Uit de Pers.
DE TWEE_VRIENPEN.
Tweede Blad, behoorende
bij De Leidsche Courant van
Zaterdag 5 Juli no. 1136.
De tarief wei.
Naar aanleiding van de driestar in
de „Standaard", waarin, gezegd wordt,
dat de anti-rev. partijl zichi thans ter
wille der geestelijke belangen moet Los
maken van bet tarief, totdat er kente
ring komt in de pujblieke opinie, schrijft
het Centrum:
„Bij1 deze redeneering zij! ons een enkele
kanttee'kening veroorloofd,
iWie uit het resultaat der verkiezingen
zou willen .besluiten, dat .daarmee nu
ook de 'kwestie' van hiet tarief voors
hands is uitgemaakt, zou in zijn oordeel
te ver gaan.
Het ging bij dezen strijd evenmin uit
sluitend om jiet Tarief, als om weLk
ander vraagstuk ook.
Een zuivere uitspraak werd dus op
het stuk van invoerrechten niet verkregen.
Wel dient erkend^ dat 't Tarief ons
stemmen heeft gekost, vermoedelijk zelfs
talrijke stemmen, en dat men eenerzijds
te veel van de voorgestelde verhooging
vreesde, gelijk men er anderzijds mis
schien te veel van beloofde.
Daar Ucwam eChiter iets bij, iets wat
den tegenstander meer vat op ons gaf.
De minister had terecht van den aan
vang af den nadruk gelegd opi het fiscale
karakter der wet:
Om dekking deri "kosten van de ver
zekering was zoo al niet uitsluitend,
dan toch in de eerste en voornaamste
plaats te doen.
Sommigen der onzen vo elden echter
'blijkbaar meer voor het protectionistische
en lieten voorat daarop den klemtoon
vallen, trachtend del regeering in dien
koers te drijven.
Van meet af aan viel daarvan tegen
slag te duchten.
W,are het ontwerp bijtijds af te han
delen en in te voeren geweest, het ge-
zwaar had nog) bezworen kunnen wor
den, zou althans verminderd zijn. -
Nu het zoover niet komen kon en
de tegenpartij! volop gelegenheid had.,
de somberste ivoorspellingen 'over 'de
werking dezer \yet te verspreiden en
maanden, ja jaren, lang de goegemeente
den schrik opi Jhet lijf te jagen met het
protectie-spook, kon een fatale uitwerking
niet achterwege 'blijven^
Als zuiiver fiscale maatregel had het
Tarief ongetwijfeld betere kansen opge
leverd." I
De O eild e rl and er meent, dat voor
het denkbeeld van dr,, Kuyper wel wat
te zeggen vailt,- want met de tarief wet
op het stembus-program loop en wij,
aldus de ^Gelderlander", steeds groot
gevaar een onzuivere stembusuitspraak
uit te lokken betreffende de specifiek
rechtsche, christelijke beginselen.
„N;iet ieder staat zoo vast in die be
gin,selen geschroefd, dat hij' niet eens
een slippertje maakt als geldelijke kwes
ties hem daartoe verlokken; portemotmaie
en beginselen zijn bij velen voortdurend
in balanceering en niet altijd wijst de
evenaar bij hem, uiit, dat de geestelijke
belangen hooger staan dam 'de materieelie,.
De stembus-uitspraak) van 'deze dagen
is hierdoor teekenendrgrif immers wordt
ons toegegeven, dat de rechtsiche meer
derheid behouden gebleven zou zij'n, ware
niet de vrees voor de Tariefwet, de
vrees voor eenige materieele schade, hoe
ongegrond ze dan ook moge zijn, het
stootblok geweest, waardoor de trein
der christelijke beginselen is gederail
leerd.
'Nu moet dus beslissen het antwoord
op de vraag: Wat moet het zwaarste
wegenEen christelijke regeering. die
geheel ons staatkundig leven van de
christelijke ideeën kan doordeesemen.,
maar dan zonder Tariefwet, of geen
christelijke regeering, du# al zéker geen
Tariefwet, maar daarbij; het regeerings-
beleid in hlanden van hen, die geen God
in de staatkunde erkennen, voor wie de
FEUILLETON.
