RONA
Van Houten's
Cacao
Ingezonden Medeüeelingen.
De Liturgie.
Weet Ge dat de enorme toename
in verbruik van
te danken is aan de uitstekende kwaliteiten
van deze Cacao! Ou/ eigen belang brengt mede
daarvan een geregeld gebruiker te worden.
Tweede Blad, behoorende
bij DeLeidsche Courant van
Zaterdag 2 Nov. no. 933.
KAMEROVERZICHT.
TWEEDE KAMER.
De invaliditeits- en ouderdomsverzekering.
Xwaalf en een halve dag heeft het ge
duurd alvorens die Regeerinjg aan het
(vvoord kjon komen ter verdediging harer
(wetsontwerpen. Eindelijk) Donderdagj-
pïiddagl was linkls uitgesproken of dlorst
zij fatsoenshalve niet meer national eln;
[tijd te misbruiken voor obstructie-redet-
yp eringen.
Minister Talma heeft in een bondlgle
rede van circa 4 uur de vertoogen tegen
'zijn wet weerlegd. Hij was weer bijzonj-
)der opi dreef en legdJe een kennis vani
pnderdeelen aan den dag, die bewees,
Jhpeveel studie hij van dit onderwerp
maakte:
Bovendien was hij in het op 't oogen-
jblik vpor hem zeer aangename gezel-
schap van de vrijzinnigl-ldemooratische
Jheeren Treub en Bos, wier krachtigje
pleidooien voor verplichte verzekering!
pij niet olnbenut liet
Stuk voor stuk weerlegde hij de aanget-
iVberde bedenkingen, erop wijzende, dat
ide bureaucratische rompslomp niet zóó
•.verschrikkelijk is als de heer Treub wel
(Voorstelde. De Minister aanvaarddie de
Volle verantwoordelijkheid voor de nota
yan prof. Kluyver. Hij erkende tegeirn-
jover den heer Borgesius, dat particn-.
;liere maatschappijen lagere invaliditeits-
jhansen aannemen. Doch men moet hier-
|bij niet uit het ogo verliezen, dat alleen
beter gestelde arbeiders vrijwillig tot
jde verzekering toetreden. Deze vergeli
jking gaat dus niet op, veel minder nog die
fnet de fabriek van v. Marken te Delft.
jOp de invaliditeitskansen van één, far
Jbriek bouwt men geen social et verzien
ifejeringjswet op!
De Minister betoogde uitvoerig dat
puderdoms- en invaÜditeitsrente bij elkaar
behooren. Beide worden met nagenoeg
dezelfde argumenten verdedigd; in we
zen is er geen onderscheid tusschen
invaliditeit en ouderdom. Men vraagt om
beide, wijl de werkman zoo lang arbeidl-
)de als hij 'kon, omdat hij zijn loon ziet
jdalen en het wenschelijk is hem b;j te
springen.
Een uitsluitende ouderdomsrente
werkt drukkend op het loon, omdat ar
beiders met 'n klein pensioentje hun
imede-arbeiedrs gaan beconcurreeren.
Invaliditeits- en ziekteverzekering, wel
ker samenkoppeling door verschillende
^prekers van links werd bepleit, zijn
(heterogene zaken. Vereischt de eerste
leen krachtig centraal lichaam (i. c. de
(Rijksbank), voor de laatste is de centrai-
Jisatie noodig.
Van een invaliditeitsverzekering kan,
pen enorme actie uitgaan ten bate der
.volksgezondheid door steun aan zieken-
Jiuiezn -en sanatoria. Een 12-jarige er
varing in Duitschland teerde, op wélke
beteekenende wijze hierdoor die kansen
yoor invaliditeit worden verminderd.
Wat de vrijstelling der lage Loonen
betreft, eigenaardig is het dat de be>-
/weging hiervoor ontstond na de actie
yoor Staatspensioen. De heer Talma
jjheeft èn als afgevaardigde èn als minister
(jde premiebetaling steeds verdedigd. Zij
ils niet te drukkend.
Bij de weduwenrente stond de Minis
ter voor een moeilijk punt. Weezen- èn
Weduwenrente invoeren was met het oog
jop de financiën niet mogelijk; de premie
jmoest clan teh.oog worden opgevoerd. De
'[[Minister heeft toen weezenrente gekbr
jzen, omdat het dringendst noodig was
hulp te bieden aan de vrouw, die voor
.'de opvoeding van jeugdige kinderen
moet zorgen.
