet te zijnalthans niet de minste diplo
matieke opschudding heeft het beri-aht
veroorzaakt. Men verwacht blijkbaar dat
de zaken wel weer goed terecht zullen
komen, wanneer de mogendheden slechts
eens vpor al te kennen geven, dat ze
genoeg hebben van het Balkangeharre-
war. Natuurlijk zou dan dien groóten
mond moeten opgezet worden tegen die
onderliggende partij, in casu Bulgarije;
zou ze eeniig spaces Willen hebben.
Men (bericht zelfsj reeds, dat zulks te
Sofia zou geschied zijln en de mogend
heden BiUigarijie hebben voorgesteld nu
maar goedwillig afstand te doen van
Thracië tot aan de Maritsa, van Adria
nopel en Kirk Kilisse. Wel komt dit be
richt uit Konstantinopel, doch het wordt
van zoovele kanten en op zulk een be
slisten toon gegeven, "dat het toch wel
eenigen schijn van waareid krijgt.
iWe zouden dus reeds spoedig officiee
le onderhandelingen kunnen verwachten,
waardoor de crisis dan eidelijk zou wor
den opgelost
'Het is werkelijk te mooi om. waar te
wezen. ,We zijn nu éénmaal op den 'Bal
kan niet verwend met zdken die op rol
letjes loopen en altijd blijft nog op het
laatste moment de kans op een kink in
den 'kabel 'VB
Nationale en Internationale Landbouw
Tentoonstelling te 's-Gravenhage.
In de komende dagen tot 15 Septem
ber zal stellig veler gang v,an Jandlge-
noot en wandeling zijn naar de tentoon
stelling aan de Nieuwe Parklaan te
Scheveningen. En zij die dezen tochrt
willen ondernemen, zullen zich niet heb
ben te beklagen. Nog nimmer heeft de
residentie ja met gerustheid zonder
weerspraak te duChten, mag gezegd wor
den heeft ons land een zoo groote
tentoonstelling op landbouwgebied ge
had, als deze morgen .te .openen /eixi
positie.
Vele maancfen is er hard, aan gewerkt,
zeer aanzienlijke geldelijke offers zijln
er aan ten koste jgelegdi Maar het eind
resultaat van dien moeizamen en kost
baren arbeid is dan ook een waar suc
ces geworden. Wiat verkregen werd, is
een schitterend geheel, waarop ons land
trotsch mag zijn.
De indruk welke de tentoonstelling
geeft is dat hier een grootsch werk jis
gewrocht, breed en ferm van opzet, mooi
van aanleg en indeeling.
De tentoonstelling is heü werk van
de Koninklijke Landbouwvereeniging, die
in 1908 is opgericht .op initiatief van Z.
K. H. den Prins, en welke ornaat de kern
der vereenigingen die zich op landbouw
gebied in ons land bewegen. De ten
toonstelling is opgezet naar een streng
systeem. Alles wat zweemt naar ver
maak of wat niet rechtstreeks met den
landbouw in verband staat of daarvoor
iLW|aarlijk
r,De zoon is gekomen in "Se plaats
Van den vader, die dood is, dat is alles.
Hij i9 te Parijs, gewond, maar hij leeft.
Hij is getrouwd door een onbeëedigden
priester.
iMet wie?
iGij kent toch Jeanne Legner wel,
uit „De Moriaan" te Plancoët?
Ja zeker.
iMet haar.
iNiet mogelijk.
De oude dame, die met onze Rose
op Argouges is, heeft het mij verteld.
Er zullen betere Sagen aanbreken, zeide
zij, heb maar geduld. Het schijnt, dat
zij machtige beschermers hebben ge
vonden. Binnenkort, als onze Jean hier
is, zullen wij er wel alles van hooren.
(Hij1 keerde tot zijn uitgangspunt terug
en he±aalde:
iDius, Maloi heeft zjjn orders gekre
gen. Hij helpt ons zooveel hij kan. Wüj
zijn met ons tienen, maar kerels waar
mee men Lamballe en Plancoët wel zou
kunnen innemen, als mep wilde. Zoo
veel is echter niet noodig, wanneer wij
onze zaak maar kunnxen afdoen en uit
de handen van de regeeringstroepen
blijven, dan is het ons al voldoende.
Het huwelijk?
Dat schijnt af le zijn vastgesteld,
(Wordt vervolgd.)
