Cacao
lit l it li VKIfcMÈN.
Ingezonden Mededeelingen evo
leu
oujweede Blad, behoorende
De Leidsche Courant van
aterdag 8 Febr., No. 1013,
Heeren Correspondenten die hnnne
aota's over het afgeloopen jaar
niet ingediend he'obec, morden verzocht
iuv'lJ spoedig te doen.
PM
■,t"l Brieven uit Minnesota.
est"
in een mijner vorige brieven eprak
uyan ons plan, een beter kerkje te
j iiiwen, en als u; u nog herinnert, hoe
r' ize tegenwoordige kapel er uit ziet
1' u oud schoolhuis, dan zuilt li het met
is eens zijn en zeggen: Dat is geen
en 1 ;elde, dat is wel noodig ook. Daar-
;on('< ede stemt dan ook de gansche parochie
12 t Maar, ziet u, met instemming alleen
terdj ft, wt men geen kerk, daartoe behoort
eer, en dat zien onze got&le lui ook
ai el .in en zij doen hun best en zij tzjijln
2d reid ons te "helpen zooveel zii kunnen,
co aar zij hebben hun centen zelf de eer-
:en e jaren nog zoo hard noodig. Al zijn
i \c i vooruitzichten waarlijk gunstig, de
rste 23 jaren kan men zooveel niet
erleggen. En zoodoende staan wij hier
Roti or het geval, dat er dringend een kerk
lodig' is, maar dat de brandkast zoo
5 Wa )ed als ledig is.
ste :^u leest men dikwijls- van die rijke
3°h nerikanen, van spoorweg- en petro-
in umkoningen, die zooveel maal milho-
iir zijn, maar ongelukkiger wijze woont
onie hier in Onamia geen een, anders
dom as het zaakje missdiien wel in eens
izond. Hier en daar heb ik al iets ge-
»anli egen voor de nieuwe kerk, maar, beste
is 1 lers, het grootste gedeelte ontbreekt
3r I )g. Drie plannen liggen reeds voor mjj
itafel, een er van zouden wij misschien
Do et Gods hulp wel in werkelijkheid kum-
mis n doen overgaan, maar het zou geld
eggeworpen zijn, daar het bestek veel
:er klein is en geen ruimte genoejg biedt
il a (or ons tegenwoordig zielental,
wo De andere twee zjjn flinke bestekken
fs,i gaarne zou ik er zoo een bouwen,
fl aar tot op- heden zie ik er geen kans
t di e.
Bi Daarom, beste lezers van de Leidsche
op (urant, doe ik bij dezen een beroep
Aa; i uwe milddadigheid en vraag u drin-
lasi nd, mij met een kleine bijdrage te
lunen, opdat ik in staat moge wezen"
n Onzen Lieven H,eer een meer- pas-
tscj nd verblijf en onzen parochianen, waar-
aU, der veel Hollanders, een betere bdd-
aats te geven.
jrraj Een goed kerkgebouw kan vooral hier
J3U oveel bijdragen tot uitbreiding van ons
rck .Geloof. Nu reeds gaat er bijna geen
bndag voorbij, zonder dat de H,, Mis
nordr bijgewoond door een of meer
der&denikenden, zonder twijfel zal dit
enemen als wij een betere kerk lidb-
J0. n staan en zeker, aan bekrompen staan
i een kerk, heeft een Amerikaan een.
H toertje dood.
Geachte lezers van "Die Leidsche Cou-
30|J nt, van dat blad, dat het Katholieke
art yen zoo zeer bevordert in 'die streek,
e mij nog altijld dierbaar is, ach kijkt
Y v.p. eens in uw geldbeurs en ziet
ns of het niet iets lijden kan voor een
èuwe kerkje van Onamia. Ieder offer-
e, hoe klein ook, helpt, en vele kl-ein-
es daken een groote en uw offertje zal
jj ker zijn loon niet missen. En wel om
€n ïee redenen.
Vooreerst omdat O. L. Hi. geen goed
1 j c;k onbeloond laat en vervolgens, om-
jrt ik u verzekeren kan van de gebeden,
ie wij hier voor onze weldoeners zullen
orten. Gaarne wil ik ook de eerste
a Mis, die ik in de nieuwe kerk zal
ogen opdragen, tot hun intentie lezen.