De Minister houdt principieel vast
,jaan het tijdelijk karakter der jaar!ijksche
tjstaatsbijdrage ad 10 millioen.
Met die 10 millioen per jaar betalen
;iwij voor de arbeider?, die te oud zijn
XI.
De Heilige Mis.
x Wij zijn nu genaderd tot het derde
(hoofddeel in de H, Mis, de H. Com-
pmunie (gelijk men weet, vormen Of-
fjferande en Consecratie de twee eerste
rjhoofddeelen). De H. Communie behoort
jjtot het wezen, tot het eigenlijke van
jjde H. Mis, omdat vóór de Communie
jof Nuttiging het offer niet ten volle is
voltooid.
[i De kerkelijke liturgie heeft de Com-
,'lmunie des priesters en der geloovigen
|met een reeks der schoonste gebeden
jpmringd, waarbij het „Onze Vader"- als
(«overgang dienst doet.
Christus-zelf heeft ons geleerd: j,Zoo
jteult gij bidden", en daarom durven wij
fa:n het „Onze Vader" tot God spreken
ftals tot onzen „Vader". Als inleiding tot
,-,Onze Vader" bidt (de priester:
Laat ons bidden. Door Uwe heilbren
gende voorschriften aangemaand en door
jjjUwe goddelijke onderrichting gevormd,
[{wagen wij te zeggen: Onze .Vader
Involgt het geheele Onze Vader).
De laatste bede de verlossing van
Wie kwaad herhaalt de priester met
'(aandrang in da volgende breedere uit
werking*
om pjemie te betalen. Men noeme dit
een gift, maar de hoofdzaak voor
den Minister is, dat aan de arbeiders
een zware verplichting wordt opgelegd,*
en dat zij nu ook zoo spoedig mogelijk
daarvan profijt moeten; zien. .De jongle
arbeider, die premie betaalt, moet zien,
dat zijn ouden vader, die in de verzeke
ring niet meer kan betalen, rente geniet.
Het stelsel der pllakzegds (de premie
is nl. te voldoen door het inplakken van
zegels in een' j>oelye) is niet gemak
kelijk, maar th'et is npodig, een beter
middel bestaat er niet
Dr. de Visser en mr. Lobman zullen
(hun wenschen betreffende de uitbrei
ding der risico-overdracht zien ingewil
ligd; de Minister had hiertegen geen on-
overidomelijlk bezwaar.
De voornaamste punten zijn hiermede
uit het debat aangestipt. Aan het slot van
zijn rede wendde de Minister zich tot
de liberalen, die voorstanders van staats-
pensiojneering zijn geworden,, doch daan-
mede waarlijk niet de arbeidlerS voor
hun zullen winnen-
De socialisten rekenen er op, dat Bor
gesius en Tydeman het staatspensioen
brengen, en zij zuilen dan, tot de arbei
ders gaan zeggen: dat is ons werk; zij
(Borgesius enTydeman) zijn onze hulp
troepen geweest
De Minister begrijpt niet, dat de hber
Borgesius zidh voor dit spelletje laat
leenen, temeer omdat het staatspensioen
vloekt met de beginselen van armenzorg,
door hem en zijn intellectueele vrien
den voorgestaan.
De Kamer, zeide ten slotte de heer
Talma, zal bij dit ontwerp! een beslissing
nemen van het hoogste politieke belang.
Er is alle reden voor ieder die erover
denkt, om bezorgd te zijlïi, nu mèt dit
ontwerp tevens de leuze voor staatspen
sioen is aangeheven. Alleen de sociaal-
democratie kan lachen, omdat het in haar
richting gaat. Spr. is daarom dankbaar^
dat Me rechterzijde hem steunt* en het
is hem een dankbare vreugde thans op
deze plaats voor deze zaak te staan.
De replieken vingen aan in, de avonds-
vergadering van Domderdlaig met een rede
van de Uniedbleraal de Jong, gevolgd]
door mr. Treub. De laatste, die ook gis
teren bijna den geheelen dag aan, het
woord was, "heeft de socialisten flink
op hun nummer gezet. Zijn rede is de
nalezing in ons verslag ten volile waard.
Hier ter plaatse halen wij er uit, dat
Staatspensioneering volgens het Engelsch
stelsel 24 millioen voor Holland kost
Wie zal dat betalen?
