Uit de Pers.
DE TWEEJRIENDEN.
bij. Sinds, de bisschoppen hun
iinltred'e deden inpons land .(1)
is veel veranderdWlanneer thans
een Roomisich priester optreedt als
pleitbezorger van Godsdienst- en Ge
wetensvrijheid, is hij onoprecht.
Hun godsdienst, (n.l. die der Jesuiten),
een priestergodsdienst, nadert hoe lan
ger hoe meer tot een grof-zinnelijk h'èi-4
^egdom.... Een goed calvinist kan zeg
gen: de Raus begint hoe Jaggjer hod
meer te gelijken op den antichrist."'
B|ij dit citaat merkt het Chr. Hist, or-
gaan op. Wij zullen maar hiet ^preken
over de groote oppejr^IakkSigheid Vart\
dit generaliseerend oordeel over eend
orde, waarin ook heden ten dage nog zoo
groote lg(eleerden en zoo innigwnystisch-
vromeri als b.v. Von Pesch een éervióllei
plaats kunnep innemen. Nóch op de
schromelijke onbillijkheid tegenover de
Katholieke Klerk i n 't algemeen, juist Tn
deze tijden, nu zij de Evangeliën in,reen
uitnemende vertaling bij" honderdduizen
den exemplaren in de Katholieke gezin
nen van ons land' verspreidt.
Maar wij willen enkel een zeer nuch
tere vraag stellen. i
'Wi-i e was het dan toch, die de intredfe
der bisschoppen, volgens dr. D. het be
gin van alle emjel, in ons land heeft mo
gelijk gemaakt?
Toch niet de „coalitie, wel?
1J
(1) Wij spatieeren.
Vrijzinnige verdraagzaamheid.
Onder dit opschrift lezen we in de!
Stichtste Courant:
De Liberalen vinden ons, naar men
weet, zeer onverdraagzaam, omdat wij
op principiëel terrein onszelf willen blij
ven. 1
Op kerkeljjk terrein vbestrijden wij het
on'geloofvoor het onderwijs onzer kin
deren stichtten wij onze eigen scholen,
en in de praktijk gaan we onzen eigetrf
weg.
Alles onverdraagzaamheid, zeggen de
Liberalen I En ze jammeren vaak op
hartverscheurende wijs or over, dat wij
„de eenheid der natie" zoo verscheuren.
'Maar hoe is nu de praktijk) Van dfel
Liberalen zelf? Geven zij ons een voor
beeld. van verdraagzaamheid! Jntegen
deel. .bijna talloos zijn in de laatste jaren
de voorbeelden van Liberalen, die onze
jnenschen zoeken te treffein in hun brood,
en dj® dus de ged|eelc$ieid zoeken oVer
te brengen op een terrein, waar 'i niet!
behoeft
We herinheren ons uit de laatste iaren
o. a. de gevaTlen van 'de boeren
Saaksumhuizen, die geen orthodoxe .ar
beiders meer wildenvan den notaris
te Alphen, die zijn Christ-Hjistorisdheii
come^tibleshandelaar de klandizie ont
trok; van den liberalen heer te Gouda,
die zijn Rechtschen melkboer -gedaan
gafVan de Liberalen te Zevfenhoven, die
een vrachtrijder er uit trachtten te wer-<
ken, omdat hij zijn 'kinderen naar de(
Christ, sell,ooi Zond enz. enz.
Nu onlangs werd van liberale zijde
aan de „N. R. Crt." gemeld, dat in som
mige Friesche dprpen de liberale hee*
ren s Vrijzinnig brood," uit Leeuwarden
laten komen, omdat ze' den bakker oj/
hun d(Orp wegens diens „clericalisme"
niet willen begunstigen.
Thans wee,r leest men, dat in Den,1
Helder de liberale winkeliers een ge
meenschappelijk adresboekje hebben uit
gegeten, met de jUitnoodigfTng aan _hunl
geestverwanten om bit hen -.alleen te
koop en.
Zulke dingen worden dan in den
regel verontschuldigd met het voor
wendsel, dat Van „clericale" rijd® óók
zoo wordt opgetreden.
