Uit Stad en Omgeving.
I
t
Vierde Blad, behoorende
bijDe Leidsche Courant van
Zaterdag 26 November.
Brieven uit Warmond.
XII.
Weinig vermoeden had ik, dat inïjki
eenvoudig geschrijf zoozeer de aan
dacht trekken zou, en nog minder ver
moeden, dat briefje XI zoo in het open
baar zou besproken worden.
't Is waar, we hebben in onze cause
rie alleen oog gehad op de lichtzijde
van een V. V. V. hier ter plaatse. Edoch
de zaak schijnt ook haar schaduwkantt
niet te missen. De reden hiervan uiteen
zetten, behoef ik niet, want iemand, ver
boven mij, heeft dit reeds gedaan en
verreweg de meeste Warmondsche le
zers hebben het zelf gehoord of zijn er
mee in kennis gesteld.
Ik zou met dit onderwerp willen ein
digen, ware ik niet aangespoord de War
mondsche lezers der „Leidsche 9°.u"
rant" hierop te wijzende vereeniging
bestaat als zij nu tot verdere inrich
ting komt, helpt dan mede haar te stu
ren m de goede richting, haar te lei
den in het goede spoor.
Ziezoo. Rustig en kalm hervatten we
weer het oude werk dat de vorige maal
door een intermezzo van den nieuweren
tijd onderbroken is.
We hebben verhaald de geschiedenis
der Heerlijkheid Warmond, tot den dood'
van Admiraal van Duyvenvoorde.
Sedert dien tijd bleef het Huys voort
durend in het geslacht van Wassenaar,
tot het in 1774 verkocht werd aan ba
ron Pieter Cornelis van Leyden, echt
genoot van Hermine Jacqueline Gravin-
ne de Tombs, kleindochter van den
grooten Boerhaave. Hij was het, die
het kasteel bijna geheel deed hernieu
wen, zooals men het heden ziet. Maar
't is er lang .niet mooier op geworden*
Wel draagt het gebouw met Zijn witte
muren, sobere lijmen, kleine ruitjes, en
entourage van eeuwenoude boomen, nog
een voornaam cachet. Een toren van het
oude slot schijnt behouden te zijn ge
bleven. Na zijai dood werd in 1814 zijn
eenigen zoon, de laatste van dat ge
slacht er bezitter van. Na diens over
lijden in '1821 kwam het aan zijn we
duwe, geboren baronnesse van Pal-
Iandt, die in 1844 stierf, en het bij testa
ment vermaakte ,aa.n Jonkvrouwe Adol-
phine Wilhelmine Anna van der Wij-ck,
die huwde met Leopold, graaf van Lim
burg Stirurn. Toen deze, tien jaar gele
den voor goed de oogen sloot, verdween
de laatste edelman van den Huyze War-
mont.
De heerlijkheid kwam nu onder den
hamer en werd het eigendom van een
lakenfabrikant, den heer C. H. Krantz.
Tusschen de heeren van Warmoat en
de ingezetenen van het dorp heeft tot
aan den dood van graaf van Stïrum al
tijd een zeer vriendschappelijke hou
ding bestaan. De ouderen van dagen
kunnen nog met smaak vertellen, hoe zij
nog, „jonge jongens" zijnde, als eere-
wachten te paard de jonkers en freu
les „inhaalden", wanneer dezen trouw
den, meerderjarig varen geworden enz.
Hoe dan het geheele t-irp versierd was
met eerebogen en bloemversieringen,
van het Wannonderhek tot het Huis toe.
De aanhankelijkheid tusschen Heer en
dorper, scheen als overblijfsel uit de
vroegere eeuwen, van kind op kindskind
te zijn overgeërfd. Tegenwoordig is al
le betrekking afgebroken en het groote
oude bosch, met het kasteel in het mid
den, ligt daar geheel op zich zelve, en
heeft voor den dorpeling alle beteeke-
nis verloren.
Zoolang het kasteel eigendom' was
van Katholieken, was er een huiskapel
aan verbonden, en hadden sommige hee
ren daar fundaties gesticht.
