Uit de Pers.
DE TWEEJRIENDEN.
'weede Blad, behoorende
ij De Leidsche Courant van
/oensdag 9 Juli no. 1139.
Lieve bondgenooten.
Aan een Haagschen brief in.de Tijd
tleenen wev.
Op 17 April 1907 (Handelingen blz.
43) zei de heer Troelstra: „Ik geef elke
geering in overweging, oin haar be-
lar niet afhankelijk fce stellen van de
ciaal-democrateni."
Op 10 December 1912 (Handelingen
202) ei het lid van het H.oofd-
stuur der toen pas beklonken '.Concern
tie, de heer Roodhuyzen: „Eerst als
s -.aal-democratie in Nederlanid het
m umt zal hebben bereikt,; datvzij aan-
rft, hetzij op zióh zelf, hetzij g'ecoali-
:ri: een Ministerportefeuille te aanvaar-
n, kan er mét deze partij in parle-
ntairen zün volkomen gerekend wor-
n. Maar dat dit niet zal gebeuren,
natuurlijk; a plus b zeker: want een
tiaa'-democraat, die Min'ister wordt,
n geen sociaal-democraat blijven. Dat
zoo eenvoudig als logisch en dait heb-
n v ij in het buitenland ook gezien."
Met deze 'beide uitlatingen voor ziich,
n men moéielijk tot een andere con-
sie komen, dan dat zi% ;die als ge-
oren ikameraden samen uitgingen op
it, thans^ nu het op jde verdeeling aan-
mt, wederzijds geen vuriger verlangen
nnen, dan elkaar in den put te helpen^
larin zij moeten verdrinken^
In lijnrechten strijd met zijn .raad noo-
ft de heer Troelstra gracieuselijk de
ncentratie ,uit: een concentratiekabiimet
vormen zonder socialisten, in goed
rtrouvven, dat de sociaal-democraten
n zelfs bij de begrootingen.voor oorlog
marine zullen helpen.
De concentratie van haar kant dringt
tantelijk er op aan, dat de sóciaal-
mocraten een, zoo niet meer, zetel in
t Kabinet zullen innemen.,
Wie in den put zal vallen? is geen
lag. Naar oude liberale leer z'ijn de
akken, in den strijd om "het bestaan,
doemd ten onder te gaan en door de
rken verdrongen te worden, en is dit
k het best maatschappelijk bestel,. vWie
sterksten zijn is in den laatsten tijd
ïoegzaam gebleken, o.a. bij de her-
mming., toen de concentratie zich op
iade en ongenade overgaf en on.vqor-
ardelijk de socialisten aanbeval en de
:iaal-democraten niet alleen huin eisidhen
lden,, maar deze, na een .voorafgaande
luchtere afwijzing door het hoofdbe-
mr, alle zagen ingewilligd, tot zelfs door
a man als de heer de Beaufort. D'at dt
ncentratie eindigt met een Kablinet te
rmen en daarbij haar bestaan zal laten
langen van de sociaal-democraten, is
s aan geen redelijken twijfel onder-
Onze houding.
Onder dit opschrift schrijft het Cen-
u m
Zoo moeilijk als thans de positie der
i,ker meerderheid is, zoo gemakkelijk
die der Rechtsdhe nxindemeildi.
Zij heeft slechts den loop der dingen
te wachten.
iare leiders en organen behoeven .zich
t het hoofd te breken met het op-
sen der crisis|,
Zi\ zijn niet aansprakelijk voor den
uw geschapen toestand en kunnen
i op zien komen spelen,. 1
.inks is aan bod.
>at wil natuurlijk niet zeggen, ,dat wij
•erschillige toeschouwers zouden moe
zijn.
"leen, belangstelling mag er wezen ,en
et er wezen.
Waar voorloopig late men de vier
iepen der overzijde, die Rechts, in de
iderheid brachten, nu eens betijen.
^;ij voor ons hebiben geen (haast* wij
men wachten,..
m daarom zouden wij geen ernstiger
t kunnen begaan,' dan op de dingen
FEUILLETON.
'ierre Ljasson dacht na.