229)
Het was een heerlijke avond, die ge
heel gewijd was $an de .vreugde van'
het weerzien en de hernieuwing v'an de
beloften en eeden, die in rustiger en ge
lukkiger tijd waren gedaan.
Te middernacht, „toen de blonde too-
neelspeel'sfter weer jmet haar linnemeid
alleen was in .het behaaglijke hotej aan
de rue de Sureanes, zeide ze opi schert
send verwijtenden toon tegen de Bre-
tonsche Vriendin:
Gij zult marinezin worden en daar
hebt ge mij niets Van gezégd.
Jean de Trémazan bracht zijn vriend
d'Aigouges weer naar het hotel van de
barones de Frévent en keerde daarop
terug naar zijn woning in de rue Neuve-
des-PetitstChajnps.
Daar wachtte ook hem een Verrassjjng.
Bij zijn binnentreden zag hij zijn vriend
Pierre Lassjon, die juist uit'Brétagne was
teruggekeerd en het stof v(an de reis»
nog op zijn kleederen had.
ratio, het bekrompen mensdhelijke in
zicht, de eenige leidsster is in den dool
hof van het organisme, dat w.e Staat
noemen, waar zoovele paden elkander
kruisen en botsingen haast onvermijdelijk
zijn,
De vraag stellen is ze beantwoorden.
Voorloopig "dus de> Tariefwet weg,
maar niet de actie voor een bescher
mende politiek, niet het voorlichten en
onderrichten van het volk, opdat eens
een kentering ini de j'obliéke meemiing
kome, opdat wq eens ook op dit ge
bied, naast de zedelijke, de stoffelijke
belangen van het volk kunnen be
hartigen,"
Niet steeds is de liefde
Dit opschrift plaatst de Maasbode
boven liet volgende:
De eendracht, niet, die van het land,
maar die van de concentratie, begint al
leelijk in 'tgedrang te komen.
'De „Nieuwe Arnh, Cirt." is bloos op
de „N,. R. Crt", en toont dat ook, en
dat wil heel wat zeggen voor provincie-
blaadjes, die gewoonlijk op de „N, R.
Crt." parasiteeren.
De „Nieuwe Arnh. Crt." is boos op
de „N, R. Crt", omdat dit bla'd zulk
een „ongepasten toon"" aanslaat tegen
over de sociaal-democraten.
De sociaal-democraten zjjn tegenwoor
dig de politieke troetelkindertjes en de
BenjamLnnetjes van ons Hollandsere volk,
zijl moeten vóórv alles lief behandeld
worden.
De sociaal-democraten moeten, niet
nijdig gemaakt worden.;
En dat doet de „N, R. Cirt", en de
„Nieuwe Arnh. Crt." is daar boos over.
Allereerst doét de „N„ R. Crt." net
alsof de concentratie geen overwinning
heetf 'behaald.
„Dat is valsch!"' huilt de „N,. Arnh.
Crt.", „wij he'bihen wel een overwin
ning behaald."
Maar Mr, Troelstra moet ons "helpen,
anders kunnen wij 't niet volhouden
tegenover de aandringende rechtsdien.
En daarom 'isl de groóte vraag van
den dag: „waf zal Troelstra1 doen?"
De „N't R. Crt." stelt diezelfde vraag,
doch, zegt de „Arnhemmer", ziji doet
dat op een toon, „zooals. men het van de
rechtsche pers ten allen tijde gewend is",.
En dat is valsch van het blad, dat
daags vóór dq ^herstemming kreunde1:
„stemt Spiekman,' stemt ter Laan!"
Een blad, dat zoo is opgetreden, oor
deelt de „Nieuwa Arnh,. Crt.", het or
gaan eener partij* die aan de soq.-dem,
nare winst bij de stembus dankt, zou
gevoegelijk een toontje lager kunnen
zingen"..
