Liefde en Haat.
Roomsch-Katholieken
E. R. K.
heet nu dat dit wacht op tiet besluit
van den regent, die na 23 jaar deze func
tie bekleed te hebben, nu van plan is
het regentschap op zijn zoon prins Lodc-
wijk over te dragen. Men verwacht dan
een anderen koers in de Beiersche staat
kunde. Misschien brengen de eerstvolgen
de dagen hierin meer licht. V.
Weekpraatie.
Van de vinnigste koude zijn we in een
week tijd overgegaan tot een bijna zach
te temperatuur. Toen ik verleden week
in den geest met u zat te praten, stond
de thermometer van Celsius op 20 gr.
(vier graden beneden het nulpunt van
Fahrenheit), een temperatuur die bijna
gelijk was aan de laagste, hier ten lande
waargenomen, nl. 20.7 graden op 21
Januari 1830, en overigens alleen geëve
naard is door de temperatuur van 8 De
cember 1871. En al-die sneeuw. Alles wat
uitstak, daklijsten en piiasters, erkers en
kantechjes, kreeg een donzen dek. Dc
rechte lijnen van huizen en gebouwen
verdwenen en de daken kwamen nog
maar even uit tegen de donkergrauwe
lucht. En nu is het gedaan met al de
kou en met al het ijs en al de sneeuw.
We zitten nu nog met de nare gevolgen
van de sneeuw, met de slijkiommel
doch ook daar raken we al langzamer
hand van af. Maar de gevolgen van het
ijs! Droefenis in verschillende families
om de een of anderen dierbare, die als
slachtoffer van het ijsvermaak is gevallen.
Ook hier in Leiden is er weer één ver
dronken, een jongetje.
In verband hiermede willen we eens
wijzen op een circulaire door den burge
meester van Haarlem aan de hoofden
der openbare en bijzondere scholen ge
richt, waarin deze dc aandacht vestigt
op de roekeloosheid, waaraan vooral kin
deren ook groote menschen, wien het
kwalijker is te nemen zich schuldig ma
ken, door over ijs te loopen, dat nog
maar weinig draagkracht bezit. Politie
toezicht, zegt de Haarlemsche burgemees
ter terecht, schiet in deze te kort, en
daarom doet hij een beroep op de mede
werking van het publiek, en vooral op
die van schoolhoofden en der klasse-
onderwijzers.
Is deze vingerwijzing zco merkt naar
aanleiding van die circulaire een blad op
zeer op haar plaats, waar dit betreft
het .ijsgevaar, wij nemen deze gelegen
heid te baat om er voor de zooveelste
maal op te wijzen, dat medewerking van
wege de in de circulaire bedoelde perso
nen ook in tal van andere aangelegen
heden op haar plaats is, ja, gebiedend,
zouden wij zeggen.
Volkomen juist. Het poliiie-toezicht
staat tegenover veel kattekwaad totaal
onmachtig. En nu weten we wel, dat
ook het publiek en de onderwijzers dik
wijls niet te veel invloed hebben, maar
een herhaald en krachtig optreden van
den kant der onderwijzers b.v. door er
voortdurend op te wijzen, hoe men zich
op straat moet gedragen en door den
jongens de gevolgen van hun streken
duidelijk onder het oog te brengen zal
toch wel iets vermogen. Ik kan onmoge
lijk alle gevallen van datjyevaariijke kat
tekwaad opsommen, maar daar schiet me
te binnen het spannen van touwen over
den weg of over de straat om voetgan
gers of fietsrijders te laten vallen 'n
allergevaarlijkste kwajongensstreek.
Zoo komen we van een praatje over
het weer tot een ernstige raadgeving.
Doch wacht maar, ik wordt nog veel
ernstiger.
De verkiezing te Hilversum is nog al
goed afgeloopen, hé? Ja, de Christeljjke
candidaat is er tenminste gekomen. De
Christelijk-Historische partij had beter
kunnen stemmen. Maar wij zullen ons
niet te diep in de politiek dringen, want
als je er eenmaal in zit, kom je er niet
gemakkelijk uit.
