10
volgenden dag was de gestrande boot op de rotsen van Gavrinis
gevonden. Acht dagen later was een lijk door den vloed achter
gelaten in de kreek van Cprnault bij Saint Gildas. Dat was het
lijk van den heer Antoine Geherlis.
Henri kwam te Kerguéarec aan in het huis zijner voorouders,
het dierbare huis zijner kindsheid waarin hij voortaan alleen
zou zijn.
Hij vond daar den matroos Pierre Cotgoal, een ouden dienaar
van zijn familie, die hem reeds als kind onderrichtte in alles wat
op de zee betrekking had. Hij ondervroeg hem bij herhaling over
het treurig drama dat de reden van zijn terugkomst was geweest
en het verhaal van den braven oude leerde hem de droevige
bijzonderheden daarvan kennen. Door hem »ok vernam hij'wat
zijn vader de laatste jaren gedaan had, hoe hij zich volkomen
had overgegeven aan onderzoekingen die hij geheel alleen in
stelde. Met andere menschen kwam hij alleen in aanraking, wan
neer hij op zijn eiland de opgravingen leidde, die hem een mi
neraal verschaften, dat tot nog toe onbekend was. Het grootste
deel van den tijd trok hij zich terug in zijn laboratorium of hij
ging met zijn motorboot varen in den doolhof van eilandjes en
rotsen, waarmee de baai overdekt was. Cotgoal, de oude zeeman,
had meer dan eens beproefd hem te doen opmerken aan welke
gevaren hij zich blootstelde te midden der stroomingen en draai
kolken van de kleine zee, vooral ten tijde der springvloeden. Het
had helaas, niet mogen baten; het noodlottige gevolg was niet
uitgebleven.
Gezeten in het groote werkvertrek zijns vaders hield Henri een
brief tusschen zijn bevende vingers dien men hem zoo juist ge
bracht had. Het adres luidde: „Aan den heer Henri Guerlis, aan
boord van de Chanzy, eskader van het Oosten;" en het schrift
was dat zijns vaders. Henri onderzocht de poststempels. In Mei
te Vannes verzonden, was de brief in Juni aan boord van de
Chanzy bezorgd, toen hij het schip reeds verlaten had. Het was
als het ware een tijding van de overzijde van het graf, een laatste
aandenken aan zijn vader.
Hij opende den brief en las
„Beste zoon,
Ik heb u in de laatste jaren niet op de hoogte gehouden van
mijn arbeid. Het doel, dat ik mij voorstelde, scheen mij zoc>
grootsch en de middelen, die ik in het werk moest stellen waren
zoo vreemd, dat ik door een zeker wantrouwen in mij zelf mijn
onderzoekingen niemand durfde meedeelen, zelfs niet aan u, mijn
geliefden zoon.
Thans heb ik het gevondenIk heb het probleem der lucht
vaart geheel opgelost.
Het is u niet onbekend, dat het daarvoor noodig is een motor
te vervaardigen, die tegelijk sterk en buitengewoon licht is en
van een vorm, die de stabiliteit in alle gevallen verzekert. Al
deze punten zijn nu opgehelderd. Ons oud eiland van Kerguearec
bevat in zijn schoot een kostbaar buitengewoon mineraal, dat ik
ben er zeker van in geen enkel mineralogisch kabinet voorkomt.
Ik zal u later de redenen van deze onbekendheid meedeelen en
het gelukkige toeval, dat mij op het spoor daarvan bracht. Van
nu af bezitten wij daar een mijn van een nieuw metaal, lichter
dan aluminium, sterker dan staal en minder aantastbaar dan pla
tina. Maar ik wil nu niet uitweiden over de technische bijzonder
heden mijner plannen. Ziehier slechts wat ik u vraag:
Ge weet, dat de luchtvaarders praktisch nog niet te vertrouwen
zijn. Daarom wil ik mijn naam beroemd maken door een groot-
sche vertooning. Ik heb daarvoor gedacht aan den wedstrijd tus
schen Parijs en Londen, die in het aanstaande jaar zal plaats
EEN TYPISCH GEDEELTE VAN OUD-ROTTEBDAM
de Prinsenkerk aan de Nieuwe Markt, die afgebroken gaat worden om plaats te maken
voor een openbare leeszaal.
hebben. Ik ben zeker, dank zij het voordeel, dat het nieuwe me
taal mij geeft, daarin te zullen overwinnen. Een ander zal daarna
mijn toestel kunnen namakenhet zal daarom niet minder het
mijne blijven.
Beste Henri, ik wenschte u aan mijn zijde te hebben in het
uur van den triomf. Ik verlang, dat gij den luchtvaarder tot de
overwinning geleidt. Ik word oud, ik kan sterven. Ik zou gelukkig
zijn, u in te wijden in mijn arbeid, u als mijn opvolger te zien
in de studie dezer belangrijke vragen. Ik weet, dat ik een groot
offer van u vraag, want ge hebt uw beroep lief. Ik zou het ook
niet doen zonder de thans verkregen zekerheid en daarin ligt
ook de reden, waarom ik u nooit heb willen inwijden in mijn
plannen en proefnemingen. Thans echter vraag ik u bepaald
verlaat de marine, neem ontslag of een langdurig verlof, maar
kom terug.