Mr. Treub weet er geen oplossing voor,
maar desondanks zeide hij aan de linker
concentratie te zullen meedoen, omdat al
les, wat van rechts komt, nu eenmaal uit
den booze is. De concentratie is nu com
pleet. Men kan er van 't winter den boer
mee opgaan.
Uit de Leidsche Vroedschap.
Zelden hebben wij een vergadering
van den Leidschen Gemeenteraad mee
gemaakt, waar zooveel is „gekletst" ('n
ander woord weten wij waarlijk niet
ter qualificatie van de discussies te
vinden) als in die van Dondèrdag.
De debatten daalden af tot het peil
van hofjesdames-praat eh werden ge
voerd op een wijze, het hoogste be
stuurscollege van een academiestad on
waardig.
Vroeger waren de leden geplaatst op
een even gezellige wijze als thans; ook
toen had de raadszaal hetzelfde huise
lijke aanzien, dat een atmosfeer van ge
moedelijkheid meebrengt, en zaten de
heeren aan de „ronde tafel", zooals jhr.
de Gijselaar het Donderdag typisch zei
de, doch societeitsdebatten hebben wij
toen niet meegemaakt.
Waarlijk, de leden die geroepen heb
ben dat een stad met studenten, een stad
met internationale congressen, een stad
met een wereldreputatie, 'n schouwburg
moet hebben, mochten ook wel eens be
denken, dat zoo'n stad een vroedschap
moet bezitten, niet omgekeerd evenredig
aan de beteekenis, die zij haar toekennen
Wij bidden U, o He^r, wil ons
bevrijden van alle kwaden, van ven-
led ene, tegenwoordige en toekomstige,
•en verleen ons genadiglijk, door de tus-
schenkomst der heilige, glorierijke, im
mer maagdelijke Moeder Gods Maria en
tevens Uwer gezaligde Apostelen Petrus,
Paulus en Andreas en van alle Uwe
Heiligen, den vrede in onze d!agen|, cq>
dat wij door den bijstand Uwer ont
ferming, èn van alle zonden immer ge
vrijwaard èn tegen alle kwelling mogen
beveiligd zijn. Door denzelfden Chris
tus, etc.
Terwijl de priester de woorden bidt
„Verleenden vrede in onze dagen",
maakt hij een kruis met de pateen, kust
deze er legt er de H. Hostie op neder.
Diat kussen van de pateen (het gouden
schaaltje, waarop de H. Hostie rust),
is een teeken van vrede, liefde en ver-
eering, en door het maken van het kruis
teek en wil de priester te kennen geven,
dat de zoete vrederust slechts wordt ver
kregen doQr het smartelijk Kruis van
Hem,- Die het „Evangelie des vredes"
heeft verkondigd, en „den mensch door
dat Kruis verzoend heeft met God".
Voordat de priester verder het slot
van het boven, aangehaalde gebed bidt,
neemt hij de H.. Hostie in zijn handen,
breekt deze in twee gelijke deelen, ter-
wiil hii zest: „Door dcnzelfdeo £hrMiis,
Er is ontzettend gelachen. De heeren
hebben elkander kostelijk geamuseerd
door allerlei moppen, door elkaar in 't
zonnetje te zetten! Slechts bij uitzonde
ring werden de gezichten in ernstiger
plooi gezet en steeg het debat in ge
halte.
Wij volstaan dan ook met een korte
nabetrachting onder verwijzing voor de-
details naar ons uitvoerig verslag.
De algemeene beschouwingen waren
omvangrijker dan andere jaren, omdat
de speech van den eersten spreker an
dere leden uit hun tent lokten. Nog al
natuurlijk, want de heer Sijtsma poogde
handigjes verkiezingsnjateriaal in zijn re
devoering in te wev^i en eischte b.v.
voor zich de eer op van de nieuwe be
lastingverordening. Dit liet de heer Ver
gouwen niet zitten; 't was dan ook al
te gek. De stoot werd gegeven door
adressen van den Ned. R. K. Volksbond
en Patrimonium, die in de heeren van
Tol en Bosch verdedigers hunner re-
questen vonden. Deze beide leden heb
ben meer dan eens op behandeling aan
gedrongen en de heer Sijtsma vervulde
daarbij de rol van zwijgend toeschou
wer.
