No. 415. 20 BUITENLAND. De anaere weg. BINNENLAND. 2e Jaargang ©e ftzidóctve Sou/taut Bureau OUDE SINGEL 34, LEIDEN. Interc. Telefoon 935. Postbus 6. DIT BLAD VERSCHIJNT ELKEN DAG, UITGEZONDERD ZON- EN FEESTDAGEN. DE ABONNEMENTSPRIJS bedraagt met GRATIS POLIS Ongevallen-verzekering en het GEÏLLUSTREERD ZONDAGSBLAD voor Leiden 9 cent per week, t 1.10 per kwartaal; bij onze agenten 10 cent per week, 1.30 per kwartaal. Franco per post 1.50 per kwartaal. Afzonderlijke nummers 2*/« cent. met Geïllustreerd Zondagsblad 5 cent. Maandag Maart 1911. De ADVERTENTIEPRIJS bedraagt van 15 regels t 0.75, elke regel meer 15 cent ingezonden mededeelingen van 1—5 regels 1.50, elke regel meer 30 cent, met gratis bewijsnummer. Bij contract aanzienlijke korting. Groote letters naar plaatsruimte. Kleine AdvertentiÊngevraagde betrekkingen, huur en verhuur, koop en verkoop (geenhandels-advertentiën) 15 regels 25 cent, Iedere regel meer 5 cent; aangeboden betrekkingen 1—5 regels 50 cent, Iedere regel meer 10 cent. algemeen overzicht. Bracht de weigering van den Doiitschen Keizer om Italië tijdens de feesten te begroeten een lee- lijken dissonant in de feestelijke jubel- harmonie, in het aanslaan van wanklin kende accoorden doet Italië zelf ook mee. In de Kamer is het Zaterdag n.I. zoo ongunstig voor de regeering geloo- pen dat het gehêele kabinet is afgetreden. De Kamer besprak een voorstel der socialisten en radicalen, om een tijdstip te bepalen, waarop de commissie belast met het onderzoek tot herziening van het kiesrecht haar rapport aan de Kamer moet overleggen. Na redevoeringen van de afgevaardig den Barzilai en Chimineti, die de re geering verantwoordelijk stellen voor het uitstel der kiesrechthervorming, die door de commissie reeds aangenomen is, ver zocht dc president van den ministerraad zijn tegenstanders een motie in te die nen, waarin openlijk gezegd wordt, dat zij niet langer vertrouwen stellen in de regeering. Hoe vriendelijk van de president. De gehouden stemming had daarna tot re sultaat dat de radicalen zich afscheidden van de regeeringsmeerderheid, weshalve de radicale ministers hun ontslag in- dienden. Dit had tot gevalg dat de ande ren meegingen. Even prettig schijnt men der regeering gezind in Mexico De stemming is voornamelijk zeer te gen den tegenwoordigen Minister van Buitenlandsch-e Zaken, Creel. Agenten van de opstandelingen hebben te El Paso verklaard, dat vóór alies de verkiezing van Diaz tot president ongeldig moet tvorden verklaard. Eerst wanneer dit ge schied is, zullen de im>urgenten bereid lijn tot het openen van vredesonderhan delingen. Diaz schijnt echter geenszins van plan keen te gaan, maar wel den wenk van Amerika tc willen opvolgen om krachtig op te treden tegen de opstandelingen. De keurtroepen van het Mexicaansche leger, een strijdmacht van 24.000 man, die tot dusverre dicht bij de hoofdstad in garnizoen lagen, zullen n.I. naar Noord 'Mexico, het terrein van den opstand, worden gezonden. Intusschen blijven de geruchten aan houden omtrent een overeenkomst tus- schen den president en de leiders der op standelingen. Ook heet het, dat een groot aantal opstandelingen over de Ameri- kaansche grens zijn getrokken. Dc aan de grens patrouilleelende troepen zullen dan wel zorgen, dat aan deze Qnge- wenschte elementen, dë mogelijkheid órii terug te keeren wordt benomen. In diplomatieke kringen te Washington houdt men het er voor, dat na den terugkeer van Minister Liman-tour in 'Mexico daar een Kabinetscrisis volgen zal. Het nieuwe Kabinet zou dan be ginnen met te trachten, een verzoéhing FEUILLETON. 