VAN HOUTEN 'S
Uit de Pers.
DE TWEE VRIENDEN.
Ingezonden Mcdedeelingen
Tweede Blad, behoorende
bij De Leidsche Courant van
Zaterdag 15 Febr. no. 1019.
KAMEROVERZICHT.
TW fcEDH KAMEK.
Amendementen. Schandelijk optred[en.
Dr. Nolens sprak gis,teren zoo juist
van een wedstrijd in het maar-raak-bie-
jièn, van „vriendschapsbetuigingen" aan
den arbeider; die A,in zich" geen beteei-
Jcenis hebben. Zoo is het met het amen-
detnent-Diuys,welks inhouid wij reeds heb
ben medegedeeld;. Wil de regeering een
uitkeering toekennen aan hen, die geen1
derde meer van hun gewoon loon kun-
pen verdienen, ,Duys stelde voor d,at
derde" te veranderen in „de helfti;.
En het geld? Dat achten ze van minder
belang; ze smijten met guldens en rijk'sp
daalders, alsof ze d^e goochelen kun-
pen. De logica, die to nu in een hoekje
dringen, zouden ze toch ook zelf niet
kunnen missen, als', ze aan het bewind
lavages- 't Is eenvoudig verlakkerij van
de arbeiders 1 Mochten ^eze laatsten zoo
verstandig zijn zich niet in de luren te
iaten leggeniMieltldat amen<tem,ent-Duys
is het gegaan, zooals het wa$ te.yoo»-
jfienher is zuiver rechts tegen link'sj
verworpen. Ook is di,enzelfden weg op^-
pegaan een amendement yan den heer
ïorgesius, die voorstelde om aan ar
beiders die invalid^ zijn geweest de uit
kering te blijven geven, als ze bo
ven de zestig jaar zijn en... niet meeT
tot de invaliden behooren. 't Was een
piiver staaltje van maar-raak-bieden.
3een enkel middel werd* door den ypor-
iteller genoemd om aan de millioenen te
comen, die daarvoor noodig zullen zijn.
Dezelfde heer Bprgesius maakte er
de rechterzijde een yerwijt van, dpt deze
iweeg. Terecht merkte Dr. Nolens, op,
lat zij er een eer instelt te zwijgend Zij
itelt er een eer in om niet door spren
cen den gang yan zaken te bemoeilijken
enpractisch de arbeiders te helpten
loor ze de totstandkoming van de wet
n Minister Talma te verzekeren.
En dan is er nog iets geschied, wat
de eef der Kamer op schandelijke wijze
leeft aangerand. De Zaandamsche afge-
raardigde heeft het woorcfj gevoerd om
e spreken oyer alles, wat niets/ te-r
Like deed, en om te schelden pp Üe
echterzijde, te schelden op buuryrou-
ven-manier. 't Was schandelijk, zonder
:enige overdrijving. E enige leden van dfe
rechterzijde verlieten onder protest dp
jaal. In het verslag hebben we iets van
het incident weefgegeyen. Het te schil
leren volgens de werkelijkheid! is on
gelijk. Daarvoor stond het te laag;
Invoer van bevroren vleesch.
Aan een zeer duidelijk artikel In dje
tl a a s b o d e over bovengenoemd be-
angrijk vraagstuk ontleenen we het vol-
'enae: Eerst worden uiteengezet de na-
ïeelen en de voorttelen van den in
ner verbonden.
„De invoer van goedkoop bevroren
rieesch in onze staten -kan namelijk een
[evaar meebrengen voor de binnenlandk
che veeteelt.
Stel, dat zulk Vleesch algemeen ingang
indt en dat het werkelijk dien verbrui-
er aanmerkelijk goedkooper bereikt dan
iet inlandsche vleeisch, dan zal op d/ên
luur al het thans voortgebrachte inlandi-
che vleesch geen aftrek me,er vinden te-
fen de oude prijzen.
En wanneer het mlandsche vleesch
ich met lager prijzen moet tevreden
itellen, dan moet noodzakelijk -d!at ge-
leelte der veeteelt, diat .onder de on
gunstigste omstandigheden werkt, zich
erugtrekken. En wordt dus een belang-
ijke bres geschoten in de Nederlandf-
che veeteelt.