't Is echter wel eigenaardig, dat'hier
van nooit concrete ^oorbeelden tot be
wijs gegeven worden. De beschuldiging
is d,an ook onwaar.
BoVendjen ware een verkeerde handel
wijze van hun tegenstanders voor de
Liberalen geen verontschuldiging, aJis zij
die handelwijs volgden.
Neen, uit Zulke feiten blijkt duidelijk,
dat de geest der Vrijzineigheid door en!
door onverdraagzaam is.
Men praat wel "van verdraagzaamheid,
maar men bedoelt daajrmeev dat allé^
mensehen moeten zijh zooals de Vrjjzin1-
nigen. Ieder moet een onderwijs, gelijk
d,e Liberalen dat wenschen, begeerlijk
vinden. In keik en politiek moet menf
zich kunnen voegen in het kader van
het Liberalisme. 'Wie dat nu kaq, wel
die is „verdraagzaam". Maar wie het
om der consciëntie wil niet kan, nuA
dje geldt voor onverdraagzaam.
En tegenover .ziflke overdraagzame
mertschen acht men ten slotte alles ge
oorloofd I
•Brieven uit de Veen.
XVII.
Amice.
Wat zal ik u schrijven, nadat het laat
ste openbare werk, de electrische ver
lichting tot stand is gekomen en ons een
standpunt in het openbare .leven heeft
gegeven als de groote steden.
Het is niet om nog eens uit te pakken
over dat licht, maar gelet op de tegen
spoeden in andere plaatsen, mag het
nogmaals gezegd worden, dat wij aan de
spits gaan cn bv. onze straatverlichting
prima primia is.
Wat een gemak. Men heeft een stop
contact, een snoer en een aantal kaarseni-
sterkte en daar gaan de bioscoopvoor
stellingen, de tooverlantaarn ons bekoo-
ren. Een prentbriefkaart wordt een prach
tig tafereel en de geheele wereld wordt
ons aanschouwelijk op het doek gebracht
Maar niet over het licht, maar over
wat anders wilde ik je wat vertellen,
waarbij ook de nieuwe lichtbron een
geweldige rol zal spelen.
Uit de Leidsche Courant weet je reeds
dat ons fanfarekorps „Liefde voor Har
monie" dit jaar haar 25-jarig bestaan
zal herdenken en dat daartoe een com
missie is saamgekomen die ijVerijg werk
zaam is, al blijkt dit niet naar buiten,
een programma van feestelijkheden sa
men te stellen.
Reeds heeft zij verschillende stappen
gedaan, verschillende plannen in 'be
schouwing genomen, die zeer zek et-zul
len bijdragen, dat, (weder en winti) die
nende) wij ditmaal eens zullen feest vie-
<ren, ons dorp waardig, en waarvan de
nazaten nog zullen spreken, en 'dat, ten,
minste in verband gebracht met-die eeuw
feesten onzer bevrijding, zeker lang in
het geheugen zal blijven.
Van al die plannen ben ik, dank zij
de welwillendheid d^r feestcommissie,
in staat een en ander mede te deel en
en kan ik een, tipje oplichten van wat er
komen zal, en waaruit zal blijken, dat 'n
gelukkig gesternte de commissie bege
leidt
Wij krijgen dan een festival I
Maar voor zoo'n - festival is noodig
dat wij over veel „muziekantjes" be
schikken; begrijp dat woord nu eens
overdrachtelijk, of anders gezegd
„geld." 't Ouwe spreekwoord: geen
geld, geen Zwitsers, blijft van kracht.
Ik wou je echter wel eens Vragen, of het
hier aan de nervus rerum ontbroken
heeft, als er wat op touw werd gezet.
Was er soms geen geld, dan waren" er
toch altijd mannen met durf, volharding!
en offervaardigheid en het welslagen
was verzekerd, al ging het niet altijd
langs een effen baan.
Zoo ook nu. De heeren die ons kwa
men verblijden (1) met een onverwacht
bezoek inzake het festival, hebben een
reuzenwelslagen te boeken, en zijh er in
geslaagjd f1000 bijeen te brengen als
waarborgfonds voor het totstandkomen
der feesten.