)aarna zeide hij:
- Ik heb het begrepen: het is uw
n den dok'ter daarheen te lokken, ten
ie met hem af te rekenen. Er zal met
afgerekend worden, laat dat maar
mij over.
- En wanneer alles' naar wenscb
igt, zal de afrék'ening finaal' zijnwee
i ehendeling als hij in onze handen
Du gij nu aan 't werk). ,Wjat mij be-
t, ik moet voorloopig] verdwijnen,. Ik
voor 'hem 't scrikbeeld en wanneer
mij ziet, dan is hij op Zijn hoede;,
'let biuitengevvonen ijver zeide Pkrre:
- Ik zal uw plaatsvervanger zijn, in
heeft hij geen wantrouwen,'maar Wat
gij inmiddels doen?
- Morgen ga i'k naar Biarras'. Ik wil
laat worden en zal hem Verzoeken,
naar een generaal te 'Zenden, met een
beveling van Zijn hand, dat zal hij mij
weigeren. Wanneer gij mij waar-
uwt, keer ik terug en dan zullen wij
'e taak volbrengen. Het zal een zware
zijn. Vervolgens vrij van alles, zal ik
vooruit te willen loopen en door voor
barige beschouwingen' over partij-forma
ties, of nóg ontijdjger onderlinge pole
mieken aan de tegenpartij troeven in
handen te spelen.
Het eenige, wat op dit oogenblik blij
ken moet, is,» of Links in staat zal zijn
de crisis op te lossen, en hoe het die zal
weten op te lossen.
Deze vraag is thans aan de orde. Al
het andere komt pas laten i
Eén anti-socialistische partij.
|W;ij lezen in het Huisgezin:
Voelt men zich links, ondanks ,de be
haalde overwinning1» zóó weinig] prettig,
dat nu al in de „Tel." het denkbeeld
wordt Ibepleit van één groote .anti-soaia-
listische partij?
Over heel het lan]d moeten .volgens
den schrijver anti-socialistische kiesver-
eeniginjgen, en Wel zoo spoedig] ipiogelijlk,
worden opgericht],, Waarvan ieder volbllo,ed
anti-socialiist, hij zij Liberaal of 'antii-revo-
lutionnair, katholiek of chrisitelijk-hlisto-
riisch, lid behoort te worden.
Alle partijen zullen zich moeten op
lossen in de nieuwe conservatieve partij.
De schrik voor de socialisten. ,zit er
bij den schrijver wel in.
iMaar drt is ook alles wat men van
zijn plannetje zeggen kan.
,Wel zou men kunnen vragen: waar
om hebt gij en de uwen, die u nu zoo
bang toont voor de socialisten, veertien
dagen geleden alles gledaan: om (hen zoo
sterk te maken? H'adt toen anders ge
handeld, 'en ge zoudt u thans niet te
beklagen en niet om een anti-socialis
tische beweginjg te roepen hebben.
Hoe het zij,: Wij dioen aan een derge
lijke zuiver negatieve actiie niet vrnee, diiiei,
practise^, op nietsl dan op (.versterking
van het socialisme zou uitloopen.
|W|ij hebben een, betere en vruchtbaar
der Ifaak te verrichten, maa.r wij zitten
over den groei der sociaal-democratie ook
niet zoo in de penarie als de liberalen^
die, na ons eerst met socialistische en
andere hulp in de minderfiei/dJ gebracht
te hebben, ons nu tegen de socialisten
zouden willen gebruiken,.
Daar komt niets van, heeren. Ziet u
zelf te helpen.
Hoe Kardinaal van Rossum leeft.
In het feestnummer, dat de „Tijd"'
ter eere van het bezoek van 'Z.Em. Kardi
naal v. Rossum heeft uitgegeven wijdt
dr. Gisbert Brom aan de dagorde yan
den Kardinaal eeriige „regelen, die zon
der eenige opsmuk' de waarheid trouw
weergeven."
'Wiij laten h,ier aan gedeelte van deze
interessante beschrijving volgen.
lederen ochtend half 5 precies staat
de Kardinaal op. Na zijne'meditatie leest
Zijne Em. de H. Mis, 's morgens half
6woont vervolgens, bij wijze van dank
zegging, de stille Mis van zijn secretaris
bij en hpudt godvruchtig de oefening van
den Kruisweg. Om 7 uur is het ontbijt
reeds genuttigd en begint de geregelde
dagtaak.
