BUITENLAND.
DE SCHAT.
Tweede Blad, behooiende
bij De Leidsche Courant
van Zaterdag 27 Mei.
De Week.
Van plotselingheden hing deze week
'pan elkaar, van zulke zaken, die, hoewel
jmen ze weken en maanden van te voren
jziet aankomen, hoewel je ze met wiskun
stige zekerheid, alle factoren secuur naast
lelkaar plaatsend, berekend hebt, die on-
(danks dat alles als een donderslag uit
jhelderen hemel boven je hoofd losbar
sten, dat je er naar te kijken staat, met
'leen gezicht van „hoe-is-het-mogelijk?"
't Waren niet als over Portugal gis
singen en beweringen van corresponden
ten, die zelf niet meer weten of het oor-
Jog dan wel vrede zal zijn, of duimzuig-
seis van de bewindslieden en de door hen
(beïnvloede pers, mededeelingen, die zelfs
jdoor de grootst mogelijke onwaarschijn
lijkheid niet meer verwonderen en waar
ivoor men de schouders ongeloovig op
haalt. Want wie weet waaraan zich te
houden? Dagelijks wordt er saamgezwo
ren, dagelijks komplotten ontdekt, dage
lijks kondigt men een monarchistische te-
genrevolutie aan en er gebeurt niets. Het
eenige wat we wel gelooven mogen is
'dat het er steeds roeriger en rumoeriger
wordt, en dat de datum der algemeene
verkiezingen, 28 dezer, wel eens die lang
verwachte opstand zou kunnen brengen.
'Maar dan zal het ons niet verwonderen
evenmin als wanneer op dien datum een
;algemeene zeeliedenstaking het wereld
verkeer stop zet. Er wordt te veel over ge
sproken, men afficheert het op de muur:
uMannen, past op het sein." Alsof ook
ook anderen daar niet op zouden passen.
En toch, geschiedt het werkelijk, de
heele wereld gaapt met open mond
„Gunst, is het toch waar?"
Hoe vaak is niet gewaarschuwd tegen
de gevaren die de vliegkunst niet alleen
voor de beoefenaars maar zelfs voor den
ieenVöudigen toeschouwer met zich brengt,
idat men wel met zulke gedachten naar
!een vliegvertooning moet heengaan, dat
je elk oogenblik het vreeselijke verwacht.
.En toch gaf het een geweldige schok aan
je gespannen zenuwen, te hooren, hoe
zoo'n reuzenvogel, de vleugels wijd uitge
spreid, en met onheilspellend geschreeuw,
als een roofdier zich neerstort op zijn prooi,
'neerplofte op twee van Frankrijk's minis
ters, den een morsdoodend, den arm los
gescheurd van het lichaam, den ander
neerkeilend tegen ide vlakte, dat hij er
nauw het leven afbracht.
De schok van dien slag doortrilde even
het geheele ministerie, of dat zelf tegen
!den grond gemaaid was. Zal het blijven
of gaan? Kan Monis gemist worden en
zijn werk gedaan door een ander in de
zes weken, dat hij tot werkloosheid ge
doemd is. Slecht voorteeken waarmede
een nog slechts enkele maanden oud mi
nisterie zijn werkzaamheden eigenlijk pas
goed begint. Maar de bladen brachten al
het antwoord. Het Kabinet blijft aan. Hoe
kon merf feitelijk anders doen, waar men
juist een ministerie had doen vallen en dit
met moeite bijeengescharreld had? Dus
is geen andere lijkrede noodig dan voor
;Berteaux, wiens heengaan als mensch
misschien betreurd wordt (een sterfgeval
maakt altijd vergevensgezind) maar wiens
gemis voor het Katholiek Frankrijk, ver
woed sectaris als hij was, gewin werd.
Een paar dagen later, even onvoorzien,
omdat men het later verwachtte, viel ook
een man, waarvan men eveneens zegt,
dat zijn heengaan gewin is en die vroe
ger als een. „vader des vaderlands" werd
geëerd en op de handen gedragen: Por-
firio Dias, de 81-jarige president van
'Mexico. Door burgeroorlog op het kussen
gekomen, werd hij ook door een burger-
- oorlog er ai'gestooten.
