DE TWEE VRIENDEN.
Tweede Blad, behoorende
bij De Leidsche Courant van
Woensdag 7 Mei no. 1085.
KAMEROVERZICHT.
TVt EEDE KAMER.
Het Kustvpfdeêiglngsontwerp
Het wetsontwerp betreffende het kust-
fonds is met 54 tegen 35 stemmen aan
genomen, nadat het amendement-El and,,
welks hoofdstrekking was igeen fort te
Vlissingen 'te houwen, met dezelfde ver
houding verworpen was.
Tegen het amendement en voor het
wetsontwerp stemden de rechterzijde be
nevens de heer Van Karnebeek. Afwezig
waren Van rechts 1 anti-revolutionair, de
leer 'Van Lynden van San denburg, en 5
Katholieken, de heeren Van den Berch
van Heemstede, Janssen, Arts, Van Sas-,
se van IJsselt en Passtoors. Van links
ontbraken de sociaal-democraten Tro.el-
6,stra en Duys' en de unie-liberaal Roes-,
b'singh, terwijl Igelijk bekend de heer Van,
ij Doorn nog in lndië is en er een vacatu-
li^Verhey bestaat.
j: Zoo toonde de Rechterzijde, dat Zij'
l]maatregelen wil treffen tot beveiliging:
y van onze onafhankelijkheid, ter handhar
laying van onze neutraliteit, in tegenstel
ling met de linkerzijde, die op een man
tjjpa, de plannen van minister Colijn,,
ijradhtte te dwarsboomen» Zoo heeft de
rechterzijde een daadwerkelijke ber.
angstellinig aan den dag gelegd voor 's-
ands defensie.
bil Na afdoening van eenige kleinere
i wetsontwerpen zijn begonnen de debat-
J en over het wetsontwerp betreffende de
j iensionneering van gemeente-ambtena-'
i en en hunne weduwen en ;weezerL.
Uit de Pers.
Eenige beschouwingen over de
T ariefwet-
VI.
Oe iwinkelstand.
In de landen iom ons heen heeft de
irotectionistisdhe 'handelspolitiek allër-
ïinst 'geleid,tot het verdwijnen-van den
rinkeliersstand. In de iDiuitsche, Belgi-
che en Fransdie isteden treft men bdoei-
nde winkelzaken aan :en in niet minder
antal dan hier jte lande-
Ja, er is een zekere categorie van
rinkeliers, die zal verdwijnen.
Dat is het soort, die onze Directeur-
ieneraal van den Arbeid bedoelde, toen
in een vergadering van ingenieurs am,
et volgende zei:
„Het zoo vaak gehoorde argument, dat
ns volk bij uitstek handeldrijvend en niet
dustrieel is, geeft geen troost ten op-
chte van de vraag, "hoe de toenemende
evol'king 'kan gevoed gorden,"
De 'handel of liever het expeditievak
loge in de havensteden en in het bijn
jnder te Rotterdam ,aan velen arbeid
even, in het overige deel van het land
n 2( it de handel zidh ten opzichte van het
ledsel £even aan de bevolking als klein-
andel, en de vraag mag gesteld worden.
de toename van hen, die op die wijze
'hun ondeiihoüd yoorzien, niet een bie-
'nkelijik economisöh verschijnsel is» Het
belangrijke 'toenemen van^het aantal win-
jd eitjes in die buitenwijken onzer groote
'eg eme'enten, of zelfs in onze kleine pro-
ncieplaatsen, is mi. een symptoon dat
zoovelen gevonden worden, die geen
idik verstaande en op geen andere wijze
id ts knunende winnen^ trachten op oie
anier een, zijl ,het ook' .in het algemeen,
terst schamel stuk "brood te verdienen,
het bw. piet teekenend, dat er in
Al|et sledhts 4800 zielen tellende stadje
bèotijhoven minder dan 120 ne
igen (sledhts 4 in het."Speciale nijlver-
r"ji!ïidsproduct dezer gemeente: zilver en
C oud) gevonden .worden, zoodat er op
ke 37 zielen één persoon of op elke
huishoudens 'één isv die de andere van
noodige levensbehoeften voorziet"
Die winkeliers zullen, maar willen ook
jdli B
FEUILLETON.
