STRUNNIKOW
de wereldkampioen op de schaats,
die te Drontheim tij de pas verreden
schaatswedstrijden op alle afstanden
de eerste was Naar men weet beeft
deze vlugge rijder ook hat berormde
5OO.' Meter-record van Jaap Eden,
te Handa verkregen, geslagen
2ij het ook officiéél.
hij voort en slech s
tijd ontsnapt hemt
een diepe zucht
en strijkt hij met
de hand door de
haren.
Hij rekent en
rekent, vergelijkt
den karigen inhoud
der brandkast met
de verkregen uit
komsten en zegt
ten slotte
„Het helpt niet
meer. Het is uit."
Moedeloos staart
hij in de ruimte.
„O, had ik toch
naar mijn moeder
geluisterd en mijn
valsche vrienden
links laten liggen,"
zoo gaat hij in zich
zelf sprekend
voort, terwijl hij
het moede hoofd
in de beide han
den legt, „thans,
van tijd to 1
nu ik geruïneerd ben,
kent men mij niet meer
en klop ik tevergeefs
overal aan."
Zwaar zinkt het hoofd
op het tafelblad neer
en een smartelijk ge
steun ontwelt aan zijn
borst.
Terwijl zoo bittere
gedachten aan zijn
schuld den ongelukkige
het hart verontrusten,
valt een zonnestraal door
het hooge raam en werpt
een gouden schijn op
het donkere haar van
den geruïaeerden koop
man, alsof een be
schermende hand zich
daarover uitstrekt.
Terzelfder tijd dat de
lichtzinnige jonge man
zich aan deze kwellende
gedachten vol zelfver
wijt overgeeft, gaat een
oude vrouw in de klee
derdracht eener boerin
over de naburige markt.
Ze stapt met zware
schreden voort, alsof ze
gewoon is op de schou
ders of in de handen
zware vrachten te dra
gen. Haar trekken zijn
ernstig, somber zelfs;
ze schijnt door zwaar
moedige gedachten te
worden beziggehouden.
Nu heeft zij de smalle
w teeg bereikt en bestijgt
UIT VGRAVENHAGE DAT VERI'WIJNEN GAAT: de Schouwburg in het
Korte Voorhout, die ten doode is opgeschreven en eerlang voor een eemeentf lijken
schouwburg zal moeten plaats maken. Foto. C. J. L. Vermeuleo, UtrechtDen Haag.
de trap naar het kantoor van den koopman Petersen. Ze klopt, maar
krijgt geen antwoord; ze klopt harder en alsook nu geen antwoord volgt,
draait ze den knop der deur om en treedt het kantoor binnen.
De man aan de schrijftafel heeft bij haar komst het hoofd opgericht;
zijn donkere oogen staren koortsachtig in het bleeke gelaat en verward
hangt het haar over zijn voorhoofd.
De oude vrouw was een oogenblik verschrikt blijven staan, doch werd
toen door haar gevoel overmeesteid Liefkozend slaat ze beide armen om
den hals van den joogen koopman.
„Gustaaf, mijn jongen, wat is er gebeurd," klinkt het van de trillende lippen.
.Ach moeder," antwoordde hij zacht, „moeder...."
Dat is alles wat hij uitbrengen kan, een schok gaat door zijn lichaam,
hij heeft een gewaarwording alsof hij dreigt te stikken; daarop laat hij
het hoofd op den
schouder zijner
moeder vallen en
breekt in snikken
en tranen uit.
Toen hij naeeni-
gen tijd wat kal
mer werd, begint
ze langzaam en ern
stig:
„Nu Gustaaf,
vertel nu maar
eens. Hebt ge iets
op uw hart of uw
geweten of hebt
ge ongeluk in za
ken gehad Spreek
rustig, je weet, dat
ik je helpen zal,
als ik kan."
Hij echter weet
in het eerst niets
te antwoorden.
DE RUSSISCHE J ANDVERHUIZERS TE ROTTERDAM
de miserie der Russische landverhuizers, die te Rotterdam per »Volturnus« aangebracht, door de Duitsche
autoriteiten niet zouden worden doorgelaten, en die diensvolgens weer naar Amerika zouden moeten
worden teruggezonden, is door de dagbladen overbekend. Oók hoe de Ergtlsche reedt 1 ij die hen hier
heen hai overgebraent bij den terugkeer al'e Russen op een sleepboot had doen overgaan, en ze weer
te Rotterdam aan wal zette. De zwervers, als vee op ongehoorde wijze her- en derwaarts gezonden, wer
den ten slotte door de politie en de Russische consulaire -ambtenaren op sleepbooten onderp ebiacht.
Onze foto geeft een kiekje van 'de twee sleepbooten, de »Padangs,« met hun tijdelijke passagiers, die
wegens het slechte weer meest in de bekrompen ruimten beneden verblij 1 hielden.
Wordt vervolgd.
DE RUSSISCHE LANDVERHUIZERS TE ROTTERDAM
links een kiekje op de arme emigranten, waaronder moeders en kinderen, op het oogenblik dat ze Rotterdam gaan verlaten met eindelijk-verkregen
vergunning om naar hun geboorteland te mogen gaan. Rechts de laatste maatregelen der politie bij het vertrek aan het Rotterdamscbe Maas-station.
In het midden de inspecteur van 'tSaodt, die een werkzaam aandeel heeft gehad bij deze droevige kwestie.