Als de „N^i R. Crt" zoo doet, dan
jaagt zij de S,. D. A. P|. zoo in 't harnas,
dat zij1 van verdere medewerking afziet
De sociaal-democraten hébben,, veel
meer recht, zegt de Arnhemmer, om aan
de liefde van de „1^. R. Crt." voor het
algemeen stemrecht te twijfelen dan om
gekeerd,.
Het is valsch om niet te willen ge-
Iooven In de goede trouw en de op^-
rechfheid der sociaal-democratie.'
En als 'tzoo doorgaat, constateert de
Arnhemmer nog geen week na de heer
lijke Waterloo-overwinning, dan! ver
dient de concentratie al den spot en
hoon, welke thans reeds rijkelijk door
de rechtsidhe pers over haar worden uit
gestort
Zoo ziet men,' het spél begint.
Het spel van de liefde, die niet altijd
duurt.
De eigenlijke grief.
Onder dit opschrift schrijft het Cen
trum:
Niet het feit/ dat ditmaal de stem
busslag verloren werd, heeft in onze
kringen de diepste ontstemming gewekt,
maar wel de wijze, waarop men Rechts
versloeg.
Dq wijze vooral, waarop; de katholie
ken werden verguisd en tegen het Room-
sche volksdeel de kiézersj opgezet.
Wij kunnen dat niet spoedig vergeten
en wij 'zullen dat niet Vergeten ookf.
Het moet ons tot waarschuwing strek-
kien voor de toekomst.
De m o g e 1 ij'k'h e i d van een -neder-
X.
LIST TEGEN LIST.
Jean de Trémazan slaakte een vreug
dekreet toen hij zijn wapenbroeder weer
zag.
„Beide vrienden drukten elkaar krachtig
de handen.
Bij het licht van twéé kaarsen! keek
Jean zijn vriend aan.
Het gelaat van Pierre 6tond droef
geestig.
T)e vroolijke, luchthartige jongen van
nog 'kort te vorenv w.^s ^rn^Jig en ,som-
ber geworden.
Pierre Lassen nam van z!ijn kant een
geheel tegenovergestelde verandering
bij zijn vriend waar,
Jean de Trémazan, andprsi steeds neer
slachtig, had nui een .ongewone trek van
Voldoening op 'het gelaat.
'Hij zag er uit als -een overwinnaar
na den slag,.
Pierre vro,eg:
1Vanwaar lcomt gij'?
Maar 1de graaf maakte een afwerend
gebaar en zeide:
Laat mij eerst eens uw berichten
ftooren.
Die zijn niet goéd.
Hebt gij onze vrienden gezien?
Alle.
Gouray?
lfljag was van meet af te voorzien.
Zij moge Zwaarder zijn geweest, dan
zelfs pessimisten vreesden^ dait Kabinet
en' Rechterzijde ook ditmaal zouden ze
gevieren en .een stevige meerderheid in
de Kamer behouden, zou werkelijk iets
geheel nieuws zijn geweest in onze poli
tieke en parlementaire geschiedenis.
Het Ministerie had reeds langer ge
leefd, dan ooit met eenig ander Kabinet,
hetzij Linksch of .RecRtsch, h;etgeV,al wast
Waar is ten ontzent de partij, of dé
combinatie van .partijen, die tvveemaal
achtereen bij een generale stembus de
overwinning behaalde?
Een geheimzinnige politiek'-psycholo-
gische factor schijnt hier te werken.
Een gedeelte der kïezers1, en juist dat
gedeelte, wat in vele gevallen den door
slag geeft, wil blijkbaar om de vier jaren
iets anders.
Deze lieden vormen lipt beeld der on
bestendigheid in het openbare leven, dat
'nu eens' aan deze, dan aan gene Zijde
staat en eerst door de invoering van
E. V. in zijn ai te groote macht kan wor
den geknot. I
Heeft ook' daarom de tegenslag, wel
ken de Rechterzijde ondervond1", niets
verpletterends, de bii deze stembu'si. on
dervonden bejegening heeft schrijnende
wonden geslagen.
