~BUÏTENLAND,
BINNENLAND.
Tweede Blad, behooiende
bij De Leidsche Courant
van Zaterdag 18 Februari.
De Week.
Gelijk er geen enkele donderslag komt
die niet voorafgegaan is door de fel
flitsenden bliksemstraal, welke alles in
den ronde verlicht en te voren duistere
unten klaar als den dag voor oogen
rengt, zoo ook geschiedt in de politie
ke wereld niets wat men gevoegelijk
een donderslag zou noemen, zonder dat
daardoor op voor den buitenstaander nog
onbekende feiten een lichtstraal gewor
pen wordt die een kleine schijn der
waarheid, zooal niet zien, dan toch ra
den doet.
De donderslag kwam gister niet on
verwacht. We hadden al uit de verte het
grommelen van de naderende bui ge
hooid, geruchten van spannende ver
houdingen tusschen China en Rusland.
En nu plotseling het ultimatum „Als je
op een der zes punten een weigerend
antwoord geeft houd ik het ervoor dat je
niet als vriend en buur met me om wilt
gaan en zal ik weten wat me te doen
staat.,;
Zooals men gemeld heeft in het eerste
punt gaat het voornamelijk over het
verdrag van 1881, waarbij Rusland be
loofd had de streek Ili, in Chineesch
Turkestan, te ontruimen wanneer China
zekere handelsvoorrechten zou toestaan
in Ili en Mongolië, benevens het recht
van vrije vaart op den Amoer, de Soen-
gari en de Oessoeri. Van dit verdrag"
heeft China zich nimmer iets aangetrok
ken en het is te begrijpen dat Rusland
op krachtige wijze China aan die ver
plichtingen zal herinneren. En dit kan
wel het best geschieden door de bezet
ting der landstreek Ili.
En nu de lichtstraalMen weet dat
eenigen tijd geleden Frankrijk erg be
zorgd is geweest over de troepenver
plaatsing aan de westgrens van Rus
land, waarin het een bewijs zag van
de verflauwde liefde voor het bondge
nootschap met Frankrijk. Evenwel wist
toen reeds de „Womoje Wremija" te mel
den dat een en ander niets met de po
litiek uitstaande had, maar in verband
stond" met de algemeene mobiilis.atie-
plannen.
Of dit laatste geheel waar is, meenen
we met een licht schouderophalen te
mogen beantwoorden, wel echter zou
het meer dan waarschijnlijk zijn dat Rus
land, dat natuurlijk ook niet over ijs van
één dag gaat, met het oog op het naar
China te zenden ultimatum en de moge
lijk daar op te volgen bezetting van Ili,
die troepen noodig had.
Eveneens valt nu een heel ander licht
op de samenkomst te Potsdam. Waar
schijnlijk heeft daar de slimme Rus be
tracht een „voor wat, hoort waf'-poli-
tiek. Kan niet heel gemakkelijk de af
spraak gedaan zijn, dat, wanneer Rus
land Duitschland niet bemoeilijkt in za
ke den Bagdadspoorweg, Duitschland
een oogje zal dichtknijpen voor even-
tueele buiten-de-band-springerij van#
Rusland in China? Maar nu kpmen wij
v/eer op het terrein der booze verdenkin
gen, alsof niet enkel de handelspolitiek
zou behartigd worden in de Chineesche
kwestie. Laten we dus het antwoord
van China afwachten en ons intusschen'
vermeien in de vermakelijke „zure drui
ven" kwestie in Italië.
't Is wonderlijk, zoo druk men ;zich
daar maakt over de koninklijke bezoe
kers, die niet komen willen. Of toch,
verwonderlijk is het niet. 't Is het eeuwi
ge duel tusschen Quirinaal en Vaticaan
in zake het bezoek van staatshoofden
en dat, naar het algemeen gevoeletn,
dit jaar zal uitloopen op een leelijke
nederlaag van het Quirinaal.
