RONA
Van Houten's
Cacao
ingezonden Mede eelingen.
De Liturgie.
Moeders geeft uui kinderen
dagelijks
t« drinken, dat is gezonder voor hen en voor
hunne zenuwen dan welke andere drank ook;
maar let er op dat ge van deze krachtige
pittige cacao niet vcei noodig hebt voor de
bereiding, dan zult ge ondervinden dat ge
hun voor uiterst weinig geld het gezondste
te drinken geeft dat maar te bedenken is.
Tweeny uiau, ueiioorende
bij DeLeidsche Courant van
Zaterdag 5 Oct. no. 910.
De Week
iti Het Buitenland,
Jaren en jaren reeds woelt en kookt
het in den heksenketel op den Balkan.
!Men hoorde er sleohts van spreken als
van eeen dicht opeengepakte stapel licht
ontvlambare stoffen die slechts op den
eersten vonk wachtte om in lichtelaaie
pp te gaan, als van een lichaam zwaar
geladen met electriciteit, dat ieder oo-
genblik zich kon ontladen onder heftigen
donderslag en bliksemflitsen. En zoo
lang bleef die zelfde toestand voortdu
ren, dat we met die gemeenplaatsen
vol gevaardreiging vertrouwd werden en
bij elk grensincident die woorden in den
mond namen zonder feitelijk te denken
aan hun beteekenis.
Tot dan toch plotseling, waft we altijd
voorspelden, schoon ongeloovig voor
eigen voorzegging, in helle klaarte voor
onze oogen staat en men zich werkelijk
nog met verwondering zegt: „Mijn he
mel, 't is dan toch waar!" Eensklaps
grommelt het op den geheelen Balkan
van oorlogsrumoer en, naar het zich
al aanstonds laat aanzien, is het geen
loos alarm wat er geslagen wordt.
Eigenaardig, als bij alle plotselinge
gebeurtenissen die men reeds zoolang
verwachtte, is ook hier weer de aanlei-
dende oorzaalki leen feitelijke nietigheid.
Waarschijnlijk heeft Turkije een moge
lijk optreden der Balkanstaten, naar aan
leiding van zijn optreden in Albanië en
{Macedonië tegen stamgenooten der om
liggende volkeren, verwacht en daarom
reeds sinds geruimen tijd troepen, zelfs
uit zijn Aziatische gewesten naar die
streek gedirigeerd. Nu echter is het ge
volg voor de oorzaak in de plaats ge
komen en heeft Bulgarije, m'eenend dat
de troepen, verschuivingen tegen hem ge
richt waren, zijn leger gemobiliseerd.
Ook Servië, Montenegro en Grieken-
kenland werden door dezelfde koorts
aangegrepen en blaken nu van vuur om
met den erfvijand in het krijt te treden.
Welk deel Rusland- in een en ander
gehad heeft, in hoeverre dat juist zijn op
treden erop gericht was om de Balkan-
volken in hun opzet te stijven, valt nog
niet uit te maken, hoewel het wantrou
wen Oostenrijk niet geheel en al mis
plaatst schijnt. De voortdurende naijver
tusschen de beide landen, de vrees van
den een tegen den ander, dat hij te veel
invloed op den Balkan zal verkrijgen
maakt de kwestie daar nog ingewikkel
der dan zij toch reeds zou zijn en het
werk der overige mogendheden wordt er
des te moeilijker door. Het geldt dus
allereerst deze twee met elkaar in over
eenstemming te brengen waardoor de
toestand heel wat aan spanning zou ver
liezen.
Juist in dit verband is het een kwestie
van beteekenis, wat Roemenie, naar
de laatste berichten luidden is dit nu
eveneens tot mobilisatie overgegaan
voor gedragslijn zal volgen bij een even
tueel conflict. Men gelooft algemeen
dat de Roemeenen, die niets willen we
ten van de panslavische idealen der
andere Balkanvolkeren, geen gemeene
zaak met dezen zullen maken en zich
daarentegen aansluit bij Turkije. Dacht
men toch eerst, dat Roemenië tegenover
de gebeurtenissen een afwachtende hou
ding zou aannemen en eerst dan tusschen
beide komen als eigen belangen en in
ternationale verplichtingen het daartoe
nopen, in de laatste dagen gaat men
meer overhellen naar de meening, dat
ook Roemenië zijn partij in het Balkan
spektakel aanstonds zal willen meespe
len.