Ten laatste kan nog als aardigi bij
zonderheid worden vermeld ,dat vin de
oude tijden af, op de huize Warmond een
'gebruik bestond, dat op zekeren dag
des jaars de Heer en Vrouwe van War
mond als dienstknecht en dienstmaagd
igekleed, het geheele personeel onthaal
den en bedienden met spelen en d; ïsen
werd de dag in vroolijkheid doorge
bracht.
Tot voor 'n dertig jaar moestem! alle
ingezetenen nog tiend-geld betalen aan
den heer, die behalve dit recht nog ver
schillende "andere privileges bezat.
De heer C. H. Krantz geniet nog en
kele dezer oude rechten, bijv. bij het be
roepen van een predikant hier ter plaat
se, heeft hij een overwegende stem, ver
der bezit hij op sommig: wegen nog
recht van overpad, en.... mag voor het
onderhoud van den. Heer en weg zorgen.
Tot heden heeft de gemeente aitoos
die kosten moeten dragen, het is c. ^;r
v/el te verwachten, dat bij een eventueel
proces de gemeente van dien la:. a.;l
bevrijd worden, .want Sassenheim, h it
voor het andere va den weg
moest zorgen, hee'- •••i.d e.i net
pleit gewonnen.
Hiermede eindig, ei hist isch
gedeelte van dezen bijc; om nog even
tot het heden terug te keéren.
Deze week kregen we in ons blad voor
het eerst een-brief Noordwijk te em.
Den schrijver ervan mijn collegia
groet. Er is tegenwoordig te Noordwij:;
stof genoeg, maar als ik u raden mag,
ypprzichtig aan, Noprdwijksche vriend..
Een briefschrijver heeft het soms erg
gauw verbruid. Ik hoorde onlangs, dat
de dichter van „Thomasvaer en Pieter
nel te Noordwijk" d'r tegen opziet de
ze jaarlijksöhe revue samen te stellen.,
Het heeft te Warmond ook wel eens ge
spannen, maar zóó is het toch nooit ge
weest. Ik kan den dichter van Utile Dul-
ci geen ongelijk geven, maar toch, hij
geaenke toen het klassieke woord, dat je
met een lachend gezicht veel zeggen lean.
QUIS.
LEIDEN, 26 November.
De Leidsche Post en Telegraaf
HarmoniegezelsChap „Prinses Juliana",
zal op Zondag 27 November a.s. dra
avonds te 8 uur in' den Foyer van de
Stadsgehoorzaal hare le openbare uit
voering geven, onder leiding van den
heer Jac. Kroon, met welwillende mede
werking der Leidsche strijkquartetver-
eeniging „Haydn".
BODEGRAVEN. De V ereenigirig!
„Zang en Tooneel" 'heeft hare leden 2
recht genotvolle avonden bereid door de
opvoering van de „Verborgen Diamant
of de H. Alexius", drama in 2 bedrijven.
We hebben genoten, èn door het stuk zelf
èn tdoor het spel, want zeer mooi is
er gespeeld.
Waren we van te voren bevreesd dat
een drama miet in den smaak zou vallen
die vrees was reeds na het eerste tafe
reel verdwenen. Iedier volgde met be
langstelling de verschillende tafereelen.
Wij zagen dan, hoe de H. Alexius na een
afwezigheid van vijf jaren weder keer
de in het vaderlijk huis als een arme pel
grim onder den naam van ïgnotushoe
Euphemianes zijn zoon, waarnaar hij
rusteloos zocht niet herkend, maar hem
als pelgrim in zijn huis opnamhoe ïg
notus beleediging en mishandeling van
zijns vaders bedienden te verduren had
zonder een klacht te uiten, ja zelfs zijn
vijanden nog beschermende en vergif
fenis voor hun vroeg; hoe een slaaf, die
meende onrechtvaardig gestraft te zijn,
zich wilde wreken, door zijn meester
Euphemianus te vergiftigen, hetgeen ecli
ter door ïgnotus werd opgemerkt en al
dus zijn vader van een wissen dood redi-
de. Bijzonder keurig was ook het tafe
reel, waarin de H. Alexius, terwijl diie-
ven zich met het gestolen goed zijns va
ders wilden verwijderen, te voorschijn
trad, terwijl achter de schermen een lied
door kinderen werd gezongen.