Daarom, geachte lezers en lezeressen
jrj in dezen brief, dringend en beleefd
(llj rzoek ik u om een kleine aalmoes.
iet dere gift, hoe klein ook, voor onze
gjc 'rk, zal ons welkom zijn en mocht
niet weten, hoe mij het geld te doen
worden, gelieve dan uw bijdrage te
M» aan den HpogWaardigoten.
eraal onzer Orde te St. Agatha Cuyk
ge
FEUILLETON.
jean de Trémazan en zijn vriend Pierre
[ngen door den tuin der Tuillerieèn en
i pont-National over, om vervolgens
jjj P jen anderen Seine-oeVer te komen
de rue du Bac, waar zij bleven staan
?or een huis, dat nog dagteekende van
jn tijd dat Lodewijlk XIV over Frank-
]k regeerde en aan welks gevel niets
cranderd was.
De benedenverdieping van dat huis
jas tot restaurant ingericht en op het
ithangbord las men:
Bijeenkomst voor brave Burgers,
GARNI ER, restaurateur.
Pierre Lasson stelde voor:
Als wij hier eens ons ontbijt ge-
bikten. W,ij zouden anders aan l'Ab-
M komen als de bewaarders aan het
ten zijn en zouden dan slecht ontvan-
|nworden.
[Ditmaal was de beurt aan Jean de
praazan om te antwoorden;
Zooals ge wilt
jij traden binnen.
Er zaten eenige bezoekers aan tafel
of aan den Boogeerw. Prior der ICruis-
heeren te Udexi.
Moge dan met Oodes hulp deze bric?
het middel zijn ons in staat te stellen
om den titel onzer kerk „Kruisverhef
fing" meer "tot zijn recht te doen ko
men, moge 's Hteren Kruis spoedig pia-
len op 'een waardige bedepCaats te Ona
mia en moge deszelfs zegen overvloedig
dalen over hen/die daartoe het hunne
hebben bijgebracht en moge een Ver-
stralend kruis den bewoner van Onamia
en omgeving den weg wijzen ten H,emel.
fr. J. VAN 'DER HULST,
Kruisheer.
Onamia, Minn., 'Jan. 24, '13.
KAMEROVERZICHT.
TW fcEDH KAMER.
Mr. Troelsira bestrijdt de vrijzinnigen.
Dat mr. Troelstra zijn vrijzinnige
„vrienden" niet de waarheid heeft dur
ven zeggen, zal niemand beweren. Sar
castisch bracht hij hen onder het oogs
hoe hun liefde voor de risico-overdracht
zeer vreemde aan de „politiek" ver
wante motieven schijnt te hebben!'
Hoe is het toch te verklaren, dat zij t£j
de Invaliditeits- en Ouderdomsverzeke-
ring zoo zeervoor de risico-overdracht;
zijn, terwijl deze in 1901 bij dc Onge-,
va.lenverzekering zoo verderfelijk wend,
geacht door twee vrijzinnig-democraten,,
dat zij daarom tegen de geheele wet
stemden.
'En nu is het fraaiste van dat géval*
dat zij hun handelwijze bedekken onder
schoorj-s charterende liefde, onder teedera
bezorgdheid voor den Landbouw, voor
de Landbouw- en de Tudnbouw-Ondjer-
linge. En juist de vrijzinnigen zijai heti,
die hebben verhinderd, dat de landbouw
werd opgenomen in de Ongevallenwet
Dat alles werd zeer juist en niet min
der krachtig door den heer Troelstra dien,
vrijzinnigen verweten, maar toch
toch merkte de voorzitter terecht op, dai;
de heer Troelstra zich in zaken verdiepte*
die buiten beschouwing konden blijven.
We zijn toch bezig aan de amendementen,
van de heeren Treub en De Visser, beide
op hun manier belichamend de idéé van
risico-overdracht, en beide afwijkend
de eerste meer, de tweede minder
van het door de regeering voorgestelde.
Dat zouden we bijna vergeten vooral
ook als we den heer Duys hooren ratelen
en raffelen, alles kris en kras door ei/kaar
smijtend en onderste boven gooiend.