(9)
Zij hadden zich te Parijs ,al .wonderwel
geburgerd.
Eiken avond bezochten zij een vergaw'
gering van de Jacobijlnen, de Feuillants,
d 5 Cordeliers, de Enfants|-Rouges en,
elke clubs men nog meer mocht heb^
en, waar zij kerels ontmoetten met rup
e gelaatstrekken, verwilderde baarden
:n ro.ode muts op de ongekamde hap
n en gewapend met sabels1, pieken en
pen, die de twee vrienden meermalen
i'ongen met hen te drinken onder het
:vies
^Broederschap of de dood".
Avonturen schrikten hen niet af.
In den stormachtigen dampkring van
arijs waar alle hartstochten van een
ö,ot volk ontketend waren, bewogen
zich met veel kalmte en zekerheid^
ink zij de lessen van den markies det-
kalay, dien zij gedurig ontmoeten £n
korte maar zeer duidelijke aanwijzing
n' ^ie 'Barras hun gegeven had omtrent
volgen gedragslijn.
Van nature waren zij reeds vermetel'
de omgeving waarin .zij leefden,'
dd
gaarne verdwijnen. Maar de echte, die
niet door den nood gedreven werden tot
den „venkoop in het klein", zullen er
wel bij varen en zij zullen meer en
betere koopers in hun winkel zien»
Als de menschen geld verdienen, kun
nen zij dat geld ook besteden.
Trustvorming.
Bij de enquete door „Boaz", een onr
zer landelijke patroónsvereenigingen, ge
houden, was geen der correspondenten
bevreesd voor trustvorming, dat geduchte
middel om de prijizen ten nadeele van de
consumenten op zetten.
In verband met het todh altijd nqg lage
invoerrecht, dat voorgesteld wordt, was
men van gevoelen, dat trustvorming zelfs
onmogelijk is. Immers de buitenland-
sche mededinging legt daaraan ook j,n de
toekomst onoverkomelijke bezwaren in
den weg.
Daarbij' komt dan nog, dat slechts wei
nige producten zich voor trustvorming
leenen, en dat bij' die, bijl weljce ze wel
mogelijk is, vrijhandel ze niet zal ver
hinderen» In Engeland, het land van den'
vrijhandel, bloeien de trusts» Bij petroleum,
een onbeschermd .artikel, kwam in Ame
rika de eerste trust tot stand.
In zijn ^Vrijhandel en Bescherming1"
zegt Prol Treub o.m, aangaande dit on
derwerp: „Sledhts een betrekkelijk klein
deel der 'bedrijven is voor trustvorming
geschikt en 'inzonderheid in een klein
land als 'het onze, waar de groot-industrie,
die tot Trustvorming zou kunnen over
gaan, haar \vinstgevenden afzet niet tot-
het land zelf beperken kan, is gevaar
voor trustvorming op groote schaal niet
aanwezig."
De opbrengst 'zal niet direct
noodig zijn»
Men heeft 'er bezwaren tegen gemaakt,
dat vanaf het in-werking-treden van de
nieuwe tarief wet 'een fonds zal worden
gevormd, waaruit rde kosten van de so
ciale verzekering 'zullen worden bestreden
en dat terwijl de invaliditeits- .en ouder-
domsverzekering pog niet werkt.
Nu echter het wetsontwerp betreffende
cfeze verzekering reeds in de Tweede
Kamier is 'aangenomen, mag men de hoop
.ko.esteren, dat de tijd, waarop de inva
liden en 'de ouden van dagen recht op
ondersteuning kunnen 'doen gelden, spoe
dig zal Zijn aangebroken.
Maar -al moest de in-werking-treding
van de "wet op de invaliditeits- en ouder-
domsverzekering nog eenige jaren op zich'
laten wachten, het is riiet in te zien, dat
het in het algemeen zoo afkeurenswaar
dig is, het tegenwoordig gesladht mede
te laten betalen voor zaken, die eerst
over eenige jaren tot stand zullen ko
men, maar 'zeker niet .in dit bijzonder
geval.