Dat ze het volgend jaar het eeuwfeest
van Nederland's onafhankelijkheid schit
terend willen vieren, door op verschil
lende plaatsen tentoonstellingen te orga-
niseeren, hebben we verleden week al
verteld. Maar het zal een leelijke tegen
valler zijn, als het vredespaleis in dat
jaar niet kan klaar komen, en de vre-
FEUILLETON.
ROMAN UIT WESTFALEN.
59)
Met een zucht verliet Hedwig de ka
mer. Tranen benevelden haar blikken...
Als zij zelve eens een kind op de armen
droeg, zou zij zijn handjes vouwen en
met hem bidden. En zij zou gelukkig
worden, want thans bestond voo"f haai
voor gelukkig-zijn geen tijd.
Dit was de laatste van een heele
reeks gedachten en wenschen. Maar
als zij in de keuken den man zag, dien
zij even bitter haatte als zij hem vroeger
bemind had, Dirk Tweehuis, die haar
de karige bete broods wilde ontnemen,
toen verdween opeens, zooals vroeger,
het laatste goede gevoel in haar; toen
stond zij weer met beide voeten midden
in de naakte werkelijkheid en was be
sloten tot harden onverzoenlijken slrijd.
Och, hare gedachten waren zoo wispel
turig. En al haar goede voornemens wa
ren nutteloos. Haar denken en doen werd
door andere factoren beïnvloed
Dirk Tweehuis, die in de nabijheid van
desccrdei cutie niet gehouden zal worden.
Een leelijke tegenvaller, want dan komen
cr veel minder goed betalende bezoekers
in ons land e:i op onze tentoonstellingen.
Maar alle hoop is nog niet verlorenhet
zijn maar geruchten.
Van het een komt men op het ander.
Over vrede gesproken denk ik aan dien
strijd in ons rustig landje tegen de ta-
riefwet. Ook daar hebben we het ver
leden week over gehad. Maar nu wil ik
toch nog 'ns eventjes er de aandacht op
vestigen dat er bij de Tweede Kamer niet
minder dan 323 adressen zijn ingekomen
tegen en vóór de tariefwet, waaronder er
zijn die boekdoelen vormen. Al die adres
sen moeten door een commissie van voor
bereiding uit de Tweede Kamer werden
bestudeerd, en ook de minister moet na
tuurlijk kennis nemen van den inhoud,
'n Aardig werkje! Zoudt u graag mi
nister willen zijn?
Maar een andere vraag: Zoudt u graag
kiezer willen zijn? En nu wordt ik heel
ernstig. U is verplicht kiezer te worden,
als u dat kunt! We zullen er niet veel
woorden aan bestedenwe zijn allen
overtuigd van dien plicht; 't is maar
een herinnering. Dus allen vóór 15 Fe
bruari dat is de uiterste datum ge
zorgd op de kiezerslijst te staan. Zorg
er voor! 't Is een dringende vrienden
raad van JAN.
Brief uit Waalsdorp.
i.
Wanneer ik mij goed herinner, is het
reeds eenige jaren geleden, dat er in
zeker Roomsch dagblad zoo nu en dan
brieven uit de „Maaldrift" verschenen.
In die brieven zette Arie Akkerman
op zijn manier uiteen, hoe in de „Maal
drift" destijds de toestanden waren, en
hoe gemoedelijk somtijds aldaar het le
ven werd en ongetwijfeld heeft het sar
casme van den heer Akkerman er veel
toe bijgedragen om de zaken aldaar in
het rechte spoor te helpen.
Den heer Arie Akkerman hulde.
Dat er niet alleen in de Maaldrift
maar ook bij ons in Waalsdorp sinds die
correspondentie veel verbeterd is, zal ik
trachten aan de lezers van onze „Leid-
sche Courant" duidelijk te maken.
