Uit de Pers.
DE TWEEVRIENPEN.
Gemengd Nieuws.
lerde Blad behoorende
jj De Leidsche Courant van
aterdag 5 April no. 1060.
De coalitie.
Naar aanleiding van de publicatie van
|e concept-overeenkomst van de drie
iristelijke partijen schrijft de Maasb
ode:
Daar het geen volledig program geldt,
aarmee de rechterzijde den politikken
amp ingaat, is het ontbrekende te be-
houwen als datgene, wat van zelf spre
ad op elk der 'drie afzonderlijke partijp
rograms staat,
In dien zin aanvullend, Leest men
aast de Grondwetsherziening, waarvan
>t ontwerp ter publieke kennis is ge-
'acht, in het algemeensteun aan de
tiende Regeering, voortbouw kan het
erk, dat aangevangen is.
Op velerlei gebied sweet men, wat van
eze Christelijke Regeering te verwachten
L Niet alleen heeft men de geschiedenis
live der laatste vier jaren om "daarover
cht te doen schijnen, maar ook liggen
r tal van wettelijke maatregelen in ont-
erpvorm gereed, die omtrent de plannen
ezer Regeering tot jn onderdeelen be-
heid geven»
In een des te gunstiger licht komt nog
it gemeenschappelijk program, naarmate
len'de nevelachtige geheimzinnigheid van
et concentratie-program der vrijzinnigen
narneven beschouwt.
Het Ce ntrum schrijft:
Het gaat er nu om, dat de kroon
orde gezet op den schoolstrijd, zoovele
ren door de Rechtsche partijen met
istberadenheid en groote offers gevoerd.
Maar dit is met alles.
Nog andere belangrijke zaken zullen
raks de aandacht vragen van het Parle-
ienk en bij de oplossing dier vragen is
et alweder van groote beteekends, dat
echts zijn meerderheid heeft behouden
ii aan de groene tafel geen principieele
genstandersvindt.
Dat men ter wille daarvan zekere moei-
jkheden heeft weten te overwinnen; is
leszins verblijdend.
En dat men niet gestruikeld is over
en paar betwiste Kamerzetels, was, waar
Ie ernstige wil tot handhaving der coa-
tie blijkbaar bdj de onderhandelingen
Dorzat, van meel af aan te verwachten.
Toch zal ook op dit punt veel beleid
ent act nooidiijg rijn geweest, wijl op enkele
aatsen de wagen uit het spoor dreigde
Ie raken, of eigenlijk reeds daaruit ge
lakt was, en 'dit min gelukkige voorb
eeld elders licht navolging had kunnen
inden.
Een goede regeling is thans getroffen.
Aan de S t a n d a a r d ontleenen we
Natuurlijk is, voor wat onze partijf aan-
aat, volstrekt niet aan al onze wensohen
ïldaan. Dit was met geene der drie par-
jen het geval. En dit kon ook niet, als
len tot compromis zou geraken. Van-
aar dat ook onder de medecontractanten
oor soortgelijke gewaarwording plaats
al zijn. Maar in hoofdzaak is het resul-
aat van de gevoerde onderhandelingen
!an toch gunstig. Er is in Ommen onzer-
ijds veel toegegeven, maar was dit niet
traden? Mits maar duidelijk vaststond,
lath et nu te treffen accoord Ommen miet
oor nu en voor altoos voor ons verlóren
eed gaan, kon 'er toch' geen overwegend)
ezwaar 'rijn, om "t onzerzijds tijdelijk aan
k. "de Visser af te staan. Dt. de Visser
'as in 1897 reeds candidaat in Ommen
eweest, en wat vooral in aanmerking
wam, hij viel in Leiden, ingevolge het
ccoord van 1909, uit Kon dus Zijn can-
idatuur in Ommen niet het gereede
liddel rijn, om "de extravagantiën van
nkele heethoofden in Ommen te fnuiken],
a ook in dat district, biij wijize van over-
ang, weer een normalen toestand in
iet leven te roepen? JHjet is zoo, men
iad Ommen buiten het accoord kunnen
iten, maar dit had licht te feilen strijd
egeven. En nu zekerheid te verkrijgen
FEUILLETON.