De „Daily Chronicle7' wil zelfs weten
dat er een igeheiine overeenkomst bestaat
tusschen Roemenie en Turkije, gesloten
zoodra het bondgenootschap van de vier
andere Balkanstaten was gebleken. In
dit geval zou het, met zijn voortreffelijk
Ieger van ongeveer 240.000 man een
factor van groote beteekenis zijn. Roe
menië zou den Bulgaar, de eenige vijand
X.
De Heilige Mis.
Onmiddellijk na dc Consecratie volgt
'de Opdracht aan Q od den Va
der i.n het gebed „Unde et memores".
De priester bidt
„Daarom, o Heer, gedenken zoowel
wij uwe dienaren, als uw toegeheiligd
volk het zaligende lijden van denzelf
den Christus, Uwen Zoon, onzen Heer,
gelijk ook Zijne Verrijzenis uit de doo
den en Zijne glorieuze Hemelvaart, en
wijden wij aan Uwe luisterrijke Maje
steit van uwe eigene giften en gaven een
zuiver offer toe, een heilig offer, een
vlekkeloos offer: het heilig brood des
eeuwigen levens en den kelk van on
vergankelijk heil."
Hier onderbreken wij even de woor
den van den priester om er op te wijzen,
dat in dit heerlijk gebed wordt uitge
drukt de verheven waarheid van ons ge
loof, dat wij in de Consecratie herdenken
het Lijden van Christus, want zij is
'een onbloedige vernieuwing van Zijn
goddelijk zoenoffer, zijn V e r r ijz e n i s,
daar Christus „levend" aanwezig is, en
Zijn Hemelvaart, daar Hij „ver
van beiceKtuis van den Turk dan vol
komen in bedwang kunnen houden en
dezen zoodoende het absolute overwicht
verschaffen. Vele zijn echter van mee
ning dat Rusland dit niet lijdelijk zou
toezien en we hoorden reeds van mo
bilisaties aan dien kant trachten Roe
menië in bedwang te houden. Door het
verbreken van het evenwicht naar den
anderen kant zou dan Oostenrijk, dat
het meest belang heeft bij den Status
quo op den Balkan genoopt worden den
kant van Turkije te kiezen, waardoor
we voor een verbazend grooten oorlog
zouden komen te staan, die door de ver
schillende verbonden nog verdere ge
volgen zou kunnen hebben.
Deze veronderstellingen zijn echter
waarschijnlijk te pessimistisch. Naar het
heet is er reeds overeenstemming ge
vonden inzake de Balkanvraagstukken
tusschen Rusland en Oostenrijk, zoodat
nu de mogendheden al hun lcracht|en
kunnen inspannen' om de Balkanstaten
binnen de perken te houden. Waar
schijnlijk zal er tot regeling der han
gende moeilijkheden, naar verluidt
onderhandelt de Porte met de mogend-
den hierover een internationale con
ferentie belegd worden, waardoor lales
weer recht op de pooten "kan gezet
worden De .Turk schijnt intusschen van
de gelegenheid te profiteeren om de oor
log met Italië, die hem nu een honderd
milLioen gekost heeft, ongedaan te ma
ken, zonder zijn prestige al te zeer te
benadeelen. Dit zou tenminste van deze
sombere zaak nog een lichtpunt kunnen
zijn. V.
Weekpraatje.
We gaan de lange winteravonden te
gemoet; we gaan 's avonds al vroeg de
nachtschuit in, zeggen de oude menschen
die deze beeldspraak schijnen overge
nomen te hebben van hunne voorouders
uit den tijd der trekschuiten. Als je 's
morgens vroeg ergens wilde zijn, moest
je natuurlijk dikwijls den vorigen avond
met de nachtschuit vertrekken. Je kunt
je voorstellen, dat 't er in zoo'n nacht
schuit niet bijster gezellig uitzag. Ik stel
me voor een lage kajuit met een in het
midden van de zoldering hangende wal
mende petroleumlamp, die met haar
zwak schijnsel de door de tabakswolken
grijze duisternis doorlichtte en phantas-
tische figuren op de wanden tooverde.
Een gezelschap menschen, die precies te
veel afleiding hebben om te gaan slapen
en precies te weinig om zich niet te
vervelen; die de kwartieren tellen, zoo
als wij nu in den sneltrein de minuten.