12) door ERNST ZAHN. VI. Terwijl men niets anders van Hugo hoorde dan dat Anna Grandjean1 af en toe een briefkaart met korten groet ont ving, uit wier poststempel men kon op maken dat de afzender daarvan in de nieuwe wereld ook niet altijd op de zelfde plaats bleef, kwam Adli nog steeds geregeld bij haar buurman. Haar vader had zijn winkeltje aan kant gedaan en haar eenige bezigheid bestond dus in naaiwerk aan hub, doch langzamer hand werd dit haar zóó veel opgedragen «dat zij weinig de deur uitging, behalve juist naar baas Gottfried. Deze sprak haar zelden over deze briefkaarten uit Amerika en zij stelde haar voornemen aan Hugo te schrijven ook telkens uit, misschien wel omdat zij de hoop een brief van hem te ontvangen hoe langer hoe meer verloor. De gesprekken vaa den ouden man tot stond te brengen met de revolutionai ren. In Portugal begint het er ook steeds treuriger uit te zien. De stakingsbeweging in Lissabon en omstreken neemt wederom een veront rustende uitbreiding aan. In staking zijn thans weder duizenden werklieden van de stearinefabrieken, de spinnerijen „de weverijen, de leerlooie rijen en schoenfabrieken, de kurkfabrie- ken, visschers, gasarbeiders, karrevoer- ders enz. enz. te zamen ongeveer 20.000 man. De correspondent der „N. R. Ct. sprak met een der grootste aandeelhou ders en commissaris der industrieveree- niging. Hij beweert dat van toegeven geen sprake meer kan zijn, en men Is van plan, mocht de republiek binnenkort niet meer zekerheid geven, de fabrieken voor zes maanden te sluiten en er de Engelsche of Duitsche vlag te hijschen. (De bezitters zijn meestal vreemdelin gen.) Dat is de grootste slag, dien men het provisorisch bewind kan toebrengen, want men vreest dat de duizenden ar- beiders die dan verhongeren, tot oproer zullen overgaan. Reeds heerscht oproerige gezindheid door alle arbeidende klassen, naar aan leiding van het optreden der militairen te Setubal. Men zegt: Onder de monarchie schoot men op ons, de republiek doet hetzelfde. Een telegram uit Lissabon meldt dan ook dat de leiders der werklieden-ver bonden voor heden de algemeene werk staking hebben geproclameerd als pro test tegen de gebeurtenissen in Setubal. Aangaande het geval Van den aartsbis schop van .Oporto meldt men dat de Paus hem zou hebben medegedeeld, dat deze het besluit der regeering, waarbij hij wordt afgezet, niet moet aanvaarden. Spionnenvrees tiert nog welig in Duitschland. „Het Hamburger Fremdenblatt" bericht dat een Engelschman en vier in Duitsch land geboortige personen gearresteerd zijn, die onder zware verdenking staan, nauwkeurige opgave omtrent de oorlogs schepen, die op de Hamburger en Bre mer werven in aanbouw zijn, aan En geland te hebben geleverd. Volgens particuliere telegrammen uit Hamburg over het vermoedelijke geval van spionnage, bereidde de politie sinds acht dagen de arrestatie voor van een persoon, die men verdacht van oplichterij en spionnage. Deze persoon werd dan ook in hechtenis genomen. .Thans zou echter gebleken zijn, dat de gronden, waarop de arrestatie plaats had, geen steek houden, zoodat bedoelde persoon waarschijnlijk weder op vrije voeten zal gesteld worden. GEMENGD. De „Times" bericht, dat prins Jo achim van Pruisen, wanneer hij met zijn ouders te Weenen zal komen, eerekolo- nel zal worden van een Oosteairi/ksch regiment en dat prinses Victoria Louise met het grootkruis van de Elizabethorde vereerd zal worden. met zijn buurmeisje liepen nu meer over dagelijksche toestanden. Adli's leven was mettertijd zwaarder geworden; haar va der begon hoe langer hoe meer te drin ken en zijn gezondheid ging daardoor achteruit en, nu het meisje in zorgen zat, deed het haar goed, eens met baas Gottfried over een en ander te beraad slagen, en de oude man sprak met haar zooais een vader het met haar eigen kind zou doen. Adli's vader kreeg twee jaren, nadat Hugo de stad verlaten had, een beroerte, cn werd daardoor maanden achtereen op het ziekbed geworpen en zoodoende werd het leven van het jonge meisje nog eentoniger en de oogenblik- lcen, die zij bij haar ouden vriend kon doorbrengen waren nu haar eenige af leiding. Het jongmensch, waarop Hugo jaren geleden reeds naijverig was geweest, maakte nu veel werk van Adli. Het was een jongmensch met een bekrompen