55)
Daar vertoefde nog steeds de bieminne-
ijke en goedhartige o.üde dame, die haar
aoveel blijken van vriendschap en ge-
eenheid had gegeven.
Een paar malen per week ging zif
•elf naar dat sombere gebouw en vroeg
kn aan den barschen sleutelbewaarder
Dei haar zachte stem:
Is de burgeres Firévent nog hier?
Jawel, was onveranderlijk zijn ant-
'oord. Wdlit jgi| haar spreken?
Als het kan.
■~Ja, maar "dat kan niet, want daar-
J*°or zoudt gij t oestemming van den open
en aanklager moeten hebben, bur-
'eres, en ik zou u niet aanraden dje
egaan vragen, want dan zou hij u wel
Jis bij de oude kunnen laten op-
witen,
Zij antwoordde bedeesd:
7 piJ w?et toch wel, dat men mij in
^ijneid heeft gesteld, buiger?
De barsche sleutelbewaarder, die mis-
®jen minder barsch was dan hij wilde
ehijnen, hernam:
was, dat de concessie, fhans gedaan, niet
op een volgende stembus zou doorwer
ken, was onzerrijds een loyale houding
't beste.
Dat Bodegraven nog moeite kan baren,
is niette loochenen. Toch mogen we-niet
Vergeten, ^dat onder het Kabinet-Kuyper
de heer van Idsinga meer dan eens in
gewichtige oogenbijkken, b.v. inzake de
Tiooger Onderwijswet, een steun van "be
te eke nis' bood, ook als Dir. de Visser het
Kabinet scherp bestreed. Bovendien, zoo
de onzen in Bodegraven een offer aan de
Coalitie moeten brengen, dan vergete men
niet, dat de Roomsch-Katholieken dit in
Enschedé en Alkmaar niet minder doen,
end;at ook de districten niet ontbreken],
waarin 4e ChristHHjist onzen candidaat
zullen te steunen hebben, ook. al1 daalt
de sympathie, die hunnerzjj'ds aan dezen
candidaat gegeven wordt, beneden het
vri es-punt.
Reeds meermalen wezen we er op, hoe
verlammend en Verzwakkend het, voor
welke part'ij ook, in een bepaald district
is, om aldoor voor een candidaat van
een andere part'ij te moeten optreden, en
hoe gewenscht 't daarom zijn zou, zoo
men "bij' de ééne stembus aan het ééne
en biij' de volgende stembus aan een
ander district dezen Coalitie-plicht op
legde, door eenvoudig om en om uit te
ruilen. Jammer Slechts, dat hier weer
andere moeilijkheden tegenover staan, en
dat de tegenstander zoo licht beproeven
zou van de moeilijkheden, die hieruit
opkwamen, ten eigen faveure het profijt
te trekken.
Laat ons liever hopen, 'dat het Kabinet-
Heemskerk de Grondwetsrevisie tot een
goed einde moge brengen, en dat langs
dien Koninklijken weg eerlang een kies
wet in het Staatsblad moge komen, waar
door voor goed al deze moeilijkheden
wegvallen»
Om de leiding.
In het Centrum lezen we:
Het was te verwachten, dat men van
sociaal-democratische zijde het antwoord
niet zou Schuldig blijven op de onzen
lezers bekende artikelen van „Nieuwe
Courant (vrij-liberaal), Vaderland (Unie-
jliberaal), en Wereld (vrijzinnig-demo
craat.
Het Volk trekt in jeen! /tweetal artike
len tegen die drie organen der yrjjfein-
nige concentratie van Ieefc en karakfte-
ris eert, hetgeen zij over iele houding der
S. D. A. P. ten aanzien der concentratie
schreven, als „veuwaanjdfe vrijzinnig
heid".
Maar z_egt het blad j,er zijW
graden in de verwaandheid".
