taïen=Generaal.
"XINIWLAND
;0 Uit de Pers.
DE T^XEJRIENDËNT
gedrongen en zoodanig in het nauw ge
bracht, dat men, moet gaanl vreezen óf
niet zijn einde geslagen "heeft.
'De zegevierende Serviërs staan gereed
de grenzen te forceeren eni hebben reeds
de hand kunnen reiken aan de ^oerae-
niësr, die op slechts weinige kilometers
vam iSofia staan en, de bergpassen, die
toegang tot de stad geven, bezet houden.
De Grieken van hun kant bedreigen Phdr
lippopel, waarbij de Turken, die plotse
ling even snel weer' voorwaarts yikken
als zij eerst zich» lieten terug dringen,
hen, naar het schijnt/ een handje willen
helpen.
Verwonderlijk waar die laatsteni zoo
opeens den moed! vandaan^ hebben ge
haald om hum) geforceerden marsdh van
de Tsjataldsjalinie tot overj de grenzen
van Bulgarije te beginnen.i Wie hebben
hier geenszins op het) oog [hun afwezig
heid van anigst voor den eerst zoo ge-
vreesden vijand, die ,nui immersi aan han
den en voeten gebonden was door zijn
gewezen bondgenooten, doch hun abso
luut veronachtzamen van den wil van
Europa, dat zij voor een tweede Skoe-
tari stellen. i
Doch zij zelve vinden hun handelwijze
de meest logische dié er bestaan kan
en redeneeren aldus. Het voorloopigje
vredesverdrag, dat ondeil de auspiciën
der groote mogendheden te Londen werd
geteekend, heeft blijkbaar dent bondge
nooten, tot niets verplicht. Zij zijn althans
elkaar ka u wt:; in de hareni gevlogen
en nog wei niet op de netste manier.
De Roemeniër, die zag dat het in het
troebele Balikanwater goed visschen werd,
achtte ook het tractaatv van Petersburg
slechts goed voor scheurpapier en zou
den wij dan niet eveni goed een angeltje
mogen uitwerpen.
Zeker, mem is er in Turkije van over
tuigd, dat men "den toestand' nog inge
wikkelder maakt en den! mogendheden
eea leeüjken poets speelt Maar het kan
ze niets scheien. De jong-Tuiken hebben
gemeend met een krachtige coup de the
atre hun in eigen land geschokte prestige
te moeten herstellen en wat er verder
van hun optreden terecht komt laat hen
volstrekt koud.
De 'kwestie is pm maar wat de mo
gendheden in deze denken' te doen. Na
wat we van hun optreden in de Balkan
kwestie reeds gezien hebben, kan de
verwachting ook nu weer niet hoog ge
spannen zijn. Eu ook Turkije is er n'iet
zeer voor beducht, anders zou het niet
voortdurend de vertegenwoordigers der
mogendheden, die protesten tegen' hum
optreden overbrachten, met een kluitje
in het riet gestuurd! hebben en 'tochl
hun gang vain gegaan,.
Een vlootbetooging werd dezer dagen
in het vooruitzicht gesteld^ doch met de
SkoetarLkwestie nog in net geheugen, is
in een dergelijk, optreden geen eenstem
migheid te verwachten. Nu echter wil 'de
Triple Entente wel met grof geschut be
ginnen, doch is het Drievoudig Verbond
hiervoor niet aanstonds te vinden. Het
ergst rammelt nu met het zwaard! Rus-
lands keizer, die zijiij kruistocht omwille
van den gespannen toestand zal afbreken
en rïaar het 'heet zijn vloot (reeds voor
een betooging1 oricler stoom houdt
De beste oplossing zoui nog zijn als
Roemenië's fi ^schenkomst, wat wel
waarschijnlijk is, tot een spoedige vrede
tusscheri dc bondgenooten kon' leiden
en deze dan weer gezamenlijk dem Turk
naar zijn grenzen; terugdreven.
Maar waarschijnlijk zijn hiervoor Ser-
\\ië en Griekenland niet tem tweede male
te vinden.
