de twelvwendbT
Ingezonden Mesedeeiingen
Tweede Blad, be. oorende
bij De Leidsche Courant van
Woensdag 5 Febr., No. 1010,
KAMEROVERZICHT.
TW EEDE KAMER.
Invaliditeit*" en Ouderdomstertekering.
Oisteren zijn de beraadslagingen over
bovengenoemd ontwerp! hervat. Ter her
innering diene, dat het gjéheele ontwerp!
394 artikelen telt, ,en er nu nog meer
dan 360 in behandeling moeten komen,
daar men niet verder is gekomen dan tot
aanneming van artikel 34a. Zeer vele
gewichtige en in dejpractijk ingrijpende
artikelen wachten thans op! bespreking.
Men denke slechts aan de vaststelling
van premie en rente.
Den vorigen keer is men blijven steken
in de behandeling van een amendement-
de Visser, waardoor beoogt werd, risico-
overdracht mogelijk te maken. Dit amen
dement kwam nu in behandeling, bene
vens eenige door de regeering ingedien
de gewijzigde artikelen, p.lus een amen
dement van den heer Treub (omvatten
de 26 nieuwe en 5 .gewijzigde artikelen).
,0m te beginnen jmet ,de ^ewijzigfde
artikelen van de .regeering, De regee
ring wil het beginsel van de risico-ovei''-
jdracht erkennen voor die yereenigingen
üpih'et gebied van inV.aliditeits- en oudfen-
dogsverzekering, welke b e s t o n d e n op!
1 Jan. 1913.
De heer De Visser wil echter regelin
gen voorstellen, waarbij zoowel de be
staande als de toekomstige ouderne-
mingstondsen mogelijk blijven.
Den heer Treub kunnen deze voor-
Stellen van den heer D«e Visser 'niet
geheel voldoen. Hij merkt er drie
groote gebreken in op. Eerstens het
ontbreken van voldoenden waarborg,
dat de verzekering bij een particulier
fonds hetzelfde zou inhoud,en als dd
"gewone wettelijke. Vervolgens achtte hij
den invloed van dje belanghebbenden opi
bet beheer der fondsen niet verzekerd^
"Eindelijk was Ihet niet zeker, dat steedfc
de contante waarde der loopende ver:
bekeringen a,anwezig was.
De heer Duys is uitgevaren, of, mis
schien nog beter gezegd, losgebroken te
gen der. heer Treub. Hij had er zeer
iweinig tijd voor noodig: niet meer dan
Vijf kwartier. Zoo is dus deze eerste
van de hervatting der beraadslagin
gen weer voor een deel gevuld niet de
grillige breedsprakerigheid van dat so
ciaal-democratisch Kamerlid Werkelijk,
in een kwartier had hij hetzelfde kunnen
zeggen
\V?.t de minister met de amendementen
zal doen, zal heden blijken.
Avondvergadering.
Historische atHas. Concertgebouw,
Een van de voornaamste punten van
besrpeking was wel de subsidie, toe te
kennen aan de commissie, die zich de
bewerking van een historische las voor
^Nederland ten doel stelt. Eer>t heette
het, dat de zaak in vier jaar tijdhaar
beslag zou krijgen, ten slotte bleek,
'dat er 14 jaar voor noodig was. Daar
door wrevelig geworden, wilde de mi-
luster eerst het subsidie terugnemen,
doch besloot op aandrang van de Kamer
'toch maar ieder jaar 500 gid. toe te
"kennen.
De 10.000 rld. rijkssubsidie voor het
'Concertgebouw te 's-Ciravenhage wierp
jook heel wat stof op. De minister ver
dedigde deze subsidie eerst op grond',
'dat het Concertgebouw „een Europe e-
sche vermaardheid heeft", trok zijn voor
stel daarna in. omdat het bestrijding on
dervond, en zegde daarna weer overweg
'ng toe.
De begroeiing van de Landsdrukkerij
liep huiten verwachting zeer kalm af.
Vasten-Brieven.
Z. D. II. de Aartsbisschop van
Ut r e c h t, M g rH. v. d. \V" e 1 e r i n g,
(Wijst in Zijn Vastenbrief op! do waarde
Van het leven des menschen, als vjplgtj.
FEUILLETON.