Is dat niet een prachtsucces
Verder is de oommissie zeer gelukkig
geweest in het verkrijgen van een ter
rein, waarvan men zou 'kunnen zeggen!
het 'is er expres voor geknipt Zij heeft
namelijk de hand gelegd op een stuk
weiland van ruim' 1 hectare, ten noorden
van en grenzende aan den spoorweg eju
het station, zoodat de !diuizenfü|en bezoe
kers die wij verwachten uit den trein
stappende, het feestterrein kunnen be
treden. De ouwe Googerpolder zal niet
weten wat haar overkomt, als al die
vnoolijkheid over haar weelderige lan
derijen waait Zoo ge ziet, zijn we al
Derde Blad behoorende
bij De Leidsche Courant van
Zaterdag 22Maart no. 1049.
Dat klerikale persgeboefde
Wij lezen in de Maasibode:
De nobele redactie van „Het Volk"
js uitermate verontwaardigd op het „kle
rikale perslgeboefte" en met name op hiet
Katholieke blad „Ons^oorden".
Dit laatste orgaan 'herinnerde aan dien
onlangs gepleegden moord' op den irfis-
siepater te Miihlheim, en stelde den?
moordenaar voor, als het slachtoffer vari
de heillooze inblazingen van zekere roe
rige elementen, die steeds den priester
aanwijzen als den vijand van den werk-
"Vet blad verwijt dan aan „Het Volk",
dat het geen woord van afkeuring heeftj
doen hooren over deze .lage daaid. 1
„Het Volk" is woedend over deze insi-
:uah«; vjt' hst klerikale persgeboefte.'
Het heeft geen woord over het gevhl
te Miihlheim voor zijn lezers verzwegen.
Het is ook niet mooi van „Ons Noor
den", om zoo iets zonder schijn van!
bewijs te insinueeren.
„Het Volk" houdt zich met dergelijke
rieze practijken niet op.
Elke redactie kan jeen vergissing be
gaan, en een verzuim plegen.
"loo moet ook nu weer elke lezer van
()Het Volk", wien het kleine nqchtere
Reuter-telegrammetje ontgaan is, dat de
koning van Griekenland doör een Griek-
schen sociaal-democraat werd vermoord,
wel vreemd opkijken, als. hij op werk
plaats' of kaWtoor hoort spreken over den
laaghartigen moord op den weerloozen
buden koning van Griekenland.
Hoe kan dit nu waar, zijn, hij heletfrtf
er ih zijn lijfblad .gefcn woord over
gelezjen.
En andere bladen Van de bouigeois-
pers leest hij niet, want dje rijn voor
den waren spcjaal-demooraat contra-<
bande.
Waar het politieke jnooirden geldt, is
„het Volk" steeds op zijn qujvjve.
Denk nog maar eens even aani.de lan
ge artjkels vol nobele verontwaardiging!
over Üen moord op den Weenschen so-
daal-democratis'chen leider Franz Schuh-
meyer, gevallen onder de wraakzuchti
ge hand yan een wanhopigeri werkman*
wien hij het leven onmogelijk had' get
maakt.
Als een werkman in het ruim van een
ship valt, of met zijn hanld .onder del
machine komt, of van een stelling smakt,
4an schrijft daar de yolk-rediacteur ont-
roerenJd-ged etai 11 eerde stukjes over, $n-
der het opschrift: „Risico- van den arp
beid"*, of^Arbeidersdividend!".
Maar wie heeft „ooit in „het Volk"!
gelezen, van een risico van koning tel
zijn.
Het i s, nu dje derde dag, dat de moord
op koning George Van Griekenland ge
pleegd is, en „het Volk" heeft er nogf
geen spatje inkt aan besteed
't Is ook maar een koning I
Papen-haat.
De Chr. Hist. Nederlander stelt
een „nuchtere vraag" aan d,en bekenden
Utrechts'chen kronieker (Dr. Bronsveld),
die weer eens een welkome bijdragei
heeft geleverd voor de persoverzichten/
der vrijzinnige bladen, waarin als1 naafi
gewoonte de coalitie het rpoet ontgel
den, en vooral de „erfvijand" (Rome)
er van langs krijgt.