ver stand maar die het oprecht meende en een goede betrekking had. Zijn hofmake rij, die zich uitte in onophoudelijk langs haar huis te loopen en allerlei grappige attenties, was ecu bron van vermaak voor Adli en baas Gottfried, wien zij alles dienaangaande vertelde. Spoedig daarop d<<den .echter lafere, ernstige pre- De Weensche Gemeenteraad heeft 5000 kronen beschikbaar gesteld voor de versiering van den Schönbruninerslotbrug tijdens het a. s. bezoek van den Duit- schen Keizer. We hebben indertijd bericht, dat de Dalai Lama in het voorjaar St. Peters burg zou bezoeken. Deze mededeeling wordt thans officieel tegengesproken. De Spaansche regeering heeft het antwoord van het Vaticaan op de laatste Spaansche nota ontvangen. Het Vaticaan blijft erbij: dat de Spaansche regeering het met de curie over de wet op dei vereenigingen eens dient te worden^, voordat zij deze indient. Canalejas heeft opnieuw medegedeeld, dat de wet, zooals hij herhaaldelijk heeft verklaard, zal ingediend worden. In een redevoering op een demonf- stratie-vergadering der transportarbei ders te Huil, zei Harvick Wilson, de se cretaris der „Seamen Union", dat sta kers in Zweden, Denemarken, Holland, België en aan de Atlantische kust van Amerika, reeds den dag bepaald heb ben, waarop zij op hetzelfde uur, allen den arbeid zullen neerleggen. Op Witte Donderdag zal de grijze Prins Regent van Beieren te Müinchei weder de voetwassching doen van twaalf oude mannen, die dan levens geschenken' in geld krijgen. De oudste van het twaalftal, dat daar voor dit jaar is uitgekozen is 95 jaar piud, de jongste is 92 jaar. Onder de nu gekozen „twaalf aposte len" zijn er eenigen, die reeds vroeger de plechtigheid der voetwassching hebben medegemaakt. Ongeveer 100 oude man nen hadden naar de eer gesolliciteerd. Gisteren heeft het Lagerhuis in tweede lezing een wetsontwerp aange nomen voor de veiligheid van de mijn werkers. Bij het debat zei minister Chur chill, dat er in het Vereenigde Koninkrijk ruim een miLlioen menschen aan kolen mijnen werken en daarvan een 850,000 onder den'grond. Verleden jaar is het een schrikkelijk jaar voor de mijnwerkers in Engeland geweest. Er zijn er 1620 om gekomen. Naar de „Standard" uit Odessa ver neemt, staat het vast dat daar twee men schen aan de pest zijn gestorven. Vijf twijfelachtige gevallen worden onder zocht. De voorzitter van den bond van Ameri'kaansche mijnwerkers heeft gelast, het werk in een district van Ohio meer te 'eggen. Ingevolge dit bevel zullen 10,000 art),eiders tot staking overgaan. Het personeel van de expeditieon dernemingen te New York staakt weer, meldt de „Lokal Anzeiger." Het verkeer staat bijna geheel stil. Slechts enkele wagens rijden en dan mog onder sterk politiegleide. Een briefwisseling met den Paus. Men schrijft ons Bij de nadering van het Eerste H. Communiefeest in het Instituut „St. tendenten op. Er waren verscheiden jon gelieden, die zich niet alleen tot het jonge meisje aangetrokken gevoelden, door haar lief onschuldig gezichtje, maar die ook haar ijver en zacht karakter wis ten te waardeeren. Zoo kreeg zij kort op elkander drie huwelijksaanzoeken, die haar alle een onbezorgde toekomst ver zekerden. Als zij dan naar baas Gott fried ging om met dezen te beraadslagen, was het niet om van hem te hooren of zij „ja" of „neen" zou zeggen, want het „wat" stond bij haar al sinds lang vast, doch het „hoe" baarde haar nog eenige zorg. Het waren alle drie eerzame bur gers en het viel Adli niet gemakkelijk wenschen onbeantwoord te laten, wan neer zij wist, dat deze oprecht gemeend waren. Baas Gottfried nam de zaak ernstig op en hield haar op bijna strengen toon voor, dat zij haar jeugd wat meer moest genieten. Zij had, indien hij haar goed be greep, nog altijd een stille genegenheid voor dien onwaardige, die haar daar nooit dankbaar voor zou wezen en zij moest trachten haar liefde op een ander over te brengen. Zij hadden te voren