Er is gesproken en bij. herhaling ge
sproken v,an de eenheid des lanefst
Maar niet wij Zijn het geweest, die de
eenheid in geVa,ar hebben gebracht, of
het gevoel van saamhoorigheid als bur
gers V(an denzelfden Staat h,ebb en ge
schokt.
Als1 minderwaardigen, als Staatsge
vaarlijk heeft men ons afgeschilderd, on-
Ize Pjartij en onze Kerk, en tegen ons! front
gemaakt in Samenwerking met de so
ciaal-democratie.
Dat is het, wat ons griéft.
En Wat ons aanzet op onze hoede te
zijn niet alleen, maar rnet nadruk onze
volle rechten, de erkenning onzer billijk
'ke aanspraken en de behartiging onzer
eerlijke belangen als aanzienlijk deel 'der
bevolking op te eischen.
Van het Nederlandsdhe erf laten wij
ons niet afdringen, ook niet in figuurlij
ken zin.
Men z;al rekening met ons' hebben te
houden, met onze positie in de Kamer,
waar wij een vierde der Zetels bezetten1,
en met onze positie in het land.
De Week
in tiet Buitenland.
Nu de Tui'k wel voor 'goed uit Europa
verdreven ral zijn, het schijntje grond
dat hem nog o.verjbJijft, telt vrijwel niet
mee en de Balkanbondgenooten dit
(om verdrukte geloofs- en stambroedersl
vrij te maken) hebben bewerkstelligd',,
ten koste van rivieren bloedsnu we
hadden mogen verwachten dat eindlelijk
de lang verbeide vrede zb.u zijnaangebro
ken, vliegen de bondgenooten van zoo-
even elkaar om den buit in het haar.
Of we echter deze herneming v;an den
strijd als oorzaak de buit mogen toe
schrijven? Veeleer ligt het voor de hand
dat eyengoed als voor den eersten oorlog
(bovengenoemde reden, werd uitgevonden,
men ook 'het geharrewar oyer de ver
koeling van het op den Tunkf veroverde
geiust als voorwend'Sel mag beschouwen,
terwijl de reden veel dieper ligt n.l. in
de eeuwenoude haat, de .erfvijan dis chap
tusschen de Balkanbroèdersji 7t Is won
der, dat het nog Zoolang goed gegaan'
is er, nu is het te verwaahten, dat de
éindedjk oplaaiende haatbrand niet zoo
gemakkelijk te blusschen zal zijn.
1 Orficiëel is er echter nog geen oorlog1,
het is nog slechts( officieus, bij wijze
van voorloopige schermutselingen dat er
duizenden (bloedige koppen geslagen zijn,
"honderden met het wapen in de vuist
gevallen of weerloos doodgemoord zijn.
O neen, oorlog is er niet, alleen wordt er
over een lijn van meer 'dan honderd kilo
meters verwoed gevochten en .staan de
Serviërs1 klaar om zelfs tot in 'het oude
Bulgaarslöhe grondgebied door fe drin
gen, den opmarsch, naar Sofia te be
ginnen.
Blij hem1 heb) lik twee dagen gelo
geerd.
Wat vertelde blij!?
Dat er overal'ontstelteriis heerscht
dat de Nationale Conventie troepen zendt
ditmaal geen gelegenheidssoldaten, maar
edhte; dat binnenkort een jonge generaal
in Bretagne zal komen om rust en orde
lin het lanjd te herstellen, dat wil zeggen
allen, diie hem verdacht voorkomen of
als zoodanig worden aangegeven, zal la
ten 'fusrilleeren.
Hoche?
Juist.
Hoche is een dapper soldaat; hij!
zal zijn plicht doen als man van eer.
Men spreekt er ook van, dat een
lqger uitgewekenen opi onze kust wil
landen,.
Jean zuchtte:
Die ongelukkigere zullen izichi opof
feren voor een verloren vzaak..
Denkt ge?
