3cl
„Ja," riep Bella, „en op de bruiloft ben ik niet geweest, -toen was
ongesteld. Maar ik wist wel dat u bestond en ook dat u fowtam
,,Ja, ja," riep de dokter plagend, „en je verheugde je a. op een
cavalier
„Zie zoo, nu is alles in orde. Nu gaan we lunchen," zei Ellie, ,,'t is
laat geworden. Kom, tantetje, en vanavond1 houden we St. Nicolaas."
De vxoolijike Ellie danste de kamer uit.
„U hebt het to oh heusch niet kwalijk genomen, juffrouw," vroeg
Eduard zacht.
„Wel neen, ik heb me er dol mee geamuseerdHier mijn hand er
op," en ze reikte Eduard ha.ar rechterhand, die hij, juist een paar
seconden langer dan noodig was, vasthield.
Niet gelukt. Een eigenaar van hopvelden had
vernomen, dat eene zekere .aandeelen-hrouwerij,
aan welk eene groot'e bezending pp weg was,
wrak stond; hij schreef'derhalve dadelijk aan'die
firma, dat de haar toegezonden hop niet van de
beste qua lite it was, dat hij binnenkort betere
soort zou zenden en zij de bezending voor zijne
rekening maar moesten retourneeren. Om zeker
der v,an zijne zaak te -zijn, verzond hij ook nog het
volgende telegram: „niet aannemen; laat maar
aanstonds teruggaan." Hij wiachtte, ma.ar wat
er terug,Wamzijn© hop niet. Eindelijk ontving
hij een brief met. de melding„Wij zullen ingevol
ge uw laatste telegram handelen, maar dan liever
als de wissel komt."
,M,aar Ed, kende jij dan Bella heelemaal niet?"
Tante, moet je zeggen," sprak het meisje quasi dreigend met den
"inger.
„Heelemaal niet! Ik heb de juffrouw nooit onvmoet vóór deze
In jou engagementstijd maakte ik juist die buitenlandsohe
Den surprise-avond brachten ze allergezelligst door onder het ge
bruik van de overoudwbeken.de boterletters en een glaasje warmen
punch. Eduard amuseerde zich uitstekend, waartoe de lieve logée
niet 'weinig bijdroeg. Ieder oogenblik steeg zijn bewondering voor
liet lieve, ongekunstelde meisje, en.ook zij scheen behagen te schep
pen in het gezelschap van den jongen, kna-ppen advoca.at.
En bet verwonderde Ellie en Philippe niets, toen Edruard zicli.na
eenige dagen als hun aanstaande „oom" Voorstelde,
Dien ,Sint-NicoJ,aasdag zouden noch Bella, noch Eduard ooit meer
vergeten
DE PROTESTMEETING DER ZOUAVEN TE OUDENBOSCH:
een kijkje op het feestvertoon in het anders zoo slille plaatsje, dat nu
liet schouwspel is geweesl van een schitterende Katholieke manifes
tatie.
ALLERLEI.
HOE ALPHONSE ALLAIS ZIJN HUUR SCHULDIG BLEEF.
Door een aardigen inval wist de yo&r eenige jaren overleden beroemde
Fransche humorist Alphonse
Allais het eens zóó ver te
brengen, dat hij zijin ge vrees
den huisheer de hum1 kou
schuldig blijven. Driemaal
reeds had hij den huurter
mijn niet betaald, maar deze
omstandigheid versterkte in
hem geenszins het verlangen
om het verzuimde in te ha
len. De lste Januari stond
voor de deur. Als beleefd
huurder haastte de opge
ruimde Alphonse zich om
aan zijn huisheer, een ouden
deurwaarder, die door het
ongeluk en den geldnood
van zijn iandigenooten rijk
was geworden, als Nieuw-
jaarswensoh een visitékaart
je toe te zénden Op het
kaartje las men: „Alphonso
Allais, fabrikant van nitro
glycerine." Terzelfder tijd
behing Allais zijn kamer
met giroote plakkaten: Daar
na legde hij een groot blad
wit papier midden.op zijn ta-5
fel en schudde daarop een 1
pond stijfselmeel.
Doodbedaard 'wachtte hij daarna op de dingen, die komen zouden.
Het duurde niet lang.
Op een mooien morgen hoorde Allais de oude trap onder de zware
stappen van den „ouden gerechtsdienaar" kraken. De lieer des huizes
kwam'zelf, om eindelijk de
huur te ontvangen.
De lclok slaat, de huisbaas
treedt binnen, gelukkiger
wijze met een sigaar in den
mond. Als een tijger snelt
Allais met een ontsteld ge
laat op den onwelkomen be
zoeker toe, ontrukt hem in
wilden haast do. sigaar en
slingert ze onder ,aan de trap
neer. Daarna gaat. hij, door
de opwinding overweldigd,
ademloos tegen dén muur
staan leunen en wijst, zon
der een woord te spreken, op
het plakkaat: „Rooken
streng verboden". Verbluft
vraagt de huisba,as: „Maar
waarom dat verbod om te
rooken
„Maar ongelukkige, als
maar een héél klein beetje
sigiarenasck op deze nitro
glycerine igev,allen was, zou
den wij .allemaal met elkan
der, u, uw huis, de ge'heele
buurt zou dn de lucht gevlo
gen zijn."
De rest laat zich raden:
De huisbaas haastte zich,
zoo'n gevaarlijken huurder
kwijt te raken. Hij schonk hem de achterstallige
huur, onder beding, dat hij onmiddellijk zou vér-
trekken en hij w,as den) slimmen humorist van
harte dankbaar, toen deze zich ten slotte hereid
verklaarde, aanstonds zijn hebben en houden bij
een te pakken.
DE PROTESTiMEETING DER ZOUAVEN TE OUDEBOSCH:
onthulling van het Monument voor de gevallen Zouaven door het Tweede Ka
merlid den heer A. C. A. van Vuuren met een pakkende rede.
HET A.S. 1 O-JARIG BESTAAN DER AFI). PURMÊREND VAN DEN R.K. VOLKSBOND
geven we hierboven een groep van bestuur en feestcommissie: 1. Deken Busch, geestelijk
adviseur; 2. J. van Beek, voorz. feestcqmmissie; 3. G. de Wolf, voorzitter besuur; 4. E.
Wikke, sccr.5. G. Groot, penningmeester; 6. J. Jansen, 7. A. V. Clynk', bestuursleden;
8. C. H. de Wolf, 9. J. J. L. van Beek, 10. P. Brantjes. 11. N. Doffer, 12. P. Uding, 13.
C. Daalmeijer, 14. J. Kieft. Bij dit 10-jarig jubileum herdenkt men met weemoed nog den
eersten geeslelijken adviseur. Deken A. H. F. Wennen z. g
Boosaardig. Karei (tot zijn vrienfd Gusttaaf,
wiens neus een koperkleurig uiterlijk heeft). Zeg
eens, Gustaaf, jaag die vlieg van uw neus weg;
't beestje kon zich de pooten anders eens ver
branden.