Zoo'n nachtschuit denk ik me als een
uiterst nuttige oefenschool voor wie zich
willen bekwamen in het „doodslaan" van
den tijd een liefhebberij, waarvoor je
tegelijk dom en vervelend moet zijn
maar als een noodzakelijk kwaad voor
onze nijvere voorouders. En daarom vind
ik het geen gelukkige beeldspraak om
het beleven van een langen winteravond
te vergelijken met het vertoeven in een
nachtschuit. Als zouden de lange winter
avonden onnuttig, vervelend, saai zijn
Wat 'u heerlijke gelegenheid geven zij
ons om ons te bekwamen in de toch
heusch ij iet onnuttige kennis van den
godsdienst, van de vraagstukken, die de
wereld beroeren en waarbij wij zelf dik
wijls van heel nabij betrokken zijn. Hoe
kunnen wij ons juist op die winter
avonden bezighouden met de lang niet
vervelende of saaie oefeningen in spel
of kunst. Hoe kan het kaartspel b.v.
banden van vriendschap leggen of ver
sterken, de huiselijkheid bevorderen. En
ik denk aan den verheffenden en ver
edelenden invloed, die er kan uitgaan
van het tocwieel; ik denk aan de kunst
lievende tooneelgezelschappen en ver
een igingen namen noem ik liever niet,
maar ik wil wel constateeren, dat wij in
onze omgeving vooruitgaan op dat ge
bied, dat er de laatste jaren veel goeds
is gepraesteerd. Maar nu nog iets over
de gelegenheid, die de langer winter
avonden ons bieden om onze kennis be
treffende godsdienstige en andere kwes
ties te verbreeden en te verdiepen. Lezen,
lezendat is voor velen d e ontspan
ning op de winteravonden, en ik zou
zeggen: het moest voor nog veel ineer-
heerlijkt" tegenwoordig is onder beide
gedaanten
De priester vervolgt:
„Wil (op dit offer) met genadigen
en genegen blik nederschouwen en het
welwillend aanvaarden, gelijk Gij U
verwaardigd hebt te aanvaarden de ga
ven van Uwen rechtvaardigen dienaar
Abel en het offer van onzen Aartsvader
Abraham en het heilige, vlekkelooze sa
crificie, dat Uw Hoogepriestcr Melchi-
sedech aan U heeft opgedragen."
Aiaar kan er dan sprake van zijn, dat
het heilig Misoffer niet aangenaam zou
zijn aan den hcmelschen Vader? Christus
zelf, God en Mensch, is toch het waar
achtig Offerlam Deze vraag dringt
zich misschien op bij het aandachtig
overlezen van het hier geciteerde gebed.
Maar men vergeet dan, dat ook de pries
ter zijn deel heeft in de Offer-hande
ling. Mede-offeraar aldus pater
Nicuwbarn in zijn reeds meermalen ge
noemd bock in 's Heeren naam en
kracht, gevoelt hij zich verdeemoedigd
door die nooit op waarde te schatten
machtgeving, en overstelpt door die ont
zaglijke genadewerking, bidt hij in zclr-
geringscliatting, dat God welgevalliigj
moge aanvaarden ook z ij n e heilige Mis,
ofschoon slechts hij h,aar heeft opgc-
deren de omsparimiig zijn. G.oeue lec
tuur, de lezing van een goed boek, kan
ons een voordeel brengen van blijvenden
aard, van onberekenbare waarde. Ik
leg natuurlijk den nadruk op goede
lectuur, op de lezing van een goed boek
een half uur, een kwartier of nog
minder doorgebracht met verkeerde lec
tuur heeft in veler hoofden en harten
'n indruk achtergelaten, die hen voor heel
hun volgend leven ongelukkig heeft ge
maakt en misschien voor nog langer... Ik
behoef dit eigenlijk u niet te zeggen,
maar wat misschien 'tzij mij geper
mitteerd zoo onverbloemd de waarheid
te zeggen ook voor sommigen uwer
nog wel eens herhaald mag worden, is,
dat ook neutrale lectuur gevaarlijk is!
