Tweede Blad, behoorende
of lij De Leidsche Courant van
■aiaterdag 17 Mei no. 1094.
Uit de Pers.
Geen kosigan^us maar kinderen.
In 4e Nieuwe Limb. Koerier
D chrijft H. Kampfer:
Voor menig huisgezin, voor menige
Imilie is het een ware ramp dat de
ittd'eren Zoo vroeg geld verdienen. Wiani
'eer de ouders niet meer dan karak-i
irvast zijn, ontaardt daardoor spoedig;
et familieleven. Wanneer ze zich jiiet
jachtig houden en zich .door „praatjes!
in hun kinderen laten bedotten,, kun-:
Le!en ze stellig verwachten, dat ze wel-!
gepromoveerd worden tot kostbazen
-Z'in hun eigen kinderen.
Pe volgende geschiedenis kan dienen
bemoediging voor die ouders', wier
ineenkrimpt van leed en droefenis^
va ij de gedachte alleen, dat ook hutij
ti|]k een onheil zou kunnen treffen,,
In een familie in We^tfalen ,warem
drie kinderen, een Zoon en .twee dibch-
rs, onder 'het waakzame oog van vader
hl /moeder in deugd en godsvrucht opge-
oeid. Die gulden huisregels waren er
hooge eer. Geen wanordelijkheid ge-
e^u)rde, In orde en vrede ^verliep die*
ne d^ag na de ander. Wat een genot
das 't, het gelukkig vijftal samen te,
V(en zitten na volbrachte dagtaak. /Bijl
ontspanning, onder vroolijk geJ
uvel, vlogen de avonduren voorbij/,
et familieprogram was rijk aan afwis-
hjling. Stichtende ontwikkelende lectuuf
[(tbrak er niet op. Geen wonder, :dafl
aj ;een zich verheugde op het einde der
3 gtaak, op 't begin van (je samenkomst
engen kring. Het was een zoete lente
.7)0a familiegeluk. Er bestond 'dpji ook]
rg :inig of geen behoefte,, buitenshuis ont-
anning te gaan zoeken.
Wie zou gedacht hebben, dat zoo on-
^Jrwacht het geluk zou verstoord wor-
n? Wie zou geloofd hebben, dat ,een
y rde slag, een smartelijk verliesi, de
koorlifke gezellgheid moest komen ver-
jven
De wreede dood, die de teedersfebani-i
,etr betrekkingen niet ontziet,, trof
familie in '7t h&rt. Een niet te her-f
illen leemte viel in den innigen kring
De vader stierf,
In de eerste weken na den dood dfes
aaiersging alles in harmonie. De droe-
lis over den beminde doode hjeld |den<
fdeband om de moeder gesloten. Wil1
de kinderen eens uitgaan, ,d|an yroe-»
zij moeder, een klein, tenger vrouw-
om yerlof en keerden od het vast-
itelde uur terug. Maar spoedig be-1
,irkte men -toch, dat het oog .en de
ad van den vader ontbraken. Men ging
li een nieuwe behoefte scheppen. Het
jaan werd veelvuldiger, langer en wil4
curiger. Het gezellig samenzijn in hui^
■loor Zijne aantrekkelijkheid'. De moe-
Schold en tierde niet. Wel werd (Zei
.„tiger en stilzwijgendier dan ooit. Zij
111 d, verduurde en overwoog.
)p izekeren d'ag waren de drie kin-!
en weer Zonder venof uitgegaan en]
amen laat in d'en nacht eerst thui.sJ
ieder had het avondeten warm1 gehouj
zette het, zonder een woord te
r rigen, den kinderen voor, en begaf zicH
Jussclien dat ze aten, naar bed, ,of
lieer tot het gebed.
Terwijl 7s anderendaags morgens de
e kinderen van de inspanning en
moeienis d'er ontspanning justen, „was
eder al opgestaan en druk in de weer.
[naakte het ontbijt klaar', wekte daar- j
hare kinderen en noodigde ze kalm j
tafel. I
4adat ze zich verzadigfd hadlien, lei
voor ieder kind een buidel met idfet
^ocTige kleederen, een beurs mot wat
d' e n zei daarop: „Hier hebt ge, wat
voorshands noodig heb. Verlaat thans
ouderlijk huis. Vader zaliger en ik
len niet, dat uwe .ongehoorzaamheid,
e nachtelijke zwerftochten den vloek
1
*elD
Gods afroepen over dibJo^tmu toe, ge
zegend huis".