nog nooit zoo be slist gesproken over hetgeen tusschen A<Ui £11 bestaan iijd, nu ging het Louis" te Oudenbosch schreef een der jonge Commiuiiecantjes een ventje van een jaar of negen eigenhandig een briefje aan den Paus om Z. H. te bedanken voor de gunst, reeds zoo woeg te mogen worden toegelaten tot de H. Tafel, 't Was een kinderlijk gesteld epis teltje, waarin de jeugdige schrijver den wensch uitte, net zoo heilig te worden als de Paus en in herinnering bracht, dat hij op den naamdag van Z. H. 19 Maart: St. Jozef zou worden aange nomen en zij dan dus beiden feest zouden vieren. Het briefje werd naar Rome afgezon den en ziet, na eengie dagen kwam, per aangeteekenden brief nogwel, volgend antwoord, eigenhandig door den H. Va der onderteekend: Au Cher enfant (Naam en voornaam.) Institut St. Louis, Oudenbosch. Touché des tendres sentiments de piété filiale que tu as en la gracieuse pensée de Nous adresser, au nom aussi de tes condisciples de l'Institut St. Louis k Ou denbosch, Nous accordons de tout coeur a toi-même et a tes compagnons, k l'heureux jour de la première Commu nion, Notre Bénédiction Paternelle, gage des Faveurs Divines les plus abondan- tes de Jésus-Hostie. Rome, 12 Maart 1911. PIUS P. P. X. Vertaald luidt het aldus: i Aan ons dierbaar kind. (Naam en voornaam.) Instituut St. Louis Oudenbosch'. Wij zijn getroffen door de teedelre gevoelens van kinderlijke liefde, die gij tot ons in een edele gedachte hebt ge richt, uit naam ook van uwe medeleer lingen van het Instituut St. Louis te Oudenbosch. Daarom schenken wij van gansdher harte op den gelukkigen dag van uwe eerste Communie, u en uwe kameraden onzen Vaderlijken zegen, tracht de meest overvtloedige Goddelijke gunsten van den Eucharistisch en Jezus te ontvangen. Rome, 12 Maart 1911. PIUS P. P. X. Onnoodig te zeggen, dat dit Pauselijk schrijven dankbare vreugde verwekte, niet alleen bij den jeugdigen ontvanger maar ook bij al zijn mede-communiecant- jes, ja in 't gansche Instituut. Toen dan ook gisteren ouders en kinderen na de H. Mis, waarin de eerste H. Communie der jeugdige leerlingen had plaats ge had, in een der zalen van het Instituut aan 't ontbijt vereenigd waren, maakte de Eerw. Overste met gerechtvaardigde ingenomenheid van deze correspondentie melding en het daverend applaus be wees, hoezeer alle aanwezigen mèt den Overste vervuld waren van dank jegens den Paus, die in zijn vaderlijke goedheid' aldus een kinderlijk blijk van hulde en aanhankelijkheid wist te beloonen. Koninklijke Besluiten. Bij Kon. besluit is M. Cappon te Zwolle benoemd tot opzichter van den Rijkswaterstaat der 4e kl. is, aan den adjunct-secretaris van den jonge meisje hierop door, en zeide zij, baas Grob recht in de oogen ziende: „Ziet u, mijnheer Grob, daar ben ik het nooit met u over eens. Als iemand te vreden is met zijn lot, moet men nooit aan verandering denken, en ik voel niet de minste genegenheid voor een van deze jongelieden." Gottfried Grob dacht in deze oogen- blikken aan zijn zoon en mompelde bij zich zelf: „Dwaze jongen, om zulk een geluk niet te waardeeren." Daarop ech ter begon hij Adli opnieuw te vermanen dat zij aan haar toekomst moest denken en dat de eerste, vluchtige liefde lang niet altijd de ware was. Hij bracht het ten slotte zoover dat Adli beloofde eerst alles nog eens goed te overleggen met zich zelve, vóór zij een besluit nam, doch vóór zij wegging besefte hij toch reeds (dat zij haar natuur toch niet zou kunnen verloochenen, wier innerlijkst wezen bestendigheid en trouw was. Inderdaad wees Adli dan ook alledrie beslist af, zoodat van toen af haar ken nissen beweerden, dat haar hart zeker niet meer vrij was. Baas Gottfried ge voelde zich nu nog meer dan vroeger verplicht haar tot een vader te zijn en haar omgang werd dus hoe langer hoe vertrouwelijker. ^ogenschijnlijk hadden Raad van Toezicht op de spoorwegdien sten mr. H. J. Silvergieter Hoogstad, de rang toegekend