ZATERDAG 20 MEI 1911.
394
De bloedzuigers wilden niet bijten
(Uit den goeden ouden tijd.)
De plattelandsdokter ïïagemeijer zat
reeds geruimen tijd in het café, waar hij
stamgast was. Het scheen wel, dat hij
een beetje diep in het glas had gekeken,
want zijn oogen hadden een verdachten
glans. Daar wordt hij haastig bij een zie
ke geroepen. Hoewel ongaarne, staat hij
toch op en na zich een weinig opge-
frischt te hebben, gaat hij naar den
patiënt, een postillon, die plotseling door
'n hevige koorts overvallen was. De dok
ter schreef bloedzuigers voor, liet ze da
delijk Tiit de apotheek halen en besloot,
wijl de vrouw van den zieke hem zeer on
handig voorkwam, de bloedzuigers zelf
den zieke op de beenen te zetten. Vreemd
echter, ondanks alle pogingen van den
dokter, wilden de bloedzuigers niet aan
bijten, zoodat Hagemeijer eindelijk het.
DE KERKWIJDING TE KATWIJK:de Bisschop, de posten der deuren met
chiisma zalvende alvorens de reliquiën de kerk worden binnengedragen.
DE KERKWIJDING TE KATWIJK
een aardig kiekje op het inwendige van het nieuw
geconsacreerde kerkgebouw.
betzelfde spoor bewoog. Nadat alle waggons van den trein
over hem heengegaan waren, stond de man, gelukkig zonder
letsel bekomen te hebben, weer op.
(iecn vooruitgang. Boer (die in het duister tegen een tele
graafpaal aanloopt en zijn pijnlijk hoofd wrijft): „Wat drom
mel, krijgen we hier dan ook nooit draadlooze telegrafie!"
Haar kwam hij toe.: Nieuwe huurder (tot den huis
heer): „En de huissleutel?"
Huisheer (tot de .vrouw van den huurder)„Asjeblieft,
mevrouw!"
EEN NIEUW DROOGDOK TE. AMSTERDAM:
i Wre®k 1SAet nieuwe Juliana-dok, het grootste nu in ons land, te Amsterdam te water gelaten. Het dok is bestemd voor de Amster-
ai-L.sc.ie roog ok-maatachappij. Onze fotograaf kiekterechts het te water laten, links het gevaarte, nadat het aan het water was toe
vertrouwd. -
EEN HELD.
In een station van het Belgische mijn-
gebied kwam een personentrein binnen.
De wisselwachter die hem in de verte
had zien aankomen, wilde den wissel over
trekken, maar door de koude of door een
andere oorzaak brak er een stuk af, zoo
dat de wissel niet werkte. Wat te doen?
Snel besloten werpt de brave man zich
tuschen de rails neer, drukt uit alle
macht met zijn lichaam tegen de beweeg
bare deelen en houdt die zoolang op hun
plaats, tot de trein ongehinderd op het
andere spoor is overgegaan en niet op
'n anderen trein is ingeloopen die zich op
geduld verloor en wilde ophouden. Toen
kwam de vrouw van den postillon, die met
gespannen aandacht de operatie had be
schouwd met een voorslag: „Dokter, zou
het niet beter zijn mijn man eerst de
laarzen uit te trekken?" Toen dit ge
schied was, beten de bloedzuigers wel.
