Uit de Pers.
DE TWEE_VRIENDEN.
Gemengd Nieuws.
Derde Blad behoorende
bftDsLddscbe Courant van
Zaterdag 29Maart no. 1054.
Papenhaat.
In de Post, een te Arnhem verschij
nend R, K. 'blad,, lezen we:
't Gaat niet den Papenhaat als met heft
mond,- en klauwzeer.
Sporadisch komen .zeer dÜkWijls ge
vallen van IdeZe gevréesdeJ veeziekte voor.
Van tijd tot tiJdJ neemt ze echter het
karakter aan van een epidemie 'en richt
dan ovtr het geheel e land haar Ve#-|
woestingen aan.
Zoo is het ooksmet den Papenhaat In
Stilte woekert deze zielsziekte altijd
voort. Maar nu en dan, vooral tegen den
tijd, dat zekere J uni-gebeurtenissen in
het Zicht komen, treedt ze epidemisch op»
op 1
Doch terwijl het 'mond- en klauwzeer
hlleen het corpus van het jpficfelóozel
vee aantast, schijnt de Papenhaat in het
bijzonder op den 'geest van een zeker
sport bekrompen jintellectueelen, type
'prof. Eeifenans, ds. Bronsveld e. d., vat
te hebben.
Op dit oogenbl'ik woedt de ziekte in
'ongekenjd hevigje mate, en de Liberale
bladen, de „N- Rott. Ct." aan de spits,
Zijn gevaarlijke baccillendragers en plan
ten de besmetting voort.
In haar nummer van j.l. Zaterdag
avond, bevat het grrroote Liberale blad,
dat klein is in allesl, waarin een groot
blad klein kan Zijn, in den .vergaarbak,
(door haar, deftig als altijd „Kerk
nieuws" genoemd, een ingezonden stuk»
waarin een Zekere N»N. zich beklaagt
over het feit, dat de handel in ons land
voor een onevenredig groot deel jn han
den is, der Roomschen. Met de Joden
is dat ook wel het geval, maar dat ligt)
pan hun bijzondere geschiktheid vooil
den handel. Djt gel dit voor de Room-!
schen niet als een verontschuldiging.
Hier worteLt de oorzaak dieper.
Uit zich zelf zou NN.. wellicht die|
oorZaak niet ontdéklt hebban. Maar een'
behangertje hielp hem op streek. Dpzé
beweerde dat helt hem volstrekt geefti'
inóeite zou kosten, inidien hij, het wen'sCh!-
te, een f 20.000 hijeen te krijgen tot uit-
bjrei'ding zijner zaken. Hij kon dat krij
gen van de fabrikanten, die hem' lever
den
En nu ging N. N. een licht op.
iDe fabrikanten 'zullen jeigen geld"niet
lichtvaardig jn tzaken en Zaakjes van twij
felachtige toekomst wagen.
|Dat geld, dat geheimzinnige geld, dat
ïooveirgelid Ifan piest*- anders zijn dan/
ki oostergelid.
Het klaostergeld, dat niet als 'glewoon
geld' mag beschouwt: wordeln, maar als
een wapen in de handen] der Roomsche
^propaganda gericht tegen alles, wat feet
gewoon geld is opgebouwd.''
Nu N.N. eenfeaal !de draad in handen
hadopenbaarde zich zijn Sherlodk-
Holmes-natüur. „Er is alle gelden, con
cludeert hij al spoedig, om1 aan te ne
men, dat het drijven in de richting 'd'ejrl
.Tariefwet in het kloostergéljd zijn oor
zaak vindt." Heel zéker isj hij edhjter
van Zijn zaak nog niet Daarom' wenS.cht
Ih'ij dat een knap StaathfeshoucMin'dligei
db zaak in studie neme, om het gevaat
te peilen „dat een groot kapitaal' be
heerd naar de principes van Thomas Van
Aquino, voor onze maatschappij ople
vert."
,>Want, besluit hij, als dit gevaar*
duidelijk kan.worden aangetoond, dan
rust op onze Regeering de plicht dit'af
doende te bezweren teneinde de norma
le toestanden in onze midd,e}nstandsver-
h'oudingen te herstellen."
