"kameroverzicht.
DE SCHAT.
BINNENLAND.
Tweede Blad, behoorende
bij De Leidsche Courant
van Zaterdag 1 juli.
TWEEDE KAMER.
Nog geen vacantie. Diverse
wetsontwerpen.
De Tweede Kamer, die gehoopt had
gisteren haar agenda af te doen, moet
de volgende week nog eens in het open-
ibaar terugkomen. Toen om ruim 5 uur
gestemd moest worden, kwam weer één
lid te kort. Slechts één lid, evenals enkele
flveken geleden. Maar de Kamer was on
voltallig en de zitting moest worden op
geheven. 't 19 anders het zittinkje wel
'geweest! De heeren volksvertegcnwoor-
i'digers schijnen in den laatsten tijd over
i't algemeen meer van lawaai en rumoer
£jlan van ernstige bezadigde discussies te
•'houden. De Kamer heeft de afgeloopen
weken tooneelen opgeleverd als zij mis
schien vroeger zelden te zien gaf. Van
I idat standpunt beschouwd deed het van
"jöe meerderheid een verstandige daad de
jlBakkerswet niet meer in behandcliug
te nemen. Als Duys en enkele andere
„moppentappers en obstructionisten der
linkerzijde op deze wijze blijven optre
den, wordt in niet geringe mate de par
lementaire arbeid belemmerd. jWij zullen
^echter aannemen dat het stormachtig zo-
i jnersche weer den heeren parten speelt,
waardoor zij van de kook geraken.
Hoezeer wij de afdoening der Bak
kerswet op prijs hadden gesteld uit
stel is immers afstel en nu moet men
maar afwachten, wanneer de Kamer dit
.wetje in behandeling neemt de tegen
standers van behandeling hadden eigen
lijk gelijk met hun bemerking, dat de
Kamer weigerde een wet af te doen, op
.welks behandeling de Regeering grooten
prijs stelde en zij zou onnoodig haar
vacantie opofferen voor een wet, die al
maanden wacht en die zij zelf heeft op
gehouden De argumenten, die pleitten
voor uitstel der militiewet, golden in nog
sterkere mate voor niet-behandeling der
Bakkerswet. Hierbij kwam, dat de lin
kerzijde wel aan de Bakkerswet wilde bc-
i mits het tarief niet in de afdee-
lingen zou worden onderzocht. Maarj
reclits wilde daar natuurlijk niet aan.
Bij het tarief zijn vee 1 gewichtiger be
langen betrokken dan bij de Bakkerswet.
Wat zou ons de sociale wetgeving ba
ten als er geen geld was om ze te be
talen? Van de linkerzijde weet men nu
eenmaal dat zij het tarief niet wil en dat
zij tijd zoekt te winnen.
De heeren besloten dus niets meer af
te doen da»- wat op hun agenda stond.
Zelfs bleken zij niet bereid een datum
vast te stellen voor het afdeelingsonder-
zoek der invaliditeitswet, toen nl. uit de
discussies voldoende bleek, dat alle le
den zoo spoedig mogelijk deze wet in de
afdeelingen willen onderzoeken. Waarom
nu reeds een bepaalden datum in Sep
tember vast te stellen? Het practisch nut
ervan zién wij niet in. Men heeft een
nieuwe Vntrale Sectie en een... nieuwe
voorzitter?
Overigens heeft de Kamer hard ge
werkt om kleine wetsontwerpen af te
doen. Met en zonder discussies zijn 7 van
die wetjes afgehandeld en ook het
achtste was bijna aangenomen, zoo er
niet één lid te weinig ware geweest.
'iüing over het glaswerk aan het Vre
despaleis. De gekleurde ramen, die Ne
derland .aan de Carnegiestichting aan
biedt, schijnen besteld te zijn voordat de
Kamer dit wetsontwerp aannam; althans
is .er een afspraak tusschen Regecring
en de betrokken firma. De heer de Stuers
(R. K.) kwam hiertegen op in een niet-
malsche redevoering, waarin hij wraakte
dat de overige glasbranders van Holland
4)
(Slot.)