De journalistieke vrijpostigheid dreef
hij Donderdag dan ook te vèr, door met
de eer van andermans werk te willen
gaan strijkennu het in den geest
blijkt te vallen. Och ja, 1913 is in zicht,
en de heer Sijtsma treedt dan af.
Vandaar, dat het college van B. en W.
het eveneens moest ontgelden, 't Was
niet democratisch genoeg.
Deze klacht is vrij zonderling in den
mond van den heer Sijtsma.
Indien de vrijzinnig-democraten prin
cipieel voor het wethouderschap hun
'keuze isleeds 'hadden laten vallen op
menschen van vooruitstrevende richting,
dan kon de heer Sijtsma thans B. en W.
met recht en reden verwijten doen over
een ondemocratischen geesi
Doch de vrijzinnig-democraten hebben
eerst naar de kleur en daarna pas naar
de richting van den candidaat gevraagd.
De heeren Fischer en Reimeringer,
waarlijk geen geprononceerde lui, waren
bij de vacatures Korevaar en Kerstens
hun mannen, terwijl ook mr. vanger
Lip door him toedoen op het kussen
kwam.
Wat dwaasheid om te stemmen op zoo
genaamde conservatieven en dan te zeg
gen: gij zijt geen democraat.
De heer Sijtsma propageert trouwens
een eigenaardige democratie, die bestaat
in het tegemoetkomen aan allerlei wen
schen en grietjes van gemeente-ambtena
ren en -beambten. Meermalen vestigden
wij daarop de aandacht en bij den aan
vang der zitting nog moest de heer Sijts
ma weer zaakwaarnemersdiensten praes-
teeren. Worden hierdoor ovenwei de
groote, breede volksbelangen gediend?
De voorzitter duwde den democratischen
criticus deze waarheden onder de neus
en wierp het verwijt van ondemocratisch
te zijn w"eg met de opmerking, dat de
mocratie zoo'n onbepaald begrip is, dat
zich in den loop der tijden sterk wij
zigt.
Gaarne geven wij dit toe, maar daar
naast staat evengoed vast, dat B. en
W. die wijzigingen niet spoedig gewaar
worden en er 'n soort democratie van
eenigen tijd hèr op nahouden. Hun prae-
advies over de winkelsluiting, dat de
heer Sijtsma niet aanroerde, is één ge
heel van verouderde vrijheidsopvatting der
doctrinaire liberalen, en de trage uitvoe
ring van de motie-Aalberse, reeds vijf
jaar geleden aangenomen, inzake de
rechtspositie der gemeenteambtenaren, -
pleit niet bijzonder voor hun animo, om
in moderne sociale richting werkzaam te
zijn.
In dit verband verbaasde het ons te
meer, dat de burgemeester een wensch
onderschrijft, voortgesproten uit den boe
zem der vrijzinnig-democraten, betref
fende nl. de gemeentelijke brandverze
kering. Als hij kans op succes voorzag,
zou de voorzitter niet aarzelen van ge
meentewege een brandassurantie in het
leven te roepen. Een gunstig perspectief
ontbreekt en de onderneming dreigt een
financieel debacle te worden, zoodat op
onzen Heer, Uwen Zoon" legt vervol
gens het gedeelte, dat hij in de rechter
hand houdt, op de pateen terug, breekt
onder de woorden: „Die met, U leeft
en heerscht in de eenheid des Heiligen
Geestes", een kleiner gedeelte van de
andere helft (die hij nog in zijn hand
heeft) af en legt ook dit gedeelte op
de pateen. Vervolgens zegt hij, terwijl
hij het overblijvende gedeelte van de
_H. Hostie boven de kelk houdt: „Door
alle eeuwen der eeuwen", waarop als
antwoord volgt: „Amen". Daarop ver
volgt hij, terwijl hij boven de kelk drie
maal het kruisteeken maakt met dait nog
in ?ijn handen overgebleven kleine ge
deelte der H. Hostie: „Pax Domini sit
semper vobiscumDe vrede des Heeren
zij altijd met u", waarop geantwoord
wordt: „Et cum spiritu tuo: En met
uwen geest". Eindelijk legt hij dat kleine
gedeelte iu de kelk en vermengt het al
dus met het H. Bloed.
iWat beteekenen nu die ceremoniën, de
breking der _H. Hostie, en de vereeni
ging Van ihet H. Lichaam en H. Bloed?
