St. NICOLAAS.
„Leidsche Beelden".
Derde Blad, behoorende
bijDe Leidsche Courant van
Zaterdag 26 November.
f Het werk voor ons Vriidatrsriumknlelr
Was afgeloopen. Juist was het zetters-
rnaatje met de laatste copie verdwenen,
én aocht de corrector zijn paperassen
iiit elkaar, om zoo spoedig mogelijk te
kunnen eclipseeren. Een paar redactie
lede» zaten druk te discussieeren over de
tegenspoed die Dr. Kuyper in het begin
fcijner jongste rede had en de tumultueuss
kitting der Tweede Kamer. De buiten-
jtenlandsch-overzichtschrijver zag de laat-
ste oproepberichten na, met een bedrukt
gezicht, slechts weinig opgevroolijkt door
■|de gedachte: Daar zit kopie aan. Toen
plotseling een hevig rumoer op straat,
Opgewonden kinderkreten, gejoel van sla
gersjongens en baliekluivers waartus-
Schen het trillend gebrom van een zwa-
ïeo atrtomobielhoorn, steeds aanzwellend
Baarmate het ons bureau naderde. Allen
snelden naar de ramen.
't Was een reusachtige auto, prachtig
paarsch gelakt, schitterend in een bver-
yioed van koperwerk, die daar kwam
laangereden en inet een grommcland ge-
kraak van de remmen, met een ruk voor
0«s bureau stilhield.
neger in een vreemd oostuuin,:
sprong »lug uit het voorste gedeelte,
tnaakte met een sierlijke buiging het por
tier open en:.,.;. iwe wreven allen on-
ee oogen uit, niet wetend of we waakten
of droomden, daar stapte uit de auto
een eerbiedwaardige grijsaard, in vol
bisschopsornaat, de mijter oj> het hoofd
en steunend op den vergulden kromstaf
AI dadelijk ging uit den dichten drom
een hoeraatje op, en een opgeschoten
.J?lkLfchte: "Kèk i»ng<S;, dronke
stedente
Hoewel niet eerbiedig was de uitroep
JïïTt! want welke Leidenaar denkt
bij het Zien van anders gekleeden dan hij
aan iets anders, ais studenten. En ook
ons bezielde een dergelijke gedachte,
•naar nauwelijks hadden wij tijd om van
onze verwondering te bekomen, of we
hoorden gestommel op de trap, en aan
stonds trad het voorwerp van ons aller
nieuwsgierigheid binnen, in wien we
teratond herkenden den grooten kinder-
laas heiligen Bisschop St. Nico-
«roM6 1stonden als aa" dcn erend' gena
geld. In zi/n verbouwereerdheid wist
onze buitenland-redacteur geen andere
Spaansche woorden te vinden dan Cade-
nas, Canalejas, Machado,' welke woor
den hij in den laatsten tijd' maar al te
gehoord had, doch die hem nu
slecht te pas kwamen. Wij overigen
bleven heeiemaal stom. Toen klonk uit
mond, in goed Hollandses
schoon met eemgszins Andalussisch ac-
de^i) IJ"3 Christelijke groet: „Vre-
Een zucht van verlichting ontsnapte
ons en we haasten ons Z. D. H. onzen
wedergeef te brengen.
Intusschen. was de directeur gekomen
men wien afgesproken werd dat de goe
deSint eenige dagen in ons midden zou
v m0eVa", C" wel °P bureaux, ter"
wijI ondergetekende als zijn gids door
Leiden werd aangewezen
Natuurlijk voelde ik mij zeer ge-
v«!ofme1 dlen °Pdradl^ maar vroeg
verlof nut eerst voor die gelegenheid
D.teevondPTe 1? rk tC S*n
uat rond de Heilige goed, die mii te-
FONGERs"Ver p"efrdere v.lugheid de
ken WM Pieterman fe gebrui-
a Pr en vertrouwder fiets, zoo
zeide luj, bestaat er niet. Ik boor ook
hier R een filiaal in de Breestraat
no. 8 6. In minder dan geen tiid wa«
gepeddeld „aar de HaarleU^nTr-
DEN HOFD r DEN VEROUL-
keurVveann z
nenmagazijn mij een
II.