Schoon uit onbemiddelde ouders gebo
ren, voor wetenschappelijke studie opge
leid, kwam hij door den „hervormingsoor
log" in het leger, waar hij zich zoo on
derscheidde dat hij het spoedig tot gene-
Een jong meisje en een grijsaard zaten
in een kleine kamer, waarvan het ameu
blement erg bescheiden, doch zeer netjes
en zindelijk onderhouden was. De orde,
de smaak en de zindelijkheid gaven aan
het armoedige interieur een soort van
elegantie.
De zon was op het punt van onder
te gaan, haar laatste stralen beschenen
door het venster het lief gezichtje van
het jonge meisje en speelden in de witte
haren van den grijsaard.
Deze zat in een grooten leunstoel. Zijn
verminkte voeten rustten op een bankje,
en de eenige arm, die hem overbleef,
leunde op een klein tafeltje, waarop men
een kleine meerschuimen pijp en een ge-
borduurden tabakszak bemerkte.
De oud-soldaat had een openhartig ge
laat. Een grijze knevel beschaduwde den
halven glimlach, die om zijn lippen speel
de, terwijl zijn blik op het jonge meisje
gevestigd bleef.
Deze kon twintig jaar tellen, het was
een blondine, met vriendelijke maar be
weeglijke trekken, wie gevoelens zich
door plotselinge uitdrukkingen vertolkten.
Maar mooi gelaat geleek op die helders
raai bracht. Ofschoon aldra voor verschil
lende bestuursfuncties gekozen, mocht het
hem niet gelukken tegenover Juarez ge
kozen te worden, die als president der
republiek optrad. ,.Wel werd hij in 1873
president van het Opperste Gerechtshof
te Mexico, aan welk ambt het vice-presi-
dentschap verbonden is. Echter verklaar
de het Congres deze verkiezing nietig,
waarop hij uitweek naar de Vereenigde
Staten. Enkele jaren later, bij een nieuwen
opstand tegen den toenmaligen president,
die zich het permanente bestuur wilde toe
eigenen, keerde hij terug en rukte aan
het hoofd van een zegevierend leger Mexi
co binnen. Toen werd hij in 1877 tot pre
sident verkozen. Met kracht gebruikte hij
den tijd van drie jaren om overal de rust
te herstellen en ook daarna bleef hij, de
nieuwe president was zijn vriend en fei
telijk slechts zijn werktuig de ziel van
de regeering. In '82 zag hij zich opnieuw
als president verkozen, en zes keer ach
tereen werd zijn mandaat verlengd.
In al die jaren was zijn dictatorschap
absoluut, enn hij heeft zijn land den groot
sten zegen: een langdurig tijdperk van
ongestoorden vrede verzekerd. De voor
uitgang van het land is onder zijn be
stuur verbazend geweest. Ook in het bui
tenland werden de gaven van dezen ge
malen regeerder allerwege erkend. In zijn
land echter wekte de straffe wijze, waarop
hij het bewind voerde, toenemenden wre
vel. Deze vond ten slotte uiting in den op
stand van Maduro, welke verrassend was
door de algemeenheid van het verze.t
Plotseling nu, na jaren van vrede, heeft
Mexico weer geleerd, wat revolutie ma
ken is, en het is de groote vraag of er
nu weer een sterke man zal gevonden
worden, als Diaz in de kracht van zijn le
ven was, om de Mexicanen weer binnen
de perken te brengen. Wellicht gaat Mexi
co weer een onafgebroken tijd van bur
geroorlog tegemoet gelijk vóór Diaz' be
wind. We hebben nu reeds Madero's on
macht tegenover de andere rebellen ge
zien. V,
Weekpraatje.
De Parlementaire molen is weer se
dert eenigen tijd aan 't malen', en er is
voorloopig nog genoeg koren, zoiodat
er nog werk in overvloed zal zijn. Ejn)
ook werklust is er te over, vooral bij
de rechterzijde, di'e wil zelfs niog blijj-
ven werken .op een tijd^ dat men' in an
dere jaren, leen welverdiende rust ge
noot. Men heeft het plan' oim als h'et
eenigszins mogelijk is, de militi'ewet tn|og
dezen zomer onder d'e knie te krijgen.