't Was alleen de heer Lobman, de in
de politiek vergrijsde onkreukbare staats.-
man, die zich js'treng hield aan wat aan
de orde is en een lans brak voor dé
risico-overdracht, zooals de heer De Vis
ser deze wenscht.
Wij bevinden ons op een woelige zee,
bij deze oeverlooze debatten, merkte de
heer Troelstra in het begin van zijn
rede op. Och, laat hij dan zijin partijr
genooten allereerst eens aanmanen die
zee niet woeliger te maken door hun
verwarde en verwarrende discussies
b.v. den heer Duysl
Diezelfde spr. yerklaarde ook, dat die
sociaal-democraten zich in een vervelende
positie bevinden. Niet, aldus spr., om
dat zij de vrijlzinnige concentratie bestrij
den^.iH'et is hun juist aangenaam in.
hun eigen scheepje te varen, met de
eigen roode vlag in topj los van de
concentratie
We kunnen ons dat voorstellen 1 Voor
al als zij bij de verkiezingen die roode
vlag moeten neerstrijken. En dat jnoe-
ten zij, althans zullen zij zeker doen.
Uit de Pers.
Opstekende storm.
Wij lezen in het Centrum:
De „N. Rotterdamsche Courant" is
verheugd, dat de regeering haar grond
wetsherziening tot inzet yoor den ko
menden strijd maakt, want, zegt zij, „dat
de regeering zich met hare voorstellen
b ijde stembus versterkt heeft, zal kwa
lijk kunnen worden .beweerd/'
Hel genoegen der „N. R. Ct." Schijnt
echter niet onverdeeld te zijn.
Een geur van gebraad steeg .uit de
keuken op, die onder de eetzaal lag.
Die bezoekers waren menschen uit den
handwerkstand, van beiderlei sekse.
Alweer merkten de twee vrienden op,
dat de markies de Chalay de waarheid
had gesproken en dat hij de gevoelens
der menigte zeer goed kende.
Het volk morde.
Overal werd geklaagd.
De bezoekers aan de tafeltjes waren
in druk gesprek en zij staken hun mee
ning niet onder stoelen of banken.
Niemand had werk.
De zaken stonden stil.
In de meeste huizen in deze buurt
was slechts een portier achtergebleven,
de bewoners waren voortvluchtig oif zaten
in de gevangenis.
Er was niets te verdienen.
Wanneer zou er eens verandering ko
men
Wanneer zouden de goede dagen te-
rugkeeren, dat er weer levendigheid
kwam in de zaken, dat men weer schoone
kleeren droeg en in sierlijke rijtuigen
uitreed
Dat .was het ondenVerp van alle ge
sprekken, die op luiden (toon gevoerd
werden en toen een der bedienden, die
de spijzen rondbrachten, tot wat voor
zichtigheid aanmaande, riep een jonge
koopman, die juist had geklaagd, dat zijn
Immers, aan het slot van haar artikel
leest raen het volgende:
(Zeiden wij te veel, toen wjj hier
boven neerschreven, dat als leuze voor
de verkiezingen, deze voorstellen jot
grondwetsherziening allerongelukkigst
zijn uitgevallen. Zii zullen oe coalitie,
zeer zeker, nieuwe krachten verschaf-
fen, maar moeten, dunkt ons, allen,
die niet in de coalitiepolitiek verstard
zijn, doen sidderen.
Vrijzinnigen, geeft acht!
Voorwaar geen taal en geen toon,
clig van blijheidfe'etuigt 1
JDe ,jN. R.. Ct." spreekt nu alleen nog
maar over het ongew ijzigde art. 171
en het voorgestelde kiesrecht-artikel.
Dit laatste vooral ergert haar in hevi
ge mate, wat ons verre van onverklaar
baar voorkomt.
Maar wij vreezen, dat ze niet minder
ontsticht zal zijn door het onderwijsk
artikel.
Dadrtegen zal de storm straks wei op
steken, om allen, „die njet in de coali
tie-politiek verstard zijn", te doen4,,sid-
Ntferen" I
Hoofdzaak is, dat men Links geen
Grondwetsherziening wil on
der een Rechts Kabinet.