Het betreft 'de verbetering van het
lot van 'die ouden ,van dagen, van wie
wij nu 'nog de diensten aanvaarden, maar
die straks "Wegens hun leeftijd zelf niet
de vereisahte premiën kunnen storten.
De Kindertoeslag.
S. schrijft In het „Kath. Schoiol-
b 1 a d" pv^r de tegemoetkomingen aan
de onderwijzers het volgende
De onderwijzers hebben dubbel en,
dwars reden tot dankbaarheid.
Die hun door de Regeefing toegedachte
tegemoetkomingen werden de vorige'
week door de Tweede Kamer niet alleen
met groote 'meerderheid toegestaan, maar
de datum van in werking treden van het
Tóeslagwetje werd bovendien met een
half jaar Vervroegd en dus vastgesteld op
1 Juli 1913.
Met df meeste beslistheid en bij her
haling is het daarenboven èn aoor Zip;
Excellentie Minister Heemskerk èn door
verschillende onzer Rechtsche Kamer'
tien uitgesproken, dat van vertraging
eener definitieve oplossing van ons sa,-
l'ansvraags'tuk door invoering van dit
nood-wetje eenvoudig geen sprake is1.
Na de aanstaande Gfondwetsh'erzie-i
ning komt die definitieve oplossing vast,
en in de Regeeringsperiode, welke met
dit jaar begint, zal ernstig worden over-»
wogen, wat idaa;rvóór nog k'a,n worden ige-i
daan.
bracht er niet weinig toe bij om hun ver
metelheid aan te moedigen.
Pierre Lasson glimlachte.
Ondanks de tragische gebeurtenissen,
welke hij had bijgewoond, „was deze uit1-,
noodiging voor hem zeer aanlokkelijk,,'
want hij was niet ongevoelig gebleven
voor ;de schoonheid en bekoorlijkheid dfer
beide kunstenaressen, die met alle man'i
nen van den dag gemeenzaam' omgingen'
en die toch op zoo behendige wijzie'
jalle gevaren wisten te ontwjjken, welke,
uit een zich mengen in de politiek van.
die dagen konden voortvloeien.
:Wie zou gezegd hebben, toen hij nog
als een welgestelde boerenzoon leefde
op de stille hoeve Vaudreuil, dat hij
nog eenmaal zou verkeeren in de salons,
waar de machtigen van het oogenlblik
bijeenkwamen met gevierde tooneelspeel-
sters, waar samenzweringen werden ge
smeed en tegen de regeering gecomplot
teerd werd.
Die goede Pierre Lasson voelde zichzelf
oolk een persoon van gewicht en die uit-
noodiging voor hedenavond had dit ge
voel in niet geringe mate aangewakkerd,
zoodat hij 'het verdere van den dag in
een bijzonder opgeruimde stemming ver
keerde, in teigenstelling met ziju vriend
Jean, die met sombere gedachten was
bezield en zich ongerust afvroeg, wat
hem nu weer wadhten zou in het huis
Als de oppositie tegen den Kindertoe
slag ook nu nog het onredelijke van haar
optreden niet inziet wjj spreken maar
niet van erkennen dan moge zij be-
dienken, dat de Kamerdebatten hierover
vooral twee zaken hebben geleerd:
lo. dat, ware de kindertoeslag niet ge
geven, de onderwijzers niets zouden heb
ben gekregenen
2o. dat ook zonder invoering van dezen
toeslag een andere verbetering of af
doende regeling geen dag vroeger tot
stand zou zijn gekomen.
Die Kath. School bevat het vol
gende stukje van T.
