Zijn moeder.
76
C. KNOPPERS f,
de hoogstverdier.stelijke voorzit
ter van deR. K Kiesvereeniging
te Hillegom, die na een smar
telijk lijden onlaogs in nog be
trekkelijk jeugdigen leeftijd over
leed Aan hem heeft de Room-
sche politieke actie in de Bollen
streek veel te danken.
S/o
LS gloeiende kolen
op het hootd van
een schuldige val
len de liefderijke
woorden der moeder hem
op het hart.
Eindelijk echter ziet hij
in, dat hij het best doet de
volle waarheid te zeggen en
nu vertelt hij alles, wat hem
drukthoe hij sedert eeni-
gen tijd lichtzinnig geleefd
en zich om zijn zaken wei
nig bekommerd heelt, dat
hij diep in schulden is ge
raakt en van zijn vrienden,
aan wier belofte hij geloof
geslagen had, geen hulp te
wachten heeft.
De oude vrouw ziet hem
aan alsof ze hem niet kan
brgrijpen en schudt maar
immer, het hoofd.
„Ik dacht wel, dat er iets
aan de hand was," sprak
hij ten laatste met zacht
verwijt. „Weken laDg heb
ik niets van je veruomen
en geen enkele maal ben je
je moeder komen opzoeken.
Daarom ben ik vol bezorgd
heid hierheen gekomen."
„Je hebt gelijk, moeder.
Ik neb slecht gehandeld,"
antwoordde de man be
schaamd. „Nu zie ik het in
en ik heb mijn straf reeds
gekregen."
„Je straf? Hoezoovroeg de
oude vrouw verschrikt.
Toen keek dc jonge man op en
in zijn oogen flikkerde weer die
zelfde dwalende blik, die ze bij haar
binnenkomen had opgemerkt.
„Ik ben bankroet," zegt hij zacht,
terwijl hij moedeloos het hoofd
buigt. „Ik heb wissels uitgesteld zon
der ze te kunnen betalen. Nog vier
dagen heb ik vóór den vervaldag
en hulp mag ik van geen enkelen
kant verwachten. Ik zal mij bank
roet moeten verklaren
„En het geld dan, dat ge voor
twee jaar van mij ontvangen hebt
om voor je zelf te beginnen?"
De lichtzinnige zwijgt en staart
Hij zal de eerste zijn, die den ver
vallen wissel presenteert."
„Mulder," zegt de oude vrouw ver
rast. „Is dat de koopman Mulder uit
de Admiraliteitsstraat, waar ik nog
altijd boter en eieren breng?"
„Jawel. Hij heelt de grootste vor
dering op mij."
De oude boerin dacht een oogen-
blik na Toen stond zij op en een
zeldzame vastberadenheid was in
naar verweerde trekken te lezen.
„Jij blijft hier," sprak zij toen be
slist. „Binnen hoogstens twee uren
ben ik terug en hoop je dan goede
tijding te kunnen brengen."
Nog even legde zij de hand op
de verwarde lokken van haar zoon
EEN BEWIJS VAN VOOR-
TREFFELIJKEN MODERNEN
SCHEEPSBOUW,
heeft dezer geeeven de Rijnboot
Mannheim XXV, die te Keulen
in aanvaring kwam met eender
brugpijlers, waardoor een gat
ontstond in den wand van het
schip, zóó groot dat een paard
en wagen er wel zouden door kun
nen rijden! De waterdichte schot
ten echter hielden het schip drij
vende, cn het kon aldus nog naar
Rotterdam varen, waarhetopde
Burgerh>ut-scheepswerf nu wordt
gerepareerd, en waar ook onze
kiek genomen is.
\óor zich; hij durfezijn moe
der niet bekennen, waar
voor het geld gebruikt is.
„Ik had het nog kunnen
houden," ging hij Da een
j. oos voort, rmaar de gros
sier Mulder, die de grootste
vordering op mij heeft, weet
van geen ïnschikkelijkheid.
H. VERBRUGGEN:
de ijverige machinist van het
stoomgemaal aan de Leidsche
Vaart onder Heemstede, die
dezer dagen zijn 25-jarig jubileum
als zoolamg herdenkt.
en sprak op haar vorigen
vrieDdelijken toon: „Het
hoofd omhoog, Gustaaf. Nog
is niet alles verlorenI"
Daarop verliet zij met
zwaren tred het vertrek.
„Zoo, vrouw Petersen, wat
is er van uw verlangen?"
Koopman Mulder heeft de
oude vrouw in zijn privé
kantoor verzocht en gaat
tegenover haar zitten. Ze
zijn oude bekenden, want
vrouw Petersen heeft reeds
bij den vader van den heer
Mulder de voortbrengselen
van haar boerderij gebracht.
Toch weet de eenvoudige
vrouw ondanks de vriende
lijke entvangst niet hoe zij
INTERNATIONALE VOETBALLERS:
Het Eoliandscbe zg HB.S.-elftal dat te Brussel speelde. Van linksnaar rechts
staande: Bo?rs, Valkenburg, de Korver, van Drie), Otttn, Fortgens, en de beer
N. J. Willing, leider van den tocht. Zittende van links naar rechts: Van Renter-
ghem, v d Wilde, Ruffelse, Thomée en Visser.
INTERNATIONALE VOETBALLERS.
Met Vastenavond-dag speelde als naar gewoonte een Belgisch internationaal Elftal
tegen een zg HB.S Nederlandfch Elftal te Brutsel Deze wedstrijd wordt meest
beschouwd als de prognose van den Hollandbeigië-wed^tiijd,
die dit jaar te Dordrecht zal plaats hebben. Is dat zro dan ziet
het er voor Holland slech'. uit: de Be gen wonnen in Brussel met
2—1 Hierboven hebben we bet Belg'sche Elftal gekiekt: Van
liiiks naar rechts staande: Poelmans, Bossaert, Leroy, Schiltse,
Andrieu, Bouwens; en zittende: Goctirck, de Veen, Six, Says en
Paternoster.
zal beginnen. Eindelijk zegt ze beschroomd: „Ik kom
voor mijn zoon, mijnheer Mulder. Hij is twee jaar gele
den voor zich zelf begonnen en het liet zich aanzien, dat
hij een goed koopman zou worden. Maar het stadsleven
is hem in het hoofd geslagen. Sedert een half jaar heeft
hij zich meer om zijn genoegens en zijn vrienden dan
om zijn zaken bekommerd en is nu zoover dat hij niet
meer betalen kan. Hij heeft mij bekend, dat u een groote
som van hem te vorderen hebt; hij is wel lichtzinnig,
maar niet slecht en daarom zou ik hem gaarne weer op
de been helpen. Nu heb ik gehcord, dat men voor
de schuld van een ander borg kan blijven en daarom
wilde ik u vragen, of u wellicht uwe vordering voor eeni-
gen tijd kunt uitstellen, als ik u mijn eigendom, huis en
land in pand geef."
De koopman had de oude vrouw nadenkend aange
hoord. Nu echter schudde hij ontkennend het hoofd.
„Ik kan aan uw wensch niet voldoen, vrouw Petersen,"
sprak hij beslist.