Maar ook de laatste tafereelen werden
onberispelijk gespeeld. Ooed wederge
geven werd de smart, toen na den dood
van Alexius bleek dat Euphemianus zijn
eigen zoon had geherbergd, zonder hem
te herkennen.
Na het drama kregen we een prachtig
tableau te zien, voorstellende de verheer
lijking van den H. Alexius. Een dave
rend applaus bleef niet uit.
Na de pauze werden nóg een paar
kleinere komische stukjes gegeven als
„Schuiven :gaan ze", en „Hansworst in
,tyethoor", die beiden een daverend suc
ces hadden.
Een woord 'van hulde en dank aan hen
die door hunne medewerking en waarlijk
groote opoffering ons zooveel te genie
ten gaf, mag hier niet ontbreken, even
als de vvensch dat de vereeniging in
bloei moge toenemen.
NOORDWIJK. In 't „Hof v. Holland"
vergaderde een aantal genoodigden on
der leiding vau den heer W. Tappenbeek
tot 't bespreken der plannen om tot op
richting een er Onderl. bouwvereeniging
te-geraken. Door het voorloopige karak
ter dezer bijeenkomst was zij niet voor
de pers toegankelijk. Aangaande het re
sultaat der besprekingen vernemen wij
dat besloten is, om hedenavond1 in Bad
hotel Konijnenburg wederom bijeen te
komen en alsdan eene commissie te be
noemen om 'de verdere plannen uit te
werken.
OEOSTOEEST. Sedert een paar dia
gen is men van rijkswege bezig met het
maken van opmetingen, om en bij het be-
kend „groene kerkje" langs den straat
weg bij- de Kanaal brug.
Deze opmetingen moeten in verband
staan met plannen tot omlegging van den
straatweg, diie d/aar een zeer scherpe en
gevaarlijke bocht maakt, en welke zeer
gemakkelijk kan vermeden worden door
den weg in plaats van ten westen, zooals
hij nu ligt, ten oosten te leggen.
Verkregen wordt een kortere en lijn
rechte weg, die ook recht op den bestaan-
den weg komt, zoodat een jaren bestaan
de gevaarlijke toestand uit den weg zal
geruimd worden.
Nadat er onlangs de aandacht op ge
vestigd is, hebben behalve de Ned. Toe
ristenbond en Ned. Aut. Club, welke
reeds door waarschuwingsborden enz.
op het gevaar opmerkzaam maakten, is
men zich ook van rijkswege met deze
zaak gaan bemoeien, en bestaat er veel
kans, dat reeds spoedig deze gewenschte
verandering zal tot stand komen. De kos
ten zullen, wat tot bespoediging zal me
dewerken, niet bijzonder groot zijn; daar
de weg door eigendommen van twee
eigenaars komt, bij wie niet op den voor
grond staat hiermee een slag te slaan,
doch die eer geneigd zijn zoo billijk mo
gelijk het algemeen belang te dienen.
Ook voor de stoomtram zou hier een
kolossale verbetering intreden, daar die
bocht al menig tramderaillement op haar
rekening heeft.
Onderwijs.
Examen M. O.
,s Gravenhage. Schoonschrijven (N.)
Opgeroepen en geëxamineerd 6 candida
tes Toegelaten de heer J. Ringnaida, van
Leeuwarden. i
Examens L. O.
's Gravenhage, .Wiskunde art. 86 Op
geroepen en opgekomen 3 candidates
Geslaagd, de heeren J. Lamberts, Assen
J. van der Meulea, Sappemeer, en G. P.
Van der Waal, Breda.
Vrije en orde oefeningen
Rotterdam. Geëxamineerd 4 vrouwe
lijke candidates Geslaagd de dames A.
Gravestein, Schiedam; J. Th. van Driem,
W. C. Hakkaart en J. C. van Seters,
allen van 's Gravenhage.
Leger en Vloot
Toenemende kans op vrijloting.
Sedert het in werking treden derMili-
tiewet 1901, heeft het aantal ingeschre
venen voor de lichting 190347159, 1904:
49404, 1905: 50893, 1906: 51210, 1907:
52070, 1908: 52710, 1909: 52341, 1910:
52387, 1911: 55096.