Het liberalisme moet de leiding
hebben, zij 't ook met steun en onderi
den invloed van het socialisme.
En daartoe moeten de vrijzinnigenf
thans „acht geven."
Zij Z.ijn gewaarschuwd.
"jviaar Rechts is men het ook!
Dót mag wel.
Wij lezen in het Huisgezin;
Een medewerker yan de „N..R. Ct."
schetst de redactie dient de schets
als vermakelijk aan hoe het er in
1923, na nog tien jaren yan rechtaan
bewind, in ons land uitziet.
In 'yier plaatsen heeft de geestelijkheid
de openbare boekerijen laten verbran
den op de markt, terwijl in drie gevallen
de biblio hecaris mee verbrand werd.
In twee provincies heeft de commissa
ris der koningin de inquisitie ingevoerd
en zich zelf tot groot-inquisiteur aange
steld. Te A. is een professor benoemd,
die bleek niet te kunnen lezen. Te E.|i
F., G. en H. zijn schouwburgen ver
woest, te K. werd een heksenproces ge
voerd tegen een actrice.
Hier is anarchie, daar 'schrikbewind,
moord en doodslag zijn aan de orde van
den dag....
Een afgevaardigde interpelleert den
minister van Binneniandsche Zaken; (lie
niemand anders blijkt te zijn dan mr.
Heemskerk.
In den breede wordt geschilderd
de „N. R. C." wil de fraaie proza voor
zich alleen houden, want zij voorziet het
van het bordje „Nadruk verboden"
hoe minister Heemskerk zich van al die
„beuzelarijen" .met een beminnet ijken
glimlach, met een kwinkslag, met een
verbaasd gezicht afmaakt.
Het is schijnbaar te doen om minister
Heemskerk in het zonnetje te zetten,
maar blijkbaar om de rampzalige gevol
gen van bestendiging 'van het reohtsch
bewind in een scherp licht te stellen.
,D|M mag blijkbaar wel.
Maar als in een katholiek bladjje-
wezen wordt op de vruchten,, die het
bewind van ljnks op den duur tot gevolg
kan en moet hebben men zie naar
de voorbeelden in hel buitenland dan
wordt daarover een Roodhuiden-gek uil
aangeheven.
Het is de oude geschiedenis van de
twee maten.
1903-1913.
Onder onze socialisten viert men feest,
merkt de driestar-schrijver van de Stan
daard op.
Het is nu tien .jaar geleden, dat meti
bij de spoorwegstaking het onderspit
dolf. En nu herdenkt men, met blijden
jubel, hoe men sinds weer opleefde,
zelfs won in kracht, en thans ten 'deele
Links den toestand beheerschen kan.
Die jubel is volkomen gerechtvaar
digd. r
Links» deed men sinds yvcinig
anders dan wierook op de outerschaal
geheele handel zou verioopen, als deze
toestand nog lang mogst duren
Laat mij met rusf'f Wanneer men
eik die kiaagt gevangen wilde zetten,
zou men heel Parijs w,el tot een groote
gevangenis kunnen maken.
De twee vrienden, indachtig -de waar
schuwing van den burger Delaunay,
mengden zich niet in deze gesprekken^
maar zij luisterden er toch met welge
vallen naar.
Inderdaad, er was een verandering in
den toestand op handen.
Na het ontbijt gebruikt te hebben,
begaven zij zich naar l'Abbaye, een voor
malig klooster, dat in een gevangenis
was herschapen.
Daar wachtte hun een bittere teleur
stelling.
Volgens afspraak trad Pierre Lasson
alleen de monumentale poort binnen, ter
wijl Jean de Trémazan op korten afstand
van de gevangenis wachtte.
Het hart van Pierre klopte sneller bij
de gedachte, dat hij Rose de Trémazan
zou weerzien, die hij zoo menigmaal ten
huize van haar ouders had ontmoet, ali
hij daar zijn schoolkameraad Jean een
bezoek kwam brengen,
In dc poort stond een schildwacht,
die hem op barschen toon vroeg:
Wiien zoekt gij?
De burgeres Rose Trémazan.