De kinderen kenden moeder wel. Ze
wisten heel goed, dat y.t werkelijk meen
de, «sn ook doorzetten zou, wat ze n>
rijp overleg gesproken had. Als schub
ben viel het hun van de gogen. Ze be
seften het leed,'dat Ze hun moeder had
den aangedaan ten volle. Alje drie barst
ten ze in tranen uit, beden om vergiffenis
en beloofdenernstig en Welgemeend,
Jiaar nooit weer kommer noch verdriet te
zullen berokkenen.
De moeder kende hare kinderen ook.'
Zij doorschouwde den ernst hunner be
lofte en zei met goedige kalmte„Goed'
ik zal u alles vergeven. ,Gij zutft .als
mijne kinderen bij mij blijven,en mijne
oude dagen verlichten en verzachten/
I/Maar onthoud dit ééne. De gulden huis
regels, die vader zaliger opgesteld en
altoos doorgevoerd heeft, gelden ook'
zoolang mijne oqgen niet gesloten zijn.i
Geen kind gaat uit zonder mijn verlof,!
/zonder duidelijke opgave, waarheen het
zich begeeft en zondër terug te zijn op
'het vastgestelde uur. Welnu, zoo kan
ik de verantwoordelijkheid, dragen, die
'ik ,aan God voor uw gedrag .schilllcfe
ben. Ter herinnering aan deze stonde,
en tot ernstig vermaan, bewaar ik deze
drie bundels op mijn kamer. Zou een van
u zjjne belofte Schenden, zijn bundel
ligt klaar. Oogenblikkelijk' dan het huis
uit".
A.iti-papisme.
Onder dit opschrift schrijft de Maas^
bod e:
Een van de periodieke verontwaardic
gingsstormen, die de liberale pers in
beroering plegen te brengen, .betrof'voor
weinige maanden 'n simpel stukje in het
Zondagsblad der H, Familie. Daar werd
eenvoudig in den vorm een er ischets ida(
mogelijkheid betoogd, van pen klooster*
jacht .evenals in Frankrijk; is te- Kien
geweest. Niet aanstond», wanneer ric ljr.»
kerzijde hef hij de volgende stembus
jyiniien mocht, maar langzamerhand ging
men dan die afschuwelijke sectarische
richting uit, zoo was de tenden'z ivan hefe
schetsje.
Men herinnert zich d'e malle, valsche
drukte die $p het vrij valsch geciteeirdie
stuk in dfe „Nieuwe Rotterdamsche Cou*
rant" in de Kamer en in ide liberie
pers gevolgd' is.
Neen, het was grove laster, het w.asl
•een staal van de inferieurste verkie-
gingsmanieren om bij de heeren der JUn-'
kerzijde zulk een grof antirpapis;mie te
(veronderstellen als bij hun geestverwant
ten in Frankrijk aan d'en dag gekomeni
was I i
Kort daarop is toen het optreden ger
volgd' van prof. Eerdmans, die dien ger
wonen feilen ajiti-papistischen toon aan
sloeg en den heer Tideman vuit J3iloerl
mendaal, die in antL-papisme den waanI
Gin nabij komt.
Schuchter, met passende bescheidenr
beid, heeft men in de Roomsiche pers'
toen erop gewezen, d'at dergelijke com'
centratiersprekers d'e ergstvreezende ka-i
tholieken we! eenigszins in .het gelijk!
stelden.
'W,at was daarop het antwoord?
„'Het Vaderland" het hoofdorgaan djec
Liberale Unie, kwam .alle gemeenschap!
met den hetzer Tideman ontkennen, desa*
voueerde hem in de krachtigste termen
en het blad' verklaarde, dat het zijn hart»
vasthield1, wanneer dit heer aan het redeJ
voeren sloeg.
Daarmee w,as echter deze geschiedenis'
helaas niet uit.
Van alle gezag beroofd door een autoi-
riteit als „Het Vaderland", om zijn „iu-
guberen nonsens" door dit orgaan a.bso.-
l'-ut veiloccheiid, was de JPdoemenrWdr
Rche held spoedig >vecr uit de^iodfcter
opgeraapt en op den troon hersteld.
