het notitieboekje.
31
[Slot.)
§UIST had hij zijn vliegcostuum afgelegd en zijn pels weer
aangetrokken, toen Denise verscheen.
„Bravo," zeide ze, „ge zult spoedig even goed vliegen
als papa."
Vervolgens reikte ze hem een klein notitieboekje aan,
hetzelfde waar de Amerikaan zijn uitgaven in schreef.
„Ik heb dit op den grond gevonden. Behoort dit u niet?"
„Ja, waarlijk. Ik heb het zeker verloren bij het verwisselen van
kleederen."
Zij zag hem met een vreemden blik aan en sprak zacht:
„Om den eigenaar te kennen, heb ik een blik moeten werpen
op de bladzijden, die beschreven waren, 'k Vraag excuus."
„Ge behoeft u niet te verontschuldigen. Het is van geen belang."
„Integendeel, het is van veel belang."
„Waarom dan?*
„Wel, in uw dagboek heb ik onder dagteekening van gisteren
gelezen, dat ge het verlies van tijd voor nuttelooze gesprekken
op 500 dollar hebt getaxeerd. Nu, gisteren hebben wij een uur
ongeveer samen gebabbeld. Ben ik het, die u dien tijd heb doen
verliezen, dat zou ik wel willen weten."
Verrast door deze vraag stamelde de jonge man:
.Neem mij niet kwalijk. Dat is een handelsgewoonte..
Maar zij viel hem in de rede.
„In uw gesprekken, mijnheer, heb ik meenen te ontdekken, dat
ge ondanks uw fortuin een zeker gevoel bezit, origineel, maar kiesch.
Ik zie, dat ik mij heb vergist. In Frankrijk verwarren wij dollars
niet met vriendschap En wij zijn daar trotsch op. Deze onafhan
kelijkheid is misschien het laatste, wat ons overgebleven is. Het
spijt mij, die bij u niet te hebben gevonden."
Zij hield even op en hernam toen op ironischen toon
„Bovendien, mijnheer, als gij u tijd hebt verspild door met mij
te praten, dan is dit met mij eveneens het geval. Ik houd geen
dagboek van mijn uitgaven, daarvoor ben ik niet rijk genoeg.
Maar wat betreft den tijd, in uw gezelschap doorgebracht, heb
ik een groot deficit te boeken, en wel onder deze woorden
„Verloren illusies."
Denise wilde heengaan, maar hij weerhield haar en schijnbaar
zeer kalm verklaarde hij
„Ik ben u voldoening schuldig. Eer wij voor altijd van elkaar
scheiden, moet ge mij het genoegen doen deze chèque van mij
aan te nemen."
En reeds reikte hij haar een blad papier, waarop zijn hand-
teekening stond. Zij nam het uit nieuwsgierigheid aau en las:
„Honderd duizend dollars!.... U is zeer edelmoedig. Maar
het is hier geen gewoonte zulk soort voldoening aan te nemen.
Ziehier, wat ik er mee doe."
En het papier in kleine stukjes scheurende, liet zij die door
den wind meevoeren. De Amerikaan had een kreet niet kunnen
weerhouden. Deze daad van het jonge meisje had hem doen zien,
welk een fiere geest in haar woonde. Een nieuwe, heftige ge
waarwording, zoo lang reeds verwacht, had hem getroffen En
voor de eerste maal in zijn leven diep ontroerd, sprak hij op
smeekenden toon
„Denise, vergeef mij nog eens. Ik bemin u. Ik wenschte, dat
ge mijn vrouw wildet worden."
Verward en bewogen door dit ernstig woord, reikte ze hemde
hand en fluisterde:
„Ik bemin u eveneens! Maar waarom vriend, zijt ge zoo rijk?"
Die grap won se hebben. Kleine Louise
(vleiend): Juffrouw, als mama van middag
aan tafel vraagt of u ook een glas wijn wil,
zegt u dan eens ja!
Gouvernante. Waarom, beste kind
Kleine Louise, O, ik zou zoo graag mama's
gezicht eens willen zien, als u dat zegt.
Een noodlottige vergissing. Vriend (tot een
jongen arts, die wanhopig zijn kamer op en
neer looi't. Wat scheelt er aan, amice?
Arts. O, het is ontzettendIk heb een bewijs
van overlijden afgegeven en op de plaats waar
„Oorzaak van den dood" moest staan mijn
naam geschreven in plaats van geheel onder
aan.
Spaarzaam. Millionair. Wat zeg je! Mija zcon een verkwis
ter! Ik zeg je, die draait iedere automobiel tweemaal om voor
hij ze koopt
Vleiend Boer (die voor deeeistemaal een
proces zal beginnen). U moet weten, mijnheer
de advokaat, dat ik een eerlijk man ben. Ik heb
mijn leven lang nog geen advokaat noodig
gehad.
HET SPOORWEGONGELUK BIJ GOUDA.
Het epoorwegongeval dat eenige dagen geleden plaats vond in de nabijheid van Gouda heeft heel
wat verwarring geslicht onder de reizigers en het spoorwegpersoneel heel wat werk gegeven. Onze
foto doet de verwoesting zien die de ramp veroorzaakte.
Te veel geeischt. Huiseigenaar tot een klagenden
huurder: Wel, wat is er?
Huurder. We hebben water in den kelder.
Huiseigenaar. Nu, ge begrijpt toch
wel, dat ik voor drie gulden per week u geen
wijn in den kelder kan geven.
HET STOOMSCHIP SILBY ABBEY,
dat onlangs te Goerêe strandde, waarbij de bemanning slechts met zeer veel moeite
is gered, werd later vlot gebracht en naar Rotterdam gesleept Onze foto geeft
een kijkje op het geborgen schip, liggende aan de Parkkade te Rotterdam.
De voorspelling bewaarheid.
zomerdag met zijn vader naar
'k heb zoo'n dorst 1
Vader. Nou, heb ik je
Jongen die op een warmen
de kermis in de stad gaat). Vader,
niet gezegd, als je met vader naae
de kermis in de stad ging, zou je
wat krii^en nou heb ie 't
Naïef. Vader (tracht de cou
rant te lezen.) Wat was dat nu
weer in de gang
Moeder Een van de kinderen
is van de trappen gevallen.
Vader (wrevelig) Hoor .eens,
zeg aan de kinderen, dat wanneer
ze dat niet stil kunnen doen, ik
het hun zal verbieden.
PIET VAN DER OUDERAA,
de beroemde Belgische historie
schilder en professor aan het
Hooger Instituut te Antwerpen,
die i3 Januari j 1. onder vele
blijken van belangstelling zijn
70ste verjaardag vierde.
Een vlijtig heerschap. Waarom
ben je gisteren morgen niet op
't kantoor geweest?
Ik had me verslapen.
En gisteren middag?
Toen heb ik den heelen mid
dag over 'n behoorlijke veront
schuldiging zitten suffen 1
Bij de exercitie. Sergeant. Re-
cruut Boonenstaak, doe je mond
dicht, je voorman zou er in kun
nen vallen.