'Wat een Kardinaal te doen heeft?
Deel nemen, mef raad en daad, aan
het algemeen bestuur der Kerk, het
welk de geh eel e werel d omspant. Daar
toe staan den Raus verschillende Gon-
gregatie's, ellkle voor een bepaald doel
ingericht, ter zijde; men, kan ze het best
Vergelijken bij onze Ministerie's. Zij ne
men; elke op h,aar eigen gebiesd, de ge
wichtige zaken in onderzoek, die ,uit
alle bisdommen en Missie-gewesten naar
Rome ter beslissing worden opgestuurd
zij brengen, na rijp beraad, daarovér ad
vies uit bij den H. Vader, die meestjajl
dien overeenkomstig beslist.
Men begrijpt thans zeker, welk een
zware last, maar tevens welk eene -ver
antwoordelijkheid drukt op den Kardi
naal, die actief tot een of meer Romein-
sch.e Congregatie's bqhport.
tWielnu, Kardinaal Van Rossum maakt
deel uit van niet minder dan vijf Con
gregatie's nog wel de meest fbelan!g|rijk!e.
Het zijnde Congregatie van het H.
Officie of van de H. Inquisitie, aan Wier
hoogste rechtspraak pagenoeg alle, het
geloof en de zeden rakende en' actueelé
alleen Frankrijk dienen en alleen tegen
de vreemdelingen vechten. Dus! ik ver
trék. i 1
Zacht vroeg Pierre:
En Thérèse?
Jean verbleekte.
Het was hem alsof Zijn hart 'sftilstond.
Hij beet zich op de lippen en ant
woordde niet.
Dat was het offer. i
,Met de ellebogen op de tafel en het
hoofd in de handen geleund]] bleef hij
roerloos zitten.
Aarzelde hij?
Neen.
In zijn geheugen ginlg hij nogmaals'
na^ wat hij aan Hubert Nollan te verwij
ten had'hij herinnerde zich de gelukki
ge dagen op La Guyonnière doorge
bracht bij zijn ouders!, die zoo'algemeen
geacht waren, zoo welwillend yoor allen,
die met h§n in aanraking kwamenzijn
bezoéken aan het huis' van den ouden
Nollan, waar de lieve, mooie Thérèse,
zoo edel en deugdzaam, een onweer
staanbare aantrekkingskracht op hem uit
oefende vervolgens de sombere geruch
ten, die uit Parijs' tot hier doordron
gen, opstand en burgeroorlog, die ook
zijn geliefd Bretagne verscheurden, de
angst en de 'kwellingen, die zij van de
zegevierende opstandelingen te door
staan hadden gehad, de gevangenneming
Vraagpunten worden onderworpen en
waarvan de H. vader-zelf voorzitter is;
de Congregatie van h,et H. Concilie, die
heeft te waken over de stipte naleving
der disciplinaire besluiten van Het'Trent-
$ch,e en het Vaticaansche concilie; de
Congregatie der Regulieren, die toezicht
houdt op alle Kloosterorden en re
ligieuze Genootschappen de Congrega
tie der Propaganda, ,die zorgt voor de
voortplanting des Geloofs zoowel in de
Oostersche als in de Westersche Kerk;
de Congregatie van den Index, die waakt
tegen onrechtzinnige en gevaarlijke lec
tuur,. 'Bovendien is Kardinaal Van Ros
sum lid der Commissie tot herziening
of codificatie van het kerkelijk rpchjt;
der pauselijke Bijbelcommissie en der
Commissie van Kardinalen tot behoud
des Geloofs te Rome."
Op vrije dagen zit .de Kardinaal dan
ook van 's morgens 7 uur, onafgebro
ken aan zijn studeertafel, totdat de na-
middagklok half een heeft geslagen. Na
het sober middagmaal, dat om 1 uur
plaats heeft in gezelschap van den se
cretaris 'dr. Joseph Drehmanns en door
een 'korte recreatie wordt gevjolgd, ko
men er nog minstens drie of vier uren
van gezetten .arbeid dagelijks bij.1
„Vrije dagen" zijn de /werkdagen
waarop geen enkele Congregatie; of Com
missie .ter zitting roept. Deze vergade
ringen hebben, behalve die van het H.