Vooreerst de breking der H. Hostie,
a. De breking der H. Hostie herinnert
ons allereerst aan hetgeen Jezus deed
in het laatste avondmaal. Hij nam het
brood in Zijne handen, zegende het,
brak het, en gaf het aan Zijne leer
lingen, zeggende: „GiUsMijQ Lichaam".
practische bezwaren afstuit, wat de burge
meester in beginsel voorstaat. De debatten
niettemin verrichtte mr. Aalberse en later
de heer Bosch nuttig werk de beginsel-
bezwaren ertegen uiteen te zetten. Hier
is immers geen sprake van een monopo
lie-bedrijf, door de overheid ter hand
genomen en geëxploiteerd, omdat het
algemeen belang zich tegen een anderen
vorm van exploitatie verzet. De particu
liere maatschappijen voorzien voldoende
in de behoefte en het motief, dat er
voordeel'ige saldo in de gemeentekas
vloeien, is geen argument voor overheids
exploitatie.
Stappen wij hiermede van de algemee
ne beschouwingen af, dan blijft een drie
tal puntjes over, waarover wij nog iets
wilden zeggen: nl. het subsidie aan den
schouwburg, aan schoolkindervoeding en
de wederinvoering der kermis.
Om met het laatste te beginnen heeft
de heer van Grüting c.s. voorloopig een
leelijk fiasco gemaakt. Hun rauwelings
in debat geworpen voorstel was vol
strekt niet in den haak. 't Ging niet om
door een begrootingspost over het her
stel der kermis te beslissen; daarvoor is
een apart raadsbesluit noodig. Boven
dien kwam het voorstel onvoorbereid en
(geducht kapittelde de voorzitter deze
wijze van indiening. Dat ieder zijn stem
in de zak heeft en ieders meening vast
staat, weigeren wij voorshands aan te
nemen. Behalve de vraag, of men vóór-
of tegenstander der kermis is, zal zeker
een ernstig punt van overweging uitma
ken de quaestie of er voldoende motie
ven bestaan een met groote meerderheid
genomen raadsbesluit in te trekken. De
heer van Grüting en zijn medestanders
zullen degelijke argumenten te berde
hebben te brengen.
Het schouwburgsubsidie is weer toe
gestaan. Hevige strijd heeft het niet ge
kost. ledereen weet dat de linkerzijde
er vóór is en wethouder van der Lip
draaide ook bij. Vroeger was hij tegen
het subsidie geweest; tegenwoordig niet
meer, want Leiden moet zijn schouw
burg houden. De heer Sijtsma was het
enfant terrible in deze zaak; hij wilde
een paar voorwaarden stellen, aan wel
ker vervulling hij zijn stem afhankelijk
maakte. Men keek links raar op en mr.
Fokker deed een vergeefsche poging zijn
partijgenoot te bekeeren. Jou woorden
laten mij koud, snauwde de heer Sijts-
pma geprikkeld terug. Maar hij bleef
niet lang boos. Hij liet zich om
praten door den burgemeester, liet zijn
voorwaarden schieten en stemde stille
tjes voor.
Het raadsbesluit is een staaltje van
liberale machtspolitiek, die voor uitslui
tend hun ten dienste staande instellin
gen geld uit de openbare kassen trekt.
b. Verder drukt deze ceremonie op
aanschouwelijke wijze uit den geweldigen
kruisdood van Hem, Die „om onze zon
den geslagen werd en verbrijzeld".
c. Tevens is het breken des broods
het zichtbaar beeld van het H. Sacra
ment als offer spijze, wijl in het Oosten
algemeen deze breking plaats vond voor
dat de spijze werd voorgezet.
d. Ook worden nog voor de drie
voudige breking der H. Hostie ver
schillende mystieke verklaringen gegeven,
in betrekking b.v. tot de H. Drievuldig
heid en meer en meer is men in dit
werkelijk Lichaam des Heeren (de H.
Hostie) een toespelinlg gaan zien op Ihet
mystiek Lichaam des Heeren, Zijnej
Kerk, en wel in haren drievoudigen staat,
als strijdend, lijdend en overwinnend.
Ook bij het drievoudig kruisteeken bij
het uitspreken van de woorden: „De
vrede des Heeren zij immer met u" past
de verklaring, die wij vroeger reeds ga
ven, dat nl. de priester wil uitdrukken,
dat alle vrede verkregen wordt door het
Kruis.