Hoe dat Zou moeten geschieden, geeft
N.N. niet aan. Wel hoopt hij, dat dit
punt van invloed Zal zijn bij onze pro-
testantsche winkeliers op het uitbren
gen hunner stem1 in Juni; en dat, in af
wachting, tegenover het verkoop en op
den grondslag van het Roomsdh;e geloof
Net koopen op den grondslag v(an .h,et
iProtestahtsche geloof' gesteld zal' wor
den. Maar heel duidelijk en afdoende fis
idit njet
Jammer daarom, dat de redactie der
„N. R. Ct" niet in een nootje N.hy
wees op het zeer practisch advies, hief
ter stede in eene vergadering der EvanW
jgelische Mij., door den bekenden Bloé-
finendaler, mr. Tideman, gegeven aan
een 20-tal uitverkorenen {ter vele ge
roepenen,'om n.l. eenvoudig de kloos-
sters, evenals in Frankrijk geschied' is,
'te seculariseeren en van de opbrengst
die volgens Mr» Tideman wel 12 miJI-
lioen per jaar zou beferagen, de kosten1
te d ekkqn voor Staatsp en si onn eeriinjg.
Zie> d,at is practisch werk, (Jat is^twee
vliegen slaan in één klap. Aap Zoo'n
advies heeft de nieuwe Regeering!, die
komen zal en komen moet, houvast. Zij
weet (dan direct w eerméde zij kan be
ginnen^....
De vraag is te pas, maar niet ge
makkelijk te beantwoorden, of in stuk
ken als het bovenbédioelde hlet onzinnige
l(fan wel het schunnige de overhan'dJ heeft
Gegeven echter die omstandigheid, dat
dergelijke bijdragen verschijnen in de
vermaarde rubriek „Kerknieuws" der „N
Rott. Grt" idjie zij denke maar aap
jhaar Idjoor „Die Tijd" voojrtgeZette ru
briek „Graag op baantjes zoogoed
weten kan, waarom 'dfe Katholieken, on
teer liberaal beheer stelselmatig van de
Staatruif geweerd bun toevlucht nemen
tot dien handel dit gegeven, Zeggen
wij verdpent in dezen wedstrijd tusschen
onzin en schunnigheid de laatste .een
prijs. Een prijs, welke in Idje coll'eictie
louweren, jdpor de „N. Rjott. Ct." op 'an-
ti-papistisch gebied' behaald^ volkomeri
op zijn plaats, is.
Geen beulswerk.
Onder dezen titel schreef eenigen tijd
geleden het Dagfblad van Noordl-
Brabant bet volgende zeer duidelijke
artikel.
Daar zal men mee werken.
Met d;e bewering, dat de Rechterzijde
Staatspensioen heeft ingevoerd.
Door aan te nemen het amendemefer
Dpys, bëpalendje, dat aap zeveoitigjarigten
pensioen zal worden gegieven vóór de
Invaliditeitswet geheel in werking isL
:Dat is Staatspensioen Zegt men.
En eenmaal de eerste stap in die
richting van Staatspensioen gezet, moe
ten er nooidzakel ijkerwijs meerdere vol
gen.
,De vrijwillige verzekering is; -dood.
Want het gif der Staatspensionneering
fe haar ingestort
Het was vooral db heer Treub, die hlet
in de Kamer beeft traditen aan te too-
nen.
„In de Invaliditeitsverzekering!" zeidie
Spr., „past alleen een pensioen voop
zeventigjarigen, (fat ingaat op hetzelfde
tijdstip als de wet. Zoo gauw er verschil
is in idiezen termijn, dan is er het gratis!
staatspensioen.
iMet andere woorden: als den ouden
een pensioen was gegeven bjj de ipvoet-
ring dor Invaliditeitswet, 'dan jvare dat
geen staatspensioen geweest.
Nti krijgen ze het echter vóór db inr
voering der wet
En nu heet het staatspensioen.
Ook de socialisten bew.eren hetzdfde.
Het amendjement-Duys was niets an
ders 'dan het vroegere voorstd-Troel-
.iStra zeggen zij.