Ik vrees het. De prinsen, die ziöli
vermaken en zichj niet bekommeren om
de ellende, waarin hun aanhangers ver-
keeren, zijn niet waard de kroon te
dragen. Hendrik IV streed zelf en zond
geen anderen om zichi voor hem te laten
dooden. Hij stelde zichi aan het hoofd
van zijn getrouwen en was de eerste in
het gevaar. De Bourbons van heden blijf.
Neen, qfficiëel is er nog geen oorlog
blijven de talmende diplomaten nog
steeds de mogelijkheid van een minne
lijke schikking onder de oogen Zien, maar
toch, heeft de Servische Skoeptsjina aan
het leger een telegram gezonden waarin
onomwonden van oorlog gesproken
wordt. „Met het geloof aan God en het
vertrouwen op de dapperheid van ons le
ger beginnen wii dezen nieuwen oorlog."'
Men beschouwt zich dus wel degelijk
in staat van oorlog en dit is ook aan'
Roemenië te kennen gegeven, dat daar
op eveneens gemobiliseerd heeft. Tegen
wien dit gericht is? Roemenië heeft
vroeger verklaart dat h.et de zijde zou
kiezen van de aangevfallcn partij, doch
wie Zal nu uitmaken welke dat is? Van
béide klanten wordt_ de schuld op den
ander geschoyem en 'de diverse Ibe'riidhten
zijn natuurlijk' te zeer gekleurd om de
waarheid eruit te kunnen opmaken.
Dat Biulgarijë echter zijn geweten niet
Zoo geh.eel zuiver voelt mag men op
maken uit de concessiesV waartoe het
zich nu bereid verklaart. Nu het gezien
h.eeft dat de bom naar den verlceerd|en
kant gebarsten is, wordt het plotseling
vredelievend en wil demobiliseeren.
Om die reden reeds zou men mogen
•denken, dat Roemenië zich tegen Bulgarije
■zou .verklaren,als er niet nog een reden was
die er sterker voor sprak. Men herinnert
zich nog hoe, na het beëindigen van den
oorlog met de Turken, Roemenië aan
spraak maakte op compensaties! voor de
gebiedsuitbreiding van zijn plotseling
machtig geworden natuur. De Peters-
burgsdhe conferentie wist daaraan toen
een mouw te passen, dodh, de gemengde
commissie die het af-te>-'è(tane gebied zou
afbakenen, is niet tot overeenstemming
gekomen, (hetgeen natuurlijk' 'kwaad b'loed
gezet heeft bij Roemenië.
Miaar nog aan een anderen kant dreigt
gevaar voor Bulgarije. Turkije heeft niet
ondubbelzinnig te verstaan gegeven dat
het van het algemeen geharrewar zal
traohten partij te trékken, hetgaan in
diplomatieke taal beteekent dat het zich
vrijheid van handelen voorbehoudt. Tur
kije heeft dan ook reeds een groote mond
opgezet tegen den Bulgaar over de ge-
biedsontruiming en .allerwege gaan in de
Turksche pers stemmen op om partij te
kiezen tegen .Bulgarije. Jammer echter
d.at Enver bei met zijn laatste pogingen,
die den vrede vooraf gingen, zoo leelijk
de boel ,aan de Tsjataldsjalinie in dje
war geschopt heeft.
Toch zou het niets te verwonderen
zij'n als we dezer dagen hoorden dat ook
v(an dien kant gewapend opgetreden
wordt.
Zoo zijn de mogendheden nog lang
niet klaar met het ontwarren van het
Balkankluwen of de vrije draad word(t
weer in elkaar gebroddeld. Dus wordt
het een gebed zonder eind.
y.
Weekpraatje.
We kpmen e'r dit jaar niet erg gemak
kelijk afj nu moeten wij in Leiden den
15den voor de zesde maal gaan stemmen.
Z.oo zuchten ér misschien versöheidenen
Maar, geachte kiezers, is die gang naar
de stembus dan zoo verschrikkelijk? Om
u de waarheid te zeggen, kan* ik dat
gezeur van „Nu al weer gaan stemmen"
slecht verdragen. Je zoudt eens zien, als je
tegen een van die zanikers zoudt zeggen
„N,u, man, wees maar stil!, je mag niet
gaan stemmen." ,Wat zou die kiezer een
grooten mond opzetten en zeer terecht.