Die Kindertoeslag is er. De strijd is
gestreden. Voor- en tegenstanders in en
buiten de organisatie, in en buiten ons
bondsblad, hebben meening tegenover
meening gesteld. Waardig en zakelijk
meestal, scherp en prikkelend soms, hate
lijk en kwetsend gelukkig zelden. Laat
er nu echter geen rancune blijven zitten,
noch te eener, noch te anderer zijde. Die
ernst der tijden gedoogt niet, dat we
ons de weelde zouden veroorlooven eener
nu nutteloos 'geworden polemiek over
't geen had kunnen zijn. Die Kindertoe
slag-bestrijders loozen in geen schamper
woord van verwijt aan 't adres der kin-
d'ertoesl ag-verdedigers hun spijt over de
h. i. fatale gebeurtenis. Geen tartenjdle
triomfkreet van de laatsten .prikkele de
eersten tot vernieuwd debat. Indien wij
voor ons de deelgenooten in 't half mil
joen van Heemskerk thans onze geluk-
wenschen aanbieden, doen we dat in vol
komen oprechtheid en ponder eenigen
wrevel. Doch tevens herinneren wij dan
deze gebeneficiëerden ('t is een woord)
van Tydeman) aan de gegeven belofte,
dat hun medewerking aan de actie voor
een definitieve salaris-regeling geen;
oogenblik zou verflauwen, als zij dit re-
geeringsgeschenk in den zak hadden, 't
Uur is nu gekomen, om dat woord ge
stand ie doen. Laat deze blijde vaders nu
$nze vrees beschamen, dat ze zich tevre
den met den verworven buit, terqg zou
den trekken uit 't mobiele J.eger. We wil
len gaarne zoo spoedig mogelijk consta-
teeren, dat we ons te dien opzichte radi
caal vergisten. Als één man en één macht
voor één doel aan den arbeid weerAl
len voor allen
~STATEN-UENERAAL.
EERSTE KAMER.
Vergadering van Dinsdag 6 Mei.
Regeling van 'werkzaamheden.
Die Voorzitter deelt mede, dat de
Centrale Sectie besloten heeft, morgen
en volgende dagen in de afdeeling te
onderzoeken het 'ontwenp-Ziektewet en
den Kindertoeslag voor onderwijzers.
Niets meer aan de orde, gaat de Kamer
uiteen tot nadere bijeenroeping.
TWEEDE KA'VIER.
Verg. van Dinsdpg 6 Mei. (Verv\olg.}
Na de pauze stemt de Kamer oven
het wetsontwerp tot verbetering van de
Kustverdediging en neemt, zopj-
als reeds gisteren vermeld, aan met 54
tegen 35 stemmen, rechts tegen links met
deze uitzondering, dat de heer V a nf
Karnebeek (U. L.) voorstemde.
Na een regeling van werkzaamhled[en,
waarbij o.,a. wordt vastgesteld, dat morn
gen, Woensdag, ook des avonds zal worn
den vergaderd, komen de wetsontwerpen
aan de orde tot p e n s i o n e e r i n g v am
gemeenteambtenaren, en hun wen
duwen en weezen.
De heer Rutgers (A. R.) spreekt ieen
door het rumoer in de Kamer bijna onver-
biaanbare redevoering uit, waarin hij den
inhoud var; adressen refuteert, welke van
'Rotterdam uit over het land worden ver
spreid tegen de aanhangige wetsontwer
pen, Det egenstand geldt voornamelijk
de i nvoering van het .premiestelsel, doch;
zoo betoogt hij, tal van gemeenten, waar
onder Rotterdam, willen al vrijwillig tot
het premiestelsel overgaan, Rotterdam is
ook daartoe geneigd. Men wil echter de
noodige stappen daartoe niet doen en hij
bekent zelfs, dat de regeering voor Rob'
terdam voor een deel is geweken. Die
van de blonde tooneelspeelster.
Toen de avond gevallen was, gingen zij
naar huis en kleedden zich met veel zorg
als muscadins, waarna zij: in een restau
rant hun souper gingen gebruiken.
Jean bleef voortdurend stil en in zich
zelf gekeerd.
Het was een prachtige avond, de lucht
met sterren als bezaaid, maar weinig Pa-
rijzenaars dachten er nu aan van dezen
heerlijken lente-avond te gaan genieten»
Die wandelaars waren zeldzaam. Parijs
lag daar in somber stilzwijgen. Het werk
tuig van Samson verhief zich boven deze
stad van het vermaak en spreidde er een
doodskleed over uit.