De Balkankwestie is nog bij lange na
niet geregeld, 'Is ze dat nog ooit wordt.
V»
W eekpraatj e.
Leedvermaak is een leelijk ding. "'t
Staat met mooi 'pleizier te hebben, in
een anders tegenspoed en misère. Maar
toch, 't kan soms heel begrijpelijk en
van-zelf-sprekend zijd. Als uw buurman
u h.v. voortdurend op- en aanmerkingen
maakt over alles en nog wat, en wanneer
hij dan, zelf eens in uw plaats uw vbe-
zigheden doende, er niets van terecht
brengt, is het dan zoo erg, als; u zich
eens vroolijk om hem maakt? Weineen,
immers?
[Welnu, laten we ons dan maar 'ns
gerust vroolijk maken om het gehaspel
aan de linkerzijde, het schier eindeloos
gehasjpel. U weet, dat Dr. Bos de op
dracht van H. M. heeft gekregen, om
een ministerie te vormen uit de geheele
linkerzijde. U weet oua, dat na §lang
gedelibereer de sociaal-democraten1 heb
ben besloten, geen verantwoordelijkheid
op zich te nemen, m.a.w. geen zitting
te nemen in het nu te vormen ministerie.
Eerst was voor zulk eeu beslissing een
partij-congres noodig. Niet de leiders, niet
het partijbestuur, niet het Volk moest
in zulk een gewichtige kwestie beslissen,
neen, het volk (de „bew,listen") moesten
een antwoord geven op de zeer ingrij
pende vraag, of op dit oogenblik hier
te lande sociaal-democraten al dan niet
fatsoenshalve een ministersteek op hun
democratisch hoofd kunnen zetten. Zoo'n
partij-congres weet u, dat is je reinste
democratie! En nu, zoo imeens is dat
beloofde partij-congres 'afgelast, en de
heeren, de leiders, hebben de kwestie
uitgemaakt.... Arme „bewuste" arbei
ders, die op zoo'n manier om den tuin
worden geleid 1 Er gaan dan ook al pro-
testkreten op van verscheidene afdeclin-
Igen, maar het „Volk" wil daar niets
van weten, en zegt met een afwijzend
gv-baar en met een soort aristocratische
dédain, dat de afdeelingen wét wat be
ters hebben te doen.
,Doch ter zake. Wal moet er n,u ge
beuren? [Zal de Concentratie nu zonder
de |S. D. A. iPK. pogen; haar program ,uit
te voeren? Of zal men trachten een 'za-
k e n-kabinet te vormen, wat ten gevolge
heeft, dat er geen) zaken zullen wor
den afgedaan. We weten het niet; de
vrijzinnige bladen weten zelf niet, wat
ze er van moeten zeggen. De kans, dat
we een z.g. zaken-kabinet gullen krijgen,
is echter vrij groot.
[Wat zuilen dan spoedig de oogen van
de kiezers open gaan* zoo die nog nie't
reeds geopend zijn.
Maar laten wij niet treuren, wij heb
ben onzen plicht gedaan. Liever mee ge
jubeld met den jubel, die er opstijgt
in heel het land bij den zegetocht van
onzen Nederlandschcn Kardinaal, die
overal ontvangen wordt met eeu Steeds
stijgend enthousiasme. Zoo had er eer
gisteren te Utrecht vóór het paleis van
dem Aartsbisschop een hnlde-betuiging
plaats, waaraan minstens 12.000 personen
deelnamen. Was een stoet, die vijf
kwartier noodig had oin voor'Hen Kar
dinaal te defileeren. Die Roomschen kun
nen toch maar organiseeren!
Door de eene feestviering denk je aan
de andere. Donderdag herdacht en
morgen zal het eenigszins plechtiger ge
vierd worden. onze hoogeerw. deken
Des sens 't koperen jubileum van. zijn
pastoraat en dekenschap. Het feest wordt
niet met bijzonder groote plechtigheid
gevierd en wél op uitdrukkelijk ver
langen van den jubilaris zelf, die het
volgend jaar zijn 40-jarig priesterschap
hoopt te herdenken.