„Malle Dirrek" ('n straattype).
Stevig, breed, bonkerig... stapt-ie door
jde straten.
't Is 'n bek,end type, in Leiden,
'n Straattype..'., maar van de goeië
'soort.
'n Knul van 'n jaar of achttien, breeë
rug, wat gebogen, 'n streep-boezcroen,
handen in zakken van pilow-broek, vier
kant stappend als met altijd 'n vast
doel langs den weg.... zóó kent men
hem in Leiden.
Dat is Dirrek" -
Maar niet altijd is- .e alléén, als-ie zoo
voortstapt
Dirk schijnt veel aantrekkelijke ei ivoor
kinderen te hebben - f omgekeerd
hoe het zij, dikwijls i ie van zo .'n heel
gezelschap veigezelcl. vaarmee hij zoo
onder 't gaan door, 'ru* te redenceren
loopt. Dirk heeft z'n „vrinden", maar óók
t... z'n „belagers."
Dat is „onze lieve straatjeugd" waar
'd'ie veel las,: van m -t hebben. Unver-
(diend
'k Meb „Dirrek" eens na sx,.a k.j
sdhoentjes verschafte, zoodat ik itogj
sledits een .gekle.ed pak noodig ha&
om ten minste voor dezen avond naar
behooren den Heilige te kunnen bege
leiden. Dit laatste verschafte mij nog
de minste moeite. Ik telefoneerde even
met MAATSCHAPPIJ DE FAAM, op
de Vischmarkt: „Zend u even een
jongen met een gekleed kostuum van
ongeveer f...w. (als ik zeL wa^ een
schijntje ik er voor betaalde, zou men
mij voor een opsnijder houden). Daar
mijn maat bekend was, stond ik in min
der dan een half uur weer voor den bis
schop, die mij ontving met een „Jonge,
jonge, wat is die leverworst van TAVER
NE, uit de Donkersteeg toch ver
rukkelijk".
Want wat was geschied.
In mijn afwezigheid had de directie
den Sint iets gepresenteerd, die, daar
hij elders gedineerd had, zich tevreden
stelde met een paar heerlijke broodjes
van HENNIPMAN, Nieuwe Rijn
belegd met de beroemde leverworst,
waarbij hij zich een koel glas onver
sneden melk van H. J. R1JSBERGEN,
den welbekenden melkboer uit de Kraai-
erstraat 5 wel liet smaken.
Ondertusschen konden we voor heden
avond ons plan de campagne opmaken.
Vooreerst had St. Nioolaas weinig tijd
en vervolgens weinig geld, d. w. z. con
tant geld.
„Ik heb wel chèque's b'ij mij", zeide
Wij.
Natuurlijk antwoordde ik dadelijk, dat
dit geen bezwaar was en DUYNSTEE
v. d. VELDEN, op het Rapenburg
die wel even voor hem zouden verzil
veren. Wat dan ook geschiedde.
Een hevig gestommel op ons redac
tiebureau (St. Nioolaas zat zoolang bij
de directie) deed mij verbaasd opzien
waarop ik vernam, dat hedenavond nog
heel wat zou gebeuren. Immers een be
hoorlijke woning moest voor den Hei
lige ingericht worden, weshalve bij mijn
afwezigheid de telefoon niet stil had ge
staan, inet een resultaat als ik u straks
zal verhalen. Nu echter moest ik eerst
de reusachtige reïsauto, die in de volle
straat niet al te gemakkelijk was, in de
garage van Oebr. STRAATSBURG, aan
de Haarlemmerstraat gaan on
derbrengen, en bij hem een lichter kar
retje voor dezen avond huren. Deze ga
rage is toch maar een eenig ding in Lei
den. Men had moeten zien, met welk
gemak de reuzenauto erin rondreed.
Met de gehuurde tuf snelden we weer
naar ons bureau terug, waar de Sint bij
ons instapte en commandeerde: ALB.
B. TIMMERMANN, B re est raat, hoek
Maarsmanssteeg. Hier voorzag hij
zich van geheel nieuw linnengoed, zak
doeken, boorden, enz., in kolosaslen voor
raad vooriianden. De verwondering op
mijn gezicht lezende, verduidelijkte Z.