Dat alles geschiedde echter, zonder dat
hij het zich bewust werd, zonder dat hij
er acht op sloeg. Zijn verandering, zoo
'duidelijk zichtbaar voor degenen, die
met hern leefden, was een geheim geble
ven voor hem zelf, de jonge werkman
.wist niet, dat hij veranderd was, hij voelde
zich alleen gelukkiger. De eenige nieu
wigheid, die hij bemerkte in zijn gevoe
lens was zijn liefde voor Suzanna.
Deze liefde had al zijn andere plannen
veranderd. De milliocnen, die zijn oom
had voorgespiegeld, waren niet meer de
hoofdzaak, maar slechts middelen gewor
den, om zijn verwachtingen te verwezen
lijken. Hij wilde met zekerheid weten, of
zijn liefde gedeeld werd.
Op een avond liep hij in de kleine ka
mer up en neer, terwijl Vincent en zijn
nicht bij de kachel praatten. Beiden spra
ken over den eersten patroon van Char
les, die, na dertig jaren van een werkzaam
leven, zijn boekbinderij te koop aanbood,
°m zich met zijn oude vrouw in de pro
vincie terug te trekken.
.Dat waren twee echtgenooten, die hun
.par.idijs op aarde hebben weten te ma-
keu zei de oud-soldaat, „steeds eensge
zind, steeds goed gehumeurd en steeds
aan het werk."
«Ja," antwoordde Suzanna met over
tuiging, „de rijksten kunnen hun lot benij
den."
Charles, die op het jonge meisje was
zijn gepasseerd. De Minister van Buiten-
landsche Zaken kwam plechtiglijk verkla
ren, dat de Regeering formeel vrij stond,
maar ieder begreep dat een indirecte ver
plichting de Regeering bond. De heer de
Stuers legde zich bij het antwoord des
Ministers niet neer en stelde een motie
voor, waarin de Kamer betreurt, dat de
Regeering met voorbijgang van den bil
lijken eisch om de Nederlandsche glas^
branders in de gelegenheid te stellen, te
dezer zake mede te dingen, een firma met
de bestelling der gekleurde ramen be
gunstigde. Onder groot rumoer dat slechts
door den Voorzitter bezworen kon wor
den met een dreigement de vergadering
onmiddellijk te sluiten, kwam het ont-«
werp in stemming met het bekende resul
taat.
.Woensdag wordt de voorstelling her
haald. Dan treedt de socialist Schaper op
met een geheel nieuw programma, waarbij
op de gereserveerde tribune als toehoor
ders jpijn uitgenoodigd de stakende boot
werkers-terroristen uit Amsterdam en
Rotterdam.
Fallières.
Ons land gaat alzoo bezoek ontvangen
van dit Fransche Staatshoofd.
Met praal en feestbetoon zal hij offi
cieel worden ingehaald, terwijl mag ver
wacht worden, dat dc ontvangst ook van
de zijde des volks een waardige zal zijn.
We willen intusschen niet verhelen, dat
onze gevoelens ten aanzien van dit hooge
bezoek geenszins hooggestemd zijn.
Ware president Fallières een man van
beteckenis op het Staatstooiieel; was hij
een 'figuur als b.v. Roosevelt, om een
hedendaagschen evenknie van hem te
noemen, dan zou groote belangstelling
bij zijn komst te verklaren zijn. Figuren
toch, die merkbare sporen trekken in den
tijd, oefenen gerechtvaardigde aantrek
kingskracht uit, verdienen lof voor
zoover hun daden goed zijn.
Waar is echter de invloed van den
heer Fallières merkbaar? Welke daden
werden van dezen president geboekt?
Waardoor verleende hij aan zijn bewind
eenig eigen karakter? Welke kranige
eigenschappen spreidde hij ten toon?
Een bevredigend antwoord op deze
vragen durven we niet verwachten. Uit
Frankrijk hooren we wel telkens, wat
dc ministers deden of doen zullen, maar
van den jiresidcnt vernemen we weinig
anders, dan dat hij weer eens aan en
ministerie ontslag verleende, dan wel een
of andere officicele plechtigheid ver
richtte.
Nu willen we gaarne aannemen, dat
de heer Fallières door de omstandigheden
verhinderd of weerhouden wordt, zooveel
gewicht in de Staatsschaal te werpen als
hij wel zou wenschen en kunnen. Wie
weet waartoe deze president bij machte
zou zijn, indien hij de handen vrij had.