Töen Jean en Pierre het restaurant,
waar zij gesoupeerd hadden, verlieten,
was het nog 'te vroeg om naar de rue
de Suresnes te gaan en daarom maakten
zij' eerst een wandeling door de Champs-
Elysóes. De koffiehuizen en restaurants
wanen al gesloten, omdat er toch geen
bezoekers kwamen. Dionker en stil was
het in de lanen dezer beroemde wandel
plaats in de onmiddellijke nabijheid der
groote stad, zoo stil, dat men zich in
een oerwoud wanen kon.
Eensklaps bleven de beide Biretagners
staan» Zij bevonden zich in een groote
laan, die de Ghamps-EIysées in twee
deelen scheidt, tegenwoordig de algemeen
bekende Avenue de Champs-Elysées,maar
gemeente heeft eenvoudig een leening
te sluiten en zij is geholpen.
De heer F les kens (R. K.) is zeer
ingenomen met het wetsontwerp, zoowel'
wat beginsel, als uitwerking aangaat,
vooral nu aan de voornaamste bezwaren
is tegemoet gekomen. Men vertrage de
zaak nu niet langer door te trachtten^
;edereen te bevredigen, hetgeen toch on
mogelijk is.
Daar het drie uur is, gaat de Kamer,
zooals vooraf besloten was, in de afdee-
lingen en wordt de vergadering verdaagd
tot heden 11 uur.
Kerknieuws.
's Pausen eenvoud.
Romanus .bespreekt in een brief in
de „Tij'd" 's Pausen eenvoud en zegt
dan o,a.
Onder dit opzicht is ook zeer merk
waardig 's Pausen verhouding tot zijn
nog alleen overgebleven broeder Angelo»
De 'brave man bracht het niet verder
dan tot postbeambte op zijn geboorte
plaats 'Riesitot dorpsbrievenbesteller dus.
Hij' kreeg dit baantje als belooning, na
dat hij' dapper meegevochten had in den
vrijheidsoorlog tegen Oostenrijk en met
den rang van korporaal den Italiaanschen
krijgsdienst verliet. Zijln traktement klom
geleidelijk op tot 60 lire per maand,
oféén gulden per dag Vóór
eenige maanden had de trouwe postbe
ambte zjjn 50e dienstjaar voleind. Toen
werd hjj naar Rome ontboden, om bij'
den minister van posterijen met een
buitengewone toelage beloond en ver
eerd te worden» Zijl Ibestond uit het kapi
tale bedrag van...,!. 175 francs! Men
vroeg 'den H,. Vader, of zijln broer die
gratificatie wel kon en mocht aannemen.
Pius X antwoordde: „Waarom niet? De
man 'heeft ze eerlijk verdiend."
Deze Angelo Sarto doet nog geregeld
zijn dagtaak als brievenbesteller, ondanks
de 77 jaren, die hij reeds telt, maar die
men hem op geen stukken na zou aan
zien, Ieder jaar komt hijl naar Rome, om
zijn pauselijlken Broeder en het oude
zusterpaar te bezoeken. Zoo 'kwam hij'
veertien dagen geleden higr aan, met
een schamel 'handvaliesje. Den vorigen
Zondag' ging 'hij' in S,int Pieter de pon
tificale 'jubilé-Mis 'bijlwonen. Niemand'
herkende 'hem aanvankelijk, .Hijl bleef duls
op verren afstand, tusschen de menigte
verscholen, totdat een der bewakers van
de basiliek hem toevallig in het oog kreeg
en niet zonder moeite kon overreden,
om plaats te nemen op de gereserveerde
tribune der kardinalen, paast kardinaal
Vico.