Toch gaat er in heel het dekenaat
Leiden morgen een bede op voor den
hoogvereerden deken jDessnens.. Ook
mijne lezers en lezeressen zullen, den
deken niet vergetën. JAN,
De Jubilé-penning voor onze
nationale Missies.
■HJet dagelijksch bestuur der Indische
Missie-Vereenjigingbestaande uit de
heeren W. H. Bogaardt, voorzitter, M.
J. D. Claessens, secretaris, en Brn. Laane,
penningmeester, verzoekt ons plaatsing
van het volgende:
Met genoegen en dankbaarheid kunnen
Iwiij melden, dait de Katholieke dag- en
weekbladen met graagte zich hebben be
schikbaar gesteld, om eene Jubilé-gave
voor onze Missies 'ain onze Koloniën te
verzamelen.
id
•ttveede Blad, behoorende
'it j De Leidsche Courant van
n iterdag 26 Juli no. 1154.
Tweede Kamer.
u
>oi t v van de vergaderingen der kamer.
-?et -rt Verslag der. vergaderingen
tvrweede Kamer der Staten-Gene-
s| cd ijkt op den avond van eiken
stiaarop de Kamer vergadert,
p'l i? abonnementsprijs bedraagt fl.
1;p. abonneert zich voar den tijd van
ar geheel zittingjaar,
p ^ij stellen onze lezers echter in dé
de -nrerheid, mits zij dit t ij d i g opgeven,
1 I y et of analytisch verslag te be-
va voor den prijs van
<^5 cent
1 bedrag per vooruitbetaling
I et orden voldaan door het inzenden
30 i postw.":"'«el f postzegels aan ons
w o.?
n "ip v aarbij het versch.ul-
jd' --.i'Wg n; gevoegd is, wordt be
lt gzca acht geslagen, en wij' beschjk-
i or ook niet over t egelijk met het
tl oinieirentegeld voor onze courant.
->u De cand[achf Van hen, d\ve rëpds voor
i?{ horige Zitting <op het Kaft Verslag
ml geahoniieëféj word$ erop geves-
hi dt dat ket noodig is om, wannéér pj
ui 1$ gëdvyende do nieuwe Zifting Het
n( irslag weder WensrHen te ontvangen,
:/i OPN iiUW te ahonneépcr
Om de 'bestelling te vergemakkelijken
mt in dit nummer een formulier voor,
[welk, duidelijk ingevuld, aan de Ad-
la inistratie, Oude Singel 54, Leiden
3J »et gezonden worden.
t De Directie.
ki Tegenstelling.
IVij leizen in het Centrum:
4 diet is wel eigen aaridjig i
Tegen het optreden van katholiekc'n'
r< i ministers is v,an vrijzinnige zijde 'her-
aldelijk bezwaar gemaakt.
10 Er werd zelfs hevig tegen gewaar-
mwd, dat een katholiek zou optreden
s voorzitter der Kamer.
Belangrijke staatsbetrekkingen en
inder belangrijke op den koop toe
it was niets voor katholieken, voor*
iltramontanen"1, dat jnocht nietszijn
or hen.
Waren zij" wel echte vaderlanders?
cp de Staat van hun ^ijde geen ge-
ar? Droeg hun partij niet een interna-
maal karakter?
En dan drie portefeuilles tóegewezen
n katholieken
't Was te bar.
Wat hébben wij nu echter zien gebeu-
n na afloop dei verkiezingen?
IDat door den vrijzinnigen Kabinetsform
ateur terstond drie portefeuilles ^ijn
ngeboden aan de sociaial-democraten en
it daartegen geen enkel liberaal is op
komen. i
Integendeel, men drong er van dien
nt juist op aan, dat de' socialisten
portefeuilles zouden aanvaarden.
Men neemt het hun kwalijk en geeft
hun ongemakkelijk van Lang's, omdat
j 'h et niet deden.
Wat zegt men w_el van deze tcgenstel-
s? in"
De katholieken, die 25 man^ of meer,
de Tweede Kamer sterk zijn, mogen
en drie zetels bezetten in het Kabinet.