107)
„Thans heb ik nog maar één harts
tocht. Laat regeeren over mijn land wie
lm God heeft daarover te- beslissen
ik wil mij slechts wreken op de ellende-
Engen, die onschuldigen ter dood ver
oordeeld hebben Qnder het laffe voor
wendsel, dat zij een schuilplaats had
den verleend. De gastvrijheid is als een
natuurwet en een plicht voor allen, die
nog heelden aan de oude begrippen van
roenschelijkheid. Bovenal wil ik den Ju
das treffen, die in onze familie als een
«nd van'den huize werd ontvangen en
dis onze geheimen heeft verklapt, die
de vriendschap heeft verraden, het leven
van zijn gastheer heeft verkocht voor een
prijs, dien ik ook eenmaal kennen zal.
yoor hent is geen straf te zwaar, 'kan
geen marteling wreed genoeg zijn.
Hij hield even op.
De ontroering versmoorde stem.
Na een korte pauze ging hij voort:
Maar om hem te treffen, om hen
te treffen, die hem in zijn eerloos werk
geholpen hebben, zijn onweerlegbare
ling van Jesus Christus.'Om' echter vol
geling te zijn van den gekruisten Zalig
maker wordt verdacht zelf-verlooche-
ning en versterving.
In verband met deze waarheid be
spreekt Mgr. verder de zucht naar
genot, waaraan soms zooveel wordt
geofferd, dat het den $chijn wekt .als
had de mensch geen ander doel na te
streven dan zich het leven zoo aange
naam mogelijk te maken.
Mgr. zegt dan:
Nemen .wijIB.G.l, het levien toch ernstig
op. Niet dat de genietingen des levens
ons verboden zijn. Het zij verre v$n
Ons dit te beweren. Zonder stenigen
twijfel mogen wij de geneugten des le
vens smaken, mits deze geen verboden
vruchten zijn en met mate worden ge
noten. Maar wat ,ons niet geoorloofd
is, is, dat wij in ^genotzucht opgaan.*
Denken wij er altijd wel aan,. jiait .wij
niet maar qp de wereld zjjn om zooveel
mogelijk van de wereld te genieten.,'
Zoo dikwijls wij het kruietecken maken
worden wij eraan herinnerd, dat wij, als
volgelingen van den Gekruiste, door
kruisiging van ons vleesch ons ievfen
moeten heiligen. Daarom, B. G., laat
U toch niet meesleepen door den stroom
van geneugten en ^vermaken» .die
de wereld gaat, van vermaken en ge
neugten, die daarbij lang niet altijd on
schuldig zijn, maar waarvan het genot
veelal bestaat in liet prikkelen der1
hartstochten, in het streel en dc-r' lage
driften in den mensch. En dan mogen)
Wij met name .wel waarschuwen tegen
de bioscopen, die inderdaad een groot
gevaar drejgen te worden, te ^rooteir
omdat ze overal worden opgericht en
voor een luttel bedrag toegankelijk zijn.
Waaraan, .6. O., hebben de bioscopen
veelal den jjrootcn toeloop! van men
sch eu te danken? Zoo niet hieraan» dat
ditér, als ware het werkelijkheid, te aan
schouwen is wat de hartstochten van de
toeschouwers prikkelt, de hartstochten,
■die altijd weer rieuwc- en sterkere prik
kels vragen, terwijl het schaamtegevoel
dat den mensch dikwijls nog van .veel
kwaadt erughoudt, verloren gaat in het
gezelschap v?.n zoovelen, die zich vfcr-
lustigen in datgene, wat een mensch,
die zichzelf respecteert, moet doen blo
zen. Schuwt, R. G., alle vermaken, die
een gevaar kunnen zijn voor uwe deugd.
.Bewaart de reinheid des herter, alsuv~en
grootsten schat, gedachtig de zaligspre
king van den Verlosser, die gezegjdl
heeft: „zalig de zuiveren van hart, want
zij zullen God zien." Maar wecst ook
overtuigd, dat zonder versiering het
onmogelijk is in deze wereld de zui
verheid des harten .te bewaren."
De Bisschop vau Breda, Mgr. P»
Ley ten, houdt zijn gelcovigen voor het
gebod dejr naastenliefde.