Behalve door lectuur, kan men zich
op de winteravonden ook zoo gemakke
lijk ontwikkelen door het bijwonen van
vergaderingen uitgaande van Katho
lieke vereenigingen natuurlijk. Deze week
las ik in de courant, dat in de plaatse
lijke afdeeling van den Ned. R. K. Volks
bond te Voorhout een lezing was
gehouden over het wetsontwerp betref
fende de Invaliditeitsverzekering. Dat is
al 'n verbazend nuttige avond geweest
voor de leden dier afdeeling! Het moest
meer gebeuren in onze vereenigingen,
dat er actueele kwesties worden uiteen
gezet, dat er een helder inzicht wordt
gegeven in de aanhangige sociale wets
ontwerpen. Heldere brochures, duidelijke
boeken doen veel, maar door middel
van het gesproken woord kan men in
vele gevallen personen bereiken, die door
het eerste middel niet te benaderen zijn.
Het behoeven niet altijd „redenaars" te
zijn; ook leden van de vereeniging zelf
kunnen dikwijls heel goed na gezette
studie in een soort onder-onsje hun mede
leden op de hoogte stellen van de vragen
van den dag, b.v. de bakkerswet-Aal-
berse. Wat heeft het bondsbestuur van
den Ned. R. K. Bond van Bakkers en
Cacao-, Chocolade- en Suikerbewerkers
er goed aan gedaan door van het Na
tionaal Comité voor afschaffing van
nachtarbeid tot voorwaarde voor verdere
samenwerking te stellen, dat het een
ander standpunt inneemt ten opzichte van
de bakkerswet-Aalberse. 't Is ook een
dwaasheid, om te willen doordrijven
alles of niets!
't Is, nu de Tweede Kamer in de
afdeelingen vergadert, niet erg druk met
de politiek alleen rammelt het al van
alle kanten, helaas nog het hardst van
de vrijzinnige zijde, bij het gereedmaken
van de wapens voo-r 19131
Wel was het gisteren druk in Leiden
het jaarlijksche 3-Octob erf eest. Een
groot deel van Leiden's bevolking hoste
in de avonduren op de feestterreinen,
waar „spullen" en ververschingskramen
een. kennis-idee gaven. 'tWas een lieve
lust om te zien, hoe n'en déplaise de
chroomlederen of verlakte schoenen, de
pantalons of robes de menigte op
de maat der muziek hossend neerkletste
op ,den drassigen grond, waarvan iiet
slijk opspatte tegen de omstaanders. In
ons, Leidenaars, schijnt nog te wonen
een sprankel van den moed, die Leiden's
burgemeester v. d. Werf bezielde, want
moed en verachting voor wat ons, Leide
naars, als up-to-date geciviliseerde men
schen dierbaar is, een onbesmet toilet,
was noodig voor die rondedansen op de
feestterreinen.
Maar 't is voor geen tegenspraak
vatbaar er heerschte een zeer ge
zellige stemming op be^de feestterreinen,
door geen wanklank verstoord.
JAN.
STATEN-GENERAAL.
TWEEDE KAMER.
Koloniaal verslag.
Het Koloniaal Verslag over 1912 bevat
eenige mededeelingen nopens hetgeen
ten aanzien van de voorstellen der Suri-
name-commissie reeds is of wordt ver
richt. Eene verordening omtrent het be-
waarschooionderwijs is in ontwerp ge
reed en zal aan de Koloniale Staten
worden aangeboden. In overweging is
het gymnastiekonderwijs op de lagere
scholen uit te breiden. De inrichting van
een leerlingstelsel ter bevordering van
het ambachtsonderwijs is ter hand ge
nomen. Verschillende maatregelen tot
dragen, gelijk aan God weleer behage-
lijk zijn geweest de offeranden van
Abel, Abraham en Melc'nisedech.
Daarna smeekt de priester, dat de
reine handen van den „heiligen En'gel"
ook z ij n Sacrificie mogen opvoeren tot
het verheven altaar der Godheid
„Deemoedig vragen wij U, almachtige
God, laat dit (offer) door de handen
van Uwen heiligenEngel op Uw ver
heven altaar, voor het aanschijn Uwer
goddelijke Majesteit, worde opgevoerd
opdat alien, die deelhebben aan dezen
heiligen Offerdisoh en het hoogheilig
Lichaam en Bloed van Uwen Zoon-ont
vangen, met de volheid van hemelzegen
en genade worden verzadigd. Door den-
zeli'den Christus onzen Heer. Amen."