D. H. mij dat zijn bagage was verloren,
geraakt Óp welke manier eigenlijk, weet
ik nog niet. In de prachtcollectie das
sen deed hij mog een ruime greep voor
cadeaux, waarna wij even de Maars
manssteeg ingingen, waar wij bij
PIERROT, een prachtige hoeveelheid
horloges, pendules, koperen en porcelei-
neai snuisterijen insloegen.
Toiletartikelen en verdere reisbenoo-
digdheden verschafte St Nicolaas zich
bij J. J. SCHRAVENDIJK op de B ree
straat, waar hij zich tevens een paar
stevige reiskoffers uitzocht, onverslijt
baar, naar zijn gedachte, en iemand die
zoo verre reizen doet, kan van zulke
dingen meespreken.
In het voorbijgaan waren we nog even
afgestapt bij W. v. ROSSEM DU CHAT
TEL, op de Breestraat, waar ik een
collectie broches, hangers, ringen, enz.
bezet met edelstcenen van allerlei slag
zag, dat ik van al die schittering stond "te
knipoogen. De goede Sint echter die niet
voor een klein geruchtje vervaard is,
grabbelde met het meeste genoegen in
dat moois, o.a. kocht hij een prachtig
gouden oorijzer voor een boerendoch
ter, uit den omtrek, die nog niet door
de nieuwe modekoorts aangetast is.
We reden toen langs de Princesse
kade naar huis.
„Jonge, jonge, wat is het hier mooi
geworden, sedert mijn laatste bezoek".
„Zeg dat wel, D. H., maar de bewo-
ken...,.
Rustig stapt-ie voort
Heeiemaal niks „mal's" aan.
...,Tot 'n zoodje flauwhartige jongens,
of meisjes 'm in de doppen krijgt
en 'm met treiterige stem „malle" of
„gekke" Dirk, naschelden.
Ook dan doet-ie zeer wijs of-ie
niks merkt, stapt-ie, innerlijk angstig,
uiterlijk evenwel met de grootst mogelij
ke kalmte verder.
Straatjeugd brutaler blijft schel
den, dringt op, trekt 'm bij de mouw...*
tot één, kwajongens-achtgier, brutaler
dan de anderen, 'n handvol droog stuif
zand tusschen zijn kiel en z'n hals laat
glijden.... onder sarrend gelach van de
anderen.
Dan... om te ontkomen aan de plage
rijen.... zet „Dirk" 't op een sukkeldraf
jetot-ie d e bendetontloopen is.
Voor hem is de straatjeugd hard, want
Dirk is een dóór en dóór goeië jongen,
wiens „malheid" alleen wat oppervlak
kiger ligt, ais bij vele van zijn plagers.
Zelfs z'n z.g. „malle" taal, is teeke
nend voor z'n goeië inborst.
Op de Breestraat, vóór 't kantoor
der firma „Van Gend en Loos" ziet Dirk
een paard, tijdens een oogenbiik van
ruot, voor ecu goedkeu,kagen gta^n.
ners rijn daardoor niet de hoogte inge
gaan.
De heilige snapte mijn' bedoeling en
lachte fijntjes.
Wat echter veranderd moge rijn',
MATVELD is er nog, en zijn collectie
doozen met diverse kinderspelen is eer
nog toegenomen in dien tijd. Het was
dan ook een waar genoegen voor den
kindervriend hier zijn inkoopen te kun
nen doen, want in alle opzichten, ook in
houtsnijwerk en ander huisvlijtwerk voor
grooteren is hij keurig gesorteerd.
Nog even stopten we bij BRIJNEN
op de Turfmarkt waar des heili
gen oog gevallen was op een prachtig
orgel met heerlijk gebeeldhouwd pijp-
front, dat behalve door het schoone uiter
lijk, ook door den hemelschen toon zeer
in zijn smaak viel.
Toen gingen we full-speed naar onze
bureaux terug, welke intusschen een
feeërieke metamorphose hadden onder
gaan.