't Begon reeds met den DuitsChen
Keizer. Verwonderlijk dat, na wat ge
beurd is in het buitenland als terugslag
op de befaamde redevoering van den
.Romeinschen burgemeester, Broeder Na
than, men in Italië zich heeft kunnen
blijmaken tpet de gedachte aan een be
zoek van den keizer dat, gezien» de ver
houding tot het Vaticaan, naar mensche-
1 ijke berekening nooit zou kunnen plaats
hebben, om de eenvoudige reden, dat
het Jubeljaar van Italië een rouwjaar
yoor den H. Stoel is.
En nu moge men van Italiaainfsdhe
zijde, om zijn misnoegdheid en teleur
stelling te verbergen, gaan beweren dat
(geen enkele vorst uitgenoodigd is om te
komen, een feit is dat de teleurstelling
en woede over de ontvangen kaakslag
groot is.
Men had den keizer, ware hij nu maar
gekomen, gaarne vergeven dat hij in
'1903 met groote praal in uit Duitsch
land gezonden galakoetsen en met Duit-
Sche kurassiers naar den Paus reed.
Hij heeft toen aan het weinige en
thousiasme bij zijn vertrek hun teleur
stelling kunnen merken, maar dit is hee-
lemaal een streep door hun zoo schoone
rekening.
Een streep door een andere rekening
wordt deze week in Frankrijk getrokken,
iDaar is men aan het grasduinen in' de
papieren van den overleden WaWeck-
jRousseau die, ondanks het protest van
Üe weduwe kalmweg in de „Main"1
(worden gepubliceerd. Daardoor wordt
Su, een nieuw; licht geworpen.op het pro
ces van Dreyfus. Onder dë papieren be
vinden zich ook brieven van generaal
OaJlifét waaruit o.m. blijkt dat de Duit-
sche keizer met wien, volgens Mercieris
verklaring Dreyfus in verbinding stond
door von Bulow een voor Dreyfus ont
lastende verklaring had laten afleggen.
Tevens moet de toenmalige regeering
de zaak gaarne in den doofpot hebben
willen stoppen. Immers Oallifet schreef:
Wanneer ik den regeeringscommissa-
ris geen instructies geef, dan zal EX
vrijgesproken worden, daarvan ben ik
zeker. Zoo wij echter ons in de zaak
mengen dan bereiden wij een' veroor
deeling voor. Ook blijkt de Duitsche
gezant bij G. te zijn geweest die daar
zeide dat de keizer zich van den domme
houden zou. Een en ander heeft echter
niet mogen baten. Wel trachte men aan
stonds na de veroordeeling gratie voor
D. te verkrijgen. Wat echter verder
nog van den ondergrond dezer kwestie
bloot komt, zal een volgende week ons
wellicht leeren. V.
Wcekpraatje.
Indien de Roomsche kranten van
vleesch en bloed waren geweest, dan
zouden zij er deze week hebben uitgezien
als de roode lappen waarmee men de
stieren in de arena aanhitst of om
meer bij de journalistiek te blijven
als de blozend roode boekjes van
„Futura", zoo immers gloeiden zij
van verontwaardiging over de taal die
er Vrijdag 10 Febr. door sommige Chris-
telijk-Historischen in den Haagl was
uitgebracht. Er is dan van alle kanten
.genoeg tegen opgekomen, niet alleen
van Roomsche en van apti-revolutio'-
naire zijde, doch aan de liberale zijde
hebben ze er nog ettelijke woordjes over
vuil gemaakt. Nog meer beschouwingen
er aan vastknoopen, lijkt me onnoodig,
en daarom iets anders en wel ook een
vergadering.
