schen. De Mongoolsdhe vorsten hebben
zich onafhankelijk verklaard op aansto
ken of misschien alleen maar met instem
ming van Rusland. Maar nu haast Rus
land zich China den goeden raad te ge
ven die onafhankelijkheid te erkennen.
Ook de verdere gang van zaken in China
schijnt den Russisch en beer niet koud te
laten. Aan alle kanten heeft hij zijn net
ten gespannen, als er nu maar wat in
wil vliegen. Dit is de politiek van het
beschaafde Europa. V.
Weekqraatje.
't Zou lreel goed kunnen gebeuren, flat
ge den een of anderen dag in de trein
of in de tram, bij den barbier of in het:
koffiehuis, of waar ook, een kennis ont
moette, die u vertelde, dat het tegen
woordig met de eeuwige zaligheid van
de Roomsche politieagenten en veld
wachters slecht gesteld isEn als ge
bij die vreemde mededeeling 'n paar
oogen opzet, zal die „geleerde" je de
zaak liaar-fijn uitleggen. „Die Paus, zie-
je, dia heeft gezegd, dat iedereen, die
een geestelijke voor de wereldlijke recht
bank aanklaagt, jn den ban is. En als nu
een politieagent b.v. 's avonds een ka
pelaan ziet fietsen, wiens lantaren is uit
gewaaid, mag hij dien geestelijke niet be
keuren. En, als dat aan het hoofd van de
politie bekend wordt, zal die man een
flinke reprimande krijgen, of.... worden
ontslagen. Is dat 11 jet erg, niet verschrik
kelijk? Zoo'n Pat|s toch! Ik ben zelf
ook Roomsch al lees ik geen Room
sche courant maar. van ai die nieuwe
maatregelen begrijp ik niks, geen zier."
En als die aangesprokene niet alleen
gabon neerd is op onze courant, maar
die ook leest, zal hij den man kunnen
vertellen, dat van al die verschrikkelijk
heden niets waar is, absoluut niets. Wat
is er dan gebeurd Zonder in finesse te
treden daar houd ik trouwens 's Za
terdagsavonds niet van zal ik liet
u heel in 't kort vertellen. De Kerk
wenscht, dat geestelijken geoordeeld, en,
zoo noodig, gestraft worden door hun
geestelijke overheid. Dat is altijd zoo ge
weest, en hij die medewerkte om tegen
dien regel in een geestelijke voor een
een .wereldlijke rechtbank te doen ver
schijnen zondigde.
Nu heelt «de Paus, om de wet kracht
bij te zetten, bepaald, dat hij, die ecu
geestelijke dwingt voor de rechter te
verschijnen, in den pan is. En.... de veld
wachters, politieagenten, enz. dwingen
niet, maar zijn z e 1 f'ged wongen dooi
de wet. Doen ze oók geen zonde Ook
niet. De Kerk wil haar wetten (niet de
wetten, die God zelf gegeven heeft)
niet verplichtend stellen, als iemand er
een groot tijdelijk nadeel dooi\beloo-
"peinou. Eu.;., eeii veldwachter of een
politieagent zou veel kans hebben z'n
broodje te verliezen!
Dus: „het liberale alarm is loos", be
sluiten wij met Mr. Aalberse. Met die
conclusie zijn we het eens. Wat kun
nen die lezers van liberale of neutrale
bladen er toch rare dingen uitflappen
We zullen cr nu niet meer woorden aan
besteden, maar mocht u over deze
kwestie of 'n andere! meer willen
weten, och, schrijf dan even een brief
kaartje aan „Jan" per adres: Leidsciie
Courant; die krijg ik dan wel in han
den. Of ik zoo geleerd ben? Nu, zóó
geleerd niet, maar ik weet toch veel.
Die geleerdheid krijg je vanzelf, als je
in een courant schrijft, heusch waar. De
redacteurs en medewerkers van groote
bladen weten alles, letterlijk alies.
Maar.... nu ja, eigen roem riekt. Laten
we maar gauw van dat chapiter afstap
pen.