De Telegraaf-correspondent noemt dit
alles echter zeer onwaarschijnlijk, voor
al, ook hierom omdat er een flink voor
loopig verslag van zal verschijnen], met
vele bemerking'en op de wet in haar ge
heel en hare ond erdeel en, zoodat ook
de minister weer wat m'eer tijd noodig
zal hebben om dat alles te beantwoor
den, en volgens genoemden correspon.
dent, zal dat wel zoo lang duren', dat da
Kamerleden wel geen zin meer zullen]
hebben om nog met een openbare be
handeling te beginnen. Dit laatste is
echter maar een persoonlijke opinie van'
dien correspondent en het kan' heel ge
makkelijk gebeuren 'dat over eenigen tijid
de meerdeeheid der Kamer wel blijkt
zin t£ hebben om de openbare behande-
linlg in den vacantietijd te doen plaats
hebben.
Over de Staten-Generaal echter zul-
we maar niet verder praten, daar kunnen
we eiken 'dag meer dan genoeg over
in de krant lezen. Ook over d'e Leidh
sche grachten, waar een i'edeï het in de
laatsten tijd over had, zullen w,e n'iëts
zeggen, 't 'is op het oogenblik 'n draagt
lijke toestand, het spuien in' Katwijk
schijnt iets te helpen. We kunnen het
veel betier 'eens hebben over een heel
mooi dorp en als ik dan eens nadenk
valt als vanzelf mijn gedachte op Blo<e-
mendaal, de naam zegt reeds dat het
er erg "fraai moet zijn. Doch nfet all'eenl
zegt de naam dat men daar in tefon omu
geving komt, die gezicht en reuk hoogst
waarschijnlijk aangenaam aan zal doen
maar de burgervader toomt door zijn'e
beschikkingen en verordeningen dat hij
ook het gehoor van zijn onderdanen niet
wateren, die tot den bodem laten zien
alles wat zij bevatten.
Zij hield in de hand een blad en las
den ouden invalide daaruit voor. Maar
eensklaps hield ze op met lezen en
luisterde.
„Wat is er?" vroeg de grijsaard.
„Niets!" antwoordde het jonge meisje,
wier gelaat teleurstelling uitdrukte.
„Gij hebt gemeend Charles te hooren
hernam de oud-soldaat.
„Het is waar", zei het meisje, terwijl
ze een kleur kreeg, „zijn dagtaak moet
geëindigd zijn en het is tijd, dat hij
thuis komt
„Als hij terugkomt", zei Vincent op
droevigen toon.
Suzanna opende de lippen om haar
neef te rechtvaardigen, maar verlegen
hield ze op en verzonk in gepeins.
De invalide streek met de hand, die
hem overbleef, door zijn knevel en trok
er met ongeduld aandat was zijn ge
woon gebaar als hij ontevreden was.
„Onze jongen gaat den slechten weg
op", hernam hij eindelijk, „hij komt hier
norsch terug, en brengt, in plaats van
te werken, den meesten tijd met zijn
makkers in de kroeg door. Dat alles zal
slecht voor hem en voor ons eindigen."
„Zeg dat niet, oom", zei het jonge
meisje levendig. „Het is e,en slecht oogen-
op een te zware proef wil stellen. Men-
had daarvan verschillende zijden geklaagd
over de slechte en valsche muziek van de
verschillende door het dorp trekkende
straatmuzikanten, de burgemeester heeft
toen eenigfe voorwaarden gesteld, waar
onder voortaan slechts vergunning tot
muziek maken zal gegeven worden'. Toch
worden er nog geen maatregelen' geno-
men tegen sp'eien op niet zuiver ge
stemde instrumenten (wat toch ook een
grief derlbewon'ers is). We vindepi maar
één maatregel ai^e op d'e muziek zelf b'e_
trekking ïieeft n.I. deze, dat het coqis
muzikanten voltallig moet blijven ge
durende den tijd dat er gespeeld wordt.