Nota bene: djat voorst elrTroelste Zou
pensioen hébben gegeven .aan dje ouden
van dagen, zonder dat er 'n letter vari
'de wet was aangenomen of behandeld.
Maar nu zal er pas. pensioen gegeven
word/en als de wet er is.
En in dje wet staat (art 394) dat
drie jaren, nadat de ouden van dagen!
(dje 70-jarigen) pensioen zullen hebben
alle bepalingen (dier wet vanzelf., als 't
ware automatisch in werking trejdfen, als
er nog mochten Zijn, dje dan niet zou-
den zijn ingevoerd.
Hoogstens werkt dus 'de wet drie jaar
na idle eerste betaling der ouderdomisr
pensioenen. N
Nu komt de heer Treub.
Het geven van pepsjoen Zonlder prefeie
betaling, ia op zich: elf gieen staatspen
sioen. i
Want weid, het gegeven met de invoe
ring dier wet, er zon bezwaar bestaan1.
Maar omdat het iog hoogstens twee
jaar langer -betaald zal wotrden, ,zou 't
staatspensioen wortiai.
Och kom.
Wij behoefdjen nie- meer te doen, dan
dje zaak helder voor te stellen, vefr-
diere weerlegging werdt overbodig.
'Ieder voelt, dat cr principieel niéts
verandert, als men het .pensioen sm of
twee of !d,rie jaar geeft, als men maat
Zorgt voor de zeke(iheid der jnvoerin'gj
van idie verplichte verzekering. Princi
pieel verandtert em niets, _als die zekén-
hei'd er dafdielijk is of na twee jaar.-
Geven moet Idle J$caat toch-
Aan idle 4Q, de 50, 'dé 60, {ie
gen.
Die zullen Immers allen te weinig pre
mie betalen, en diat tc-kort past de 'Staaf
bij. 1
Maar zij houdt met bijpassen niet op
bij Idje 69 jaarf doch neemt 'de ouderen'
van 70 en djaarbbve i (er pog bij, ook
al hébben dezen in '-t geheel geen premie
betaallcj.
Anidlers te doen ware beulswerk.
Maar erger beulswerk ware 't om te
zegglen, als de wet cr isi: nu moet gij!,
ouden van dagen, neg drie jaar wach
ten, want id,e wet mc-et .eerst heel en hl
zijn ingevoerd,
Immers, <J,ie ouden van dagen zouden
hooren van een nieuwe vyet.
Van een wet, die hun wat pen'sioen!
zou brengen. i
En ze zouden gaan om' hun part.
Weer moeten weggestuurd worden,;
omd/at de wet pas in werking zou Lre-*
lcfenv. na drie jaar.^". als ze 'doo^
izoudjen zijn. I
Hulde den Minister en de meerder
heid welke dit beulswerk hebben ge
weigerd.
Wetenschappelijke opsnijderij.
De „Telegraaf' h.td geschreven (en
het volksblad de ^Couranf' bazelde het
na), dat het huwelijk zich uit ..„dierlijke
ip)gtel|Ixngen"^l 1) had pntwikkeld.
Terecht hebben die bladen, .dié zidh
notabene neutraal" uoeipep, daar heel-
wat over moeten hcoren. Speciaal de
„Nederlanjder" heeft d-m schrijver van het
stuk, 'den heer Snijders, danig aan Üe
ooren getrokken.
Dr. C. Snijders in de „Telegraaf' ant
woordt nu. Maar hoel Ziehjer:
„Welk 'verband er bestaat tusschen
(önzé beschouwingen en !de peutraliteit
Ider pers, is raadselachtig» De natuunve-
tensichap zelf is iminerSj ,uit .den aard
der zaak, hyperneutra Zij gaat recht op
haar 'doelhet exacte natuuronderzoek], af.
zonder zich in te laten met de Zijwegen]
en kronkelpaden van politiek' enl religile.
wier theorieën natuurlijk niet den münt-
sten invloed kunnen hebben op haar con
clusies. Vanldaar dus, dat tegenwoordig!