De vereeniging „St. Laurentiuis" te
Amsterdam hield Woensdag een verga
dering waarin over een sociologisch on
derwerp gesproken werd. Pastoor Bult
n.l. de adviseur van het R. K. Vakbureau
hield een inleiding over „Familieloon",
en betoogde op klemmende wijze, dat
een werkman recht heeft op eeji loon,
dat niet alleen voldoende is om zich
zelf, maar ook om zijn gezin te onder
houden. Uit hetgeen later in die verga
dering gebeurde, valt af te leiden dat de
regeling van het loon in Amsterdaml
nog wel iets te wenschen over laat, want
met algemeene stemmen werd een motie
aangenomen, waarin verklaard werd, dat
een herziening der bestaande loonrege
ling dringend noodzakelijk is. Nu de
werklieden zullen niet om loonregeling
vragen, wanneer de loonen te rjpog zijni
Men kan dus uit dit alles gevoegelijk
afleiden, dat er nog vele werklieden in
Amsterdam zijn, die zich niet in staat be
vinden om f a t s o e n 1 ij k met hun^gezin'
door de wereld te komen. En 't is toch
een onbetwist recht wat di e tnen-
schen daarop hebben. Ik heb de inlei
ding van pastoor Bult niet in haar ge
heel voor me liggen, doch uit de zin
sneden waarmee de motie toegelicht en
opgehelderd wordt, is gemakkelijk op
te maken, waarmee pastoor Bult zijn
stelling bewezen heeft. Ter verduidelij
king, of liever omdat het toch nooit
kwaad kan, als men er iets meer van
hoort, zal ik er iets van laten volgent
Dat de werkman, die slechts weinig ver
diend, overgelaten is aan de liefdadig
heid van anderen, om zijn kinderen een'
goede opvoeding te geven, dat laat ik
nog buiten bespreking, niet omdat het
niet vernederend voor den man vindt,
maar omdat het slechts een argument
is, om nog eens bijzonder op de zaak
aan te dringen. Doch er zijn moig vele
andere en daaronder op de eerste plaats
het gevaar voor Neo-Malthusianisme, dit
spreekt te duidelijk dan om daar nog
verder op in te gaan, en als dit argu
ment bij de betrokken overheden of
werkgevers niet zwaar weegt nu... ja,
dan pleit het niet voor hen.
Dit argument zegt dunkt nu reeds
zooveel, dat ik gevoegelijk de andere
achterwege kon laten, doch nog één
wil ik aangeven. Een betrekkelijke wel
vaart is voor den werkman een besliste
eisc'h voor de verheffing van zijn zede
lijk en maatschappelijk bewustzijn. Ga
maar eens na, hoe het met de menschen
gesteld is die een onvoldoend inko
men hebben, wat zijn dat meestal voor
lui en op maatschappelijk en op zede
lijk gebied, dat er uitzonderingen op
zijn, leert ons ook de ervaring, dopli ik
heb wel eens gehoord, dat uitzonde
gen den regel bevestigen, en zo o zal het
hier ook wel zijn.
Over een andere eigenaardige verga-
gadering eveneens te Amsterdam' wil ik
ook nog iets zeggen. Deze vergadering
moet echter nog gehouden worden, doch
er is toch reeds bekend gemaakt, wie
er als sprekers zullen optreden,, en dit
viel me juist het meest op. Het sprekers
college is uit zulke heterogene elemen
ten saamgesteld, dat het niet gauw in
je hoofd op zou ko'men om zulk een com
binatie te maken. Luister, 't Is een open
bare vergadering tot bestrijding van<
pornografie. De eerste spreker is de
opperrabijn Vredenburgh, deze zal het
hebben over „Pornografie in betrek
king tot godsdienst en ethica''. De twee
de is de Amsterdamsche anti-rev. wet
houder (van onderwijs) De Vries, deze
zal zijn hoorders vergasten op een be-
gpre,king v,an „Pp/&ogrlaifi£ jp betrek
king tot school en opvoeding" en de
derde is onze bekende redenaar de Fran
ciscaner Pater De Greeve, deze hoopt
zijn auditorium te boeien met een be
spreking van „Pornografie en zedelijk
leven". Is dat nu geen rare samenkoppe
ling, doch hoe je er ook over moogit
denken, 'tis en blijft een echt verblij
dend teeken, dat er van zooveel ver
schillende zijden eendrachtig en jjve-
rig saamgeweikt wordt omdat groote
euvel te bestrijden. En daarom zullen
we met vreugde op 26 Febr. a.s. te Am
sterdam broederfijk vereenigd zien, een
Katholieken monnik en een opperrabbijn
der Israëlieten. Mocht er dus kans zijn
dat van het vaasje der coalitie na de
barst van deze week een stukje afspringt
toch blijven de Katholieken er van hou
den om zich te vereenigen met andere
partijen, waar het gaat om een verder
felijk kwaad te bestrijden.