Officie en van de Propaganda, welke in
hun 'eigen paleis ,een afzonderlijk' lo
kaal bezitten, plaats in eenrder zalen' Van
het Vaticaan .Zij beginnen doorgaans 's
morgens half tien en duren tot het mid
daguur. Een half uurtje te yoren moet
de Kardinaal zijne woning, die <"29 Via
della Statuao en op bijna v]ijf kwartier
afstands van 't VatiCaan gelegen is, per
rijtuig verlaten. Want volgens 't sinds
1870 streng gehandhaafde ceremoniëel
mag een Kardinaal nooit te voet door
Rome gaanniet anders dan per rijtuig,
met twee paarden, alles in het zwarti
evenals de koetsier en palfrenier. On
derweg bidt de Kardinaal een gedeelte
zijner kerkelijke getijden.
'Want van den kostbaren tijd mag geen
oogenblik verloren gaan bij iemand, die
zóóveel aan zijn hoofd en om handen
heeft als deze gepurperde.
's Namiddags wordt, bij goed weder,
ook nog uitgereden naar de buitenwij
ken of naaste omgeving der stad. Daar
ten minste kan, niet langer door het
pauselijk hofceremonieel gebonden, wor
den uitgestapt, om wat frissche ]uch|t te
genieten en noodige lichaamsbewégihgf.
Overigens zit een Kardinaal, evenals de
Gevangene van het Vaticaan, tusschien
vier muren opgesloten in zijn ejgen huis',
waarbij een HollandsCh tuintje nog on
gekende weelde is.
's Avonds bij het luiden van Ave Maria
(onzen Angelus) hetwelk afwisselt naar
den tijd van zonsondergang, moet .de
Kardinaal thuis zijn, om bezoek te -ont
vangen. Dat is zoo wil het Romein-
sclie gebruik Voor alle Kardinalen
en prelaten het gewone spreekuur, be
halve des Zondags iederen, dag. Wie bij
Kardinaal Van Rossum op bezoek komt,
zal de antichambre nooit onbezet vinden
en niet zelden met een spijtig oog ont
waren dat zooveel anderen hém vóór
zijn.
Wie bij Kardinaal Van Rossum op
audiëntie gaan en'dagelijks zijne spreek
kamer Vullen Het zijn vooreerst geeste
lijken en leeken der Roomsche Ujniléj
die Zijne Em. over de een of andere
zaak komen raadplegen of zijne voor
spraak en hulp behoeven. Het zijn de
Oversten en zaakwaarnemers of procu
ratoren der religieuze Orden en Ge
nootschappen, waarover het protectoraat
door onzen Kardinaal wordt uitgeoefend.
Zoo b.v. de bloeiende Congregatie der
Tilburgsche Zusters van O. L. Vrouw van
Barmhartigheid en de Congregatie der
gelijknamige Broeders, wier hoofdzetel
ligt te 'Mechel en de Zusters Redemp-
toristinen en de Poolsche Zusters van
de H|. Familie van Nazareth, tot wier
opkomst de Kardinaal, indertijd, toen
nog gewoon kloosterling, zooveel bijge
dragen heeftde Kanonikessen-mis'sionah
van allen, die hem1 dierbaar waren, hun
veroordeeling en terechtstelling op de
place de la Révol.ution, zijn eed bij het
verseh gedolven graf op het kerkhof van
de Madeleine en ten slotte den laatsten
slag, den lagen valstrik, waarin de ver
rader zijn zuster had gelokt, teneinde
haar te dwingen haar hand te leggen
in de zijne, die bezoedeld) was met het
bloed van haar ouders1.
Thérèse 1
Hij beminde haar nog altijd, maar zij
beiden hadden behoefte om te Vergeten
zij de misdaden van haar broedler, hij de
smart, welke die misdaden hem yeroor-
ziaakt hadden en die jn lange jaren niet
zou uit te wisschen zijn.
Wanneer hij bij haar was-, zou dj.e
smart zich. steedè( met vernieuwde heh
vigheid doen gevóelen.