Vroeger, 't is natuurlijk al jaren gele
den, toen er hier nog niet veel aan poli
tiek gedaan werd, bestond er toch eene
vereeniging, die zich o.a. ook met kie
zerszaken bezig hield. Heel eenvoudig en
gemoedelijk, zoo iets a la Stellendam.
Het bestuur van die vereeniging riep,
bij eventueelc vacatures in Kamer, Sta
ten of Gemeenteraad, de kiezers bijeen
en men stelde een candidaat.
De Roomsche kiezers werden dan per
briefkaart in kennis gesteld van den uit
verkorene en verder liet men Gods wa
ter over Gods akker loopen en men deed
niets meer, en natuurlijk dikwijls met
slechte resultaten, ofschoon de meerder
heid verreweg Roomsch was.
Tegenwoordig is echter alles veran
derd en alles in de puntjes. Eene Katho
lieke kiesvereeniging is opgericht en telt
eenige bonderde (eden met een wakker
bestuur aan het hoofd. Bij cventueele va
catures vergadert ook die vereeniging en
men staat verbaasd hoe trouw aan die
oproep wordt gehoor gegeven, vele le
den moeten zich met een staanplaats te
vreden stellen.
Wanneer de candidaat gesteld is, be
gint pas het werk. Strooibiljetten wor
den gedrukt, en door het bestuur per
soonlijk aan dc kiezers uitgereikt en
meteen aangespoord om trouw hun can
didaat te steunen. Op den dag der stem
ming zijn bestuur en Jonge Garde in
volle actie. In de stemlokalen wordt
controle gehouden en des namiddags
staan rijtuigen gereed om sloffige kie
zers te halen. Is het wonder dat op deze
wijze onze candidaat altijd de zege weg
draagt
Deze verbeterde toestanden, ik zeg het
nogmaals, hebben we, ik ben er vast van
overtuigd, aan Akkerman te danken.
En nu onze gemeenteraad, dat was me
vroeger ook wat.
Vooral één feit herinner ik me nog
goed, al is het ook al eenige jaren gele
den ik zal trachten het zoo getrouw mo
de heïdewoning hout had opgeladen,was
even naar zijn broeder gegaan. Wel had
hij in deezn tijd de handen vol arbeid,
maar van Hendrik had hij vernomen, wat
er was voorgevallen.
Beide broeders stonden in de kleine
keuken en spraken met elkaar. Dirk wist
niet, dat de overledene Hedwigs zuster
was en hij verwonderde zich daarom niet
weinig, to-en h<j vrouw Plemping met
Trees uit de aangrenzende kamer zag
komen. Op zijn gelaat stond een spot
tende trek, als wilde hij zeggenHé,
ben jij weer hier?
Clemens wendde zich tot Hedwig en
ging met haar naar de deur.
„Het blijft zoo als ik gezegd heb", zeide
hij ruw en liet haar gaan.
Zij was weer buiten. Ja, zij was weer
ontnuchterd. Het liefst was zij terug
gegaan en had Clemens toegeroepenIk
wil geen weldaden van jullie, hoogmoedig
volkZou zij het doen? Weifelend
stond zij een cogenblik stil. Maar het be
hoefde geen weldaad te zijnlater kon
zij het kind terug halen.
