Roina
Cacao
50 cent
bij vooruitbetaling.
Uit de Pers.
41)
BINNENLAND.
DE VOLKSDRANK
Tweede Blad, behoorende
bij DeLeidsche Courant van
Woensdag 11 Sept, no. 889.
Kort verslag van de vergaderingen
der Kamer,
Het Kort Verslag der vergaderingen
van de Tweede Kamer der Staten-Oene-
j-aal verschijnt in den avond van eiken
öag, waarop de Kamer vergadert.
;De abonnementsprijs bedraagt f 1.
jMen abonneert zich voor den tijd van
een geheel zittingsjaar.
.Wij stellen onze lezers echter in de
gelegenheid, het Kort of Analytisch ver
slag te bekomen voor den prijs van
mits besteld vóór ZATERDAG 14
SEPTEMBER a.s.
Bestellingen die nadien binnenko
men, kunnen niet anders worden
uitgevoerd, dan tegen betaling van
f 1.—.
Alle betalingen van het Kort Verslag
{geschieden
Om de bestelling te vergemakkelijken,
Jkomt in dit nummer een formulier voor,
hetwelk duidelijk ingevuld, aan
de Administratie, OUDE
SINGEL, 54, LEIDEN,
moet gezonden worden.
DE DIRECTIE
Dr. KuypePs aftreden.
Over Dr. Kuyper's aftreden als Kamer
lid schrijft het Ce ntrura
Dat dit besluit dr. Kuyper zwaar moet
Zijn gevallen, daaraan valt bij een man
(van zijn werkkracht .en werklust niet te
(twijfelen. Want dat die kracht en lust,
(ondanks het klimmen der jaren, bij hem
üiiet verdwenen zijn, daarvan getuigt zijn
altijd vaardige pen. Al zegt hij dan ook
aan "het parlementaire milieu vaarwel,
zoo volgt daaruit geenszins, dat hij ook
als politiek man, en met name als redac
teur van do „Standaard" in ruste gaat.
jSlechts een deel van zijn taak, zij 't dan
leen voornaam deel, legt hij neer. Lange
jaren is dr. Kuyper trouwens buiten de
Kamer leider der anti-revolutionaire partij
geweest. Anno 1874 voor de eerste maal
'tot lid der Tweede Kamer gekozen, had
ijhij daar slechts enkele jaren (tot '77)
zitting, om pas in 1894 zich weder te
'laten afvaardigen. En toen ook nog slechts
ïioode, wijl in de A.-R. partij de bekende
;breuk was gekomen. Zeven jaren later
Jltrad hij op als Minister-president met de
portefeuille van Binnenlandsche Zaken,
'(om, na den uitslag der verkiezingen in
1(1905, zijn ontslag te nemen. Hij bleef
l.toen de eerste jaren nog buiten de Kamer,
maakte zijn bekende reis „om de oude
-wereldzee" en werd eerst in het begin
van 1909 opnieuw voor de Tweede Ka
mer gekozen voor het district Ommen.
Thans ziet hij zich genoopt zijne par
lementaire loopbaan af te breken. Die
'(Kamer ziet daardoor een der meest
jmarkante figuren, die ooit tot hare leden
«behoorden, uit haar midden verdwijnen,
*feen geweldige leegte achterlatend. Maar
voor het politieke leven buiten de Kamer
voor de pers althans, blijft dr. Kuyper
inaar men veronderstellen mag, nog be-
houden.
De Maasbode schrijft
„lEn zoo gaat dan deze schitterende!
politieke figuur voor goed uit de Twee
de Kamer verdwijnen.
Men zal hem daar dus niet meer mo
FEUILLETON.
De Erfgenaam van hertog Jean
NAAR HET FRANSCfcL
j;\ „Hoe de kinderen ons toch heelemaal
lal onzen tijd jn beslag nemen I" ging
jbroeder.Claudius voort, die scheen mijne
tegenwoordigheid te vergeten en tot zich-
Zeiven te spreken, ,als in een droom. „Hij
Was zoo zacht, zoo schrander, zoo schoon,
met die bijzondere bevalligheid, die on-
Tusi wékk en d bekoorlijkheid Van teere
Kinderen, die, meer nog dan anderen, op
(engeflen gelijken! Eerst werd gevreesd,
|dat hij spoedig zou heengaan, en
jto'en, sterker wordend, was hij lenig,
vlug, guitig, 'n echte kleine deugniet
'geworden. Hij alleen yulde het heele
jliuis. Hij liet er geen plaats voor anderen
'■•En hóe zou de oudste broeder aan zich
Zélveii hebben kunnen denken, ,als hij
jover d,at kleine wezen had te waken en
het h'ad te onderrichten en lief te hebben?.