Ieder woord yan -haar, de bli'k! uit
haar oogen zou hem- cr aan herinneren.
Hoe onschuldig zij was, hoe bekoor
lijk, hoe deugdzaam, toch zou hij telkens
tot zichzelf moeten zeggen:
Het is hetzelfde bloed, het bloed
van den misdadiger, van den verrader,
dat door haar aderen vloeit.
Een verbintenis tussjchen hen zou dus
een onmogelijkheid zijn.
Zij had het zelf tegen hem gezegd
en zij had gelijk'.
Zulk een verbintenis zou bij moeten
- -e
rissen van Sint-AugustinUS te Roessie*
laere -enz. t
Het .zijn vervolgens te Rome woon
achtige of tijdelijk vertoevende Neder
landers, die bij voorkeur hun Kardi
naal zij bezaten er eeuwenland geen./
persoonlijk gaan huldigen. Zij vragen
ook zelden of nooit te vergeefs om zijn
machtige voorspraak, als zij audiëntie uij
den Paus of een andere gunst noodig
h-ebben. En naar ,'j-k vermoed, de Kar
dinaal ziet hen gaarne komen, omdat
Zijne Em. hoelang en lioever ook'jif-
wezig, misschien wel juist daardoor nog
meer altoos met hart en ziel aan het
lieve vaderland bleef gehecht en het le
vendigste belang stelt in hetgeen daar
omgaatWielk'e landgenoot, die het voor
recht had bij den Nederlanidsdhen Kar
dinaal op audiëntie te gaan katholiek
of protestant jklwam daarvan niét,
dankbaar voldaan, met dezen verheffen-
indru'k terug?
Het zijn eindelijk] 'Duitsch.ers en Oos
tenrijkers, die tegenwoordig geen eigen
Curie-Kardinaal hebben en dus sterk den
Nederlandsohen Kardinaal d^n komt
de oude samenhoorigheid van het Ger-
maansche ras weer boven .naar zich'
toerekenen. Vooral na het Eucharistisch
Congres te Ween en jwaar de Kardinaal
legaat zich stormenderhand dejiarten ge
wonnen 'heeft. En om geen enkele cate
gorie van bezoekers over te slaan, hef
zijn in één woord al degenen te Rome,
die een beroep kunnen doen op- de onuit
puttelijke bereidvaardigheid en den ver
mogenden invloed van onzen Kardinaal.
IWant niet zonder reden heeft de Ro-
meinsche wereld die zeer diklwijlsL
schrander en juist oordeelt, reed's aan'
Kardinaal Van Rossum -een treffenden bij
naam gegeven. Namelijk van: „lo sbri-
gativo", iemand die prompt -en vlot za
ken weet af te doen.
Tot dusverre js hier alleen gewaagd
yan ambtelijke bezigheden. Niet van de
particuliere briefwisseling, welke de Kar
dinaal, ^net behulp yan zijn bekwamen
'secretaris, te voeren heeft en die zioh 'ge
stadig, maar onvermijdelijk^ uitbreidt.
Ook niet van eigen studie over godge
leerde vraagstukken waaraan Kardinaal
Van Rossum, altijd een hartstochtelijk
b'oékenmensch, niet geheel kon vaarwel
zegjgen. Noch van -het bijhouden der
couranten- en tijdschriftenlectuur, waar
omtrent de'Kardinaal gaarne zooveel mo
gelijk op de hoogte wenscht te bjjjyèn,
Hoe ,Zijne Em. dit alles- Maar speelt, is
mij een raadsel. Maar ik vrees, dat er
menig uur van de niet te lange nachtrust
aan wordt opgeofferd.
Dan moet ik ten slotte ii lest best
de geesteliiké oefeningen nog vér-
melden, die geregeld in acht wordenl
genomen, met dezelfde stiptheid als
voorheen ,toen Kardinaal Van Rossum
in kloosterlijke gemeenschap leefde. Het
dagelijksche bezoek aan het Allerheilig
ste in de keurige huiskapel, de twee me-
ditatie's per dag, het bijzonder gewe
tensonderzoek en het gezamelijl' avond
gebed worden nooit yerzuimd. De Moos-
terbel luidt trouw voor deze - oefenin
gen, evenals voor het middag- en vend-
maal. Op hooge feestdagen neemt Zijne
Em. het noenmaal liefst in de communau-
teit van „San Alfonso, in welk' consent
hij gedurende zestien jaar leefde en waar
mee zijne woning door den kloostertuin
vferbonden is. Maandeljjks houdt de Kar
dinaal geestelijke afzondering en jaar
lijks zijn Itjiendaagsche retraite, gelijk
ieder Redemptorist.