Laten we dit ook in 'too g houden
waar we den heer Fallières beschouwen
als vertegenwoordiger van een rijk, waar
gespeeld wordt met wat ons, Ka.holie-
ken, heilig is; waar willens en wetens
benadeeld worden de belangen, die ons
dierbaar zijn.
Een en ander gaat ons ter harte, maakt
ons wrevelig, doch niet jegens dezen con-
stitütionecicii president moeten wij hier
aan uiting geven. Wellicht zou hij zelf
vele dingen gaarne anders wenschen, doch
moet Inj berusten en goedkeuren tegen
wil en dank.
Zoo de zaak beschouwend en de bin-
nenlandsche aangelegenheden van Frank
rijk latend voor wat zij zijn, blijft de heer
Fallières voor ons het hoofd eener be
vriende natie en heeft hij als zoodanig
recht op een in ieder opzicht behoor-
lijke ontvangst.
Zoo beschouwd kunnen ook wij van
harte deelnemen aan het welkom, den
heer Fallières toegeroepen. Frankrijk
moge niet meer de krachtige natie zijn
van voorheen, hierin ligt onzerzijds geen
toegetreden, stond voor haar stil.
„üij wilt, dat je mail je aldus liefheeft,
Suzanna?" vroeg hij, haar aankijkend.
„Zeker.... indien ik kan...", antwoordde
het meisje, dat glimlachte en een kleur
kreeg.
„üij kunt het", antwoordde Charles le
vendig, „daarvoor hebt gij slechts één
woord te spreken."
„Welk woord, neef," stamelde Suzanna
verbaasd.
„Dat gij er in toestemt mijn vrouw te
worden", antwoordde de jonge werk
man.
En toen hij de verwarring en de verle
genheid van zijn nicht zag, vervolgde hij:
„Reeds lang heb ik je die vraag willen
stellen.... ik wachtte steeds om een reden,
die mijn oom kent, maar gij ziet, dat het
gemeend is. En wees gij ook openhartig
evenals ik; verberg niets van hetgeen gij
gevoelt; oom is daar en luistert naar ons"
De jongeman nam de hand van zijn
nicht iu de zijne, zijn stem klonk ontroerd
en zijn oogeu waren vochtig.
Suzanna, die van vreugde beefde, bleef
met gebogen hoofd staan, en de oud-sol
daat keek hen beiden aan met een half-
vertcederenden, half-spottenden blik.
Eindelijk nam hij het jonge meisje bij
de hand en duwde haar zacht naar Char
les.
„Komaan, spreek toch!" zeide hij.'
„Suzanna, één woord, een enkel woord
slechts", hernam de werkman, „wilt ge
mij voor je man hebben?"
Zij verborg haar gelaat op den schouder
van den jongen man en stamelde „ja."
„Nu, dat heeft moeite gekost", riep Vin
cent, terwijl hij zich op zijn knje sloeg....
reden voor vermindering in hoffelijkheid.
Integendeelals een land zwaar wordt
beproefd, zij het dan dat de eigen kin
deren daaraan schuldig staan, dan ge
biedt reeds de naastenliefde, dat de ge-
buren zich als goede menschen gedragen.
Daarom, president Fallières, hopen wij,
dat de beste herinneringen u straks bij
uw terugkeer mogen bijblijven. En moge
Qod zoo luide onze bede uw rijk
nabij wezen, opdat het zijn oude plaats
in de rij der volkeren weer eens moge
hernemen qi dan behouden.
Weckpru: itje.