„Als wij het vrijzinnigndemocratisch
weekblad Die Wereld kortweg verwaand
noemen, dan is het Unie-liberale Vader
land op zijn minst genomen arrogant
'én de Nieuwe Crt wel, die is zoo onge
naakbaar van valsche trots, ai sof zij Zelf
een grootfabrikant was, en de S.DlA.P„
haar werkvolk."
Naar deze vriendelijke inleiding kan
men dien inhoud der artikelen reeds be-
oordéelen.
Ze komen, kórt saamgevat, hierop
neer, dat de S. D. A. R. haren) eiséh
zal handhaven, om een'overwegende rol
te spelen zelfs de leiding te nemen bijl
de uitvoering van het concentratie-pro
gram, i 1
Het Volk windt er geen dpekjes om:
„Wij hebben voor het concentratie-
program geen onverdeelde, maar toch
wel eenige sympathie. Maar wij verhelen
ons geen oögenblik, dat dit program en
de overgroote meerderheid der vrijzin
nigen van huis uit twee zijn. WjJ kunnen
de heeren onmogelijk alleen laten up
bun pelgrimsreis met d/at progfram. ,Wij
moeten er altijd bij blijven, anders laten
Izij straks 4e beste stukken in de goot
vallen. Ja, wie weet ook de andere."
Het is niet zeer voorkomend, maar
wel zeer duidelijk gezeg(d.
Die liberalen pioeten nu maar zien,
boe zjj met de sociaal-cfemocraten ip 't
reine komen en wie dan aan het lang
ste eind trekt.
Van „snoeverij" sprak het Vaderland
aan het adres der. socialisten!.
.Van „verwaandheid" lein „bluf" spreekt
'Hiij kon wel eens tot andere ge
dachten komen.
Zij haalde onverschillig de schouders
PPw
Wat bekommerde 'zij zich ook om
de Vrijheid?
Op smeekenden toon hernam zij:
'Dus 'zij is er nog altijd?
"Nog altijd en het ziet er niet naar
,uit, dat zij hier spoedig vandaan zal ko
men. Wil 'ik u eens een goeden raad
geven
Ja.
Ga dan heen en keer niet terug.
Gij hebt het geluk gehad hier pit "te
komen, pas op dat.ge er niet meer ingaat
Toch keerde Zij terug.
Deiarme oude barones werd niet los
gelaten.
Rose onderwierp zich er aan met de
gelatenheid van een wezen, dat onver
schillig is omtrent eigen lot, dat reeds
alles heeft ondergaan en alle hoop heeft
vaarwel gezegd.
Er Avas geen plek in haar hart, die
niet 'gewond was.
Wanneer 'zij als een schim langs de
huizen gleed, zonder dat zij zelfs .den
moed had om na te denken en er was
dan een steen van een der muren losge
raakt om haar te verpletteren, dan zou
zij Iliet toeval gezegend hebben, dpt een
het Volk aan het adres der Jiberalen.
Hoe zal het gaan, wanneer deze bla
den als organen moeten dienen voor eénl
en dezelfde regeeringsmeerderheid L„
STATEN-QENERAAL.
TWEEDE KAMEk.
'Pension neering van gemeente
ambtenaren en van hunne
weduwen en weezen.
Memorie van Antwoord.
De regeering verklaart, niets liever te
wenschen, dan in samenwerking met de
Kamer tot een bevredigende oplossing
van de geopperde bezwaren te geraken,
doch vertrouwt harerzijds, dat die be
zwaren niet te {weed zullen worden uit
gemeten, _omdat daarvan het gevolg zou
zijn, dat van de door ieder gewenschte
voorziening in jaren niets komt. Met
kracht Spreekt zij' tegen, blijk te hebben
gegeven van overhaasting bij de voorbe
reiding dezer wetsontwerpen.
Met eenige verwondering vernam de
regeering, dat twijfel werd geopperd aan
gaande het recht om den gemeenten de
veipiichting tot pension neere-n op te
leggen.