Zeker is Pius met hart en (ziel
Joseph Sarto gebleven, die zijn naaste
bloedverwanten nog onuitsprekelijk be
mint en ihen telkens met teedere bewijh
zen van liefde overlaadt. Doch geenszins
om hen, op welke wijize dan ook, te laten
deelen in den luister of hen te 'koesteren
in den goudglans ,van den pauselijken
troon. Want daarvoor gevoelt zich deze
P'aus, met somwijlen (haast overdreven
lijkende angstvalligheid, te zeer in gewe
ten venpliaht tot trouwe navolging va»i
den hoogepriester Meldhisedech, er. -r
wien geschreven staat, dat !v!ji vader, noch
moeder, noch geslachtslijst kende: „sine
patre, sine matre, sine genealogia".
Hoe beschamend voor de baatzuchtige
„wij'sheid der wereld" is deze sublieme
eenvoud van Pius X!
De zcgc-Li:ng vsn de zee.
Aan een correspondentie in de „Msbch"
over het Eucharistisch Congres op Malta
ontleenen we het volgende:
In den namiddag van dezen zelfden
dag zou de ongewone plechtigheid plaats
hebben van y,tihe blessing of che sea", de
zegening van de zee door het Alleih.
Sacrament
Op de Baracca Suptérlore, het hoogste
punt op Malta aan zee, waar men zulk
een verrukkelijk uitzicht geniet op de
havens van dit eiland, was een altaar
opgericht, vanwaar de kardinaal-legaat
om vijf uur den zegen met het H» Sacra
ment zou geven.
Op allerlei booten kon men tegen 3,60
toen nog de Route de Saint-Germain ge-
heeten, even voor de laan van Marigny,
waar zij in wilden gaan. Op korten af
stand hoorden zijl het kiezelzand kraken
onder de voeten van twee mannen, die
naderden en in gesprek met elkaar waren,
welk gesprek met vrjji luide stem gevoerd
werd, blijkbaar omdat zijl meenden,, dat
hier niemand in den omtrek was,
Jean de Trémazan fluisterde snel zijn
metgezel in het oor:
Daar komt Hubert Nollan, als ik
mijl niet bedrieg; 'laten wijl luisteren.
Zij verborgen zich achter den dikken
stam van een eeuwenoude linde, wier.
takken zich ver uitstrekten en waaronder
het volslagen duister was.
Die graaf had zidh niet bedrogen, het
was i nderdaad dokter Nollan die naderde.
Weldra konden Jean en zijn vriend,
dank zij de diepe stilte om hen heen,
duidelijk de woorden verstaan, die Hubert
Nollan"tot zijn metgezel sprak:
Ik verzeker u, dat hij leeft, ik heb
zijn stem herkend, hij riep „Leve Dian-
ton 1" bijna onder mijn vensters.
Die andere zeide:
Gij kunt het u ook wel verbeeld
hebben.
Maar de dokter hield vol
Het is de waarheid. Hij is te Parijs,
waar hij met zooveel anderen, samen
spant tegen de natie en de vrijh^di.
sh. een plaats krijgen, afternoon-tea in
begrepen, om op zee deze zegening mede
te maken.
Om drie uur voeren wij' reeds met de
„jBritannia" van SJiema af.
IWiij zouden eersi de havens langs varer.,
om tegen vijven in den omtrek van de
Baraaoa Superiore te zijn.
Reeds vroeg in den namiddag wemelde
het op het water van ldeine lichte gon-
dels, met vlaggen en bouquetten gesierd.
Zij scheerden over het lichtgroene limpide
water als vogels.
Dwars in de hjaven lag de „Etoile",
de Jeruzalem'boot van de Assumptionis-
ten, die de zegening en de processie op
Malta kwamen meemaken.
Verder het jacht van den kardinaal
legaat, de „Atrato" van de Fransohe, nog
een andere boot van de Spaansohe con
gresgangers.
En al die booten lagen vroolijk feeste
lijk gepavoiseerd.
De eenige boot, die zonder feestvertoon
was gebleven, was de zwarte „Batjan"
van de* Rott» Lloyd, Wij' zeiden maar
nioh 'dat het een Hollander was.
De witte huizen op de kaden, die
boven onze hoofden uitstonden als Ame-
rikaansche luchtkrabbers, waren gedeco
reerd langs vensters en balcons met kleu
rige tapijten en doeken.