Terwijl op het oogenblik een aantal kra
nige kerels aan het toonen zijn, dat men
ook in de lucht hoog boven aarde en zee,
gemakkelijk groote reizen kan onderne
men, tracht een ander deel der aardbewo
ners een zoo groot mogelijke stagnatie te
brengen in het alledaagsche verkeer van
reis- en vervoermiddelen, die doodge
woon laag bij den grond blijven. Ook
Nederland ondervindt er de gevolgen van,
niet slechts onze twee groote handelsste
den weten van deze staking wederom mee
te praten, neen, zelfs hier uit de omgeving
hooren wc klachten over die verwcnsch-
te staking. Ja, 't is een verwenschte sta
king, ik zou die woorden natuurlijk niet
graag in het bijzijn van een massa stakers
uitspreken, want dan zou ik wellicht niet
zonder een paar stuk geslagen armen of
beencn cr af komen, doch in liet bijzijn
van mijn vredelievende lezers - - wier heet
ste strijd misschien een stembusstrijd
was durf ik die woorden wel zeggen
en desnoods herhalen. Doch ik heb mij
misschien te sterk uitgedrukt, zelfs in de
oogen van vele stakers vindt dc uitgebro
ken staking geen genade en ook jn hun
bijzijn kan men zonder vrees voor per
soonlijke ongelukken, van een verwensch
te staking spreken. De reden er van is niet
ver te zoeken. De laatstbedoelde perso
nen immers staken tegen wil en dank,
en die stakers tegen wil en dank
zijn de personen, die oorspronkelijk aller
minst tot dc staking gerekend werden. In
de oorspronkelijke bedoeling lag slechts
een zeeliedenstaking, doch zooals was te
voorzien (met het oog op de oproerige
geest van velen in onze dagen) heeft dc
staking zLcli ook tot de bootwerkers uitge
breid. Under die bootwerkers echter wa
ren cr nog velen die gezond dachten en
van mcening waren, dat die staking hun
niet aanging, maar ondanks die betere ge
dachten helpt dit niet, /ij worden ge
dwongen tegen wil en dank te staken. Als
men ten minste de feiten goed beschouwt
moet men wel tot deze conclusie komen,
en als men de reden dut de stakers de
werkwilligen tot staken dwingen door bij
weigering hen of hun vrouwen en kinde
ren op een pak slaag te onthalen, als men
die reden, zeg ik, met den naam van
smoesje qualificeert, dan moet men maar
eens hooren wat aan sommige personen
overkomt, die absoluut buiten de staking
staan, die noch tot de zeelieden, noch
tot de bootwerkers behooren. Zoo werd
aan een chauffeur te Amsterdam een pak
slaag gepresenteerd, natuurlijk omdat hij
niet staken wilde; een zoon van een chef
van de Kon. Ned. Stoombootmaatschap
pij, ook te Amsterdam, werd gemolesteerd
en geschopt. Jiij een groentekoopman en
een slager, wederom te Amsterdam, wer
den de riuten ingegooid, omdat zij gele
verd hadden aan schepen van de Konink
lijke Ned. Stoombootmaatschappij, en alle
winkeliers worden piet boycot bedreigd,
indien zij het hart hebben aan schepen te
leveren.
Wie dat alles in oogenschouw neemt
voelt ook zijn sympathie met dc stakers
('t zijn in dti geval hcusch geen stakkers)
hoe langer hoe meer bekoelen, indien hij
tenminste ooit een greintje sympathie voor
die menschen gehad heeft. Menschen die
zich de vrijheid aanmatigen om zonder re
den de wettelijke vrijheid van anderen te
beknotten, verdienen geen sympathie. Wii-
„Kom, omhels mijEn thans laat ik je al
leen, kinderen.... Morgen zullen wij over
zaken praten, Charles."
Den volgenden ochtend nam de oud
soldaat den jongen man ter zijde en deelde
hem mee, dat de som, voor hun reis noo-
dig, er was, eu dat zij thans naar Spanje
konden vertrekken, wanneer zij wilden.
Dit nieuws, dat Charles iu verrukking
had moeten brengen, trof hem smartelijk.
Hij moest dus Suzanna gaan verlaten op
het oogenblik, dat hun verlovingstijd be
gon, al de moeilijkheden en gevaren van
een zoo verre en onzekere reis trotsecrcn,
terwijl het zoo zoet zou zijn geweest hier
tc blijven. Dc jonge man vervloekte bijna
de milliocnen, die hij zoo ver moest gaan
halen. Zijn verlangen naar fortuin was
aanmerkelijk verminderd. Waartoe dien
de thans zooveel goud om het geluk te
koopen? Hij had dit immers gevonden!
Hij zei echter niets tegen zijn oom, hij
verklaarde dat hij gereed was.