Een bezonder belangrijke gebeurtenis
van deze week is het schrijven van de
vijf bisschoppen over de vakorganisa
tie. De lezers kennen het natuurlijk. En
nu, om met de woorden van mr. Ruys de
Beerenbroeck te spreken „De bisschop
pen hebben gesprokenVoorwaarts,
marsch Onze moed is versterkt en ons
vertrouwen bezield om krachtig voort
te werken tot ontplooing van het volle
Roomsche leven en beleving van de z u i-
ver Roomsche beginselen in Roomsche
Vereenigingen. Roomsche vereenigingen
zijn geen katholiek op heel de we
reld zal dat tegenspreken in theorie
(om niet te zeggen „principieel") de
beste, en in onze streken en dat zal
nu ook geen enkele katholiek durven
tegenspreken ook practisch de beste.
Maar, jongen, jongen, wat maakte ik
me van de week boos. Ziet 'ns hiérde
bisschoppen hebben dat woord niet ge
schreven om aan anderen gelegenheid te
geven zichzelf een pluim op den hoed
te zetten, ,en hun tegenstander in een
hoekje te duwen. E11 nu las ik dezer da
gen een plaatselijk blad uit den-
omtrek, dat van het bisschoppelijk schrij
ven 'ns lekkertjes profiteerde om tei
wijzen op z'n eigen juist inzicht dat
vind ik nog zoo erg nietals je in het
publiek optreedt, kan je het soms met
de nederigheid zoo nauw niet nemen, en
zelf-respect, op gepaste wijze geuit, strekt
tot eere maar erger is het, dat dit
blad zoo 'n triomphantelijken toon aan
sloeg tegen hen, die, naar het meende,
den toestand niet zoo ernstig hadden in
gezien als de Bisschoppen, en voor die
strooming naar Christelijke vakvereeni-
gingen (in tegenstelling met Roomsche)
niet gewaarschuwd hadden. Als jeiederen
dag op je teenen gaat staan om je wijs
vinger naar een grooten man op te
steken, rekt je jezelf op het laatst zoo uit,
dat je zelf groot wordt. Werkelijk waar,
't is een pracht-toer, ook op geestelijk
gebied!
Nu en dan lees ik zoo iets, waarvan
je wel zoudt durven wedden, dat de
schrijver, toen hij zijn gedachten ver
eeuwigde, zijn snor a la Wilhelm 'ns
flink opdraaide of in elk geval (er zijn
zoo veel mannen zonder snorren) door
een of andere gestie toonde zich te „voe
len". Hoe heel anders klinken die woor
den, waarmede de Paus zijn toespraak
tot de neiuwe kardinalen besloot„ge
looft mij, dat het zoo is, want ik ben
in deze dingen bevoegd om mede te
praten." Zoo treffend-eenvoudig! Hij, de
Opperpriester
Maar, waarachtig, nu ben ik zelf aan
het standjes-geven, 't Zit er toch zoo
diep in als 't er op aankomt, vlekken
in anderen te zien, willen we O. L. Heer
den baas af zijn! Wat zouden er 'n
sollicitatie-brieven naar de hemel ge-
s stuurcl worden, als O. L. Heer een ad
vertentie plaatste voor iemand, die ge
schikt is de minste fouten in anderen te
zien, vooral in geloofsgenooten. Salaris
naar bekwaamheid. Vereischte: 'n scher
pe menschen-kennis, juist en zuiver oor
deel, 'n zeker zintuig, waardoor men het
verkeerde in anderen aanstonds voelt.
Uit het kleinste dorpje zou er een solli
citatie komen! Wat, wat zegt u? Of ik
ook zou solliciteeren Foei, hoe kunt
u zoo iets veronderstellen! Ik zal maar
gauw op wat anders overspringen.