Er zullen dus niet onder het spelen een
paar mogen wegloopen, om het loon!
voor hun arbeid te vragen. Het zou te
hard zijn voor de meeste dier menschen,
die aldus nog op fatsoenlijke manier
hun' broodje verdienen, wanneer het spe
len zonder meer Verboden wierdi, enl
toch kan men meestal niet zeggen' dat
het zoo mooi is om het maar toe te 1 ai-
ten. Daarom schijnen de bepalingen*
uit de gemeente Bloem'endaal nog al be
vredigend, zoolang men tenminste tegen
het valsch spelen niets kan doen.
De gemeentërafld van Delft nam deze
week een voorstel aan, wat ten voor-
deele strekt va(n de Katholieke zaak al
daar met name voor den Middenstand.
De „Hatfize" heeft n.I. f 200 subsidie
gekregen voor haar handelscursus. Als
het alleen.bij het aann'emen van dit voor
stel gebleven was, zou ik het niert ver
meld hebben, doch zoo gemakkelijk is
het niet gegaan. Er hoorde natuurlijk
debat bij, en daarvan werd door sommi
gen gretig gebruik gemaakt, al te gretig
zelfs dunkt me. Door een der ledieo
werd n.I. van deze gelegeaihleid eens
gebruikt gemaakt om, (zoo zal hij ten
minste gedacht hebben) de Katholieken
eens op hun 'plaats te zetten'. Hij vondi
het b.v. alles behalve aardig dat een
Katholieke vereeniging in hare statuten
opneemt, dat men geen lid meer kan]
blijven, indien men een n et-Katholieke
verkeering aangaat. Daarenboven hij (de
rechtvaardige) had natuurlijk heelemaal
geen haat tegen de Katholieken, maar
hij kon niet velen, dat de Katholieken de
andersdenkenden haten.
Zou die geachte afgevaardigde zich mis
schien niet een weinig vergist hebben,
zoodat juist het tegenovergestelde waar
zou zijn?
Enfin, die gemeenteraad van Delft
schijnt wel meer van die flinke leden te
herbergen. Een ander nl. (ook al bij het
bespreken van de subsidie) meende, dat
de Prov. Staten met hun rechtsche meer
derheid tot alles in staat waren, en dat de
liberalen daar niets te vertellen hadden,
want „dat hebben we nog pas gezien,
mijnheer de voorzitter, bij uwe benoeming
tot lid der Eerste Kamer".
Een aardig compliment, hè?
STAN.
Onderwijs.
Sectie B.
De Alg. R.-K. Gnderwijzers-vereeni-
ging sectie B, hield op Hemelvaartsdag
haar 29ste algemeene vergadering in ho
tel „De zeven kerken van Rome" te 'sL
Gravenhage. De vergadering werd ge
opend door den voorzitter, den heer J.
Th. Kloosterman. In zijn openingswoord
wees deze op de resultaten verkregen
door het werken van sectie B. De win-
tercampagne in de vereeniging is een tijd
van werken geweest; o.a. door de actie
voor salarissen en de actie voor andere
wijze van benoeming. Spreker ging ver
der vrij uitvoerig de jaargeschiedenis der
vereeniging na.
De notulen werden niet gelezen. Uit
het jaarverslag, dat vervolgens werd uit
gebracht, bleek dat sectie B in het afge-
loopen jaar een tijdperk van bloei heeft
doorgemaakt. Er is opgewekt leven en de
oude veerkracht neemt toe. Het aantal
leden is een kleine honderd.
Meegedeeld werd, dat met de uitgave
van een propagandaschrift zal worden
gewacht tot|na de vergadering der Dioce
sane.
De voorzitter is, gelijk voorts iwerd
blik dat voorbijgaat, hoop ik. Sedert
eenigen t|Êjd heeft mijn neef ideeën in
het hoofd!... Hij heeft geen moed meer
in het werk..."
„En waarom dat?"
„Omdat hij, zegt hij, niets van het
werken te verwachten heeft. Hij gelooft,
dat al de pogingen van den werkman
vruchteloos zijn voor zijn toekomst, en
verzekert, dat het 't beste is, van den
eenen dag in den anderen te leven, zon
der hoop maar ook zonder zorg.