Dat heet bedenkelijk uit het oogpunt
n 's lands belang I
FEUILLETON.
7)
Jeanne Legner vroeg hem
f— Wat is er gebeurd? Eenige dagen
deden waart gij somber en droefgeestig
1 nu zoo vroolijk.
tiij 'gaf (haar den brief van den mar
es en zeide:
m Hier is een schrijven van een goed
tend van it, waar ik nu juist 'vandaan
)m- Jlij verzocht mij.u dien brief te
wen.. r
£ij scheurde het couvert open en las:
„Mijn beminde Jeanne!
Zooals gij weet, zijn' aan mijn verblijf
er ter stede eenige gevaren verbonden,.
hoop .wel, 'dat ik er aanontkomen
'l maar wanneer ik 'mij mocht ven-
ssen, dan wil ik niet sterven zonder
at gij mijn vroutw geworden zijt voor
2 Kerk, alvorens gij dat voor "de wet
Lit zijn.
Hlier in de nabijheid is eene kleine
erboigen kapel, waar een eerwaardie
tester in het geheim, met gevaar voor
Ji leven, zijn heiligen dienst verricht.
Onze vrienden moeten Parijs Voor
Eiigen tijd verlaten. Wilt ge, dat wij
D°r hen en voor den priester, die ons
Den sociaal-democraten echter, die
slechts 18 leden op het Binnenhof tel
len, wil men eenzelfde aantal portefeuil
les zonder eenig bezwaar ofprotest af
staan, zelfs opdringen.
Mlen neme goede nota van zulke feiten,
waarop wij hier geen verdere kanttee-
keningen behoeven te maken.
Die make elke lezer voor zich....
De Tarief wet.
De Standaard jnerkt liet volgende
op in zake de kwestie der Tarief wet en
de houding van Kuyper in zijn rede „(Hei
lige Orde", en de beschuldiging als zou
Kuyper na 25 Juni een draai hebben ge
nomen. i 1
In die rede is uitsluitend het dogma
van den vrijhandel bestreden, als eischen-
de dit landen v,an gelijksoortige conditie,
terwijl de beschikker over het lot der na
tiën en volken deze juist in eindelooze
verscheidenheid, zoo wat bódemligging
als wat de geaardheid van het nationale
karakter betreft, liet optreden.
Vrijhandel is het product van de phan-
tasie der eenvormigheid. Tegen dezen
vloek der eenvormigheid gaat de beschik
king Gods juist lijnrecht in.
[Waar jhfeeft nu sinds 25 Juni ons blad
.deze fundamenteele waarheid pok maar
met een letter weersproken?
'We verschoven twee pionnen in een
gansch ander schaakspel.
Het ging in het practische schaakspel
niet om vrijhandel. Practisch bestaat vrij
handel nergens. Ook rjiet in Enige!and
dat 280 millioen gulden heft aan jnkó-
pien'd recht, meereiuleels op exotische
waar, die, zooals koffie, thee, cacao en
tabak, ini gemeen gebruik onder het
volk is, en dus door heel het volk
<al!s indirecte .belasting betaald wordt.
En niet anders staat 't bij ons. Wij 'innen
minder, maar toch nog altoos veertien
millioen. En met e,er. meer of minfdfer
heeft de „Heilige Orde", waarvan spra
ke-was, uit: ".iard nic1.- Hoegenaamd nit
staande. r
Nu drong bij ons fiscaal motief tot
Tariefsverhooging, en de nijverheid gaf
-er liefst tegelijk ^cn protectionistisclie
plooi aan.
In 1901 kon dit niet anders, vanwege
den stand van ons budget. Thans verloor
dit fiscaal motief zijn overwicht. Sinds
1901 toch ging ons budget-50 millioen
aan inkomsten vooruit i
Toch kon daarom in Maart ƒ.1. dé Ta
riefsverhooging nog niet op ons program
van actie terug worden gezet, omdat het
kabinet ,er aan vast zat, en wijl,)'gelijk vajn-
zel'f spreekt, ons kabinet niet in den steek
konden laten, ook al had 't, door in. tijd
rekenkunde te kort te schieten, gelijk de
heer Midjdelberg opmerkte, het juiste
mom ent, voor het Tarief ongebruikt roof
bij laten gaan.