H.H. D.D. Hoogwaardigheden de
Bisschoppen zeggen in hun schrijven,
dat door het vereenigen in katholieke
organisaties volstrekt niet „de samen
werking met andere vereenigingen voor
bepaalde wenschelijlc geachte doelein
den, in zoover de Katholieke beginselen
dit toelaten, onmogelijk gemaakt of be-
moeielijkt wordt." En nu is juist verle
den Zondag door een Roomsche orga
nisatie een besluit genomen, dat een
mooie illustratie bij deze woorden is. De
R. K. bond van Spoor- en Tramwegper
soneel „St. Raphael" heeft verleden Zon
dag te Rotterdam haar 3e maandelijk-
sche vergadering gehouden, en op die
vergadering is, mede tengevolge van het
krachtig pleidooi van den algemeene ad
viseur, het besluit genomen om met d:e
Ned. Vereeniging van Spoor- en Tram
wegpersoneel samen te werken inzake
het loonpetitionnement bij dé Staats
spoorwegen. Een mooi voorbeeld van sa
menwerking! En nu kiint u in de cou
rant van eergisteren lezen, dat het be
stuur van den Prot. Chr. Bond van
Spoor- en Tramwegpersoneel eene zelf
standige actie wil voeren voor loons-
verhooging. Ik neem dat dot menschen
volstrekt niét kwalijk', ieder is heer en
meester op eigen terrein! Ik wil maar
zeggen: die Roomsche vakvereenigingen
zijn toch zoo verschrikkelijk niet, ze zijn
niet te bang en te schuw en te onverdraag
zaam om met anderen samen te werken,
zooals men dat soms wil voorstellen, 'n
Ander voorbeeld: Laatst pleitte het Ka
tholieke blad „Het Huisgezin" voor een
samenwerking tusschen Katholieke en
openbare onderwijzers om loonsverhoo-
ging te Icrijgen. Loonsverhooging
duürteze praten er bijna ieder en ge
meenteraad uren over vol, en voorname
lijk over de vraag, of..,., er eigenlijk wel
een duurte van levensmdidelen bestaat!
Tweede Blad, behoorende j
i»ij De Leidsche Courant van
Zaterdag 9 Dec. no. 661.
KAMEROVERZICHT.
TWEEDE KAMER.
9e algemeene beschouwingen geëindigd
Het incident Kuyper- de Waal Male-
fijt De sociale wetgeving.
De Kamer is gisteren met de algémee,-
jle beschouwingen klaar gekomen. De
meeste sprekers, die in eerste instantie
Ft -woord voerden, repliceerden zonder
Iets nieuws te berde te brengen, zoo-
idat, ware er niet geweest het incident
jKuyper-de Waal Malefijt over de on
derwijspolitiek in Indië, de discussies
intets belangrijks zouden hébben opge
leverd.
Zelfs niet door de geestige wijze,
Svaarop Minister Heemskerk den grappi-
jgen heer Roodhuijzen terecht zette in
zake de benoeming van een schoolopzie
ner te Den Helder. Deze schoolopziener
>-natuurlijk een A. R., anders zou de
linkerzijde er geen drukte over maken
h—heeft een briefje met verschillende taal
fouten geschreven ter verdediging tegen
Ide errtiek op zijne benoeming uitgeoe
fend. Wegens de fouten werd hij onge-
schilct-voor't ambt-geoordeeld en werd zijn
aanstelling als eene partijbenoemingge-
qualificeerd.
De heer Roodhuijzen kreeg echter ziju
froeven thuis. Als iemand naar derge
lijke dingen moet worden beoordeeld,
dan had de Minister nog een appeltje
te schillen met den heer Roodhuijzen.
iDe Minister haalde '11 paar staaltjes v.ui
iRoodhüijziaansChe beeldspraak aan, die
Donderdag sprak van „het branden van
ziju vingers bij het te paard stijgen op
leen artikel", van een „trekken" van een
Rubicon en van „garool", toen hij niet
•wist of hij moest spreken over „parool"
of „gareel". „Is de geachte agevaar-
digdè van den Briel wel geschikt voor
■schoolopziener?" vroeg de Minister on
der daverende hilariteit.
Het incident Kuyper-De ,Waal Male
fijt, waarvan men de bijzonderheden in
óns verslag vindt, jaagde heel wat stof
op en veroorzaakte veel beweging. In
't wezen van de zaak bleken de Minister
en de leider der A. R. partij 't met el
kaar'eens te zijn. Het verschil loopt
Over de toepassing en hierover schijnt
dr. Kuyper een andere meening te heb
ben dan de heer de Waal Malefijt. Hoe
echter zij, de heer Kuyper is todh wel
i\vai erg hardhandig in zijn critiek te
!vvei'k_ gegaan.Meer matiging, vooral,
waar Het een geschilpunt tusschen partij-
Igcmoten betreft, ware gewenscht ge
lwee st.