Dan zou hij eerst begrijpen, dat het toch
een zekere voldoening schenkt aan den
burger om door het uitbrengen van zijn
stem mede te bepalen, hoe land, pro
vincie of gemeente bestuurd zullen wor
den Dus dat wil ik maar zeggen
den 15den Juli gaan alle Katholieke Leid
sche kiezers de reeds bevochten over
winning nog grooter maken. Da's afge
sproken 1
Jongen, jongen; zal velen vrijzinnigen
heeren niet de schrik om! het hart slaan,
nu -er een Kardinaal ons land komt be
zoeken? Eenige .professoren aan onze
Leidsche universiteit, voornamelijik prof.
ven veilig te Londen zitten en zullen
zich wel eens geiwaardigen. in Frankrijk
terug 'te keeren, wanneer alle gevaar
geweken is en het volk hen juichend1
wil inhalen,. Ik £nebl nu nog maar één
wensch.
Welke?
Laat dé regeeringsvorm van jcwi9
land republikeinsch zijn, wareneer de rust
maar hersteld wofdt, er vrede heerscht
onder 'de burgers en ,op de puiiihoopen
van" 'het oude de ware vrijheid en, ge
rechtigheid gegrondvest zullen worden.
Vrijheid en gerechtigheid, waar zijn
die?
Zij zullen teruggevonden worden.
Het is onmogelijk,, dat zijj uit een zoo
schoon land als het onze voor goed
verdwenen zouden zijku
Pierre verklaarde:
Wlijl zijn niet sterk en niet ver
metel genoeg om die terug te brengen.
W,aarop Jean zeide:
Wij kunnen er het onze toe doen.
Pierre Lasson had zijn hand uitge
strekt over de kleine tafel) aan weers
zijden waarvan hij en zijn vriend zaten.
Jean* de Trémazan legde de zijne in
die van Pierre en sprak:
lMijn besté vriend, mijn broeder,
want ik beschouw u als zoodanig en
als dien dierbaarste, die er te vinden is,
Eerdmans, moeten er, naar ik verneem,
niet van kunnen slapen.
pésondanks (1roepen de Katholieken
hun Nederlandschen Kardinaal, Wilhel
mus Marinus vani Rossum, zoon van de
Congregatie van den AUerh'. Verlosser,
net welkom toe, nu hij als Prins der
|Kerk in ons midden verschijnt. Wij willen
voi eerbied hem huldigen, die een der
onzen is, die in de Eeuwige Stad ons
Katholiek Nederland hoog houdt en in
aanzien doet stijgen.
Na Adriaan Floriszoon Boeyer.s in 1517
die als Paus Adriaan VI, vier jaar de
Kerk bestierde -j- en Willem van Encke-
voort in 1521, is met een onderbreking
van bijna vier eeuwen Wilhelmus Marinus
van Rossum, uit Zwolle, de derde Noord-
'Neder.'ander, die tot het purper ver
heven werd'. Hij komt nu als Kardinaal
zij'n vaderland bezoeken; hij, de steun
en de raadsman van Christus' plaats-
bekleeder op aarde; hij!, die nog kort
geleden 7s Pausen afgezant was bij! de
viering van een der grootste triomfen
der H, Eucharistie in de hoofdstad van
Oostenrijk, die toen was de gast van
den keizer en gevierd werd door heel
een volk.
Pe volgende week Zondag zal er, zoo
als reeds lang bekend, te Amsterdam
een groote huldebetuiging aan den Kar
dinaal plaats hebben door den diocesanen
Volksbond, de Werkliedenorganisaties en
l\et Bureau voor de R. K. Vakorganisatie.
Diat belooft schitterend te worden I Zijne
Eminentie zal ooki in onze omgeving ko
men. Maandag zal Jiijj nl. een bezoek
brengen aan het Groot-seminarie te War
mond).