„Zoo, is dat zijn systeem?' 'hernam
de grijsaard met gefronst voorhoofd. „Nu,
hij heeft er geen eer van, het te hebben
uitgevonden. Wij hadden in het regiment
ook dergelijke lui, die niet wilden ver
trekken, onder voorwendsel, dat de weg
te lang was. Je neef weet niet, dat men
te Rome kan komen, als men maar den
eenen voet na den anderen verzet"
„O, indien gij hem dat deedt begrij
pen", zei Suzanna met levendigheid. „Ik
heb genoeg beproefd hem te bekeeren,
door hem v> te rekenen, dat een goede
boekbinder ais hij gemakkelijk wat kon
overleggen, maar hij trekt de schouders
op en zegt, dat de vrouwen geen ver
stand hebben van rekenen."
„En toen werdt gij wanhopig, arm
kind", zei de grijsaard„ik zie thans,
waarom gij zoo dikwijls rootle .oogen
meegedeeld, aangewezen om sectie B
te vertegenwoordigen in het comité voor
salarisactie.
Als plaats voor de najaarsvergadering
werd op voorstel van het hoofdbestuur
aangewezen Amsterdam.
Uit de rekening en Verantwoording
bleek, dat het saldo over 1910 bedroeg
f 103.17; de inkomsten bedroegen
f 325.63i/2.
JBij de inu Volgende verkiëzin'g vau'een
bestuurslid werd de heer C. de Qroot
(Beverwijk), met algemeene stememn
herkoezn.
In behandelinlg kwam toen! het be
stuursvoorstel: „De Algemeene Vergat-
dering betuigt haar ingenomenheid met
het plan van dr. Moller tot het inl het
leven roepen van een vacantie-cursus
in paedagogiek en besluit tot het be
tuigen van adhaesie."
Na een korte toelichting door id enl
voorzitter werd deze motie bij acclama
tie aangenomen.
Het volgende agenda-punt, zijnde de
bestuursmotie: „De A.V. van' secTie B.,
gezien de pogingen', welke aangewend
worden tot vervorming der R.-K. Hoof-
denvereeniging in sectie A, der Dioce.
sane vereeniging, is van meeniug, dat ver
wezen! ijking dezer idee het organisatie
leven onder de R.-K. bijzondere ouder
wijzers zal verbeteren en spreekt de
hoop uit, dat deze pogingen met gunsti-
gen uitslag mogen bekroond worden1,"
werd kortelijk toegelicht door den voor
zitter en vervolgens bij acclamatie aan
genomen.
Het voorstel tot het verbinden van een'
rechtskundigen adviseur aan de vereeni
ging, vond algemeen en' steun.
Verlaging van den abonnementsprijs
van Het Katholieke Schoolblad tot op
f 1.vond weinig sympathie.
Het voorstel om niet alleen gehuwde
onderwijzers, maar ook aan gezinshoof.
den vergoeding voor woninghuur Je ge
ven, vond geen steun bij het bestuur,
wijl het zoo moeilijk zal zijn uit te ma
ken, wie gezinshoofd is. Hiertegen' deed
zich echter oppositie voor; eenige leden
achtten het voorstel zeer billijk. Een der
aanwezigen stelde voor in plaats van
„gezinshoofden" te lezen „kostwinners".
Uit de nadere bespreking bleek', dat het
de bedoeling niet is, een .dwingende
bepaling te stellen tot vergoeding van
woninghuur aan gezinshoofden, maar dat
men alleen ide mogelijkheid daartoe wil
scheppen met algeheele vrijheid aan de
schoolbesturen om 'dit al of niet te doen'.
In dien geest werd geconcludeerd.
Bij acclamatie werd instemming be
tuigd niet 'het voorstel tot vehroogii.Tg
van het salaris van den redacteur-secre
taris met f 100.
Hierna volgde pauze.
Na heropening der vergadering om
half drie, werd door den heer J. G. Su_
ring, redacteur-secretaris Van liet „Katho
lieke Schoolblad", een inleiding gehou
den, over het onderwerp: „Financieele
gelijkstelling en onze salarissen."