Bij dit verheven gebed teek enen wij
aan, dat de Kerk hier op bijzondere
wijze gedenkt degenen, die onder de H.
Mis met den priester Communiceeren,
daar zij toch in den vollen zin „me-
'de-offeraars" kunnen genoemd worden.
Geheel in den geest der Kerk, die
als een liefhebbende Moeder hare zor
gen aan alle hare kinderen wijdt, ge
denkt de priester vervolgens de zielen,
die boeten in het vagevuur; allen in
het'algemeen en eenigen in het bijzon
der. De priester doet dit in de „Gedach
verbetering van de politie zijn in voor
bereiding. Een commissie zal binnenkort
worden gevormd om de werking van
plaatselijke en wetenschapsbesturen on
der centrale leiding in Britsch-Guyana
te bestudeeren. Met den aanleg van de
in onstratieveld en voor 'den landbouw is
een aanvang gemaakt. Met de kadastrale
opneming van Paramaribo wordt een
aanvang gemaakt. Met de United Fruit
Company zijn onderhandelingen geopend
over de door de Suriname-oommissie ont
worpen contracten met die compagnie,
betreffende den opkoop van bacoven. De
niet afgekondigde verordening op het
arbeidscontract wordt herzien. De moge
lijkheid van heffing van schoolgeld naar
inkomen of vermogen is in onderzoek,
terwijl voorts de aandacht van den Gou
verneur is gevestigd op de wenschelijk-
heid om het verbod van schoolgeldhef
fing op de gesubsidieerde bijzondere
scholen te doen vervallen. Voorioopig
moest worden afgezien van het denk
beeld om rechterlijke ambtenaren uit
Nederland voor een aantal jaren naar
Suriname te detacheeren. Omtrent de
voorstellen der Suriname-commissie tot
wijziging van het begrootingsrecht en
van het regeeringsreglement, tot ophef
fing van het garnizoen in de kolonie en
tot wijziging van den werkkring van den
procureur-generaal met gelijktijdige sup
primeering van het ambt van advocaat-
generaal, zijn de koloniale adviezen ont
vangen.
Land- en Tuinbouw.
Een groote fout.jj
Een groote fout is het eenzijdige mes
ten, waaraan vele land- en tuinbouwers
zich nog schuldig maken. Een fout, wel
ke zelfs nog meer voorkomt dan voor
heen, of juistereen direct gevolg is van
kunstmestgebruik, waar dit nog niet met
oordeel, met kennis van zaken geschiedt.
Vroeger gaf men in stalmesPof compost,
toen dit de kunstmeststoffen waren,
daarin van alle voedingsstoffen wat, al
was het dan ook door de geringe hoe
veelheid mest vaak een magere bedeeling.
Bij aanwending van kunstmest heeft men
echter meer dan ééne, verschillen
de meststoffen, noodig, zal de bemes
ting volledig zijn. Op vele akkers en
in vele tuinen, van nature misdeeld,
moet in de bemesting gegeven warden:
stikstof, phospiliorzuur, kali en kalk1.
Wordt één dier voedingsstoffen wegge
tenis der dooden". Vóór de Consecra-
sie plaatste de Kerk de „Gedachtenis
der levenden", daar zij deelgenooten
konden zijn van het heilig Offerna de
Consecratie stelde zij die „der dooden",
wijl op hen slechts de vruchten van an-
derer sacrificie kunnen worden toege
past. De priester bidt:
„Gedenk ook, o Heer, Uwe dienaren
en dienaressen...., die, geteekend door
het Kruis, ons zijn voorgegaan, en thans
sluimeren in de rust des vredes. Wij
smeeken U, o Heer, dat gij hun en allen
die in Christus zijn ontslapen, de plaats
van verkwikking licht en vrede wilt
verleenen."