Over het zeil hadden GEBR. HOO-
GENDOORN van de Botermarkt, 'n
heerlijk mollig tapijt gespreid, waarop
hier en daar een harige vacht het warme
rood van het Smynnasche weefsel een
nog dieper toon gaf. Voor de ramen wa
ren prachtige pluche overgordijnen ach
ter de fijngeteekende vitrages opgehan
gen, terwijl een dito portiere de deur,,
die door de groezele handen der zet-
tersmaatjes een vale tint had: gekregen,
voor onze oogen verborg.
ALB. A. RIEL, van de Lange Mare
had voor een smaakvol Hollaindsche stijl
ameublement gezorgd, hetgeen bijzonder
in den Bisschops smaak viel.
In een prachtige insluithaard, van de
firma J. C. BERNARD, op de Visch
markt, die mede een prachtige col
lectie koperen haardgerei had op zicht
gezonden, brandde een verrukkelijk an-
thxacietvuurtje.
„Van PERQUIN, op de Heeren
gracht, niet waar? vroeg de heilige.
Nergens vind je betere. Ik bestel er ook
altijd".
„Toch, meende ik te moeten antwoor
den, hebben we hier nog meer zulke
firma's, waarop ik morgen bij het in
koopen, uwe aandacht hoop te vestigen".
Over al dit schoons werd een zee van
electrisch licht uitgegoten door 'n kroon
van kristallen prisma's, die de stra
len duizendvoudig in alle kleuren
van den regenboog terugkaatsten. Zacht
wiegelden die kristallen slingers, stra
len spattend naar allen kant. Tot zijn
genoegen mocht de leverancier, J. L.
CREYGHTON, van de A a 1 m a r k t nog
twee dergelijke kronen besteld krijgen
voo rhet bisschoppelijk paleis te Aran-
jues.
Ook de achterkamer, tot slaapvertrek
bestemd had een smaakvolle verandering
ondergaan.
Een slaapkamerameublement in pitdh-
pine was er neergezet door de firma
KRUYFHOOFT aan deHaarlemmcr-
straat 'die tevens voor een verrukkelijk
veereti bed met zachte donzen dekens had
gezorgd. Een kachel van de firma LAN-
GEZAAL en Zn. Hooigracht 110
zorgde dat St. Nicolaas een meer Spaan
sche temperatuur bijbleef dan ons
noordelijk klimaat hem kon verschaffen.
Aan den wand hing een prachtig zil
veren kruisbeeld op een ondergrond van
rood fluweel, onder diep gebold glas, ge
vat in een zwaar vergulde lijst. Daar
voor stond een fraaie bidstoel. Een en
ander uit het MAGAZIJN St. JOSEPH
op de Hoogstraat De waschtafel
droeg eensie:lijk modern aardewerk gar
nituur, met decor in de bisschoppelijke
kleuren, geleverd door de firma VAN
DER STOK, magazijn van huishoudelij
ke artikelen, Haarlemmerstraat
Toen alles bezichtigd en naar genoe
gen bevonden was gingen we weder
naar de in een salon omgetooverde voor
kamer waar op een tafeltje een porte
feuille van de leesinriditing van H. J.
DIEBEN firma VAN LEEUWEN,
Maarsmanssteeg en een paar der
nieuwst uitgekomen boeken, die direct
bij uitgave steeds in dien boekhandel
voorhanden zijn, ter aangename verpoo-
zing voor den heilige gereed lagen, als
hem bij alle drukte nog eenige tijd daar
voor over bleef.
Vlak vóór 't beest houdt-ie stil.
„Besjoer beest... bé je zoo moe?
dat zal wel.... potverdikkie! wat zwéét
je.... hé je vér geloope?.... Mot jij 'n stuk-
kie?"
En toen heb i.k Dirk een stuk van
'n z.g. „paardewortel" waar hij op
te knauwen liep 't paard in den bek
zien steken.
Iets, waarvoor Dirk óók bij velen
bekend staat is z'n vragen om geld.
Maar a's bewijs dat Dirk gauw tevre
den is, altijd is z'n vraag naar 't minste
gangbare muntje, dat wij in Nederland
kennen. „Geef me 'n hallefie" dat
hebben velen uit z'n in and gehoord.