Hoort, zegt genoemd Tl ad1, op Toe
doeltreffende wijze ook deze maand de
Waarheid en de Vrede tusschen de "Ver
schillende gezindten van één yolk bevor
derd worden
„De t ijlden zijn voorbij, waarin 't 'mo
gelijk wasy in onze iRoomlsche landgenoo-
ten mens'chen te .zien, die over geloofs
zaken geheel anders' dachten dan wij*
maar met wie men overigens in 't maat
schappelijk leven in vrede en vriendschap
kon verkeeren. Di i e t ij df e n zjj n v o o r-
FEUILLETON.
144)
Onoplhjoudeliijk zag hij nog voor zich die
menigte van woeste, wraakzuchtige hoof
den, die furies in lompen gehuld, en Ja'co-
hijnen in hun carmagnoles en met "hiutn
foode mutsen op, waarmee de zaall ge
deeltelijk was gevuld, .die zelfs den
rechters vrees aanjoegen met hun nu/we
uitroepen en 'die den beschuldigden een
voorproefje gaven van het ilot, dat Uien
wachtte. Het was de bende, die eiken
dag bloed wensichte te zien en aam wier
wil
men meest gehoor geven.
Dokter Biadheün was vrijgesproken
men had aangenomen, dat hij1 slechts zijh
mnbtspliichiten had Vervuldmaar -die her
inneringen lieten hem toch geen rust
meer. ,Hij dacht onophoudelijk aan die
jonge vrouwen, rzoo fier en edel, die
dapper gestorven Vvaren, met de gelaten
heid eener reine ziel, die door geen enkel
berouw wordt gekweld, en aan zijn
vrienden, den graaf de Trémazan en de
^eren, van wie Ijij zoo gewelddadig
was gescheiden, terwijl hij hun met een
droevigen blik rijn laatst vaarwel toezond.
Dat schrikbeeld Verliet hem iyet meer»
Hij trad binnen en ging regelrecht naar
Thérèse Nollan, 'die hem niet een ge
baar haar vader aamwees.
De dokter haalde zijn sahouders op»
Hij 'slaapt, zeilde hij!. Niets te
vreezem. Hij' kam nog maanden en mis
schien well 'jaren in dezen toestand leven,.
Hij ten 'minste lijdt niet. Zijn geest is
kalm. Hij is als tot de kindsheid terug
gekeerd. Gelukkiger 'dan wij, mijn lieve
Thérèse.
De stem van den dokter klonk diep
droefgeestig. Hij Streek de hand over
het voorhoofd, als om de schrikbeelden,
die hem vervolgden, te verjagen, ging
naast het meisje zitten en vroeg haar:
En gij, mijln kindx hoe maakt gij
het? Olm u de waarheid te zeggen, ver
ontrust gij mijl'meer dam urw vader. Hebt
gij nog hiétsi vernomen?
Van wien?
Gij (begrijpt mij wel. Ik kan niet
gelooven, dat de vriend uwer .kinder
jaren dood is|.
Jean?
Ja 'zeker, Jean, de eenige vertegen
woordiger op dit oogenblik ,van de fa
milie de Trémazan met zijn zuster Rose.
O! wanneer gij dat vermoedt, mijn
vriend, zeg het dan niet.
Waarom niet?
Om de'gevaren, die gij over zijn
hoofd brengen (Zoudij.
Dus hij leeft!
Zij aarzelde een oogenblik. Maar mocht
zij de waarheid peggen, zelfs aan dezen
vertrouweling dn haar leed? Jean had
haar bevolen te zwijgen. Trouwens, wat
had 2ij meer kunnen, zeggen? Haar ver
loofde, haar aanstaande was immers doold
voor haar? iWias het niet beter, dat men
hem verzonken1 in de zee waande, ver
pletterd tegen de rotsen aan de kust?
Ontwjjkend antwoordde zjj:
Gij hadt zooeven wél' gelijk, fnijn
vriend'. Zij, die niet meer zijh, behoeven
ook niet meer te lijden1 en zij|ni jer beter
aan toe dan de levenden. Wanneer Jean
niet is omgekomen), welk êen smart zal
hij dam hebben te .doorstaan), welk) een
jammer zal hij te aanschouwen hebben!