De regel van Sint Alphonsus de Li-
guori^ is zóó diet) in zijn hart geprent
£n zóözeer met ?ijn innigste wezen sa-
mengegro ïid, dat deze K-looslerlinp bij
'uftnerr:ndlu.d c ar odk ln het .purper
niet van scheider. am.
Niemand is een groot man \1oor zijn)
kamerdienaar, zoo heeft men wel eens
gezegd. Doch ik weet zeker, datdevroin-e
en vlugge Broeder ^gidius, die eeins
den Nederlandschen kapotjas droeg en
nu Kardinaal Van Rossum met voorbeel
dige soldatentrouw en kinderlijke blij
moedigheid dient, dit gezegde onvoor
waardelijk zou tegenspreken. Niet van
zijn geëerden en geliefden meester kan
beschouwen als een'beleediginig] voor de
nagedachtenis van hen, die hij verloren
had, en hij zou zichzelf moeten verachten,
wanneer hii toegaf aan een laffe en bijna
heiligsdhendende liefde, die hem er
zelfs toe zou kunnen brengen, dén misda
diger te veijgeven. i
Eensklaps stond hij op maakte een
beweging, als-schudde hij de laafste ge
dachte aan Thérèse van zich af.
iLaten we gaan slapen, zeide hij te
gen zijn vriend, moggera komt ér weer
een dag.
Den volgenden morgen begaf Jean de
TrqmaZan zich al vroeg naar de .Tuile-
rieën.
"Daar had men voorloopig de bureelen
v]an den commandant der strijd[macht v!an
Rarijs gevestigd.
Biarras was er nog niet en de portier
dacht niet dat hij spoedig Zou kómen,
want hij had den vorigen avond laat ge
werkt.
Hij woonde nog altijd in het paleis
Egalité, in de woninigl, die 'hij had ge
huurd van Marguérite Montausier.
Daar begaf zijn beschermeling zich
heen.
In den tuin, onder de Zuilengalerij bij
den schouwburg Montausier, liqpentwee
dragonders heen en weer.
Hun paarden en nog een derde, had1,
den zij aan zuilen vastgebonden^
het waar zijn, omdat Van dezen j<er^"
vorst de figuur jiog groeit, hoe meer
Van nabij men haar gadeslaat.
Brieven uit Zoeterwoude.
xx.
Voortdurend heb ik getracht, in mijn
hrieven toch vooral duidelijk te zijn en
ik meende, dat het me nogal gëlukte.
Ik moet nu wee-r den moed opgeven;
zelfs een scherpzinnig man als de heer
B. J. Kemperman haait er dingen uit,
die er totaal niet in staan. Vooraf dit:
De heer K. on.derteekent als lid van het
bestuur der R. K. kiesvereerilging en nu
zou ik zoo, vj-agen: schrijft de heer K,
namens het bestuur of op éigen verantr
woording? Het eerste is niet waarschijn
lijk, want het bestuur heeft toch een
voorzitter en een secretaris, ToCh is hiér
klaarheid gewensdht. Eerst doet de h'eer
K(. het voorkomen, alsof alleen de ver
gaderingen der kiesvereeniging door mij
worden besproken en 'n enkele maal de.
.harddrav'-rijvereuiiging. Ik herinner 'er
aan, dat ik o,a. gesproken Tcb over:
gasvoorziening, Katholiek verenigings
gebouw, Groene Kruis, de zaak-De Haas,
Katjioliek notaris, subsidie landbouwten
toonstelling, herbenoeming Burgemie es
ter, terwijl naar aanleiding van gemccn-
teraads-vergaderingen nog' tal van anr
dere zaken bejiandeld werden,.