Sedert 1903 is het getal dus vermeer
derd met bijna 8000. Het contingent be
draagt 17500, zoodat de kans op vrij
loting is toegencmen.
Rechtszaken.
De rechtbank te Haarlem heeft gis
teren vier personen te Bloemendaal, die,
door het valschelijk invullen van staten
door twee hunner en het gebruik maken
van de daarop verkregeii werkmanskaar-
ten door de beide anderen fraude hadden
gepleegd, ten nadeele der ,H. IJ. S. M.,
veroordeeld ieder tot 5 dagen gevange
nisstraf.
De Haarlemsclie rechtbank eischte
tegen E. J. v. B., die op 15 September
M. te Lis se hout en palen en batlings
uit een schuur van den heer G. F. v. id.
Horst heeft gestolen, 1 md. gevangenis -
straf.
ALLERLEI.
„Leidsch-Kleingoed".
Gelezen in de „Leidsche-Almanak"
1910. (Uitgave te Leiden, bij G. I. H.
Trap).
1909. 50 April. Is 1H. M. de Koningin
bevallen van eene Prinses, die de namen
Juliana, Lousie, Emma, Maria, Wilhel-
mina, Princes van Oranje-Nassau, Her
togin van Mecklenburg ontving.
(Van morgen opgevangen)
a. „Zeg, weet jij wie de duurste vogel
van heel Leiden is?"
b. „Neen, wie dan?"
a. „Wei, Valk, een vleugel van hem
doet vijfhonderd gulden.
Collega's
Vanmorgen. Twee heertjes, piek
fijn... geboord, en gewande'.stokt, echte
artiestenlok, wandelen langs ons Rem
brand-beeld, aan den Witten-Singel.
Eene heertje, met een gebaar in
Rembrand's richting, blijkbaar vreemd.—
„Zeg Sjorswie 's dat nou?"
Tweede heertje, droog, met 'n zelf
voldane handstrijking over z'n „artistenj
lok" „Hm, nog een „Collega" van
me."
M'nheer was ook schilder...
„Geluk" Met 'r tweeën stonden
ze vanmiddag op de Steenstraat te pra
ten
„Zeg, Krelis, heb jij niet in de krant
gelezen dat hij jou op 't dorp 't „klauw
zeer" weer uitgebroken is?"
„Hé? Hannes... wat je zegt. Nou,
dan mag ik van geluk spreken dat ik er
vandaan ben."
Op welken leeftijd trouwen de vrouwen
Wappaeus heeft voor een aantal lan
den nagegaan, aldus lezen wij in „Mo-
leschoti" hoe oud de vrouwen waren op
hun huwelijksdag. Door al de leeftijden
voor ieder land op te tellen en daarna
te deelen door het aantal, kwam hij tot
een gemiddelden huwelijksleeftijd. Deze
was: in Engeland 25.96 jaar, in Frankrijk
26.07, in Noorwegen 28.05, jn Nederland
28.88, in België 29.14.
De conclusie, dat in Engeland de meis
jes het jeugdigste huwen, ligt voor de
hand, maar is onjuist. De gemiddelde
huwelijksleeftijd is voor Engeland het
laagst, omdat daar zeer weinig vrouwen
op ouderen leeftijd huwen. Tusschen het
35ste en 40ste jaar huwen in ons land
naar verhouding tweemaal zooveel vrou
wen als in Engeland.
In Frankrijk worden de meeste hu
welijken met vrouwen jonger dan 20 jaar
gesloten (2030 per 10.000), daarna volgt
Oostenrijk met 1873 Engeland met 1339,
België met .959, Nederland met 791 en
Noorwegen met 501. Relatief gesproken,
huwen de meeste oudere dames in Stier
marken, waar in het jaar 1865 per 10.000
huwende vrouwen 228 ouder dan 50 jaar
waren.
Dames, die ouder dan 35 jaar zijn en
nog een kansje willen wagen moeten
niet naar Engeland gaan. In F ran kh rijk
en Noorwegen hebben zij slechtere kans
dan in ons land; België is nog iets be
ter. ,Het meeste succes kunnen zij in
Oostenrijk hebben, waar in het jaar 1860
ruim 3800 der 10.000 huwende vrouwen
ouder jc^iU 30 ja^r .w^ren. Najiet 50e
jaar zijn zij op Stiermarken aangewe
zen.