In mystieken samenhang met deze bre
king des broods volgt dan onmiddellijk
de vereeniging van het H. Lichaam eii
Bloed, de vermenging nl. van een klein
gedeelte der H. Hostie met het H. Bloed.
Deze vermenging staat nl. in nauwe be
trekking met de breking en vooral met
En dan bezit men nog de vrijmoedig
heid te erkennen, dat het Leidsch pu
bliek geen belangstelling voor den
schouwburg heeft (prof. Heeres)'of cri-
tiseert men de exploitatie (Sijtsma),
Mr. Briët kaatste gevat deze argumen
ten terug. Moet de gemeente een zaak
steunen, waarvoor de ingezetenen slechts
weinig voelen? Laten de voorstanderst
den schouwburg uit eigen partemonnaie
betalen, gelijk wij bijpassen voor onze
scholen, onze zending en velerlei andere
doeleinden.
Dit komt evenwel in het vrijzinnig
systeem niet te pas. 't Gaat veel ge
makkelijker uit de gemeentekas te put
ten, al houdt men hartroerende betoo-
gen over zuinigheid.
't Zelfde was het geval met School
kindervoeding. Het subsidie van deze
vereeniging werd ruim verdubbeld, (van
f650 tot f1500 verhoogd.) Wij voelen
veel voor het arme schoolkind, maar,
wenschen toch niet mee te doen aan het
opdrijven der subsidies, nog afgeschei
den van de vraag of de wijze, waarop
Schoolkindervoeding haar taak opvat, de
juiste is. 't Kost veel meer moeite stap
pen te doen de eigen middelen te ver
sterken, dan een requestje naar den raad
te zenden of een papieren speechje voor;
te lezen op aansprekers en $iood|grah
verstoon. De moderne pbilantropie ken
merkt zich echter niet door de belange-
looze offervaardigheid, welke de Chris
telijke naastenliefde steeds ten toon ge
spreid heeft en vandaar dat het ons
eigenlijk niet behoeft te verbazen, dat zij
bij uitbreiding van haar taakniet de steun,
zocht van particulieren steiuij. die,
alleen met inspanning van veel krachten
zou worden verkregen maar de voor
keur er aan geeft het benoodigd geld
uit de gemeenteklas te trekken. Zullcei
philantropie lijkt ons niet het ideaal'
>van naastenliefde.
De Week
in Het Buitenland.
In hetzelfde, zoo mogelijk nog meer
versnelde tempo zijn de zaken in denj
Balkan deze week wederom gevorderd.
Met een doorzettingsvermogen waarnaar
de geheele wereld met open mond1 staat
te kijken, zijin de vijanden van Turkije
voortgeruk't, zonder zich maar in' het
minst te ontzien, zonder feitelijk de npo-*
dige rust te nemen en met een doods
verachting die men slechts in. romans!
achtte te bestaan.
Behalve de verwonderlijke kracht vanl
het Balkanverbond heeft dit echter ten
vens aan het licht gebracht de innerlijke
rotheid van 'liet Turksche rijk. Herink
neren we ons toch niet de wonderlijke)
verhalen, vroeger gehoord en gelezen!
de Consecratie. Doet toch de breking
en vooral de Consecratie ons Jezus kennen
als gestorven en aldus geofferd, de ver
menging moet ons leeren, dat in werke
lijkheid op het altaar het H. Lichaam,
van Christus niet is zonder het H. Bloed,-
dat Hij er levend tegenwoordig is, en
de geheele Christus onder ieder ge
deelte als offergave en offerspijze yer-
blijft. Wijst de breking en vooral de Con
secratie op Jezus' dood, de geheim
zinnige vermenging wijst ons op zijn
glorievolle opstanding, waarbij
de ziel wederom mef het lichaam ver-
r Igd werd.
Uaarom bidt de priester in een onmid
dellijk volgend) gebed, dat Jezus' offer
dood (de Consecratie) en Zijn opstan
ding (de vermenging of vereeniging van
de H. Hostie met het H. Bloed) dJe bron
nen mogön zijn ter zaligheid
„Haec commixtio et consecratio cor
poris et sanguinis Domini nostri Jesu
Christi fiat accipientibus nobis in vitanü
aeternamDeze vermenging en conse
cratie van het H. Lichaam en Bloed onzea
Heeren Jezus Christus gedije ons, did
het ontvangen, ten eeuwigen leven.
Amen."