De Rotterdamsche vrijzinnigheid heeft
hem deze week achter e$n lessenaar gfa-
zet opl den gfrofstcn hoon, den diep>-
sten smaad over ons, Katholieken, uif
te brallen.
Zal nu nog eens het hoofdorgaan der
Liberale Unie Zich verheffen en dezen
spreker met afschuw van zich stooten
Dan bedenke dit blad, cfat het zich
onmiddellijk in penn est rijd gewikkeldUab
zien met de „Nieuwe! jRotterdaftis'che
Courant7', wier hoofdredacteur in hoogst!
eigen persoon leiding geeft aan de iRotk
terdamsche vrijzinnige actie.
Na den avond van Woensdag, toent
zelfs de socialist Spiekman van ziiü waiV
'ging getuigde, zijn. we weer eenige erd
VsTing rijker.
Alle luidruchtig verontwaardigingsver-l
toen over ontaarde verkieziiigsmanieren,|
waamee het Rotterdamsche liberale blad
telkens weer optreedt, mag men nu toch
zeker wel brandmerken als afschuwelijke
tartufferiev als brutale schijnheiligheid.
Verder 'wagen we het jhansA niette,-'
genstaande het desavoeu van „Het Var-;
derland", te constateeren, dat d'e scheldM
virtuoos Tideman in volle eere staat bij
de vrijzinnigheid.
Zioodat ook onZe oude vrees ^geheel
beves/igd is, dat een linksche overwin»-'
ning een periode zou inluiden van hate
lijk aiiti.-papisme, dat is ln^ het lafge-
vmeenbrutaal anti,-clericalisme.
Ou Week
tiet Buüeniand.
Wanneer 'mu jiiet de ^bondgenooten van
thans elkaar straks in (de haren gaan
vliegen, mogen we thans wel verwachten,
het'hoofdje ^Balkanoorlog" niet meer in
het biuiteniandsch nieuws te zien prijken.
Ais touh de bondgen ooien maar willen
slikken wat (in de keusken der groote
mogendheden voor Jicn is. klaargemaakt,
dan zullen wekteneeuwigen dage" vrede
en vriendschap zien iheersuhen tus9Qhen
•Twrkijie en de buren, die het zoo dani'g
geplukt hebben. jDiaar 'ccliter, zooals de
j Franschen zeggen, dc eetlust al etende
komt, kan men nooit weten 'hoelang zulk
een eeuwigheid duurt. Diat niemand veel
i op de bestaanbaarheid wan dergelijke
eeuwigheden vertrouwt; blijkt wel juiït
i het 'jeit, idat, waar hei maar» eenigszins
ie pas komt, jjubdiea \an vorsten en
andere 'gedenkdagen, men ph steeds den
rupnd Van heeft; dat men reeds, zoo-
laHJbuiten oorlog Is gebleven» Eji feitelijk
moest er, gezien de tallooze verdragen
van 'eeuwigdurenden (vrede, in den loop
der tijden gesloten, geen sprake meer
van oorlog kunnen zijd. Maar hoe heit
ook ziji, (We zuil en f dan' weer een beetje
vrede krijgen, <en in dien tijd zullen de
groote mogendheden wel trachten de.
Turksche kip, <die reeds zooveel veeren
hie eft moeten /laten, ipp de meest vreed
zame wijze/verder te plukken. Daar echter
(bij het begin van clen Balkanoorlog
Europa beeft /verklaard zich .op den
Balkan op geenerlei wijze te zullen be-
voordeelen,' zal het imoeten uitzien
en dat wordt natuurlijk al weder lang
gedaan naar andere (plaatsen waar
eenig voordeel te behalen valt, Hjet armö
Oostenrijk, dai met al de kosten, 'die het
zich nu reeds geruim en tijd getroost
heeft, "ee,n pover figuur iheeft gemaakt^
ziet ai heel weinig (jeans zich eenige ver
goeding voor zijin moeite Iq. verschaffen.