Ik hoop de tijding van uw aankomst te vernemen met de eerst
volgende mail. Tot weerziens 1
Uw vader
Antoine Guerlis.
Bevend van opgewondenheid herlas Henri dezen brief. Hij was
nu beter ingelicht dan door al de berichten zijner kennissen op
het eiland. En terzelfder tijd had hij een grootsch levensdoel ver
kregen hij zou het werk van zijn vader voortzetten.
Zoo spoedig mogelijk zette hij zich tot een stelselmatig onder
zoek van de plannen, waarvan de brief sprak. Deze taak moest
gemakkelijk zijn, want de papieren van den ouden heer Guerlis i
waren uitstekend geordend. Alles had zijn plaats. Twee groote
laden van het bureau schenen te zijn bewaard tot het aangevan
gen werk. Maar daar waren slechts eenige stukken zonder waarde
in gebleven. Eindelijk ontdekte Henri een soort brandkast, die hij
niet kon openen met een der voorhanden sleutels. Hij vond even
wel op den bodem eener cassette, onder oude familiepapieren,
een kleinen sleutel, nieuw en toch roestig, als een reserve die
niet gebruikt was. Deze paste op het slot. In de brandkast was
een afdeeling met het opschrift: „Resultaten."
Maar deze was ledig.
De jongè man hervatte zijn nasporingen. Alles werd doorzocht,
alle papieren en aanteekeningen nagezien, maar hij vond niets
van belang.
Blijkbaar had zijn vader in zijn stilzwijgen en eenzaamheid alle
resultaten van zijn proeven en onderzoekingen in zijn hoofd be
waard. De dood had hem verrast op het oogenblik, dat hij die
zou gaan ontsluieren, eerst voor zijn zoon en daarna voor de
wereld. Misschien ook had zijn arme vader in zijn brief te hoog
opgegeven van zijn werk; misschien had hij als zeker aangekon.
digd, wat hij nog slechts in zijn geest gezien had. Henri las den
brief nog eens. De mededeelingen lieten geen twijfel over. Dui
delijk en bepaald hielden zij den gloriekreet in van een die zeker
is van zijn zaak en niet van iemand die hoopt. Helaas 1 De dood
had hem overvallen en het werk van jaren was in het niet terug
gezonken. Wanhopig gevoelde Henri, dat hij den naam zijns va
ders niet aan de vergetelheid zou kunnen ontrukken; zijn laatste
hoop was vervlogen.
Onder de bescheiden, rekeningen e. a. die hij nog doorzocht
om de nalatenschap zijns vaders te regelen en te liquideeren, trok
een gedrukt stuk zijn aandacht. Uitgegaan van de Academie, be
helsde het een ontvangstbewijs van een manuscript over de lucht
vaart, waarvan de opening niet zou geschieden zonder een nieuwe
aanvrage van den heer Antoine Guerlis.
Wat kon dit manuscript anders zijn dan een afschrift van de
plannen zijns vaders? Vreezende voor mededingers had hij zonder
twijfel door het bij de Academie te deponeeren
den voorrang van zijn ontdekking willen verzeke
ren, maar hoe had hij het eenige exemplaar uit
de handen kunnen geven!
Dadelijk begaf Henri zich naar Parijs, ten einde
het manuscript terug te bekomen. Hierin mocht hij
na vele formaliteiten eindelijk slagen. Ternauwernood
was hij in het bezit van het kostbare stuk of hij
opende het en las:
„Dit is een duplicaat van een plan waarvan het
origineel, kort geleden voltooid, berust in mijn wo
ning te Kerguearec, waar ik het systeem van lucht
vaart heb gevonden en uitgedacht waarvan de ui!
eenzetting hier volgt.
Er bestond dus een origineel. Waarom had d(
jonge Guerlis het dan niet gevonden
De officier kwam te Kerguearec terug in h<
bezit van het volledige werk zijns vaders. Het ws
een kunststuk. De zekerheid van het succes zoi
hem nu steunen. Het verlies dat hij had gelede:
scheen hem thans minder wreed. Dank zij be
enthousiasme van zijn jeugd, meende hij nu zijl
vader aan zijn zijde te hebben bij het bestudeerei
van het plan.
Onmiddellijk na zijn aankomst begaf hij ziel
naar de mijn om de opbrengst daarvan na te gaan
Hij wist, dat hij een voorraad metaal moest vinden
voldoende voor het vervaardigen van verscheiden
toestellen; zijn vader had dan ook kort voor ziji
dood bekend gemaakt, dat hij al de vreemd'
werklieden, van wier diensten hij gebruik gemaak