Nu we 't over onze omgeving hebben,,
moet ons een hartelijke felicitatie van
het hart aan al die gemeenten, waar
verkiezing voor den gemeenteraad is ge
weest. Een felicitatie, onidat het er nu
weer pais en vree zal 2ij!n na al dat ru
moer, 't Schijnt er rui eenmaal zoo bil te
liooren bij een veriviezing, üat er verschil
lende partijen zijn, die elkander op een
niet zoo heel zaohthandige manier be
strijden. Zoo b.v. in Voorhout als er
één plaats moest zijn, waar het kalm
zou moeten toegaan, dan is het in het
Katholieke Voorhout. Maarnu ja,
laten we er niet over door bioomen: ge
daan is gedaan, en ik weet zeker, dat ge
er op het oogen-blik in Voorhout niets
meer van bemerkt, dat er twee partijen
tegenover elkander hebben gestaan, Zoo
'hoort het ook. Terwijl ik dit schrijf,
weet ik nog niet, hoe het in Noordwij'k
met de verkiezing is gegaan. Maar kijk'
er 7ns gauw na, lezer, want "het isdaar
'n felle strijd geweest.
,Van de gemeente-politiek! raak je zoo
vanzelf verzeild in de groote landspoli-
tiek. Nu, de zaken staan er nog precies
zoo voor, als de vorige week, en zoo zal
'tnog wel eenige weken duren ook. De
geschiedenis is clpze: de liberalen willen
de socialisten er toe dwingen mede de
regeeringsveraretwoordelijkheid te aan
vaarden, en de socialisten willen blijk
baar die verantwoordelijkheid van zich
afi schuiven. Hoe 't zal afloopen? Daar
i9 erg moeielijk een slag in te sJiaan.
De Koningin kan er waarschijnlijk beter
over oordeelen, daar Zij1 van de week
mr„ Troelstra ja, werkelijk, mr. Troel
stra en eenige vrijzinnige voormannen
naar aanleiding van de bestaande Kabi
netscrisis in aud/ientiie hc:?t ontvangen.
En daar ik nu eenmaal niet wat je noemt
familiair mtl H. M. omga, weet ik van
het op die audiënties besprokene helaas
niets mee te doelen. Mocht er wat van
uitlekken ik denk het 'niet dan is
de dourant er echter om u het aanstonds
over te vertellen. Maakt u 3aar niet be
zorgd over. "JAN.
Kunst en Wetenschappen".
„De sevenste Biiscap van
Onser Vrouwen".
Mysteriespel van de XVde eeuw.
Aan een artikel in het „Centrum'7 van
prof. Groenen te Warmond ontleenen we
het volgende. Moge dat onze lezers op
wekken om, ,als zij daartoe in de gelen
genheid zijn, te 7s Hertogenbosch van
de hier beschreven kunst te gaan genie
ten
ik moet u een bekentenis doen: Ik ben
'Jiet met mij zelf niet meer eens. Na de
t'visten 'te hebben b.ij'gewoond, die de
burgers onder elkaar verdeelen; na ge
zien te hebben hoe ;de eerzudhtigen elkaar
bestrijden en zich) willen verheffen ten
koste van de anderen, de baatzuchtig
heid, die zidh blootlegt, het jagen naar
,roem en vermógen, dat zich schaamte
loos vertoont, de partijen die vechten,
niet y,po,r het welzijn yan' ons onge
lukkig land, maar voor 'eigen macht, aan
zien en .rijkdom; na dit alles gezien te
hebben, weet ilk niet meer aan welke
zijde mij! to scharen. Hét vaste geloof
in 't goed recht van het koningschap1,
dat iik vóór mijn verblijf te Londen nog
'had, Ihebl iik verloren., H'et toeval heeft
ons vrienden en beschermers gegeven
onder de partij1 der republiek en het zou
eerloos zijn hen te verraden.
Dus? i
Ik heb een besluit genomen.
En dat is?
Mij in de eerste plaats, te kwijten
van de taak, die ik op mij heb genomen
den man te treffen, die ons in het ver
derf gestort hééft.
(Wordt vervolgd.)