[Arme Louis! Al veroorzaakte hij veel
last, hij sidhonk' ook veel vreugde. Hij
}vv,as vertrouwend, aanhankelijk, gewillig,
jteergevoeflig; hij luisterde naar verma-
jhiingen met treffende volgzaamheid. Eén
^oor^j.Wfts voldoende pm den loop. van
gen bewonderen, dien stoeren 75-jari-
gemen zal daar dus niet meer mogen
genieten van die altijd frissche, pittige
redevoeringen, waardoor hij zelfs in de
laatste jaren de geheele Kamer koin
boeien, men zal daar in den vervolge dus
moeten verstoken blijven van zijn hel
dere voorlichting en krachtige hulpe bij
duistere vraagstukken en stormachtige
debatten.
Met dr. Kuyper verdwijnt we kun
nen dit zonder overdrijving zeggen
een der grootste figuren die de Kamer
gedurende de laatste vijftig jaren in haar
midden heeft gezien.
Wij vertrouwen echter, dat deze ont
slagname als Kamerlid geen algeheele
terugtrekking van Dr. Kuyper uit het
politieke leven moge beteekenen, en dat
de eminente leider der anti-revolution-
nairen ook thans nog, zoowel in zijn
Standaard als daarbuiten, met zijn niet
genoeg te waardeeren talenten de Chris
telijke politiek krachtig zal blijven steu-
n.
Wintercampagne.
,Wij dachten dat het uit was, schrijft
het 'Huisgezin:
Het anii-clerkaal gerei over het pau
selijk 'Motu Proprio betreffende het da
gen van geestelijken voor de rechtbank.
Professor Eerdmans, de man van de
Tiiburgsche moordzaak, straks rector-
magniiicus der Leidsche universiteit, en
andere kemphanen hebben er geen lau
weren mee geplukt.
Welnu, er wordt een „winter-campag-
ne" aangekondigd in het „Utr. Dag
blad", door een afgevallen priester.
Deze schrijft:
Wij, strijders, zullen door het gespro
kén ièn het geschreven woord aan het
Nederlandsche volk duidelijk maken, dat
de pauselijke invloed in ons land ge
weldig (werkt en onze vrijheid van den
ken, voelen en handelen, onze gelijk
heid (voor de Wet, en onze eenheid als
Natie Vernietigt.
'Men Zou benieuwd kunnen zijn naar
het toegezegde betoog: het bewijs, dat
de invloed van den Paus „onze gelijk
heid voor de wet en onze eenheid als
natie Vernietigt", indien men niet
uit 4e campagne, die achter ons ligt,
wist, .wat een armelijke methode de
door den inzender aangekondigde strij
ders er op na houden.
'Meer be|nieuwd zijn we naar de na
men dergenen, die zich voor dit vuile
werk zullen leenen, 'dat de -eigenlijke
politici voor zich 'beneden hun waar
digheid achten, maar waarvan zij de ver
wachte resultaten niet zullen versma
den.
Want deze „wintercampagne"- van den
inzender staat niet geheel los van
den politieken strijd, tegen de rechter
zijde met vrijzinnige landdagen inge
leid en straks op nog andere wijs ge
voerd.
Deze „wintercampagne" beoogt op
haar manier de 'komst voor te bereiden
en te bevorderen 'van een linlcsah kabi^
net, dat in het teeken van het anti-cle
ricalism e zal staan en het waardigst ge
leid zal worden door een man als mr.
Patijn, den toekomstige» liberalen ka-
bin eisf or m eerder.
Aphteruit gegaan
Het Katholieke Volk schrijft
In sommige katholieke bladen wordt
weer druk geredeneerd over den achter
uitgang van het katholieke leven in de
laatste jaren.
Dit kan onze „goeie brave menschen'
weer den schrik om het hart doen slaan
en opnieuw tot de redeneering brengen:
zie je nu wel, wat heel die katholieke
sociale actie uithaaltDie is juist in de
laatste tien jaren opgekomen en zie nu
eens welk een achteruitgang van innerlijk
katholiek leven
Klopt die redeneering?