Na den plicht en hei karakter der
naastenliefde uit de H. Schrift te hebben
aangetoond, vervolgt de Bass chop:
Toont ai verder de oprechtheid uwer
naastenliefde, B. G., door, ieder naar
zijn vermogen, uwen evenmensdh naar
ziel en lichaam te hulp te komen, in
zonderheid door het gebed en door het
geven van aalmoezen. Badt daarom, B. G.,
niet slechts voor u zeiven, maar bidt
ook voor anderen; J>idt voor alle men
schen, zoo levende als overledene; bidt
voor die u meer bijzonder dierbaar Zij'n,
voor uwe betrekkingen, uwe weldoeners,
uwe oversten en onderhoorigenbidi
voor u we geloofsgenooten, bidt ook voor
onze dwalende broedersj bidt voor den
bloei en de uitbreiding der H. Kerk en
steunt voortdurend door uw gebed en
tevens door mve goede werken het zoo
heerlijk werk der Missiën. Toont de
oprechtheid uwer naastenliefde Wij
zeggen fcri: nr.e-r bijzonder tot u, die
overvloediger mei aards die guederen ge-
asegead zijl - ddor uw oh befroefdgen
evenmenseh in zijne armoede en zij'n
uc.ou bij te staar, Btdeuk bet wei,
Bl O», dat het hier een plicht geldt, ril?
zonder stonde niet kan worden nagelaten;
:mmers op zende r. iedereen verplicht,
een goed gebruik te maken van de tijde
lijke goederen, die hij' in eigendom bezit
öU van zijn overvloed aan de armen
mede tv: deelen. Vergeet daarbij nooit,
{N 18J8 werd de cacao
poeder utgevonien door
Van H0Ufen. die daarvoor van
Konni Willem i een octrooi
v eei; De Vnn Houten's
Cacao vindi sedert /.ijn weg
over de gelu-e e wereld, en
d,t product vnn den uitvinder
werd nog nimmer geëvenaard.
Sedert eenigen tijd werd door
de Koninklt'lie Cacaofabriek
van C J. van Houten Zoon
ook een twee' e soort onder
den naam RONA cacao in
dett handel gebracht, om te
voldoen aan de vraag van het
publiek nAar goede en goed-
koope «.acao. Van alle cacao-
aoorten nadert die fabrikant
RONA het meest het oor
spronkelijk pi oduct var. den
ui', itidei. Het heeft weer
den echter, k.iaciit'gen racao-
smaak, zooals door bevoegde
beoordeelaars wordt erkend.
Bij de bereiding nioet er
vooral op gelet worden dat
slechts weinig cacaopoeder
.loodigis vooreensmakelijkan
kop. üaartcr;rn wordt nog al
dikwijls gezondigd, misschien
omde: men ven andere soorten
gewoon is nog ai veel te
gebruiken. Op een kop moet
men niet meer nemen dan
een theelepel RONA oacno
(ongeveer 6 7 gram), en bij
bereiding van grootere hoe
veelheid tegelijk kan rneu
volstaan metongeveer 35 grem
(H'j» 2 eetlepels) op 1 Liter
melk. Uit e*n Liter (kan) melk
schenkt men gewoonlijk 7
koppen, zoodoende maakt wou
dus wei 200 koppen sttiakelijt'.w
melkchocolade uit 1 kilo
RONA oacaa v»n 1.50.
Men ziet, het 19 een riterat
gredkoope drenk, vet! ge
zonder den koffie en thee, aio
de zenuwen prikkelen, en veel
s&ngenatner van sm&ak. Op
de goede bereiding meet
achter wel worden gelet; goed
kokend vat*? of goad kokende
melk brengen den baarlijken
smaak veel boter tot zijn
recht, dan wanneer tnen alleen
mtsr warm water of warme
melk leemt.
613
bewijzen noodig. Ik wil 'n wreker zijn,
geen moordenaar, ik wil recht doen. Ik
zal lus geduldig wachten tot het licht
dooi breekt. Ontsteek mij het licht en gij
/UL verder over mij kunnen beschikken.
Gij zift een edelman en ik vertrouw u.
Beloof mij, dat gij" mij ^ult helpen ett
gij i.ult cok op mijn lmip te aileu tijde
kunren rekenen, ik vrees geen gevaren
en zie tegen geen moeite op.
Hj legde de hand op de borst, ter
plaatse waar het hart 'klopte, en hernam:
Ltier draag i k een wond, een diepe,
wond, die ongeneeslijk is.
M.jn ieven is verwoest, al mijn hoop
is vervlogen, slechts bittere herinneringen
zal ik tot mijn dood toe bewaren.