tal van goedgjeloovige christenen onder
de geleerden de consequenties der evo-
lutideer, voor het meerendeel, aanvaar
den
i „Die Nederlander" blijkt echter een
zonderlinge opvatting te hebben van het
begrip „neutraal" in de wetenschap. Zij
'schijnt zich een natuurwetenschap „op
Christel ijken grondslag te aanvaard en,-
fee in haar diristelijk-hjstorisChe Ikiraam'
te pias komt. De rest zou Zij gaarne als
gevaarlijk voor 'suierischen Zielenheil, on-
ller den donijpefc willen stoppiein naar mid-
deneeuwschen trant Maar dit standpunt
is het meerendeel der mensdhiheild nu
toch wel ontwassen én dat is maar geluk
kig ook, want onder de hierarchies van
denkbeelden als fee van „De Neder
lander" zou de natuurwetenschap al
spoedig evenzeer tot een karikatuur mis
vormd worden ais thans de .politiek;
|Wjj zullen dus n'en .déplaise ,„Die
Nederlander" Zoo vrij zijn, om voort
te gaan met het verspreiden van natuur
wetenschappelijke kennis', pok onder h|eit
volk, Zolder te kort te doen aan tie neu
traliteit van „Dje Telegraaf", maar ook
zonder óns te laten afleiden door bij
zondere consideraties van Christelijk-his-
torischen of anderen aard en zonder ons
te bekommeren om orthodoxisme, li
beralisme, katholicisme!, socialisme, .enz.
leniz.t
Dit is toch wel buitengewoon neu
raal7 'niet waar?"
Men moet bepaald „neutraal" zijn en
Dr. A. J. C. Snijders heeten om dit
/mengsel van ongelooflijke „naiviteit"
zullen we maar zeggen en brutalg,
!ohwetenschappelijke opsnijderij te kun
nen samen flansen.
,Wiat daar zoo al ^an hapert, laat de
Geld. Koerier als volgt zien:
i „Deze op-Sn'ijder schijnt niet te we
ten, dat bijv. wij, Katholieken* hét huwe
lijk voor een Sacrament houden, door
Christus ingesteld; zoodat zijne bewe
ring over |dfesZelfs ontstaan uit .dierlijke
instellingen" voor ons zelfs een heiligt
schennis is, icje ergste onneutraliteit die
Izich; denken laat
Vermakelijk is overigens dfe pedante
fopsnijtiierij des heeren .Snjjders over de
natuurwetehsteh,ap. Hij verkeert in die
meening, djat er maar één jiatuurwetën-
sch,ap is en dat bij, Snijders, dieTverkon-
Idlgt
Öeen flauw vermoeden, heeft hij, dat
alleen reqdjsi de term „dierlijke in stekin
gen" belachelijke onzin is.
!En nog minder, dalfc zijln begrip der
evolutieleer met Jd,e werkelijke .natuur
wetenschap op gespannen woet staat
De h.eer Dr. Snijders doet precies, wat
hij „Die Nederlander" verwjjt, slechts die
„uitkomsten" d,ie er geen zijn, moe
ten het Zijn, s.lechts „graue" theorieën
aanvaarden, welke in .zijn kraam te
pas komen. 1
Inderdaad is men dit standpunt tegeri-
'wpordjg ontwassen dit is Snijders
beeldspraak I en dat is maar gelukkig!
ook, want d,e héér Dr. Snijders hééft in'
zfn opvatting over de ontwikkeling vanl-
het huwelijk de natuurwetenschap reédS
vervormd tot een karikatuur. Een zoo
dwaas karikatuur, dat men er hpqgstehs
om lacht Dat is. de beste behandeling
van op-Snijders 1"
Maar wat de „Telegraaf betreft, sigt-
haleert men terecht een ,meutraliteit")
dje aan zulke evenzeer tégen allé Chris
telijk begrip als tegen dö ware weten-!
schap indruisChende, phantasieën ruim
te afstaat.
Ingezonden Stukken.
Bulten verantwoordelijkheid derRedactie.
Roelofarendsveen, Maart 1913»
Mijnheer de Redacteur.