Mantels.
Er wordt jn de winkels nu veel ver
kocht, dat bespeurt men ook op de En-
gros-magazijnen, die dagelijks bezoek ont
vangen van hunne afnemers, die hun voor
raad moeten aanvullen en dan allicht nog
enkele nieuwe modellen er bij nemen.
Men kan veilig constateeren, dat er thans
een besliste mantelmode heerscht. Er
worden veel lange paletots in Eskimo en
Engelsche stoffen gekocht. In deze ar
tikelen gaat dan ook het meeste om.
Eskimo-paletots worden ter lengte van
100125 cM. gekocht. Zij zijn van ach
teren meestal eenigszins inloopend, maar
ook geheel aansluitend geknipt en slui
ten van voren zichtbaar met een of twee
rijen knoopen. Hoofdzakelijk is dit ar
tikel tailor-made afgewerkt, maar ook
tresgarneeringen of lichte sautache-op-
legsels vinden veel aftrek. De Engelsche
paletots worden in dezelfde lengte ge
kocht. Noppenstoffen in grijze en bruine
tinten, verder cheviots in zwart, groen
en blauw worden hiervoor het meest ge
bruikt.
In de fijnere mantelzaken spelen de
avondmantels in dit seizoen weder een
hoofdrol en voornamelijk zwartzijden man
tels ter lengte van 130140; wat hierin
verschijnt wordt onmiddellijk gekocht. De
ze mantels z in geheel glad afgewerkt, van
achteren licht getailleerd, bijna ruim ge
knipt, en va.i een kraag en manchetten
van velours clu Nord voorzien. Ze hebben
meestal het kimono-model, maar ook in
gezette mouwen werden druk gekocht.
Verder noemen we velvetmantels in
zwart blauw, groen, bruin, fraise en lila.
Deze zijn of ook glad afgewerkt en heb
ben kraag c:i manchetten van duchesse,
óf ze zijn gegarneerd met kostbare bor
duursels. A s nouveauté noemen we zij
den kinmono's in alle lichte tinten aLs
blauw, grijs, rose en crème.
Over den Kousenband.
In ons blad is van kousen verteld. Wat
eenvoudiger dan dat nu iets zou worden
verteld van den onmisbaren kouseband?
Edward III in 1330, zegt men, verhief
den gewonen kouseband tot de hoogste
eer.
Door het volgende geval is hij daartoe
gekomen
Zelfs de meest trotsche kan door een
heel klein incident belachelijk worden ge
maakt en is er iets erger denkbaar dan
een gravin in staatsiekleed te z en voort
strompelen met afgezakte kous?
Lit n ubedreigde gravin Salisbury. Op
een groot hofbal, dansend met Z. M., ver
loor de ongelukkige dat kleine roze zijden
cfingske, waaraan zoó'n stuk van haar
prestige hing.
De Koning merkte het, bukte, en gaf
het aan de vorstin terug.
'Het schijnt, dat te dien tijde, de afstand
tusschen den vorst en zijne ■edellieden
veel minder groot was dan nu, want zoo
veel werd om het geval gelachen en zoo
veel geestigheden deden de ronde, dat de
gravin, benalve om de afzakkende kous,
ook om de al te groote vreugde der ge
noodigden het bal verlaten moest.
De Koning, geërgerd^ nam toen den
kouseband', en om de gravin in eere te
herstellen, riep hij luide: „Honiü soit
qui mal y pense" en deed een duren eed
het arme lintje met zooveel waardigheid
te bekleeden, dat zelfs de grootste spot
ters hun leven veil zouden hebben om
zelfs na hun dood er mede geëerd te wor
den.
Tie Koning hield woord en tot heden
ten dage is de orde van den kouseband
de hoogstbereikbare graad van eer bij on
ze overzeesche buren.
Hendrik de achtste gaf nog grooter
waarde aan de instelling en verhief allen,
die den blauwlluweelen band droegen en
nog dragen zouden, in den adelstand
Maar van veel Vroeger al dateert dit nut
tig en sierlijk kleedingstuk.