De strijd wordt van dag tot dag vinniger
en woester. Te Rennes vloeit het bloed
bij stroomen en buiten de stallen wordt
geplunderd én brand gesticht. ,Hier in'
mijn eenzaamheid durf ilc. de dagbladen
niet lezen, die bij ons bezorgd worden^
uit vrees er nieujwe bronnen voor angst
en verdriet in te zullen vinden.
.En Rose? Heeft zij u niet ge
schreven
Neen. Ik weet niet wat er van'haar
geworden is^ waar rij zich heeft ver
een heel eind op weg. Ie. geld, 2e. een
terrein. Ik zou er nog een 3e. bij willen
voegen: Mooi weer. Nu dat zullen we
nu en passant ook maar bestellen, 't Kan
nooit kwaad, daar vroeg bij te zijn, van
wege de ongestadigheid op d^t gebied]
jn ons lieflijk klimaat. Dus goed weer
Staat vast. Nu rest ons nog te praten'
over het tijdstip, waarop we dit moois
zullen genieten.
Ook hierin heeft een goede gedachte
tot grondslag gelegen. Het ligt in de
bedoeling der commissie, daarvoor te
nemen de eerste dagen van de 'kermis-
week, en voor het kermisvermaak de
laatste dagen over te houden. Zonder
twijfel zal iedereen die Verdeeling toe
juichen, en krijgen we dus een feest
viering die klinkt als een klok.
Het ware wel te wenschen in ik
spreek de hoop .uit, dat we door deze
geheel bijzondere feestviering eens kwa
men tot eene vereeniging die veredeling
van volksfeesten op haar banier schreef.
Krachten zijn daarvoor te over, mits men
de handen ineen islaat (Muziek (werkt Ver
edelend. Goede zang niet mirfdjer, en
openlucht vermaken 'worden door ieder
aanbevolen. Dat <zou een niet te gejnoeg
te waardeeren 'gevolg van deze feestvie
ring zijn.
Voor ditmaal genoeg. Ik hoop in de
gelegenheid gesteld te worden, die ver
dere loop van dit feest te kunnen miö-
dedeelen.
Groet en Zegen.
FLORET
STATEN-GENERAAL.
TWEEDE KAMER.
Ned. Bell-Telephoon-Maatschappij.
Nu verwacht kan worden, dat de .gel
den, bedo;eld in artikel 3 van de tus'4
schen den Staat 'der Nederlanden en de
Ned'erl. Bell-Telephoon-Maatschappij ge
sloten overeenkomst in zake de overne-
Iming van hare locale telephoonnetteny
niet vóór of op den in artikel 13 van
dat contract genoemden datum van 15
April 1913 door de weggevende macht
zullen zijn toegestaan, is, ijiedre in ver
band met het laatste lid Van artikel '131,1
die datum nader bepaald op 1 Juli 11913.
Het te dezer zake door den minis'tietf
van' waterstaat met genoemde „Maat
schappij gesloten aanvullingscontract,
heeft de minister in afschrift aan deta
iner doen toekomen.
Ontwerp-Ziektewet.
Nu de Kamer besloot, na het Paasch*-
reces de behandeling der Ziektewet te
hervatten, meende de Regeering gloedi
te doen, reeds nu de wijzigingen' v*ah;
het ontwerp openbaar te maken, waar
van haar de wensclifelijkheid ;s gebleh'
ken, na overweging van de ingedielnidjei
amendementen en van,de tot dusVierxe
gevoerde beraadslagingen. Dje wijzigin
gen zijn in vijf groepen (te vejrdeelenif
nl. wijzigingen
lo. betreffende meer of pin gewich
tige bijkomstige bepalingen;
2o. betreffende de taak van de Raden
van Arbeid,;
3o. betreffende het verband tussclieh
ongevallen- en ziekteverzekering;
4o. betreffende de bijzondere kassen
5o. betreffende de eischen, te stellen
aan de erkende ziekenfondsen!.