Beleefd verzoek ik u een klein plaatsje
in uwe courant voor het volgende:
ZooaLs altijd de „B|rieveh uit de yeen"
met belangstetliUig lezend, zoo was idit
in het bijzonder het geval met de laatste
in uiw blad van 22 Maart jJ., waarin
de geachte „Flores" eene beschrijving
geeft van de feesten,, welke ons dit
jaar wachten, bij" gelegenheid van het
25-jarig bestaan van het fanfareco:rps„
Aan het einde spreekt schrijver den
wensch uit, te komen tot een vereeni-
ging, die veredeling van vólksfeesten in
haar banier schrijft, en als middelen
noemt muziek en zang, want muziek
werkt veredelend en goed ezangn iet
minder, zegt schrijver.
Gevoegelijk zou hieibij nog het goede
tooneel kunnen worden genoemd.
Nu hebben we in de Veen een too-
neelclubi, prima; een corps muzikanten
dat er wezen mag; alleen de goede
zang, welke, volgens de zeer juiste op
merking, niet minder veredelend werkt
dan goede muziek, ontbreekt nog. Doch
ook hierin zal, naar ik met zekerheid heb
vernomen, binnen afzienbaren tijd wor
den voorzien.
Enkele dagen geleden is hier opge
richt een R. K. Mannenzangvereeniging,
die wellicht het aanstaande winterseizoen
iets meer van zich zal laten hooren. Ik
juich dit streven van harte toe en wensdh
de vereeniging een goed suicöes. Laten
dan velen deze Vereeniging steunen, de
genen met goed geluld en muziekkennis
door toe te treden als werkend lid, en
anderen door eene geringe bijdrage als
donateur. Zoo kan door samenwerking
FEUILLETON.
149)
De siervepde liet zijn blik met ednde-
looze liefde op haar rusten. ,H;ij strekte
zijn reeds verstramde hanid uit naar dat
edel gewelfde voorhoofd, naar de reine
oogen, fee hem zoo simeekend aanzagen,
en zij hoorde, hoe hij zeide, als in een
droom:
Mijn dodhter, wees gezegend en
Qod behoede ui
Hij sloot de oogen, om niet voor het
laatst den zoon te 'zien, die naderde 'en
zich voor hem boog, getroffen door de
majesteit van den dood.
Hubert Nollan hoorde nog van zjjin
lippen met zijn Laafcslten smak de vervloe
king komen, die de grijsaard niet wilde
intrekken
VerraderI JudasI Wees vervloekt!
Toen stond de dokter op, koud en
gevoelloos, maar met van woede fonke
lende oogen. Hij nam de hand van den
grijsaard, voelde den pols, keek hem in
het gelaat, dat plotseling kalm geworden
was en waarop een uitdrukking vam
doodsvrede lag, en zeide:
Onnoodig een priester te roepen;
hij is dood.
Hubert bleef met zijn zuster alleen.
Grimmig, meer getroffen dan hij wilde
laten blijken door dit tooneel, dat hem
onvergetelijk moest blijtven, vroeg hij:
En gij, vervüioekt gij mij ook?
Met halfgesloten oogen, waaruit groote
tranen over haar ingevallen wangen Vloei
den, antwoordde zij:
Heb berouw, en gij zult vergeven
worden.
Dus ook gij gelooft, dat ik schuldig
ben?
Het is niet aan mij, u te oordeeien.
Vroeger hadt ge mij lief.
Dat is zoo.
Nu haat gij mij?
Zij schudde het 'hoofd.
Ik haat Ui niet, maar ik ben onge
lukkig en het PngeLufk maakt ons bitter.
Laten wij elkaar Verlaten, HJub'ert. Keer
terug naar- (plaats, waar gij uw eer
zucht kunt bevredigen en uw vermaken
najagenlaat mij in deze eenzaamheid
onzen vader begraven en bidden voor
hem en voor Hi.
Zij wees hem k>p het levenloos over
schot van den grijsaard en voegide er
oip vasten toon bij
Ook hij is uw slachtoffer. Ik wil,
dat hij zal rusten hierachter, in den tuin.
De priester zal fcijn graf komen zegenen,
met gevaar voor rzijn hoofd. Later, als
ex betere dagen aangebroken zijn, zal ik
hem laten overbrengen 'naar het kerkhof
en hem doen 'neqrieggem in het graf van
onze moede'r. Vaarwel, Hjubert.