Het Albaneeschej kluifje, waar het zoo
veel om geïntrigeerd heeft, ziet het zich
den neus voorbijgaan, en dej eenige hoop
blijft nog op de mogielijkheid, dat .Italië
zich in Zuid-AIbanië zal willen nestelen,
waartegenover dan Oostenrijk ook een
compensatie zal willen hebben! Ixhter
blijft met de hoop de vrees verbonden,
dat ^et Italië zou gejukken, en daar
men niet Wëet, of de "boncjgerioot van
kleden niet de vjjand van moggen zal,
zijn, bestaat 'het gevaar, dat Oostenrijk
zich op een goeden dag aan den kant
van de Adnatische Zee ingesloten zag.
En ten einde raad, om toch ook wat 'te
hebben, heeff ibet nu voorgoed' de hand
gelegd op ,e,en eilandje, dat het feitelijk
reeds dertig jaar toebehoort, doch dat
de Turken .maar nooit ontruimd haddep,
Ifaiiié iziet' nog steeds met schuinschen
blik ,na,ar de eilanden in de EgeïsChe Zee,
waarvan het er enkele sedert den Tïripolis-
oorlog bezet houdt en welke het jiïet
gaarne weer afstaat aan Turkije of nog
minder graag aan Griekenland!
Rusland heeft zijn zin gekregen in
c;i FEUILLETON.
^DE TWEEJRMEN.
lenige minuten later stapte zij in haar
jiiig, waarmee zijl Jmiswaarts keerde.
Onnette Lange begaf zich naar haar
,apkamer, waar Jeanne Legner haar
ca chtte-
De Bretonsche vroeg
_j- Zijn zijl >veg?
- Zoo.even vertrokken. Zij' weten alles^
_J zou niet gaarne in de huid van dien
chuwelijken'dokter willen steken, maar
'ar welke gevaren -zijn uw vrienden,
niet omgeven.
W Sij dacht aan 'de aangifte, die de ver-
(Mier had gedaan, 'aan Saint-Just, welke
ns vallig door Jean 'de Trémazan in de
ni ïmijs-Elysées was opgevangen,
dij Uleen gebleven strekte 'zij zich op haar
dn I uit en 'zuchtte:
ia - Hoe zou ik hem beminnen, .wan-
hii wilde.
IV.
HIJ LEEFT.
lenige dagen waren voorbij gegaan.
hl iet
was rustig te Parijs, opmerkelijk
zelfs voor 'dezen tijd, maar Jeari en
irre begrepen maar al te goed, dat het
een stilte was, 'die aan een storm voor
afging'.
Die macht van 'Robespierre boezemde
zijn tegenstanders meer en meer ont
zag in.
Onaantastjbaar geleek hij, de volkstri
buun, als een "rots in zee, waartegen de
go'lven breken, maar op' den langen duur
worden ook rotsen 'door de zee onder
mijnd, to'tdat zij ineenstorten.
Zoo was 't ook met den Onomkoop
bare.
Zijn vijanden, die hem niet openlijk,
durfden aanvallen, omdat 'zij wisten, dat
hij dan de sterkste was, spanden in hei
geheim tegen hem 'samen, hetgeen zij'
zonder gevaar doen 'konden, mits zij
maar de noodige Voorzichtigheid 'w acht
lamen en wachtten het guns1..ge .ogen
blik af.
Aan den anderen kant evenwel ver
dubbelden zijn aanhangers hun waak
zaamheid en grepen elk,»die hun .ver
dacht voorkwam, zoodat het sombere
werktuig van 'Samson dag in dag uit
in beweging bleef.
Een gelukkige omstandighed voor het
schrikbewind was de buitenlandsche oor
log, die de aandacht afleidjde en in do
harten een patriottisch vuur onderhield,
waarvan de .aanhangers der regeering op
behendige wijze partij wisten te trekken.
Er werd honger geleden te Parijs,
meer- nog d'au onder het koningschap dal
men in bloed had doen ondergaan, maar
nu verdroeg men hongeren ellende, iwant
de nationale trots werd opgeweld en on
derhouden door de berichten der overr
winningen, die de Fransche legers aan,
de grenzen behaalden.
Hoche en Piehegru zegepraalden.
De hertog van Birunswijk was met Zijn
leger teruggedr»r/en over den Rijn ;Jourr
dan had den vijand bij Wattignies' veq->
s'lagen.