Minister Heemskerk koestert de hoop
dat nog in dit zittingsjaar _(dus
vo >r September 1912) een belangrijk
deel van de sociale wetgeving kan wor
den afgedaan. Door deze verklaring was
dr. Kuyper gerustgesteld en hij trok zijn
ultimatum in. Wij willen hopen, dat dc
verwachting van den Minister geen uto
pie zal blijken te zijn.
Minister Talma, uit zijn tent gelokt
door den heer Patijn, verdedigde de
techniek van zijn verzekeringsoniwerpen,
die zoo slecht, niet is als de liberale re
denaar wel wil voorgeven.
Hiermede is het voornaamste van den
dag van gisteren aangestipt. In den la
ten namiddag werd nog begonnen aan
iBinnenlandschc Zaken en 's avonds aan
Waterstaat. Alle afgevaardigden heb
ben bij laatstgenoemde begrooting trouw
de districtsbelangen behartigd.
De Week
in Het Buitenland.
Wat nu? vraagt men zich af na ken
nis genomen te hebben van de krijgsver
richtingen der laatste ,week iu Tripolis,
die voor de Italianen zoo bijster goed
'■zijn uitgevallen. Met krachtig opdringen
hebben zij de .Turken uit de oase ver
dreven, waarna zij, niet hun overmacht
,*($prukkend, dezen hun laatste stellingen,
'«Vanwaaruit zij zoo lang de oase veront-
cji'U.d hadden, ontnamen. Zoo heeft dus
Italiaan nu een werkelijk succes be
haald, en we laten nu in het midden
8>f zij door dapperheid en overmacht den
Uit de Natuur.
VIII.
h De Mol.
Dc betrekkelijk kleine, zwarte mol, is
jvei aan bijna iedereen bekend, alhoe
wel slechts weinigen over zijn leven en
jjyerken meer weten dan dat hij gangen
£n molshoopen maakt.
De mol wordt niet grboter dan onge
veer 15 c.M. Zijn geheele lijf, behalve
de spits van zijn snuit, en de teenen der
'vingers is met een fluweelachtige huid
bedekt, die voor bontwerk zeer gezocht
'is, en den mol daardoor aan veel ver
volging door velletjeshandelaren bloot
stelt.
Geheel en al bedekt door de haren,
liggen zijn twee kleine oogjes, die in
verband met zijn onderaardsche leven in
het donker slechts weinig gebruikt wor-
'lÜeii, maar toch tot het gebruik zijn ge-
"j&chikt.
De plaats waar hij zich ophoudt, geeft
jfjij zelf zeer duidelijk aanbij het gra-
-Vi". waartoe zijn schepvorm ige yooropo-
Turk verdreven hebben, of dat deze we
gens gebrek aan munitie hun positie heb
ben moeten opgeven, maar daarmede ïs
nog jyet gezegd", dat zij een beslissen
ten slag geslagen hebben en dat we cr
iets dichter tot den vrede door gekomen
zijn. Immer» uit verschillende berichten
blijkt, dat de .Turkeu zich in goede orde
(de Italianen willen bet graag anders
voorstellen) zijn teruggetrokken, iets
waartoe zij, al» eerst iu de laatste linie
bij wijze van reserve strijdende, genoeg-
zameu tijd hadden. iW.el is waar zal bij
de Arabieren de terugtocht niet zoo orde
lijk zijn gegaan en zijn van dezen, zooals
te begrijpen valt, de meeste dooden ge
vallen, maar het middelpunt, vanwaar de
organisatie uitgaat, de geregelde en goed
gedrilde Turksche troepen, bestaan nog
en dieze zullen, teruggetrokken op den
Dzjebel.den Italianen nog Jast genoeg ver
oorzaken.
Nu echter dient de vraag gesteld te
worden, of Italië nog eenige actie in
de .Turksche wateren zal beginnen. Zoo
als men weet, hebben .^jj wel in de
Roode Zee wat schoten gelost en een
paar .Turksche scheepjes in den grond
geboord, maar daarmee achten zij dan
dan ook hun actie in die richting ge
ëindigd en zijn de lichten op de kusten
van Erithrea weer ontstoken. Ee'nter
blijft nog- altijd de kwestie der Darda
nelles Maar ook deze zaak heeft twee
zijden. .Wij wezen er reeds een vorige
maal op hoe Rusland zich ten zeerste
voor dit geval interesseert en tracht hier
uit voordeel te behalen.