Pjerre legde de hand op den schouder
van zijn vriend en zegde:
Wees kalm. Gij hebt vrienden; op
wie gij kunt vertrouwen.
Die markies de Chalay stak hHem de
hand toe.
Jean legde er de zijne in.
Met een krachtigen handdruk werd
hun verbond bezegeld.
Toen zegde Chalay luchthartig:
Wie heeft ::ie; zijn verdriet tn ï.ijn
rouw in een tijd als wij nu beleven?
Moed houden en kalm zjjn! De orde zal
tcrugkeeren. Wanneer? fdt weet ik niet
Vereejiigd zijn wij sterk. Mijn huis zal
dat Christus aan zJChzelven gedaan acht,
wat geschonken wordt aan den arme;
dat de „aalmoes onze zonden er. onze
ongerechtigheden afkoopt", „van den
eeuwigen deed bevrijdt" en bijzondere
kracht heeft oin ons van God de genade
van een zaligen dood te verwerven.
Toont uwe naastenUefde op <?it punt
wenschten \V,ij, met het oog op den alge-
mecnen toestand onzer dagen, bijzon-
deren nadruk te leggen, door offer
vaardige toewijding aan de belangen van
anderen en door liefdevolle toenadering
tot elkander."
En Mgr. besluit met de ernstige ver
maning van het Concilie van Utrecht,
„dat alle oneenigheid, alle onderling ge
twist en vijandschap en haat verre van
onze geloovigen mogen blijven". „Met
name bidden W[ij u, dat gij u vooral in
't openbaar van iederen licfdeloozen
broederstrijd zorgvuldig onthouden zult
Hoe diep treurig is het toch, te moeten
zien, dat de huisgenooten des geloofs
elkander soms in woord en geschrift be
strijden op een wijze, <lie aan heel iets
anders doet denken dan aan hetgeen
getuigd werd van de eerste christenen:
„Ziet eens, hoe zij elkander liefhebben."
Heeft het er inderdaad niet allen schijn
van, alsof men bij sommige gelegenheden,
b.v. ten tijde van verkiezingen, meende,
dat het gebod der naastenUefde ophield
te bestaan? Hoezeer i? dat alles echter
in strijd met de eischen der liefdewet!
Daarom smeeken Wij u, B. G., dat giij
u immer als christenen gedragen en u
beijveren zult om, „overeenkomstig uwe
heilige roeping, de éénheid des Gcesites
in den band des vredes te bewaren".
Wat gij daarom ook doen zult, „laat allles
geschieden in liefde" en zorgt, dat onder
alle omstandigheden „de christelijke broe
derliefde geëerbiedigd blijve."
Z. EX H. de Bisschop van 'sHerto-
genbosch, Mgr. W, v. d. Ven, her
innert in den aanvang van' Zijn h-rdcrlijk
sohrijven aan zijn hcogen leeftijd, en
zegt, dat 't misschien voor den laatst en
keer is, dat hij bij gelegenheid van de
Veertïgdaagsche vasten een woord tot
zijn geloovigen richt. Mgr. houdt dan
Zijn diocesanen voor,' waarin bestaat
het ware g e 1 u k.
„Het ware geluk, aldus Mgr.,
„vindt men alleen in de liefde, in de
vriendschap Gods."
„De armste bedelaar, de grootste ver
schoppeling der wereld die vriend van
God is, is onuitsprekelijk gelukkiger dan
de machtigste koning, dan de rijkste
voortaan het uwe zijn, Trémazan, en
eveneens dat van mijn vriend Lassen.
Wanneer gij een schuilplaats noodig hebt,
komt dan hier. De plaats is afgelegen
en 'in geval van nood kan men haar
gemakkelijk verlaten.
De reusachtige bediende trad vbinnen,
Chalay wees hem de twee bezoekers
aan en vroeg:
„Zult gij deze heeren Herkennen?
De bediende knikte toestemmend.
Toen hernam de meester vroolij'k:
Nog een glas van deze likeur, vrien
den, om te drinken op het toeval, dat ons
heeft te zamen gebracht Drinkt gij ook
met ons, Binet. W|ij zijn allen vrienden^
allen soldaten voor dezelfde zaak, alien
broeders!
De glazen klonken tegen elkaar.
Pierre Lasson zegde
Wie weet of wij later niet dezen
dag nog zullen vieren als een der ge
lukkigste van ons leven?