Ieder die maar eenig^zjis daarvoor in
de termen valt, en 'in niet te zeer af
schrikwekkend voorkomt, spreekt-ie, ter
verkrijging van zoo'n geldstukje, aan.
'n Melkboer, die bij z'n wagentje 'n
„klant" staat te bedienen, groepjes buur
vrouwen, die het wel en wee van de
stad staan te bespreken, zwervende ne-
gotic-irienschen dat les zijn voor
Dirk „welkome prooien."
De éen geeft... de ander geeft niet...
'n derde maakt 'n gijntje met 'ui één
keer hebben ze „Dirk" op z'n vraag naar
,,'n hallefie" eens je i» ver willen ge
lat geven, maar dut .u te Liet, omdat
We zouden nu een oögenblik gezellig
keuvelen over Spaansche Joestanaen en
over de reizen van Z. D. H. en om het
ons recht aangenaam te Jhaken, bood ik
den heilige een heerlijke „LABOR VIN-
C1T" sigaar aan uit het magazijn van
dien naam in de Donkersteeg doch
de bisschop verklaadre een pijp te prefe-
reeren als hij 's avonds op zijn gemak
zat uit te blazen van de drukke bezighe
den.
„Dat verhoogt zoo de gezelligheid en
doet een ouden man genoeglijker praten"
Natuurlijk behoefde hij geen tweede
maal te vragen, wamt bij de hand stond
een rek lange gouwenaars en een sier
lijke pot met geurige rooktabak van de
FIRMA W1JTENBURG aan de Nieu
we Rijn en spoedig dampten wij er
lustig op los.
Een heerlijk glas oude wijn uit de kel
ders van de FIRMA HERMAN F. A.
DAMEN en Zn, Burgsteeg, maakte
de tongen nog wat losser en spoedig keu-
evlden wrij over koetjes en kalfjes diat het
zoo een aard had.
Eensklaps vroeg de Sint: „Ik moet
voor een mijner kennissen een origineel
kostuum meebrengen voor een van die
bals die wij Spanjaarden zoo graag ge
ven. Maar waar krijg ik iets werkelijk
origineel." Als eenig antwoord greep ik
naar de telefoon en belde op de firma
J. J. HOELEN en Zn. Nieuwe Rijn.
„Hallo! Met Hoelen? Sint Nicolaas
wilde even uw zoon spreken voor een
opdracht. Zal zoo direct komen? Dank
u."
Ziet u, zei ik tot mijn doorluchtig ge
zelschap deze heer heeft voor een der
hoofdpersonen, der vorige maskerade
een magnifiek kostuum ontworpen, dat
aller lof wegdroeg. Op hem kunt u ver
trouwen.
In minder dan geen tijd' was dan ook
de heer Hoefen aanwezig, werden schets-
teekeningen gemaakt, stoffen uigezocht
en aldus tot genoegen van den heilige
bewezen dat we hier uitnemende vak
mannen hebben.
Nauwelifks waren we weer alleen of
er werd allerheftigst aan de bel getrok
ken. Aan niets meer of minder denkend
of ons huis stond boven ons hoofd in
lichterlaaie snelde ik als een bezetene
de trap af, trok de deur open en stond
van aanschijn tot aanschijn over ónzen
Pieterman. Maar wat zag die arme jon
gen er uit. Doodsbleek, tenminste voor
zooverre zulks voor een neger mogelijk
is. Aschgrauw ware misschien duidelij
ker. En langs zijn pijnlijk vertrokken ge
zicht en zijn gepotloode handen liepen
straaltjes bloed.
Pieterman had de gehuurde auto te
ruggebracht naar Straatsburg en was zoo
in zijn eentje de Haarlemmerstraat af
geloopen om'winkels te kijken. Zoo had
hij zich verlustigd in den aanblik van
de diverse vischsoorten, versch, gerookt
gezouten, in blikjes of anderszins, van
de firma M. ROOS, H a a r 1 e m inie r-
straat, waar hij verkikkerd raakte op
een vette bokking die hij kort daarna
uit zijn vuistje liep op te peuzelen.