In stemming kwam vervolgens een'
motie van de afdieeling „Gouda en Om
streken, luid/end e
„De afdeeling „Gouda en Omstre
ken" der Dioc. Ver., er van overtuigdi,
dat de salarissen der R.-K. bijzondere
onderwijzers over 't algemeen hooger
moesten zijn, om in de behoeften'te voor
zien, acht actie tot verhooging der sala
rissen gewenscht.
Zij is van meaning, dat de voorstellen
van de afdeelingen „Amsterdam en Om
streken" en „Den Haag en Omstreken"
deze actie zeer tegenwerken.
Zij acht zelfs behandeling dezer voor
stellen op dit oogenblik in strijd met
een gezonde tactiek, alleen in' staat, om
een gerechtigd streven naar lotsverbe
tering te belemmeren.
Zij sluit zich dus aan bij het praead
vies van het hoofdbestuur en verzoekt
alle afdeelingen om van hare sympathie
met het'praeadvies van het hoofdbestuur
te doen 'blijken."
Ze werd aangenomen niet 22 tegen 11
stemmen.
Adhaesie wierd vervolgens betuigd aan
het voorstel-Haarlem om de mogelijk
heid valn financieele gelijkstelling in stu-
hebt."
„Oom, ik verzeker u
„Ja, ja, het verdriet daarover doet je
vergeten, je bloemen te begieten, en gij
zingt ook nooit meer..."
„Oom
Beschaamd sloeg Suzanna de oogen
neer. De invalide legde zijn hand op
haar hoofd.
„Komaan, denk niet, dat ik je beknor",
hernam hij, „is het niet heel natuurlijk,
dat gij in Charles belang stelt, die thans
je neef is en die eens, naar ik hoop...."
Het jonge meisje maakte een beweging.
„Welnu, we zullen daarover niet meer
praten", zei de invalide, „en keeren we
terug tot dien deugniet, voor wien gij
vriendschap hebt, en ook hij mag je goed
lijden
Suzanna schudde het hoofd.
„Het was vroeger zoo, doch thans niet
meer," zei zij, „indien gij wist, hoe koud
en onverschillig hij sedert eenigen tijd
jegens mij is geworden
„Ja", hernam Vincent nadenkend,
„wanneer men de genoegens der wereld
gesmaakt heeft, heeft men geen zin meer
voor de huiselijke genoegenshet is even
als men slappen wijn drinkt na jenever."
„Maar Charles kan weer op den goeden
weg komen," zei Suzanna. „Het is wel
licht voldoende, ooin, dat gij hem daar-
die te nemen. Zulks met algemeene stem.
men.
Met de gewone plichtplegingen werd
vervolgens de vergadering gesloten.
Land- en Tuinbouw.
De besproeiing van het aardappelge-
was, met Bordeauxsche pap begint inl
verschillende provinciën langzamerhand
burgerrecht te verkrijgen. De resultaten'
hebben duidelijk aangetoond, dat deze
besproeiing een cultuurmaatregel is, diei
pjet voordeel kan worden aangewend;
Bijna altijd en overal worden de aardn
appelplanten min of meer aangetast doon
bekende ziekte, er komen bruine vlekken!
op de bladeren, die spoedig verdorrenl
en zwart worden. Door een tijdige beu
'sproeiing wordt dit tegengegaan', behou-
den de bladeren 2 a 3 weken langer huw>
groene kleur, en is meermalen| ook d«
kwaliteit der eetaardappelen beter.
Omtrent verkregen resultaten vermeb
den we het volgende, ontleend aan het
3-jaarlijjksch verslag 'der Rijiksproefvel-
den. In Noord-Holland werden! van 1901
1906 niet minder dan 58 b esp roei in'gs-
proeven genomen^ waaruit bleekv dat 't
geldelijk voordeel per H.A. daardoon
verkregen in een groot aantal gevfallenl
f 100 a f300 bedroeg. Ook in 1907 enl
1908 werden proeven genomen'. De zo
mer van 1907 was koel en tamelijk droog,
de zikte heerschte toen iji betrekkelijik)
geringe mate en dientengevolge waren'
de uitkomsten der besproeiingen in dat
jaar niet zoo groot. Toch was de uit
werking op de 19 proehelden in ge
noemde provincie zoodanig, dat de kos
ten, nog ruim betaald werden. De ge
middelde meeropbrengst der besproeide
boven de onbesproeide aardappelen was
per H.A. 26 H.L. groote en 9 H.L. kriel.