De oud-soldaat belastte zich met de toe
bereidselen. Hij ging daarvoor verschei
dene dagen uit, in gezelschap van Suzan
na. Eindelijk deelde hij Charles mee, dat
er niets meer te doen overbleef dan huil
reisbiljetten te koopen. Daar het jonge
meisje afwezig was,, verzocht hij zijn neef,
hem te willen volgen om die tc gaan ha
len. Daar de vermoeienissen van de laat
ste dagen zijn wonden weer pijnlijk had
den gemaakt, steeg hij* met hem in een
rijtuig.
Vincent had de dagbladen, die geschre
ven hadden over den schat aan den oever
van den Duero, bij zich gestoken. Toen hij
zich alieyp juct CJjarlcs bevond, over-
len zij zelf staken, nu, dat kan er nog door
(al hadden zij in dit geval weinig reden
ervoor) doch het is onbillijk om anderen
te dwingen hun verkeerde ziens- en han
delwijze te deelcn.
Dat de staking niet in het voordeel van
de havensteden is, zal een ieder gemakke
lijk begrijpen, doch de schuld hiervan
treft niet dc rceders. Deze hebben bij het
aannemen van vaste werklieden alles ge
daan om een plotselinge staking te
verhinderen. Zij bonden de werklieden in
hun contract aan de bepaling dat zij het
werk slechts mochten neerleggen met in
achtneming van .een bepaalden opzeg
gingstermijn Door dien opzeggingstermijn
tracht men voordat de staking uitbreekt,
tenminste een redelijk overleg mogelijk te
staken. Dit is ook absoluut noodig voor
het belang van een havenstad. Zij die hun
goederen willen verzenden, moeten met
eenige zekerheid weten, dat hun goederen
niet plotseling jn een of andere haven
blijven liggen, men moet ten minste eeni-
gen tijd vooruit weten, wanneer een be
paalde plaats als haven moet gemeden
worden. En daarom is het bepalen van
dien opzeggingstermijn jn het contract uit
stekend. Hieruit volgt dan weer, dat de
bootwerkers zich aan contractbreuk heb
ben schuldig gemaakt. Doch bij de mees-
ten was jict, zooals we boven konden
merken geen formeelc contractbreuk, zij
waren gedwongen het contract te verbre
ken, ze wilden werken, maar als ze gin
gen werken, hadden ze de kans, dat ze
niet lang in het bezit van ongebroken le
dematen zouden blijven, of dat ze op 'n
goeien dag vrouw of kinderen met de noo-
dige wonden jn 't ziekenhuis zouden vin
den. 't Is dus in één woord 'n wantoestand
waaraan alle weldenkende menschen
spoedig een eind wenschen.
Dat ook het sclio o n e en zwakke
geslacht flink aan dien minder netten
strijd meedoet, verhoogt nog de waarheid
van deze .woorden.
STAN.
Koninklijke besluiten.
Bii kon. besluit is benoemd tot bur
gemeester van Scliayk A. J. Hoefnagel
tot burgemeester van Neeuwcn, Hill en
Babyloniènbrock J. Ocrlemans tot bur
gemeester van Zcsgchuchtcn A.M. Flcs-
kens tot burgemeester van Oostvoorne
N. J. C. S. H. Lette, secretaris dier ge
meente tot burgemeester van Stomp wijk
en Veur P. Duyvendijk, secretaris der
gemeente Veurtot burgemeester van
ZevenhuizenJhr. H. W. A. Sandberg
tot Essenburgtot burgemeester van
Heilo: Jhr. N. van Foreest, secretaris
dier gemeentetot burgemeester van
Philippine E. Cuelenaeretot burge
meester van Woudenberg: P. A. U. ba
ron van Heeckeren van Brandsenburg
tot burgemeester van Kamperveen, Zalk
en Veccaten J. van Hasselttot burge
meester van AppingedamC. J. Hooft
van Iddckingc; tot burgemeester van
Finsterwolde E. Braaktot burge
meester van Wijlré J. P. H. Leclercq
tot burgemeester van Wijnandsrade Til.
J. li.'tpfergelt
zijn bij liet departement van Financiën
bevorderd
tot commies H. Franken Jr., thans
adjunct-commies tot adjunct-commies P.