Zij verlieten het huis er de markies
vergezelde hen.
Op den hoek van een eenzame straat
gekomen, nam Chalay afscheid van zijn
bondgenooten met de woorden:
Iederen dag om 1'2 uur 's middags
kunt ge mij vinden bij Véry,
Toen drukte hij hen de hand.
Uw weg loopt hierheen. Goeden nacht»
mensch van de wereld, die de vriend
schap Gods mist. Veier uwer zijn inder
daad beklagenswaardig en bitter onge
lukkig, doch niet omdat ze arm zijn
immers dit was Jezus ook n Maria
en Joseph in het huisje var N&tm-ih
ook zij waren arm, maar alles behalve
ongelukkig. In al zijne armoede en be
hoefte is er gooit een huisgezin in de
wereld geweest zoo gelukkig als dit,
orndat hier waren de liefde en de vriend
schap; Gods in den hoogsten graaicLi
Houdt dit voorbeeld voor oogen, blijft
vrienden Gods en tracht dit te worden
dagelijks meer en .meer; en Gij zult
de armoede, die U thans ontevreden
maakt misschien, nog wei gevoelen,
maar zij zal U niet hinderen, evenmin
als zij hinderlijk was aan het H. Huis
gezin. Gods vriendschap zal U verster
ken en opbeuren. Gij zult U verheugen
kinderen Gods te zijn, waardig met Je
zus te mogen lijden, om U ook eens met
Hem te mogen verblijden, reeds hier
door dc hoop op uwe gelukzalige toe
komst, maar vooral bij uwen dood, .als
uwe droefheid zal veranderen in vreug
de en. uwe ellende in hemelsei:e weelde
en dit voor de gansche eeuwigheid."
Daarna vermaant de Bisschop de ou
ders betreffende de opvoeding hunner
kinderen.
„Bezorgt hun, een echt katholiek on
derwijs, een oprecht .Christelijke opvoe
ding opdat zij ook langs dezen weg in
de deugd gesterkt en bevestigd worden.
Leert h.en de vriendschap Gods zóó be-
miAnen, dat zij er alles voor over heb
ben. Leert hen ze zóó waardeeren», dat
h,et verlies dezer vriendschap! vjoor hen
zij het grootste ongeluk, dat hun kon
overkomen, naar h.et voorbeeld der moe
der van den kleinen Lode wijk, koning
van Frankrijk. „Gij weet, mijn kind,"
zeide zij tot hem, „dat ik U meer bemin
dan alles, wat in de wereld is, maar lie
ver zag ik toch, dat gij hier op 't
oogenbhk dood aan mijne voeten ned.er-
vielt, dat dat ik eens zou moeten ver
nemen, dat gij eene doodzonde hadt be
dreven." En deze woorden maakten zoo
diepen indruk cp dien jeugdigen koning
dat hij een heilige werd."
Z. Ex hl;. Mgr. Urehmanns, Bis
schop van Roermond, bespreekt
het gemengd H u w e 1 ij k, in verband
met den toevloed van nier-Katholieke
vreemdelingen in het Zuiden van Lim
burg. Mgr. herinnert er aan, dat de H;.
Kerk de Katholieken, die hunne echt-
vereeniging buiten hare medewerking ge
sloten en dus liet Hj. Sacrament des
X.
VRIJ.
De twee vrienden keerden terug in
hun thuis aan de rue de Petits-Champs,
luchthartiger en geruster dan zij waren
toen zij net verlaten hadden.
Hun bezoek aan Les Porcherons had
hen. reeds veel dingen doen vernemenj
waarvan zij te voren slechts een flauw
vermoeden hadden gehad
Het was een soort inwijding geweest
in de geheimen eener wereid, die zij nog
niet kenden.
Bovendien hadden zij er nu een gids
gevonden.
De „ontevredenen", waarvan de smok
kelaar Jean cle Trémazan spottend ge
sproken had in de herberg De Gouden
Leeuw'bij zijn vriend Francois Oouray,
waren talrijker dan hij had verondersteld.
Reeds op hun weg van Vitré naar
Parijs hadden de twee wapenbroeders
zich er van kunnen overtuigen, dat de
Revolutie terrein verloor, zelfs bij hen,
die haar vurigste bewonderaars waren
geweest, omdat zij er niet in slaagde de
ellende op te heffen, maar die integen
deel nog deed toenemen door den stil
stand, dien zij in alle zaken bracht.