van referendaris, en bij dien Raad bevorderd tot dajunct-comy mies W' B. van Heeswijk, thans ley klerk is, benoemd tot oommies der posterijen en telegrafie 4e kl. J. Mastenbroek, sur numerair der posterijen en telegrafie;' is den commissaris der loodsen, tevens ontvanger der loodsgelden, te Harlin- gen, J. Sorgdrager, eervol ontslag ver leend zijn benoemd tot commissaris der lood sen, tevens ontvanger der loodsgelden; te Vlieland, de adjunct-commissaris der, loodsen te Amsterdam C. van Krieken, te Zaandam, de adjunctcommissaris te IJmuiden R. Dobbengate Harlingen,- de adjunct-commissaris te Rotterdam J. Erkelenste Amsterdam, de tijdelijke adjunct-commissaris aldaar, H. Kuiper; is de commissaris der loodsen, tevens, ontvanger der loodsgelden, te Brouwers haven, P Hoogvliet, belast met de. waar neming der betrekking van commissaris: der loodsen, tevens ontvanger der loods gelden, te Zierikzee; is de adjunct-commissaris der loodsen te Maassluis L. Wiersma, overgeplaatst naar Rotterdam. Oranje Nassau's oord. Onlangs kwam in dc bladen een be richt voor over eene circulaire, door den Minister van Binnenlanasche Zaken ge richt tot zijn ambtgenooten, om te be vorderen, dat lijders aan tuberculose, die voor rekening of met steun der verschil lende departementen worden verpleegd, voortaan in het sanatorium „Oranje-Nas- sau's Oord" worden opgenomen. Jhr. de Ranitz beklaagt zich in het „Tijdschrift voor Geneeskunde", dat het Bestuur der Stichting O. N. O. van het bestaan dier circulaire voor hel eerst heeft kennis gekregen door de dagbladen. Daarom heeft Jhr. de Ranitz onmiddel lijk dienaangaande een onderhoud ver zocht met den Minister, waarbij Z.Exc, mededeelde, dat hij aan zijne ambtgenoo- ten een geheim Kabinets-schrijven be trekkelijk O. N. O. had gericht en dat hij betreurde, dat door eene indiscretie dit schrijven in de pers is kunnen wor den opgenomen. Nu het geheim der circulaire eenmaal was geschonden, maakte de Minister geen bezwaar, te kermen te geven, dat hem uit een vanwege zijn Departement ingesteld onderzoek was gebleken, dat het sanatorium O. N. O. iu alle opzichten aanbevelenswaardig was, en dat de be doeling der circulaire eenvoudig deze was, aan zijne ambtgenooteu te doen weten, dat er geene reden meer bestond het sanatorium O. N. O. bij de toezen ding van „Rijkspatiënten" voorbij te gaan, zooals dit tot nu toe het geval was. Bevoordeeling van het sanatorium boven andere sanatoria lag natuurlijk geenszins in 's Ministers bedoeling. Nederlandsche winkelweek. R. Tutein Nolthenius schrijft in het „Tdijschr. der Mij. v. Nijverheid" over een Nederlandsche winkelweek: Onder den indruk van het overhand zij daarbij den afwezigen Hugo met meer noodig, maar het was eigenaardig en tevens aandoenlijk te bemerken hoe zij toch beiden voortdurend aan hem dach ten, zoozeer dat hij elke ontmoeting en, nadat zij somtijds reeds over allerlei dingen gesproken hadden, zij toch altijd weder op den verlorene kwamen en zijn naam onwillekeurig weder van hun lip pen vloeide. Op zekeren dag stierf Adli's vader. Een nieuwe beroerte verloste hem uit zijn lijden en nam zijn dochter een groo- ten last van de schouders. Gottfried Grob had nooit veel met zijn buurman Lo cher opgehad, maar toen hij diens plot-» seling overlijden vernam, legde hij toch dadelijk zijn schoof weg, borstelde zijn kleederen wat af, en begaf hij zich iiaar het sterfhuis. Adli zat met gevouwen han den voor het doodsbed, doch stond op, zoodra de meubelmaker het vertrek ju- kwam, en ging met uitgestoken hand naar hem toe. Zij had een zwarte japon aangetrokken en dit stond haar goed bij haar ernstig, bedroefd gezichtje. De men schen die bij haar waren, gingen één voor éen weg, beseffende dat de buur man intiemere rechten had dan zij en zoodoende kon Adli baas Grob bij het bed, brengen, {YLordt vervolgd.]»,

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsche Courant | 1911 | | pagina 1