De wijzigingen sub. 1 „zijn het gevolg
Van de overneming van eejnl aantal amen
dementen; die sub 2 bedoelen tegémoet
te komen aan de bezwaren, gerezen te
gen de beVoegdheiid tot het stellen van!
min of meer algemeene regelen, bij het
Qüton5 toegekend; aan de Raden Van
Arbeid,; de bedoeling van die sub 3'is,
aanvankelijk! de ongevallen-uitk'eering
gescheiden te houden van het zieken
geld.. De Regeering h^doelt hiermldde
niet te kennen te geven, d,at zij is te
ruggekomen van hare meening in zake
het verbandj, dat in beginsel mo.et wor
den 'gelegdl tusschein ongevallen- en ziek
teverzekering. Bieef vechter art. 15 van
het Ontwerp-Ziektewet ongewijzigd;, dan
zou d.e Kamer thans een .principieeld
beslissing moeten nemen over een1 der
hoofdpunten van de ongevja 11 en-Ver
zekering, n.l. hiet vervangen yan d:e ongfej-
borgen, of zij al yr;j is oï nog gevangen,
levend ,of dood. .O, mijn vriend, als
iemand ons eens eenige jaren geleden,
toen wij zoo kalm en tevreden leefden,
voorspeld had, .wat er nu plaats heeft?
Er ,1'ag hem nog een .vraag op He
•lippen, die hij bijna niet durfde stellen,
en die hij ziclhi als ;tware ontvallen het:
,Uw broeder?
Thérèse maakte een gebaar van on-
zekefheicL Zij mompelde:
Ik weet niet wat er van (helm ge
worden is. IkJ hoor niets meer 'van hem.
En nog zachter voegde rij er bijl:
,WiaaroAn yraagt gij mij. .daarnaar Gij
weet wel, dat ik er nooit op antwoord.
inderdaad, zij Sprak zelfs den naAn
niet uit 'van den broeder, jdien zij zoo
had liefgehad en die de oorzaak was
yan al haar ongeluk).
Zij bracht haar 'tijd door verdiept in
gedachten, Izij aan niemand mee
deelde, gebogen over boeken, waarin, zij
niet of Slechts werktuigelijk 'las. Ter
nauwernood ,deed Zij eenige stapp'en jn
den kleinen tuin achter het huis, om wat
lucht te Scheppen. De eenige, ,met wien
zij zich onderhield en dan bediende
zij zich nog slechts van teékens was
Gouray, wanneer rij dien herbergier aan
zijn venster of voor zijn deur opmerkte.
Evenals dokter Bachelin, was hjj de ver-
Val lenuitkeering gedurende de perste
maanden na het onöeVal.. door zieken
geld;. Het vraagstuk der ongeval led ver
zekering echter is meer opzettelijk! bij
de Kamer aanhangig 'gfemaakt door het
ontwerp tot herziening der ongevallen
wet 1901. J
Waar bovendien de vrijwillige Verze
kering van arbeiders in dpi landbouw,,
die een zoo belangrijke uitbreiding ver
kreeg, zich bed.reigd gevoelt door be
zwaren allicht zou leiden tot een behan
deling van de beste wijzle van een bij (de
wet ^eregeld;e ongjéVallenvlérzekering
voor den landbouw, zou de ongewijzig
de handhaving van de gedane voorstellen
op dit oogenblik leiden tot een uitfvioe>-
rige discussie met de kans op een onzui
vere stemming.
Op dezen grond meende de 'Regeé-
ring verstandig te doen, door vfooj^
loopig de uitkeerin'g wegens ongevjal-
len te houden buiten de riekteswetveri
dus te aanvjaarden den gedachten gang
d'ie in de pnendementen-Patijn, -Teen-
stija, -Trejub en-Aalberse tot uitiijg komtl
Dit m!ag er echter niet toe leiflén',(
dat een arbeider geien uitkeering zouv
onb&ngen, wanneer hij ziek is ten ge-
viol ge van een bedfrijfsongeVal en ook
moet wordfen gewaakt, dat de arbeider
niet slachtoffer \vorde Van twijfel.
Daarom worcfrt de ziekenjgeldiiitlceie-
ring bij djeze wijzigingen alleen opgehe
ven voor djie arbeiders, welke tegen be
drijf sonlge Vallen ?ijn verzekerd.