Met de cijfers, ja, maar wat wil men
hier door cijfers alleen
Men dient in aanmerking te nemen,
dat mef het opkomen der katholieke so
ciale beweging de scheiding is begon
nen, de scheiding tusschen de ge,esten
Er kwam een openbaar katholiek
leven, een kleur bekennen altijd
en overalop de logge massa der half-
slachtigen werd een aanval gedaan, die
nog steeds wordt voortgezet en onder
de leuze: vóór en tegen Christus! een
zuiveren toestand brengt. Het kaf werd
van het koren gescheiden. .Wie in zijn
hart tot onze tegenstanders behoorde
werd daar ook met zijn handel en wan
del heengedreven. Alles was echter geett
verlies. Verre van daar: alles was zui
vere winst; wij wionnen en wij winneh!
nog dagelijks echte, ware trouwe ka
tholieken, die met hart en ziel tot ons
behooren en wij verlosten de Kerk' van
schijnbare aanhangers, die in werkelijk
heid hare vijanden waren en door deze
tweeslachtigheid het grootste gevaar, dat
haar bedreigen kon.
Liefhebbers van cijfers vinden in som
mige statistieken natuurlijk de sporen
van die opruiming, maar laten zij daar
naast leggen een aantal cijfers over de
gesloten retraites, het ledental der Derde
Orde, de gemeenschappelijke H. Commu
niën, de openbare Godsdienstoefenin
gen, de katholieke vereenigingen op al
lerlei gebied eH zij zullen ookde
mooiste zijde van de medaille zienwel
iswaar bemerken, dat er nog veel ge
daan moet worden, maar ook duidelijk
zien, dat er overal druk gewerkt wordt
om op el'k terrein van Ih et openbare leVen
in te halen, wat zoo lange, lange jaren
verwaarloosd is.
In de laatste jaren achteruit gegaan
Geen kwestie van. Overal is jong en
krachtig katholiek leven te bespeuren.
Wij staan in een nieuwe lentede dorre
bladeren worden opgeruimd en wij zien
het overal uitbotten, het frissche groen
aan de takken van den ouden stam.
zijn gedachten te veranderen, één be
risping, om hem tranen te doen storten,
en zijn bn>eder beschouwde die schier
ziekelijke gevoeligheid voor teerheid van
hart. Hij zelf, sterk van lichaam en ziel,
zag niét in, idat dat .zwakheid was, dat
het gevaarlijk kon .worden, dat er wel
licht een dag kon komen, waarop dat
kind mét hetzelfde gemak naar andere
stemmen zou luisteren ,als nu naar de
z'ijne, zou toegeven taan andere invloeden,
zou gehoorzamen aan nog niét ontwaakte
of tot nu toe door de kracht der om
standigheden onderdrukte hartstochten
dat, om deze zwakke, licht meegaande
natuur op den goeden weg te behouden,
om haar te behoeden tegen haar ge
breken, tegen haar goede hoedanigheden
zelfs, een vast geloof, strenge beginselen,
kortom een christelijke opvoeding noodig
zou geweest zijn.
„En dan, men ziét de kinderen niet
groóter worden. De eerste jaién zijn zoo
'zoet, dat ze voorbijgaan zonder dat men
er zich rekening van geeft, en men wordt
het pas gewaar, dat het kind een man
is geworden, wanneer .hij u ontsnapt,
d. w. iz.te laat. Dat is hertog J-ean
overkomen. Langen .tijd kon hij zich aan
illusies overgeven, want Jiet kind had
hem steeds lief, keerde soms tot hem'
terug met een oprecht berouw, een naïef
vertrouwen. D(e .dag, ,\ya|r.op, hjj het
Nachtarbeid in het Bakkersbedrijf.
Gister te 10 uur ving de eerste open
bare zitting aan van het congres van het
Nationaal Comité tot afschaffing van
nachtarbeid in het bakkersbedrijf te
Utrecht, onder leiding van den heer
F. W. Hutter, die «ene openingsrede
uitsprak.
Hij heette allen hartelijk welkom, in
zonderheid de aanwezige leden van de
Tweede Kamér (de heeren Kooien en de
Klerk), de vertegenwoordigers van pa
troons- en arbeidersbonden in het Bak
kersbedrijf, alsmede de vertegenwoordi
gers van sympathiseerende bonden en
vereenigingen in andere vakken.