Bij de firma KOHSCHULTE, in ma
nufacturen en bedden had hij met alle
geweld tegenwoordig willen zijn bij het
vullen van een zacht kapok bed. Toen hjj
het na de vulling, door er op rond te rol
len, goiddellijk bevonden had kocht hij
het maar, vertrouwend op de goedheid
van zijn meester die er wel weer een
gaatje voor zou weten te vinden. Steeds
verder ging hij en al zotter dingen deed
hij, tot hij voor een spiegelwinkel aan
gekomen zich van zoo vele kanten weer
kaatst zag dat hij niet kon nalaten de
potsierlijkste grimassen te maken. Toen
kwamen de Leidsche kwajongens, gaven
hem een duw en Pieterman lag door de
ruiten tusschen de spiegels in de uitstal
kast te rollen. De verbolgen winkelier
kwam naar buiten en Pieterman maakte
beenen. Gelukkig wist hij den weg en
hijgend, doodsbeangst, aschgrauw stond
hij nu voor de deur, op den voet gevolgd
door den winkelier.
Deze reclameerde zijn winkelruit,
waarop we telefoneerden naar de firma
BLEIJS in het Noordeinde, die dat
zaakje spoedig naar aller genoegen op
knapte. In de drogisterij „BOERHAVE"
S. A. Broerse Haarlemmerstraat,
Dirk weigerde maar wat haalt-ie al
tijd op, en zelfs die paar centen houdt
ie niet voor zich, maar deelt die, ómge-
zet in „sausche mangelen" of „molle-
boontjes'", met z'n broertjes en „zus-
sies."
Want die heeft-ie 'r zoo een paar.
Dirk is „oudste zoon", en een trouw
helper van z'n moeder, wat-ie toont jn
allerlei dagelijksche bezigheden.
Voor haar doet-ie alles.
Moet ze „wasschen" haalt hij 't
heete water, de emmers dragend aan een
over zijn schouder hangend juk.
We kénnen Dirk, bij 't z.g. „water-
gat", aan de fabriek van le Poole.
Na den „wasch", brengt-ie op 'n krui
wagen 't goed weg, en ook voor „schil-
len-opha!en" en huishoudelijke bezighe
den is Dirk de aangewezen persoon.
Nog is er iets, dat ve'.cn in den p rsoon
van „Dirk" niet zouden gezocht hebben.
Dikwijls.... bijna iederen avond.... te
gen „kerktijd1", sluipt Dirk 'n kerk bin
nen.
't Meest schijnt de Petrus-kerk hem
aan te trekken.
Daar zit-ie schuchter, héél achteraan
in de banken, zonder verroeren, de pet op
de knieënv.oont-ie tot ^an 't einde
toe ,den Dienst bij.
f
lieten we vervolgens onzen zwarten 1
vriend verbinden, die er weldra, met af
die pleisters in zijn gezidht, als een(
Duitsdi student uitzag.
Toen ik met den armen jongen terug1"
kwam werden we, bij wijze van aardig;*
<heid, door Z. D. H., ontvangen met dö
Treurmarsdi van Chopin die hij op een
verrukkelijk Ikinkende pianola urt het
magazijn van den heer VALK, FIRMA
PELTEN BURG, Breestraat, die voor
een uitgebreide collectie artistenrollen
gezorgd had liet spelen. Nog geruimei<
tijd bleven we, gezellig bijeen met den
nog steeds treurenden Pieterman in ons
midden die zich vermaakte met te knab*
beien aan een groote boterletter P. van
G. J. PEEPERKORN, FIRMA AALDER-
SE, Oude R ijn, terwijl we voor afwis
seling eens een prachtige operaria, of
vrome kerkmuziek ontlokten aan een Zo-
nophone van v. ZEIJP, Vestestraa.t
die ook een twintigtal kleine muziekïn*
strumenten geleverd had.
(Wordt vervolgd.)
Uit de Pers.
Graag op baantjes.