Naar deze week verluidde, was Rus
land een diplomatieke actie begonnen 0111
de Dardanelles geopend te krijgen voor
zijn oorlogsschepen. E11 ofschoon dit ge
rucht, dat, zooals wij vorige week meenen
aangetoond te hebben, nog zoo dwaas
niet is, aanstonds is tegengesproken,
blijft toch do kwestie tussciieu de Porte
en Rusland. Do Porte heeft inmiddels
bij de mogendheden om hun meening
iu deze doen vragen, en met ongeduld
wacht men vooral het antwoord van En
geland af. Heimelijk vreest men 111 Turk
sche regeeriiigskringen, dat de kwestie
der zeeëngten een annex vorint van de
.RussischrEngelsche overeenkomst over
Perzië.
Daar is Rusland's opireden ook een
zeer vreemde, en ofschoon het den lezer
niet veel zal inieresseeren, dagelijks van
liet geharrewaar daar op de hoogic te
worden gebracht, za! een liieenzcding
der kwestie wel niet onaangenaam zijn.
Zooals den lezer bekend is, vermoedde
inen, dat Rusland de hand had in de
pogingen van den ex-sjah om zicli weder
van da regeering meester ie maken. Dit
kan echter niet positief w rden aange
toond. .Toch scheen Rusland naar een
rprion tf< zoeken om zich wat ineei met
de zaken in Perae (waarover liet tocli
al met Engeland een soort engelbewaar
der speelde) te bemoeien. Da gelegen
heid hiertoe deed zich vrij spoedig voor.
Sedert eenigen tijd is liet beheer der
Perzische financiën door de regeering op
gedragen aan een Amerikaan, Morgan
Shuster, dia zich voorbeeldig van die
taak kweet en aati vele verkeerdheden
een eind maakte. Bij het beslag leggen
op de goederen van den broer van den
vroegere» Sjah protesteerde Rusland,
echter, omdat hierbij bijzondere Russische
belangen koude» gemoeid ziju. Daar dc
Pers, mteneude in eigen huis te 111 ogen
doen wat hij wilde, dit protest voor ken
nisgeving aannam, volgde hierop een ul
timatum, wederom gevolgd door een
dito van verscherpten inhoud, terwijl te
gelijkertijd troepen werden gezonden.
Engeland, dat. zooals men weet, met
Rusland Perzië in invloedssféereu ver
deeld heeft en dat in 1910, naar men
zich nog wei herinnert, een poging waag*
de om den Pers nog iets meer onder
den duim te krijgen, schijnt pok nu ac-
coord te gaan met Rusliandsl optreden,
althans heeft niet geprtesteerd en ook
zijn meening iu deze nog niet duidelijk
uitgesproken. Wel is er veel over een
samengaan der beidé rijken gesproken
cu over een verdèeling van Perzië, maar
dit laatste bericht wijst men met verachting
als lasterlijk terug. Toch lijkt het er
wel iets op of men het spelletje, dat
nu in Afrika uitgespeeld schijnt, omdat
daar niets meer in te palmen valt (ge
steld dat Italië zijn zin krijgt) zal voort
gezet worden in Azië.
Ook in het troebele water van don
Chineeschen opstand zit de Rus te vis
ten uitermate geschikt zijn, moet hij
voortdurend de losgewoelde aarde ver
wijderen, en doet dit door ze naar het
oppervlak te brengen, waar de opgewor
pen aarde de bekende molshoopen vor
men. Het voortdurende graven van den
mol berust op zijn grooie vraatzucht
in den tijd van 24 uur verslindt hij meer
dan zijn eigen lichaamsgewicht, terwijl
hij liet geen twaalf uur zonder voedsel
uit kan houden.
Zijn voedsel bestaat voornamelijk uit
regenwormen en insectenlarven, die hij
onder den grond vindt, verder eet hij
ook kevers, vooral de zoo schadelijke mei
kevers, terwijl ook pissebedden en slak
ken hem welkom zijn, en de muizen die
in zijn bereik komen ook verorberd wor
den.