De bijdragen van 3 pCt voor eigen en
van 5 pGt voor weduwen- en weezen-
pensioen, welke op de ambtenaren kunnen
worden verhaald, stemmen vrijwel over
een met de stortingen, welke van de rijks
ambtenaren "worden gevorderd. Het vaLt
moeilijk in te zien, waarom de gemeente
ambtenaren zich zoodanige korting niet
zullen kunnen getroosten zonder, wédde-
verhooging.
Voor den inkoop van vroegere diensten
zullen de gemeenten genoopt worden 5
pet. over de voor het in werking treden
der wet genoten belooningen te betalen.
Er kan geen sprake van wezen, de
gemeente-ambtenaren op voordeeliger
voet dan hunne collega's in rijksdienst te
behandelen.
Anders echter staat "de zaak met de
extra-bijdrage van 3 pet, welke inge
volge art 41 Jo 43 van wetsontwerp
no. II verschuldigd kan worden door de
bij het in werking treden van ,3e wetten
in dienst zijnde ambtenaren. Inderdaad
zal een over tien jaar verdeelde heffing
van 6 pet. van "het totaal der vroeger 'ge
noten inkomsten (3 pet voor den inkoop
voor eigen pensioen, benevens de be
doelde extra-bijdrage) op Vele ambte
naren-budgetten een uiterst zwaren druk
leggen. De regeering is daarom
te\rade geworden of hier niet
ten laste van 'sröjksi schatkist
hulp war.e te schaffen, en Zij is
tot de slotsom 'gekomen, dat
daarvoo r inderdaad wel'termen
bestaan. De hulp 'zou in dezen vorm
'kunnen geboden worden, 'dat hetgeen ten
laste van de hierbedoelde ambtenaren kan
worden gebracht, worde gereduceerd van
6 tot 3 pet, 'zij betalen derhalve, evenals
de andere, hetzèlfde percentage als zij
%n de toekomst telkens voor eigen pen
sioen bijdragen. Het jijk zal dan aan het
fonds de 3 pet Voor weduwen-en weezen-
pensioen moeten aanzuiveren^ waarmee,
blijkens de gemaakte 'berekening, een be
drag van f9.600.000 is gemoeid. Intus-
schen behoeft dit bedrag niet aanstonds
in het fonds te worden gestort Het 'kan
in annuïteiten over '40 jaar verdeeld wor
den aangezuiverd. Telken jare zal dan
de Staatsbegrooting met 'f 450.000 zijn te
belasten. Tegenover dien last moet echter
het rijk zich de bevoegdheid voorbehou
den, om, wanneer de wetenschappelijke
balansen wijzen op batige saldo's, deze
tot het totaal-bedrag Van de f9.600.000
met de rente, aan zich te trekken, tot
delging van deze geheel onverplichte
schuld. Jn dezen ^geest is het wetsont
werp no. II gewijzigd.
Te zijner tijd zal zijn te overwegen,
of aan hen, 'die vóór hunne benoeming
tot gemeente-ambtenaar aan" eene ge
meente zoogenaamde zijdelingsche dien
sten hebben bewezen, 'de gelegenheid be
hoort te worden geboden, die diensten
voor pensioen in te koopen.
Dat de gemeente-ambtenaar reeds op
60-jarigen leeftijd recht op ouderdoms
pensioen behoort te "hebben, kan de re
geering niet toegeven.
(.einde iraaakte aan haar bestaan, dat ge
heel (zonder vreugde en doelloos was.
Evenwel was de burgeres Laurette
altijd zeer zorgzaam en oplettend jegens
haar. r
Gaandeweg had zij', met haar vriende
lijke gedienstigheid, haar jeugdige huur
ster iwat vertrouwelijker en minder schuw
gemaakt.
Rose bleef soms weieens in het kan
toortje wat met de .uitdraagster praten
of woonde gesprekken bij; die deze met
haar buren voerde.
Vaak bleef 'zii ook^ naliet eten. nog
.wat bij haar, vooral 's avonds als nie
mand haar kwam storen.
Trouwens, zelfs overdag bleven de
klanten weg.
De uitdragerij was boordevol "koop
waar en er ging "haast niets af.
Meestentijds hoorde zij niet veel an
ders dan klaagliederen over de zaken,
die zoo slecht gingen en de moeite,''die
men had om Vond te komen.