M. Sdireurs en H. Senn van Basel
Wagemans, beiden thans cerste-klerk
is aan R. de Cock Rouaan te Gronin
gen eervol ontslag verleend als landme
ter van het kadaster
is benoemd tot vice-president vail liet
gerechtshof te Leeuwarden, mr. W. Kalff,
thans raadsheer iu gemeld college;
is benoemd tot Ieeraar aan dc R. H.
B. school tc Assen, W. van der Wijk,
thans tijdelijk Ieeraar aan dc H. B. S.
met 3-jarige cursus tc Groningen
is de medaille van het Roode Kruis
verleend aan R. Lehman te Amsterdam,
handigdc hij ze hem, en verzocht hem, ze
nog eens nauwkeurig na te kijken, of
ze geen enkele bijzonderheid meer be
vatten, die hun van ccnig nut kon zijn.
I>c jongeman zag allereerst de bijzon
derheden, die hij reeds kende; daarna de
weigering der Spaansche regecring en
ten slotte een verhaal over eenige vruch-
telooze onderzoekingen, die door koop
lieden uit Barcelona gedaan waren om
den schat tc vinden. Hij wilde de kranten
reeds teruggeven, toen zijn blikken vielen
op een brief, geteckend door een zekeren
Pierre Dufoiir.
„Pierre Dufour", herhaalde Vincent,
„dat was den naam van den fouricr der
compagnie."
„Inderdaad, dc titel staat achter zijn
naam", antwoordde Charles.
„Ik dacht, dat de brave jongen iu dc
andere wereld was. Laat eens hooren, wat
hij kan zeggen, hij, die dc vertrouweling
van den kapitein was...."
In plaats van te antwoorden, slaakte
Charles een kreet. Hij had den brief vluch
tig doorgelezen en was bleek geworden.
„Wel, wat is er toch?" vroeg de sol
daat kalm.
„Wat er is!" riep de jonge werkman
uit, „als die Dufour de waarheid zegt,
is onze reis nutteloos."
„En waarom
„Omdat de kisten niet geld bevatten,
maar slechts kruit"
Vincent keek zijn neef schalks aan cn
barstte in lachen uit.
„O, was het kruit!" riep dc oud-soldaat
uit.
„Gij wist dat?" zei Charles.
„Ja, daar jk het zelf gezien heb", ant
eerelid der vereeniging Het Ned. Roodé
Kruis
is aan H. Anker, 'geëxamineerd veearts
te Oudewater, eervol ontslag verleend
als plaatsvervanger van dc districtsvee-
artscn wien respectievelijk 's-Gravcnha-
ge cn Utrecht als standplaats is aange
wezen.
Bij kon. besluit is tot gouverneur van
Suriname benoemd W. D. H. baron van
Asbeck, thans kapitein ter zee, aan wien
als zoodanig met ingang van '26 Juli a.s.
eervol ontslag is verleend
is bij het personeel van den geneeskun
digen dienst van het leger in Neder-
landsch-Indië benoemd en aangesteld tot
tijdelijk officier van gezondheid 2e klasse
dr. A. R. E. Klett
is jhr. mr. dr. H. A. van Karnebeekl,
eervol ontslagen als refendaris bij het
departement van Koloniën
is benoemd tot ridder in de Orde van
den Nederlandschcn Leeuw, jhr. mr. dr<
H. A. van Karnebeek, refendaris bij het
Departement van Koloniën
is benoemd tot Ieeraar aan de R. H. B»
S. te Helmond J. R. van Dyck, Ieeraar,
aan de H. B. S. te Eindhoven met ver
gunning om tijdelijk met zijn betrek
king van Ieeraar aan de R. H. B. S. te
Helmond te bckleedcn die van Ieeraar
aan de H. B. S. te Eindhoven.
is benoemd tot agent der Rijksverzeke
ringsbank H. J. Hendrikse, zulks onder
toekenning van eervol ontslag uit zijn
betrekking van opzichter lc kl. voor liet
Stoomwezen
zijn benoemd tot commies der poste
rijen en telegrafie van de 4de klasse:
dc adspirant-commiezen der post. en
teL w. At Schedemans, J. w. tc ivistè,
R. S. T. Gerding, B. Niewold, J. H.
Waterborg, J. J. Suurmond, C. F. Pay-
mans, H. van der Linden, P. J. Droo-
gcudijk, O. Muller, C. Dogterom en
de surnumerairs der posterijen en te
legrafie J. Nierstrasz (o. v.) J. Veen, E»
Tersteeg (o. v.), J. H. Gasau, M. H.