STAN.
De gezondheid der Nederlanders.
Woensdagavond hield de heer J. C.
Ramaer, hoofd-ingenieur-directeur van
den Waterstaat te 's Hage een voor
dracht getiteld: „De sterfte in Neder
land in verband met hygiëne eau Water
staat."
Spr. vertoonde kaarten, waaropi met
verschillende kleuren de percentsgewij
ze sterfte omstneeks 1850 en thans, in
de gemeente was aangegeven. Verge" e-
ken met den vreemde is de sterfte hier
te lande zeer gunstig; zij is slechts
iets geringer in Engeland en' Noorwe
gen, en bij ons is de verbetering in: de
zen nog in de allerlaatste jaren zeer
groot, zoodat wij, als de vermindering
in sterfte doorgaat, en daarop is alle
waarschijnlijkheid spoedig de meest
gezegende natie in dit opzicht zullen
zijn.
Spr. merkt op dat tot op zekere hoogte
de geboorte- en sterftecijfers gelijken
tred met elkander houden. Sedert 1850
is het sterftecijfer in Nederland beginnen
te verminderen, sterker werd deze ver
mindering in 1870 en nog steeds gaat
het in deze richting voort.
Thans zijn Noord-Holland en Gro
ningen, Friesland, dat sedert 1860 onder
de provinciën het minste sterftecijfer
had (vóór dien had Gelderland het re
cord), voorbijgesneldZuid-Holland en
Zeeland zullen spoedig volgen.
Tegenwoordig zijn er in Holland en
Zeeland streken, die in gezondheid niet
onderdoen voor de gezondste bergstre
ken, ofschoon er ook nog in de [aiid-
provinciën gedeelten zijn waar het met
de sterfte nog treurig uitziet.
Het ergste is er aan toe het midden
van de Meierij van 's Hertogenbosch!,
een breede strook, gaande van de Bel
gische grens bezuiden Eindhoven tof
niet ver van de Maas bij Megen en Ra-
vestein, deze strook, die ruim 60 ge
meenten telt met ongeveer 190,000 zie
len, heeft een sterfte 22, en dit getal
is hetzelfde als omstreeks 1850; er zijn
zelfs gemeenten als Stiphorst waar zij
van 22 tot 29, Nistelrode waar zij van
24 op 20, Heesch waar zij van 21 op
27; Bokstel en Leende waar zij van 22
op 27Erp waar zij van 20 op 25 is ge
komen. Ook in Drenthe en Overijssel
zijn enkele gemeenten als Weerselo,
Zuidlaren, Zweelo, waar in 60 jaren
de sterfte iets vermeerderd is, is die
waar krankzinnigen verpleegd worden
daarentegen is de sterfte in de gemeen
te Norg, waar de strafkoloniën zijn,
zeer veel verbeterd.
Thans vindt men de gezondste stre
ken langs de zeekust. Bijzonder mun
ten uit in Zuid-Holland de geheele
kuststrook, vooral in Delfland tot vrij
ver landwaarts in, de langs de zee gele
gen eilanden, en wel vooral het weste
lijk deel van Voorne en geheel Goeree en
Overflakkee. Verder in Zeeland vooral
groote gedeelten van Zuid-Beveland en
het 4e district, alsmede deelen van Wal
cheren, Schouwen en DuiveLand, en in
Noord-Holland benoorden het Noord-
zeekanaal een tal van verspreide plaat
sen, maar vooral in de 17e eeuw droog
gelegde meren en de geheele Zaan
streek.
De Beemster en Wormer waren reeds
in het midden der vorige eeuw gezond,
de Haarlemmermeer was met de ge
heele omgelegen streek kort na de droog
making, tot omstreeks 1860, zeer onge
zond, thans is die streek tamelijk ge
zond. De droogmakerijen in het noord
westen der provincie Utrecht behoorden
tot die met de grootste sterftethans
zijn ook zij niet ongezond. Enkele dor
pen in deze streken, als Nieuiwveeini,
maken nog een uitzondering.
Zeer weinig invloed op de sterfte
hebben de ongevallen op zee, ook epi-
demiën als de cholera van 1866.