Dus gij wilt aleen blijlven in dit huis
Alleen met hem. Op den dag, dat
de kloosters weer geopend worden, zal
ik mij daarheen begeven. Vaarwel.
Zij stond nii hoog opgericht en zag
hem aan met oogen, waaruit nu alle
tranen geweken waren, waarin hij .een
onheelbare smart las, maar tevens een
onwankelbaar besluit.
Er was een diepe kloof gekomen tus
schen hen. Hij durfde die niet over
schrijden. Toch was Thérèse nog het
eenige wezen ter wereld, dat hjj' waarlijk
liefhad. De liefde, waartoe zijn verdorven
hart nog in staat was, had hij haar
geschonken.
Qp zijn beurt zeide hij:
Vaarwel dan, omdat gij het wilt,
maar herinner u, dat ge mijn zuster zijt,
de eenige, ,aan wie ik mij werkelijk heb
gehecht. Vaarwel!
Hij wachtte nog op een woord of zelfs
maar een blik van teederheid. Tevergeefs!
Zij deed geen beweging om hem terug
te houden.
Hij nam zijn mantel, s"loeg dien orn en
ging heen. Eenige minuten later stapte
hij weer in zijn reiskoets, waarvoor
versche postpaarden gespannen- warein.
Op het oogenbflik, dat hij .zou wegrijden,
wierp hij nog een laatsten blik op dein
gevel van het oude huis. Alle vensters
waren gesloten. ,Hët huis scheen zoo
dood ails de meester, wiens stoffelijk
overschot daar nog lag.
Twee dagen later verspreidde zidh het
gerucht door de stad, dat de oude Nodian
begraven was In zijn tuin, iin tegenwoor
digheid van zijn dochter, den dokter en
de bedienden van het huis.
Den daaraanvolgenden Zondag brandde
er 's avonds licht aan een venster van
de heiberg De Gouden Leeuw.
Dat was een afgesproken teeken.
Om 12 uur, toen er niemand meer op
straat was, verdict Francois Gouray zijn
herberg, stale het plein over en opende
de kleine tuindeur. Thérèse wachtte hem
daar reeds, geheel in het zwart gekleed.
De volle maan wierp haar bleek schijn
sel op dit kleine stukje grond, met eenige
boom en beplant.
Een brief voor u, zeide de herbergier.
Zij drukte hem de hand'.
Geen andere woorden werden er tus
schen hen gewisseld. Wat konden zij
elkaar nog te zeggen hebben? Men had
van tooneel, muziek en zang een schoon
geheel worden verkregen, waartoe ook
zeker de goede zang het hare zal bij
dragen.
:U dankend voor de verleende plaats
ruimte,
UEd, dw. dr.
Z.
Jeugidigie briefjes. Om en in
(de wijnkelders van de firma 'Wi. E. Gan
zeboom te Zwolle heeft zidh. 22onfdag-
avonfe een geschiedenis afgespeeld de
film een er bioscoop waaifeg.
Nog niet laat in id,én avond, toen dé
duisternis nauwelijks was ingevallen, (zagl
het vrouwtje kfat in de Korte Kampér
straat juist tegenover dén Ingang van
den kelder woont, een paar personen op
verdachte wijze aan de deur morrelen.
Even later werd de lantaarn op de hoek
van 't Roodetorenplein uitgedraaid' en
zag 't vrouwtje een drijetal mannen in
den kelder verdwijnen en zich dn ar jn et
een lichtje géhéimizinnigl bewegen. Een'
groote angist had zidh' van haar meester
gemaakt^ maar zij wist deze te o rerwiU-
nen /en ging er op uit om de naakte
buren te waarschuwen. D'eze waren da
delijk bereid de noodige hulp te ver-
leenen. Onmiddellijk werd om de poli
tie getelefoneerd, terwijl, in afwachting,
de kelderdeur werd dicht gehouden.
iDe opgesloten inbrekers, fee inmid
dels, onraad hadden bespeurd, tracht
ten met alle macht de deur open te
(krijgen ten eindé tö ontsnlappen. Hoefwel1
met moeite, werd hgn dit kranig belet.
iDe politie liet niet op zich wachten.