Spr. uitte zijne teleurstelling over de
verwerping van de Bakkerswet, welk feit
in alle kringen van ons volk groote be
roering heeft gewekt
Algeheele afschaffing van den nachtar
beid is ons parool en met deze leuz-e
trekken wij weder voorwaarts. Er be
staan dus geen redenen om dit stand
punt te wijzigen. De verwerping der
wet heeft nog in het goh eel geen in
vloed op de actie der bakkersbonden
gehad. Integendeel, menigeen is ont
waakt en tot het besef gekomen dat er
nog meer gedaan móet worden.
Spr. wees daarna op het feit, dat de
heeren Kamerleden, mr. Aalberse en Pas-
stoors pogingen hebben gedaan om de
bakkers te hulp te komen. De heer Hut
ter bracht hulde aan deze mannen voor
den arbeid door hen in 'de Kamer tif
dens de behandeling der wet verricht
en voor de moeite die zij zich nu weer
geven om de bakkers te helpen. Het
ontwerp van wet dat deze heeren in
gediend hebben, heeft vele hoofden
warm gemaakt, en al kan spreker zich
voorstellen, dat men na de groote teleur
stelling alles aangrijpt toch zal ieder
moeten toegeven, dat afschaffing van den
nachtarbeid in volstrekten zin in dit ont
werp van wet niet is te vinden. Vandaar
kon het nationaal comité niet in dit spoor
medegaan.
De vergadering was niet druk be
zocht.
Een telegram van dankbetuiging werd
verzonden aan Minister Talma.
In het rapport van den secretaris, v.
Bossum, werd nog hulde gebracht aan
mgr. Konings, z.g., voor het vele, dat hij
deed voor de beweging.
De eerste inleider was mr. Tasman;
's Hage, die 't woord voerde over dc
bezwaren van het grootbakkersbedrijf te
gen de afschaffing van den nachtaioéid.
Hij acht de bezwaren tegen den nachtar^
beid zoo groot, dat daardoor desnoods
de ondergang van eenige grootbedrij
ven gewettigd is. Wettelijk ingrijpen acht
hij dus noodzakelijk, het gaat niet om
dwang of vrijheid doch om wettelijk'en
of maatschappelijke» dwang.
Hierna had een kort debat plaats.
Vervolgens sprak' de heer H. Diemer
uit Rotterdam.
Hij herinnert dan aan den groei der
actie, die gevoerd werd om te komen tot
afschaffing van den nachtarbeid aan het
aandeel, dat Regeeringspersonen en Ka
merleden hierin haddenaan de ver
schillende wetsontwerpen, ingediend
door Ministers of wel door leden der
Tweede Kamer. Van alle deze gaf dat
van Minister Talma inmiddels verwor
pen, de beste oplossing, wijl het tot
stand gekomen was na herhaalde confeh
renties tusschen het Departement en te
gen- zoowel als voorstanders, en het dus
gebruik kon maken van de gegevens!,
verzameld in den loop der jaren.
Over dit gevallen ontwerp wenscfat
spr. het niet in'de eerste plaats te hebben.
Het doel is, nu de eerste stormloop
mislukt is, de voorstanders zich te
doen uitspreken, dat, na al het gebeurde,
zij onverzwakt handhaven den eisch tot
radicale afschaffing van nachtarbeid, ver
trouwende, dat dit beginsel eenmaal zal
zegevieren, maar ook door het gansche
bedrijf in zijn onderscheiden vormen kan
nageleefd worden.
Uiteengezet wordt nu, waarom verre
weg de meeste patroons met zoo goed
als alle gezellen in dezen strijd saam
gingen. Omdat beiden leden onder den
nachtarbeid. Vakgenoot en lotgenoot
zijnde, werden zij vanzelf bondgenoot
Met cijfers wordt nu aangetoond, hoe
veel patroons en arbeiders regelmatig in
den nacht moeten werken. Hier was dus
geenszins een klassebelang in het spel,
maar een bedrijfsbelang.
Om idle afschaffing te \*erkrijgem, zij
het inet voldofende ruimte voor sommige
dag»eu der w«eéSc naar de behoeften van
de onderscheiden bedrijven, welke detail
punten spr. niet zal behandelen, k$mt
het o-p twéé voorname zaken aan: Ver
bod van nachtarbeid voor patroon en
gezel 'en niet-toelating van het^ploegen-
stelsel.