Die burgeres Laurette klaagde nog
harder dan haar buurvrouwen.
Zij yerklaarde, dat, wanneer er niet
spoedig een verbetering kwamv jy haar
sleutel maar onder de deur kon schui
ven en met stille trom verguizen.
Haar klachten waren niet ongegrond,
maar zij had meer dan één pees op "haar
Ten opzichte Yan het spoedig tot stand
brengen van eene regeling van de rechts
positie der ambtenaren kap de regeering
•bezwaarlijk in dit verband eenige toe
zegging doen.
Met het maken 'van eene pensioenr
regeling voor de leeraren aan vakscholen
behoort naar 'door de regeering reeds
meermalen, in antwoord 'op gelijken aan
drang als thans wederom van eenige
leden is uitgegaan, werd opgemerkt
te worden gewacht totdat een organisatie
van het vakonderwijs 'in zijn geheel zal
zijn tot stand gebracht
De datum van inwerkingtreding 'der
wet is nafter gesteld op 1 October 1913.
Van terugwerkende kracht kan hier te
minder sprake Zijn, onidat aan de in
voering eenige tijd van voorbereiding
moet voorafgaan.
Dameshoeden en garneeringen voor
den zomer.
Opvallend is ditmaal het domineeren
der kleine hoedenmodellen, aldus „de
Manufacturier" in ✓Zijn bericht omtrent
de zomerhoedenmode. Groote, breedle
hoeden, komen bijna niet -meer yoor.
Parijs lanceert voorloopig bjjna uitslui
tend den kleinen, doch van betrekken
lijk grooten bol voorzienen hoedmen
is evenwel nog niet zoo heel .zeker, of
met het verder gaan van het seizoen de
•groote hoed niet weder mode zal wor
den. De randen zijn meestal opwaarts
omgeslagen en gedeeltelijk gebogen. Als
materiaal werd door 4e modelhuizen
picot en pedal buitengewoon sterk be
voorrecht Daar dit materiaal echter om
'zijn zeldzaamheid buitengewoon duur is,
heemt men in de meeste gevallen zjjn
toevlucht naar de daarvoor in aanmerking
komende, plaatsvervangende materialen.
Naast tagal, dat echter ook niet gpeld-
koop is, wordt paardehaar veel verwerkt
Voor het middelsoort en stapelgenre ko-
hien evenwel in aanmerking, welke deze
fctoffen imiteeren.
Opmerkenswaardig is de voorliefde,
de modellen van jluweélgarnituren te
voorzien, zoodat de hoeden veelal een
winterachtig aanzien 'krijgen'. Dikwijls
zijn de bollen van boven geheel melf
fluweel overtrokken, óf de opgeslagfed
jrand is aan de onderzijde met banrdflu-
jweel bezet Ook zijn de bollen! yee! met
'rijden stoffen en tule gedrapeerd, zoodat
het stroomateriaal sléchts hier en daar
'te zien komt en de hoed meer het kaJ
rakter, heeft van een Qvergangs- dan van
leen zomërhoéd.
Die bevoorrechte Jioedenkleuren! rijn
zwart, daarnaast pen! licht bruin, verdér
wiit en koper,. In de garnituren ontwik
kelt zidh een grootere veelzijdigheid
dan tot nu toe het geval is' geweest
Lint komt in de allereerste plaats in
aanmerking en men verwerkt dit tot lus
sen, tot fantasiestaken, die dan ^eder
met kleine veertjes of bonte belegsels
.gecombineerd worden. Jlehalve effen zij
den lint komt ook moirélint, .alsmede
faille lint en bandfluweel in aanmerking.
Daarnaast spelen struisveeren nog altijd
een groote rol.