De wind blies door de heidedennen,
snijdend koud, en veroorzaakte een rui-
schend en snuivend geluid, als trokken
strijdlustige mannen op vurige paarden
door de lucht. Hedwig kende deze mu
ziek en bond den dock vaster om $len
gelijk weer tc geven. Het baantje van
gemeente-ontvanger was destijds vacant,
want de ontvanger was gestorven, en
er moest natuurlijk een nieuwe .titularis
benoemd worden. Tegenwoordig wor
den er bij zoo n bestaande vacature solli
citanten opgeroepen, en iedereen en
vooral ingezetenen, van welke gezindte
ook, kunnen solliciteeren. Dat was vroe
ger veel gemakkelijker en gemoedelijker
want dc ontslapene gemeente-ontvanger
was toen nog niet eens begraven of
de nieuwe was reeds benoemd. Solli
citanten werden niet opgeroepen, dat
was niet noodig-, en 't gaf ook niets an
ders dan schade in de porte-monnaie van
wege de zegeltjes, ziet U. Men moest
destijds van de vriendjes zijn cn nog
wel van eene bepaalde kleur om aan
zoo'n baantje te komen. Wanneer men
bij den voorzitter in een goed biaadje
stond, kon men zeker zijn van eene be
noeming door den raad met algemeene
stemmen. Och, die katholieke raadsle
den, och die stakkerds vonden destijds
alles goed.
Dat is Goddank tegenwoordig ook
heel anders, want onze Raad is nu groo-
tendeels" roomsch, vanwege de uitste
kend georganiseerde kiesvereeniging.
Wanneer nu een raadsvergadering
wordt uitgeschreven, komen onze Room
sche leden vooraf bij elkaar en bespreken
de zaken. Al het mogelijke voor en te
gen wordt gewikt en gewogen en zoo
doende is men bijna verzekerd nooit
overrompeld te worden. Ja, meerdere be
wijzen zijn er reeds dat er met onze
leden ter dege rekening wordt gehouden,
en niet meer als (juantitc négligeable
worden beschouwd.
Welke die bewijzen zijn, hierover een
volgende maal.
BLOMMETJE BLOMMEMAN.
STATEN-GENERAAL.
EERSTE KAMER.
Zitting van Vrijdag 9 Febr. (Vervolg.)
Aan de orde is de begrooting voor Bin-
nenlandsche Zaken.
De heer van Starkenborch Sta-
chouwer (Lib.) sluit zich volkomen aan
bij den heer v. d. Berg in diens aandrang
om gemeentebesturen te vergunnen voor
hun belastingaanslagen gebruik te maken
van de kohieren der Rijksbelastingen.
Spr. verklaart zich tegen de uitbreiding
van de bevoegdheden der Raadscommis
sies zóó, dat zij ais zelfstandige commis-
siën van beheer zouden kunnen optreden.
Dit zou niet strooken met de zeer ge-
wenschte eenheid in het gemeentebestuur,
noch met de verantwoordelijkheid van B.
en W. Verder wijst hij er op, dat de ge
meenteraden te zeer met arbeid zijn over
laden. Zeer in het gemeentebelang zou
het zijn, de wet zoodanig te wijzigen, dat
de raden van al het kleinere werk werden
ontlast.
De heer F ranss en (A. R.) komt op
tegen een streven naar uitbreiding van
bestuursmacht, welke hij bij verschillende
Departementen, meer bepaaldelijk bij dat
van Binnenlandsche Zaken meent te be
speuren.
De heer Haffmans (R. K.) hoewel
dankbaar voor hetgeen de regeering reeds
gedaan heeft om de bierhuizen in Lim
burg te beperken, dringt op krachtiger
maatregelen aan.
De heer v. d. Does de Wlllebois
(R.K.), klaagt cr over dat de commissa
rissen der Koningin in de provinciën te
zeer worden gepasseerd bij behandeling
van zaken, waarin hun advies van nut
zou zijn.
De Minister van Binnenland
sche Zaken, de heer Heemskerk,
de verschillende sprekers beantwoorden
de, verzekerde in de eerste plaats den
heer Woltjer, dat met kracht gewerkt
wordt aan de wetsontwerpen, die het
gevolg zullen zijn van de voorstellen der
ineenschakelingscommissie.
De Minister gelooft echter niet dat die
wetsontwerpen neg in deze wetgevende
periode door de Tweede Kamer zullen
kunnen worden tot stand gebracht, al is
het zijn wensch ze spoedig bij die Kamer
te kunnen indienen.