De „Tijd" blijft voortgaan, bouw
stoffen te verzamelen om de legende, dat
de Katholieken „graag op baantjes" zou
den zijn, voor goed de wereld uit te hel
pen. 't Merkwaardigste daarbij is, dat
de liberale pers d'e moed niet heeft de
door de „Tijd" vermelde gegevens over*
te nemen en ze evenmin kan tegenspre
ken
Met den dag wordt danook de libe
rale geest van uitsluiting der Roomschen
duidelijker en er moet toch wel durf be
staan, om tegen de katholieken te agee-
ren, als zij toevallig in de een of andere
katholieke gemeente een zetel meer in
den Raad bezitten, dan waarop zij nume
riek het recht zouden hebben. De libera
len hebben ons steeds het ons toeko
mende onthouden.
De bij Kon. Besluit benoemde Neder-
Iandsche commissie voor de Internatio
nale Tentoonstelling voor Reiswezen eft
Vreemdelingen verkeer te Berlijn in 1911
heeft reeds een aanvang gemaakt met
hare werkzaamheden. De Commissie be
staat uit één dozijn leden, kan Dioge
nes er misschien een enkeitje Katholiek
in vinden?
Terwijl de Commissie M. O. voor d'e
z .g. wis- en natuurkundige vakken reeds
bestond uit 'n v ij f t i e n t a 1 leden, allen
niet-katholiek, werden dezer dagen „bij
schikking van den Minister van Binnen-
landsche Zaken alsnog benoemd": dr.
Jan de Vries en dr. F. Schuh, beiden
niet-katholiek.
„De Residentiebode" deelde mede, dat
in 1910 door Minister Kolkman in de
Commissie voor aspirant-landmeter ééa
Katholiek op de 6 leden werd benoemd.
Dit is verblijdend.
Jammer genoeg is deze vreugde niet
onvermengd'. Immers, uit „de Commissie
tot het examineeren van hen, diie eeft
diploma van geëxamineerd en beëedigd
landmeter verlangen voor het jaar 1910"
door Binnenlandsche Zaken benoemd,-
verdween wegens hoogen leeftijd i
het eenige katholieke lid, deheerKwist-
hout te Roermond, en werd niet door een
Katholiek vervangen.
De landmeter-commissie 1910 bestond
de heeren Heuvelink, Delft; Barrau,
Delft; Van Dunne, Utrecht; de Vos, Lee-
warden; allen niet-katholiek.
Had men in hetzelfde Leeuwarden naar
een Katholiek willen omzien, dan had
men dien in duplo op, 't kadaster ge
vonden.
Voor ondermeester, 't kan nog even
tjes, maar voor bovenmeester!
Geen Katholieken!
Een leerrijk staaltje geeft ook het per
soneel der Rijksverzekeringbank te Am
sterdam.
Bestuursleden 3, waarvan 0 Kath'.
Secretaris-Gener. 1, 1
Administrateur 1, 0
Referendarissen 4, 0
Hoofd-Commiezen 7, 1
Commiezen 13, 1
Adjunct-Commiez. 69, 5
Klerken 286, 29
Schrijvers 167, 38 Vl-
Als tegenhanger hiervan kan dienen;
Gerégeld komt-ie daar terug.
Vooral bij bijzondere gelegenheden,-
zooals b.v. Vastenmeditaties, of bij hoo-
ge feesten en Vrijdagavonds, verzuimf
ie geen enkele maal.
Wel een bewijs, dat Dirk wel degelijk
begrijpt, en zich getrokken voelt, daar
télkens weer te keeren.
,Wét zou er omgaan in dit individu^
als daar onder doodsche stilte, plechtig
en heilig, den zegen met het Allerhei
ligste gegeven wordt?
Of als van den preekstoel woorden
van geluk en genade tot hem doordrin
gen....
Of onder het machtig, gezamenlijke,
Rozenkransgebed
Wie kan dat zeggen?...
Toen 'k hem aansprak, zei-d'ie in 'n
bui van vertrouwelijkheid, dat-ie 't „zoo
mooi vond", eii (geruststellend) „Je mag
gerust komme, as je maar niks doet".
Over Dirk zou nog véél te zeggen
zijn.
De persoon is in alle geval sympathie
ker dan vele van z'n kleine, èn groote
plagers.
En wat zijn „malheid" aangaat.... ocfy.
op zielkundig gebied zijn er nog altijd
heel wat minder bevoorrechten, dan hij..^
KLESw