Spr. oordeelt dus, dat Wet Nat. Comité
goied doet zich uit te spreken voor het
oude standpunt. Liever niet afschaffing,
dan wtel met drieploegenstelsel en zon
der patroonsverbod. In 't kort ziet spr.
nogmaals uiteen, hoe afschaffing mogelijk
is in dje richting van het verworpen
Ri egder i ngsvoorstel
Patroons ;en gezellen roept spr. daar
om op om te blijven strijden voor den
aloud|en wensch; ni'et omdat zij zoo be-
geerig zijn, maar omdat alle andere op
lossingen onmogelijk zijn, én tot groot
nadeel uitloopen voor het gansche bedrijf.
Hiet bondgenootschap zal dus moeten
warden voortgezet.
In die namiddagvergadering voerden
het woord mr. Bijleveld uit den Haag
over de juridische beteekenis van de
Bakkerswet, en dr. A. C. A. Hoffman
uit Gouda, wielke laatste een voordracht
hield over 't verband tusschen den
bakkersnachtarbeid en de hygiëne. Na
ieen korte inleiding over gezondheidsleer
in 't algemeen en beroepshygiëne in 't
bijzonder, stelt spr. de vraag, of is na
te gaan, of de geheel andere verhou
dingen, waaronder de slaap der bakkers
in vergelijking met den slaap der niet-
nachtelijk' arbeidenden intreedt, ook een
starenden invloed hebben op de gezond
heid der bakkers. Het antwoord luidt,
dat de ondervinding de conclusie van
hiet gezond verstand bevestigt, dat die
storende invloeden bestaan. Maar tevens
lieert de ondervinding, dat het aanpas
singsvermogen van den mensch ook hier
althans -een deel dier nadeelige gevolgen
wieder schijnt op te heffen. Dr. Hoffman
gaat leen en ander in den breede na.
Hij ibfeschouwt de nadeelen van den
nachtarbeid (in 't algemeen en van dien
dier bakkers in 'tbijzonder zoowel voor
Ingezonden Mededeelingen.
gevaar begreep, dat hij het besef kreeg,
van zijn ongeluk, was die, toen zijn
broeder hem ,voor de eerste maal beloog.
„Dat gebeurde naar aanleiding van .een
betrekkelijke kleinigheid een som van
honderd louis d'or verspeeld, nadat Louis
reeds meermalen over zijn hartstocht voor
het ka'nsspél spijt betuigd en beterschap
béloofd had. In plaats van openhartig
schuld te bekennen en een nieuw beroep
te dóén, leende Louis geld van een
woekeraar, en toen hertog Jean zijn fout
ohtdekfce, loochende ;hij zonder blozen,
zonder eenige verlegenheid. Nadat zijn
broeder hem het onwaarschijnlijke van
zijn uitvluchten aangetoond, met den
vinger op het ongerijmde van zijn ver
zinsels gewezen had, antwoordde hij
onbeschaamd, met iets oproerigs in de
ooge'n.
„'Welke rekenschap heb ik van mijn
daden tegenover u af te leggen. Gij
'zlijt mijn. ivader niet, én ik zie hoegenaamd
geen reden, om dé ongerijmde régels
te volgen, welke gij mij willekeurig ge
lieft op te dringen. Het behaagt joiiy
óm streng, ernstig te wezen', je eer
angstvalligheden, overdreven kiesheden
te scheppen en dat alleen, omdat zulk
een leven aan je strevingen beant
woordt. De mijne zijn geheel anderei,
«en die wil ik ook volgen."
Ja pjaats vafl ïipi broeder Je bferis-
VAN HOUTEN'S
bij uitnemendheid.
GOED en GOEDKOOP.
VOEDEND en
GEMAKKELIJK
VERTEERBAAR.
't lichaam ais voor den geest Vervolgens
teek ent de inleider 't verband tusschen
nachtarbeid en Zondagsrust
Onder de vele ingewildtelde maatschap
pelijke vérhoudingen, die hier het vraag
stuk beheetechen, schetst spr. vooral het
verlangen van 't groot publiek om in
den morgen reeds versch brood te willen
hebben. Uitvoerig gaat hij dan na de
moderne wijze van broodbereiding en
-bediening en toont aan, dat het gebruik'
's morgens van versch brood door geen
enkel hygiënisch belang voor gezonden
noch zieken geboden wordt In den
breede bespreekt hij de proeven van dr.
Cats, die leerden, dat door bewaring
van brood in een ruimte, die geen vocht
doorlaat en onder een temperatuur tus
schen 60 en 90 graden, brood verschj al
thans week en niet korrelig kan worden
bewaard.