De Minister beaamde dat bij de wet
telijke regeling van liet vakonderwijs het
particulier initiatief niet belemmerd moet
worden, maar daarvan veel partij moet
worden getrokken.
De scheiding tusschen neutraal en con
fessioneel op het gebied van het vak- en
het handelsonderwijs acht de Minister op
dit oogenblik nog niet zoo noodzakelijk.
De wettelijke regeling van het voorbe
reidend onderwijs wil de subsidieering
aan het bijzonder bewaarschool onderwijs
voor goed verzekeren.
De Minister hoopt te bespoedigen pen-
sionneering van leeraren van bijzondere
hoogere burgerscholen en gymnasia.
Wat de kwestie der spelling op de
gymnasia betreft, daarover laat de mi
nister zich thans niet uit, waar binnenkort
te verwachten is het rapport der staats
commissie betreffende de spelling.
Ten aanzien van de technische hooge-
school hoopte de minister spoedig met
den minister van Financiën tot overeen
stemming te komen om den nieuwen
bouw te kunnen bespoedigen.
Groote instemming betuigde de minis
ter met de magistrale verhandeling, wel
ke de heer Wolfjer hield over het chris
telijk standpunt ten aanzien van het on
derwijs. Spr. achtte echter den tijd nog
niet gekomen om het alleszins billijke
desideratum van den heer Woltjeral-
geheele gelijkstelling en onpartijdige
vrijheid voor alle richtingen van onder
wijs in Nederland door te drijven. De
minister verklaarde zich geen voorstan
der van een rijkscollege als door den
heer van Waterschoot van der Gracht
gewenscht voor de restauratie van oude
schilderijen. Spr. wil nader overwegen
of nog meer tc doen is ter beteugeling
van de drankgelegenheden in Limburg.
Over den inhoud van het wetsontwerp
betreffende de pensioneering van ge
meenteambtenaren en dus ook over pen-
sioneering der commissarissen van politie
liet de minister zich thans niet uit.
De bevoegdheid voor gemeentebestu
ren om gebruik te maken van de kohieren
der rijksbelastingen wordt toegekend in
het ingediende ontwerp, betreffende ver
ruiming van het gebied der gemeentebe
lastingen.
De Alinister was het in liet algemeen
eens met den heer Van Starkenborch, dat
de commissies van bijstand uit de ge
meenteraden geen zelfstandig beheer
moeten krijgen. Dergelijke kwesties, als
ook de overlading van de gemeenteraden
met arbeid, moeten echter onder de
oogen gezfen worden bij de grondwets
herziening, want niet de gemeentewet,
maar de Grondwet wijst de gemeentera
den aan als de besturen der gemeenten.
De begrooting van Binnenlandsche Za
ken wordt hierop zonder hoofdelijke
stemming goedgekeurd en de verga
dering verdaagt! rot Dinsdagmiddag Tialf
twee.
Wijziging Leerplichtwet.
Verschenen is het wetsontwerp tot ge
deeltelijke herziening van de leerplicht
wet.
Hoewel het gebied, door de wet be
streken, niet wordt uitgebreid, wordt het
nauwkeuriger omschreven door een nieu
we bepaling, die het aantal jaren gedu
rende welke onderwijs moet worden ge
noten, eerst doet meetellen sedert het
zesde jaar.
Verder wordt o. in. artikel I geheel
anders geredigeerd om de verantwoor
delijkheid van vader, moeder, voogd enz.
voor het schoolgaan der kinderen ook
vast te stellen, voor 't geval dezen niet
bij een van bovengenoemden inwonen.
Ook zij, bij wie het kind inwonen, de
werkgever enz. worden eveneens verant
woordelijk, evenals ouders van natuur
lijk, niet erkende kinderen, die tot dus
verre, zelfs in geval van inwoning vrij
waren.
Met het volbrengen van het dertiende
jaar zal het kind voortaan vrij zijn en
dus niet meer de klasse waarin het zit
geheel moeten doorloopen.