Dit v/as een vergoeding voor de .gru
welen, welke in het land zelf werden be.-'
drevenvoor den honger, die het volk
uitmergelde en voor de dagelijksche ter"
i echtstellingen van voorgewende vijan
den der Republiek en 'der openbarel
m'achr.
r» dien hadden er gratis uitdteelin-
ge.. c!xi levensmiddelen plaats; eenl.
brond per dag en een pond vleesch per
week moest bij decreet van de Commu
ne, aan eiken Piarijschen burger wor
den uitgereikt en de vrouwen stonden,
in lange rijen, urenlang te wachten voor
de winkels van bakkers en slachters»,
De hongerlijders troostten zich met 7t
zingen van de Marseillaise en het roe
pen van
Dood aan de tirannen23
Waar waren zij, die tirannen
!n het paleis Egalité zaten des avonds
zooverre, dat de onderhandelingen met
Turkije iveer aangeknoopt zijn om tot
een definitieve grensbakëning in. Klciiiir
Azië te komen, hetgeen voor Turkije wefl
eveneens verlies Jjeteekenen zai, en En--
geland met .Frankrijk rammelen met den
geldzak om Turkije uit den financieelen
nood tijdelijk ;en voor goed eenige duwen
Verder in ,de pt'.t te brengen. Immens
van beide kanten wordt voor die lee
ningen, die alevel niet gratis geschieden^
meer invloed in Aziatisch .Turkije, ver
langd. Meer invloed door concessies voor
spoorwegen en .havenaankg. Meer in
vloed doof bijzondere voorwaarden voor
hunne onderdanen. JVleer invloed door
het toezicht ppv allerlei bronnen van in
komsten, die .de leen'ingen moeten dek
ken, e,n door hervormingen in het be
stuur, die 'zij! wensdhen.
Zoo wordt zoetjesaan de macht van
den zieken man op allerlei manieren be
knibbeld, totdat Jiijj ten slotte riiejbs meer
is dan de marionet der jgrootev mogend
heden, d;e ïeitelijjk in Turkjj'e de lakens
uitdeden.
Dan, hoewel. Europa de integriteit van
Arabisch Turkije waarborgt, zal het zoo
lang niet meer duren, of wat nu rest
van het Turksche -rijk zat aan stukjes
worden gesneden en min of meer eerlijk
door de diverse mogendheden worden ge
deeld. Dian Ikolmt de gelegenheid voor
hen om weer eens -op elkaar in te slaan,
sals het niet reeds vroeger geschied is.
V.
WeeRprasaJJe.
'Wat 7n storm is er in de vrijzinnige
pers opgestoken naar aanleiding van ae
Êeidsche rede van B:aron van Wijnben-
/gen7t I:s er weer 'ns een bevestiging]
van, dat de waarheid niet gehoord'.wil
wezen, De waarheid tcchwen niets dan
<Je simpele met,-bebloemde waarheid'
heeft de lieer Van Wijnberg,an verteld;
Of is 't dan niet waar, dat allenfc die
onzedelijk zijn, weinig redenen hebben
om voor een bestendaging van dit ka
binet te ijveren en links zullen stemmen'
dfat degenen, die zich tggen het gezajg.
kanten, n,iet zullen stemmen voor een
fegeering, die het gez'agi bes.chouwt, als
komend van poddat allen die het on
geloof ten troon willen"verheffen,, niet
hun stem zullen geven aan hen die d'e
wetten van God erkennen, ook iin het
staatkundig leven.. Dat, niets anders
heeft de heer Van Wijnbergen beweerd..
En naar ,aankïidinlg daarvan of lievfer
naar aanleiding van een verslag in de
,,^N. R. CU", waarin het gesprokene orn-
voTledig ;en onjuist is weergegeven,, is
een .goed deel van de vrijzinnige pensi
op 'commando van de „N. R. Crt/7 zich
gaan vermaken ten koste van den emii-
nenten Katholieken afgevaardigde voor
Eist, en heeft staaltjes geleverd v,an
Verkiezinglslectuur van het allerminste al
looi. En zoo 'doende heeft die vrjjzini-
nige pers weer een "bewijs bijgebracht
voor een ap'dere bewerinjg van baron
Van 'Wijnbergen, dat de strijdwijze van
de linkerzijde allertreurigst is.