^og een bjjkomstig nadèel In dezelf-
orde: als het bevroren vleesch alge-
leen doordringt op het plattelandTen de
ileinere plaatsen, dan is er kansf dat
FEUILLETON.
|l6)
Zij hernam:
Hoe heet gij?
—Rose de Trémazan, mevrouw.
Zeg „burgeres", mijn kind.
Zij dacht even na.
Wacht eens..., Trémazan.». ik geloof
lat ik dien naam ken. Heette zoo niet
:en van de Bretagners, 'die men heeft...
Zij durfde het woord niet uitspreken,
"aar Rose zeide koel:
w Geguillotineerd, ja, burgeres.
O! mijn God!
Met klimmende ontroering ging Rose
voort:
Mijn vader en mijn moeder zijn ge-
torven op de place de la Revolution,
noec% .gelijk zooveel anderen. Ik ben
la" een doodvonnis ontkomen, v/aarom
^eet ik niet, want ik deelde hun mee-
tingen en had ook hun lot willen deelen.
pi zijn gevallen als martelaren voor eer
A plicht!
Stil, ongelukkig kind, wanneer men
ecns hoorde!
God gave het!
Blijf ka'.ml
de menschen de .zeer economische en
zeer sociale huis^lachterij, of de veeteelt
voor eigen gebruik, gaan opgeven, om
dat ze toch goedkoop) vleesch kunnen
krijgen. Dit leidt tot onthechting van
h et volk aan het platteland en tot jdto-
letariseering der mas.sla.
Men zal hierop antwoorden, dat d{it
een voorbijgaand nadeel kan zijn, maar
dat het daarom.niettemin een diiurzaam
voordeel en een wezenlijke yooruitgang
betcekent, wanneer men het vleesch voor
taan goedkooper kan krijgen dan vroeger.
.Deze meening houdt echter niet vol
doende rekening met dje toekomst. Want
de knoop zit nu juist hierin, dat het
bevroren vleesch op den langen duur
niet goedkoop blijft.
Het oude turopa gaat, naarmate.zijn
bevolking vermeerdert en het zijne vee
teelt verwaarloost, meer van zulk vleesch
vragenen landen als Argentinië, naar
mate hunne bevolking toeneemt, en zij
zich industrialiseeren, hebben hoe lan
ger hoe meer zelf hun yleesch noodig!
en kunnen dus hoe langer hoe minder
leveren.
Meer vraag en minder aanbod doen
de prijzen onvermijdelijk stijgen. En
zoo komen we op den duur weer voor
het geval te staan, dat de prijzen van'Jiet
bevroren vleesch even hoog en npg hoo-
ger zijn dan de tegenwoordige prijzen
van het inlandsch vleesch.
Zoo ver gekomen, gaan wie jnet veel
tobberijen weer onze oude veeteelt zelf
ter hand nemendoch is dieze eenmaal
verwaarloosd, dan „zal dfit geen gemakke
lijke taak zijn.
De duurzame uitkomst is dan dbt we
eerst een bloeienden boerenstand, dje
ook nog uit biologisch, spciaal .en natio
naal oogpunt onmisbaar is, hebben ver
nietigd, en in erbarmelijk loonproletari-
aat hebben hervormd, en dat we dlaar-
na met ontzaglijke moeiten de veeteelt
weer van vooraf gaan beginnen. Zooda
nig, dat we na al die ellende nog ven
der achteruit zijn dan vroeger.
Dit is het nadeel, dat aan cjien invoer
verbonden is.
Maar er is ook een voordeel.
Door de industrialisering en djé op-
eenhooping der bevolking in groote ste
den, wordt in belangrijke mate dfë
vleeschvoeding achterwege gelaten, die
in primitieve maatschappijen en op het
platteland algemeen is.