Letterlijk alles stond stil, behalve de
oorlog op de grenzen.
J Huweiijks niet ontvangen hebben en toch
j als gehuwden leven, voor ruet gehuwd
I verklaart, er»dezen|dus onwettig en instaat
I van doodzonde ie z&tucu teven. En rcr-
j vc'gt dan:
t „Het helpt zulk en nic-t, dat zij voor
(den ambti'Uïfiftr van Men iburgey.jjkca gtü'id
I verklaren een wetiig huwelijk te willtr:
sluiten; immers die verklaring verzekert
hun slechts de burgerlijke voordeel en,
die de v/et aan een zoo gesloten echt-
vereenigiug toekent, maar maakt deze
niet tot een wettig kerkelijk huwelijk! £n
de kinderen van zulke ouders niet tot
echte, wettige kinderen in den zin der
Kerk. i
Nog treuriger en verderfelijker is de
toestand var. zulke Katholieken, die zicli
niet ontzien, ecive €Chtverbtfltsniil tt D
lea sluiten voor een bedienaar van. oenen
anderen godsdienst; immers ook zij ont
vangen geen I I. Sacramont, waaraan die
beek niaar niet eens gelooft; ook zulks
huwelijken zijn dus ongeldig en zondig;
daarenboven beloopcn die Katholieken,
dc zware straf der excommunicatie of
uitsluiting uit de gemeenschap der JH.
Kerk. Zij worden door de rk Kerk niet
meer als Katholieken beschouwd en be
handeld. Zij verkeeren, evenals degeaiai
die slechts voor den Burgerlijken amb
tenaar gehuwd zijn, in staat van dood
zonde; zij kunnen alzoo de H,.H. Sacra
menten niet ontvangen en loopen zoo
doende ieder oogenblik gevaar, in dood
zonde te sterven en voor eeuwig verlo
ren te gaan.
Nu gebeurt het wel» dat de H. Kerk,
wanneer haar voldoende gewaarborgd
wordt, dat het geloof en het Katholiek
godsdienstig leven van echigenoo'te en
jeinderen niet zullen bemoei el ij kt worden,
om zeer gewichtige redenen, bij wijpzs
van dispensatie haar verbod opheft en
toelaat dat een gemengd huwelijk in
tegenwoordigheid van haren priester ge
sloten wordt; maar ook dan nog heeft
de H. Kerk van zulk een huwelijk' een
grooten afkeeiook dan nog ic zulk
een huwelijk om vele redenen afkeu
renswaardig an verderfelijk, aangezien
ieder gemengd huwelijk uit era aid geva
ren medebrengt voor het tijdeijjk geluk
der echtgenooTn en meer nog voor het
geloof ert hei sSeleniheil vüu de Katholieke
echtgenoote en hare kinderen.
In den breede zet Mgr. Drehmanns
dit nader uiteen, vooral h"oe .groot eri
noodlottig de geestelijke en eeuwige na-
deelen van een gemengd huwelijk zijn.
Ten slotte vermaant de Bisschop! de
vaders en moedern, met al liefde rvan
h,un ouderlijk hart ie waken én met "al
Telkens ontmoetten zij ongelukkiger,
die geen dak en geen brood hadden, of
troepen vrijwilligers, aangeworven onder
de werkloozen van Parijs en aangevoerd
door bevelhebbers, met de kleeren vol
goudgalon en den hoed o! steek vol
oluimen, maar zonder de bekwaamheid
om orde en tucht onder hun manschap
pen te houden, zoodat die troepen meer
gevreesd werden doer dc vredelievende
plattelandsbewoners, dan door de oproer
lingen, tegen wie zij weren uitgezonden.
Te Parijs waren de gevoelens al niet
veel anders.
De woorden van Brutus, in De Natio
nale Tamboer gesproken, hadden de mea
ning van de meerderheid der burgers
ook in andere wijken vertolkt
Ten huize van hun Yriend in de rue
de ia iour-der-Darnes hadden zij nog
meer vernomen.
Niet alleen dat men ontevreden was,
maar men kwam In opstand, evenals
in Bretagne; er werden allerlei samen
zweringen gesmeed.
De Nationale Conventie had overal
vijanden om zich heen en zelfs in haar
eigen boezem. j
(Wordt vervolgd)