Van alle daken wapperde een stan
daardvlag.
Uren 'te voren stonden de kaden, die
zigzag omhoog en naar beneden loopen,
afgezet'met zwarte zoomen van menschen»
Heel de havenstad, die loodrecht uit
de zee oprij'st, leek ons op het water
toe als een groeiing van steen.
Een 'blanke Oostersche stad, een
levende ets van den Orientalist Marius
Bauer.
De stad lijkt een reuze brugpijler, zoo
regelrecht uit de zee opgemetseld.
'De breede havens wiebelen van bootjes,
schuitjes en gondeltjes, het lijkt een pro
cessie te water, religieuzen en zusterkens
in allerlei kleuren van. het Katholieke
ordekleed.
De vlugge lenige bootjes sahieten over
het water als zomervliegjes boven een
sloot. Die scherpe boegen snijden mabdh
door de golven.
Daarboven 'breekt weer een harmoni-
sohe storm los van brons klokkengelui.
De menschen bp de kade ontblooten
het hoofd, want de Maltezer neemt altijd
zijn hoed of pet af, als hij een kerk
klok hoort luiden.
Heel hoog, op de platte daken van
kerken en huizen, hoog, heel hoog, zoo
dat ons „witte huis" er nog een hutje
bij schijht, staan de menschen samen-
Het is heerlijk op zee; je op de krijt
witte 'huizen en paden moe- en rood-
gebrande oogen rusten nu weer eens
weldacig uit cup het zadhte zeegroene
water.
Het wordt 'steeds voller langs kaden
en huizen. Heel Malta lijkt een reuze
vliegenvanger,
IWiij zien om ons heen geen water
meer. enkel boefjes,,
H''is vijf, zes uur gewurde.n, 'de zon
is aan het wegzakken.
Eindelijk half zeven.
Heel 'hoog zien we uit de poorten
van de Bavaria een vxndd kornen, cn
daarachter priesters in witte roquetten,
eindelijk r:od van bisschoppen en kardi
nalen; onderscheiden kunnen wij niets
meer, wij' zien alleen de kleuren. Een
priester klimt op het altaar en wuift
met een witte doek naar alle kanten.
Over het water, langs de kaden, plant
zich voort cen kanonnade van applaus en
h:i'.t'JgT:!?p. Op hetzelfde oogenblik gaan
allje 'sirenen en fluitsignalen van de stoom-
booten op stroom. Dat is een nog nooit
gehoorde storm.
En in dien storm komt nu de Heer.
Hoog, "hoog blo ven ons uit, hoog boven
Malta, hoog boven de zee uit staat daar
een roode priesterfiguur en heft het heilig
Sacrament in den gouden monstrans.
Het volk knielt niet, het maakt geen
kruisen. 'Het 'volk wuift, het volk daar
beneden op schuiten en schepen, langs
kaden en straten, op kerken en huizen,
Wat doet uw politie daartegen, burger
president?
De wandelaars doorschreden nu een
open plek onder het geboomte, waar
hun gelaatstrekken bij het licht van den
sterrenhemel te onderscheiden waren.
Pierre Lasson herkende nu den met
gezel van den dokter, want hij fluisterde
zijn vriend in het oor
Saint-Just, de rechterhand van Ro-
bespiere.
Op hetzelfde oogenblik klonk de stem
van Saint-Just, den president van de Na
tionale Conventie, die vroeg:
Gij bedoelt Jean de Trémazan?
Ja.
Een Biretagner?
De zoon van den voormaligen graaf
de Trémazan, die eenige maanden gele
den is terechtgesteld.
Ik weet het.
Men denkt dat hij dood is, maar
dfat is niet \zoo.
Het is goed, wij zullen het onder
zoeken.
Pierre Lasson, die zich op dit oogen
blik vergat, riep hardop
Ellendeling.
Zijn stem klonk door de stilte van
xlen nacht.
De dokter was op weinig schreden af-
stands van hem, verwijderd. Hij bleef
staan. (Wordt vervolgd.)