En waar nu de afwezigheid van
vleeschvoeding niet wordt aangevuldf
door ander krachtvoedcr, indien wjj de
zen term hier aan de Jandbouw-termi-
nologie mogen ontleenen, daar ontstaat
het gevaar van ondervoeding, djje eene
nationale ramp zou kunnen worden.
Gedeeltelijk hebben die volksgroepen
aan de ondervoeding zelf wel .schuld
door hunne verbruiksgewoonten van de
hoofdzaken naar de bijzaken, als verma
ken en snoeperijen, af te legden, maar dat
doet hier op 't oogenblik niet ter zake.
Wij hebben rekening te houden met het
feit dat daar ligt.
Nu hebben we juist in het goedkoope
bevroren vleesch een prachtig middel,
om' die verwaarloosde vleeschvoeding
wat bij te werken, en zoo die gevaarlijke
ondervoeding te bestrijd.en met een
goedkoop krachtvoeder beschikbaar te
stellen.
Dit is het goede, dat aa'n diezen invoer
verbonden is.
Het heele vraagstuk van den invoer
■van vleesch zouden we dus. alsL vojgt
kunnen formuleerenHoe kunnen we
van het goede profiteeren zonder ons
de nadeelen op d.en hals te halenzon
der *de binnenland.'sche «veeteelt en dus.
de h'eele binnenlandsche welvaart te
schaden
Na in den breede te hebben aange>-
toond, dat het voordeel van de goed
koopte gemakkelijk wordt weggenomen
door de winst, d,at de verkoopers, moe
ten behalen, door cartels of trusfen, door
dat het bevroren vleesch onder versch
vleesch vermengd wordt, trekt het blad
de volgende conclusie.
Wannéér de gemeenten deze zaak op
eigen gelegenheid behandelen, en daar
bij het beginsel volgen van .onbelem»
Ik ben kalm, mevrouw.,., vergeef
mij, burgeres. Ik heb 't recht niet uit
Parijs te vertrekken. Men had beter ge
daan, mij in de gevangenis te laten.
Hebt gij middelen?
Zeer weinig. De goederen van niijn
ouders znTj verbeurd verklaard, verkocht,
geloof ik.
Het is goed, ik zal u helpen.
Zij wendde zich tot den bediende met
de woorden:
Ik dank u, dat gij dit meisie hier
gebracht hebt, burger, ik zal goed voor
haar zorgen.
Ook Rose bedankte den man.
Pompeus ging heen.
Zijn taak was volbracht.
Ecnige minuten later trad hij bij zijn
meester binnen, die hem vroeg:
Is het gebeurd?
Ja-
Waar is zij?
Zoo zacht als een lammetje ging
zij mee naar Laurette, op den hoek van
de rue de la Sourdière, gij kent haar wel.
't Is goed.
Daar is zij in goede handen.
Hubert Nollan nam van zijn schrijf-
bureel een assignaat van 40 fr., dat hij
zijn bediende gaf met de woorden:
Dit is voor uw moeite; neem er
maar een vroolijken avond van, want
zooals het nu gaat zal het over een paar
merden handel, dan is er niet voldoende
waarborg, dat het uit vleebdiinvoer
voortspruitend „goed" ook zooveel mo
gelijk wordt bereikt, terwijl het „kwaad"
voor het heele land dan vrij spel heeift.
Hoe dan het voordeel zooveel moge>-
lijk te bereikenx zonder het nadeel op
den koop toe te nemen
Daarop antwoordend, bevineft rr.en
zich op speculatief terreinwant er zijn
(jn dit opzicht nog geen omschreven voor
stengen gedaan, die ook toepasselijk zijn.
Wij hebben indertijd eens d,e meening
geopperd, of het niet moge'ijk zou zijn,
dat de gemeentelijke abattoirs zichzelf
met dezen handel belastten, of hem air
thans onder hun toezicht plaatsten.
Dat wil zeggen, dat de gemeentelijke
abattoirs of dezer agenten op diverse
punten in de stad bevroren vleesch be
schikbaar stellen, doch rechtstreeks aan
de verbruikers, en tegen de laagst moge
lijke prijzen.