De Memorie van toelichting zegt daar
omtrent, dat de bepaling gemakkelijk te
ontduiken was in verband met het feit,
dat voor kinderen, die huisonderwijs
krijgen de leerplicht op den 13en verjaar
dag eindigt Alen geeft het kind dan
Ingezonden Mededeelingen
A 30 cenls per regel.
i
Uwe F1NANT1EELE maar
vooral uwe HOOGERE BE
LANGEN vragen van U, dat
Gij U en de Uwen laat ver
zekeren bij de
Levensverzekering Mij. te
HAARLEM.
De Maatschappij opgericht
uitsluitend dóór en, wat meer
zegt,krachtens hare statuten voor
immer, uitsluitend vóór Katho
lieken. (648)
I 1
I
een paar dagen voor dien d.-jg huison
derwijs.
Werken bij de veenderij is als wet
tige reden voor schoolverzuim geschrapt
in overeenstemming met de betreffende
wijziging van de arbeidswet.
De bevoegdheid van den schoolopzie
ner om een door het schoolhoofd als
ongeoorloofd aangemerkt verzuim als
nog tot de geoorloofde te rekenen wordt
uitgebreid door de bepaling, dat hij ook
omgekeerd, een verzuim, dat het school
hoofd geoorloofd acht,-onder dc onge
oorloofde brengen kan.
De administratieve bepalingen voorna
melijk van de artt. 17, 13 en 19 wor
den vervangen door de bepaling, dat de
regeering voorschriften kan geven voor
de uitvoering der wet ten aanzien van
de registreering van het volstrekt \n
betrekkelijk schoolverzuim. Dit zooals
de memorie van toelichting zegt om
tegemoet' te komen aan de veie klach
ten nopens het ingewikkelde van het
werk, dat aan hoofden van scholen,
schoolopzieners enz. wordt opgelegd.
De administratieve handelingen die
gedaan moeten worden voordat tot ver
volging kan worden overgegaan worden
vereenvoudigd en ingekort, zoodat zij
binnen drie weken kunnen afloopen.
Voorts worden nog tal van redactio-
neele wijzigingen aangebracht ter verdui
delijking en eenige administratieve han
delingen, behalve de bovenaaugeduide,
vereenvoudigd.
De memorie van toelichting zegt, dat
het ontwerp werd ingediend omdat de
praktijk eenige leemten had aangetoond.
Een eenvoudige berechting van de
leerplichtovertredingen kon evenwel niet
worden voorgesteld in afwachting van
de herziening van het Wetboek van
Strafvordering.
Rijkspostspaarbank.
Ingediend is een wetsontwerp tot wij
ziging van de wet op de Rijkspostspaar
bank.
Het wetsontwerp strekt in hoofdzaak'
tot verruiming van het beleggingsveld
.van de aan de Rijkspostspaarbank toebc-
hoorende kapitalen.
Dc ministers van waterstaat en van fi
nanciën achten het wenschelijk, in
wet te bepalen, dat, evenals ten opzichte
van de voor aankoop in aanmerking ko
mende effecten is voorgeschreven, jaar
lijks door den raad van toezicht, ondei
goedkeuring van de ministers van water
staat en van financiën, een lijst zal wor
den vastgesteld van de fondsen, welke
door de spaarbank in beleening mogen
worden genomen.
De directie van de Nederlandsc.ie
Bank heeft zich zonder eenig voorbe
houd verklaard voor losmaking van den
thans in dit opzicht tusschen die B .ink'
en de Rijkspostspaarbank bestaande»
band.
In de tweede plaats verdient het, naar
allemaal valscli. Neen, mei zulke muziek
kun je niet ver komen."-
Ook dat kon hij dus niet. Hij was
bijna verdrietig eronder geworden. Maar
hij werd er niet boos om en zijn baas
deed hem het verdriet spoedig vergeten
door hem voor '11 boodschap weg te
sturen naar den Schoutenhof, Heidehoeve
of ergens anders heen. Zoo'n wandeling
was toch maar mooi. .Hij poetste zich
duchtig schoon, trok zijn buis aan, bond
een dikken wollen doek om den hals en
ging heen.