Een bloemenmode, dit staat vast, „heeft
het nieuwe seizoen ons alweder niet gle-
bracht, ofschoon het voorjaarsseizoen
voor de verwerking van bloemen over
het algemeen gunstig pleegjt te zijn.i
Bloemen spelen slechts een betrekkelijk
ondergeschikte rolde voorkeur genieten
kleine sn middelgroote, platte rozen in
jiatuurlijke kleuren, daarnaast ziet men
yergeet-mij-niet, vlier en grassen tot gar
nituren verwerkt. De groote kleuren rijk
dom, die een der. werkelijke kenmerken
(der nieuwe mode ,is, komt vooral uit
bij (d'e hoedenmode en wel bij de gar
neeringen, die veelvuldig zich aanslui
tend aan .Buigaarsche en Turks'che mo
tieven, een vroolijke kleuren mengel moes
yertoonen. 'Hier komt diet alleen het
lévendig karakter der lente uit, doch !de
hooge politiek spreekt hier een woordje
mee, en [daarmede is bewezen, dat de
politieke gebeurtenissen .niet alleen op
het streven eni werken van ernstige
staatslieden en maatschappelijke politici
boog en was nu bezig aan een harer
vrienden een dienst te bewijzen, die haaf
duur pietaald zou worden.
Die vHendi was Hubert Nolian.
De dokter was uit Biretagne terug
gekeerd in een zonderling verwarden
geestestoestand»
|Het laatste onderhoud, dat hij met
zijn vader gehad had, diens daarop ge
volgde dood, het zoo droevig afscheid
van zijn zuster Thérèse, hadden zelfs
op hem, met zijn zelfzuchtigen en ver
dorven aard, een diepen indruk nage
laten.
Niet dat hij berouw voelde over het
geen hij had gedaan.
Zijn hart was tegen elk berouw ge
pantserd, maar hij overwoog de gevol
gen en zag de toekomst in.
Er was veel waars in de laatste woor
den, die de grijsaard tot hem gespro
ken had.
Jarenlang zou er wrok tegen hem ge
koesterd worden.
De verachting van zijn iandgenooten
zou hem beletten op zijn domeinen te
vertoeven, een der kasteelen te bewonen,
waarvan hij de onbetwistbare eigenaar
was, zoolang niet een nieuwe regeering
de besluiten der Nationale Conventie zou
vernietigen en de revolutionnaire beschik
kingen intrekken.
influenceeren, dóch haar invloed even
eens uitoefenen op tfe Parijsche mode
creaties. f
K;ees de Wit Wij hebben het
overlijden medegedeeld van den heer L.
IC. Dudok de Wit te Breukelen, den be
kenden bewoner van SI an gen vecht".
Men weet, dat hij den bijnaam van „Kees
fde Tippelaar" had te .danken aan de
groote voetreizen, welke hij in vroeger
jaren ondernam.
Omtrent die reizen vinden wij een en
fcnder medegedeeld in het „Hbl.", waar
aan wij het volgende ontlefenen:
In het jaar 1865, liet'de familie den]
jfongen man de vrijheid, om de wijde we
reld in te trekkenhij was toen twee-,
én-twintig jaar. En dadelijk maakte Kees
van zijn vrijheid gebruik, door de w£r
reld te gaan zien pp d!e manier, welké
hem den eigenaardigste leek. Het reizen
was in die jaren héél wat moeilijker
dan heden ten dagedoch dit ,was juist
wat hem aantrok. Per zeilschip voer hij
naar onzen Oost, en na een reis van' 96
dagen zette hij den voet te So,erabaja aan
wal. Van d'eze plaats begon] lpf zijn se
dert beroemd .^gebleven wandeltocht,
dwars door Java; vóór hem had nog
niemand er aan gedacht èp het ook niet!
^anlgedurfd, om Java te voet _te berei
zen- Kees de Wit had als eenige ba
gage een handvaliesje bij zich, een paar
(ruime, ijzersterke schoenen, die hij la-
jter nog bijnia on vers let en in Zijn museum
kon v er to one n, -en zijn reisparasol, dïe
'hem later nooit In de steek heeft gela
ten bovendien verzamelde hij onderweg
zooveel mogelijk wandelstokken, die la
ter eveneens hun plaats; in het reismu-
seum kregen. De manier van reizen van
den eigenaardigen toerist was al uitersl
eenvoudig; bij voorkeur gébruikte hij
zijn maaltijden .aan den kant van detri
weg, soms d\vaalde .hij een kampong
^binnen, en bijna altijd' kocht hij zijn
sober maal in een „warong", waarlangs
|d£ weg hem voerde.