In 1909 heeft prof. van Overbeëk de
Meijer een onderzoek ingesteld naar de
sterfte op plaatsen waar waterleidin
gen zijn, de uitkomst was dat overal
de sterfte verminderde, zoodra er in een
plaats waterleiding kwam. Dit bewijst
echter niets, want ook in gemeenten!
die nog geen waterleiding hebben, was
de gezondheidstoestand reeds zeer goed
Het feit dat men in Zeeland en op som
mige Zuid-Holl. eilanden thans regen
water, vroeger water uit de slooten ge
bruikten, heeft ontegenzeggelijk de
sterfte verminderd.
De hoofdoorzaak ligt volgens' spit
voor de zeeprovinciën in de verbetering
yan den, ^ate(rsta,a,ts,tp,estand i
Hierna hield de heer Ra.rr.aer nog een
korte beschouwing over de geboorten
in ons I-and, waarvan hij ook kaarten ver
toonde. In vroegeren tijd hielden de ge
boorten vrijwel gelijken tred met de
sterfte; alleen waar een streek zeer
bloeiende was, waren de geboorten be
langrijk grooter. Sedert een 20-tal ja
ren is dit in sommige deelen van ons
land veranderd.
Spreker had eenige gegevens van ge
meenten in Noord-Holland boven het IJ.
Ofschoon het aantal huwelijken voor
Katholieken en Protestanten ongeveer
gelijk was gebleven, is daar de Katholie
ke bevolking met ongeveer 171/2 pCtt
vermeerderde, terwijl het Protestante
gedeelte met 4 pCt. verminderd is.
Ook in 't Noordwesten van Friesland
en in groote steden ;zijn de geboorten
sterk aan 't dalen. Uit alles is het, vol
gens spr., duidelijk, dat het de vrijden
kerij is, die deze beperking in haar ge
volg heeft.
Spr. eindigde met den wensch, dat
de vrijdenkers van allerlei pluimage zul
len inzien, dat, al mocht zelfs de be
perking der geboorten in hun eigen tij
delijk belang zijn (hetgeen spr. trou
wens bestrijdt) zij er het algemeen be
lang mede schaden.
Trekhonden wet.
In ons nummer Van Donderdag j.l. ver
meldden wij den datum van in werking-
treding der trekhond en wet. 't Is mis
schien voor onze lezers van belang eenige
bepalingen daaruit op te nemen.
Het is verboden, dat meer dan twee
personen op de hondenkar plaats nemen.
De lading, met inbegrip van den per
soon, op de kaT gezeten, moet zich in
evenwicht bevinden en haar gewicht mag
niet zoo groot zijn, dat het trekken bo
venmatige inspanning vereischt
De snelheid mag niet grooter zijn, dan
die van een paard in draf.
De inschrijving van den houder van
eene hondenkar, geschiedt in eene door-
loopende nummerreeks, met dien verstan
de, dat voor elke hondenkar een afzon
derlijk nummer wordt gebezigd.
Ls eene inschrijving onherroepelijk door
gehaald, dan is eene nieuwe inschrijving
eerst toegelaten na verloop van dertig
dagen na de doorhaling.
De burgemeester geeft van eene on
herroepelijke doorhaling terstond kennis
kennis aan de burgemeesters der om
liggende gemeenten, met vermelding van
de dagteekening dier doorhaling
De afgifte van nummerbewijzen {ge
schiedt kosteloos.
Het is verboden, als trekhonden te ge
bruiken of te doen gebruiken:
le. kreupele, schurftige, gewonde, zicht
baar drachtige of zoogende honden
2e. nog niet volwassen honden;
3e. honden met een geringe schouder
hoogte dan zestig centimeter.
Tot het tuig moeten behooren een
borstriem van minstens vier centimeter
breedte van zacht leder, reikende tot
achter de voorpooten en met strengen
verbonden aan een spoorstok, onder de
hondenkar vastgemaakt tusschen de twee
uiteinden van 'de boomen, een draagriem
vau minstens zes centimeter breedte en
buikriem van minstens vier centimeter
breedte.