Uitstekende dagelljksche drank, verre te ver
kiezen boven koffie en thee. Opwekkend en
zenuwsterkend. Vooral voor kinderen zeer aan
te bevelen. Machtig wapen in den strijd tegen
misbruik van alcoholische dranken.
voor het Socialisme ontsteken, partij na
partij aan het Socialisme gewonnen ge
ven, en eigen positie derwgs verzwakken
dat men zich tot een belaChing maakte.
Toch roeme men in den Sbcialistischen
kring niet al te hoog.
Sinds 1903 zijn er dan nu toch tien
jaren voorbijgegaan, zonder dat de heeh
ren, wier wil de spil van het land heette,
op spoorwegterrein een haan meer lieten
kraaien.
Ja, sterker nog.
Toen in 1903 de wetten Yan Minister
Loef, de bekende uitzonderingswetten,
er door gingen, heette het in den poo-
den kring, dat na 1905 het eerste w^rk,
waartoe men zich opmaakte, zou zijn,
om die scliand-wetten weer in te doen
trekken.
i Ware dit gelukt, dan zou 't 'metterdaad
een rood jubileum van exceptioneel en
glans zijn geweest
Maar daartoe kwam het'niet.
Er is zelfs geen vinger naar uitgesto
ken. I'
Men dorst niet, en men kon niet.
Aan wat 1903 bracht, kon zelfs niet
getornd worden.
Een interessant tienjarig jubileum al-
zoo, minder voor de Socialisten, maar
voor die toen uitgevaardigde wetten.
De Week
in Het Buitenland.
Toen de Jong-Turken het vorige mi
nisterie gedwongen hadden heen te gaan
en zelfs tegen liet vergieten van bloed
(de moord op Nasim-pasja blijkt achter
af nu niet zoo erg bij ongeluk te zij'm
geschied) hadden opgezien, konden zij
'niet anders doen dan aan de mogendhe
den ten antwoord geven, dat zij onmo-
lijk meer konden toegeven dan reeds
geschied was, en ze hadden het im
mers zoo luid den volke verkondigd
.liever dat het einde toe wilden door
vechten dan die schande op hun hoofd
'laden.
En ofschoon we nu feitelijk weer voor
een oorlogstoestand stonden, wilde nie
mand nog zoo vast daaraan .gelooven
en meende men dat er nqg wel een
mouw aan te passen zou zijn. De groo
te mogendheden deden ^icli nogmaals
in ernstige vertoogen te Konstantinopel
gelden, éju de Balkanstaten dachten fei
telijk niet anders of vóór de fatale ter
mijn verstreken was, zouden de Turken
zich wei bij de kwestie neergelegd heb
ben. Vandaar ook dat te Sofia Maandag
middag de .ministerraad bijeen was ge
komen (rn afwachting of niet te elfder
ure de mededeeling zou komen .dat de
Turk toegaf, en zij mitsdien naar het
leger konden seinenl deai strijd nieti we
der aan te binden.
Doch zooals de zaken nu stonden, ver
De schildwacht, een ruwe, baardige
kerel, gekleed in een carmagnole en met
een roode muts op, gewapend met sabe!
en geweer, nam den jongen man van
hoofd tot voeten op en vroeg:
Wiltgij haar zien?
Ja.
Dan hadt ge vroeger moeten komen.
Wat bedeoelt ge?
Dat ge te laat komt.
Pierre begreep den man verkeerd.
Het was hem alsof zijn bloed eens
klaps stilstond en met schokkende stem
vroeg hij:
Is zij dood?
Maar het antwoord stelde hem weer
gerust.
Weineen.
Wat dan?
Zij is vrij.
-r- Sedert wanneer?
Sedert een uur.
En waar is zij nu?
Vertrokken.
Weet gij het zeker?
Natuurlijk weet ik dat zeker, waar
voor sta ik anders hier op post. Er kan
niemand In-of uitgaan zond er dat ik 't zie.
Waar is zij heengegaan?
De norsche schildwacht haalde onver
schillig de schouders op.
Dat weet ik niet, antwoordde hij.