Baarda, P. C. van der Slikke, J. van der
Poel, H. C. van dcVen, P. D. Doetheer;
zijn bevorderd tot opzichter van den
Rijkswaterstaat 2e kl. A. van de Linde,
A. Steendam en L. Bootsgezel, thans
opzichter van den Rijkswaterstaat 3e kl.
tot opzichter van den Rijkswaterstaat
3e kl. A. W. de Bode, thans opzichter
van den Rijkswaterstaat 4e kl.
STATEN-ÜENERAAL-
TWEEDE KAMER.
Zitting van Donderdag 29 Juni. (Verv.f
Besloten wordt het wetsontwerp betref
fende dekking van het tekort der R ij k s -
verzekeringsbank van tic agenda af
tc voeren.
Alsnu kwam weder aan dc orde het
wetsontwerp, houdende nadere bepalin
gen met betrekking tot dc belasting bij
invoer verschuldigd van gedistilleerd en
vruchten.
Eigenlijk zou slechts aan de orde zijn
hernieuwde stemming van het amende
ment-Schaper, beoogende de terugwer
kende kracht, welke door overneming
door Minister Kalkman van het amende-
ment-Loeff uit de wet was komen te ver
vallen, weder in liet ontwerp tc herstel
len, doch op voorstel van den heer de Sa
vor n i n L o li in a n fC. 11.) werd het de
bat over dit amendement-Schaper weer
heropend»
IX' heer deSavornin L o li m a n (C.
IT.), bestreed die terugwerkende kracht,
waar het Jiicr een strafbepaling* geldt.
Men zou dan gaan vervolgen voor t en
feit, dat bij het plegen niet strafbaar was.
Vervolgens kwam spr. nader breedvoe
rig terug op de beschuldiging van den
heer Schaper, alsof de rechterzijde be
lasting-ontduiking in dc hand zou wer
ken, verdedigde haar tegen de insinua
tie.
De heer Schaper (S. D.) heeft in
dertijd volstrekt niet bedoeld den heer
Loef! persoonlijk jets onaangenaams te
woorddc de grijsaard doodkalm.
„Maar dan hebt ge mij bedrogen," riep
de werkman uit, „gij kondt niet aan liet
bestaan der begraven milliocnen geloo-
ven en uw belofte was dus spotternij!"
„Het was een waarheid", antwoordde
de soldaat ernstig. Ik heb je ecu schat be
loofd, gij zult dien hebben, maar we /.ui
len dien niet in Spanje behoeven tc zoe
ken."
„Wat bedoelt gij?"
„üij zult het zien."
1 Iet rijtuig hield stil voor een winket,
dc twee mannen stapten uit cn gingen
binnen.
Charles herkende het atelier van zijn
vroegeren meester, maar mooi gemaakt
en opgeschilderd en voorzien van alle noo-
dige gereedschappen. Hij wilde de verkla-
.ring vragui van hetgeen hij zag, toen zijn
oogen vielen op den naam van den eige
naar, die met groote letters op dc vitrine
geschilderd was. Het was zijn eigen naam.
Op hetzelfde oogenblik werd de deur van
den achterwinkel geopend; hij zag een
vroolijk brandenden haard, en gedekte ta
fel, cn Suzanna, die hem glimlachend een
teeken gaf, om binnen te komen.
Vincent wendde zich nu tot hem cn zijn
hand nemend, zei hij:
„Ziedaar de schat, dien ik je beloofd
had, een mooie positie, die je brood ver
schaft, en een goede vrouw, die je geluk
kig zal maken. Alles wat gij hier ziet, is
door je zelf verdiend en hoort je toe.
Thans, nu gij weet, waar liet gelukkige
leven is, en gij het gesmaakt hebt, hoop ik,
dat gij het niet zult weigeren!"