Thans echter, nul dé positie van het
kabinet ons niet,meer neer bond, verviel
ypor ons elk motief, om het Tarief in ons
program van actie nogmaals qp den voor
grond te schuiven.
Niet, dat we over ,de beteekenis .van
het Tarief voor onze toekomstige volks
ontwikkeling in 't minst ook maar ons
gevoelen zouden gewijzigd hebben.
Maar thans werd het een quaestie yan
volgorde. v
De practische vraag waf op 't program
van actie der partij voorrang verdienten
dan kon het o i. na Ide jongste i s temlbus-
lervaring, vloor geen onzer twijfelachtig
zijn, of van nu ar zou vloor ons wafft
zwaartste was, ook in ons partijbeieidl het
zwaarste moeten wegen."
De Weck
.in het Buitenland.
|Met Bulgarije is» hef nu zoover ge
komen, dai het ongeveer platgetrapt ter
neer ligt, smeekeid dat .de van alle
kanten opdringende vijanden het niet hee-
lemaal verdelgen zullen.
Het verloopt toch somtijds raar in de
wereld. Een volk, dat voor ettelijke maan
den in een niet te stuiten zegetocht tot
ver over zijn grenzen zich uitbreidde,
ziet zich nu weed éven spoedig terug
hal zegenen, clen- eed zullen hernieuwen,
den eed van eeuwige liefde en trouw,
dien iwij elkaar eens gedaan hebben?
Het is een offer, dat ik van u vraag).
(Wat ben ik thans, mijn lieve Jeanne?
'Een vogelvrij verklaarde, een «uitge
wekene, een kreupele, aan jvien gij uw
jeugdig leven zult verbinden.
(Antwoord mij.
[Het leven heeft mij bittere teleurstel-
stellingen opge'leverd. Thans, verlang ik
naar rust, naar eenzaamheid, 'naar vrij
heid, om te leven ver van de wereld,
omgeven door ëenige trouwe en oprechte
vrienden, en met slechts «én levejisdqcl:
uw geluk. Dat ;zal mij'n eerïige zorg zijn.
1 [Wanneer het lot ons guinstig is, dan
kunnen er nog gelukkige dagen aani-
breken, «want eenmaal zal de zon wel
weer door de onweerswolken beenboren,
die den hemel boven ons arm vader
land verduisteren. Dan zal ik er trotschi
op zij'n u aan mijn arm,te geleiden iem
tegen allen te zeggen:
I 'Ik zou haar gekozen hebben onder
duizenden, wamt zij is de schoonste, de
liefste en de trouwste der vrouwen,
Ziedaar, wat ik u vraag, mijn aan
gebeden Jeanne^
(Wilt ge het mij toestaan? Ja, niet
waar? Meld het spoedig aan
Uw liefhebbenden
JEAN D'ARGOUGES."
[Annette Lange trad binnen,.,
[Zij vond haar vriendin want of
schoon Jeanne als linnenmeid bij haar
■in, dienst was, was zij al sedert lang
kneer een vriendin dan een dienstbode
der .goedhartige tooneelspeelster met
betraande oogen op een tabouret zitten.
Beurtelings keek de tooneelspeelster de
beide jongelieden aan en trachtte de oor
zaak van deze ontroering te doorgronden.
Als antwoord reikte Jeanne haar den
'brief over,.
'Zij las dezen snel door en riep:
Gelukkige.' En weent gij daarom?
jPierre Lasson zeide:
Van vreugde.
i [Annette "Lange "keek hem met een
vriendelijk lachje aan en zeide: v
Gij kunt ook niet anders dan een
Igeluksbode zijn.
En tegen Jeanne .giing zijl voort:
i:W|ij zullen uw huwelijk blijwonen,
markiezin, al zou mem er ons. oolkj Voor
in La Force of l'Abbaye opsluiten en ons
Ihiet hoafü afslaan,. Op\ «welken dagj en
wel'k uur is (dé inzegening bepaajdl?,
iPierre antwoordde:
i— Ik zal u komen waarschuwen eirfi
het mij tot een eer en een geluk rekenen,
■wanneer ,ik u er 'heen mag) geleiden.i
Vleien 4
!Hij hernam:
-Gij zijt zooveel als onze voorzienig-i
heid en wij zullen( u altijd noodig hebben.