In dit geval zouden wij Zelfs verder
willen gaan dan de vrijhand;elaars en
alle accijnzen, invoerrechten, keurloor
nejo of wat dan ook laten vervallen om
toch maar het uiterste prijsminimu.ra te
bereiken.
Dan was er waarborg, dat dit gocdr
koope vleesch ook wezenlijk on.der het
bereik kwam van de menschen, die thans
niet aan het vleeschverbruik deel ne
men. Maar dan is de mogelijkheid! ook
geringer, dat het verbruik zich onrust
barend uitbreidt, wanneer men wedier-
verkoopers, dienstboden, enz. weert.
Tot zoolang men ons een betere op
lossing aan de hand dpet, of de onmo
gelijkheid van deze aantoont, zouden wij
het toenmaals geopplerde denkbeeld, nog
aan kunnen houden.
In ieder geval moet die nationale
moeilijkheid opgeruimd word»en: het
vleesch mag in de steden alleen komen
onder de bevolkingskringen, d,ie thans
aan ondervoeding lijeken, en van het
platteland moet het wegblijven, omdat
het daar niet thuis hoort.
Voorloopig kunnen de steden we] op
eigen gelegenheid zoo'n nationaal-ge-
zinde regeling treffen, omdat bij nader
ïnzien bij zoodanige regeling het eigen
lijke gemeentebelang tegelijkertijd het
best verzekerd is.
Zouden de gemeenten daartoe niet
bereid zijn, of zou ondanks d«e gemeen
telijke regelingen het gevaar zich uit
breiden, dan moet de algemeene tands-
overheid optreden.
De Week
in tiet Buitenland.
Voor hen die gewoon zijn de macht
der liefde, immers „d,ie alles overwint",
hoog aan te slaan, Is de historie deze
week een voorbeeld rijker geworden.
Wat toch fn lange jaren geen langs
allerlei kronkelpaadjes zich wringende
diplomatie heeft kunnen bewerkstelli
gen, is door de liefd(e van een vrouw tot
stand gekomen. „Eéne vrouw is duizend;
mannen te erg", dichtte Vondel, -maar
hier was zij niet alleen twee vorstenhui
zen te mach |g 'doch oveSwoa een kwestie
die von Bulow indertijd! noemde „een
levensbelang van de geheel e natfej."
Prinses Victoria Louise de eenige
dochter van Keizer Wilhelm heeft zich,
verloofd met prins Ernst August van
Brunswijk-Lüneburg, meldde kortweg
een bericht in het begin dezer week,
doch deze verloving heeft heel wat meer
voeten in de aarde gehad; dan men zou
vermoeden.
Men herinnert zich immers nog wel
bij het noodlottig ongeval, dat dien
ouderen broer van den prins overkwam,'
is dit nog ter sprake gekomen, welk
een oude yeete er bestond tusschen het
huis Hohenzollern en dat der Cumber-
lands, aan hetwelk'door het eerstge
noemde het recht van opvolging op de
troon van Hannover, door de annexatie
door Pri| sen, ontnomen wasr
Deze yeete dateert van 1866 en welke
moeite ook door den Keizer-koning ge
daan is om Ernst August van Cumber
land met de wreed,e werkeljjkheM te
verzoenen, deze pogfïgen qtuitten af op1
dagen toch piet meer zijn dan een waar
deloos vodje papier.
Toen hij alleen was, wreef hij" zich
vergenoegd de jianden en zeide:
Ik heb haar in mijn macht en de
duivel hale mij, als ik haar nu nog laat
ontsnappen
XII.
DE MAN ZONDER NAAM.
Acht dagen waren verloopen sedert
Rose de Trémazan de gevangenis l'Ab-'
baye had verlaten.
Jean de Trémazan, of liever .Jean
Rocher, en zijn vriend Pierre Lasson
waren diep terneergeslagen. Zij hadden
geen spoor van "de ontslagen gevangene
kunnen vinden.
Toch deed Rose niet de minste moeite
om zich te verbergen, waar zij ook geen
reden toe had. Dagelijks ging zij uit
en liep met onbedekt gezicht door de
straten, om een betrekking te zoeken^
die haar in staat zou stellen in haar
onderhoud te voorzien, maar zij vond
niets en ook de hulp, die haar gast
vrouw haar daqrbij verleende of althans
scheen te verleenen, baatte niets.