De voorstelling, alsof alleen de kies-
vereènigiug onder de aandacjit van den
briefschrijver zou vallen, is dus volkomen
onjuist^
En alleen critiseeren? Ik meende, dat
Lkj 'herhaaldelijk ,met zeer veel waardee-
•rjtig heb gesproken over de kiesverecni-
:ging en Jiaar werken^. Wiat den laatsten
brief betreft: ik.Jieb hem nog eens na
gelezen en 'ben toen tot de conclusie ge
komen, dat slechts op één onderge-
s cjiikt punt critiek wprdt uitgeoefend,
iü. de hpuding van de vereniging ten
.opzichte van den heer Karens, Deze cri
tiek was mX ten volle gerechtvaardigd
en ,het is mij onmogelijk, daarvan iets
terug te nemen.,. Tedereen ongeveer is
dat met mij eens,.
En zou ik alleen maar mogen loven
en prijzen, als ik 't over de kiesvereenir
ging Jieb? Ik meende, dat daarmee de
zaak al' heel slecht zou gediend worden.
iWaar staat, dat ik verbolgen ben, om
dat de vergadering niet den heer Karens
plaats van den! heer V. Konijnenburg
'stelde? D;at 'is' in mijln brief niet 'te
vinden,. Ik heb de meeningen meege
deeld vóór en, tegeni de canidiidatuur-V„
Konijnenburg, meer niet.,
Voor den 'hieer Karens sRijt
mij den afloop, maar dat is maar
één kantje van de zaak. Als ik dus niet
verbolgen was, kam ik ook niet de re
denen van mij'm verbolgenheid opgeven,.
Dat spreekt van zelf.
Ik schreef, dat er een brief was inge
komen, waarin verzocht werd, den heer
M. Karens in de vacature-V. Konijnen
burg te stellen,. Dat kan onjuist zijn,
maar ik houd staande, dat er bij! den
voorzitter of bij het bestuur een brief
is ingezonden, waarin van Pirotestantsche
zijde 'bezwaar wordt gemaakt tegen de
candidatuur-V|. Konijnenburg en dat zal
de heer Kemperman .niet ontkennen.
Het is duidelijk, dat werd' déze
brief voorgelezen de vergadering ge
makkelijk tot de vraag Zou gekomen zijn
hebben w ij somfei pruicipieele bezwaren
tegen het candideeren v.an een Liberaal.
Wie den geest der vergadering kenti
weet, dat de geringste aanleiding] vol
doende Zou geweest zijn om die vraag
op het tapijt te brengen. Ik' meende
en meen jiog dat zulks zeer .eenvou
dig is.
Dal hel bestuur de aftredenden in',
ieder geval herkozen wilde zien, wne
zal het ontkennen Tweemaal heeft de
Voorzitter dat in ronde woorden ver
klaard, er bit voegend, dat het bestuur
het jammer Zou vinden, als een der af
tredenden gewipt" werd. Da,t is nogal
duidelijk gesproken. Zeker, het bestuur
heeft niet gedreigd met heengaan. Dat
heb ik alweer n i et ,g eZiegd ien
Jean liep vlug "de trap op, Hie naar
de woning van Biarras1 geleidde.
Daar werd hii door Catilina vriendelijk
ontvangen, 'die hem" terstond bij zijn
meester toeliet.
Barras zat aan zijn schrijftafel. 1
Toen hij zijn beschermeling zag, lachte
hij hem vroolijk toe en riep:
Zoo, mijn jongen, a.1 zoo vroeg
op *t pad
Ja, generaal.
Barras wenkte afwerend met de hand.
Ik ben maar een gelegenhéids<-ge>-
neraal. Wat hebt ge mij te vragen
Een dienst.
En die is?
Een paar regels van uw hand voor
een anderen generaal.
Een echte
Ja.
Weltte?
Dat laat ik aan uw k :us over.
Wat wilt ge dan
Dienst nemen, de wapens opvat
ten en naar de grenzen gaan.
Waarom blijft ge niet liever hier?
Gij zult hier zeker snellere bevordering
maken. Wie 't dichtst bij het vuur zitj
warmt zich 't best.
Ilc wil niet voor de mogelijkheid
gesteld worden, «t^gen .vroegere vrien
den te moetéh vechten.
(Wordt vervolgd.)