Zijn typische trots was het, om later
,te kunnen vertellen, dat die eerste In
dische reis hem aan voeding niet meer
dan twintig cent per dag Kootte. Na
tuurlijk werd de ondernemende jonge
man overal hartelijk ontvangen, zoowel
fdoor de p 1 antageheZitters, als vanwege
(de regeerin|g-ambten'aren. Dpor zijn in
troducties kon hij tal van meikwaardig-
jh'eden zienen aangezien hij een .xeizn
'ger was vol bel angst el linigi, onderzocht,
kocht ejj verzamelde hij van alles en nog
wat; in kisten vol werd' dit dan naar
Amsterdam gezonden. De Eerdere reis
strekte zich uit over !d;e iMolukkén enl
Celebes, waar hij o.a. d;e geheele Mi'na-
hessa doorwandelde. Toienl hij bjj het
y er laten van Indië in 1866 zijn afgeleg
de trajecten eens te zanten telde, kwant
hij tot 'n. cijfer Van 2041 palen (een paal
is 1507 meter), én hij kon er zich op
beroemen, dat dit de grootste wandeling
was, die ooit een bezoeker van Indië
vóór hem had volbracht De terugreis
werd gemaakt over Singapore, Hong
kong, Shanghai, Yokohama, San Fran
cisco, Panama; in Juni 1867 kwam hij
te Amsterdam terug.
Eenige jaren bleef Kees de Wit nu
honkvast, maar daarna beving hem weer
de oude tippellust. Zjjn wandeling naar
Parijs in 122 uur had plaats in het jaar
1874; daarna volgde zijn' bezoek aan
Amerika waar hij meer wandelde dan
treinde. In 1875 maakte hij zijn wan
deltocht naar Weenen, waarvoor hjj 235
uur gebruikte. De tentoonstellingen te
Philadelphia en .Chicago bezocht hij van
uit New-York, natuurlijk! te voet; do
Amerikaansche bladen' waren zeer goed
te spreken over den' excentrieken Dutch
man, die 1 iever liep dan reed. Vooral de
Wiit's eigenaardigheid, dat hij eeuwig
en altijd: met hetzelfde valiesje en 'in
hetzelfde ouwe reispakje reisde, stal het
hart der Amerikanenook VKees' ge
woonte, om met een jfstandmeter eiken
fctap aan te feekenen, bezorgde hem aan
den overkant van den1 grooten plas een
goede pers.
Na zijn vierde Amerikaansche reis
meende Kees de Wit, dat hij nu genoeg
van de wereld had gezien; het bui
tenhuis aan de Vecht stond leeg, en
Aan den anderen kant ontzagen de
Chouanen de opikoopers der nationale
goederen niet en op zjjn terugreis uit
Lam balie had hij'aan de poststations» waar
hij van paarden verwisselde, verhalen
hooren vertellen over roovers en vrijL
buitens, die hem de haren te berge de
den rijzen.
In de Maine en in Normandië dron
gen gemaskerde mannen, tot aan de tanr
den gewapend, de kasteelen binnen en
ontrukten aan de nieuwe éigenaars het
geheim, waar zij hun schatten borgen,
onder doodsbedreiging, en, in geval van
tegenstand, pasten zij de vuurproef op,
hen toe.
Na hen stevig te hebben vastgebonden,
hielden zij de voeten van hun slachtoffer
boven een vuur en lieten aldus zijn voet
zolen schroeien, totdat "hij* de gewenschte
inlichtingen gat
Het middel was even vindingrijk be
dacht als de uitslag verzekerd.
De folteraars uit de middeleeuwen had
den het niet beter kunnen doen.
Dokter Nolian, die toch al niet tof
de moedigsten behoorde, huiverde bij de
gedachte, dat hem iets dergelijks kon
overkomen.
(Wordt vervolgd.)