Spr. erkent, dat de afschaffing van
den bakkersnachtarbeid een eisch mag
worden genoemd van redelijke gezond
heidsleer, zoowel vooir de bakkers als 't
publiek, voor wie 't eten van versch brood!
geen hygiënische voordeelen én soms wel
nadeelen biedt.
De heer Haazevoet, uit Amsterdam!,
wees er op, dat de roomsch Kath. vak
beweging het geheel 'eens is met het
streven van het comité. Spr. meende
evenwel te moeten opmerken, dat dit'
congres een gevaarlijken weg inslaat,
door te zeggen dat het ontwerp-Aalberse!
onaanneme is. Spr. erkende dat dit
ontwerp lapmiddel is, doch dit
neemt niet weg dat het in het belang
der bakkers is. Op het gebied van de
sociale wetgeving moet mén wel eens
iets aanvaarden, dat men liever anders
heeft. Durft men, zeide spr., de verant
woordelijkheid tegenover de bakkers
aanvaarden, dat ook dit ontwerp van dé
baan gaat. (Geroep van ja en beweging.)
Wil men den steun van de 20000 leden
van het R. K. vakbureau behouden, dan{
zal men moeten aanvaarden, wat te krij
gen is. (Rumoer in de vergadering.)
Na nog eenig debat tusschen de heer,
Haazevoet en de voorzitter, zette Dr,
Hoffman nog eens in het kort de bö-
•pj3A\ uojojsaS s3jSuod pq bujbbav!
faiaojin dj3AV}iK)s;3A\ unq uba Suiuajpui
pui.nra asiaqiey uojaaq ap uba Suipop
pen, trad hertog jean in zich zeiven en
wist niets te antwoorden.
„Mén kan aan een boom niet verwij
ten wilde vruchten voort te brengen als
men hem' niet heeft geënt. De twee broe
ders hadden niet hetzelfde wezen. Ter
wijl beiden hun neigingen tot hun eeni-
gen gids kozen, verwijderde de een langs
natuurlijken weg zich van het sledht^
en werd de andere regelrecht erheein
gevoerd. In zijn wijsgéerig stelsel had
hertog Jean vergeten dat geval te voor
zien.
„Te laat, helaas, erkende hij zijn dwa
ling; ze was nu onherstelbaar. God even
wel weet, dat hij alles heeft gedaan w&t
hij kon, beurtelings teederheid en re
deneering beproevend, en zelfs den zoo
lang verwaarloosden God van zijn vade
ren ter hulp roepend. Doch wanneer men
met het nog kleine kind deze heilige
beginselen heeft ingeprent, heeft men
niet meer het recht er zicih' later op te
beroepen. Ten opzichte ook van den
godsdienst overigens had Louis de Soin-
merive de theorieën van zijn broeder tot
het uiterste doorgevoerd. Waar hertog
Jean eerbiedig hoewel onverschillig was
was Louis twijfelachtig en spotziek'.
Geen enkele teugel weerhield hém dus.
Er viel niets meer tegen te doen.
G, hoé was dat werk van tachtig
jaren, die opvoeding .welks opgeen hech
ten grondslag steunde, ,snel en geheel
en al ingestort, en wat was het afschu
welijk, getuige te zijn van dien onder
gangvan het verderf van al wat men
bemint, met de machteloosheid, om er
eenig middel tegen aan te wenden, en
de wanhopige wroeging er zelf de oor-i
zaak van te wezen. Na verloop van eeni
ge maanden was die knappe, schrandere
rijkbegaafde jonge man qiet meer dan
een gedemoraliseerd wezen, snel zich
voortbewegend op den weg naar allerlei
boosheden. Van zijn vlekkeloozen naam
en zijn schifterend fortuin reste niets
dan een rampzalig overschot, ver«
minderend tusschen zijn Jiancit... .eeffe
malen reeds was hertog Jean, om hem
te redden, genoopt geworden tot de ver
nederendste stappen en aanzienlijke uit
gaven. Toen waagde hij een uiterste
poging. Hij herinnerde zich dat al dé
Sommerive's de degen gedragen hadden,)
hij hoopte dat liet militaire leven, dei
harde tucht, het steeds aanwezige ge
vaar het eergevoel zouden opwekken, 'f
welk hij niet geheel en al gedoofd in!
zijn broeder kon gelooven, en partij trek*
leende van èen oogenblik van verstanden
lijk' inzicht, van >villigheid of van zwak!*
heid, verkreeg hij* dat zijn broer zicÜ
liet inlijven in een Afrikaansch regi-
ment.
O&ordt vervolgd^