De hondenkar moet voorzien zijn van
steunsels, die voorkomen, dat zij den
hond drukt, wanneer hij in rust is, en
van een drinkbak.
Op de kar moeten de naam van den
houder en van de gemeente, waarin hij
woonplaats heeft, alsmede het nummer
van de kar goed leesbaar voorkomen.
Als geleider van de hondenkar mag
niet (Optreden een persoon, die den leef
tijd van veertien jaren nog niet bereikt
heeft.
Indien ide hondenkar met meer'dan één
hond is bespannen, moeten de honden
naast ielkander worden gespannen.
Vaar ,de kar mogen niet meer dan
drie, onder de kar niet meer dan twee
honden iworden gespannen.
Onder «de kar mogen geen honden
worden gespannen, die, te rekenen naar
de schouderhoogte, niet rechtop onder
de kar kunnen staan.
Brieven uit Zoeterwoude.
IV.
Met een kleine verandering kan1 ik eern
bekend woord aanhalen en zeggen', dat
het oog van Nederland op Zoeterwoude
gevestigd is. Wij hebben namelijk de eer
en het genoegen maar vooral het
voordeelonder onze belasting be
talende burgers te mogen rekenen „Prc>-
fessor" de Haas, wiens practijken door
het Leidsche Kantongerecht staan ge
vonnist te worden. Over de Haas en
zijn werken een enkel woord.
Men behoeft nog niet oud te zijn om
zich den tijd nog te kunnen herinneren,
dat de Haas het eerlijk, maar eenvoudig
beroep uitoefende van schoenlapper.
Wat er de aanleiding toe was, weet ik
niet, maar op een goeden dag kwamen
de menschen, behalve voor hun sclioe-
nne, ook herstel vragen voor hun
lichaam, later alleen voor het laatste.
De Haas was tot dit alles bereid, hij
ging vooruit en na korten tijd was zijn
naam gevestigd. Hij wist zijn positie
niet alleen onverzwakt te handhaven1,
maar zelfs nog voortdurend te verbe
teren. Hij klom steeds in aanzien en
't is schier ongelooflijk, hoevelen zwe
ren bij het woord en de kruiden van de
Haas. Als een bewijs van het drukke be
zoek moge dienen, dat onze gemeente
rad oplangs besloot, het gedeelte van.
den Haagweg bij de Haas te beschou
wen als bebouwden kom, omdat het ver
keer op dat punt zoo druk is. En a 1 die
drukte wordt veroorzaakt door de pa
tiënten van den „Professor". Men mee-
ne niet, dat alleen leden der „smalle
gemeente" hun toevlucht Hot hem ne
men, lieden, die van dokters een afkeer
hebben, omdat deze gestudeerd heb^
ben en menschen zijn van hooger standi
Neen, ook zij, van wie men sleChts af
keer en minachting voor den kwakzalver
verwachten zou: personen, die weten
schappelijk onderlegd zijn en anderen^
wier stand en maatschappelijke posi
tie schenen te verbieden, genezing te
zoeken bij den ex-schoenlapper zij
allen komen met vertrouwen zijn raad
vragen. Reeds langen tijd liep het ge
rucht, als zou zelfs de Koningin-Moeder
door de Haas van een ziekte genezen:
zijn. Ik heb het nooit kunnen gelooveiu.
En toch, in een interview, opgenomen]
in „De Leidsche Courant" van 6 Fe
bruari j.l. wordt dit gerucht bevestigd I
Hoe dit alles te verklaren
Iedereen, die niet moedwillig Voor de
feiten zijn oogen sluit, zal moeten er
kennen, dat de Haas geen kwakzalver
is van de echte soort, van wien gezegd
kan worden, dat hij
....„maakte met zijn kranke waar
zijn kranke beurs gezond."