_We kunnen er .ook eigenlijk niet zooi
heel vreemd yan opkijken, sdat de yrijV
zinnigheid zoo gauw warm \loopt, daar
zekere Juni-gebeurtenissen al heel na
bij zijn I De couranten staan al vol van
candidaatstellingen, zóó vol, dat het wel.
'ns kon gaan schemeren .vo-or je oogen
van „politieke vergaderingen en redevoe1
rin'gen"; in 'één Woord; we zitten midden,
in de verkiezingscampagne. Verkiezings
campagne beteekent verkiezingss t r ij d,
en al behoeven we nu niet te gaan vlech
ten, zooa'ls onze voorvaderen hebben ge9
daan om onze onafhankelijkheid te ver
dedigen, stil zitten mogen we ook al'
lermin'st. Er is nog nooit een strijd' ge
streden '.onder dat de strijders zich moi-
biel hadden gemaakt, zich in beweging]
hadden gesteld. En wie dan ook Indezen
''verkiezingsstrijd niets doet, moet la'ter
vah zichzelven getuigen, dat hij niet heeft
'meegestreden, da't hij zich niet heeft opi-
gesteld in het leger, waarmede allemem-
sehen van karakter optrekken, dat hij on
verschillig is gebleven voor den strijd,
de financiers bijeen, die de prijzen dér
levensmiddelen vaststelden in overlegf-
met de speculanten, wier vermogens snel
toenamen door de ellende van het volk^
terwijl zij het goud opstapelden en ei
assignaten voor in ruil gaven, die met
den dag tn waarde verminderden.
Daar werden duizenden en duizenden
gewonnen zonder dat het hongerende en
misleide volk er eenig vermoeden van
,had.
Nieep dé honger te erg, zou de ellen
de tol openlijk en algemeen verzet heb-
geprikkeld, dan kwamen er sveer goede
berichten om d'e vaderfandsliefdje op te
wekken, altijd van ae grenzen, want in
het binnenland zqg 't er op de eene
plaats al slechter u.t dan Oj> de andere.'
Charleroi was ingenomen
De veldslag van Fleurus was gewon
nen I
Dan schreeuwden de Parijzeriaars weer
victorie, dan vergaien zij de ellende, de
draconische wetten die spotten met elk
rechtsgevoel, den somberen openbaren
aanklager Fouquier.-Tinville, .de revolïi-i
tionaire rechtbank met haar doodvonnis^
sen, Samson en al' het overige.
Toch waren .er 'die daar ook nog 'aan
dachten.
Zij waren talrijk zlelfs, maar behalve de
muscadihs die meer en meer vermetel
werden, die in de straten slag leven
die gestreden wordt heusch geen
groote woordenyooi ,£k>d en V,a-<
derland.
Aan de linkerzijde begrijpen zijdr^m-'
mels gbed, waarom het gaat. Ze werken
|d!aar met allerlei verkiezingspamfl'etten,
waarin wordt voorgesteld, alsof de
rechterzijde het gemund heeft op de
openbare schooi, waarin de tariefvvet iu
schrille kleuren Wordt argesthdderd enz»
enz.
Het heet nu, dat het minis ^-•ifLHccms-
kerk nóg gevaarlijker is dan net ministej-
rie-Kuyper. Kuyper moest er
dat Heemskerk er uit moet is ,nqg veel
noodiger! De zaak komt eenvoudig hieiv
op neer: dat elk er uit moet, zoolang
er geen liberaal Zit. t
Dèt te verhinderen, daarin bestaat 'de1
verkiezingsstrijd, die gij allen ongetwiiV.
feld op één Van de .vei c manieren.iwa,ar>:
Ipp dat jtxo^elijk is, .wilt medestrijden^
JAN.
Gemeenteraad van Liese.
Vergaé&Hngs van gisterenmiddag.
'Voorzitter jhr. P. F. A. J Bönr.ing-
hausen tot Herinchave, bi,"Qrem'Z';tr
Aanwezig 9 led&b afwezig dc he'..ren
Prins en v. d. Meq. .JJte n<ii.:den der vo
rige vergaderingen worden gelezen en
goedgekeurd.