Als rij eenmaal buiten de poort is, dan
wachtte men vrijwel 't onmogelijke. Wel
was het bekend dat ook het nieuwe ka
binet gaarne den yrede wilde sluiten en
dat zelfs ten koste van Adrianopel zou
willen doen, maar kon het zich. onge
straft aan zulk een inconsequentie te
buiten gaan en nu doen wat zij zoozeer
in het vojjge ministerie afkeurden dat zij
het ten val brachten En zouden zij
daarmede niet bewijzen dat dus een.re
den voor hun staatsgreep al zeer ge
zocht was, en niet zoozeer het belang
des vaderlands hun voor oogen stond
Dus wachtte men te Sofia vergeefs op
het antwoord en kreeg eryoor in plaats
de mededeeling dat het .eerste schotl
reeds weer gelost was aan de linie van
Tsjataldzja, en het bombardement van
Adrianopel in vollen .gang was.
Sindsdien zijn er weer vele berich
ten over de krijgsbedrijven gekomen die
zooals we het verwachtten, eri van het
begin van dezen oorlog af dagelijks ge
zien hebben, elkaar natuurlijk lijnrecht
tegenspreken. Daardoor blijft het krijgs
bedrijf voor ons ten ^eerste raadselach
tig ofschoon toch wel uit het reed9
yernomene schijnt te mogen worden op
gemaakt, dat de Balkanmogendheden
nu op een hooger doel gaan mikken dan
gedurende den eersten veldtocht.
Reeds aanstonds toch hebben zij aan
de mogendheden te kennen gegeven dat
het hun wensch was du op Konstantino
pel aan te rukken, terwijl zij tevehs be
loofden de kwestie der Dardanellen die
dan urgent zou worden, aan de mogend
heden ter regeling te zullen overlaten.
Het geheele doen en laten van het
Balkanleger schijnt hierop dan ook ge
richt te izijn. 'StiWijnt (het nu tv!an den eenelnj
kant dat het de bedoeling is, door het
schiereiland van Gallipoli te vermees
teren, den toegang tot de Dardanellen
voor de Grieksche vloot vrij te maken,
zoodat deze aldus Konstantinopel te war
ter kan bedreigen en troepen zou kunnenj
landen achter de linie (yan Tsjataldsja die
daardoor waardeloos zou zijn; van den
anderen kant zou men in 't terugtrekken
der Bulgaren voor Tsjataldsja hun bedoe
ling kunnen zien, om den «Turk ain zijn
stelling te lokkan, in 't open. veld te
verslaan, en terug drijven over zijn be
faamde verdedigingslinie op Konstanti
nopel aan.
Hoe het ook zij, het is nog lang niet
zeker dat wij van deze krachtprestaties
zullen hooren, want de mogendheden
zijn er ook nog, die om de Dardanellen
waarschijnlijk elkaar in de haren zouden
vliegen len dus liever de kwestie wat
vroeger bijgelegd zien. Ze hebben nu
ook bij Bulgarije pogingen in dien geest
aangewend en te Sofia aangemaand tot'
matiging omdat zij het antwoord van
Turkije bevredigend achtten. Vreemd is
het dat Frankrijk en Rusland aan dat
gemeenschappelijk optreden geen deel
bemoei ik mij niet verder met haar. Zoo
veel kan ik u wel zeggen, dat zij nog
te Parijs is, want zij mag de stad niet
verlaten.
Het vragen scheen hem te gaan ver
velen, want hij keerde Pierre den rug
toe en begon in de poort heen en w'eer
te loopen, maar de jongeling hield hem
nogmaals staande en vroeg weer op zoo
vriendelijk mogelijiken toon:
Kunt ge mij niets meer zeggen,
burger?
Neen.
Hoe was zij gekleed?
In het zwart en zij had een pakje
bij zich, dat niet zwaar leek.
Was zij alleen?
Ja.
Nogmaals hervatte de man zijn wan
deling in de poort en Pierre Lasson
oordeelde het raadzaam hem nu niet
met verdere vragen lastig te vallen, want
de antwoorden werden steeds barscher
en daarbij begon de man hem wantrou
wend aan te zien.
Hij keerde naar Jean de Trémazan
terug en deelde hem den uitslag mee.
(Wordt vervolgd.)