Aan deze gedachtenis der dooden ver
bindt de Kerk een gebed voor de leven
den, hetwelk aanvangt:
„Nobis quoque peccatoribus
etc". Gewaardig U ook aan ons, zon
daren, vertrouwende op den overvloed
Uwer ontfermingen eenig aandeel en
gemeenschap te schenken met Uwe hei
lige apostelen e:i martelaren, met Johan
nes, Stephanus, Mathias, Barnabas, Ig
natius, Alexander, Marcellinus, Petrus,
Felicitas, Perpetua, Agatha, Lucia, Ag
nes, Caecilia, Anastasia en alle uwe hei
ligen, tot wier samenzijn wij smeeken te
worden toegelaten door U, die niet af
laten, of in onvoldoende mate gegeven,
dan vindt het gewas de tafel niet vol
doende gedekt, dan lijdt het min of
meer gebrek, en geeft slechts een mid-
delmatigen oogst of nog minder. Dat
komt nog al eens voor. Door misplaatste!
zuinigheid soms, daar boer of tuinman
eens probeeren wil, of het niet een keer
tje met minder kan gaan. Dikwijls even-*
wel door onkunde, omdat de kunstmest-1
gebruiker de behoefte zijner gewassetf
en van zijn grond niet kent.
Niet zelden is het de stikstof, die
geheel of ten deele wordt weggelatenL
Chili is immers duur, duszuinig er
meeEn als men erwten, boonen, kla-i
ver, serradella, enz. verbouwt of als
voorvrucht heeft gehad, dan zoo
meent men is door zulk een vlinders
bloemig gewas de grond genoegzaam!
verrijkt met stikstof. Jammer, dat dit
maar al te vaak niet waar isEn dat del
oogst dan die theorie zoo treurig be
schaamt.
Stikstof is een zeer voornaam bestand
deel voor het eiwit der plant. Het
eiwit, waaraan we in het krachtvoeder,
zoo groote waarde toekennen. Maar voor,
de vorming waarvan dan ook de stik«
stof in de bemesting niet mag ontbreken.
Alle gewassen hebben behoefte daaraan,
het eene meer, het andere minder. Eni
niet alleen op den van nature armen
zandgrond, maar ook op de klei. Een
paar voorbeelden uit de Rijksproefvelde.it
mogen dit illustreeren1. Bij een proef
op zandgrond te Wieringen, proefne
mer A. Hijblok, gaf het volledig bemeste
perceel ruim 37 H.L. rogge en 6.65
K.G. stroo, het veldje zonder Chili
slechts 18.5 H.L. rogge (dus de helft
van het le) en 3.35 K.G. stroo. Op 't
oog was er geen verschil, toch bleek uit
de oogst de behoefte aan opneembare
stikstof. 2. In dezelfde plaats lever
de volledig bemest per H.A. 240 H.L
groote aardappelen, het veld zonder
Chili maar 140 H.L.Ihier was zegf
het Verslag het gebrek aan stikstof
verreweg het grootst. 3. Te Wog^-
meer bij C. Kok: op kleigrond bracht
het perceel met Chili op: 423 H.L. groo
te en 57 H.L. kleine aardappelen, dat
zonder Chili: slechts 340 H.L. groote
en 351/2 H.L. kleine en kriel. Verschil;
alzoo: 83 H.L. groote en 21i/2 H.L
kleine! De Rijkslandbouwleeraar getuig#
dan ook: „De stikstofmest heeft hier
de grootste uitwerking gehad."
Men trek'ke leering uit deze resulta
ten C. B.
meet onze verdiensten, maar ons kwijt
schelding verleent."
De heiligen, die in dit gebed worden
opgenoemd zijn, behalve de heilige Joan*
nes de Dooper, zeven mannelijke en
zeven vrouwelijke Martelaren, die van
de eerste tot het begin der vierde eeuw]
hun bloed voor Christus hebben vergo
ten.
Wij moeten bij deze smeekbede nogj
opmerken, dat de woorden: „Ook aanj
ons zondaren" (Nobis quoque pec
catoribus) de eenige zijn in den;
geheelen Canon dat gedeelte van dei
heilige Mis, hetwelk zich uitstrekt vart
het „Sanctus" tot aan het „Pater nosteij;1
die door den priester luid,e worden
gebeden.
Het is een treffend symbool van open»
iijke verootmoediging.
Het tweede hoofdgedeelte van de Hei*
lige Mis de Canon is geëindigd,
Onze korte uiteenzetting van de boven*
aardsche verhevenheid is niet meer ge*
weest dan een aanstippende verkla*
ring van de hart- en zielverheffende!
schoonheid is gebleven ver beneden dfl
waarheid, 't Moge echter een prikkel
zijijn om door mede te leven met dea
heilige Mis zelf op te stijgen od dieji
„Kruisberg"