De heer Pmnacker vraagt, of d'e
commissie uit den Raad een zelfstandige
'werkkring heeft, of dat, zij in onderhan
deling moet treden met de Bouwvereeni-
ging. De Voorzitter zegt, dat 't hem
voorkomt^ dat de commissie in contact
moet komen met de Rouwvcreen. Qp
een nadere vraag van den heer P;ijn-
acker zegt de Voorzitter nog, dat
hij meent, dat de Bouwvereeniging de
leden der commissie op haar vergadering
moet noodigen. waarop de 'heer P; ij:u-
atke- üuiwoordt, dat dit dan ook' zeer
zeker zal, geschieden. Uit de verdere be
sprekingen blijkt, dat. de v.;iji:iging vr.ii
het ttdbreidingipian nog niet opgezonden
is naar Geel. Sitatep, omdat nog geen
plahmen óij B, en SW1. .ziin ingediend,
De Voorzitter doet medcdeeling
van de volgende ingekomen stukken:
aMissives van Ged, "Staten houdende
goedkeuring van de wijziging van dc
verordening op de heffing der^iiaatse-
lijke belastingen en van de wijziging dei
begr.ooting 1913 in .'efuand n.ct de iec-
ning ad f 1500»
'5u P'roces-verbaal van "kasopname bij
den gemeente-ontvanger., in kas was
f 15117.171/2*. Boelten en veraer-: geschei
den werden in orde bevjndc.L
_Deze stukken worden voor kennisge
ving aangenomen.
c. Verslag over 1912 vanr de Gezond
heidscommissie, gezeteld te. Katwijk,.
Hieruit blijkt, dat er een'batig saldo was
van x 1507„52i/2i. Deze. rm., -n, v-'-rui
goedgekeurd,
cl Schrijven van de afd, Ll-sse ...iï
„Bloemboiiencultudr'L hoad( nde verzoek,
dat de Raad zijin' aandac|d ve/tjge aan
het euvel,, dat aan' de Zandsloót geen
gelegenheid is voor de schippers om
hun tjalken vr. Ie leggen. Verzocht
wordt zoo mogelijk het daarheen te wil
len leiden, dat de schippers vrij1 gele
genheid erlangen om hui schepen vast
te leggen
B. en VU meer.cn, 'dat het niet op cleu
v/eg der gemeente ligt om hier t'e helpen.
Zij stellen voor, de belanghebbenden aan
te radèn zich in zake deze kwestie te
verstaan met de eigenaren, van den dijk.
Die heer Lef eb er oppert het. denk
beeld, dat de gemeente palen sTa in de
vaart en*dan liggeld be Te. Die V o o r z j t-
t c r was het er mee eens. De heer R i g-
gel, wethouder, zou, er niet voor zij'n
liggeld te heffen, 'Spz, zou v/ensciicn,
dat do gemeente in deze zich zou ver
staan mei (Haarlemmermeer. De ho;
v? Liinden wijst er op, "dat het Daan
Van d'e paler, duur zèJ, Het moeiur
zware ejken boornen ziin. De heer L ef c-
b e r acht het wenschelijk, dat "de kwes
tie eerst onderzocht wordt Aldus wordt
na eenige 'discussie, waarvan weinig' te
verstaan was, wij'l alle heeren dooroen
praatten, besloten.
'den aan de patrouilles, gingen .be mees,-
te samenzweerders in het verborgene te
werk. 1
Zij wanen er des te geduchte? om!.
Overal wierven zij aanhang en >men
moet zeggen, dat de Onomkoopbare, ge
prikkeld door geheime tegewerking die
'hem tot razernij bracht, hun steeds nieu
we nanleidiing gaf om hem te haten en
te vreezen. y
De lijsten van verdachten, op zijn aan
wijzingen opgesteld* en die in het ge.-
heim rondgingen, schiepen hem veel
nieuwe vijanden.
Sü s
Op zekeren morgen was Rose de Tré,-
mazan om 10 uur uitgegaan in gezel
schap van de kamenier der barones Frér
vent, die tot haar gezegd had:
Gij moet wat verstrooiing izoeken
'en beweging in de frissche lucht. jGa eens
een wandeling maken om te zien waf er
giebeurt en kom mij dat dan eens! ver-'
tellen.
Rose had gehoorzaamd.
De barones behandelde haar voortduw
rend met de grootste teederheid'.
Thans kende de beminnelijke oude dEr
me al haar geheimen.
Zij had baar hart voor haar uitge
stort. c
(Wordt vervolgd)a