Na aftrek van de kosten van 2-inaat
sproeien (pl.m. f20 per H.A.) bedroeg
het geldelijk voordeel nog f31 per H.A.
In 190S was op een veld (te Wijdencs)
een verlies door d-e bespuiting van f 64
•per H.A. te constateeren. Dit is wel een
reniek geval op de andere velden gaf!
de aanwending winst welke echter zeer
variabel was, daar we in het verslag
vermeld vinden de geldelijke meerop
brengsten van 7 8, f75, f131 en f191.
Ook in de provincie Groningen werd!
de maatregel toegepast op een zestal'
akkers. Werd de opbrengst van het on
besproeide perceel op 100 gesteld, dan'
waren de opbrengsten der besproeide
de perceelen te Veendam 133, te Drou-
wenermond 143, en 134, te Tolbert 117
en 121, te Veendam 174. Ook hier oefen'-
de dus telkens het sproeien een' zeer
gunstigen invloed ,uit op den oogst.
Aan" deze proefnemingen was tegelij
kertijd verbonden een onderzoek of ééU
dan wel tweemaal sproeien het beste
werkt. De resultaten op 7 velden warenl
bij één en tweemaal sproeien respect.:
119 en 131, 114 en 143, 115 en 121,
119 en 117, 119 en 147, 119 en 141,
108 en 121.
Men ziet dat, met uitzondering van!
een enkele proefnleming, de herhaling
voordeelig werkte. Dit behoeft ook niet
te verwonderen, wantneer men bedifirt,
dat in de practijk niet zelden 35 ma
len wordt besproeid. Te Veendam werd
ootk nog vergeleken de werking van zelf
bereide pap met die van een hainldels-
mengsel. De verschillen waren gering,
in 't eene geval werkte het handels-
mengsel in het andere de zelfbereide
pap iets gunstiger. Daar het gebruik van'
het eerste veel gemakkelijker is (men!
behoeft dan kopervitriool en soda niet
af te wegen en op te lossen), is er geen!
bezwaar tegen dit te koopen, mits men'
dit doet onder controle van een proef'
station om zekerheid te hebben van vol
doend gehalte van kop.ervitrioool en so
da. (Slot volgt.)
C. B.
Gemeentezaken.
Gemeenteraad.
De gemeenteraad vergadert op Don
derdag 1 Juni 1911, des namiddags tiö
2 uur.
Te behandelen onderwerpen':
le. Benoeming van de leden en plaats.
over spreekt..."
De grijsaard maakte een ongeloovig
gebaar.
„Die ziekten worden niet behandeld
door woorden, maar door daden. Je neef
heeft geen wilskracht, wijl hij geen doel
ziet; wij moeten hem een doel aanwijzen,
dat zijn moed opheft, maar dat is geen
kleine zaak. Ik zal er over denken."
„Ditmaal is hij het!" zei het jonge
meisje, die op de trap den stap van haar
neef herkend had.
„Stil dan!" zei de invalide, „doe alsof
we niet aan hem denken en begin weer
voor te lezen."
Suzanna gehoorzaamde, maar het beven
van haar stem zou gemakkelijk haar ont
roering verraden hebben aan een oplet
tend toehoorder. Tervviil haar mond werk
tuigelijk de woorden uitsprak, waren haar
oor en haar gedachte geheel bij haar
neef, die de deur opende en binnentrad.
Daar Suzanna aan het lezen was en
hij haar niet wilde onderbreken, groette
de jonge werkman noch zijn oom, noch
zijn nicht. Hij trad op het venster toe
en leunde met gekruiste armen tegen de
vensterbank.
Suzanna ging voort met lezen zondef
te begrijpen wat zij zei.
(V^PlAt vervplgd).