[D|e (bruidegom isj een uitgewekene, diiej
zi'dh moet veriblergen, en hij zou zoo' ge-
'luJkjkig zijn, Wanneer [hiijl gratie koau kinijf-
gert. Gij zijt zoo goed.
I Pi er re speak de waarheid. De blonde
[Annette was een edel medsije, steedsi bel»
reid om iedereen van dienst "te zijn.
[Zij sprak: r i
I-— Hert zal mij weel verdriet doen,
wanneer ge mjj verlaat, Jeanne, maar
tocjh zal ilk mijn 'Uiterste krachten in
spannen. i i
ISnel zeide Jeanne:
Neen, ik zal ,u iniet veflaten voordaji
mijn eohitg,enoot vrij is rn er netere dagen
voor ons zïjfn aangebroken. Jbt zoolang
zal ik hem slechts n,u en dan in izijn
sdhuilplaats gaan bezoeken, om hém
troost te geven en mijn zorgen aan hem
te [wijden, als ge (het miijj vergunt,
l Op smeekenden toon voegde zijj er blijh
Ik hoop, dat bfurger Barrag goed*
jgjunsfiig over ons zal dénken..
Annette boog zidhi over haar vriendin'
Vhéen, legde haar (blanke hand op haap
schouder en zeilde tot haar: v
De arme man heeft!' veel te doen
lop het oogenblik, hij heeft met allerlei
(moeilijkjbeden te kampen, maar ik zal
een goed woord voor ut doen zoodra het
•oogenblik gunstig is, en gij zuil hebbeh
Wat gij wenscht.
Met een lieftallig lachje Voegde zij erbüji:
-Mijn lieVe Jeanne), droog uw tranen,.
[Wjiji mogen veronderstellen, dat alle
goede Katholieken tegenwoordig ooik een
Katholiek dag- of weekblad lezen en dat
zij dus de uitnoodigjiing vernomen hebben,
om 'in dit jubeljaar eene bijdrage, eene
bijzondere [gift in den vorm van een
jubilé-penning aan onze NederlandsChe
Missionarissen in onze bezittingen van
Oost- en West-indië aan te bieden. De
Doiitsche Katholieken, die bij gelegenheid
van het Keizer-jubileum in hunne dag- en
weekbladen eene inschrijving openden
voor hunne Missiën, hebben, zooals wij
onlangs in de couranten konden lezen,
reeds een millioen drie hondeijd duizend
mark aan hunne Missionarissen geschon
ken. Wij mogen hier wel zeggen, Gen
mania docet, ja, Duitschilamd's Katho
lieken leeren ons, 'dat Wij niet karig,
niet onverschillig moeten zijn, waar het
geldt ons Katholiek geloof te verkondigen
aan de bewoners onzer Koloniën, maar
dat ieder ionzer -naar vermogen moef
medewerken, om aan de Volkeren in onze
bezittingen cle zegeningen der beschaving
door de invoering van het Christendon^
te brengen. W(ij moeten het niet alleen
aan de Missionarissen overlaten, m et zelf
opofferende liefde in lijden en ontbering,
te midden dier heidensGhe, wilde of half-
(wilde stammen .te werken aan de ge
loofsverkondiging, maar wij moeten die
edele mannen s,teumen, helpen, hun de
middelen verschaffen, om gemeenten, te
stichten, bedehuizen en scholen, te bou-
/wén, hospitalen en weeshuizen op te
richten, in een woord, wij moeten, dooir
onze bijdragen met hen medewerken, aan
de invoering van bet Christendom,. Al
te lang hebben Nederlands Katholieken
de (Missies 'in hun eigen Koloniën zoo
goed als vergeten, het is meer dan tijd,
dat zij herstellen, wat zijl tol lieden ver
zuimd hebben, en dat zij eindelijk) eens
gaan voorzien in den nood, waarin velen
van onze Missionarissen verkeeren, vooral
zij, die onder de hcider.sche stammen
'var. Nieuw-Guinea, Key, Tenimber en
Borneo arbeiden. Hot is eene dringende
bede om hulp, die wij tot U richten,
daar wordt in onze Missies in Indië ge
brek en armoede geleden, de brieven in
de annalen zegjgen het U. Indien ieder
(Katholiek Nederlander een kleine gfft
wilde schenken* al was het slechts een,
(kwartje of een dubbeltje, de Missies
zouden 'geholpen zijn, bet werk der be
schaving zou zich kunnen uitbreiden en
ontwikkelen. Helpt daarom uwe Missio
narissen, Katholieken van Nederland., ver-
gect hen niet, die voor. gehjeel het Katho
lieke volk de zware laak der geloofsr
verkondiging In onze Koloniën op zich
namen.