Reeds het langdurig bestaan 'zijner
„practijk" en de voortdurende vooruit
gang daarvan zijn daarmede volkomen in
strijd. Maar oo'ktalrijk, ja talloos zijn
de gevallen van beterschap, gevonden
in het huis aan den Haagweg, waarvan
de bewoner misschien het opschrift (Ha-
bis Perkara) niet eens behoorlijk ont
cijferen lean. En het gaat niet aan, dat
alles omver te redeneeren met groo!er
woorden of flauwe verhaaltjes. Zoo gaf
een vereeniging, die mij overigens zeer
sympathiek is, een boekje uit, waarin
het werd voorgesteld, als zou de Haas
afluisteren, wat de patiënten in de-
wachtkamer van zich zelf vertellen ere
daarna doen, alsof hij de kwaal op het
voorhoofd der menschen lezen kon.
Iedereen, die ook maar iets van de Haas
gehoord of gezien heeft, weet, dat zulks
totaal onmogelijk is en zal met mij in
het verhaaltje het bewijs zien, dat de
schrijver met de Haas een beetje ver
legen zit.
De Kantonrechter schreef „de won
deren" toe aan het smalen op dokters
en de suggestieve kracht, die daarvan
uitgaat. Ook dat is geen afdoende ver
klaring. Immers, dat smalen kan slechts
indruk maken op een deel van „Profes
sor's" patiënten. Ik zelf geloof aan den
grooten invloed van suggestie, maar itó
ken meerdere gevallen en iedereen
kent er die naar mijn Ieekenmeeningl
met suggestie onmogelijk te verklaren
zijn.
Dat de Haas zijn gaven „van boven"
heeft, is wel mogelijk, maar dat hij won
deren zou doen in de ware beteeken is
van het woord, gelooft niemand.
Mijn conclusie isveel wordt ver
klaard door suggestie, maar overigens
is hier het bekende gezegde van toepas
sing: „dat er meer is tusschen hemel en
aarde dan de wijsbegeerte droomenl
kan".
Ik kan niet zeggen, dat hij er voor
het Kantongerecht bepaald slecht is af
gekomen verleden Maandag. Want het
feit, dat een zijner patiënten na zijn'
behandeling overleden is en een ander
krankzinnig geworden, bewijst op zich'
zelf nog zooveel niet .vergeleken bij de
ta 1 r ij k e n, die, na door doktoren „op
gegeven" te zijn, bij hem beterschap
vonden. Overigens schijnt het niet be
wezen te zijn, dat de bovenbedoelde
twee patiënten door de behandeling
van de Haas resp. overleden en krank
zinnig geworden zijn, anders had men!
hem toch wel eenvoudig kunnen vervol
gen wegens het „veroorzaken yan den]
dood door schuld". Dat gebeurt meer.
In zijn kruiden schijnt men niets gevaar
lijks gevonden te hebben, want dan zou
dat stellig ter terechzitting gebleken
zijn. Of hij veroordeeld zal worden of
niet, doet weinig ter zake. Duizend gul
den boete kan hij wel betalen en dan...,
hij krijgt er in ieder geval een schitte
rende reclame voor in de plaats.
Nu nog eenige andere zaken. Zooals
men weet, heeft de heer A. J. Rijs-
houwer eervol ontslag aangevraagd als
notaris ter standplaats Zoeterwoude en
dat zal hem natuurlijk wel worden ver
leend. Zou het nu niet mogelijk zijn, een'
Katholiek als zijn opvolger benoemd
te krijgen
Me dunkt ja. De kern der gemeente
bestaat bijna geheel uit Roomschen en,
vestigt zich een Katholiek notaris op
het Dorp of in de onmiddellijke om
geving daarvan, dan zal hij zeer zeker
op den steun der invloedrijke Katholie
ken kunnen rekenen en dan zou
het hem wellicht gelukken, een be
hoorlijke practijk te verwerven. Ik be
veel deze zaak bescheiden, maar toch met
eenige vrijheid in de aandacht van be
langhebbenden en belangstellenden aan.
Lukt het nu niet,, dan misschien nooit!
Laat niet van ons gezegd kunnen wor
den dat we in zake „baantjes" achter
zijn door eigen schuld.
In het voorjaar van 1910 werd van we-
ge den Boerenbond alhier tweemaal per
week een kalverenveiling gehouden].
Men kwam daartoe, omdat men meen
de, dat de opkoopers de zaken zoo goed
eens waren, dat die eensgezindheid de
prijzen .wel een beetje drukte. Boven,-