De werkgevers van .cte anderen moe
ten daarom een bizondere premie be*
talen.
o.a. met het oog op dp landbouwVer-
zekering is aan dje Kroon de bevoegd
heid) gegeven om1 particuliiere meit wet
telijke verzekering gelijk te stellen.
De bedp.eling js, te waarborgen, dat
de arbeider gedurende den tijd, dat hij
an diers, krachtens de ziekteverzekering
uitkeering zou ontvangen, hij krachtens
dp particuliere ongevallenverzekering
een ten minste gelijkwaardige uitkeering
ontvfiagt. i
JDte memorie van toelichting veronder
stelt, dat de thanls bestaande onderling©
vqreenigingen alle aan d^Zeh' eis|ch zullen
kunhen voldjoen.
De Wijzigingen, sub 4, betreffende de
bizondere kassen, bedoelen verruiming
der voorgestelde bepalin'gen' ten opzich
te van de vaststelling der statuten en 'de
\£rkiezing van het bestuur der kas en!
ten opzichte van de hoogte d,er premie.
Door overneming van het amendement-
Patijn wordt het mogelijk, dat bij eeh:
kas, aan een onderneming verbonden^
een d;eel (die minderhqidS) van het beR
stuur aangewezen wordt door den .wet
gever.
Dé bijzondere kas kan dus onder 'de
noodige waarborgen
lo. het bedrag idler premie voor hare
leden bepalen
2o. het geld, besjchikbaar voor uit
keering, beh eeren
3o. de uitkeering aan hare leden ré
gelen met dien verstande, dat niefminl-
der mag worden uitgekeerd dan door
den betrokken iRaad van 'Arbeid zou wor
den gegeven
4o. de bij haar verzekerden, ,die zief-J
kengeld ontvangen, controleeren.
De wijzigingen sub 5 bedoelen, wat
meer ruimte te .maken bij de ris'cihenfc
aan de erkende ziekenfondsen! te stellen.
Nieuwe Uitgaven.
Erger dan „het Papieren-Gevaar".
Een ernstig woord over het Bioscope-
vraagstuk door p. Hyacinth Hermans.
Overdruk van „De Maasbode".
Met het einde van de Vasten is de tijd
gekomen, dat velen weer eens 'n avomdje
uit willen en dan hun ontspanning gaan
zoeken in de biosaoop. .Wij achten het
daarom zeer gewensaht, juist nu de aan
dacht van -onze lezers en vooral van
hen, die met die zorg ,voor anderen belast
zijn te vestigen op 'u tweetal boek
jes, handelende over de bioscoopi
Het eerste is van'den bekenden isidhrijL
ver van „H|et Papieren gevaar'^ piater
Hyacinth Hermans. Ofschoon reeds eeni
ge maanden oudi, is het zoo actueel als de
dag van heden. lm z'n onderhoudende,
trouweling, de trooster. Gouray en Thé
rèse Nollan begrepen elkaar gemakkelijk.
De kastelein behoefde slechts het hoofd
fe schudden, dan wist zij, d'at hij nog géén
tijding had ontvangen van Jean de Tré
mazan of van zijn zuster. Meer wenisdhte
zijn buurvrouw ni^et te weten. Al het
overige was haar onverschillig.
Den do'kter 'gelukte het échter nog wel
eens haar aandacht op iets anders te
vestigen. Hij gaf haar eenige mededee-
ling, die hij zelf had ontvangen, alls hij
het land afliep om zijn patiënten te be
zoeken. Zoo Zeilde hij nu weef tegen haar
Men w©et nog steeds niet, wie de
goederen van den graaf de .Trémazan en
zijn ojigehïksgez,ellen heeft opgekocht,
maar toch zal dat geheim nu wel spoedig
wordjen onthuld,.
Thérès,e kqek hem met eenige blelang-
stelling aan 'en zeilde:
Zoo waarlijk?.
Ja, er is sinids een paar dagen een
rentmeester op het kasteel La Fosse ge
vestigd en 'als ik! mag gelooven wat er
in den omtrek van dat kasteel, het
vroegere eigendom van d'Achet, verteld
wordt, dan zou zijn meester kort na
hem komen.
(Wordt vervolgd.)