Ditmaal ging de tocht naar „Heide
hoeve" cn den Schoutenhof.
't\Vas koud en 't had bovendien over
vloedig gesneeuwd. Ataar alles te saam
genomen, voelde Hendrik zicli buiten
zeer wel.
Ha, de leerjaren zouden eindelijk wel
eens afloopen. en dan pakte hij zijn
biezen en ging de wijde wereld in. Daar
moest het koddig toegaan. Nu bouwden
zc zelfs zulke duivelsche wagens, die zon
der paarden of koetsiers liepen, vuur
vraten en het wederom uitspuwden. Wat
'n raadselachtige dingen. Rothmann had
het hein verteld. „Zoo'n ding wil ik ook
eens zien", zeide hij en blies dan met
zijn adem zijn blauwroode handen warm.
Jp, zijn hoofd was vol toekomstplannen,
(Wordt vervolgd.}
hals, om zich beter tegen de kou te be
schermen. Zij" nam de kleeren op en
waadde zoo snel het ging door de
sneeuw. Zij werd voortgedreven door
den wind, weg van de heidevoning, en
zoo kwamen verwarde gedachten haar
rust niet storen.
Thuis kwam Karei haar lachend en
zingend tegemoet. Zijn oogen stonden
glazig hij had gedronken. Met een
gevoel van walging wilde zij zich van hem
afwenden. Maar hij pakte haar beet en
zwaaide inet haar door de keuken.
„Ben je heelemaa! gek?" vroeg zij
buiten adem.
„Ja, mijn vrouwtje", gaf hij goed ge
luimd ten antwoord. „Hoor maar eens.
Zooeven is een heer bij me geweest en
die wil zich met de zaak van den weg
belasten. Morgen komt hij te Münster
en dan zal hij het kadaster nazien. Als
het tot procedeeren komt, zal het van
langen duur zijn. Ik zal met de andere
bóeren hij bedoelt Gröhling en Holter-
linsr overeenkomen dat zij mij het pad
achter hun akkers verkoopen. Wanneer
het mij aan geld ontbreekt, wil hij mij
wel wat leenen."
De vrouw bad met groote spanning
naar dit verhaal geluisterd. Eindelijk
vroeg zij:
M'a,s dat dan voor een man ?J'i
„O, 't was zoo'n zaakwaarnemer uit
Aliinster", gaf Karei ten bescheid.
En dan ontvouwde hij zijn verdere
plannen. Hij wilde zoo spoedig mogelijk
alle belanghebbenden uitnoodigen en ze
duchtig bewerken om van Gröhling en
Holterling gemakkelijk toestemming te
verkrijgen om hun weg te gebruiken.
Hedwig was het daarmede eens. De
mededeelingen van Karei vervulden haar
met hoop cn moed. Aanstaanden Zon
dag was het de meest geschikte dag; dan
zou hij de boeren ragen. Zij zou hem
helpen het den lui aan het verstand te
brengen. 'tZou, hoopte ze, wel gelukken.
VIII.
Hendrik Weikamp was weer naar zijn
baas teruggekeerd. Hij zaagde en schaaf
de,. hamerde en beitelde, en at en toe
keek Jiij naar Kasper Klompman, die met
grooten ijver aan een beeldje werkte,
toen deze den jongen vermaande aan
den arbeid te gaan, want Klompman
wilde zijn plicht als baas niet verzaken.
Dan hief Dirk eeii fluitdeuntje aan en
hamerde er weer lustig op los. Met zijn
fluiten was het echter niet a! te best
gesteld, en Klompman, dieniet alles onbe
rispelijk kon snijden, maar ook muzikaiéïi
aanleg had, mompelde:
„Hendrik, je fluitje is njets waard, 'lis