De inspecteur verscheen niet zijn man
schappen, tot de tanden gewapend en
op telles, voorbereid. Voorgelicht door
een electrisch zaklantaarntje en een
tweetal stallantaarns daalde men af in
de donker overwelfde ruimte, waar een
geheimzinnigje dreiging de gemoederen
beklemde.
Bij den uitgang werd een ggent met
een revolver neergezet, zoodat niemand
ongedeerd ontsnappen kon. LangizaajUy
ging het voorwaarts, (spiedend en in gé-
bukte houding het electrisldh licntj.e
flitste Zijn schijnsel over dp honderdfcn
flesjsdhen, in vakken opgestapeld langfc
de wanden. De inspecteur hield zijn re
volver gereefe— men kon niet wetenft
Waar hadden de inbrekers zich verbor
gen, waren het gewapende boeven, dje
geen menschenleven zouden' optzien, als
het er op aan kwam.... of waren 't (kwa
jongens h.uiverend weggedoken ,in een
donkeren hoek Niemand wist hetvoor-
zjdhtigheid bleef aanbevolen. Dé agen
ten hadden 'de s&biels ontbloot en, wan
neer weer énkHë yajkjken gepasseerd war
ren, staken ze verwoejd het blinfkielnkH
lemmet tusschen stroo en latwerk om 1de
onverlaten tot ide ov.ergave te dwingep..
Eindelijk 'had men de schuilplaats der
feeven ontdekt Aan hét einde vani een
nauwe gang, tusschen hooge stapels
flesschen nauwelijks ruimte biejd'end voor
één persoon, fee zijlings voortgjaat, had-
Iden zij hun jieil gezocht Donderend'
klonk ide sommatie tevoorschijn te ko
men.... de stilte ztareeg er op als het
graf, niem'and verscheen. Wiat nu. Men!
zou zich in het nauwe gangfetje, een vijf
tien meter lang ongeveer, moeten wagdn
om' de boosdoeners te benadieren. Men
besefte het gevaar, maar het.jgjólid' hief1
een dure plicht, dus klonk het „voor
waarts". Het ging echter voetje voor
voetje, -revolver en zaklantaarntje
voorop.
De inbrekers zagen geen uitkomst, rij
konden zich niet langer bedwingen, en
ahgstig hooide men de klachtt .van een
Sn 't nauw gedreven bandiet: „O, moe
der.... Wat zal moeder d'r wel van zeg
gen."
Dieze wooiiden brachten de ontspan
ning. Wieg Idé revolvers, weg de gummi
stokken, de sabels in de sCheedcn... M|en
stond tegenover drie jongens van! 16 h
18 jaar, die gaarne volmondig de waar
heid zeiden, n.l. dat,ze wijn wildenfgap-
pen om op de Paaschwei in vroolijkhieid
te verteeren.... Eén hunner moést om
in de stad Vernomen van het korte be
zoek van Hubert Nollan aan zijn vader
en zijn plotseling 'vertrek, maar men kende
er de oorzaak niet vai^
Ook wist men dat de dokter eigenaar
was geworden van de goederen der fa
milie de Trémazan en van de anidere.
Dat had te Lamlbialle een storm van
verontwaardiging tegen hiem ontketend.
Men schreef de krankzinnigheid en den
dood van den ouden Nollan" toe aan zijn
toorn over het gedrag van zijn zoon
en de vermoedens, fee er ook in hem
gerezen moesten zijn.
Zooals de zuster algemeen bemind was,
zoo drukte de openbare verachting op
den broeder.
Evenals te Parijs begon men ook hier
de tegenwoordige regeering meer en
meer moede te worden en de Nationale
Conventie telde hier bijna geen aanhan
gers meer.
Gouray en Thérèse hadden geen woor
den noodig om elkaar te begrijpen.
Een enkele handdruk was hun daartoe
voldoende.
Zoodra de tuindeur weer achter den
herbergier was gesloten, keerde Thérèse
niet haar brief in huis terpg erf begaf
zich naar haar kamer, die slechts door
één kaars was verlicht.
(Wordt vervolgd.)