Van wanneer precies is niet na te gaan,
maar daar een kouseband een kous als
oorzaak gehad moet hebben, en daar daar
entegen een kous allicht niet lang zonder
band gedragen zal zijn, mogen we bijna
zeker aannemen, dat kouseband en kous
kort na elkander ter wereld kwamen.
Of hij lang de eenvoudige "band van als
touw gerolde zijde is geweest, weten
we niet met zekerheid te zeggen.
In de middeleeuwen vinden we hem
wel vervaardigd door de nijvere handen
der vrouwen, wier geduldige pages de
zijden strengen hielden, terwijl onder het
verhaal van veldslagen en heldendaden,
de zijden draden werden tot een tres.
Ten tijde van de Renaissance waren
de kousebanden van breed zijden lint met
parels of stecnen versierd en omknelden
het been boven en onder de knie en ein
digden in een strik. Later werd die strik
weer versierd met een gesp.
Onder Louis XII bereikte de kouseband
zijn hoogste glorie. De vrouwen der ge
goede burgers hadden de jarretieres met
gouden gesp en het was niets buitenge
woons wanneer een paar kousebanden
met juweelen bouclé frs. 10.000 kostte.
Een modeschrijïster in haar correspon
dentie aan een lezeresje schrijft:
„De jarritière is nu van beschilderde
zijde en wordt gegarneerd met guirlanden
van tulen roosjes en afgemaakt met ro
zetten, waaraan lange linten. De „jar-
retière" van een bruid wor'dt versierd
met oranjebloesems, die van een weduwe
is zwart met donkerpaars", voor 'jonge
meisjes, die de zwartfluweelen bracelet
dragen, mag ook de jarretière in dezelfde
stof en kleur zijn, mits de gesp ook de
zelfde van de braceletten js."*
In Spanje, waar de kouseband eerst-te
gen 1500 bekend werd, kreeg hij dadelijk
een héél andere bestemming. Waar beter
de scherp geslepen dolk te verbergen
dan tusschen dat strak gespannen lint?
Een tijdje lang, toen Keizerin Josephine
die om haar heel leelijke, zwarte tanden
te verbergen, altijd wanneer ze sprak haar
mond bedekte met een heell klein vodje,
dat dan natuurlijk heel duur en heel luxu
eus was, de zakdoeken in de mode en aan
het hof gebracht had, werden de jarretiè-
res gebruikt om de kleine zakdoeken tus
schen te verbergen.
Eenige jaren geleden dreigde het rijk'
van den kouseband uit te zijn. Een ge
leerde, een doctor, vond uit, dat de elas
tieken band, die nu SI jaren lang er voor
zorgde, dat onze kousen behoorlijk op,
haar plaats bleven, een ernstige belem
mering was voor den bloedsomloop, men
zon op iets anders en op een goeden dag
vinden we de jarretière vervangen dooi
de jarretelle, een elastieken- verbinding
tusschen kous en corset, eerst op zij
maar met de mode van droit-devants van
voren en van achter aan het corset beves
tigd.
"Maar hoewel het, of misschien juist
omdat het practisch was, is het niet mooi.
Wel wordt eenige luxe aangebracht
door gefronste zijden sluiven, waardoor
het elastiek getrokken wordt door ro
zetten en cocardes, maar te veel zijn we
gewend aan de jarretière en nu besluit
Vrouw Mode ons beide te geven, de jar
retière nu, als puur weelde-artikel hoeft
niet te spannen dus is niet meer ge
vaarlijk voor de gezondheid. Zoo zien wq
dan nu weer, als in de middeleeuwen de
jarretière onder de knie en als in dien
tijd weer veel eenvoudiger.
We hadden het straks over den zakdoek'
en nu vinden we in een oud boekskenog
een aardige anecdote.
Mme. Campan vertelt haar. De groote
Napoleon amuseert zich in één van zijn
weinige vrije uren in 'de groote salon*
van Fontainebleau met de hofdames van
Josephine aan het praten te brengen.
Al luisterend neemt hij een zakdoek op,
die Josephine, die juist opgestaan is, heeft
laten vallen.