•Uit de samenstelling van zijn voedsel,
met'uitzondering der regenwormen, uit
schadelijke dieren bestaande volgt reeds
hoe nuttig de mol zidli anaakt, in zoover
hij echter niet sdhadelijk is, door zijn gra
ven. Wanneer hij namelijk in een sier-
tuin of in teelland terecht komt, dan
k&ö zijn nut mental niet qo wegén tegen
de schade die hij door 't loswoelen der
jonge planten veroorzaakt. Op weiden,
bosschen is hij eéhter zoo nuttig, dat
wij hem als onzen bondgenoot ijverig
moeten beschermen.
Om een stuk grond van mollen vrij te
houden, bestaat echter een zeer doeltref
fend en weinig kostbaar middelmen
grave oin deze een greppel ter diepte
van 60 centimeter, die men met distels
doorntakken, scherven of andere prikke-
lige en hoekige voorwerpen vult. Men
kan er dan van verzekerd zijn, dat geen
mol zich door die verschansing heen zal
werken. Is de mol eenmaal op een ter
rein, dan behoeft men slechts een flesöh
met den hals naar boven in een mols
hoop te plaatsen, om hem te verjagen.
Het gehoor van den mol is buitenge
woon goed ontwikkelddit behoeft ons
ook niet te verwonderen, daar 't een al
gemeen waargenomen verschijnsel is,
dat bij alle wezens (ook bij de men
schen) waar een der zintuigen weinig
of niet ontwikkeld is, de anderen juist
meer dan normaal ontwikkeld zijn.
L)oor dit scherpe gehoor, is de ra^ol
in staat de nadering van vijanden te be
speuren en te maken dat hij zoo spoe
dig mogelijk wegkomt.
Ook de reuk van den niol is in over
eenstemming hiermede sterk,ontwikkeld,
wat hem bij 't opsporen van zijn prooi
in 't duister natuurlijk zeer goed te pas
komt.
De mol kan ook zwemmen, echter doet
hij dit slechts zeldzaam en alleen dan,
als hij over een water wil gaan, dat te
breed of te diep is om er onder door
te kunnen graven.
Overeenkomend met zijn leven, is de
mol een bloeddorstig dier, dat geen
ander bij zich duldt, ontmoet hij een
soortgenoot van 't zelfde geslacht, dan
begint een verwoede strijd, die pas met
den dood van één van hen, of ook wel
van beiden eindigt. Het schijnt edhter
dat in den paartijd zij wat kalmer van
gemoed zijn. Heeft mannetje na lang
zoeken bij de mollen, zijn in tegen
stelling met de menschen, de vrouwen
weinig talrijk het wijfje zijner keuze
gevonden, dan graven zij een nest, dat
meestal meerdere uitgangen heeft, cq
BastaIk ga er nu niet over kletsen.
Misschien 'n andere keer.
Toch, 'n enkel Woordje. Ik zou het wel
van de daken willen roepen, voor al na
de insinuatie van een z.g. katholiek in
een groot liberaal blad, gericht aan Ihet
adres van onze Bisschoppen: Laat todt
die klare en heldere taal van ons Epis-
copaat voor ons zijn een lichtbaak 'om
te zien het doel van ons streven, en een'
prikkel om voort te gaan met groote!
schreden op den eenigen ,weg, die on»
leiden kan tot betere toestanden Room
sche, zuiver-Roomsche organisatie!
En zoo eindig ik, gelukkig niet op een
dak, maar rustig bij de kachel het praat
je, dat ik de eer had met u te houden.
Tot de volgende week. JAN.
Brieven uit Zoeterwoude.
XII.
Met belangstelling las jk, dat van re-
geeringswege een ondèrzoek wordt inge
steld naar de .werking eener ongevallen
verzekering jn een paar gemeenten van
Zuid-Holland. ,Want nu blijkt al, dat de
Minister met deze onderlinge verzeke
ringen althans rekening houdt en ons-
vertrouwen, dat wij onze eigen verzeke
ring kunnen houden, ook wanneer het
landbouwbedrijf in de Ongevallenwet
wordt opgenomen, is door deze daad van
den Minister versterkt Zooals jk reeds
vroeger zei: er zullen dan aan. de be
staande organisaties wel eischen .worden
gesteld, maar nu reeds mogen wij ver
wachten, dat deze eischen aan den be-
staanden toestand zullen aansluiten, na
tuurlijk voor zoover zulks mogelijk is.