Een Duitscher over Katwijk.
Onder den titel „Aus einem hollandü-
schen Malerwinkel" schrijft de heer P„
Knautz te Kevelaer het volgende in de
„Münsterischer Anzeiger"
Wanneer men de rood-wit-blauwe palen
van Holland heeft overschreden en zijn
horloge bijna een uur achteruit heeft
gezet, dringt zich met de veranderde
tijdrekening onwillekeurig de vergelijking
op met het rustige nijverheids- en levens
tempo onzer stamverwante naburen, de
Hollanders,. „Gemakkelijk" is wel in 'de
Duitsche woordenschat als „gemaOhlioh"
bekend, maar in den tijd der machine
nagenoeg uit het bedrijfsleven verdwenen,.
Met de snelheid van den motor wed
ijveren bedrijf en levensgenot;. Anders is
dat in Holland. Zooals de Rijn zich be
schouwend door bet vlakke, vruchtbare
land naar de zee slingert, zoo vliet het
leven in Holland zonder haast en zenuw
achtigheid, nochtans wel gevuld met ge-
stadigen arbeid, den toeschouwer voor
bij. De voorheen schrale gVuniS en de
eeuwig onrustige zee aan Hollands kust
hebben dit slag menschen dat afwachten
en die 'bedachtzame rust bij de onder
neming gegeven. En wanneer de vreem
deling in de oude universiteitsstad Lei
den de Staatsspoor verlaat en in. de
stoomtram stapt, welke *naar de blad
plaatsen Kat wijl k en Noord wijk
voert, dan kan het gebeuren, dat dit
treintje een uur later, dan; staat aange-
Ü)e gratie voor uw echtenoot;, Mat zal
imijn huwfelfijksgesaherik zijn.
XIII,,
DE VUURDOÖPk
XBriefwiss eling.)
Jean de Trémazam aan
Pierre Lassonj,
Nice, 20 Vendimiaire (Sepf.-Oct.) van
.'het jaar III der Republiek, een en on
deelbaar^ i
Mijn waarde Pierrei
Ik (héb niet zonder moeite bet doel
Man mijn reis bereikt, Vendimiaire, jaar
III 'der Republiek, een en ondeelbaar;
Ih'et is me, bij jhet schrijven van, die
IwooFdën, alsof 'ik op een andere planeet
ben, waaibeen bovennatuurlijke machten
an ij gedurende m.ijn slaap Lheb|bën heen-
'IgfeVoetdi.
Waar is ons 15 eeuwen-oude Frankrijk)
met zijn 'wetten, zijln (zeden letnl góbmikein(?
IWeTke toekomst gaan wij tegemoet?
IWaartoe al die woelingen en die ver
woestingen
In 'de 'natuur schijnt toch niets ver
anderd te zijn cn naarmate men zich Van
(Parijs verwijdert, vindt men oneer en
mieer de .'menschen en die toestanden!, zoo
als zij geweest moeten zijn vóór de ge
beurtenissen, die icr zijln (afgespeeld ini zoo
korten tijd en die ons toch zoo onnoeme
lijk veel leed berokkend hebben.
(Wordt vervolgd.)