Hij speelt er wat mee en merkt op hoe
fijn en kunstig het weefsel is.
Hoeveel kost zoo'n zakdoek? vraagt
hij aan een van de hofdames.
Sire, iedere zawdo-ek van Hare Ma
jesteit kost frs. 80.
Tachtig francszegt Napoleon. Weet
u wat u doet, madame, neemt u er dan
iederen avond één mee, dat brengt u meer
op dan uw salaris.
Toch was dat nog een klein prijsje,
vergeleken bij wat madame Walewska bij
Leroy betaalde voor haar a-jour-zakdock-
jes met kroon en initialen.
We vinden in een oud notitieboekje „6
mouchoirs avec chiffre et couronne bro-
dés sur nue fine batiste ajourée b 576 fr.
pièce.
De zakdoek is misschien het eenige toi
letartikel, dat na zijn verschijnen nooit
meer uit de mode is geweest.
We zijn een beetje meer gehecht aan
die stille getuige van vernederende ver
koudheden aan "die veilige bewaarplaats
van onze treurige en onze gelukstranea.
dan aan de rest van onze garderobe of
trousseau. Het is waar hjj is veel minder
luxueus nu dan in de dagen van "Napole
on we zijn wel practischer geworden
sedert dien maar toch zijn we niet
meer zoo innig practisch als onze groot
mama's Wie heelt niet in -een hoekje van
grootmoeders kast de hooge.-geelgewor-
den stapeltjes linnen zakdoeken zien lig
gen, en wie heeft niet grootvader hooren
brommen, als uit mof of mantelzikje een
klein omkant zakdoekje viel. „Wat een
ding, moet je daar je neus in snuiten?"*
We hebben ook nu nog heeie kleine
zakdoekjes, witte vlindervodjes,.die door
de handschoenopening gestoken, in de
palm der hand verdwijnen, maar 'dut zijn
de ex'tra's. De gewone zakdoek, wel heel
fijn en heel dun is toch van rationeeler ai-
meting. En zijn we eens verkouden
nu, dan grijpen we met een beetje dédain
en met heel veel vreugde naar de „fami-,
liezakdoeken," die dan het gc^eirn van
die belachelijke kwaal goedig verbergen
in hun plooien.
Stoomvaartberichten.
Het ss Sindoro, van Rotterdam naar Java,
arriveerde 24 Nov. te Padang.
Het ss Mc dan, van Rotterdam naar Java
passeerde 25 Nov. Pantellaria.
Het ss G o e n t o e r. van Java naar Rotterdam
passeerde 24 Nov. Peniche.
Het ss Sloterdijk, (Canada Lijn) vertrok:
24 Nov. van Montreal naar Hamburg en Rot
terdam.
Het ss Noordam, arriveerde 25 Nov. van
New-York te Rotterdam.
Het ss T e r n a t e, van Java naar Rotterdam,
vertrok 25 Nov. van Marseille,
Het ss Tabanan, van Rotterdam naar Java,
arriveerde 25 Nov. te Lissabon.
He' ss Java, van Amsterdam en Antwerpen
naar Java, passeerde 25 Nov, Vlissingen.
Het ss B i 11 i t o n, van Amsterdam naar Ba
tavia, arriveerde 25 Nov. te Porf-Said.
Het ss Koning Willem lil, van Batavia
naar Amsterdam, vertrok 25 Nov. van Colombia»
Het ss Su pi a tra arriveerde 25 Nov. vaa
Amsterdam te Cuxhaven.
Het ss Santhurst (gecharterd), van Bata
via naar Amsterdam, vertrok 25 Nov. van Padang.!
Het ss Prins Willem IV vertrok 25 Nov.
van Amsterdam naar Paramaribo.
Het ss An dijk, van Baltimore naar Rotter
dam, passeerde 25 Nov. Lizard.
Het ss Go r red ijk, van Rotterdam naaf
Philadelphia, arriveerde 25 Nov. te Boston. 1
Het ss Zeelandia, van Amsterdam naaf
Buenos Ayres, vert-ok 24 Nov. van Boulogne s/M;
Het ss M a a sa n d ve* trok 24 Nov. vaij
Santos naar Rotterdam en Amsterdam.