Ook Jean en "Pierre bewogen zich
iederen dag in de straten, maar de stad
was groot en er zou wel een toeval
noofUj zijn geweest om Rose en haar
bro.eder elkaar te doen ontmoeten.
GEEFT HERSTELLENDEN
NIEUWE KRACHT
de onverzettelijkheid van dfcn prins, die
zijn, blinden vader, d,en laatsten koning
van Hannover, op zijn sterfbed gezworen
had, zijn aanspraken op den troon niet
op te geven.
Een oogenblik heeft het vroeger al
geschenen of het geschil door een hu
welijk zou worden uit de wereld; ge
holpen. Indertijd was er sprake d,at op
den 85sten verjaardag van Koning
Christiaan van 'Denemarken ^een verlo
ving zou tot stand komen tusschen den
Duitschen kroonprins en prinses Alexan
dra. Doch op het laatste moment wilde
Ernest August weer niet en zoodoende
bleef niet enkel de v^ete bestaan, doch
ook de moeilijkheid met opvolging
in het hertogdom Brunswijk.
De koningen van Hannover toch wa
ren erfgenamen van .den hertog van
Brunswijk en toen in 1885 deze ^troon
door het kinderloos overlijden van.her
tog Willem open kwam werd hem "déze
aangeboden mits hij zijn aanspraken op
Hannoyer liet varen. Doch hiervoor was
hij niet te yinden.
Na den dood van den hierna benoem
den regent prins Albrecht in 1906 werd;,
dit vraagstuk weer acuut. De regent-
schapsfaad bood wederom het hertog^-
dom aan Ernst August aan, doch d;eze
wilde wel, dat zijn jongste zoon, de nu
verloofde prins, den troon besteeg, doch
zelf bleef hij op zijn rechten staan en ook
Zijn oudsten zoon mocht niet, door deze
bestemd was voor den troon van Han
noyer.
De bondsraad yerklaardje dit echter
onvereenigbaar piet dè beginselen van
de bondsyerdiragen en de grondwet en
besloot dat geen lid yan het huis, Cum
berland in Brunswijk mocht regeeren,
zoolang er nog een lid aanspraak maakte
op Hannover. Tot regent werd toen be
noemd de halfbroer van onzen prins-ge
maal, Jan Albert van Mecklenburg.
Er scheen dus wel nimmer een eind
aan dit geharrewar te zullen komen voor
den dood, van Ernst August, tot voor
eenigen tijd bleek dat prinses, Victoria
Louise haar hart had gezet op den jon
gen Ernst August. De jongelui moeten
Seeds oageveer anderhalf jaar kennis, aan
elkaar hebben.
Nu Is *r een uitspraak van Keizer
Dat toeval bleef uit
De twee wapenbroeders hadden zich
thans geheel in de beweging geworpen.
Dank zij den markies de Ghalay, 'dien
zij iederen dag ontmoetten, kenden zij'
Parijs nu goed en wisten alles wat er
voorviel. De opstand tegen het Schrik
bewind en zijn aanhangers werd met
grooten ijver voorbereid. Men ging daar
bij niet eens met groote geheimzinnig
heid te werkde muscadins hielden open
bare samenkomsten, en het gebeurde
niet zelden, dat de Jacobijnen, wanneer
zij zulk een samenkomst wilden uiteen
drijven, op een geduchte tegenweer stie
ten en dat het tot een bloedig gevecht
kwam, waarvan de Parijsche bevolking1
den vólgenden dag een uitvoerig verhaal
in de dagbladen lezen kon.
De Nationale Conventie had de kracht
niet meer tot forsch ingrijpen, want in*
haar eigen boezem heerschte verdeeld
heid en zij moest al haar ti/d besteder?
aan beschuldigingen, die tegen haar
leden waren ingebracht. Men sprak
echter van verraad, van diefstal, van
complotten met de prinsen, ofschoon die
op 'toogenb'ik minder gevaarlijk waren
voor de Republiek dan "de burgers, die
in de eerste dagen der revolutie haar
trouw geholpen hadden.