Meer mogen we op 'toogenblik zeker
niet verlangen.
Een ander goed nieuwtje kwam uit
Duitschland, waar een geleerde de tong-
blaarbacil ontdekt zou hebben, 'tls niet
de eerste maal, dat de een of andere ont
dekking in verband met de bestrijding
der gevreesde veeziekte wordt gemeld.
Een nadere bevestiging bleef echter ge
woonlijk uit. Toch ben jk geneigd, dit
laatste bericht te gelooven. Laten we er
eens het beste van hopen. Dan hebben
wij het vooruitzicht, bij nieuwe gevallen
een methode van bestrijding toegepast
te zien, waarvan men de doelmatigheid
eerst door proeven bewezen heeft. Dan
zullen de belanghebbenden zeker gaarne
medewerken, juist omdat zij van het rede
lijke der maatregelen óveriuigd zijn.Want
nu moge men den boeren allerlei tegen
werking en wetsontduiking verwijten en
hun op grond daarvan de geheele mis
lukking der pas toegepaste maatregelen
in de schoenen schuiven, 't ligt toch voor
de hand, dat een bestrijding, waarvan
de wetenschappelijke grondslag ont
breekt, in de lucht hangt en niemand be
vredigt. Eerst als bewezen js, dat riïen
op den goeden weg is, kan men op
loyale medewerking rekenen en mei suc
ces de ziekte bekampen. Zóó is het met
meer besmettelijke ziekten gegaan.
Mocht het bericht omtrent de ontdek
king van de baccil juist zijn, dan vertrouw
ik, dat maatregelen worden voorgeschre
ven, die allen bevredigen, niet alleen den
heer Th. Wesselingh en zijn uitnemend
inaar weinig talrijk gezelschap, maar
ook de breeüe scharen van belangheb
benden, die in deze zaak nu nog toi de
ontevredenen behooren.
We zitten midden ju het vergader-
seizoen. Zoo hield de heer Engels een
politieke rede voor de leden der Jonge
Garde (afd. Dorp). Zoo vergaderde de
Kiesvereeniging over een concept-regle
ment voor de Centrale.
Uit het verslag van cfeze laatste ver
gadering is reeds gebleken, dat zij een
eigenaardig verloop had. De geschiedenis
is zóó. Nadat een commissie uit liet C. B.
het concept ontworpen had, werd dit door
het C. B. zelf gewijzigd. Tevens advi
seerde het C. ,B. de omlijnde artikelen
weg te laten. Liet. men de?é er in, dau
zou men bij candidaatsteitiag voor Ka
mer en Staten de stemming houden in de
afdeeliug-en, zou dus ieder Jid aan de
candidaatstelling direct medewerken; liet
men de omlijnde artikelen weg, dau zou
de candidaatstelling evenals vroeger .j—
voor 1909 via de afgevaardigden ter
Centrale Vergadering geschieden.
Nu hebben we in o:ize afdeeling twee
leden van het C. 3-, nl. de heeren A. A.
dat zij met hooi en zachte plantendeelen
bckleeden. In dit nest worden dan een
vier of vijftal buitengewoon hulpbehoe
vende jongen geboren, die door de bei
de ouders met veel zorg en toewijding
worden groot gebracht, wat dit zeggen
wil, kan men eerst begrijpen, als men
weet dat de jongen al even vraatzuchtig
zijn als de ouden, terwijl het wel min
stens zes maanden duurt, eer zij zelf
in hun onderhoud kunnen voorzien.
De vijanden van den mol zijn legio',
op de eerste plaats de mensch, die hem'
zoowel in domme achtervolgingswaan-
zin, als om zijn vel, achtervolgt; yer-
der de .wezels, de hermelijnen en bun-
sings. Ook de vossen en egels maken
ijverig jacht op hem.
Waar de mol zich echter veelal zoo
verdienstelijk maakt, ware het te wen-
schen, dat hij althans van de menschen
een betere behandeling mocht onder
vinden. Moge dit stukje daartoe bijdra
gen. H.