Danton zelf werd openlijk beschuldigd
en de colossus, die zooveel anderen had
Wjlhelm bekend, door hem gedaan toen
zijn dochter den huwbaren leeftijd- be
reikte. „Ik zal mijn dochter niet aan
de politiek opotreren. Zij moet gelukkig
worden", had hij .verklaard', en hierdoor
kwam hij nu in een moeilijk parket.
En nu wordt meteen begrijpelijk de
bijzondere vriendelijkheid van den kei
zer bij den slag, die Ernst August in
Mei van het vorige jaar trof door het
verlies van zijn oudsten zoon. Heeft nu
dit leed en het daarop gevplgde vriend
schapsbetoon het (geknoeid yan den hertog
verzacht, zoodat hij voor een schikking
gevonden is en hij tevens den Bruns-
wijkschen troon zal kunnen bestijgen
^Of heeft keizer Wilhelm water in zijn
wijn gedaan terwille van de liefde voor
zijn eenige dochter? We zouden geneigd'
zijn dit laatste af te leiden uit (Je medo-
deeling die die Brunswijksche minister
Haftwieg in de kamer heeft gedaan^
dat n.l. deze verloving vooreerst geen
politieke gevplgen zou hebben.
Van den ouden hertog is het al veel
geweest dat hij zijn zoon yerlof heeft ge>-
geven dienst te nemen in eea Pruisisch
regiment, waardoor deze, dpor zijn eed
van trouw aan den koning van zelf af
stand doet yan zijn aanspraken op Haa-
novef.
Waarschijnlijk dat de algeheele op
lossing der kwesTie zal wachten op den
dood van dpn hertog, dat dus zoo lang
de prins als Pruisisch officier aan het
hof te Berlijn blijft, om daarna den
troon van Brunswijk te bestijgen. V.
Weekpraatje.
Nog is de storm iniet geluwd, idie is
opgestoken in den vrijzinnigen! hoek,
tegen het bidden vani ide kinderen op
school voor de verkiezingen^ *t Is ook
verschrikkelijk, 'tls onpaedagogisch, weet
u, 't is een pijniging) van die teere
hersentjes. Maar weet u„ wat; niet on
paedagogisch is? Gods naam op school
te misbruiken of ruwe taal te spreken,
't Is deze week zoo beslist ik zal u
man en paard noemen^ in Ambt-
Almelo, waar de raad! in meerderheid
socialistisch is. Op voorstel van de soa-
democr. raadsleden werd daar deze week
de wijziging der instructie voor het per-
doen sidderen, voelde nu zelf den grond
onder zijn voeten beven.
Daarbij kwam, dat er vergdeeldheid'
heerschte in "het leger. In verschillende
provinciën was oproer en men durfde
er geen soldaten' heenzenden uit vrees,'
dat zij gem eene zaak met 'de oproerlin
gen zouden maken.
'Alles ging dus den vijanden van de
Nationale Conventie en van de Com
mune volkomen naar wensch.
De markies de Chalay had 'Jean en
Pierre, zijn beide beschermelingen, op
genomen: in de gelederen van hen, die
de wankelende regeering bestrijden wiP
den. Eenmaal bekend met den weg te
Parijs, vertrouwd geraakt met het leven
en de gewoonten in een groote stad,'
hadden de beide Bretagners zich onbe'*
vreesd gewaagd op de bEieenkomstsrt
der Commune en der Jacobijnen-clubsJ
waarheen zij zich arm jn arm begaven;
maar goed gewapend en op alle gebeur
lijkheden voorbereid.
Thans'had Chalay hen opgeroepen Tot
een bijeenkomst met het geheimzinnige
hoofd der samenzwering, welke bijeen
komst zou plaats hebben in een huis
buiten Parijs. Het zou hun eerste kennis
making zijn met den aanvoerder, aan
wier. Chalay beloofd had hen te zullen
voorstellen.
(Wordt vervolgd.)
